Η κριτική στην τέχνη

Είναι παραξενο.
Ποτέ κανείς ποιητης, συγγραφεας, στιχουργος, καλλιτεχνης, ζωγραφος, γλυπτης, δημιουργος, δε ρώτησε αν αυτά που γραφει/ποιει, αρεσουν.
Τα γράφει/ποιει αφ' εαυτου, για εκεινον, όχι για τους αλλους.
Και αν δε σου αρέσει μια ποιητική συλλογή όταν την ακούς από τον ποιητη, θα του το πεις? Όχι , θα σεβαστείς τον πνευματικό του κόπο και τον πνευματικό του χωρο.
Και αν του το πεις, τι θα σκεφτεί ο καλλιτεχνης; 'αφού δε σου αρεσουν, φυγε, δε θέλω να μου το λες' , αυτό θα σκεφτει.

 

Αυτο το σχολιο με εκανε να γελασω ευχαριστα. Για το ποσο δικιο εχετε.

Ειναι σαν να εκθετω το σωμα μου στην παραλια γυμνιστων. Το να καθεται κανεις διπλα μου και να σχολιαζει ποσο ασχημα βρισκει τα βυζια μου ειναι περιττο. Τα βυζια μου ειναι ετσι οπως ειναι οποτε αν δεν τα βρισκει ωραια ας κοιταξει αλλα βυζια παραπερα. Αν τα απολαμβανει μπορει να τα κοιταζει απο αποσταση. Αν θελει να τα αγγιξει οφειλει να ζητησει την αδεια.
Αυτην την παρομοιωση σκεφτηκα.

 

Όταν ο καλλιτέχνης, δημιουργός, whatever σκοπεύει να προβάλει το καλλιτέχνημά του στον απέναντι τοίχο για να το δει αυτός κι' η πάρτη του, τότε ναι. Συμφωνώ απόλυτα.

Αλλιώς η κριτική πάντα υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει σε οποιαδήποτε μορφής τέχνη ή "τέχνη" που προβάλλεται σε ευρύ κοινό. Και τώρα είναι καλά, not so long ago στο θέατρο πετούσαν ντομάτες. True story!

 

Η κριτικη παραμενει αναγκη των κριτικων. Οχι του καλλιτεχνη.  
Αναγκη του καλλιτεχνη ηταν ειναι και θα ειναι η ελευθερη εκφραση.

 

Βολεύει τον ολίγον ατάλαντο καλλιτέχνη αυτή η προσέγγιση. Όταν λέμε κριτική δεν εννοούμε ντε και καλά Τιμογιαννάκη. Το κοινό είναι έξυπνο και αντιδρά όταν του πασάρουν σκουπίδια.

Όταν ο καλλιτέχνης θεωρήσει το κοινό του κάτι λιγότερο από έξυπνο, την έχασε την μπάλα. Εγώ πάντως ως "καλλιτέχνης" θέλω να ακούω όλες τις κριτικές. Όπως έλεγε και ο πατέρας μου "παιδί μου, εάν δε ρωτήσεις πως θα μάθεις"!

 

Η όποια κριτική δεν αφορά στον καλλιτεχνη.

Αφορά μόνο στο κοινό και στους κριτικους.

Όταν ο Ρίτσος εγραφε, νοιάζονται για το κοινο?
Όταν ο Ελύτης εγραφε, νοιάζονται για το κοινο?
Για αυτούς γραφανε, άλλο τώρα, αν επειδή ήταν πολλά σκαλιά παραπάνω από το κοινο, άγγιξαν, εν τελει, και το κοινο.

 

Κριτικες εμπεριστατωμενες κι εγω θελω. Απο κει και περα βρισκω μαζοχιστικο εκ μερους του κοινου να καταναλωνει μια τεχνη που δειχνει να απεχθανεται.

Ευτυχως γνωση για το ταλεντο μου κατεχω. Δεν εχω αναγκη τους κριτικους ή το κοινο.

Αν το κοινο οντως αντιδρουσε στα σκουπιδια θα ηταν αλλιως ο κοσμος αγαπητη μου.

Αλλωστε δεν γραφω για το κοινο "μου". Γραφω για μενα. Και ειμαι σιγουρη οτι οσοι επιθυμουν και με ευχαριστιουνται μπορουν να με απολαυσουν αλλά δεν σκοπευω να ασχοληθω με την αξιολογηση τους.

Την αξια μου τη γνωριζω μονη μου και εχει δομηθει πανω σε χρονια γραφης και εκθεσης και αξιολογησης.

Ευχαριστω.

 

Τείνεις να κάνεις την κουβέντα προσωπική. Εγώ μιλώ για την κριτική στην τέχνη.

Εάν θες να γράφεις, για τον οποιοδήποτε λόγο, εμένα δεν μου πέφτει λόγος.

 

Καθε κουβεντα την κανω προσωπικη διοτι αυτη ειναι φιλοσοφικη μου αρχη.

Αν θελετε να μιλησετε γενικα για την κριτικη στην τεχνη μαλλον ειστε στο λαθος νημα.

Ευχαριστω.

 

των περφόρμερ ίσως, κι όχι όλων, άρα όχι στη φύση. του καλλιτέχνη μάλλον όχι.

 

Το κοινό δεν είναι ενιαίο σώμα και οι κριτικές δεν είναι ομόφωνες.