Η κριτική στην τέχνη

Εξ' αφορμής της συζήτησης που ξεκίνησε από ένα άλλο νήμα δράττομαι της ευκαιρίας να ανοίξω αυτό το θέμα με την ελπίδα ότι θα ενδιαφέρει κι άλλα μέλη το συγκεκριμένο ζήτημα. Η κριτική, ως μορφή βελτίωσης του καλλιτέχνη είναι κάτι που με απασχολεί πολύ και με ενδιαφέρει.

Δεν θα ήθελα να κουράσω με υπερβολική ανάλυση, θα ήθελα να εξελιχθεί φυσικά το νήμα μέσω του διαλόγου.

Η δική μου θέση είναι ότι η κριτική είναι, φορές, δημιουργική. Με βοηθάει να καταλάβω στο κατά πόσον περνάει αυτό που θέλω να πω μέσα από το έργο μου. Κανείς καλλιτέχνης, όσο μεγάλος κι αν έγινε, δε γεννήθηκε να τα ξέρει όλα. Δε γεννιέσαι με ξεκάθαρο όραμα του τι θες να πει το έργο σου, το βρίσκεις στην πορεία μέσω της παρατήρησης, της αυτοπαρατήρησης και ναι, τον τρόπο που το κοινό θα αγκαλιάσει ή όχι το έργο σου.

Το κοινό έχει κριτική σκέψη, έχει αντικρουόμενες απόψεις, ακολουθεί κάποιο ρεύμα. Ο καλλιτέχνης δε χρειάζεται να ακολουθεί τις ίδιες νόρμες αλλά θεωρώ τόσο στείρα διαδικασία την πλήρη αδιαφορία για τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει ένα έργο στο κοινό. Στείρα για τον ίδιο τον καλλιτέχνη που αγνοεί βασικό feedback.

Εγώ προσωπικά, έχω βοηθηθεί πολύ από αυτή τη διαδικασία, έχω γίνει καλύτερη μέσα απ' αυτό και το αποτέλεσμα φαίνεται στο έργο μου και ναι, έχω μάθει πολύ περισσότερα πράγματα όταν εξωτερίκευσα αυτά που είχα μέσα στο δικό μου κεφάλι και να είδα να αναπτύσσονται σε άλλα κεφάλια.

Εσείς τι πιστεύετε; Θα μπορούσε να είναι χρήσιμη η κριτική στην τέχνη ή είναι κάτι που λειτουργεί ως τροχοπέδη στη δημιουργική διαδικασία;

Θα ήθελα πολύ να ακούσω και γνώμες από την πλευρά του θεατή, όχι μόνο του δημιουργού.

υ.γ. θα παρακαλούσα, εάν είναι εύκολο, κάποιο διαχειριστή να μεταφέρει τα σχόλιά μου από το νήμα Ωμολογήσεις εδώ παρακαλώ πολύ από σεβασμό στην OP που θεώρησε ότι δεν ανήκουν στο νήμα της. Ευχαριστώ πολύ.

 

κριτική γίνεται στην τέχνη, όχι στον καλλιτέχνη. γιά τον καλλιτέχνη δεν ενδιαφέρεται κανένας συνετός άνθρωπος, εκτός ίσως απ' τους κολλητούς του και τους παπάδες διαφόρων λογιών. η τέχνη παράγεται από δημιουργούς και μη, είτε δηλαδη με πρόθεση είτε χωρίς, και παραγωγός τέχνης μπορεί να είναι οποιοσδήποτε, οποτεδήποτε, είτε το ξέρει είτε δεν το ξέρει. επίσης κρίνεται από οποιονδήποτε, με οποιονδήποτε τρόπο. η τέχνη είναι ανεξάρτηη απ την πηγή ή τον δημιουργό της. η χρησιμότητα της κριτικής στον δημιουργό είναι τεχνικό ζήτημα, επίσης ανεξάρτητο απ την τέχνη. η κριτική της τέχνης, οποιουδήποτε είδους κριτική, είναι ζήτημα της τέχνης.

 

Τρόποι, συμπεριφορά και ευγένεια προς μίμηση.

 

Δεν υπάρχει τέχνη σου και τέχνη μου. Τη στιγμή που πλέον φεύγει από μέσα σου, ανήκει στο συλλογικό. Σε κάποιες περιπτώσεις γίνεται ξένη ακόμα και για 'σενα. Μεταστοιχειώνεται σε κάτι άλλο, που δε σου ανήκει. Και κάθε άνθρωπος έχει μια σημειακή στιγμή που μπορεί να μεγαλουργήσει και κατά τ' άλλα να είναι ένας ηλίθιος.

 

@dandelion_jaskier, πράγματι, όπως ακριβώς το σημειώσατε. Πράξη ιδιαίτερης κοινωνικής και ουσιαστικής ευγένειας από την πλευρά της @Stilvi.

 

@dandelion_jaskier
@AlexanderV

Κοκκινίζω  

 

Σε όλες τις δημιουργίες βιβλία/πίνακες κτλ.. υπάρχει η επεξήγηση ή έμπνευση του καλλιτέχνη.
Σε όλες τις παρουσιάσεις/εκθέσεις ο εμπνευστής/καλλιτέχνις είναι παρών για επεξηγήσεις/ομιλίες/αυτόγραφα ώστε να μπορεί να υποστηρίξει το έργο του.

