Η ηθική υπεράσπιση του BDSM

Ένας πολύ καλός και συνειδητοποιημένος Owner, ορμώμενος εκ γηραιάς Αλβιώνος, γηραιός και ο ίδιος (δεν είμαι μόνο τεκνατζού αλλά και γεροντόφιλη), μου έδωσε πρόσφατα αυτή την ωραία υπογραφή που βλέπετε. The Master must only give commands which can be realistically obeyed and are ethically defensible.

Τί είναι αυτό που κάνει ethically defensible την εντολή; Τί είναι αυτό που κάνει ethically defensible το BDSM; Είμαστε θηρία τελικά ή κομμάτια του ίδιου παζλ; Κομμάτια που ταιριάζουν αρμονικά μεταξύ τους, που συνθέτουν μία συμπαντική μελωδία βίας και τρυφερότητας, πόνου και ηδονής, μία συμφωνία που απαρτίζεται από πράγματα που οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν χάσει, μέσα στην καθημερινότητα που τους έχει επιβληθεί, πράγματα που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τολμούν να ανασκαλέψουν, μην τυχόν και αντικρίσουν το αληθινό τους πρόσωπο; Γιατί ο καθένας είναι γλύπτης του δικού του προσώπου, αρκεί να πετάξει το προσωπείο που του φόρεσαν όταν ήταν παιδί. Το μόνο που μένει να ανακαλύψει είναι αν το πρόσωπο πίσω από το σιδηρούν προσωπείο είναι αγγελικό ή όχι.

ΣΑΔΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΑΔΙΣΤΕΣ ΚΥΡΙΑΡΧΟΙ

Υπάρχουν σαδιστές και υπάρχουν και σαδιστές Κυρίαρχοι. Οι σαδιστές είναι αυτοί που αντλούν ικανοποίηση από τον πόνο – ψυχικό ή σωματικό ή και τα δύο – των άλλων. Οι σαδιστές Κυρίαρχοι επικεντρώνονται στον έλεγχο του συνόλου ενός ατόμου και εκεί μέσα εντάσσουν και το σαδισμό τους. Δεν τους αρκεί με άλλα λόγια να ελέγχουν τον πόνο ή μη πόνο κάποιου, αλλά θέλουν να ελέγχουν και την απόλαυση ή τη μη απόλαυση, τα συναισθήματα, τη βούληση, τις πράξεις, το χρόνο, την ενέργεια so to speak του ατόμου. Εξ ου και ο όρος Ανταλλαγή Ενέργειας (εάν ήταν ανταλλαγή υγρών θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο οργασμός είναι ο στόχος του BDSM). Επειδή λοιπόν μιλάμε για Ενέργεια, και επειδή Energy is Eternal Delight, όπως γνωρίζουν όσοι συνέχισαν τις σπουδές τους μετά το δημοτικό, αυτός είναι ο στόχος του BDSM.

ΤΑ ΔΥΟ ΕΙΔΗ ΣΑΔΙΣΤΩΝ

Α. Το πρώτο είδος σαδιστή αδιαφορεί για τη συναίνεση ή και την αποφεύγει. Εδώ θα βρούμε ανθρώπους που βασανίζουν μικρά ζώα, παιδιά, ψυχικά διαταραγμένους, στερημένους που δεν έχουν επιλογές ή χαζούς (με την έννοια του χαμηλού πνευματικού επιπέδου). Είναι άνθρωποι που χαίρονται να πληγώνουν τους άλλους γύρω τους, που αντλούν ικανοποίηση από ένα είδος ά-λογου βανδαλισμού, χωρίς κανένα ηθικό έρεισμα. Θεωρώ ότι αυτοί δεν ανήκουν στο BDSM αλλά πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Πρέπει να υπάρχει ένα ηθικό έρεισμα, αυτό που αδρά ορίζουμε ως συναίνεση (ακόμη και όταν είναι άρρητη ή ενδόμυχη ή μη συνειδητοποιημένη as of yet – αυτή που λέω ότι δίδεται μετά το γεγονός γιατί αν δοθεί από πριν, μιλάμε για μενού και όχι για BDSM).

Την αντίρρησή μου προς τις πράξεις αυτών των σαδιστών, των φαύλων σαδιστών, μου την επιβάλλει η λογική σκέψη, αυτή που ασπάζεται την Καντιανή ηθική: οφείλουμε να κάνουμε στους άλλους αυτό που θέλουμε να κάνουν κι εκείνοι σε μας. Γιατί; Γιατί εάν υποθέσουμε ότι η επιβίωση του καθενός μας είναι άμεσα συνυφασμένη με την επιβίωσή μας ως είδους, δεν μπορούμε παρά να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο «πολιτισμός», δηλαδή η συμβίωσή μας μέσα σε κοινότητες που διέπονται από αυτό τον κανόνα, στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό, είναι η βέλτιστη λύση στο πρόβλημα της επιβίωσης.

Από την άλλη, η αντίρρησή μου προέρχεται και από μία αίσθηση της αισθητικής, η οποία μου λέει ότι ένα ον που έχει ελεύθερη βούληση, στο βαθμό που την έχει, και μπορεί να προβεί σε πράξεις είτε δημιουργίας είτε καταστροφής, σπαταλάει το πολύτιμο δώρο της ζωής όταν αναλώνεται σε πράξεις καταστροφής (και είναι και ενοχλητικός για τους γύρω του, όπως είναι κάποιος που χέζει στο σαλόνι μας, πάνω στο μπουχάρα...αυτός είναι ο λόγος που ακόμη σταματώ στο δρόμο, όταν βλέπω μητέρα να χτυπάει το παιδί της).

