Η επιδίωξη της ευτυχίας

Re: Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Δεν βλέπω να απέχουμε σε τίποτα. Όταν έχεις στόχους και εργάζεσαι προσηλωμένος σ'αυτούς, η ευτυχία είναι ήδη παρούσα.

 

Kατά τη γνώμη σου,ποιο θα ήταν αυτό που θα έπρεπε να με απασχολει;



^*^

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Αισθάνθηκα μέσα απο την πολύ προσεκτική χρήση των όρων που χρησιμοποιούσες
μία περισσότερο διακαή επιθυμία, ένα ρεμβασμό για ό,τι έχει να κάνει με την ευτυχία.
Σε περίπτωση που είναι έτσι, στη θέση σου δεν θα με απασχολούσε
τόσο το εάν είμαι εκτός θέματος.
Ίσως και να είσαι πολύ περισσότερο απ' όσο φαντάζεσαι εσύ ή Εγώ.
Όλα σχετικά είναι.
Αλλά τώρα είμαστε πραγματικά εκτός νήματος.

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

ναι,καταλαβαινω τι λες

ισως η διεξοδος να κρυβεται εδω μεσα:

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Απείχα από αυτό το νήμα όταν πρωτοξεκίνησε, για το λόγο ότι ανέλυε σχέσεις που εγώ τις βιώνω ως ασφυκτικές, ειδικά δε όταν συνοδεύονται από συναισθήματα απώλειας, άγχους, αβεβαιότητας για πολύ μεγάλα διαστήματα (όχι δεν είμαι φυγόπονη, αλλά δεν μπορώ και το μελόδραμα). Διαφώνησα επίσης (από μέσα μου) με την εναλλακτική που προτεινόταν, αυτή της πεταλουδίτσας. Δηλαδή το δίλημμα φάνταζε στα μάτια μου: Είτε μένω σε μια σχέση που με κάνει να βιώνω δυσάρεστα συναισθήματα με την ελπίδα και το πείσμα ότι τα πράγματα θα αλλάξουν, είτε την κάνω για άλλη γη κι άλλα μέρη, τσιμπολογώντας δεξιά κι αριστερά, μέχρι να ζορίσουν ξανά τα πράγματα και ξαναφύγω για άλλες αγκαλιές. Ψευτοδίλημμα κατά την άποψή μου. Στην πορεία όμως είδα ότι το θέμα "άνοιξε" και πλέον μιλούσε ο καθένας για την επιδίωξη της δικής του ευτυχίας μέσα από τη σχέση του. Αδυνατώ να καταλάβω γιατί η δική μου ευτυχία είναι εκτός θέματος. Για σχέση μιλάω κι εγώ, για τον έτερο ως μοναδικό και πολύτιμο σημείο αναφοράς, ο οποίος όμως δεν θα στέκει ως εμπόδιο αλλά ως "μεγεθυντής" της ελευθερίας που βιώνουν και οι δύο. Της ελευθερίας του να είναι κανείς απόλυτα και αδιαπραγμάτευτα ο εαυτός του. Και για να μην παρεξηγηθώ, ας διευκρινίσω ότι άλλοι ανθίζουν μέσα από "κλειστά" κι άλλοι μέσα από "ανοιχτά" συστήματα-σχέσεις. Στο μυαλό μου δηλαδή, δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε μια συνειδητοποιημένη υποτακτική και σε μια συνειδητοποιημένη ελευθεριάζουσα γυναίκα, ως προς τα συναισθήματα που αντλούν από τις (ερωτικές) δραστηριότητές τους, όσο αντιφατικό κι αν φαίνεται κάτι τέτοιο εκ πρώτης όψεως - θα ήθελα να συνδυάζω και τους δύο "ρόλους" προσωπικά, γιατί δεν μου φαίνονται αντίθετοι. Εάν παρ' όλα αυτά είμαι πάλι εγώ συγκεκριμένα εκτός θέματος, ευχαρίστως να αποσύρω το ποστ μου. Για το αν ως κοινωνία μπορούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο, ποσώς με ενδιαφέρει  

