Η διαμόρφωση της ηθικής του υποτακτικού .

προφανώς και τίθεται θέμα αξιολόγησης της ηθικής του Κ. με πολύ αυστηρότερα κριτήρια απ΄ότι στο βανιλόκοσμο. ο πήχης των κριτηρίων ανεβαίνει ανάλογα με τον βαθμό ελέγχου που ζητείται απ το υ να παραδώσει. αυτονόητα πράγματα νομίζω. αυτό που δεν τίθεται θέμα είναι η απ' ευθείας κριτική, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα altogether.

 

Πριν ή μετά το release? Έχει διαφορά.  

 

η ηθική από άλλους γίνεται κατανοητή σαν ένα σύστημα λειτουργικών αντιληπτικών και επικοινωνικών μεθόδων, κι από άλλους σαν ένα συνονθύλευμα τελολογικών καθηκοντολογικών κανόνων. οι δεύτεροι χρησιμοποιούν το κατασκεύασμά τους κυρίως για να αποδώσουν ευθύνες και να φαντασιωθούν αδικίες, σε βάρος τους, κατά κανόνα. οι πρώτοι διαμορφώνουν τις μεθόδους στην πράξη, ανάλογα με τις συνθήκες και την ερμηνεία τους.
οι λογής λογής εξ αυτοπροσδιορισμού πικραμένοι τρέμουν στην ιδέα της ανατροπής της ηθικής τάξης τους διοτι την αντιλαμβάνονται ως έσχατο οχυρό της ακινησίας τους και του αυτοκεντρισμού τους. φευ, η ηθικη αυτή είναι κατασκευή και μάλιστα εξωγενής και ετεροαναφορική. αυτή η θεμελιώδης αντίφαση παράγει την τρικυμία. ο κυριαρχικός, παραμένει κυριαρχικός εφ όσον είναι σε θέση να καθορίζει την ηθική αντίληψη, να την φέρνει, μεταξύ άλλων κι αυτήν, στα μέτρα του. αν δεν είναι σε θέση να το κάνει χάνει την κυριαρχία. αν δεν είναι σε θέση εξ αιτίας δικών του αναστολών ή συγκρούσεων, ενοχικών ή άλλων, αποδίδει την κυριαρχία. ήθος είναι η ικανότητα να υποστηρίζεις την ηθική σου, όχι να εμμένεις.

 

Όχι???? !!!

 

Τσού..!

 

Καλά...

 

Παναγιά να φυλάει...

 

Κατ' εμέ το ζήτημα - ή το ζητούμενο - δεν είναι τόσο η διαμόρφωση της ηθικής του υποτακτικού όσο η διαμόρφωση της ανηθικότητάς του...

 

Χωρίς να ξέρει πραγματικά περιστατικά κανείς δεν μπορεί να σχολιάσει και μόνο γενικά μιλώντας παρατηρώ ότι όταν τα εμπόδια είναι τέτοιας μορφής αναρωτιέται κανείς για το περιεχόμενο της συναίνεσης.

Αυτό είναι αναστολές αλλά η άρση αναστολών του υ και δεν είναι θέμα ηθικής, μπορεί να μοιάζει αλλά δεν είναι, δεδομένου ότι τα ανασταλτικά μπορεί να μασκαρεύονται ως ηθικά φρένα αλλά στην πραγματικότητα είναι συναισθηματισμοί, απωθημένα και φοβίες.

Πραγματικό θέμα μεταλαμπάδευσης ηθικής παιδείας στο υ από τον Κ μπαίνει όταν το υ είναι ανόριο και δεν ενδιαφέρεται να ξεχωρίσει το γενικά αποδεκτό ως κακό από το γενικά αποδεκτό ως καλό.
Που είναι και πιο πιθανό να λειτουργήσει γιατί το υ συναίνεσε σε σχέση με αυτόν τον Κ και αυτές τις αξίες άρα λογικό να πεισθεί να τον ακολουθήσει.

Στο σημείο αυτό αναφύονται δύο ερωτήματα ως προς το είδος της ηθικής παιδείας που θα λάβει το υ από τον Κ, θα αφορά αυτή ειδικά το υ, δηλαδή υπακοή, πάντα την αλήθεια στον Κ, προσοχή γιατί είσαι ο καθρέφτης του Κ κλπ ή θα αφορά το ζεύγος, πχ αξιακός μηδενισμός και για τους δύο με τις παραδοχές του Κ και γινόμαστε ένα ζευγάρι λιμπερτίνων όπου ο καθένας έχει τον ρόλο του όσο ευρύτερα διαμορφωμένο γίνεται και πάντα με επίγνωση από πού προέρχεται και αυτόνομη κρίση για το πώς εκφράζεται.

