Η κυρία Δήμητρα

Όχι δεν με πειράζει, έχω και περιέργεια να την διαβάσω  
Πολύ ευγενικό εκ μέρους σας που με ρωτήσατε (ελπίζω να μην το μετανιώσω  )

 

@iolanda ανυπομονούμε για τη συνέχεια.

 

Η ιστορία δεν είναι αληθινή οπότε καλώς είναι στο art, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν στο art και αληθινές ιστορίες, όπως αντίστοιχα και παραμύθια στις εμπειρίες. Αλλά:

Η ιστορία περιλαμβάνει αληθινές εικόνες, είτε πρωτότυπες, είτε επεξεργασμενες, βασισμένες όμως σε 100% πραγματικές, καθώς επίσης και συναισθήματα που έχουν βιωθει από αυτές τις εικόνες τα οποία είναι 100% αληθινά, ακόμα και όταν προβάλλονται επεξεργασμενα

 

Η ώρα για να τρέξει,τι να τρέξει; να πετάξει κοντά Της, είχε έρθει και η αγωνία της είχε χτυπήσει κόκκινο.
Είχε καταλάβει πως δεν θα μπορούσε ποτέ να μαντέψει τις προθέσεις της διευθύντριας της, έφτασε στο σπίτι χωρίς να περιμένει τίποτα και περιμένοντας τα πάντα.

Μόλις μπήκε στο σαλόνι, η διευθύντρια της ζήτησε να βγάλει όλα τα ρούχα της και τα εσώρουχα.
Η Κορίνα υπάκουσε.
Ένιωθε εντελώς άβολα γυμνή, να στέκεται στη μέση του δωματίου ακίνητη σαν άγαλμα, όσο η κυρία Δήμητρα κοιτούσε το ακάλυπτο σώμα της.
Δ:"Πώς νιώθεις;"
Κ:"Άβολα"
Δ:"Κρυώνεις;"
Κ:"Όχι"
Η διευθύντρια χαμογέλασε.
Δ:"Έχεις υπομονή;"
Κ:"Όχι ιδιαίτερα"
Δ:"Θα μάθεις να έχεις πολύ υπομονή, πααρα πολύ.
Είναι προσόν για μια υποτακτική."
Για μια τι;
Η Κορίνα δεν ήταν σίγουρη πως καταλάβαινε, αλλά η γύμνια της δεν της άφηνε περιθώρια ούτε να σκεφτεί, ούτε να ρωτήσει.
Δ:"Πάρε την κρέμα σώματος από το τραπεζάκι και έλα να μου τρίψεις τους ώμους.
Θέλω να απολαύσω τις υπηρεσίες σου" είπε, βγάζοντας την μπλούζα της και μένοντας γυμνή από τη μέση και πάνω.
Τα στήθη της ήταν μικρά, χωρίς ανάγκη υποστήριξης.
Η Κορίνα πήρε την κρέμα και πλησίασε στον καναπέ, έβαλε μια ποσότητα και την έτριψε λίγο στα χέρια της να μην είναι παγωμένη και την άπλωσε στους ώμους της κυρίας Δήμητρα.
Έβαλε όλη την τέχνη της για να την ευχαριστήσει, την μάλαζε κανένα εικοσαλεπτο και αν έκρινε από τα μουγκρητά, μάλλον τα είχε καταφέρει.
Δ: "Όταν θα γυρίσεις σπίτι σου και μέχρι την επόμενη Κυριακή που θα ξαναέρθεις, θα γράψεις και θα μου στείλεις στο e-mail ό,τι αφορά την υγεία σου, επεμβάσεις, ψυχολογικά, τα πάντα, από το παρελθόν μέχρι τώρα.
Επίσης θα γράψεις και για όλες τις σχέσεις που είχες στη ζωή σου λίγα πράγματα, πώς γνωριστήκατε, τι είδους σχέση ήταν, πως ήταν το σεξ, γιατί χωρίσατε κτλ.
Θα γράψεις και για τη σχέση που έχεις με τους γονείς σου και το παιδί σου.
Αυτό θα μου το στείλεις εντός δεκαπέντε ημερών.
Οκ φτάνει το μασάζ τώρα, έλα μπροστά."
Η Κορίνα πήγε μπροστά και κάθησε στον καναπέ.
Η διευθύντρια την κοίταξε, της χαμογέλασε στραβά και της είπε: "Όχι εδώ κοπελιά, δεν σου έδωσα την άδεια. Κάτω στο χαλί."
Κ: Πώς να καθίσω;
Δ: Όπως σε βολεύει.
Και η Κορίνα κάθισε στο πλάι με τα πόδια μαζεμένα.
Τότε της ήρθε ένα γερό χαστούκι που την έκανε να χάσει την ισορροπία της.
Δ: Αυτό ξέρεις γιατί.