Κατά τα λοιπά, θα συμφωνήσω με όσους το είπαν έμμεσα ή άμεσα: η ευτυχία δεν πρέπει να κατακτιέται, πρέπει να βρίσκεται μονίμως ένα βήμα μακριά μας, να είναι άπιαστη και ταυτόχρονα προσιτή. Να είναι το ηθελημένο, συνειδητό μας παραμύθιασμα - για όσους το έχουν ανάγκη φυσικά. Για να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα  

 

Λανθασμένη αίσθηση αποκόμισες Master DO.
Mπορεί να μιλήσει κανείς για την ευτυχία,εφ'οσον την έχει γευθεί.Και'γω την γεύομαι συνεχώς..  
Δεν σε αδικώ όμως..είναι τόσο δύσκολο να κρίνεις τον άλλον μέσα από ένα ποστ 4-5 γραμμών..

Κάτι τελευταίο.. Mε απασχολεί εάν η τοποθέτησή μου ήταν εντός ή εκτός θέματος,αλλά πίστεψέ με,είναι το ελάχιστο που με απασχολεί τούτη δω την ώρα.   Ο μόνος λόγος που ετέθη το ερώτημα,ήταν γιατί μίλησα για το πως αντιλαμβάνομαι εγώ την ευτυχία,έτσι γενικά,ενώ το νήμα σου πραγματεύεται κάτι άλλο. Ως εκ τούτου,σαν νηματοθέτης,έχεις το δικαίωμα να στείλεις τα ποστς μου εις το πυρ το εξώτερον. It's fine with me.  




^*^

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Πολύ ενδιαφέρον αυτό που λες.

@alnair, μου άρεσε πολύ το ποστ σου.
Ιδιαίτερα η φράση:

με εκφράζει σχεδόν απόλυτα. Με μία μόνο διευκρίνηση: αυτό το "αδιαπραγμάτευτα ο εαυτός του" να μην συνεπάγεται άρνηση της αυτοδιαμόρφωσης και αυτοβελτίωσης του κάθενός μέσα από τον άλλον και από τη σχέση.

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Το είχα πει μεσούντος του νήματος και το επαναλαμβάνω.
Αφορά τους πάντες που καταθέτουν την ψυχή και το μυαλό τους
σε τούτο το ταμιευτήριο που συγκαταβατικά ονομάζουμε "νήμα".
Παίρνω αφορμή και από την tinky και από την alnair και από τη Lady Dementia.
Εκτός θέματος αλήθειες ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
Αφού ο καθένας και η καθεμία από εμάς αντιλαμβάνονται, ζουν, σκέφτονται,
φαντάζονται, ποθούν, απολαμβάνουν....την ευτυχία με το δικό τους προσωπικό τρόπο,
ουδείς δύναται να βάλει στη διατίμηση τις προσωπικές τους αξίες.
Η εξήγηση είναι τόσο απλή όσο και αυτονόητη.
Ο,τι μα ο,τι κοινωνεί ο καθένας εδώ είναι πριν από όλα και πάνω από όλα
καταστάλαγμα δικό του που είτε το πιστεύουμε είτε όχι μένει μέσα του
και εκείνος θα πρέπει να ζήσει με αυτό εντός του.
Οι άλλοι απλώς μαρτυρούμε και συνομολογούμε.
Εάν ο καταθέτης είναι ειλικρινής το καταστάλαγμα μέσα του θα είναι γλυκόπιοτο.
Εάν υποκρίνεται θα είναι φαρμάκι.
Κατανοητό;

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Οποιαδήποτε τέτοια άρνηση, ειδικά αν προέρχεται από το άλλο μέλος της σχέσης, δεν θα ισοδυναμούσε με απαγόρευση της αυτοπραγμάτωσής σου; Ποιος μένει σε τέτοιες σχέσεις για καιρό;