Δεν υπάρχουν υποκειμενικά και αντικειμενικά κριτήρια, υπάρχουν αξίες, ορισμένες από τις οποίες, ευκταία μη αντικρουόμενες, ενστερνίζονται τα άτομα και με τις οποίες κάνουν τις επιλογές τους και συμπεριφέρονται στους άλλους. Στις αξίες, λίστες των οποίων μπορούν να βρεθούν σε καλά εγχειρίδια διοίκησης επιχειρήσεων, προσθέτω τον αξιακό μηδενισμό και τους τρόπους εφαρμογής του.

Από την άλλη, στην περίπτωση που ηθική παιδεία θεωρείται η άρση των αναστολών του υ, τότε θα ήταν αναγκαίος ένας υποκειμενισμός για τον Κ, αλλιώς θα αισθανόταν σαν πρόσκοπος που περνάει στο απέναντι πεζοδρόμιο γριούλες που με τίποτα δεν ήθελαν να πάνε απέναντι.

 

Κατά τη γνώμη μου η ηθική είναι μία και έχει να κάνει με το Καλό και το Κακό δεν έχει καμία σχέση με τις όποιες "διαστροφές" μας.

Απο την αλλη ο ερωτισμός έχει να κάνει με την ικανοποίηση αναγκών του σώματος και του μυαλού κατα συνέπεια λοιπον ο ερωτισμός και η ηθική δεν έχουν καμία σχέση
και δεν υπάρχει κανένας λόγος να συγκρούονται αυτα τα δύο

Για μενα ενας σωστός Κ θα πρεπει να κερδίσει την εμπιστοσύνη της υπο του να την κανει να θελει να του παραδοθεί χωρις φοβο... να της γκρεμίσει καθε τοίχος αναστολών και πρεπει....
να καταφέρει να την απελευθερώσει απο τον ιδιο της τον εαυτό χωρις ομως να τραυματίσει την ψυχή της

 

Καθ' ότι ενυπάρχουν σε ένα και το αυτό άτομο, δεν μπορεί ποτέ να μην έχουν σχέση μεταξύ τους  

 

Επειδή είδα ότι σήκωσε τσουνάμι αντίδρασης αυτή η φράση της @Dark_Explorer , χωρίς να θέλω να κάνω ερμηνεία των γραφών, πολύ περισσότερο των συγγραφέων, να πω εγώ πώς την αντιλαμβάνομαι και συμφωνώ με τη φράση, όπως τη βλέπω γραμμένη.

Αξιολόγηση της ηθικής κάποιου αρχίζει να γίνεται αυτόματα από τη στιγμή που πρωτοπέφτει το βλέμμα (ή και το αυτί μας) σε εκείνον.
Αν πχ δω κάποιον να φτύνει μια "ομελέτα" βγάζοντας το κεφάλι του έξω από το αμάξι στο φανάρι έχω σχηματίσει απολύτως γνώμη για την ηθική του και ας μην τον είχα δει μέχρι τη στιγμή εκείνη και ας μην τον ξαναδώ ποτέ.

Όσο γνωρίζω κάποιον έχω και άλλα μέτρα για να αξιολογήσω την ηθική του.

Για να μπω σε μια σχέση με έναν Κ, σημαίνει ότι μια κάποια αξιολόγηση την έχω κάνει ήδη. Κατά προτίμηση όχι επιπόλαιη.

Άπαξ και μπω στη σχέση, ακολουθώ την ηθική του Κ.

Αν κάπου διαφωνώ με αυτή το σύστημα αρχίζει και "χτυπάει".
Αν κάπου έχω ρήξη, διαρρηγνύεται και η Κ/υ σχέση. Δεν είναι θέμα διαφωνίας. Δεν είναι θέμα διαφορετικής οπτικής. Μιλάω για ρήξη.
Επομένως Κ/υ σχέση με αξιολόγηση της ηθικής του Κ ΔΕΝ συνυπάρχουν.

Σε διαφορετικούς χρόνους, σαφώς και θα γίνει. Δεν συνυπάρχουν όμως