Η εμπιστοσύνη προς τον Κυρίαρχο

δύσκολη η εμπιστοσύνη.
χτίζεται, γκρεμίζεται, ξαναρχίζει απο την αρχή και αγωνίζεται συνέχεια.
αμφότεροι πρέπει να προσπαθήσουν.
δεν πρέπει μόνο ο κυρίαρχος να αποδείξει πως είναι άξιος εμπιστοσύνης. πρέπει και η υ να αποδείξει το ανάλογο.
τπτ δεν είναι ακατόρθωτο.
ακόμα και η απόλυτη εμπιστοσύνη.

 

Πρώτα εμπιστεύεσαι τον άνθρωπο και μετά τον Κυρίαρχο.

Και ένα γενικό σχόλιο για τα κόμεντς όπου το σ έχει παραδώσει την εμπιστοσύνη του και τον έλεγχο του και ο Κ το βάζει να κάνει ναρκωτικά και να το εκδιδει και κάτι τέτοια.

Τα σ λοιπόν, δεν είναι λοβοτομημένα.
Τα σ δεν έχουν παραδώσει (απόσο ξέρω) κανένα κομμάτι του frontal lobe.
Θεωρώ ότι ένα σ που ο Κ θα του πει να αρχίσει τα ναρκωτικά και θα το κάνει ή α) θύμα κάποιου συνδρόμου κακοποίησης που χρήζει παρέμβασης, β) ντιπ βούρλο και τελος πάντων και η φυσική επιλογή δεν είναι καθόλου κακή διαδικασία.....

Γιατί επικρατεί η άποψη ότι βρίσκονται ένα σ και ενα Κ και το σ παραδίδει το επόμενο λεπτό το βρακί του, την εμπιστοσύνη του και την κριτική του ικανότητα?
Είναι μια τε ρα στια διαδικασία.... Η οποία έχει πολλά πάνω κάτω ένα εκ των οποίων μπορεί να είναι να τα πάρει πανταχώθεν το σ και να αρχίσει και τα καντήλια και τα σιχτίρια και τους διαόλους (ασχετα τι θα ακολουθήσει μετά).
Μπαίνοντας πιο βαθιά στη δυναμική, παίζουν και οι δύο με τα όρια και τα δικά τους και ο ένας του άλλου... Θέλει υπομονή και ειλικρινεια.....

Το ότι εμπιστεύομαι έναν άνθρωπο σημαίνει ότι έχω πάρει τον χρόνο να τον γνωρίσω, έχω πάρει τον χρόνο να τον μάθω και έχω πάρει τον χρόνο να βεβαιωθώ ότι η δική μου και η δική του πορεία μπορούν να είναι κοινές.

 

@Eleni αυτά που γράφεις, κατ' εμέ είναι ολόσωστα. Αλλά μην νομίζεις ότι όλες/όλοι, σκέφτονται, πόσο μάλλον πράττουν σαν κι εσένα. Γι' αυτό μην αποκλείεις τίποτε. Υπάρχουν και ντιπ βούρλα άνθρωποι, που τυγχάνει να είναι τόσο Κ/Α, όσο υ/σ.
Χρόνος, γνωριμία, να μάθεις τον/την άλλο/η, άντε να κουράζεις το μυαλό και να αναλώνεσαι μ' ανούσια πράγματα σαν την σκέψη, την ειλικρίνεια, την υπομονή, την "διερεύνηση" του/της όποιου/ας άλλου/ης.
Τι τους έχουμε τους τυφλοσούρτες και τις φαντασιώσεις? Δε πα να μας βγαίνουν ξινά και κάποιες φορές. Θα μας πάρει για λίγο "από κάτω" και ξανά προς την ίδια (μαλακο)δόξα θα τραβήξουμε.
Γιατί να ζοριζόμαστε στο ελάχιστο? Υπάρχει πάντα η εμπιστοσύνη.
Αν μας καυλώνει κάτι/κάποιος και αλιγάτορας να είναι, τίποτε δεν μας εμποδίζει απ' το να τον/την εμπιστευτούμε.
Ο/η υ/σ δεν έχουν την παραμικρή ευθύνη για τίποτε, ούτε καν για τους εαυτούς τους, αυτή είναι η "μαγκιά" ( και καλά ). Την να τον/την κάνουμε τον/την Κ, αν δεν είναι αλεξικέραυνο?
Βέβαια χαρούμενοι/ες εκείνοι/ες, χαρούμενοι και οι υπόλοιποι.  

 

Δεν περιμένω ούτε κάποιος να σκέφτεται , ούτε να πράττει σαν εμένα, και σαν κανέναν άλλο βεβαια. Αυτό που περιμένω είναι να πράττουν και να σκέφτονται σαν λογικά όντα έστω από σεβασμό στο γεγονός ότι έχουν αντίχειρες...

Δεν αποκλείω τίποτα και μπορούν να είναι όσο βούρλα όσο γουστάρουν   Άλλωστε τι οι ψυχίατροι κλέφτες θα γίνουν?

