Η εκδίκηση του Ire Pearl

H εκδίκηση του Ire Pearl


Aπόσπασμα από το ημερολόγιο της Haab Dither

Ό,τι ονομάστηκε τραγική ειρωνεία και θεία δίκη έγινε η δική μου ζωή και όμως ποτέ δεν ένιωσα άξια της τόσο σκληρής τιμωρίας μου. Ίσως να παρενέβη στην μοίρα μου και αυτό να πληρώνω, αφού για λίγο νόμιζα η ανόητη ότι τραβούσα εγώ τα δικά μου σχοινιά που μ’ έδεναν με αυτό τον κόσμο, όμως αγνοούσα την τελευταία σκηνή σε αυτό το θέατρο και τώρα, στα βαθιά μου γεράματα, συμβιβασμένη ανάμεσα στη λογική και στη παράνοια, απομονωμένη από τα ανθρώπινα μάτια, γράφω το χρονικό που άλλαξε την ζωή μου για πάντα, χωρίς μετάνοια, χωρίς τύψεις, χωρίς λύπη για τον θάνατο του Ire Pearl αφού η κατάρα του στο πέρασμα του χρόνου, μου πάγωσε την ψυχή, απέσχισε κάθε συναίσθημα από την μνήμη μου ακόμα και τώρα, που πνέω τα λοίσθια. Αν οι άνθρωποι έβρισκαν στα μύχια της ψυχής τους την νοσηρή αιτία που οπλίζει το χέρι του μαθητή για να αφαιρέσει την ζωή του δασκάλου του, που θολώνει το μυαλό μιας γυναίκας με τα σύννεφα της αγνωμοσύνης απέναντι σε έναν άντρα που όρισε την ύπαρξη της, που της δίδαξε τα πάντα και της μετέδωσε γνώσεις αιώνων, που την διάλεξε μέσα από το πιο ποταπό κοινωνικό στρώμα και της έδειξε το δρόμο προς την κορυφή στρώνοντας τον με ελπιδοφόρα όνειρα, τότε την αιτία αυτή θα την ονόμαζαν με το όνομα μου. Ονομάζομαι Haab Dither και για τους ανθρώπους είμαι εδώ και χρόνια νεκρή αλλά η φιγούρα μου στο νου τους ταυτίζεται με την μαθητευόμενη, την υπηρέτρια την αφοσιωμένη γυναίκα πίσω από τον Ire Pearl, τον καλύτερο φυσιοδίφη και βοτανολόγο της εποχή του, αλλά για μένα, της ύπαρξης μου τον σωτήρα και τον χειρότερο δυνάστη.

Χρειάστηκαν χρόνια αργόσυρτα να περάσουν για να αντιληφθώ τους λόγους που οδήγησαν το Ire Pearl να επιλέξει αυτήν την κτηνώδη μορφή τιμωρίας και κυρίως να αντιληφθώ γιατί αυτός ο άνδρας μου δώρισε τις λιγοστές ώρες πνευματικής διαύγειας μέσα στην εφιαλτική πραγματικότητα που με βύθισε μετά τον θάνατο του, που άθελα μου, λες και αυτό ήταν κομμάτι της ίδιας της τιμωρίας μου, της έντυσα με το πιο γοερό έλεγος για τον χαμό του -τουλάχιστον τον πρώτο καιρό αφού πέθανε- μέχρι και την τελευταία στιγμή αυτών των διανοητικών μου οάσεων, όπου με δάκρυα στα μάτια με έβρισκαν τα ξόρκια του που ερχόντουσαν ξανά συνεπέστατα οδηγούμενα από το εκκρεμές του πόνου μαζί με την αυγή, να με αλυσοδέσουν μέσα στο εφιάλτη που σύγχεε την πραγματικότητα με το όνειρο, εμφυσούσε ζωή σε απόκοσμους δαίμονες για να είναι η μοναδική μου συντρόφια, τυλίγοντάς με με ακατάπαυστη αγωνία που γινόταν η ζωή μου, η τιμωρία μου. Αυτό το μαρτύριο δε μπορώ να πω με σιγουριά πόσο έχει διαρκέσει καθώς η αίσθηση που έχω για το χρόνο δεν καθορίζεται από τα κτυπήματα των δεικτών του ρολογιού αλλά, όπως έγινε προφανές, από εκείνα του τρόμου, αλλά πλέον, τις ώρες εκείνες που η αχλυσμένη σκέψη μου ορθώνει τα πόδια της στα θεμέλια της λογικής, μαζεύω τις εναπομείναντες δυνάμεις μου για να ανασύρω από το μνημονικό μου τα κομμάτια της ζωής μου πριν εκείνη την μοιραία βράδια καθώς μετά από χιλιάδες εφιαλτικές νύχτες νιώθω το χέρι μου να καθοδηγείτε από μία αόρατη δύναμη για να εξιστορήσω τα γεγονότα που μας καθόρισαν, και έτσι η αφήγηση μου πρέπει να ξεκινήσει από πολύ παλιά-φαντάζομαι- από τότε που γνώρισα τον Ire Pearl.