Όταν το αγοραστικό κοινό ζητά επεξήγηση του έργου ο καλλιτέχνης είναι υποχρεωμένος να δώσει κάποιες έστω μικρές λεπτομέρειες απ'αυτού.
Δεν επιτεθείτε λεκτικά στο κοινό του λέγοντας είναι για προσωπική μου χρήση και δεν σας επιτρέπω να έχετε καμία ανάμιξη κανενός είδους κριτική δεν δέχομαι απ'αυτού.
Η είστε ανίδεοι με αδυναμία αντίληψης/κατανόησης της διαστροφικής μου συγγραφής και δεν επιθυμώ καμία ανάμειξη για διάλογο με κανέναν από το κοινό μου πέρα από αυτούς που είμαι αρεστή/ός η σε αυτούς που μπορούν να κατανοήσουν το χάος του μυαλού μου.

Υπογράμμιση1:Όταν μια δημιουργία είναι για προσωπική χρήση και δεν θέλω πάρε δώσε με τους υπόλοιπους... ΔΕΝ το δημοσιεύω δημόσια,το κρατάω στο σεντούκι μου στο τετράδιό μου στο προφίλ μου κτλ... είτε αυτό είναι ένα σύγγραμα, είτε ένας πίνακας είτε μια παιδική ζωγραφιά κτλ.

Υπογράμμιση2:Οταν ο δημιουργός χαρακτηρίζει το κοινό που απευθύνεται του ως "αδύναμοι κατανόησης" τότε εγώ προσωπικά ως αγοραστικό κοινό δεν ενδιαφέρομαι για το οποίο σύγγραμα η δημιούργημα πόσο μάλλον για τον δημιουργό του.

 

Μπορώ να πω ότι δε με ενδιαφέρει τι σκέφτεται ο εκαστοτε καλλιτεχνης για εμένα.
Όπως, εν γενει, δε θα γίνω φίλος κάποιου καλλιτέχνη επειδή μου αρέσει το έργο του.
Η σχέση μεταξύ καλλιτέχνη και ληπτη του καλλιτεχνηματος δεν είναι προσωπικη. Δε θα μπορούσε αλλωστε να ειναι. Και αν αυτό που λέω ξενίζει για τους ζώντες καλλιτέχνες , είναι αυταποδεικτα σωστό για τους πεθαμενους καλλιτεχνες.
Το δημιούργημα ή μου αρέσει ή δε μου αρεσει. Αν μου αρέσει το χαιρομαι. Αν δε μου αρέσει το προσπερναω.
Δεν περιμένω ιδιαίτερα να μου ερμηνεύσει ο καλλιτέχνης το έργο του. Αν με αγγίξει έχει καλως. Αν δε με αγγίξει πάλι έχει καλως.
Το καλλιτεχνημα έχει να κάνει με την προσωπική μας τερψη.
Αυτό είναι και το μόνο κριτήριο μου.

ΥΓ. Παντα αντιπαθουσα τις ερωτήσεις του σχολείου : τι θέλει να μας πει εδώ ο ποιητης?
Με κουραζε να πρέπει να μπω σε ένα ξένο μυαλό και να μαντέψω τι είχε στο νου του ο ποιητής, όταν έγραφε ένα ποιημα.
Αν μου άρεσε το ποίημα το ανέλυα κατά πως το καταλάβαινα εγω.
Αν δε μου άρεσε, βαριόμουνα να εφεύρω κάτι θετικό σε αυτο.
Φυσικά πάντα είτε κάτι μου αρέσει είτε δε μου αρέσει, σέβομαι τον κόπο και το χρόνο του δημιουργού του.

 

κάνεις λάθος. εγώ έχω δει πάρα πολλούς που νοιάζονται. ακόμα και όταν δεν θα' πρεπε ίσως να νοιάζονται τόσο... και μεγάλα ονόματα. και σε κριτικούς που εμπιστεύονται τα στέλνουν πριν την έκδοση, και τα διαβάζουν σε άλλους, και βάζουν άλλους να τους τα διαβάσουν για να δουν αν ΄τρέχει΄ καλά και ό,τι άλλο θες. ειδικά αυτοί που ανέφερες!

ακόμα και οι καταραμένοι, μπορεί να ήταν καραπουτσαραίοι σε όλα τα άλλα, σ' αυτό δεν ήταν.

αυτό που λέει ο ΜαστροJP παραπάνω. μαζί με μια έξτρα ευαισθησία και ανασφάλεια.

ναι μάλλον δεν είναι όλοι έτσι οκ...

 

Φίλος δεν θα γίνω ...αλλά μπορώ να γίνω φανατικός αναγνώστης του να με αγγίζει το έργο του και ναι είναι προσωπική σχέση εφόσον μπαίνει στην ψυχή μου στο μυαλό μου .... μαθαίνω .... εξελίσσομαι.... ταξιδεύω.... νοσταλγώ.... μελαγχολώ ...χαίρομαι .... αγωνιώ ...κλαίω ... γελάω.
Όλα αυτά τα αισθητήρια κουμπιά που έχουμε στο μυαλό μας και ενεργοποιούνται μέσο τις ανάγνωσης.
Και όλα αυτά με κάνουν να έχω μια πιο προσωπική σχέση με τον/την δημιουργό.

Για να με αγγίξει....για να αποφασίσω αν μου αρέσει η όχι θα πρέπει πρώτα να έχω κατανοήσει τι θέλει να πει ο ποιητής.

Ξέρετε καμία φορά δεν φταίνε τα παιδάκια που είναι "χαζά" και δεν κατανοούν φταίει ο τρόπος μετάδοσής/παράδοσής μαθήματος.

 

να γελάτε απαγορεύεται από τον κανονισμό του φορουμ

indeed

 

Θα αυτομαστιγωθώ ως ένδειξη διαμαρτυρίας  .