Η κριτική μου αντίληψη μου λέει ότι είναι προτιμότερο να δημιουργούμε παρά να καταστρέφουμε και αυτή είναι γενικότερα η κοσμοθεωρία μου, έτσι προσεγγίζω τη ζωή, με διάθεση να φτιάχνω ή να ανακαλύπτω ομορφιές, ακόμη και εκεί που δεν το περιμένει κανείς (στη βία για παράδειγμα, ή στον πόνο). Ασφαλώς δεν είμαι εντελώς ηλίθια να πιστεύω ότι όλοι έτσι το βλέπουν. In fact, υπάρχουν πάρα πολλοί που δεν το βλέπουν καθόλου έτσι. Και καθώς δεν υπάρχει κώδικας ηθικής και ο καθένας φτιάχνει τον δικό του και ο καθένας έχει την δική του υπογραφή, ακριβώς γι αυτό είπα ότι ο καθένας είναι γλύπτης του δικού του προσώπου.

Β. Το δεύτερο είδος σαδιστή, είναι το είδος που αγαπώ ιδιαίτερα. Υπάρχουν άνθρωποι που αντλούν απόλαυση από τα ζόρια των άλλων, από τον πόνο, ψυχικό ή σωματικό. Προσοχή όμως, τον πόνο που είναι ενδόμυχα (ή όχι και τόσο ενδόμυχα) επιθυμητός από το θύμα. Γιατί όπως σε μερικούς προκαλεί απόλαυση το να ζορίζουν τους άλλους, έτσι και σε μερικούς (μερικές εν προκειμένω) προκαλεί απόλαυση να ζορίζονται. Αυτό εννοώ με τα κομμάτια του ίδιου παζλ.

ΔΥΟ CASE STUDIES

Α. Για να γίνει κατανοητός ο διαχωρισμός που κάνω, και για να μας καταλαβαίνουν και οι νεόκοπες σουμπίτσες που νομίζουν ότι έπεσαν ξαφνικά στον κουβά με το μέλι, θα αναφερθώ σε δύο άντρες του χώρου μας που είναι – καρατσεκαρισμένα – σαδιστές. Ο αγαπημένος μου Ηλίας, αφ’ ενός, έχει καταθέσει πολλές φορές την άποψή του, σχετικά με την τάση του να επιθυμεί τον μη συναινετικό πόνο. Τα δάκρυα της αθωότητας είναι αυτά που τον συγκινούν. Αλλά φροντίζει ώστε να μην ενταχθεί με τις πράξεις του στο πρώτο είδος των σαδιστών, διότι εκτός από σαδιστής είναι και ένα πολύ καλό παιδί, από τα καλύτερα που υπάρχουν (αρκεί να μην είσαι δεμένη και ανυπεράσπιστη μπροστά του, λολ). Γι αυτό θέτει ξανά και ξανά το ερώτημα,

Γι αυτό το θέτει το ερώτημα, γιατί τον απασχολεί, όχι για να περνάει την ώρα του.

Αυτές οι δύο λεξούλες λοιπόν, “ethically defensible”, είναι τελικά πολύ σημαντικές στο BDSM, το οποίο συνήθως ασκείται από εξαιρετικά δημοκρατικούς και φιλελεύθερους ανθρώπους, που τάσσονται υπέρ της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δημιουργώντας ακόμη μία αντίφαση. Και η βελτίωση, που η tender θεωρεί bullshit, είναι ένα εξαιρετικό defense. Ακόμη και αν πρόκειται για τον μπαμπούλα μέσα μας, που μας αναγκάζει να αναζητούμε το ethically defensible, το ουμανιστικά αποδεκτό, έτσι ώστε να κοιμόμαστε όμορφα τα βράδια. Φυσικά υπάρχει ακόμη μία πτυχή στο θέμα, αυτό που ξέρει ο κάθε νοήμων πρώην μπέμπης: ότι δεν καταστρέφουμε τα παιχνίδια μας γιατί μετά δεν θα έχουμε παιχνίδια...Η βία της λογικής δεν είναι αρκετό defense;

Β. Για τον δεύτερο τύπο σαδιστή θα χρησιμοποιήσω το παράδειγμα του επίσης αγαπημένου μου tyfea. Αυτός δεν αναρωτιέται ποιος θα τον σταματούσε. Γιατί δεν θέλει να κάνει κάτι που χρειάζεται σταμάτημα. Οι επιλογές του καθορίζονται από τις διαγνώσεις του επί του γυναικείου πληθυσμού. Η διάγνωση που του επιτρέπει να χαρεί τα δάκρυα κάποιας, είναι αυτή που του λέει: «Ναι, αυτή θα τα απολαύσει τα ζόρια. Και άρα μπορώ. Θα τη ζορίσω, θα την σπρώξω πολύ, θα υποφέρει – κι εγώ θα γελάω και θα τον έχω κάγκελο – όμως στην τελική θα περάσει όμορφα και μετά θα θέλει κι άλλο. Κι εγώ, θα φροντίσω να μην πάθει τίποτα (πολύ) κακό, καμία (μόνιμη) βλάβη, μικρούλες βλάβες μόνο, μέσα στα πλαίσια που έχω διαγνώσει και έχω ορίσει ως αποδεκτά, συναρτήσει αυτού που θέλω και αυτού που θέλει και αυτή και μπορεί να αποδεχτεί. Και δεν θα την πληγώσω. Και θα φροντίσω να μην την ταϊσω ψευτιές, να μην της χτίσω προσδοκίες στις οποίες δεν θα μπορέσω να ανταποκριθώ...» Τόσο καλό παιδί μιλάμε.

Οι λόγοι είναι εξίσου πρακτικοί (για να μην τον κυνηγάει από πίσω όλος ο γυναικείος πληθυσμός και να πρέπει να κρύβεται στον Κορυδαλλό) αλλά είναι και ηθικής φύσεως. Άνθρωπος με αρχές, με άποψη, δεν μπορεί να φτύνει τον εαυτό του και να αυτο-μουτζώνεται. Φροντίζει να ζει σύμφωνα με τις αρχές του.