Για τους συγχρόνους μου το χωριό Tzolk όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα δεν είναι τίποτα άλλο παρά άλλο ένα από τα πολλά που είναι γατζωμένα στους πρόποδες του όρους Tzolk in, με τα γκρίζα σύννεφα να καλύπτουν τόσο τις παγωμένες οροσειρές του όσο και τις προσδοκίες των κατοίκων του, για μία καλύτερη ζωή. Μέχρι τα δεκαεφτά μου η ζωή μου δεν διαφοροποιούταν σε κάτι από τις μίζερες ζωές των άλλων γυναικών• μηδαμινή μόρφωση, εγκλεισμός, εργασία στα χωράφια και πατρικό κήρυγμα με σκοπό την ψυχαναγκαστική εξιδανίκευση του πρώτου άξεστου που θα δεχόταν να με υποστεί μαζί με τα υπόλοιπα υπάρχοντα που θα του δώριζαν οι δικοί μου για την αποκατάστασή μου. Αναλογιζόμενη το πόσο φυλακισμένη ήμουν στην ίδια μου την μοίρα, εκείνο το παγερό βράδυ καθώς επέστρεφα στο σπιτικό μου από τα χωράφια συνάντησα τον Ire Pearl. Μέχρι πρότινος, το όνομα του ηχούσε στα αυτιά μου όπως εκείνο των μυθικών ηρώων, πλεγμένο με φήμες και ιστορίες υπερβολής, ο Ire Pearl o ευγενής, ο μορφωμένος ο τυχοδιώκτης, ο σκληρός δανδής, ο άνθρωπος που με την τέχνη του, πολλές φορές απόκρυφη λέγαν, μάγευε τις καρδιές των βασιλιάδων και ενέπνεε τον έρωτα με το παρουσιαστικό του, εμφανίστηκε μπροστά μου καθώς κατέβαινε το βουνό ταλαιπωρημένος αλλά αγέρωχος, και με επιβλητική φωνή με κάλεσε κοντά του. Όταν μου συστήθηκε και μου ζήτησε βοήθεια, ένα κατάλυμα να περάσει την νύχτα του μετά από την πολυήμερη εξαντλητική αναζήτηση βοτάνων στο βουνό, δεν μπορούσα να κρύψω το κοκκίνισμα της λευκής επιδερμίδας μου, ούτε την έκπληξη μου ότι αυτός ο άντρας ντυμένος σαν κυνηγός με τα μακριά μαύρα μαλλιά και τα γένια, βρώμικος και κουρασμένος ήταν ο περιβόητος Ire Pearl. Ανενδοίαστα του πρόσφερα την φιλοξενία στο πατρικό μου αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις του πατέρα μου, αν και μετά από λίγο ήμουν βέβαιη ότι μόλις τα χρυσά νομίσματα θα πέσουν από τα χέρια του Ire Pearl στο πουγκί του πατέρα μου, ο τελευταίος θα είναι πρόθυμος να πουλήσει ακόμα και εμένα για να ικανοποιηθεί ο καλεσμένος του ή πιο εύστοχα για να αυξήσει ακόμα περισσότερο την αμοιβή του ο αφελής, και όντως έτσι έγινε αλλά η αμοιβή του δε ήταν μόνο ο χρυσός, όμως δε θα έπρεπε να προτρέχω.