Αυτό με τις φαντασιώσεις (και τις γαμημένες τις ταινίες) είναι μεγάλη μάστιγα. Βέβαια δεν τους φταίει κανείς αν προσπαθούν να ζήσουν μία εύκολη "γκρι" φαντασίωση και δεν τους βγαίνει. Πολλές φορές παλιότερα, όταν ζούσα κάτι που δεν κόλλαγε με αυτό που είχα στο μυαλό μου περί M/s κοιτούσα τον Μ μου και του έλεγα "this was so not as advertised" και πέθαινε στα γέλια.
Θέλει δουλειά αλλά πρέπει να γουστάρεις τη δουλειά που θέλει...Ανάθεμα και αν οι οργασμοί ήταν το ζητούμενο λες και δεν μπορούμε να έρθουμε σε οργασμό ο καθένας μόνος μας...

Αυτό το είδος υ, που δεν φταίει σε τίποτα, που δεν έχει καμία ευθύνη που που που ναι.....μεγάλο πρόβλημα.

Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τον τρίτο νόμο του Νεύτωνα  

 

Βρε συ, ας ζήσουμε όλοι/ες ότι χρώμα φαντασίωσης θα θέλαμε. Εμένα με "ψιλοτρελαίνει" το - και καλά - Face control των lifestylers ή των πιο "έμπειρων" που τα χώνουν - και καλά - στα "νιούδια" ή σε όσους/ες είδαν φως και μπήκαν.
Λες και γεννηθήκαμε με το Μάλιστα Κύριε ή με το μαστίγιο στα χέρια. Λες και τ' όποιο BDSM ανήκει σε κάποιον αφού θα το είχε κατοχυρώσει.
Όπως και μ' εκνευρίζει ( ομολογώ ότι είναι βλακεία μου ), το "χώσιμο" που ρίχνουν εκείνοι/ες που είναι με το ένα πόδι μέσα και το άλλο έξω, σε κείνους/ες που επέλεξαν τελείως μέσα να είναι.

Εγώ κατάλαβα το πάρα πολύ απλό, άτομα που εμπιστεύονται εύκολα, ότι status κι αν είχαν ( πόσο μάλλον υ ), δεν τα θέλω στη ζωή μου ούτε ζωγραφιστά.
Όχι επειδή είμαι ευθυνόφοβος σαν Κ, αλλά γιατί η "ευκολοπιστία" τους θα ήταν μέρος ενός ολόκληρου - για μένα - άσχημου πακέτου.
Που θα περιελάμβανε κι άλλα "καλούδια", σαν την βιασύνη, την ανωριμότητα, την απερισκεψία και το χειρότερο όλων, που δεν θα ήξεραν που τους παν τα τέσσερα ( όχι βουδουσουμικά, αλλ' αναφορικά με το ποιες θα ήταν σαν άνθρωπες ).
Ο Κ έχει την μεγαλύτερη ευθύνη σε πολλά πράγματα, αλλά δεν έχει την αποκλειστική ( πόσο μάλλον σε όλα ). Και η εμπιστοσύνη όπως έγραψες πάνω κάτω κι εσύ, ούτε σε δέντρα την βρίσκεις να κρέμεται, ούτε την χαρίζουν στον δρόμο.
Είναι αρκετά μακριά διαδικασία και όπως είναι δύσκολο να κερδηθεί, είναι ακόμη δυσκολότερο να διατηρηθεί. Και εμπιστεύεται κυρίως ο άνθρωπας τον άνθρωπα και όχι το υ τον Κ και τούμπαλιν.
Οι ετικέτες από μόνες τους δεν σημαίνουν τίποτε. Αν κάποιος είναι καθίκι σαν άνθρωπας, καθίκι θα είναι και σαν Κ. Εκτός και αν το μερικό καλύπτει τ' ολικό, δλδ η ετικέτα υπερισχύει του ατόμου στην ολότητα του.
Αν ισχύει αυτό το τελευταίο, σίγουρα κάτι θα έχω καταλάβει λάθος.  

 

ναρκωτικά παντού.~

 

 

Σε κανέναν δεν αρέσει να του αμφισβητούν τον απολύτως σωστό και one true τρόπο που έχει διαλέξει να ζει.  

Τα ευκολόπιστα άτομα μου δημιουργούν άγχος. Θεωρώ ότι μπορεί να βρεθούν σε κάποιο κίνδυνο χωρίς καν να το καταλάβουν. Αν αναλάμβανα ένα τέτοιο άτομο το πρώτο πράγμα που θα του μάθαινα θα ήταν να είναι επιφυλακτικό....

Ο Κ έχει την ευθύνη να διαχειριστεί, αλλά δεν μπορεί να διαχειριστεί αυτό που δεν ξέρει και ακόμα δεν έχω γνωρίσει Κ με κάποιο κληρονομικό χάρισμα  

Είναι πολύ μεγάλη και γαμάτη διαδικασία   ναι... Και αν δεν εμπιστευτείς τον άνθρωπα αγαπητέ...παπάρια...