Δεν γνωρίζω παραδείγματα ανθρώπων που σαδίζουν προκαλώντας εν γνώσει τους βλάβες στους γύρω τους. Γνωρίζω όμως ανθρώπους που είναι αμελείς στις επιλογές των πράξεών τους. Ίσως είναι απλά χαμηλού πνευματικού επιπέδου και δεν έχουν συναίσθηση των πράξεών τους, ίσως είναι αμελείς λόγω ναρκισσισμού σε παθολογικό επίπεδο. Μπορεί να ισχύουν και τα δύο ταυτόχρονα. Θεωρώ ότι η βλάβη εξ αμελείας δέον όπως αποφεύγεται στο BDSM, ακριβώς όπως ορίζει και ο ποινικός κώδικας.


Ο ΣΑΔΙΣΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ

Πάμε τώρα στο δύσκολο κομμάτι, το πιο σπάνιο στο χώρο μας και σπάνιο υπενθυμίζω ότι δεν σημαίνει ανύπαρκτο. Αν κάποιος «τουρίστας» εδώ πέρα θέλει να είναι ακριβής στις περιγραφές της χώρας μας, δεν θα επισκεφτεί μόνο τα αξιοθέατα, αλλά θα μπορέσει ίσως, με την κατάλληλη βοήθεια, να περιηγηθεί σε πιο απομονωμένα σοκάκια, σε μικρούς λαβύρινθους, που έχουν τη δική τους λογική. Υπάρχει χάρτης και είναι ακριβής, πιστέψτε με. Αυτό σημαίνει «κουκιά μετρημένα». Αλλιώς, μιλάμε απλά για καυλωμένα σκυλιά, που τσαλαβουτάνε. Η δυναμική της ασυμμετρίας έχει τη δική της βία, τη δική της ομορφιά, τη δική της ηθική και διέπεται από ξεκάθαρους κανόνες. Ηθικούς κανόνες, bien sur.

Ας πάρουμε λοιπόν τον σαδιστή Κυρίαρχο. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν μη σαδιστές Κυρίαρχοι, όπως δεν πιστεύω ότι υπάρχουν μη σαδιστές άνθρωποι. Πιστεύω ότι ο σαδισμός είναι κομμάτι της ύπαρξής μας, γονιδιακά ενσωματωμένο στον άνθρωπο και απλά βρίσκεται σε λανθάνουσα μορφή, κρατιέται υπό έλεγχο ή στρέφεται προς τον εαυτό. Στην καλύτερη περίπτωση εκδηλώνεται, από τα υπέροχα αυτά όντα που ονομάζουμε σαδιστές, αυτούς που μας κάνουν το υπέροχο δώρο της βίας τους.

Εάν λοιπόν ο Ηλίας αποφεύγει να εκφράσει την ά-λογη βία του, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν και ο tyfeas χαρίζει το πολύτιμο δώρο της βίας του σε σοφά επιλεγμένους αποδέκτες, που θα το εκτιμήσουν και θα πουν και ευχαριστώ, τί διαφορετικό κάνει ένας σαδιστής Κυρίαρχος;

Ένας σαδιστής Κυρίαρχος επιθυμεί κυρίως τον έλεγχο. Και επιθυμεί τον έλεγχο για να μπορέσει να απολαύσει καλύτερα, να απολαύσει όχι μόνο τις υπηρεσίες του ατόμου, αλλά και την ίδια την προσωπική του ελευθερία, ανεμπόδιστη από τις περισσότερες αλυσίδες που κρατούν δέσμιο τον Ηλία. «Ποιος θα με σταματήσει από το να...» Κανείς. Με μία σκλάβα, κανείς. Για την ελευθερία γίνονται όλα και όχι για να χύσει ακόμη ένας βλάκας. Γι αυτό είναι ευγενές το σπορ και άξιο λόγου και της προσοχής μας...Θα έκανα σχεδόν τα πάντα για να απολαύσει αυτή την τεράστια ελευθερία ο Αφέντης μου. Αλλιώς, γιατί να ζει κανείς; Ειλικρινά...

Βέβαια, υπάρχει και αυτό που ξέρει ο κάθε νοήμων πρώην μπέμπης: δεν καταστρέφουμε τα παιχνίδια μας γιατί μετά δεν θα έχουμε παιχνίδια...Ή πιο κομψά, «Αφέντης που δεν φροντίζει την ιδιοκτησία του δεν την δικαιούται» (compliments to MasterJp). Θα του φύγει ή θα του τη φάει άλλος ή θα ψοφήσει (όπως ο γάιδαρος του Χότζα, πάνω που συνήθισε...)

Η διαφορά λοιπόν, ανάμεσα σε έναν σαδιστή και σε έναν σαδιστή Κυρίαρχο είναι ότι ο σαδιστής κάνει μεμονωμένες σκηνές, δεν επεκτείνει τον έλεγχο στο σύνολο της ζωής της υποτακτικής. Του αρκεί η ηδονή κομματιαστά, όταν και όπου γίνει και όσο συχνά γίνεται. Δεν υπάρχει μονιμότητα και μεγάλο χρονικό εύρος στην απόλαυση της προσωπικής του ελευθερίας. Ίσως επειδή δεν επιθυμεί να πληρώσει το τεράστιο αντίτιμο, που είναι η ευθύνη, το βάρος της ευθύνης. Και έτσι περιορίζει την ελευθερία του, για να μην την περιορίσει η ευθύνη. Δική του η επιλογή.

