Η εξουσία του εξουσιαζόμενου....

Ενα πραγμα δηλαδη σαν την Ο μεχρι πριν φτασει στην τελική της σχέση με τον... Σερ στεφαν? Αυτο δεν λες Λαρα? Υποτακτική για της αναγκες της . Στον οποιονδηποτε μπορουσε να της δινει εντολές... Υποτακτική στο παθος της να υποτασσεται και να γινεται αντικειμενο προς χρήση απο τον όποιον... Αυτο λες??


(σαφώς διαφωνουμε καλή μου αλλα προς θεου ! με υποτιμάς λεγοντας οτι θα θεωρησω οτι εχεις κατι προσωπικό... Κάνε δουλειά σου εγω δεν δηλώνω καθόλου μια ανυμπορη σκλάβα...lol so don't worry about me dear!! )

 

RE: RE: Η εξουσία του εξουσιαζόμενου....

Kι εγω τωρα πως να μην αναρωτηθω..

Εστω πως αυτο που μ οδηγει μεσα μου ειναι η αναγκη για υπακοη ή καλυτερα υποταγη..Καλα παμε μεχρι εδω..Λοιπον αυτη μ οδηγει.. Που με παει ομως? Σε καποιον Κυριαρχο θα μου πεις..ηλιου φαεινοτερον.. Σε ποιον θα ρωτησω η αφελης ξανθια.. Στον πρωτο-δευτερο-τριτο τυχοντα Κυριαρχο, ή σ Εκεινον που κατι μεσα μου εκανε το κλικ?

Αυτο το κλικ τι αλλο μπορει να ειναι εκτος από ελξη, μετα απο ερωτα, και μετα απο καιρο απο αγαπη?

Πως διαολο θ αφησω τον εαυτο μου και τη ψυχη μου στα χερια του αν δεν τον εμπιστευομαι και δεν τον αγαπαω?

τωρα θυμηθηκα μια στιχομυθια του DreamMaster..Ειμαι κυριαρχος κατσε να σε υποταξω.. Αυτο μου θυμισε οταν το διαβασα το :Σφαξε με Αγα μου ν αγιασω.. κι εγω ξερετε δεν θελω ν αγιασω..θελω να ζησω και να ζησω καλα...

 

 

Τα υπαρξιακά κρίσιμα που προκύπτουν – εδώ, όπως και σχεδόν παντού αλλού:

- υποτάσσεσαι και αγαπάς ή αγαπάς και υποτάσσεσαι;
- η υποταγή, είναι χάρισμα, ταλέντο, ή δώρο που προσφέρεται στον Έτερο;

Μήπως από την πολύ υποταγή, από την απώλεια εξουσίας στα δικά μου πάνω, θα γίνω ένα αδειανό τσόφλι που θα μπορεί να συνθλίψει ο Καθένας με μία αδιάφορη κίνηση; Κάπως σαν την Ο με τον Στεφάν; [που ήταν μία παρατεταμένη φαντασίωση μίας γυναίκας εν πάσει περιπτώσει]

Γι αυτά όλα, ας έχω τη "γυναικεία τσαχπινιά" να κρατήσω κάτι πάνω μου, για τις κρύες, μοναχικές νύχτες του χειμώνα, όταν θα έχω για συντροφιά τις αναμνήσεις μου και μόνο;

Μα τη θέλουμε την "εξουσία" φίλες εξουσιαζόμενες;

Αν υπάρχει κάποια «εξουσία της εξουσιαζόμενης», τουλάχιστον στο M/f D/s, νομίζω ότι τίθεται κάπως έτσι:

Και πάλι, σημαίνει αυτό ότι έχει κάποια εξουσία η εξουσιαζόμενη; Ότι δηλαδή, μπορεί να «περάσει άποψη» στον Κυρίαρχο για το «τί» και «πώς» και «πόσο» και «πότε» του D/s που Β/βιώνουν; Σχήμα οξύμωρο, τουλάχιστον στο M/s, κατάσταση που θα γεμήσει πρώτα απ Ο/όλους την ίδια με αγωνία, άγχος αποδοχής, φόβους απόρριψης. Διότι θα αφήσει τμήμα του ερωτικού της δυναμικού σε αχρηστία.