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Δεν θεωρώ πως η ικανότητα να είμαι ευτυχής με μικρά πράγματα, εμποδίζει σε οτιδήποτε την δυνατότητα άντλησης ευτυχίας κι από μεγάλα ή από καταστάσεις.
{Και τα χρήματα μπορούσαν και ως παιδί να μου προσφέρουν πολλά και ως ενήλική ακόμα περισσότερα. Δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό στο να απολαμβάνεις τα αγαθά που μπορούν να σου προσφέρουν, την υγεία που μπορούν να σου αγοράσουν, την ευτυχία που μπορούν να διατηρήσουν, όταν δεν ζεις αγχωμένος για το πως θα πληρώσεις το νοίκι, ή με τι θα αγοράσεις φαγητό.- οπότε δεν ξέρω για τους άλλους για μένα τα χρήματα επίσης μπορούν να συμβάλουν στην ευτυχία μου με πολλούς τρόπους.}

Από παιδί ήθελα πολλά και συνεχίζω να θέλω πολλά, με κάνει ευτυχισμένη να είμαι με το άλλο μου μισό, όπως με κάνει ευτυχισμένη να ζω με όλες τις ανέσεις, όπως με κάνει ευτυχισμένη να οδηγώ ένα καλό αμάξι, όπως με κάνει ευτυχισμένη να βλέπω τα φυτά μου να μεγαλώνουν, όπως με κάνει ευτυχισμένη να βλέπω τα παιδιά μου να γίνονται αξιόλογα κι ενδιαφέροντα άτομα, όπως με κάνει ευτυχισμένη η επαγγελματική μου καταξίωση, όπως με κάνει ευτυχισμένη η μυρωδιά μετά τη βροχή, ή ένα ουράνιο τόξο, ή μια Ανατολή ή ένα Ηλιοβασίλεμα, αναμφισβήτητα σε διαφορετικές εντάσεις και με διαφορετικές γεύσεις.
Η ζωή είναι πολύ μικρή και εύθραυστη για να θέτουμε όρια στο τι μπορεί και τι όχι να μας προσφέρει ευτυχία.

Μένω σε μια σχέση ΑΚΟΜΑ κι αν με κάνει να βιώνω δυσάρεστα συναισθήματα, ανάμεσα σε πολλών άλλων ειδών συναισθήματα τα οποία βιώνω, μέσα από την πεποίθηση πως τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, ακριβώς επειδή εκείνο που ψάχνω, το έχω ήδη βρει.
Κι αυτό επειδή

Δεν βλέπω ούτε εγώ οποιαδήποτε αντίφαση ανάμεσα στο να είμαι σκλάβα χωρίς να είναι το σύστημα "κλειστό". Πιστεύω πως ένας από τους λόγους που είμαι τόσο αφοσιωμένη Στον Κύριο μου, είναι γιατί ποτέ δεν ένιωσα πως περιορίζει την σεξουαλική και όχι μόνο ελευθερία μου, αλλά αντίθετα την μεγεθύνει.

Θεωρώ πολύ σημαντική την επισήμανση της Sumisa

Για παράδειγμα, πολλές φορές είχα ακούσει να μου λένε, με τι δικαίωμα να σου Ζητά να αλλάξεις κάτι, εφόσον έτσι σε Είχε πρωτογνωρίσει και δεν κρύβω πως στις αρχές με το ίδιο εντελώς βανίλλα σκεπτικό σκεφτόμουν κι εγώ κάτι ανάλογο.
Τώρα ξέρω, πως ένα τέτοιο σκεπτικό, εμποδίζει την ανάπτυξη και την καλυτέρευση μου, είναι ένα εγωκεντρικό κι ανώριμο σκεπτικό ατόμου που το ίδιο από τεμπελιά και άγονο εγωισμό, αρνείται να καλυτερέψει και για μια σκλάβα αυτό είναι και ενάντια σε κάθετι υποτίθεται επιθυμεί. Να Ορίζει Εκείνος, να Κατευθύνει Εκείνος, να Είναι Εκείνος το κέντρο ελέγχου της και της ζωής της γενικότερα.

Όσο για την ευτυχία, διόλου άπιαστη και διόλου παραμύθι δεν είναι για μένα. Φτάνει να μην κοιτάς συνέχεια έξω από σένα ελπίζοντας πως θα ρθει οποιοσδήποτε ή θα συμβεί οτιδήποτε το οποίο ως δια μαγείας θα σου δώσει το κλειδί για το κουτί στο οποίο είναι κρυμμένη. Γιατί δεν είναι κρυμμένη, είναι διάχυτη παντού φτάνει να θέλουμε να την αρπάξουμε!

