Η διαμόρφωση της ηθικής του υποτακτικού .

Άρα ούτε με την φράση συμφωνείς, ούτε με τους προγράψαντες διαφωνείς.
Ποιος είπε ότι η αξιολόγηση του κυρίαρχου μέλους γίνεται από το υποτακτικό κατά την διάρκεια της σχέσης?
Αυτό που ειπώθηκε πέραν πάσης αμφιβολίας, είναι ότι γίνεται, κατά κόρον. Υπάρχει καμιά διαφωνία επ΄αυτού καθώς αυτό θεωρήσαμε εγώ και κάποιοι άλλοι αδιαμφισβήτητο. Για να την συζητήσουμε δηλαδή, όχι για κανέναν άλλο λόγο. 

 

Σόρρυ για το pedantic ποστ που θα ακολουθήσει αλλά μια και συζητάμε δηλαδή.

Τι είναι καλό και κακό και μάλιστα με κεφαλαίο Κ; Ποιος τα όρισε, πότε, για ποιους κλπ;

Επίσης πως γίνεται ο ερωτισμός να μην έχει καμία σχέση με την ηθική όταν αυτό που εμποδίζει αρκετούς ανθρώπους να εκφράσουν τον ερωτισμο τους με τον τρόπο που το επιθυμούν είναι ακριβώς αυτή η ηθική , και μάλιστα δεν είναι καν η δική τους ηθική. Συνήθως είναι η ηθική του γείτονα ή ακόμα χειρότερα είναι η ηθική 2-3 γενεών πριν.

Ένα ενδιαφέρον θέμα είναι οι συνθήκες.
Πχ:

Δεν είναι καλό να λέμε ψέμματα.

Αυτή η πρόταση έχει βάλει την κατάσταση *ψέμα* στο domain της ηθικής. Ωραία. Όμως θα πούμε ψέματα στο αφεντικό μας γιατί ποιος χεστηκε ή γιατί δεν γαμιεται και αυτός πρωί πρωί. Είμαστε ανήθικοι εκεινη τη στιγμή ή μας κρίνουμε ως ανηθικους;

Δεν ειμαι σίγουρη τι είναι ανήθικο. Δλδ δεν μπορώ να σκεφτώ μια κατάσταση, την οποία θα μπορούσα να αποκαλέσω ανήθικη εάν την μελετήσουμε εντός των συνθηκών που προέκυψε.

Επίσης ένα άλλο ζήτημα, ίσως λίγο πιο εντός θέματος ειναι το εξής: κατά τη διαμόρφωση της, όποιας έστω, ηθικής μας παίζουν ρόλο πάρα πολλές συνιστώσες. Πώς ακριβώς ο Κ θα απομονώσει αυτές τις συνιστώσες;
Με ποιο τρόπο θα εξουδετερωθουν αυτές οι συνιστώσες ώστε να επικρατήσει η δική του;

Νομίζω είναι πολύ δύσκολο αυτό. Όχι αδύνατο. Απλά πολύ δύσκολο και θέλει παρά από συγκεκριμένο πομπό και ένα πολύ συγκεκριμένο δέκτη.

Αυτά για τώρα  

 

αξιοποιεί το εκτόπισμά του για να ισχυροποιήσει τις συνιστώσες που εμβάλλει στο σύστημα.
το αξιοποιεί επίσης για να αποδυναμώσει άλλες συνιστώσες, αντίρροπες, που κατορθώνει να απομονώσει.
μετατοπίζει, έτσι, συχνότατα διακριτά και αισθητά, τη συνισταμένη που παράγεται.

πιο περίπλοκα, κάποτε αξιοποιεί και της ιδιας της υ το εκτόπισμα, προς αυτήν την κατεύθυνση.

 

@MauveDelastrange
νομίζω πως όσο αφορά στον ερωτισμό και στη σεξουαλικότητα, γενικότερα, του ατόμου δεν είναι η "ηθική" ο βασικός περιοριστικός λόγος μη έκφρασης και, τελικά ,μη απόλαυσης.

Είναι ένα μιξ φόβου, βολέματος, μειωμένης αυτοπεποίθησης, αςτοκανεικαποιοςαλλοςγιαεμενα λόγοι, πουνατρεχωτωρα, ας κλαψουρίσω λίγο, δράμα η κατάσταση, οι άλλοι φταινε, φυλακίζομαι κλπ..
Κανείς δεν εμποδίζεται από κανέναν παρά μόνο από τον εαυτό του. Κι είναι πάρα πολύ δύσκολο να πάρεις τον εαυτό σου στα χέρια σου. Ο.κ ενδεχομένως θέλει δουλίτσα να παρακάμψεις τους "άλλους". Είτε το κάνεις είτε όχι, κόστος υπάρχει. Είναι ζήτημα επιλογής.

