Η επιδίωξη της ευτυχίας

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Ανακωχή.
Το θέμα δεν είναι αν θα φυλάς το κώλο σου ή όχι για να περνάς καλά αλλά π ό τ ε θα πάψεις να τον φυλάς. Σε D/s σχέσεις πιστεύω αυτό που έχει διατυπώσει ο SadalMelik. Το D/s είναι ο προορισμός, όχι η αφετηρία... Πιστεύω στην κλιμάκωση των σχέσεων, όχι στην συμπίεση της σχέσης, σε μια στιγμή. Σε ένα 'κλικ', όπως πολλοί λένε, στο οποίο μάλιστα στηρίζουν το άπαν τους. Δεν είναι τυχαίο ότι το λένε "κλικ". Προφανώς δεν μπορούν να το εξηγήσουν. Νομίζω ότι η ικανότητα να απλώνεις το χρόνο, να αφήνεις τον άλλον να ξεδιπλώνεται, ώστε να τον γ ν ω ρ ι σ ε ι ς πραγματικά και όχι επειδή η μύτη του μοιάζει με τη μύτη του ξαδέλφου σου, ή του μπαμπά σου ή της θεία σου της Σούλας κα απλά δεν το αντιλαμβάνεσαι (αυτό είναι το κλικ). Πριν λοιπόν αφεθείς, πρέπει να βλέπεις καθάρια τον Άλλον. Να βλέπεις Αυτόν και όχι κάποιον άλλον. Και τότε να αποφασίσεις για σένα και την τύχη σου. Δεν φυλάω τον κώλο μου σημαίνει ζω την αλήθεια και όχι ζω το παραμύθι μου. Το τελευταίο είναι ανωριμότητα. Δεν πιστεύω ότι η D/s σχέση εμπεριέχει ντε και καλά την οδύνη, την απόρριψη, την κατάθλιψη. Η όποια εμπειρία μου μού δείχνει άλλα. Οι άνθρωποι τα φέρουν αυτά μέσα τους και μετά στη σχέση τους... το ίδιο και την ευτυχία. Η ευτυχία δεν είναι επιδίωξη. Είναι κατάσταση ψυχής.

 

Απάντηση: Re: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Το καταθέτω και θα κρίνετε.
Μου μοιάζουν δύο οι «σχολές» που τείνουν να δημιουργηθούν.
Η μία λέει:

Αυτό που καταλαβαίνω είναι μία ιδεατή αλλά πλασματική κατάσταση.

Ενώ η tinky δηλώνει:

…και προσωπικά μπερδεύομαι,
που τελειώνει η από κοινού δράση και που αρχίζει το μοναχικό ταξίδι χωρίς ανταπόκριση;
Ποια τα κίνητρα;
Τι σημαίνει «δεν θέλω να είμαι σκλάβα κανενός που θα μου ζητήσει κάτι,
έστω δύσκολο και χρονοβόρο και δεν θα "μπορέσω" να το φέρω εις πέρας.
Επειδή αυτό εμένα προσωπικά με κάνει δυστυχισμένη. Ενώ το αντίθετο με κάνει ευτυχισμένη»;

Η άλλη «σχολή» είναι πολύ πιο ρεαλιστική

Δηλαδή σπεύδε βραδέως….. ή κάτι τέτοιο.
Το ζητούμενο βέβαια είναι κατά πόσο είναι κανείς σε θέση να τα εφαρμόσει
όλα αυτά στην πράξη. Με τι προσόντα; Πόσοι τα διαθέτουν και ποιοι;
Άσε που τα αισθήματα και τα συναισθήματα δεν ορίζονται
ούτε χαλιναγωγούνται τόσο απλά.
Θεωρητικά συντάσσομαι κι Εγώ πάντως. Άψογη θέση.

Εδώ μάλλον το βλέπουμε αντίστροφα αγαπητή.
Η έννοια που το έγραψα ήταν η αντίθετη.
Δεν φυλάω τον κώλο μου = παραμυθιάζομαι και γίνομαι απρόσεχτος,
άρα πέφτω στη λούμπα.
Στα συμπεράσματα συνυπογράφω αβίαστα.

Υ.Γ. Πάντως στην αφετηρία του νήματος θεώρησα καλό
να μιλήσουμε επάνω σε σχέσεις που θεωρούται "εν υπνώσει".
Η ορθότατη άποψη του Συντρόφου Sadal Melik αφορά περισσότερο
στα "ορεκτικά και το κυρίως πιάτο" παρά στα "επιδόρπια".
Σωστα;

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Στις σχέσεις 'εν υπνώσει" λειτουργώ κατ' εκτίμηση. Κάνω μια κατ αρχήν εκτίμηση της σχέσης και του άλλου και ουσιαστικά ποντάρω. Ας πούμε λοιπόν, ότι αποφασίζω να περιμένω. Αλλά και εδώ ο χρόνος βοηθάει... Απλά περιμένω, με ό,τι σημαίνει αυτό, μέχρι που κάποια στιγμή δεν είμαι πια εκεί. Θυμάμαι όμως πάντα ότι η ελπίδα είναι η εξάδελφη της ψευδαίσθησης. Είναι όμως αλήθεια ότι κατέχω αρκετά καλά την ικανότητα της σιωπής.

ΥΓ. Έχω την αίσθηση πάντως ότι όταν μια σχέση μπει 'εν υπνώσει" έχει αρχίσει ο ανταγνωνισμός.

