Η θέση του υ.

@Μαντλίν ευχαριστώ θα το διαβάσω με την πρώτη ευκαιρία.  

 

Και μετά από όλη την ενέργεια που έχεις βάλει για να σου ανήκει ένα υ κανει πχ μια μαλακια ή παραφερεται και η πρώτη αντίδραση είναι το release? Πως γίνεται αυτό?

 

Τι θα πει μαλακία; τι θα πει παραφέρεται; τι θα πει αντίδραση;
Μάλλον δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα...

 

Εγώ μίλησα στο αρχικό νήμα για ένα υ που χρειάζεται να επανέλθει στη θέση του. Επ αυτού απάντησες release, μια αντίδραση κατά την γνώμη μου πολύ μεγαλύτερης κλίμακας από του παραπτωματος. Οπότε τι θα πει μαλακια κι τι θα πει παραφερεται θα έπρεπε να είναι ήδη σαφές από το αρχικό ποστ.
Εάν όχι μπορώ και να εξηγήσω.

 

Γιατί η Κ/κυριαρχία είναι άυλη, και χαρακτηριστικό της η διεύρυνση. Και το χαρακτηριστικο της διεύρυνσης πρωαπαιτεί την εξασφάλιση των υφισταμενών κεκτημένων και τον πολλαπλασιασμό τους. Στην περίπτωση που τα κεκτημένα σμυκρινθούν, τότε δεν θα υφίσταται θετική διεύρυνση εντος οποιοδήποτε χρονικού διαστήματος. Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω άσχετα αν κάποιος έχει άπλετο χρόνο μπροστά του.

Πιό πεζά, για να παραμείνει ένας φυσικός χώρος καθαρός, καλό θα ήταν να ξεσκονίζεται συχνά πρίν η σκόνη εδραιωθεί και τον καταστρέψει.

 

Υπενθύμιση προφανώς και δεν χρειάζεται ..
Το να γίνει κάτι, προκειμένου να "ξαναμπούν" τα πράγματα στη θέση τους:
Μπορεί να είναι από ένα απλό βλέμμα, μέχρι κάποιου είδους τιμωρία .. η οποία να μην συνοδεύεται απαραίτητα με σωματικό πόνο ή βίαιο σεξ ..
Σε κάθε περίπτωση, αυτό θα είναι συνάρτηση και των δύο .. δλδ και του Κ ατόμου, αλλά και της σχέσης που έχει με το υ του ..

 

Θα συμφωνήσω ότι από τη στιγμή που το υ νιώσει ότι ανήκει σε Κάποιον συνήθως το συναίσθημα είναι κατακλυσμικό και δεν αναβοσβήνει σα λεντάκια χριστουγεννιάτικα... Προϋπόθεση όμως για αυτό το συναίσθημα αλλά και τη συνειδητοποίηση του ανήκειν είναι, αν δε μιλάμε για αγάπες και έρωτες, να έχει πρώτα μάθει, κατανοήσει, αποδεκτεί και αγαπήσει τη θέση του...

Μέχρι να φτάσουμε εκεί, υπενθύμιση για το ποιά είναι η θέση του μπορεί να χρειαστεί συχνά, ιδιαίτερα στην αρχή και στο κομμάτι της αρχικής του εκπαίδευσης... Το ποιά ακριβώς είναι η θέση του και με ποιούς τρόπους ενδύκνειται να την εκφράζει είναι από τα πρώτα που ορίζει ο/η Κ και κοπιάζει μέχρι να γίνουν συνειδητή έκφραση και πράξη. Μέχρι το υ να την καταλάβει, μέχρι να την αποδεχτεί, μέχρι να έχει χαρά, τιμή, άντε και καύλα- μέσα του για τη θέση που του ορίστηκε και να αρχίζει να ανθίζει και να δημιουργεί μέσα από αυτήν πολλά έχουν να διαδραματιστούν... Και σε αυτά τα πολλά, συχνά θα χρειαστει το Κ να κάνει με ποικίλους τρόπους σαφή και τη θέση του υ και τις επιπτώσεις σε τυχόν ανυπακοή που εκφράζεται εκτός θέσης, με ανάρμοστο δηλαδή τρόπο ως προς το τι είναι συμφωνημένο ως αρμόζων.