 

Είναι καλό πριν δημιουργήσουμε άποψη, να κάνουμε ένα βήμα πίσω. Η αποστασιοποίηση, βοηθάει την αντικειμενική και ουδέτερη σκέψη. Νομίζω όμως πως όταν το παρακάνουμε με την απόσταση, ελλοχεύει η αποξένωση.

 

Θα με βοηθήσεις λίγο; Δεν καταλαβαίνω τί εννοείς.

 

Αυτό ακριβώς το μιξ εννοούσα με την ηθική "του γείτονα".  

@tithon καμία αντίρρηση, άλλωστε αυτό ήθελα να ακούσω. Μεθοδολογίες βασικά.  

 

@lexy Πέρα από το οτι η έννοια ηθική στο νήμα είναι ασαφής, ο καθένας μας την έχει διαφορετικά στο μυαλό του. Βρίσκω να συμφωνώ περισσότερο με τη @MauveDelastrange . Συμφωνώντας όμως και μαζί σου, στα περισσότερα. Κάποιες λέξεις μου φαίνονται ιδιαιτέρως αιχμηρές. Θα ήθελα να πιστεύω ότι δεν αφορούν κι αυτούς που κάνουν την προσπάθειά τους, χωρίς να έχουν φτάσει να έχουν τον εαυτό τους στα χέρια τους (οι παράμετροι και οι λόγοι πολλοί) το αποτέλεσμα είναι το ίδιο με αυτούς που δεν την κάνουν. Εδώ αμφισβητώ την επιλογή, μου φαίνεται σκληρό.  

 

Οι λέξεις έχουν αξία. Έστω ότι ισχύει το ότι η μοίρα του ανθρώπου είναι ο χαρακτήρας του, το ''ήθος'' του.
Αν ναι, τότε πως γίνεται να εμπλέκονται δύο άνθρωποι σε μία σχέση ζωής και να μην επηρεαστεί ο ένας από τον χαρακτήρα του άλλου;
Kαι τι σόι μονόπλευρη διαμόρφωση θα είναι, αφού αλληλεπιδρούν και ο ένας επηρεάζει τον άλλον;

Δεύτερη επιλογή είναι να τον απορρίψει αν νιώθει ότι δεν συμφωνεί με τον χαρακτήρα, το ''ήθος'' του και αυτό παίζει και από τις δύο πλευρές, κυριαρχικοί και υποτακτικοί το κάνουν γύρω μας, κάθε μέρα, για αυτούς ακριβώς τους λόγους.

Τώρα αν θέλει το κυριαρχικό άτομο να διαμορφώσει την συμπεριφορά και τον χαρακτήρα του υποτακτικού, τότε πρέπει να τον βρει, είτε σε εξαιρετικά νεαρή ηλικία, είτε σε μία κατάσταση ρευστή που επιδέχεται διαμόρφωσης, ή τόσο ανερμάτιστο που χρειάζεται διαμόρφωση χαρακτήρα.

Κάποιοι σπεύδουν να υπερασπίσουν τα κυριαρχικά άτομα, κάπως αυτόβουλα, κάπως αχρείαστα, μιας και κανείς δεν τους κατηγόρησε, συζήτηση κάνουμε σε σχέση με το κατά πόσο είναι εφικτά όλα όσα αναφέρονται ως τέτοια.

Σκατοχαρακτήρες παίζουν παντού, το θέμα είναι, μπορεί ένας άνθρωπος να παρέμβει σε αυτό το κομμάτι της ''ηθικής'' που όπως σωστά ειπώθηκε, έχει μία άλλη εννοιολογική βαρύτητα σήμερα και μάλιστα στον χώρο στον οποίο ανήκουμε;

 

@charlotte ναι, νομίζω καταλαβαίνω τώρα τι εννοείς. Αλήθεια είναι πως όποτε τύχει να με ξαναδιαβάσω, μετά από καιρό, αντιλαμβάνομαι πώς με διαβάζει κάποιος που δε με γνωρίζει   Ανήκω σε εκείνη την κατηγορία που πιστεύει ασύλληπτα δυνατά στη δυναμική και στο δυναμικό των σνθρώπων, όλων.

Το αποτέλεσμα ωστόσο εκείνου "που κάνει την προσπάθειά του" σε καμμία περίπτωση δεν είναι όμοιο με εκείνου που κακουργαζωηπωςθαταβγαλωπερα. Πολυεπίπεδα.

@vautrin τι είναι "ανηθικότητα";

 

Εν τω μεταξύ η ηθική, την οποία βαυκαλίζονται οι περισσότεροι, είναι προϊόν του Βανιλλόκοσμου.

(Μετάφραση: θέλουν αυτοί, να κρίνεται το d/s, s/M κτλ με κριτήρια-ηθική του κόσμου, των βανίλλα, tres bien!!)

 

Πολύ απόλυτο αυτό, σαν απειλή το μεταφράζω και δεν είναι ωραίο. :- )