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Δε μου είναι πολύ κατανητό το νόημα της πιο πάνω φράσης.
Αυτό που εννοούσα εγώ είναι πως πιστεύω οτι το να μπορεί κάποιος να είναι ο εαυτός του σε μια σχέση είναι μεν επιθυμητό και σπουδαίο, αλλά μόνο εφόσον θεωρήσουμε τον εαυτό κάτι που δεν είναι αμετάβλητο και αδιάλλακτο, αλλά κάτι που και οι δύο επιθυμούμε να βελτιώσουμε. Αυτό δηλαδή, που εξηγεί στο παραπάνω ποστ η lara[E-p], μιλώντας για την προσωπική της εμπειρία.

Για να μιλήσω λίγο και για το γενικό ζήτημα του νήματος, νομίζω πως η αίσθηση της εξέλιξης που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος είναι ένας βασικός παράγοντας για την αίσθηση της ευτυχίας. Γιατί θεωρώ την ευτυχία μία αίσθηση. Οτι δεν υπάρχει δηλαδή καλή τύχη (ευ-τυχία) και κακή τύχη (δυσ-τυχία) για κάποιο άτομο, αν αυτό το άτομο δεν αισθάνεται έτσι αντίστοιχα. Για αυτό, το να νιώθει κάποιος πως εξελίσσεται, δηλαδή πως οδεύει προς μία μορφή του εαυτού του που ο ίδιος θεωρεί καλύτερη από την παρούσα πιστεύω πως μπορεί να του χαρίσει μία σημαντική αίσθηση ευτυχίας. (ή ίσως απλά αυτή την εντύπωση να έχω εγώ)

Πώς συνδέεται αυτό με τη σχέση; Αυτό εξαρτάται από τον κάθε άνθρωπο. Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να διαννοηθώ πλέον την αυτοβελτίωσή μου σε μία κατάσταση μοναξιάς και σε μία κατάσταση που δε θα μπορούσα να λειτουργήσω σαν υποτακτική. Για μένα η αυτοβελτίωση δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς να περάσει μέσα από τους δρόμους του D/s και ας μη φαίνεται πάντα έτσι. Μέσα από εκεί και μόνο μου φαίνεται πως μπορώ τελικά να ξεπεράσω τους εγωισμούς μου και κυρίως την τάση μου για αυτουπονόμευση (ή ψυχικό μαζοχισμό) και να αφεθώ στην καθοδήγηση (άμεση ή έμμεση) του ανθρώπου που έχω επιλέξει να υποταχθώ γιατί με έχει πείσει πως κι εκείνος θέλει το καλύτερο για μένα, όπως κι εγώ. Με τη διαφορά οτι εκείνος μπορεί και να ορίσει ποιό θα είναι αυτό.

 

Re: Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Αυτά που γράφει πιο πάνω η sumisa, λίγο-πολύ αντιπροσωπεύουν και μένα. Θα μπορούσα μόνο να συμπληρώσω, αν και μάλλον εννοείται, πως εκτός από την αυτοβελτίωσή μου δε μπορώ να πραγματώσω ούτε την αίσθηση ευτυχίας μέσα μου σε μία κατάσταση που δε θα μπορούσα να λειτουργήσω σαν υποτακτική.
Έτσι λοιπόν ισχύει το ότι η αίσθηση ευτυχίας είναι ήδη παρούσα, καθώς εργάζομαι σε στόχους που μου έχουν (ανα-)τεθεί. Όμως η συζήτηση που γίνεται εδώ μου φέρνει μπροστά και το ζήτημα της κατάστασης μοναξιάς σε εξωτερικό επίπεδο. Γιατί όπως προείπα, κατάσταση μοναξιάς εσωτερικά δεν υφίσταται πλέον. Το ζητούμενο είναι όμως τελικά το "μαζί" και στην καθημερινή ζωή (?). "Πότε", "πόσο σύντομα", "γιατί καθυστερώ", διαβάζω εδώ στο παρόν νήμα νύξεις για κάποιο φόβο μπροστά στην τελική πραγμάτωση και έχω μπει σε σκέψεις.
Θα δούμε.