 

Η σχέση που διατηρώ, δεν είναι περισσότερο εν υπνώσει απ' ότι ήταν πριν διακοπεί η επικοινωνία. Ίσα-ίσα που περνά τη μέχρι σήμερα πιο δημιουργική της φάση.

Μία σχέση που ήταν πάντα έτσι κι αλλιώς αναγκαστικά εσωτερική, αφού οι εξωτερικές συνθήκες την καθιστούσαν σχεδόν αδύνατη. Σήμερα έχουν προχωρήσει κατά το μεγαλύτερο μέρος όλα ανεξαιρέτως τα projects που είχαν δρομολογηθεί για το σκοπό αυτό, κατάλληλη εργασία, επίλυση οικονομικών προβλημάτων, οικογενειακές σχέσεις, υγεία και φυσική κατάσταση, και που δεν προχωρούσαν τότε εξ αιτίας της δικής μου γερής αντίδρασης σε έναν βασικό τομέα.

Συγκεκριμένα επί 1,5 χρόνο αδιάκοπης επικοινωνίας, δεν είχα χάσει ούτε 1 γραμμάριο από τα 25 και πλέον κιλά που θα έπρεπε να αποβάλλω.

Κοιτάζοντας εδώ σε διάφορα νήματα, δεν έχω δεί μέχρι στιγμής κανένα αντίστοιχο επιτυχημένο παράδειγμα, που να με κάνει να επιμείνω στην παλαιότερη άποψή μου πως αιτία της αποτυχίας στο συγκεκριμένο τομέα και των συνεχών κλυδωνισμών στη σχέση εξ αιτίας αυτής, ήταν η απόσταση. Ίσως να υπάρχει και να μην το γνωρίζω.

Η σχέση αυτή λοιπόν έχει λόγους που βρίσκεται σε ύπνωση και καλά κάνει.  Άλλωστε η αίσθηση της ευτυχίας είναι σε μένα πλέον καθημερινή και αυξανόμενη, και προέρχεται από την πρόοδο στους διάφορους τομείς που προανέφερα και από το ότι τους ανακοινώνω και ξέρω πως υπάρχει Κάποιος εκεί που βιώνει μαζί μου την ίδια στιγμή συναισθήματα χαράς και ευτυχίας.

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Υπήρξαν στιγμές που αναρωτήθηκα για τα πιο πάνω.
Από μόνη μου, κάποιες στιγμές – τις αδύνατες μου στιγμές - επηρεασμένη από κάποιες απόψεις φίλων κάποιες άλλες, οι οποίοι έμοιαζαν να έχουν πιο «γήινες» απόψεις.

Και πάντα οι απαντήσεις που έδινα, όσον αφορούν εμένα τουλάχιστο ήταν πως:

Όχι δεν αφορά απλό μαζοχισμό, αν και ο μαζοχισμός βοηθά, όπως με βοήθησε παρά τον πόνο και τις δυσκολίες της πρώτης εγκυμοσύνης και γέννας, να βρω το θάρρος να μείνω και 2η φορά έγκυος - κατ' ανάλογο τρόπο με βοήθησε να παραμείνω για μεγάλο διάστημα σε ένα ανάλογο Σχήμα με όλα τα συνεπακόλουθα του.
Αλλά όχι δεν ήταν ο μαζοχισμός η αιτία που επέλεξα να παραμείνω στο Σχήμα, αντί να πάρω την ευκαιρία που μου Δόθηκε τότε, να την κάνω για κάποιο καινούριο «φορέα» ο οποίος ίσως και να γινόταν ίσως και όχι φορέας ευτυχίας.

Από τη στιγμή όμως που είχα βρει όχι απλά έναν φορέα αλλά Τον ΦΟΡΕΑ όλων όσων όλη μου τη ζωή έψαχνα, όλων όσων όλη μου τη ζωή εργαζόμουν για να αποκτήσω, γιατί να το ρισκάρω σε κάποιες αναζητήσεις? Αν ήμουν σε κατάσταση που έψαχνα να γνωρίσω τον κόσμο, τους άντρες, τις σχέσεις, τον ίδιο μου τον εαυτό και τις ανάγκες του, αν πίστευα πως δεν έχω βρει ακόμα το δικό μου, τοτε ίσως να έπαιρνα ελαφριά καρδία το ρίσκο. Στην ηλικία μου πλέον, με κάποιες σχέσεις στο ενεργητικό μου – όχι δεν θεωρώ σχέση την ξεπέτα μιας βραδιάς, γιατί κι από κείνα είχα αλλά εκείνες με δίδαξαν άλλα  - γνωρίζω πλέον πολύ καλά πως αυτό που αναζητώ κι αυτό που ταιριάζει σε μένα, δεν είναι κάτι ή Κάποιος που θα βρω να περιφέρεται στο μπαράκι της γειτονιάς μου. Μου πήρε 35 χρόνια να Τον βρω. Να είμαι πια τόσο τυχερή που να πετάξω όλα όσα επένδυσα και έζησα και πέρασα επειδή δυσκόλεψαν τα πράγματα? Για πιο λόγο? Για χάρη της αναζήτησης? Δεν έχει πλέον η αναζήτηση στον συγκεκριμένο τομέα τίποτα να μου προσφέρει, γιατί να την κάνω? Για να πουν κάποιοι πως είμαι φυσιολογική και λογική? Αλήθεια με νοιάζει?   (Οι υπόλοιπες δε αναζητήσεις μου είναι κάτι που γίνεται μια χαρά και με Τον Αφέντη μου.)
Εξ ού και πάντα έλεγα πως αν μη γένοιτο με Έδιωχνε θα προτιμούσα να παραμείνω μόνη από το να συμβιβάζομαι σε λύσεις μισές.
Γνωρίζω πως Αυτός που έψαχνα Βρέθηκε. Πείτε με ρομαντική, αλλά πιστεύω σε αδελφές ψυχές και από τη στιγμή που βρήκα την δικιά μου, το άλλο μου μισό/σωστό (μεγάλη συζήτηση χωράει που δεν είναι του παρόντος) έπαψα να ψάχνω. Ακόμα κι όταν δεν ήταν όλα ρόδινα ή εύκολα ή χρονικά βολικά.