Μα πώς, θα μου πείτε, μπορεί να κάνει οτιδήποτε ο Αφέντης με τη σκλάβα; Ναι, ο Αφέντης μπορεί να κάνει οτιδήποτε με τη σκλάβα του, μέσα στα πλαίσια που ορίζει η διάγνωσή του και τα όρια που θέτει η ευθύνη του. Γι αυτό οι σκλάβες είναι πολύ ευτυχισμένες με τα ζόρια που τραβάνε, ενώ οι γύρω τους τα θεωρούν αναίτιο άγχος. Η σκλάβα ενός καλού Κυρίαρχου υποφέρει όσο έχει ανάγκη να υποφέρει, ούτε περισσότερο αλλά ούτε και λιγότερο. Αλλιώς δεν είναι με καλό Κυρίαρχο ή είναι με τον λάθος Κυρίαρχο.

Και η βελτίωση; Πού κολλάει η βελτίωση;

Ποιος είναι ο λόγος ένας Αφέντης να ασχοληθεί για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα να εξελίξει την ιδιοκτησία του, να την ωθήσει σε δρόμους που θα την κάνουν ένα καλύτερο εργαλείο στα χέρια του, να της δείξει τρόπους που θα μπορεί να χειριστεί μόνη της τον εαυτό της και το περιβάλλον της, τα συναισθήματά της, τις ελλείψεις της, τα ιδιαίτερα ταλέντα της, την καύλα της, τη σεξουαλικότητά της, τρόπους για να είναι ένα όμορφο, δυναμικό πλάσμα, πολύτιμο ως απόκτημα, asset, περιουσιακό στοιχείο και όχι μόνο βάρος στην πλάτη του, βάρος ναι, αλλά ελαφρύ βάρος, ευχάριστο, όπως ένα αγαπημένο μωρό που κρατάμε αγκαλιά, που όταν μεγαλώσει λίγο το βάζουμε να περπατάει δίπλα μας και χαιρόμαστε τα σταθερά του βήματα, έχοντας πάντα όμως το νου μας, έχοντας πάντα την έγνοια του και προστατεύοντάς το.

Ο λόγος είναι αισθητικός όσο και πρακτικός. Είναι η επιλογή ενός ελεύθερου ανθρώπου, ενός Κυρίαρχου των παθών του και Κυρίαρχου των επιλογών του, είναι η επιλογή ανάμεσα στη δημιουργία και την καταστροφή. Ο Κυρίαρχος μπορεί να φτιάξει κάτι καλύτερο και να απολαύσει ταυτόχρονα τις υπηρεσίες της υποτακτικής, απρόσκοπτα, χωρίς τα προβλήματα που θα δημιουργούσε ένα άτομο που δεν περπατά με δικά του βήματα, που κρέμεται σαν άχρηστο βάρος. Θα βελτιώσει αυτό που του ανήκει και θα απολαύσει την αίσθηση της δημιουργίας. Θα χαρεί με τη δική του σφραγίδα πάνω στο πνεύμα και το σώμα της υποτακτικής του. Το ναι της υπακοής της και της δέσμευσής της και της αφοσίωσής της είναι πολύ μεγαλύτερη απόλαυση από οποιονδήποτε οργασμό. Και μη μου πείτε ότι δεν βελτιώνει τη ζωή της μία γυναίκα που της προσφέρεται μία τόσο όμορφη κατάσταση ή ότι δεν βελτιώνει τον εαυτό της. Φυσικά και τον βελτιώνει, αλλιώς πώς θα μπορέσει να σταθεί επάξια μέσα σ’ αυτήν;

Αυτό σημαίνει ethically defensible. Αν βέβαια όλο αυτό είναι bullshit και είμαστε απλά άγρια θηρία που ανακαλύπτουν προσχήματα για να ασχημονούν ο ένας πάνω στον άλλον, είναι και αυτό ένας τρόπος να βλέπουμε τη ζωή. Εγώ προσωπικά, όποιον ασχημονεί επάνω μου, τον τρώω με πατατούλες στο φούρνο.

Σχετικά νήματα:

https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/13362-μια-ερώτηση-προς-σαδιστές-και-σαδίστριες.html

https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/13351-βία-και-η-λατρεία-της.html (ιδίως το ποστ #16)

https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/13037-ηδονή-και-πόνος.html

https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/13003-διεκδίκηση-της-ελευθερίας.html (ιδίως το ποστ #36)

 

Απάντηση: H ηθική υπεράσπιση του BDSM

χαρα στο κουραγιο σου βρε Dora ,
ειλικρινα και χωρις ιχνος αστεϊσμου σου καταθετω
οτι εισαι ηρωϊδα εως και μαμα Τερεζα σε τουτο το χωριο,
επιτελεις κοινωνικο και ηθικο εργο στον χωρο ...

Υ.γ. δεν με αφηνει να σου δωσω rep, πρεπει λεει ν αξιολογησω κι αλλους χρηστες πρωτα ,
και που να τους βρω?, μαλλον θα πρεπει να μοιρασω μερικα ασχετα rep δεξια αριστερα
για να ειμαι αντικειμενικη ....

 

Απάντηση: H ηθική υπεράσπιση του BDSM

Χα, χα, Δώρα, είναι που θα φύγεις από το φόρουμ γι΄ αυτό έγραψες όλο αυτό το κατεβατό...  (πλάκα σου κάνω, κούκλα).

Πολύ καλό θέμα, μπράβο σου Σαλονικιά!