Όλο αυτό που συνέβαινε ήταν ντιπ ανώμαλο, έλεγε η λογική της Κορινας, αλλά το κορμί της είχε άλλη άποψη.
Χωρίς καν να την έχει αγγίξει ερωτικά η κυρία Δήμητρα, ένιωθε τον κόλπο της υγρό.
Ήθελε να δωθεί ολότελα σε αυτή τη γυναίκα.
Το χέρι της διευθύντριας, της χάιδεψε το μάγουλο που χαστούκισε πριν λίγο, τα δάχτυλα της χάιδεψαν τα χείλη της και κοιτάζοντας την κατάματα τα εχωσε στο στόμα της Κορινας.
Άγγιξε την γλώσσα της και χώθηκαν ακόμα πιο βαθιά, ως το λαρύγγι της.
Αχ αυτό το βλέμμα..
Κι αυτά τα δάχτυλα..
Και αυτά τα λόγια..
Την είχαν φτάσει στο απροχώρητο -αργότερα θα τα έπαιζε ξανά και ξανά στη φαντασία της και θα πυροδοτούσε τους οργασμούς της- το σώμα της ετρεμε ανεξέλεγκτα.
Για μια στιγμή σκέφτηκε όλες τις ντικ-πικ που της είχαν στείλει κατά καιρούς διάφοροι και την ρωτούσαν αν την καύλωναν και της φάνηκε τόσο αστείο.
Δεν είχε φετίχ, ούτε υπήρχε κάτι συγκεκριμένο που την ερέθιζε. Μπορεί να ήταν μια λέξη που θα έλεγε ο άλλος ή μια κίνηση που θα έκανε.
Προσκολλούνταν πάντα σε άντρες δυναμικούς, που είχαν θάρρος και θράσος, ό,τι δεν είχε εκείνη δηλαδή.

Η κυρία Δήμητρα σηκώθηκε και έφυγε προς την κρεβατοκάμαρα.
"Μείνε εκεί" της φώναξε.
Γύρισε μετά από λίγο γυμνή και με μια μεγάλη ζώνη στο χέρι, της είπε να καθίσει γονατιστή και την τύλιξε γύρω από τη μέση της, ακινητοποιώντας τα χέρια της στον κορμό της.
Πάτησε με το ένα της πόδι πάνω στον καναπέ, άρπαξε την Κορίνα από τα μαλλιά και κόλλησε τη μούρη της στο μουνι της.
"Γλείφε καριόλα" της είπε.
Η Κορίνα εγλειφε και ρουφούσε τους χυμούς της διευθύντριας.
Εκείνη την τράβηξε για λίγο μακριά, της είπε να ανοίξει το στόμα της και άφησε το σάλιο της να πέσει μέσα.
Την έσφιξε από τα μαλλιά και έτριψε δυνατά τη μούρη της στο αιδοίο της, στη μύτη της και στο στόμα της.
"Γλείφε" της είπε μετά.
Και η Κορίνα εγλειφε και κατάπινε, εγλειφε και κατάπινε, μέχρι που η κυρία Δήμητρα ήρθε σε οργασμό βγάζοντας μια κραυγή πόθου.
Μετά έσκυψε και της έδωσε ένα φιλί στα σαλιωμένα της χείλη και έκατσε στον καναπέ.
Την έλυσε και άναψε τσιγάρο.
"Είσαι καλή τελικά" της είπε και έδωσε το αναμμένο τσιγάρο στην Κορίνα.
Άναψε ένα ακόμα για τον εαυτό της και της είπε να καθίσει δίπλα της στον καναπέ.
"Θα σου δώσω μια κόλλα με κάποιους κανόνες που θέλω να διαβάσεις προσεκτικά.
Ό,τι απορίες έχεις, θα τις σημειώσεις και θα τις συζητήσουμε όταν ξαναέρθεις.
Τώρα μπορείς να ντυθείς και να φύγεις γιατί θέλω να ξαπλώσω."