Όταν λοιπόν βρέθηκα μπροστά στην επιλογή, να πάρω τα όρη και τα λαγκάδια ή να παραμείνω σε ένα τέτοιο Σχήμα συνειδητά επέλεξα το Σχήμα. Οι λόγοι πολλοι. Πέραν του λόγου πως είχα βρει πλέον αυτό που ήρθα στη ζωή αυτή να βρω, εφόσον επέλεξα να μπω συνειδητά στο δύσκολο μονοπάτι της σκλάβας-ιδιοκτησίας, θεωρούσα και υποχρέωση μου να παραμείνω συνεπής, να βάλω τα δυνατά μου, να προσπαθήσω όχι 80, όχι 90 αλλά 110% και να ελπίζω και να πιστεύω πως θα τα καταφέρω να αλλάξω εκείνους τους λόγους και αιτίες που διαμόρφωσαν τις συνθήκες της Απουσίας Του.
Επειδή μπορούσα ακόμα και τις στιγμές που δυσκολευόμουν να δω την μεγαλύτερη εικόνα, να την διαισθάνομαι.
Επειδή αντιλαμβανόμουν ακόμα και τις στιγμές που θα ήθελα να αποποιηθώ κάθε ευθύνη, προβάλλοντας την στον Κύριο μου, πως για να φτάσουμε εκεί που φτάσαμε, να είναι ένα τέτοιο Σχήμα η μοναδική πλέον επιλογή, για την όποια ελπίδα είχαν για επιτυχία οι προσπάθειες μας να ζωγραφίσουμε την "μεγάλη εικόνα", που και οι δύο επιθυμούσαμε, έφερα το λιγότερο ίση ευθύνη.
Είναι εύκολο για ένα υ. να λέει απαπα! Εκείνος έχει την εξουσία, Εκείνος οδηγεί, Εκείνος Έχει τον έλεγχο οπότε Εκείνος φέρει και όλες τις ευθύνες για το αν το καράβι εξόκειλε, μια και ήταν ο Καπετάνιος. Αν όντως αυτό συνέβαινε ίσως και να συμφωνούσα.
Το ερώτημα που όμως θα έπρεπε να τεθεί σε τέτοιες στιγμές όμως θα έπρεπε πιστεύω να είναι «Πόσο πραγματικά το υ. αφέθηκε, πόσο πραγματικά παρέδωσε τον έλεγχο και μηπως στην πραγματικότητα όλα κατέληξαν εκεί που κατέληξαν, αν όχι εντελώς κι αποκλειστικά, αλλά τουλάχιστο επειδή εν μέρει ΔΕΝ αφέθηκε, αλλά αντίθετα κλώτσησε κι αντέδρασε επανειλημμένα και προσπάθησε να διατηρήσει μέρος του ελέγχου, μήπως δηλαδή έγινε - συνειδητά ή ασυνείδητα δεν έχει σημασία- η προσπάθεια να αρπάξει το υ. έστω και για λίγο το τιμόνι, οπότε αν βρήκε σε ύφαλο έστω και προσωρινά το καράβι, δεν έχει την ευθύνη μόνο ο Καπετάνιος? Η φράση it takes two to tango, δεν αφορά μόνο τους άλλους αλλά κι εμάς.

Για πολλούς εικάζω πως το γεγονός πως τότε αντί να επιλέξω την αποδέσμευση μου και να ψάξω για μια άλλη καινούρια αρχή, για αναψυχή από κάποιο νέο «φορέα», συνέχισα για ένα τόσο μεγάλο διάστημα να παραμένω σ ένα τέτοιο Σχήμα και να συνεχίζω τις προσπάθειες μου για την έκβαση εκείνη που θα επέτρεπε την ανατροπή του, ήταν λάθος, ψευδαίσθηση, φαντασίωση ή κι εγώ δεν ξέρω τι. Προσωπικά δεν με νοιάζει γιατί ξέρω πως εγώ έχω δίκιο και εκείνοι όλοι άδικο. Πως εγώ μπορώ να δω πράγματα που εκείνους τους διαφεύγουν. Πως κανείς τους δεν γνωρίζει τόσο καλά εμένα ή Εκείνον, ή αυτά που μοιραζόμαστε.
Κανείς τους δεν μπορεί να γνωρίζει πως μέσα από όλα τα βιώματα και τις εμπειρίες ζωής που είχα, έμαθα πως το καινούριο μπορεί να μοιάζει ευκολότερο και ελκυστικότερο στην αρχή, αλλά αργά ή γρήγορα παλιώνει και ξαναέρχονται τα ίδια ή ανάλογα προβλήματα, εάν δεν έχουν επιλυθεί όσα δημιούργησαν και δημιουργούν τα προβλήματα αυτά. Κι αν σκοπός μου είναι να τα επιλύσω, τότε γιατί να πετάξω όλα όσα επένδυσα σε μια τέτοια μοναδική για μένα σχέση, γιατί να πετάξω όσα επιτεύχθηκαν ήδη μέσα σε μια τέτοια σχέση, μόνο και μόνο επειδή δεν παίρνω όση σημασία, όσο Ds, όσο Sm, κ.τ.λ. θέλω, για κάποιο διάστημα?

