Η λογική και η φαντασία

Η λογική και η φαντασία

Το είπα και το έγραψα, με όλες τις μορφές συνείδησης. Όχι ακριβώς με τις ίδιες λέξεις, γιατί δεν φτάνει να διαβάζεις. Αλλά και να ανακαλύπτεις.

Το παρελθόν έχει να δείξει μόνο την στατιστική ομαλότητα που μας δείχνει τις πιθανότητες. Αλλά βρισκόμαστε στο τώρα και στο μετά μπορεί να συμβεί, ένα ενδεχόμενο που δεν είναι το πιο πιθανό. Οπότε στο τώρα μας, οι περισσότεροι προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν μόνο το ένα από τα δύο. Το αποτέλεσμα;

Τραύματα που αρρωσταίνουν και σε κάνουν, να ψάχνεις τις απαντήσεις, δίχως ηθική.
Αρρώστια που σταδιακά, σε τρώει από το bottom και φτάνει στο top.

Η αρρώστια της γνώσης, της κατάκτησης, οτιδήποτε ξεκινά από την ανασφάλεια και το πόνο, μίας επιλογής του παρελθόντος.

Προσπάθησα πάρα πολύ εδώ μέσα, να το καταλάβουν αυτοί που χρειάζεται, αλλά δεν τα κατάφερα.
Έγραψα και το Κάστρο. Που μέσω ενός παραμυθιού περιγράφει το κυνήγι του Πόθου.
120 σελίδες ενός παραληρήματος, κάποιου που κυνηγούσε τον πόθο του.

Ποιο θα ήταν το τέλος σε μία τέτοια ιστορία;
Δύο σενάρια…
Έχει τέλος, αλλά όποιο και τέλος να έβαζα δεν θα είχε νόημα για τους άρρωστους.
Δεν έχει τέλος, όπως κάθε τέτοιο κυνήγι. Πως είναι δυνατόν να βάλεις τέλος στο κυνήγι του απείρου;

Αλλά πάλι δεν κατάλαβαν. Οπότε τέλος από εδώ μέσα και σας αφήνω με ένα βιβλίο που θα γράψει ιστορία, γιατί θα του λείπει το τελευταίο κεφάλαιο.

Και μιας και τόσοι έβγαλαν από εμένα, τόσα χρόνια και ποτέ δεν έδωσαν ούτε τόσο δα, σε εμένα, δεν είμαι δικηγόρος για να βρω τον τρόπο. Και ούτε η ταραχή μ' αρέσει. Υπάρχουν πιο ήσυχοι τρόποι, πιστεύω και αν βρισκόταν δικηγόρος με ένα ήσυχο τρόπο, θα του έδινα το 25%.

Και ελπίζω να βρεθεί ένας εκδότης, για να εκδώσουμε "Το Κάστρο", αξίζει όχι μόνο, για αυτό που γράφει, αλλά για την φήμη του τρόπου που γράφηκε, και τον τρόπο που χρησιμοποίησα για να πλάσουν την φήμη του άλλοι για εμένα, αλλά δίχως το τελευταίο κεφάλαιο. Ξέρει που θα με βρει, όλοι σας ξέρατε και ίσως και εγώ...

Τέλος λοιπόν από εδώ, στο καλό και με τις υγείες σας.......

 

Τρία ακόμα κομμάτια πριν το τέλος και μετ η α πω κάλυψη  

 

ψήνομαι
αλλά το κάστρο που κολλάει με τον πόθο του φίλου μας