Δεν ακολουθώ πάντα την ίδια οδό. Αναζητώ κάθε φορά αυτήν που με το συγκεκριμμένο υ θα είναι και η αποτελεσματικότερη. Θα αφήσει δηλαδή βαθύτερο αποτύπωμα στο μυαλό του και θα ενισχύσει τη δύναμη των εσωτερικών συμβολισμών ως προς τη θέση και του ενός και του Άλλου. Και μιας και έγινε αναφορά στο ξεκώλιασμα, ας μην το αποφύγω. Είναι και αυτό ένας τρόπος εμπέδοσης της θέσης. Δεν είναι ο μόνος τρόπος φυσικά, και ούτε πάντα λειτουργεί ως τέτοιος αλλά μπορεί και να είναι κάποια στιγμή... Συνήθως για Εμένα είναι έκφραση είτε μιας πιο ηδονιστικής διαδικασίας, είτε μίας πιο σαδιστικής διαδικασίας... Θυμάμαι όμως καλά την περίπτωση που όλα μπήκαν στη θέση τους, όταν μετά από ένα αρχικό διάστημα μίας πιο χαλαρής εξερεύνησης της σχέσης με ένα υ, όταν θεώρησε ότι η "κατανοητική" Μου διάθεση απέναντι σε δυσκολίες που αντιμετώπιζε ήταν πεδίο ευρύτερης χαλάρωσης ως προς τη θέση του/Μου, το άρπαξα από τα μαλλιά, το έσυρα στο κρεββάτι μανιασμένα, το έστησα στα τέσσερα και ούρλιαξα, "από εδώ και κάτω τα πράγματα σοβαρεύουν. Δε θα ανεχτώ ποτέ ξανά αυτές τις μαλακίες" και το ξεκώλιασα στεγνά, ψυχρά, αγρίως και βιαίως χωρίς σάλιο και χωρίς υπομονή. Το μήνυμα ότι από εδώ και κάτω "σφίγγουν οι κώλοι" ή αν προτιμάτε "ανοίγουν οι κώλοι" όχι μόνο πέρασε, αλλά εντυπώθηκε βαθύτατα και από την επόμενη κιόλας στιγμή η αλλαγή της συμπεριφοράς του υ ήταν συνταρακτική. Εκ του αποτελέσματος, ο συμβολισμός σε αυτήν την περίπτωση εντός αυτού του υποτακτικού λειτούργησε με δραματικό τρόπο. Αυτό δε σημαίνει ότι θα ίσχυε το ίδιο ως αποτελεσματική μέθοδος με κάποιο άλλο υπό και ομολογώ ότι δεν είναι ο συνήθης τρόπος Μου. Δεν τον απεμπολώ όμως αν πρόκειται να εξυπηρετήσει το στόχο Μου.

Θα συμφωνήσω και με τον αγαπητό @bumblebee ότι το άλλο σκέλος ως Κ είναι να ενθυμήσαι και να αναπτύσεις τη δική σου θέση Εσύ... Δεν είναι λιγότερο κοπιώδες κάποιες φορές όσο καρακαυλάτο και φυσικό και αν σου βγαίνει. Η καθημερινότητα είναι αμείλικτο πράγμα και ο αυτόματος πιλότος όσο και αν κάποιες φορές είναι απαρραίτητο να τρέχει, αν καταλήξει να τρέχει μόνο αυτός, η ασυμμετρία μπορεί να καταντήσει σούπα, ή αλλιώς "μάπα το γλυκό"... Και τότε τι ωφελεί να είναι το υπό στη θέση του, αλλά να μην είσαι Εσύ...Ή μάλλον μπορεί να υπάρχουν και στιγμές που ωφελεί, απλά δεν είναι ιδιαίτερα τιμητικό για το Κ. Εδώ να καταθέσω ότι Μου έτυχε κάποια περίοδο να μην Είμαι και πολύ στα χάι Μου... Ως Κ δηλαδή να μην Είμαι αυτό που είχα ορίσει ότι θα Είμαι... Εκεί η προσήλωση του υπό να είναι και να παραμένει στη θέση του όπως το είχα μάθει, χωρίς καμμία "απαίτηση", "κριτική", "υπόδειξη", "προσμονή" προς Εμένα, αν και στ' αλήθεια θα το δικαιούνταν σε εκείνη τη φάση, Με υποχρέωσε να ξεκολήσω από τη μαλακία που Με έδερνε και να επανέλθω στη Θέση Μου, πάραυτα. Είναι ένα μάθημα μεγαλοσύνης από πλευράς εκείνου του υ που δεν ξεχνώ και που πάντα κρατώ μέσα Μου ως φυλακτό....

Α.

 

Συνήθως η ίδια επίγνωση της επιλογής μου λειτουργεί ως συνεχή υπενθύμιση της θέσης μου.

Παρόλα αυτά, βρέθηκα εκτός υποταγής και το αντιλήφθηκα. Η δυσφορία που ένιωσα και η απογοήτευσή μου ήταν αρκετές να με επαναφέρουν. Ο τρόπος μου να επιβεβαιώσω την ασυμμετρία ήταν να ομολογήσω τι συνέβη.

Όταν συμβεί να βρεθώ εκτός θέσης και δεν το αντιληφθώ, έχω κριτή που θα με επαναφέρει.

Και στις δυο περιπτώσεις, η επιλογή του τρόπου επαναφοράς είναι πλήρως δικιά του.

 

Το λενε και πειθαρχια.

Υ.γ. βαστα μη πιασει τσιρλιο το υ.

 

το να 'σπασεις' καποιον απ το πολυ ξυλο η το πολυ ξεκολιασμα δεν ειναι και πολυ δυσκολο. για την ακριβεια δεν χρειαζεται καν να εισαι Κ...

 

Δυο ειναι οι λεξεις κλειδεια: Συνεση και συναινεση... Ενα απο τα δυο αν λειπει, ειναι αρκετο για να οδηγηθουμε σε δυσαρεστες καταστασεις...