Τα βασικά που έχω ανάγκη, τη στήριξή Του όταν πραγματικά την χρειαζόμουν, πάντοτε την είχα και πάντοτε την έχω και Τον ευγνωμονώ απέραντα γι αυτό. Είναι εκεί δίπλα μου σε κάθε δύσκολη μου στιγμή.

Δεν ήταν εκεί όποτε ήθελα ή θα επιθυμούσα.
Αλλά όποτε την είχα πραγματικά ανάγκη.
Η διαφορά ανάμεσα στο θέλω-ανάγκης είναι ένα απίστευτα σημαντικό μάθημα, αλλά το δυσκολότερο μάθημα της ζωής μου ήταν η υπομονή και η επιμονή.

Υπομονή για όσα χρειάζομαι και στερούμαι ενώ ταυτόχρονα να έχω την επιμονή να εργάζομαι για αυτά.
Χωρίς πλέον θυμούς, προσωπικές ενοχές, κλαψούρα και παράπονο και απαιτήσεις και προσπάθειες οποιουδήποτε χειρισμού, ή προσπάθειες δημιουργίας ενοχών σ Εκείνον ή ακόμη προσπάθειες να κερδίσω οίκτο ή συμπάθεια στις υπόλοιπες διαπροσωπικές μου σχέσεις. Δεν αφορά δειλία η επιμονή και η υπομονή μιας σκλάβας, αλλά θάρρος και αντοχή.

Αλλά αυτό δεν είναι κάτι που κερδίζεται από τη μια μέρα στην άλλη.

Ένα υ. όπως πολλές φορές έχει λεχθεί, έχει αρχικά την τάση να τα θέλει όλα έτοιμα, να Έρθει Κάποιος να το πάρει από το χέρι και να Αναλάβει τα της ζωής του, να Πάρει το «αδύναμο» το «καημενούλη» από το χέρι και να κάτσει να Δουλεύει για να Επιλύσει τα προβλήματα, να Βοηθήσει στο ξεπέρασμα κάθε ανασφάλειας κ.ο.κ. ενώ το υ. όχι μόνο δεν εργάζεται σκληρά για την επίτευξη των ίδιων στόχων ώστε να μην πηγαίνει ο χρόνος και η ενέργεια Του Κ στον βρόντο, αλλά αντιδρά και ξανααντιδρά ή απλά κάθεται και τα θεωρεί όλα δεδομένα επειδή είναι και καλά το αδύναμο μέρος.

Δεν ταυτίζεται η υποτακτικότητα με αδυναμία και δεν ταυτίζεται η σκλαβιά με δειλία. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.
Χρειάζεται να είσαι απίστευτα υπεύθυνο άτομο απέναντι στις επιλογές σου για να στέκεσαι πίσω τους περήφανα και με συνέπεια.

Είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα οι περισσότερες περνάμε απ κάποιου είδους λούκι. Ιδιαίτερα όταν αρχίζουν τα crush tests. Και κάποιες σπάνε ευκολότερα, κάποιες δυσκολεύονται και κάποιες θέλουμε μερικές κλωτσιές γερές παραπάνω στον κώλο, για να αρχίσουμε να συνερχόμαστε και να δούμε πως στην τελική δεν μας Ζητείται τίποτα περισσότερα από όσα και οι ίδιες έχουμε ανάγκη και πιθανόν ζητήσαμε άμεσα ή έμμεσα.

Σε ένα άλλο νήμα, κάποιος είπε, σιγά μη κάτσει η σκλάβα να περιμένει, αν την έχει παρκάρει εκεί χωρίς σημασία ο Άλλος.
Για μένα ήταν δεδομένο πως οφείλω να περιμένω, όσο Εκείνος Επιτρέπει να παραμένω σκλάβα Του και να φέρω το κολάρο Του – όσο Εκείνος Αποφασίσει πως Επιθυμεί να με Έχει εκεί να περιμένω.
Κανείς δεν είναι τόσο Παράλογος και Σκληρός, ώστε κάποια που δεν Τον ενδιαφέρει και θεωρεί ανάξια να φέρει το όνομα Του, να την παρκάρει επ αόριστο, χωρίς να της πει, κορίτσι μου είσαι ελεύθερη, δεν φέρεις πλέον το όνομα μου.
Την «παρκάρει» εάν Πιστεύει ή τουλάχιστο Ελπίζει πως η «παρκαρισμένη» εργάζεται πάνω στους λόγους που Τον οδήγησαν εξ αρχής να την παρκάρει, ώστε κάποια στιγμή να Μπορέσει να την Ξανα-οδηγήσει. Δεν νομίζω να υπάρχει Αξιόλογος Οδηγός που άμα έχει κάπου παρκαρισμένη μια φερράρι, να την αφήσει εκεί να την τρώει η βροχή και τα αγιάζι. Οπότε στο χέρι μου δεν είναι να γίνω φερράρι?   