 

Απάντηση: H ηθική υπεράσπιση του BDSM

Ο Χριστός εισήλθε στην Καπερναούμ και τον πλησίασε ένας εκατόνταρχος, πού τον παρακαλούσε και του έλεγε: «Κύριε, ο υπηρέτης μου είναι κατάκοιτος στο σπίτι από παράλυση και σε κακή κατάσταση. Τότε του λέγει ο Ιησούς: Εγώ θα έλθω και θα τον κάνω καλά. Ο εκατόνταρχος αποκρίθηκε και είπε: Κύριε, δεν είμαι άξιος να εισέλθεις στο σπιτικό μου, αλλά πες μόνο ένα λόγο και ο υπηρέτης μου θα γίνει καλά. Γιατί κι εγώ είμαι άνθρωπος με κάποια εξουσία και έχω στις διαταγές μου στρατιώτες. Και λέγω στον ένα: «Πήγαινε εκεί» και αμέσως πηγαίνει. Και στον άλλο: «Έλα εδώ» και έρχεται. Και στον υπηρέτη μου: «Κάνε αυτό» και αμέσως το κάνει. Όταν ο Ιησούς άκουσε τα λόγια του εκατόνταρχου εθαύμασε και είπε σ' εκείνους πού τον ακολουθούσαν: Σας βεβαιώνω πώς ούτε ανάμεσα στους Ισραηλίτες βρήκα τόση πίστη. Σάς λέγω λοιπόν πώς θα έλθουν πολλοί από ανατολή και δύση και θα πάρουν θέση μαζί με τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και τον Ιακώβ στη βασιλεία των ουρανών, ενώ τα παιδιά της βασιλείας θα πεταχθούν στο βαθύ σκοτάδι της κολάσεως• εκεί θα είναι ο θρήνος και το τρίξιμο των οδόντων. Και είπεν ο Ιησούς στον εκατόνταρχο. Πήγαινε στο σπίτι σου και όπως πίστευσες, έτσι και να γίνει. Και αμέσως θεραπεύθηκε ο υπηρέτης του από εκείνη την ώρα.

Κάποιοι (εν προκειμένω πολλοί) πιστεύουν πως τα πράγματα έγιναν/είναι έτσι. Δικαίωμα τους, και να τα πιστεύουν και να τα κηρύττουν και να κυνηγούν την θέση τους στον παράδεισο.

Οσοι/ες όμως τα πιστεύουν, δεν αποτελούν μέρος ενός δόγματος; Δεν είναι οπαδοί που αποδέχονται κάτι ως αδιάψευστο, αναμφίβολο και αναμφισβήτητο;

Eίναι το BDSM δόγμα; (!) Mπορεί άραγε να υπάρξουν ελεύθεροι άνθρωποι, όπως έγινε μνεία στο αρχικό post, που να έχουν τυφλή προσκόλληση σε δόγματα; Και μάλιστα στο ένα, στο μόνο και αληθινό δόγμα, όπως και με όποια μορφή και να παρουσιάζεται αυτό;

Η προσκόλληση σε ένα μονομερές, αμετακίνητο και αποκλειστικό BDSM, είναι (ίσως) η μεγαλύτερη παγίδα στο να εξυπηρετήσουμε ένα (άλλο) κατεστημένο, την ώρα που θεωρούμε ότι "πολεμούμε" ή ότι "σπάμε" το κατεστημένο του ερωτισμού.

Το BDSΜ είναι πολυμερές, και πολυδιάστατο. Βρίσκεται συνεχώς σε κίνηση , χωρίς περιορισμούς και δεσμεύσεις (ιδίως εσωτερικές) στην δράση του και στο βίωμα του. Απευθύνεται σε ανθρώπους με ελεύθερη βούληση, που αρνούνται να περιχαρακωθούν και να γίνουν ακόμα ένα γρανάζι μηχανής. Οσο καλολαδωμένη κι αν είναι!

Δεν μπορούμε να αναφερόμαστε συνεχώς στην ελευθερία του BDSM και στην ανεξαρτησία της έκφρασης μας μέσα σε αυτό, και από την άλλη να το παρουσιάζουμε με αδιαλλαξία και μια εντελώς στείρα και μονόπλευρη μορφή που τελικά μόνο ακαμψία του προσδίδει. (!)

Θεωρώ πως τέτοια κείμενα, (όσο καλογραμμένα και αν είναι και με απολύτως σεβαστό το αναφαίρετο δικαίωμα που έχει το κάθε μέλος να διατυπώσει τις απόψεις του και να τις καταθέσει προς δημόσια συζήτηση), οδηγούν -ιδίως τους νεοεισερχόμενους στον χώρο- σε μια λογική που είναι ενάντια σε αυτό που μπορεί ο καθένας να βρει μέσα στο BDSM.

Δλδ, στην ελευθερία του, στην αυτονομία του, στην ανεξαρτησία του, στην αυτοδιάθεση του, στην αξίωση του να επιλέξει αυτό που είναι επιθυμία του ή ανάγκη του και τελικά να αυτοπροσδιοριστεί νοητικά, ψυχικά, σωματικά σε αυτό που ο ίδιος καθορίζει ως BDSM.

Μακριά και έξω από περιχαρακώσεις, μάταιες εμμονές, δυσπραγία, δογματισμό και καθήλωση στο ένα και μοναδικό BDSM και στα δήθεν “ιερά βιβλία” του και στους τάχα απαράβατους κανόνες του.

 

Απάντηση: H ηθική υπεράσπιση του BDSM

φιλε Seduction
οταν οριζουμε κατι,
στην περιπτωση μας εναν τροπο εκφρασης οχι μονο ερωτισμου αλλα και σχεσεων ,
τοτε ειμαστε υποχρεωμενοι να οριζουμε και να καθοριζουμε το "δομικο" πλαισιο,
τις βασικες αρχες, το βασικο σχεδιο αν θελεις πανω στο οποιο "παταει"
και απο κει περα ο καθενας εχει την ελευθερια του αυτοσχεδιασμου.
κατι σαν ενα οικοδομημα που ο σκελετος του οφειλει να υπακουει στους κανονες της στατικης ,
αλλιως θα πεσει και θα μας πλακωσει ,
κι απο κει και περα ο αρχιτεκτονας ειναι ελευθερος να του βαλει
οσα σπασιματακια και φιοριτουρες θελει
και για λειτουργικους και για αισθητικους λογους.
Εχεις δει ποτε τροπο εκφρασης π.χ. χορο , μουσικη, ζωγραφικη χωρις βασικες αρχες ?
ο καθε καλλιτεχνης ομως εχει ενα μοναδικο δικο του τροπο εκφρασης ωστε να αναγνωριζεται το εργο του ..