Τί κάνει ο Εξουσιαστής Κυρίαρχος πάνω στην εξουσιαζόμενη; Πώς εκφράζεται στον D/s ερωτικό διάλογο το power exchange; Ένας από τους τρόπους έκφρασης του power exchange, είναι νομίζω, να την Πάει, ένα, δύο, πέντε βήματα παραπέρα.

Να Εξαλείψει τα όρια της ντροπής της, ώστε να νιώσει εκείνη απόλυτα την ηδονή της παράδοσής της. Να Έχει υπομονή, ίσως, αν Κρίνει ότι χρειάζεται, σίγουρα όμως όχι επιείκια. Γιατί αν δεν Φροντίσει ο Δυνάστης να Κάμψει τα όρια, τις άμυνες, τις αντιστάσεις, των ενοχών της ηδονής, η υποτακτική δε θα μπορέσει να το κάνει αυτό μόνη της, γι αυτό και παραδίδει, ασμένως, την «εξουσία».

Άρα ποιά είναι η «εξουσία» που έχει η εξουσιαζόμενη; Να πει: «όχι αυτό, εκείνο», «ως εδώ, όχι πιό πέρα», «μιά άλλη φορά», «θα το σκεφτώ», «θέλω να με δουν οι φίλες μου έτσι»; Στα πρώτα επεισόδια, όταν ο Κυρίαρχος Κάνει το stock taking, Αναμετρά, δηλαδή, το υλικό που Αναλαμβάνει, πιθανότατα να γίνονται αυτά.

Μετά όμως, όταν η υποτακτική μπαίνει στο μονοπάτι της μετεξέλιξής της, με τα εργαλεία που Έχει Επιλέξει ο Κυρίαρχος, ανάλογα με την ωριμότητα της υποτακτικής και με την ιδιοσυγκρασία Του, τότε δεν έχει, η υποτακτική, εξουσία πάνω σε τίποτα. Ακόμα και αυτά, τα όριά της, δεν τα καθορίζει, την καθορίζουν. Προσωρινά.

Είναι γι αυτό το λόγο, ότι ο Κυρίαρχος Έχει πολλή δουλειά να Κάνει πάνω σε μία υποτακτική, εκπαιδευμένη ή όχι, που δε με απασχολεί ιδιαίτερα το αν «την Αγαπάει». Μόνο ο χρόνος που χρειάστηκε, για να Διαπιστώσει ο Ίδιος, αντί για αυτήν το «τί» και «πώς» και «πόσο» και «πότε» και επιπλέον και το «γιατί», λέει πολλά και σημαντικά.

 

Κατ΄ ακρίβεια δεν εννοούσα καθόλου αυτό. Γενικά δεν θεωρώ την «Ο» ως παράδειγμα υποτακτικής ώστε να αναφέρομαι έστω σ΄ αυτήν. όπως είπε και η tender lilly δεν ήταν τίποτα πέρα από μια γυναίκα που ζούσε μία παρατεταμένη φαντασίωση.
Όσο για τα άτομα που παίζουν υπακοή με διάφορους, επίσης δεν τα θεωρώ πρότυπα υποτακτικότητας, μια και εγώ μιλάω όχι για Kinky καταστάσεις αλλά για Ms. Δεν τα αντιμετωπίζω με την υπεροψία και την αλαζονεία που διαφαίνεται μέσα από κάποια ποστ κάποιων άλλων, οι οποίοι απ΄ την δική τους «ηθική» άποψη τα θεωρούν υποδιέστερα από τους ίδιους λόγω διαφορετικότητας και έλλειψης αντίληψης των επιλογών τους, απλά ακριβώς λόγω διαφορετικότητας επιλογών, δεν μπορούν να θεωρηθούν πρότυπα για καταστάσεις οι οποίες δεν τα αφορούν.