 

Re: Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

 

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

"Γιατί δεν θέλω να είμαι σκλάβα κανενός που θα μου ζητήσει κάτι, έστω δύσκολο και χρονοβόρο και δεν θα "μπορέσω" να το φέρω εις πέρας. Επειδή αυτό εμένα προσωπικά με κάνει δυστυχισμένη. Ενώ το αντίθετο με κάνει ευτυχισμένη."

Ειναι φανερο μεσα απο αυτη την τοποθετηση οτι η πηγη αυτης της "παραδοξης" στασης της τινκυ βρισκεται σε ενα δίπολο.
Απο την μια μερια εχουμε το Ιdol - me το οποιο επιμενει να απαιτει την αυτο επιβεβαιωση ( self assertion) μεσα απο την πεισματικη αυθαιρετη απαιτηση "Μπορω να καταφερω οτιδηποτε μπορει να μου ζητηθει ως σκλαβα" .
Αυτο ειναι η μια πλευρα του διπολου. Παμε να δουμε την δευτερη.
Καθε υπερβολικη απαιτηση που αυθαιρετα επιβαλει τo υπερτρoφiκο idol - me
οδηγει ταυτοχρονα στον φοβο fear - me οτι η υπερβολικη απαιτηση δεν θα ικανοποιηθει. Στην προκειμενη περιπτωση ειναι το αγωνιώδες ερωτημα "και αν δεν τα καταφερω και "σπασω" ?"
Το ενα τροφοδοτει το αλλο.
Θα φερω εις περας οτι μου ζητηθει ως σκλαβα -- Φοβαμαι οτι δεν θα τα καταφερω
Η απαιτηση προκαλει το φοβο και ο φοβος γιγαντωνει την απαιτηση.
Με άλλα λογια: Νευρωση

Ετσι λοιπον προκυπτει οτι ολη αυτη η συμπεριφορα εχει να κανει με μια αυθαιρετη απαιτηση για αυτο επιβεβαιωση που το υπερτροφικο Εγω επιβαλει με εναν πομπώδη τροπο «Θα κανω ότι και να μου ζητηθει »
Ο «Κυριαρχος» δεν εχει θεση ουτε καν ενος κομπαρσου. Η παρασταση παιζεται απο την ιδια σε ένα μονοπρακτο και θεατης είναι και παλι η ιδια στο εργο « Εγκλωβισμενη στο vicious circle Του Εγω μου- Το κυνηγι της αυτοεπιβεβαιωσης»

Ο «Κυριαρχος» αυτή η τερατωδης ψευδαισθηση του τιποτα που ακουει στο ονομα D/s νομιζει ότι ελεγχει κατι όταν όλα ελεγχονται από τα υπερτροφικα η ατροφικα εγώ που κανουν τα παντα για να ξεπερασουν τον φοβο που μια ζωή τους κατατρέχει.
Ο φοβος αυτος είναι θεμελιωδης : «Δεν ειμαι αρκετα καλος -I am not good enough» και οι εκφανσεις του είναι απειρες – περιπου οσες και οι νευρωσικες ανθρωπινες συμπεριφορες.
Τωρα το ποσο πρεπει να είναι αυτό το «αρκετα» της φρασης «Δεν ειμαι ¨αρκετα¨ καλος» που βασανιζει τοσο κοσμο ….. ας αναζητηθουν ευθυνες στην αθλια διαπαιδαγώγηση και στους ανικανους γονεις.

Οι so called «Κυριαρχοι» είναι αρωγοι στους αυτιστικους – νευρωσικους διαλογους των «υποτακτικων» με τον εαυτο τους τους, μονο που επειδη είναι αυτιστικοι οι διαλογοι Εκεινοι δεν μπορουν να προσφερουν τιποτα.
Τωρα το idol- me των «Κυριαρχων » είναι ολοφανερο νομιζω .. η ιδια η λεξη Master

Εν κατακλειδι: Καντε Σαδομαζοχισμο.