Υ.γ. οι θρησκειες και οι κοσμοθεασεις , δεν αφορουν σε τροπο εκφρασης αλλα σε ερμηνειες
και γι αυτο δεν ειναι μπορει να ειναι συγκρισιμες με το bdsm ...

 

Απάντηση: H ηθική υπεράσπιση του BDSM

Προσωπικά, δεν είδα εδώ καμία προσπάθεια περιχαράκωσης ή τσουβαλιάσματος.
Και όταν βλέπω δεν ντρέπομαι να το πω, νομίζω σε όποιον διαβάζει τους διαλόγους μας με την D είναι ήλιου φαεινότερο.

Βλέπω μια αξιόλογη προσπάθεια διαχωρισμού των Σαδιστών, από τους Κυρίαρχους Σαδιστές.
Δεν γράφει πουθενά ούτε πως δεν μπορούν να είναι αλλιώς, ή να είναι ένας συνδυασμός, ούτε τίποτα.
Έτσι τα αντιλαμβάνεται, έτσι τα γράφει και πουθενά δεν δηλώνει πως όποιος δεν βλέπει τον εαυτό του σ αυτές τις κατηγορίες δεν είναι bdsm.

Καλή ώρα όπως οι κατηγορίες των Κυριάρχων και τα αντίστοιχα τους που είχα μεταφράσει.
Είναι απλά μια προσπάθεια κατηγοριοποίησης, γενίκευσης που πατά κατά την δική μου γνώμη στην λογική και με ευχαρίστηση διάβασα και για να είμαι ειλικρινής κι η ίδια πάνω κάτω, αυτή την άποψη έχω,

Μπράβο D.
Πολύ το απόλαυσα, σ ευχαριστώ.

 

Αν και συμφωνώ παραδόξως με το οτι ο οποιοσδήποτε χώρος δεν πρέπει να περιχαρακώνεται και να εμποδίζεται η ελεύθερη έκφραση ιδεών, θα διαφωνήσω με τον Seduction γιατί προσπαθεί εδώ και καιρό να μας πει οτι ο χώρος πρέπει να δεχτεί και να αποδεχτεί ανθρώπους που ενδεχομένως έχουν καταστρέψει κόσμο με τις απόψεις και τις πράξεις τους, γιατί πολύ απλά είμαστε ένα όμορφο και χαρούμενο χωριό.

Θα συμφωνήσω με τη thaleia, γιατί γίνεται για άλλη μια φορά μια ατυχής παρομοίωση πραγμάτων ανόμοιων μεταξύ τους για την προώθηση συγκεκριμένων ιδεολογιών που προωθούν την ιδέα οτι δεν πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας, πράγμα που στο χώρο απαγορεύεται γιατί καλώς ή κακώς, είναι ένα από τα βασικά που πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος που λέει οτι θέλει να κυριεύσει και να ελέγχει έναν άλλον άνθρωπο.

Προσωπικά αρνούμαι να αποδεχτώ ως Κυρίαρχο, πόσο μάλλον ως Αφέντη, έναν άνθρωπο που αποδέχεται και εφαρμόζει τέτοιες ιδέες. Κανείς δεν είπε οτι ο χώρος περιχαρακώνεται, αυτό που περιχαρακώνεται είναι ο άνθρωπος που θέλει να κάνει ότι θέλει χωρίς να δώσει λογαριασμό σε κανέναν, πόσο μάλλον στον άνθρωπο που αφήνεται στα χέρια του. Σε αυτήν την περίπτωση το πρόβλημα δεν το έχει ο χώρος, αλλά ο εν λόγω άνθρωπος. Οπότε ας φύγει απ'το χώρο αυτός που έχει πρόβλημα και ας δημιουργήσει κάτι καθαρά δικό του, με τους δικούς του κανόνες, τα δικά του δομικά συστατικά και ας το ονομάσει όπως θέλει, αλλά BDSM δεν μπορεί να το πει, γιατί δεν είναι αυτό το πράμα BDSM!

 

Απάντηση: Re: H ηθική υπεράσπιση του BDSM

Φίλτατε, με εκάλυψες απόλυτα και έτσι γλίτωσα το γράψιμο. 

Παρ΄ όλα αυτά θα γράψω ένα παράδειγμα.

Π.χ. δεν μπορώ να λέω ότι μου αρέσει το ποδόσφαιρο ή είμαι ποδοσφαιριστής και να παίζω μπάλα με τα χέρια γιατί έτσι γουστάρω εγώ..., παντού υπάρχουν πρώτα οι βασικοί κανόνες και από εκεί και πέρα ο καθένας μας ανάλογα με τα προσόντα που διαθέτει, βάζει την δική του ξεχωριστή πινελιά στον εκάστοτε χώρο!