Εκείνο που εννοώ, το έχουμε επανειλημμένα συζητήσει σε άλλα thread και δεν βλέπω τον λόγο να επαναλαμβανόμαστε απ΄ τη μια κι απ΄ την άλλη ίσως να ισχύει πως η επανάληψη τελειοποιεί, δεν ξέρω.
Σ΄ αυτά λοιπόν τα άλλα Thread, το Αγαπας και υποτασσεσαι ή υποτασσεσαι και αγαπας? και το Ας μιλήσουμε για τον Ερωτα σε D/s σχέσεις, είχαμε πει αρκετά, μερικά απ΄ τα οποία ξεκαθαρίζουν τι ήθελα να πω εδώ και δεν έγινε κατανοητό. Και μια και ο τρόπος που εκφράζομαι μάλλον δεν είναι ο καλύτερος για να δίνονται τέτοιες εντελώς εκτός αυτού που εννοούσα ερμηνείες, θα χρησιμοποιήσω τα λόγια Α/άλλων. lol

Η tender lilly μέσα από το πραγματικά υπέροχο της κείμενο, έθεσε ένα πολύ σημαντικό ερώτημα.

Για μένα η οποιαδήποτε προσπάθεια κάνει με οποιοδήποτε τρόπο κάποια για να περάσει εξουσία στα χέρια της, αν δεν είναι μέσα στα πλαίσια των φυσιολογικών αντιδράσεων και αντιστάσεων που βγαίνουν προς τα έξω μέσα στη διαδικασία της εκπαίδευσης της και αργά ή γρήγορα περνάνε, μπορεί να σημαίνει μόνο ένα. Δεν έχει στην πραγματικότητα καμιά πραγματική ανάγκη για παράδοση του ελέγχου και εξουσίας, εξ’ ου και μπορεί να αποδεχτεί μόνο την εξουσία και τον έλεγχο που είναι βαμμένα στα χρώματα του έρωτα.
Τι γίνεται με τέτοιου είδους υποτακτικές, όταν περνάει ο έρωτας?

 

να και σε κατι που συμφωνουμε ! Ο καθείς εχει τη δική του οπτική , και τη δική του αποψη. (και δεν κρινεται γι'αυτη)

Δεν ειναι καθόλου τυχαίο οτι το χώρο απαρτίζουν μέλη που δινουν όλες τις πιθανές αποχρώσεις σε κάθε θεμα . Αλλωστε ακριβώς έτσι θα πρεπε να ειναι!!!!
Κάθε σχέση ειναι μοναδική και δεν καθορίζεται απο κανόνες , πρέπει και συνταγολόγια και δογματισμούς, αλλα απο την ψυχοσύνθεση , τις ανάγκες , τα βιώματα, 'τα θέλω' αυτών που την απαρτίζουν.
Ετσι λοιπον καθείς βρίσκει αυτό που του ταιριάζει που του αξίζει και που αναζητά , χωρίς φόβο και πάθος!!!

 

RE: RE: Η εξουσία του εξουσιαζόμενου....

μήπως να ήταν *χωρίς φόβο αλλά με πολύ παθος*?  

 

RE: RE: RE: Η εξουσία του εξουσιαζόμενου....

<γελάει>
Θα συμφωνήσω στην δική σου εκδοχή zinia!

 

το παθος πηγαινε αλλου κορίτσια...και το ξέρετε και οι 2!!! Αλλα δεχομαι τη διαφωνία σας ακομα και εδω!! Με τιμά να διαφωνουν μαζί μου!

 

συγκρατηθείε κορίτσια,
δυο δισεκατομμύρια μικροί γαλαξίες και πλέον
μπορούν να έχουν
δυο δισεκατομμύρια απόψεις και πλέον
σε ένα τέτοιο θέμα αμφίδρομο, πολυεπίπεδο και τόσο ανθρώπινο..
αλλωστε θυμάστε τί έλεγε ο βολταίρος...