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

η ευτυχία είναι μία έννοια αόριστη. ότι και να έχεις θα θες κάτι παραπάνω πάντα.η επιδίωξη της είναι κάτι το φυσιολογικό. η ελπίδα ότι κάποτε θα την έχεις,προσφέρει τη δύναμη να προσπαθείς. δεν έχει να κάνει μόνο με το bdsm .δεν έχει να κάνει με σχέσεις Κυρίαρχου-σκλάβου μόνο.έχει να κάνει με το τι έχει να προσφέρει ο ένας στον άλλο.τι απαιτήσεις έχει ο ένας από τον άλλον και αν ανταποκρίνονται στα ζητούμενα ο ένας του άλλου.η κάθε σχέση είναι δούναι και λαβείν. είναι ένα είδος συνεταιρισμού, ένα είδος συνεργασίας.το τι παίρνει από το σύντροφο του καθένας μπορεί να είναι ιδεατό για αυτόν και για κάποιον άλλο όχι.μπορεί να κάνει να του μιλήσει καιρό αν αυτό κρίνει ότι πρέπει να κάνει και ότι αυτό χρειάζεται. είναι στο χέρι του άλλου να επιλέξει αν θα κάτσει ή όχι.
έχω τρομερό εγωισμό.έχω κάνει τρομερές προσπάθειες να τον αποβάλλω επί χρόνια.έχει σταθεί αιτία να χάσω από κοντά μου άτομα πολύ αγαπημένα σε μένα και κάθε μέρα σκέφτομαι ότι αν ήμουν διαφορετική δε θα τα είχα χάσει.παραδέχομαι στον εαυτό μου τις ευθύνες μου αλλά δεν έκανα και κάτι να τις διορθώσω.στην τελική, τον άλλον τον δέχεσαι με τα ελαττώματά του. δε σου κάνει?φεύγεις... πνίγηκα μέσα σε αυτόν.με τον καιρό κατάλαβα και αποδέχτηκα ότι για να πλησιάσω στο σημείο να πω ότι είμαι ευτυχισμένη θα πρέπει να τον αποβάλλω.πολύ περισσότερο δε,να αφήσω κάποιον να με βοηθήσει ή να με οδηγήσει στον να τον αποβάλλω.να με βοηθήσει να με αγαπήσω περισσότερο γιατί μόνη μου δε μπορώ.ήταν τρομερά δύσκολο να δεχτώ ότι αφήνω τον εαυτό μου στην ιδιοκτησία κάποιου.ότι αφήνω κάποιον άλλο να αποφασίσει για μένα για τα πάντα.το είχα ανάγκη αλλά όταν ήρθα αντιπέτωπη με την ίδια μου την επιλογή πανικοβλήθηκα... τώρα, νιώθω ότι μπορώ να πλησιάσω στο να γίνω ευτυχισμένη. το θέλω. αισθάνομαι ήρεμη γιατί ξέρω ότι το ένστικτό δε με κορόιδεψε. ότι αφήνοντας τον εαυτό μου ελεύθερο να νιώσει απόλυτη εμπιστοσύνη, βίωσε μία ελευθερία που Κάποιος με βοήθησε να νιώσω.
να μην ξεγελιόμαστε.θέλει τρομερή δύναμη να παραδεχτείς τα λάθη σου. θέλει τρομερή δύναμη να δώσεις τη ψυχή σου. θέλει θράσος να παραδεχτείς ότι έχεις ανάγκη και κάποιον άλλο πέρα από τον εαυτό σου.
το κάθε τι είναι επιλογή.... επιλογή του να είσαι μίζερος, επιλογή του να είσαι γκρινιάρης, επιλογή του να είσαι ικανοποιημένος με τη ζωή σου. επιλέγεις με το ποιον είσαι μαζί...επιλέγεις με το ποιον δεν είσαι μαζί.επιλέγεις το όνειρο. επιλέγεις και τον εφιάλτη σου.

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Όλες τις σκέψεις και τις συνειδητοπόιήσεις μου των τελευταίων ημερών τις βλέπω διατυπωμένες σε αυτές τις δύο παραγράφους...  
Καταπληκτικό ολόκληρο το ποστ! Νά'σαι καλά!

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Ήταν μία ατάκα που δανείστηκα από μια πρόσφατη ταινία του Κλιντ Ίστγουντ (Grand Torino). 

Λοιπόν, διαβάζοντας το βιβλίο ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ (συνομιλίες με το Δάσκαλο), του Κ. Αναγνωστόπουλου, θα βρει κανείς την εξής πρόταση
(σελ. : 76, παρ.: 3):

Με τον αδιάκοπο αγώνα με τον εαυτό σου, αποκτάς την ελευθερία σου και αυτή η ελευθερία είναι ταυτόσημη με την κατάσταση εκείνη, που λέγεται ευτυχία.
Άπιαστο πουλί η ευτυχία` ζει στα όνειρα των ανθρώπων και το κυνηγούν να το βρουν με χίλιους τρόπους και σε χίλιους δρόμους. Ευτυχισμένοι μόνο οι λίγοι, που κατόρθωσαν να βρουν την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους ζώντας πάντοτε ανάμεσα στους ανθρώπους μια ζωή συνειδητή και ατομική, αφού πιο πριν γνώρισαν, έλεγξαν και κυριάρχησαν στο τρισυπόστατο Είναι τους.
Η απελευθέρωσή τους αυτή είναι πλήρης και συνήθως σταθερή, γιατί δεν προέρχεται από εξωτερικούς παράγοντες, αλλά προέρχεται απ' την τακτοποίηση και την εναρμόνιση των υποστάσεων του ίδου του εαυτού τους. Ο άνθρωπος δεν απελευθερώθηκε από τις δυναστεύσεις άλλων ανθρώπων, παρά μόνο όταν ελευθερώθηκε από την καταπίεση των ελαττωμάτων του, των παθών και των κακιών του. Κυρίαρχος του Είναι του, είναι πραγματικά ελεύθερος, έστω και αν το φυσικό του σώμα περιορίζεται από σίδερα φυλακής ή τοίχους στρατοπέδων ή κατάργηση συνταγμάτων. Είναι κυρίαρχος του εαυτού του έχοντας πετύχει την πειθαρχημένη συνεργασία ψυχής, σώματος και νου και αποκτά απεριόριστες δυνάμεις, που ξεπερνούν κάθε μορφή δεσμών, και υποτάσουν, κάθε είδος δεσμοφύλακα. Ελεύθεροι και δυνατοί, να η μοίρα των αγωνιστών, που πειθάρχησαν τον κατώτερό τους εαυτό στο ανώτερο, το συνειδητό τους Εγώ και προσάρμοσαν όλη τους την ύπαρξη μαζί με αυτό το ανώτερο Εγώ στο Φυσικό Δίκαιο και την Ηθική.​

Προσωπικά θεωρώ πως:
Σοβαρός ο άνθρωπος που συγκρατεί το πνεύμα του και προσέχει τι λέει και τι κάνει.
Ζωντανός ο άνθρωπος που απολαμβάνει το τώρα χωρίς να ενδιαφέρεται για τις συνέπειες.
Δεν μπορούμε να είμαστε όλοι ίδιοι. ​

Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως για την Ζωντάνια και την Σοβαρότητα κάποιων, άλλοι πληρώνουν το τίμημα. Αυτή ίσως να είναι η έλλειψη της ευτυχίας τους, πολλές φορές.
​

 

Re: Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Μία Ds σχέση την οποία επιλέξαμε και στη διάρκεια της οποίας εγώ κατ'εξακολούθηση αποφεύγω να εκτελέσω μία πάγια εντολή, προξενεί όχι ευτυχία, αλλά δυστυχία και τελικά είναι μια αποτυχημένη σχέση.