 

Απάντηση: H ηθική υπεράσπιση του BDSM

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω την εισαγωγή σου dora
και φτου κι’ απ’ την αρχή και ξανά-μανά
και προσπαθώ να ψυχανεμιστώ τι ήθελε να πει ο δόλιος ο γηραιός σου,
τι μετέφρασες του λόγου σου,
αν και που ενδεχομένως χωλαίνει η μετάφραση
και τελικά, πως διάλεξες να σερβίρεις το απόφθεγμα - αφορμή για το νήμα;

Εντάξει, ας προσπεράσουμε τη λεκτική σχολαστικότητα
και ας μην κολλήσουμε στην επιφάνεια των λέξεων,
( «realistically obeyed» κατά λέξη μπορεί να σημαίνει
ότι σου δίνω εντολή να κόψεις ένα κομμάτι σάρκας σου
και εσύ όντως δύνασαι να το πράξεις,
αλλά δεν φαντάζομαι ότι εννοούσε κάτι τέτοιο ο χριστιανός ).
Ας εστιάσουμε στο δεύτερο σκέλος, αυτό της «ηθικής κάλυψης» κάθε πράξης του Κ.
Κάθε του απόφαση, ιδιαίτερα εντολή με αποδέκτη το υ του
να είναι σύμφωνη, να εναρμονίζεται με κάποιο συγκεκριμένο ηθικό κώδικα.

Το ερώτημα είναι, ποιόν κώδικα;
Τίνος;
Πόθεν εκπορευόμενον;

Αντιλαμβάνεσαι βέβαια πως εκεί ακριβώς είναι το σημείο τριβής με τις διάφορες απόψεις.
Ήδη αυτό φάνηκε.
Το κρατάμε επί του παρόντος και πάμε παρακάτω.

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι συμφωνήσαμε από κοινού στον κώδικα ηθικής,
(που δεν, αλλά θα ξαναγυρίσουμε αργότερα σε αυτό).
Καλούμεθα τώρα να εξετάσουμε την εφαρμογή στην πράξη.
Πως όμως;
Μονόμπαντα;
Πάλι από την πλευρά - και μόνο - των Κ;
Πάλι με το υ σκέλος της ανίσωσης να είναι ωσεί παρόν;
Πάλι μέσα σε ένα μονίμως προβαλλόμενο Κυριαρχοκεντρικό σύστημα
όπου το υ απλώς παρίστανται για να δικαιολογούν το Σχήμα Κ/υ;
Δε νομίζεις ότι παρατράβηξε αυτή η φάμπρικα;
Δεν νομίζεις πως είναι καιρός να απευθυνθούμε
(ο β’ πληθυντικός είναι της ευγενείας)
στα νεόκοπα υποτακτικά μέλη
αρθρώνοντας έναν σοβαρότερο λόγο από του ότι «έπεσαν στον κουβά με το μέλι»;
Δεν νομίζεις ότι ετούτη η διαρκώς καλλιεργούμενη φιλολογία περί του
«Ο Κ κάνει ό,τι θέλει - είμαστε εργαλεία / όργανα στα χέρια τους
- Αυτοί έχουν την ευθύνη - εμείς απλώς υποκείμεθα» πρέπει κάποτε να εκλείψει;
Πως θα εκλείψει;
Με το να διαπιστώνεις τη διάκριση μεταξύ Σαδιστών και Σαδιστών Κυρίαρχων
κι’ έπειτα η κάθε υποτακτική μαζί με την είσοδό της στο χώρο
να κάνει κι’ ένα ευχέλαιο για να της λάχει κάποιος από τους δεύτερους;

Σταματάω εδώ για να επανέλθω στον κώδικα ηθικής.
Ο αντίλογος λοιπόν θα αντιτείνει πως δεν χωράνε περιορισμοί στο bdsm.
Ο αντίλογος θα ισχυριστεί ότι νυν υπέρ πάντων ο λιμπερτινισμός.
Ότι όσες οι φωνές, άλλες τόσες και οι απόψεις.
Άδικο θα έχει;
Όχι βέβαια.
Ρίξε μια ματιά γύρω σου και πες μου τι βλέπεις.
Εδώ, στο Greek BDSM Community.
Θα σε βοηθήσω χρησιμοποιώντας τις μεθόδους σου.
Πήρες τη ρήση του γηραιού Κ και την κόλλησες κατά πως την αντιλαμβάνεσαι..
Θα κάνω το ίδιο με τα λόγια μέλους του φόρουμ.
Την περασμένη Κυριακή, σε χαλαρή συνάντηση στην παραλία:
« Όταν λήξει η συνδρομή μου δεν την ανανεώνω. Ό,τι ήταν να βρω το βρήκα»,
είπε κοιτώντας τη γλυκύτατη σούμπα του.

Σου λέει κάτι αυτό;

Συμπέρασμα.
Κώδικας, ηθική και συμπεριφορισμός έχουν θέση στο κομμάτι του bdsm
που αποκαλείται Κ/υ.
Από μόνες τους όμως και μετέωρες, χωρίς πλαίσιο να τις στηρίζει, χωρίς δομή,
είναι κινητήρας τούρμπο χωρίς σασί, μετάδοση και ρόδες.
Κοινώς εξαρτήματα στον πάγκο του μάστορα.
Κάποιοι ονειρεύονται όχημα, κινήσιμο και λειτουργικό,
κάποιοι άλλοι βολεύονται να καβαλάνε τα εξαρτήματα και να πηγαίνουν βόλτα.

Άσε να δούμε πως θα περπατήσει κι’ αυτό το νήμα...