Τον οδήγησα στο σπίτι μου και σε όλη την διαδρομή αδυνατούσα να τον κοιτάξω, τον φοβόμουν αλλά κυρίως φοβόμουν μην αποτυπωθεί στα μαγουλά μου η αναστάτωση του εφηβικού μου κορμιού όταν τα βλέμματα μας θα συναντιόντουσαν. Όταν φτάσαμε σπίτι, ο άλλοτε αυταρχικός πατέρας μου με δουλοπρέπεια υποδέχθηκε τον καλεσμένο μας και με αυστηρό βλέμμα με διάταξε να εκπληρώσω την επιθυμία του ξένου για ένα ζεστό μπάνιο, το οποίο και ετοίμασα με κάθε λεπτομέρεια• ανάμενα κεριά, αρωματικά έλαια απλώθηκαν γύρω από την μπανιέρα, καθένα μαζί με μια ευχή ώστε αυτός ο άντρας να γίνει δικός μου και να με πάρει μακριά από εδώ . Ακόμα και όταν ο Ire ζήτησε με τον πιο ευγενικό τρόπο να πλύνω εγώ το πονεμένο του κορμί, θίγοντας αμέσως μετά πολύ έξυπνα την ανταμοιβή της φιλοξενίας, ο πατέρας μου γλοιωδέστατα κούνησε καταφατικά το κεφάλι του χαμογελώντας άπληστα. Όταν βρεθήκαμε οι δυο μας κλεισμένοι στο μπάνιο και ο Ιre γδύθηκε, στο αχνό φως των κεριών μέσα στο μικροσκοπικό μπάνιο του πατρικού μου είδα για πρώτη φορά ανδρικό κορμί, ένα σμιλευμένο γεροδεμένο κορμί σημαδεμένο με ουλές που μου εξίταρε την φαντασία και έκανε το δικό μου κορμί να τρέμει από μια, για τότε, πρωτόγνωρη αίσθηση. Σκλαβωμένη στην πιο αισθησιακή παραίσθηση υπάκουσα χωρίς σκέψη την εντολή του κυρίου μου να γδυθώ και μαγεμένη από το βλέμμα του στεκόμουν γυμνή μπροστά του με το αδύνατο λευκό μικροσκοπικό κορμί μου εκτεθειμένο. Ο Ire βυθίστηκε στο ζεστό νερό με ανακούφιση και εγώ ευλαβικά γονάτισα δίπλα στην μπανιέρα αρχίζοντας να τον τρίβω μαλακά με τα χέρια μου. Στο πρώτο άγγιγμα της σάρκας του ένα κύμα ηλεκτρισμού απλώθηκε στο σώμα μου κάνοντας τις ρόγες των μικρών μου στηθών να σηκωθούν όρθιες και το ανέγγιχτο μουνί μου να υγρανθεί. Δεν υπάρχει ανθρώπινη γλώσσα να μπορεί να περιγράψει το βάθος των συναισθημάτων που με κατέκλυζαν εκείνη την στιγμή, ήμουν τόσο άβουλη που ότι και να μου ζητούσε με χαρά θα το πρόσφερα, αλλά αγνοούσα ότι ο Ire Pearl είναι ένας άνθρωπος που δε ζητά αλλά παίρνει ότι ποθεί, έτσι μετά το μπάνιο του όταν με διάταξε να παραμείνω στα γόνατα και στάθηκε όρθιος μπροστά μου και μού ζήτησε να ανοίξω το στόμα μου, πρόλαβα να ψελλίσω μόνο ένα ευχαριστώ και ασυναίσθητα να τραβήξω τα χέρια μου πίσω από την πλάτη μου, πριν η πούτσα του βυθιστεί στο λαρύγγι μου φέρνοντας μου δάκρυα πνιγμού, και μετά από μερικές κινήσεις καθώς άδραξε τα ξανθά μαλλιά μου σπρώχνοντας το κεφάλι μου κατά μήκος του πούτσου του και γεμίσει το στόμα μου με το καυτό του σπέρμα. Πεσμένη στα γόνατα, με το σπέρμα του να τρέχει από το στόμα μου και τα δάκρυα από τα μάτια μου είδα το χαμόγελο ικανοποίηση του να με γεμίζει με ευχαρίστηση σε σημείο που δεν μπορούσα να καταλάβω αν τα δάκρυα μου ήταν απομεινάρια του πνιγμού ή χαράς. Σκούπισα τα δάκρυα μου, ήπια άπληστα και τις τελευταίες σταγόνες σπέρματος που παραμείναν στα χείλη μου, ντύθηκα και κατευθύνθηκα προς την κάμαρα μου για να περιμένω τον Ιre πρηνηδόν γυμνή κάτω από την κουβέρτα όπως με είχε διατάξει. Δε μπορώ να θυμηθώ πόση ώρα τον περίμενα αλλά αυτή η αναμονή ήταν τόσο βασανιστική-μπορώ να πω- όσο και το τωρινό μου μαρτύριο, και όπως και τώρα, όταν οι δαίμονες εγκαταλείπουν τα νοσηρά αγγίγματα τους στο κορμί μου για να επιστρέψουν στα απύθμενα βάθη της μαύρης ψυχής του Ire ώστε να την μεθύσουν με το νέκταρ της εκδίκησης, παραχωρώντας μου λίγες ώρες ευτυχίας, έτσι και τότε ο ήχος της ξύλινης πόρτας του δωματίου μου καθώς άνοιγε με γέμισε με ανάλογη ευτυχία, που όμως την έκταση της δε μπορούσα να φανταστώ αφού αυτό που συνέβη είναι πέρα από κάθε φαντασία- ω ανεξιχνίαστα βάθη της ψυχής με τι κτηνωδίες τρέφετε την ηδονή μου!