(Συνεχίζεται...)

 

Κάθε φορά γίνεται και καλύτερο! Ανυπομονούμε για τη συνέχεια!

 

Θέλουμε και όλοι μας ΚΥΡΙΕΣ σαν την κυρία Δήμητρα στην δουλεία μας    

 

Η διευθύντρια ηξερε πως δεν είχε πέσει έξω με την Κορίνα, είχε δοκιμάσει τις αντιδράσεις της όσο καιρό δούλευαν μαζί.
Ήταν πάντα πρόθυμη να την εξυπηρετήσει στη δουλειά αλλά και στο σπίτι το ίδιο συμπεριφερόταν.
Δεν βιαζόταν, αλλά όλα έδειχναν πως είχε βρει αυτό που έψαχνε.


Η εβδομάδα που ακολούθησε ήταν μια καταστροφή για την Κορίνα.
Έκανε συνεχώς λάθη στην εργασία της, ξεχνούσε πράγματα, έδειχνε χαμένη.
Την Παρασκευή η κυρία Δήμητρα την κάλεσε στο γραφείο της:

Δ: Κορίνα τι συμβαίνει;
Κ: Τι εννοείτε;
Δ: Είσαι στην κοσμάρα σου από την Δευτέρα. Άλλο η δουλειά, άλλο τα προσωπικά.
Σε έχω προτείνει και σε εκπαιδεύω για αντικαταστάτρια μου, δεν μπορείς να με εκθέτεις έτσι.
Η συμπεριφορά σου έχει σχέση με εμάς; μετάνιωσες; τι;
Κ: Ναι έχει σχέση, όχι δεν μετάνιωσα τίποτα.
Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει, δεν μπορώ να συγκεντρωθω στη δουλειά και... σας σκέφτομαι συνέχεια.

Η διευθύντρια έμεινε για λίγο σιωπηλή κοιτάζοντας την.
Δ: Θέλεις να πάρεις λίγες ημέρες από την άδεια σου, να ξεκουραστείς και να βρεις τις ισορροπίες σου;
Κ: Ό,τι θέλετε εσείς.
Δ: Ωραία. Από αύριο ξεκινάει η άδεια σου, σε περιμένω πίσω το επόμενο Σάββατο.
Αν χρειαστείς κάτι, μπορείς πάντα να μου στείλεις μήνυμα και μην υπεραναλυείς, δεν θα σε βοηθήσει.
Αυτήν την Κυριακή δεν θα βρεθούμε και αυτά που σου ζήτησα να γράψεις, θα τα αναβάλλεις για μια εβδομάδα.
Κ: Μάλιστα.
Δ: Πήγαινε τώρα - της είπε χαμογελώντας.

-Fuck- σκέφτηκε η Κορίνα φεύγοντας από το γραφείο.
Η διευθύντρια είχε δίκιο αλλά όλη αυτή η αναστάτωση που ένιωθε μέσα της, αναπόφευκτα επηρέαζε και τη δουλειά της.
Είχε ντροπιαστεί στην ανώτερη της, την είχε εμπιστευθεί και τα είχε κάνει σκατά.
Ίσως τελικά δεν ήταν έτοιμη για να ζήσει κάτι τόσο δυνατό.
Είχε διαβάσει τη λίστα με τους κανόνες που της είχε δώσει και όλο αυτό την τρόμαζε και την ερέθιζε ταυτόχρονα, ένιωθε σαν την πεταλούδα που έλκεται από την φλόγα.
Ίσως έπρεπε να το σταματήσει τώρα που ακόμα μπορούσε και να επιστρέψει στην βαρετή αλλά οικεία κανονικότητα της.
Μπορούσε όμως;


Σάββατο, Κυριακή και Δευτέρα ξεσήκωσε όλο το σπίτι κάνοντας γενική καθαριότητα, σε μια προσπάθεια να αποφύγει τις σκέψεις της.
Είχε αλλάξει γνώμη εκατό φορές.
Στην αντίπερα όχθη, την περίμενε η κυρία Δήμητρα και όλες οι έντονες συγκινήσεις που θα ζούσε μαζί της, την περίμενε η ΖΩΗ!
Αν έκανε πίσω, θα έμενε στην ασφάλεια της ρουτίνας της και απλά θα επιβίωνε, όπως έκανε χρόνια τώρα.
Γαμωτο γιατί να είναι τόσο δύσκολο..