 

Απάντηση: H ηθική υπεράσπιση του BDSM

Φιλενάδα,

Καταλαβαίνω το νόημα των όσων γράφεις, αλλά σύμφωνα με μια τόσο μονοδιάστατη αντίληψη που ορισμένοι/ες προσπαθούν να περάσουν για το BDSM και για τις δήθεν βασικές αρχές του, θα έπρεπε ή να κάψουν στην πυρά την Ισιδώρα Ντάνκαν όταν από πολύ νωρίς παρουσίασε δείγματα του «παραβατικού» χαρακτήρα της δηλώνοντας στη δασκάλα της πόσο «άσχημες» έβρισκε τις στάσεις του μπαλέτου ή να ισχυριστεί κάποιος πως δεν ήταν μπαλαρίνα επειδή χόρεψε* ξυπόλητη και φορώντας τουνίκ

*Οι πουέντ και τα στενά κορμάκια, ήταν αναπόσπαστο μέρος από τις βασικές αρχές του μπαλέτου

Ο Μανώλης Χιώτης δεν κατατρόπωσε τις βασικές αρχές του μπουζουκιού προσθέτοντας μια επιπλέον χορδή; Η με την άλλη του καινοτομία να βάλει ενισχυτή σε λαικό όργανο;

Aκόμα και σε μια επαναστατική μουσική όπως η jazz δεν υπήρχαν μουσικοί (π.χ Τελόνιους Μονκ) που απέριψαν βασικές αρχές της, όπως το προκαθορισμένο αρμονικό πρότυπο;

Ανθρωποι σαν και αυτούς, ΕΥΤΥΧΩΣ, κατατρόπωσαν τις βασικές αρχές που αναφέρεσαι. Με ποιόν τρόπο; Αντιστάθηκαν στο κατεστημένο και το πέτυχαν.

Δεν μπορείς να περιχαρακώσεις την έκφραση τοποθετώντας την σε βασικές αρχές. Κάτι τέτοιο προκαλεί ακαμψία.

Δεν αναφερόμαστε σε βασικές αρχές που χωρίς αυτές δεν μπορεί να υπάρξει αποτέλσμα όπως η στατικότητα. Συζητάμε για κάτι εντελώς ζωντανό.

Υ.Γ Οι "λογικές" ή είναι έτσι ή δεν είναι BDSM, που εκφράζονται σε αυτό και σε άλλα νήματα, έχουν ανελαστικότητα. Δεν επιτρέπουν την ελευθερια του αυτοσχεδιασμου που αναφέρθηκες.

lara,

Είναι άλλο πράγμα να υποστηρίζει κάποιος/α:

Για μένα αυτό είναι ηθικό και οτιδήποτε έξω απ' αυτό είναι ανήθικο ή για μένα αυτό είναι BDSM και ότι δεν συντάσσεται με την άποψη μου δεν το θεωρώ BDSM

και άλλο να παρουσιάζεται κάποιος/α ως Μωυσής ή ως φύλακας των Θερμοπυλών (το διαβάσαμε και αυτό) του BDSM και να κηρύττει ως αδιαμφισβήτητο γεγονός

Αυτό είναι το ηθικό.- ή έτσι είναι το BDSM.-

Σε αυτό είναι η διαφωνία μου ή η διαφορετική μου άποψη αν προτιμάς.

Spiler,

Oταν απαντάς σε post μου, να τοποθετείσαι σε αυτά που συγκεκριμένα γράφω και όχι βάση της προσωπικής σου άποψης για μένα. ΠΟΥΘΕΝΑ, δεν γράφω αυτά που αναφέρεις!
Αν μπορείς γενικά να κάνεις αυτό το απλό, κάντο.

Ειδικά τώρα, σε προκαλώ να βρεις και να ποστάρεις, έστω και μια πρόταση από το κείμενο μου που να δικαιολογεί ακόμα και ως υποψία, τους παρακάτω ισχυρισμούς σου:

Πέρρο,

Το ποδόσφαιρο που αναφέρθηκες ως παράδειγμα, είναι κάτι απολύτως συγκεκριμένο και αυστηρά προσδιορισμένο.

Αντιθέτως, ο ερωτισμός (άρα και το BDSM ως τμήμα του), είναι -ΕΥΤΥΧΩΣ- τόσο χαοτικά τεράστιος χώρος έκφρασης, που αγγίζει τα όρια του απροσδιόριστου.

Αλίμονο, αν μπαίναμε σε "λογικές" του στυλ:

Αυτό που κάνω εγώ είναι BDSM, αυτό που κάνεις εσύ δεν είναι(!). Aυτό είναι το point μου και φαντάζομαι θα συμφωνήσεις.

 

Απάντηση: H ηθική υπεράσπιση του BDSM

Οχι δεν κατατροπωσαν βασικες αρχες "οι" του παραδειγματος σου ,
απλα διαμορφωσαν , καινοτομησαν , στο ονομα της ελευθεριας εκφρασης
πατωντας πανω σε βασικα πλαισια ,
δεν αλλαξε η Ντανκαν τα βασικα πατηματα του χορου ,
ουτε ο Χιωτης τους μουσικους δρομους .
αν θελεις παραδειγμα καταριψης βασικων αρχων δες τους Πυθαγοριους
που οταν καταριφθηκε ολο το οικοδομημα τους με την ανακαλυψη των αρρητων,
εκλεισαν την σχολη και καποιοι αυτοκτονησαν.
ομως δεν θα συνεχισω το διαλογο διοτι αρκετα warnings εχω παρει κανοντας
διαλογους σε ξενα νηματα , αν θελεις τα λεμε αλλου...

 

Re: Απάντηση: H ηθική υπεράσπιση του BDSM

Η συζήτησή μου με τον Άγγλο Κύριο ξεκίνησε από κάποιες εντολές που έλαβα στο παρελθόν, τις οποίες δεν μπόρεσα να υπακούσω και ένιωθα άσχημα γι αυτό. Ο ίδιος είπε ότι δεν ήταν "ethically defensible" και ότι έκανα καλά που δεν τις υπάκουσα. Κάπως έτσι ξεκίνησε η συζήτησή μας σχετικά με το αν το BDSM είναι ethically defensible στο σύνολό του.

Μιλούμε για εντολές του τύπου, "σε διατάζω να βγάλεις φτερά και να πετάξεις ή σε διατάζω να χάσεις 20 κιλά σε ένα μήνα".

Τις αρχές του ουμανισμού.