Ο Ιre μπήκε σαν ίσκιος στο σκοτεινό μου δωμάτιο και όταν άναψε το μοναδικό κερί, το φως του μου αποκάλυψε έναν άντρα ντυμένο στο μαύρο δέρμα με βαριές μπότες, μία περιβολή που την είχα δει μόνο σε σχέδια των καλλιτεχνών του δρόμου, και ήταν εκείνη της στολής των εκλεκτών στρατιωτών του βασιλιά, υφασμένη στην τελειότητα, με πολλές θήκες στα μανίκια και στα μπατζάκια όπου μέσα σε αυτές μαχαίρια λαμπύριζαν ακόμα και με το λιγοστό φως του δωματίου. Πλησίασε το κρεβάτι και τράβηξε την κουβέρτα να πέσει στο πάτωμα. Χωρίς να γδυθεί γονάτισε από πάνω μου και ακούμπησε την σκληρή ζεστή πούτσα του στην χαράδρα του κώλου μου. Μαλακά με τα γαντοφορεμένα χεριά του έπιασε τα κωλομέρια μου, τα παραμέρησε και έχωσε το κεφάλι της πούτσας του με μια βίαιη κίνηση στον πρωκτό μου. Του πόνου μου η κραυγή ανάγκασε τον σοδομιστή μου να κλείσει το στόμα μου, δένοντας ένα κομμάτι μαύρο δέρμα γύρω από το κεφάλι μου και αυτή η κραυγή μου, σαν κάλεσμα θανάτου, ξύπνησε τον πατέρα μου στο διπλανό δωμάτιο. Καθώς ο Ire ξέσκιζε τον κώλο μου και εγώ δάγκωνα τα χείλια μου από το πόνο ματώνοντας τα, πίνοντας το ίδιο μου το αίμα σαν να ήταν το πιο μεθυστικό ποτό που μου προκαλούσε την πιο γλυκιά ζάλη και μετέτρεπε στα μάτια μου το φτωχικό δωμάτιο σε παραδεισένια γη, η πόρτα άνοιξε και το δωμάτιο πλημμύρισε από το φώς της λάμπας που κρατούσε ο πατέρας μου επαναφέροντας με στην πραγματικότητα. Γύρισα το κεφάλι μου και είδα μανιασμένο τον πατέρα μου να τρέχει κατά πάνω μας και αμέσως μετά –το θυμάμαι και ιδρώτας κυλά μέσα στις ρυτίδες μου- ένα μαχαίρι να εκσφενδονίζεται από το χέρι του Ire και να καρφώνεται με μίσος στην καρδία του γέρου και εγώ, χωρίς καμία καταισχύνη, χωρίς καμία οικτρότητα ανασήκωσα τους γλουτούς μου, σπρώχνοντας τους προς τα πίσω, παίρνοντας όλο τον πούτσο του πατροκτόνου μου βαθιά μέσα στο κώλο μου, χαμογελώντας φαρμακερά και κάνοντας έτσι τον Ire να χύσει μέσα στο πρωκτό μου. Σηκωθήκαμε από το κρεβάτι, ντύθηκα αμέσως και πιασμένοι χέρι-χέρι κατευθυνθήκαμε προς το στάβλο. Καβαλήσαμε το πιο γρήγορο άλογο του πατέρα μου και φεύγοντας από την πρώην φυλακή μου, πριν χαθούμε μέσα στο πυκνό σκοτάδι γύρισα το κεφάλι μου ώστε να δω για τελευταία φορά το πατρικό μου που πίσω από το αψιδωτό του παράθυρο διέκρινα την φιγούρα της μάνας μου να μου χαμογελά με το πιο μυστηριώδες τρόπο, ενώ το αίμα μου έτρεχε ακόμα ανάμεσα στα σκέλια μου.