Αυτό. Αλλά εντάξει, βολεύει η ετικέτα πχ του σαδιστή για να κρύψεις τον τριμάλακα που έχεις μέσα σου και βολευει η ετικέτα του κυρίαρχου για να κρύψεις την άγνοια   Και γενικά βολεύουν.......

 

Συμφωνώ ξανά με όλα όσα γράφεις ( γαμώτο, ανησυχώ με τόσες συμφωνίες, μάλλον δεν είμαι καλά χαχαχα ). Κάποια όμως θα ήθελα να τα υπογραμμίσω ( όχι ότι τα υπόλοιπα σου λόγια, δεν θα τ' άξιζαν ).
Εγώ είδα, ότι αν ένα άτομο δεν θέλει να είναι επιφυλακτικό, ότι κι αν του λες, θα συνεχίσει τον χαβά του. Τουλάχιστον η δική μου η πείρα αυτό μου δίδαξε.
Πόσες φορές είπα σε κάποια να μην εμπιστεύεται ούτ' εμένα, να κρατάει κριτική άποψη πάντα. Σπάνια εισακούστηκα, πλέον βαρέθηκα και δεν το ξανακάνω.
Με το που βλέπω ότι κάποια είναι ευκoλόπιστη ( ή καλύτερα, ευκαυλόπιστη ), την ευχαριστώ για την γνωριμία και χαιρετώ.
Ως προς τις ετικέτες που χρησιμοποιούνται σαν προκάλυψη, έχουν ένα κουσουράκι αρκετά χοντρό. Είναι σαν την κουβέρτα, αν δεν είναι του κατάλληλου μήκους, ή τα πόδια θ' αφήνει ακάλυπτα ή θα σε καλύπτει ολόκληρο/η σαν το σάβανο.
Βολεύουν για πόσο καιρό? Αργά ή γρήγορα το ποιος/α είσαι αληθινά, αν κάποιος/α σε ζήσει λιγάκι και δεν έχει φέτες σαλάμι στα μάτια, την μαλακία ή την άγνοια ή οποιοδήποτε άλλο σου ελάττωμα/τίγκα/κλπ. το διακρίνει.   

 

Μας έχουν τρελάνει αυτά τα υ. Θέλουν να εμπιστεύονται τα Κ, αλλά χύνουν στην ιδέα το Κ να τους κάνει ότι γουστάρει, να καταχράται την εμπιστοσύνη τους, να είναι ένα γουρούνι, ένα κάθαρμα. Αγαπητά Κ, μην τα λυπηθείτε, κανένα έλεος.

 

Αγαπητή @Eleni, με κάθε επιφύλαξη, θαρρώ πως δεν έχετε έρθει πολλές φορές αντιμέτωπη με τις δυσκολίες αποδοχής και διαχείρισης της υποτακτικότητας, εξού και ο αφοριστικός σας τόνος προς τα ''ευκολόπιστα'' και τα ''βούρλα''.

 

Θα σε ενθάρυνα να ξαναδιαβάσεις και τι έγραψα με προσοχή και ακριβώς τι σχολίασα με προσοχή.
Το με τι έχω έρθει αντιμέτωπη και ποιες είναι οι εμπειρίες μου βρίσκονται διάσπαρτα σε διάφορα νήματα αν και μπορώ να απαντήσω με χαρά και σε ευθεία ερώτηση αν αυτή μου γίνει  

Edit - Αν μη τι άλλο, έγραψα ότι θα ήθελα να δείξω σε έναν άνθρωπο πως να μην είναι ευκολόπιστος (αν αυτό ήταν εις βάρος του) οπότε πραγματικά θα πρέπει ίσως να ξαναρίξεις μία ματιά στα παραπάνω ποστ.

 

Πώς μπορείς να εμπιστευτείς τον άλλο όταν ακόμα και ο εαυτός σου σε έχει προδώσει?
Εμπιστεύομαι σημαίνει "μπορώ να βασιστώ". Ας μη γελιόμαστε. Εγγυήσεις δεν υπάρχουν. Μόνον άνθρωποι που πέφτουν, σηκώνονται και ξαναπροσπαθούν. Θα εμπιστευόμουν έναν άνθρωπο που μαθαίνει από τα λάθη του, παρά κάποιον που δεν κάνει λάθη. Γιατί ο τελευταίος είτε δεν έχει εμπειρίες, είτε δεν αναγνωρίζει τα λάθη του.

Προσόν ενός κυρίαρχου δεν είναι η σιγουριά για όσα ξέρει, αλλά η περιέργεια για όσα δεν ξέρει και η βούληση να τα τολμήσει χωρίς να φοβάται το λάθος. Αλλά μεγαλύτερο προσόν είναι να μπορεί να χειριστεί το λάθος του ώστε να μάθει από αυτό.
Προσόν ενός υποτακτικού είναι να κρίνει αν μπορεί να εμπιστευτεί έναν κυρίαρχο. Αλλά μεγαλύτερο προσόν είναι να μπορεί να αξιολογεί πότε είναι καιρός να αποσύρει την εμπιστοσύνη του.