Εμείς το ξανα-προσπαθούμε. Και δεν τα καταφέρνουμε άσχημα ως τώρα.

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Το παρακάτω κείμενο είναι καθαρά προσωπική μου άποψη ,
σέβομαι πάντα τις απόψεις των άλλων , δεν κρίνω καμία ζωή καμία πορεία ,
ο κάθε ένας την δική του ,
με αυτή πορεύετε και δεν είναι αμφισβητήσιμη από μένα .
Αυτά για να μην υπάρξει παρεξήγηση .

Η ευτυχία δεν κλείνεται στο D/s στο bdsm στο Σχήμα ,
η ευτυχία είναι πέρα από αυτά ,είναι εσωτερική κατάσταση , είναι η ζωή ,
η καθημερινότητα της το παρόν το μέλλον ,
αν υπάρχει υπάρχει και στο bdsm που ζει ο κάθε ένας
γιατί απλά μπορείς να την βιώσεις οπουδήποτε .

Έγραψε ο Κύριος Master DO …
ʽʼ Πάντως στην αφετηρία του νήματος θεώρησα καλό
να μιλήσουμε επάνω σε σχέσεις που θεωρούνται "εν υπνώσει".

Συγνώμη τώρα , συγνώμη Κύριε
αλλά θα πρέπει να δούμε τι σημαίνει αρχικά ʽʼευτυχία ʽʼ τελικά
γιατί κάπου το χάνω με αυτή την τοποθέτηση σας … ʽʼεν υπνώσειʼʼ

Θα μου πείτε και θα έχετε δίκιο πως ο κάθε άνθρωπος
την ευτυχία την ορίζει όπως επιθυμεί , όπως τον εξυπηρετεί . Σωστάαααα …

Διάβασα πρόσφατα πως
ʽʼ ευτυχία δεν είναι να έχει κάποιος αυτό που θέλει αλλά να θέλει αυτό που έχει ʽʼ ,
επίσης πως ʽʼ ευτυχία είναι να εκτιμάς μόνο όσα έχεις ʽʼ ,
επίσης κάτι που μου άρεσε πολύ ,
πως ʽʼ ευτυχία είναι η συνειδητοποίηση των εξαρτήσεων
που μας περιβάλλουν και η απεξάρτηση απʼ αυτές. ʽʼ ,
διάβασα πάρα πολλά και είμαι σίγουρη πως αν ρωτούσα τον κάθε ένα από σας
κάτι άλλο θα έλεγε .

Ορίζοντας αρχικά λοιπόν την ευτυχία , για μας πάντα μιλώ ,
θα έχουμε και τις απαντήσεις , όμως ,
και αυτό είναι βέβαιο σε οποιοδήποτε ορισμό δεν θα την βρούμε … να κοιμάται .
Η σχέση κοιμάται ,ναι εντάξει , κατάλαβα ,
αλλά όταν μια σχέση είναι σε ύπνωση δεν υπάρχει ευτυχία Κύριε ,
δεν υπάρχει τίποτα , υπάρχει στην καλύτερη μόνο ένα κενό .

Όπως έγραψε η elfcat ʽʼ Η ευτυχία είναι κατάσταση ψυχής ʼʼ
και για να συμπληρώσω ,
πρέπει να έχεις ψυχή για να νιώσεις ευτυχία η οτιδήποτε άλλο .
Αν δεν έχεις ψυχή κυριολεκτικά η μεταφορικά … άστα να πάνε !
οπότε και που να την μεταφέρεις πώς να κρατήσεις κάτι στη ζωή ?
Η σχέση ʼʼ κοιμάταιʼʼ όταν δεν υπάρχει ευτυχία , και μόνο θεωρώ ,
όταν ένας από τους δυο έχασε την … ψυχή , οπότε σε αυτή την περίπτωση ...
δεν μένεις ποτέ εκεί που δεν σε θέλουν , αυτή είναι η άποψη μου .
Δεν μου επιτρέπει η συνείδηση μου ,
ο χαρακτήρας μου να επιβάλω την αγάπη μου ,
όλα όσα έχω δώσει , την ευτυχία που χάρισα και που
προφανώς μόνο εγώ θα τα είδα και τα ένιωσα όλα αυτά αν ο άλλος έχει φύγει ,
αν δεν τα θέλει , δεν τα αποδέχεται , δεν ειναι εδω .
Επίσης δεν έχω δικαίωμα να ʽʼσώσωʼʼ κανέναν που δεν θέλει να σωθεί
αφού έχω προσπαθήσει και έχω δει πως δεν το επιθυμεί .
θεωρώ στην αντίθετη πλευρά από την άλλη ,
πως όταν κάποιος δεν εγκαταλείπει μια κατάσταση
η έναν άλλο άνθρωπο όταν δεν περνάει καλά , όταν δεν είναι απόλυτα αυτό που θέλει ,
δεν ζει όπως θα ήθελε για να αισθάνεται πληρότητα μέσα του ,
δεν το κάνει ποτέ για το συμφέρον του άλλου η της κατάστασης
αλλά μόνο για το δικό του , οποτε εκει υπάρχει ... θεμα , σοβαρο !