Μετά από εκείνη την νύχτα ακολούθησαν πολλά, αλλά αυτήν την ώρα, λίγο πριν την αυγή ακούω τον μανιασμένο άνεμο να κουβαλά τα τρομακτικά γέλια των δαιμόνων μου που διαπερνούν την ψυχή και σπέρνουν το πανικό στην σκέψη μου και στο χέρι μου αφήνοντας με ανίκανη να συνεχίσω. Πρέπει να κινηθώ γρήγορα, στον τάφο του Ire και να τραφώ με τους καρπούς που ανθίζουν εκεί, έτσι ώστε να βγω αλώβητη πνευματικά για ακόμα μια φορά, για ακόμα μια φορά πρέπει να γευτώ τα αιώνια δεσμά που μου άφησε για κληρονομιά ο Ιre έτσι ώστε τα μεσάνυχτα, να έχω το σθένος να συνεχίσω την αποκάλυψη της αλήθειας γύρω από τον θάνατο και το όνομα του Ire Pearl και του τραγικού παιχνιδιού που μου επιφύλασσε η δική μου μοίρα.

____________________________________

γραμμένο έπειτα από την παρότρυνση μίας φίλης και την ευχαριστώ γι' αυτο

 

Re: Ηεκδίκηση του Ire Pearl

Μου άρεσε πολύ, όπως και τα περισσότερα από αυτά που έχεις γράψει. Το ύφος σου τελικά θυμίζει Lovecraft περισσότερο παρά Poe.

Ελπίζω να υπάρξει συνέχεια.

 

Απάντηση: Η εκδίκηση του Ire Pearl

Αναμένουμε τη συνέχεια - ή είναι και ο συγγραφέας σαδιστής; Γοητευτικά τρομακτική η μορφή του πατροκτόνου.

 

Απάντηση: Η εκδίκηση του Ire Pearl

Θέλω να βάλω στον κώλο μου τον λευκό πύργο..

 

Απάντηση: Η εκδίκηση του Ire Pearl

μετα απο τοσα τεραστια μνημεια που εχεις βαλει στον κωλο σου ουτε που θα τον καταλαβεις  

 

Απάντηση: Η εκδίκηση του Ire Pearl

Sorry ρε παιδιά, δεν ξέρω τί χωράει πού, αλλά δεν νομίζω ότι σ' αυτό το νήμα χώραγαν, ούτε ο πύργος, ούτε ο κώλος...

 

Re: Απάντηση: Η εκδίκηση του Ire Pearl

Και όμως, χώρεσαν. 

 

Απάντηση: Η εκδίκηση του Ire Pearl

Σωστά.Ίσως αυτό να ήταν από τα λίγα νήματα που δε θα έπρεπε να γράψω.Παρακαλώ τους διαχειριστές να σβήσουν εδώ όσα μηνύματα σχετίζονται με τη μνημειολαγνεία μου  

 

εγω παρακαλω να μην σβηστεί τπτ, γέλασα με τον πύργο!Incomplete

 

Ο Λευκός Πύργος είναι δικός Μου. Κάτω τα χέρια.

Λογοτεχνική απάντηση θα ακολουθήσει, αύριο, μόλις ξενερώσω... 

Ωραίο νήμα. Ωραίοι και οι αυθορμητισμοί (καλέ εγώ νόμισα για μένα το έλεγε ο Incomplete, ήμουν έτοιμη να κάνω εγχείρηση αλλαγής φύλου). 

 

Απάντηση: Η εκδίκηση του Ire Pearl

το κειμενο σου απιστευτο και λιγα λεω..οποιος καταλαβε, καταλαβε..

καλο βραδυ..ησουνα η σημερινη μου οαση..

 

Απάντηση: Re: Η εκδίκηση του Ire Pearl

Να μην το 'χω και τύψεις