Την Τρίτη την πέρασε στο σπίτι της μαμάς της, ο πατέρας της είχε πεθάνει πριν πολλά χρόνια.
Την Τετάρτη το απόγευμα συναντήθηκε με την παιδική της φίλη, είχε τόσο ανάγκη να της πει τι της συνέβαινε, να το μοιραστεί με κάποιον, αλλά δεν είπε λέξη. Δεν ήξερε πως θα αντιδρούσε η φίλη της και δεν ήθελε να το ρισκάρει.
Όχι ακόμα τουλάχιστον..

Την Πέμπτη και την Παρασκευή δεν βγήκε καθόλου από το σπίτι.
Βούλιαξε στο κρεβάτι και στις σκέψεις τις διαβάζοντας αρκετές φορές τους κανόνες της κυρίας Δήμητρας.
Το Σάββατο ήταν πολύ κοντά και εκείνη ακόμα δεν είχε αποφασίσει, δεν ήταν σίγουρη αν ήταν έτοιμη να κάνει αυτό το άλμα.
Δεν είχε στείλει ούτε ένα μήνυμα στην διευθύντρια, όχι γιατί δεν είχε τι να της γράψει, αλλά γιατί δεν ήξερε πως εκείνη θα αντιδρούσε.
Ίσως την περνούσε για υπερβολική και να ξενέρωνε.
Στο κάτω κάτω επρόκειτο απλά για ένα ερωτικό παιχνίδι εξουσίας ή μήπως όχι;

Το Σάββατο μπήκε στο αμάξι της να πάει στη δουλειά, άνοιξε το ραδιόφωνο, η φωνή των Ζιγκ-Ζαγκ τραγουδούσε:

"Επειδή η λογική τελειώνει εκεί που αρχίζεις εσύ
Και μ' ένα σου άγγιγμα όλα γκρεμίζονται
Και πάλι χτίζονται απ' την αρχή
Κι όλα τ' αστέρια κι οι γαλαξίεσ
Χορεύουν μέσα μου ως το πρωί
Γι' αυτό σ' αγαπώ

Επειδή χαράζεις καινούριες πληγές στο κορμί μου
Και γίνομαι χώμα σάρκα κι αίμα και γίνεσαι εσύ η ψυχή μου
Κι οι άγρυπνες νύχτες φεύγουν πέρα μακριά απ' τη ζωή μου
Γι' αυτό σ' αγαπώ

Κι επειδή υπάρχουν τόσες χιλιάδες επειδή για να σου πω
Και μόνο στα χέρια σου νιώθω ατόφιος εγώ
Κι όπου κι αν ψάξω στου μυαλού μου τις γωνιές εσένα θα βρω
Γι' αυτό σ' αγαπώ

Επειδή γεμίζεις πουλιά και χρώματα κάθε αίσθησή μου
Κι ένας τυφλός ανάβει ένα φως
Να δει βαθιά μες στη συνείδησή μου
Και δε μου 'μεινε ούτε μια ντροπή
Να φτύσω απάνω της μ' όλη τη δύναμή μου
Γι' αυτό σ' αγαπώ

Ε και με σκορπάς και με μαζεύεις
Στων ψαράδων τα δίχτυα τις βραδιές
Και στης φυσαρμόνικας τις νότες
Τις πιο σκληρές τις πιο τρυφερές
Κι οι χαρές μου όλες βγαίνουν στα πεζοδρόμια γυμνές
Γι' αυτό σ' αγαπώ"


Ανατριχίλα την διαπέρασε.
Είχε την απάντηση που αναζητούσε τόσες μέρες.
Θα το ζούσε!
Θα το ζούσε για όσο άντεχε.
Για όσο πήγαινε..


Τέλος

 

Εξαιρετικο! Πολυ ωραια αποτυπωση της εσωτερικης παλης, χωρις περιττα λογια. Μου αρεσε πολυ και η πινελια με τους Ζιγκ Ζαγκ...
Μπραβο!