Θα συμφωνήσω και εγώ με κάποια από τα λόγια της Μαρως Βαμβουνακη ….

ʽʼ Οι άνθρωποι που αδυνατούν να φύγουν από κάπου που δεν νιώθουν ευτυχισμένοι
δεν νιώθουν απόλυτα καλυμμένοι εσωτερικά ,
ψάχνονται αλλού βρίσκουν τελικά την ευτυχία αλλά δεν την ακολουθούν ,
και μένουν στο όποιο παρελθόν τους ,
ισχυρίζονται συνήθως πως δεν το κάνουν δεν τον εγκαταλείπουν γιατί τον αγαπούν πολύ ,
επίσης εφευρίσκουν πλήθος επιχειρημάτων για να υποστηρίξουν την άποψη τους.
Οι ευφυείς δε άνθρωποι οργανώνουν παραληρήματα εξαιρετικά αληθοφανή .
Τέτοιες προσωπικότητες δεν απομακρύνονται ,
δεν δέχονται την πραγματική ευτυχία την φοβούνται γιατί
οι ίδιοι δεν αντέχουν να μείνουν μόνοι τους χωρίς τον άλλο
από τον οποίο αντλούν ταυτότητα τα περισσότερα τους χρόνια.
Αδύναμοι ψυχισμοί εξαρτημένοι η νάρκισσοι
αν απομείνουν μόνοι θα πέσουν στο εσωτερικό τους κενό που ποτέ δεν είχαν υγιής επιλογές ,
ελεύθερες με πραγματική προσωπική άποψη και πραγματικά νοήματα ζωής .
Κρατούν ένα γάμο μια σχέση όχι από καθαρή αγάπη και ευτυχία
αλλά από εξάρτηση ,ταύτιση ,υποχρέωση ώστε να νιώθουν αντανακλαστικά
ότι έχουν πρόσωπο σεβαστό αποδεκτό από τους άλλους .
Μια βιτρίνα .
Στραγγίζουν από τους άλλους όλα τα αισθήματα
για να επιβεβαιώνονται και όταν δεν έχουν κάτι άλλο να πάρουν τους διώχνουν ,
αλλά μόνο αυτοί ,
εφόσον έχουν όμως ήδη βρει σκαλοπάτι
μια και δεν μπορούν ποτέ να μείνουν μόνοι και από την άλλη εξακολουθούν να επιμένουν στην ψευτιά τους .
Μπορει να μην το κανουν συνηδητα , αλλα το κανουν .
Η αντανάκλαση του προσώπου τους στο καθρέφτη … τους σκοτώνει ,
γι αυτό και αποφεύγουν να κοιταχτούν . ʽʼ

Πολύ ωραία τα λέει η γυναίκα να την διαβάζεται ,
σίγουρα κάπου θα βρείτε μέσα στα βιβλία της τον εαυτό σας
η του ανθρώπου σας , γενικά των γύρω σας .

Ευτυχία ?
ποια ευτυχία μπορεί να δεχτεί
να έχει
η να αποκτήσει κάποιος
όταν ο φόβος είναι γι αυτόν ο καλύτερος και μόνος φίλος ?


Υ.Γ … Μου άρεσαν πολλά από το κείμενο της λαρας ,
πιο πολύ εκεί που γράφει για το άλλο της μισό και την επιλογή της
να μην ψάξει ξανά για κάτι άλλο και όσα θυσίασε για την ζωή που ήθελε και την αγάπη της .
θελει μαγκια , ελαχιστοι εχουν .

Καταλαβαίνω πολύ καλά τι γράφει η tinky,
τι αισθάνεται και πόση μεγάλη είναι η ευτυχία όταν μπορείς
να είσαι εντάξει εσύ με σένα μετά και με τις προσπάθειες σου .

Λάτρεψα την τελευταία φράση της anthea
( μέσα στο μυαλό μου είσαι , λολ , τα σέβη μου στο Κύριο σου , το Κ με κεφαλαίο πραγματικά . )
ʽʼ Το κάθε τι είναι επιλογή.... επιλογή του να είσαι μίζερος,
επιλογή του να είσαι γκρινιάρης, επιλογή του να είσαι ικανοποιημένος με τη ζωή σου.
Επιλέγεις με το ποιον είσαι μαζί ... επιλέγεις με το ποιον δεν είσαι μαζί.
Επιλέγεις το όνειρο. Επιλέγεις και τον εφιάλτη σου.ʼʼ

savra , πραγματικά υπέροχη ανάλυση … της ευτυχίας ,
γιατί για να νιώσεις ευτυχία πρέπει πρώτα να νιώσεις … ελεύθερος ,
μεγάλη δουλεια !

elfcat ρεπ , τα λόγια είναι περιττά μερικές φορές ,
η σιωπή ειναι χρυσος και η ισως η μονη αληθεια και πραγματικοτητα !


Αυτά από μένα ,
πολύ ωραίο νήμα Κύριε ,
καλή συνέχεια να έχει και να διδαχτούμε από όσα διαβάζουμε .