 

Μεταφέρω εδώ απόσπασμα διαλόγου που έγινε με τον αγαπητό και ταλαντούχο συγγραφέα oscarwil, στο τέλος της 3ης σελίδας του Τι είναι αυτό που το λένε συναίνεση;, γιατί, όπως θα Δ/δείτε από τη φράση που υπογράμμισα, μου φάνηκε ότι ο σχολιασμός πρέπει να γίνει έδώ και όχι εκεί.

Και όμως... ναι μεν η ψυχική προδιάθεση της "υπό" μπορεί να υπάρχει και αυτό είναι μεγάλο κεφάλαιο και θέλει αρκετή τέχνη και εμπειρία από πλευράς Κυρίαρχου για να Διακρίνει αν όντως "υπάρχει ή δεν υπάρχει", αλλά χωρίς Κάποιον Κυρίαρχο που να Μπορεί να Μετουσιώσει αυτή την υποταγή σε υπακοή και παράδοση δεν γίνεται απολύτως τίποτα.

Από αυτή και μόνο την άποψη, υπάρχει συμμετρία στη σχέση. Ο Ένας δεν Μπορεί να Αυτοπραγματωθεί χωρίς την άλλη και αντίστροφα.

Αλλιώς, πάρ το απόφαση oscarwil <s> ο Κυρίαρχος Κάνει κουμάντο και όχι η "υπό".

Ο Κυρίαρχος που Είναι όντως Κυρίαρχος Έχει συναίσθηση του επερχόμενου coup de foudre της "υπό" του, ακριβώς επειδή δεν Είναι Κυρίαρχος για να Ερωτοτροπεί με το μαστίγιο, αλλά με το σώμα και τη σκέψη της "υπό".

Καταλαβαίνω ότι αν κάποιος δεν το έχει βιώσει, δεν το αποδέχεται ως λογική, ακόμα και άθελά του, ακόμα και σε μία BDSM κοινότητα, αλλά ο έλεγχος που ασκείται πάνω στην "υπό" από ένα σημείο και έπειτα δε νομίζω να αφήνει κενά απ όπου να παρεισφρύσουν τέτοιου τύπου "εκπλήξεις" για τον Κυρίαρχο.

 

Απ' οτι γνωρίζω ο Κυρίαρχος είναι πρώτιστα Κύριος του εαυτού του. Η κάνω λάθος?

Και οπως εχουμε ξαναγράψει μπορεί να μείνει και μόνος του (τροπος του λέγειν) και να περνάει πολύ καλά.

Μπορεί ν΄αγαπά αλλά δε σέρνεται, μπορεί να κάνει σχέσεις αλλά τις ορίζει. Δε φοβάται να ερωτευτεί γιατί ξέρει πως ο έρωτας δε μπορεί να τον καταστέψει.

Καψούρης Κυρίαρχος που πίνει στα καπηλιά για να πνίξει τον πόνο του και στέκεται μες τ' αγιάζι στα σκαλοπάτια της, λίγο τραβηγμένο μου ακούγεται.

Πιστεύω πάντως πως μια σκλάβα μπορεί να γίνει το κέντρο της προσοχής του Κυρίαρχου. Βασική προυπόθεση ειναι να μην της περναει απ' το μυαλό αυτή η σκέψη (η απαίτηση να γίνει κέντρο της προσοχής) ή αν της περνάει απ' το μυιαλό να την αποδιώχνει.

Ειμαι πολύ κουρασμένος (οχι από απαιτήσεις γυναικών) και μονο στη σκεψη πως θα ειχα να επιπλέον αντιμετωπίσω απαιτήσεις μιας σκλάβας με κάνει να θελω να παω στην Αλάσκα σε μετεωρολογικό σταθμό.