Η μάχη των φύλων (mixed wrestling story)

Η Μελίτα και ο Άγγελος χρόνια φίλοι, εκείνο το Σαββατόβραδο, είχαν αποφασίσει να αράξουν σπίτι και να δουν καμία ταινία. Κατά τις 21:30 χτυπάει το κουδούνι του Άγγελου, πλησιάζει στο θυροτηλέφωνο και όλο ειρωνεία ρωτάει:
Άγγελος: Ποιος είναι;
Μελίτα: Άνοιξε ρε!
Η Μελίτα πήρε το ασανσέρ και ανέβηκε στον όροφο του Άγγελου,η πόρτα ήταν ήδη ανοιχτή. Μπήκε μέσα χωρίς πολύ σκέψη, έβγαλε τα παπούτσια της και πήγε μπροστά στον άγγελο κρατώντας κρυμμένο το dvd που είχε φέρει.
Άγγελος: Ελπίζω να μην έχεις διαλέξεις καμία βλακεία.
Μελίτα: Την προηγούμενη φορά είχες επιλέξει ένα σπλάτερ που με τσάκισε, η σημερινή ταινία θα αποτελέσει την εκδίκηση μου.
Με κωμική υπερηφάνεια η Μελίτα σήκωσε ψηλά το dvd που κρατούσε,ο Άγγελος κοίταξε και όταν διέκρινε τον τίτλο την ταινίας δε μπόρεσε να συγκρατήσει ένα facepalm.
Άγγελος: Τιιιιιιι;;;Μας δουλεύεις;;; Ταινία ξύλου με γυναίκα πρωταγωνίστρια;;;
Μελίτα: Προσπερνώ το σεξιστικό σου σχόλιο και επαναλαμβάνω:Σήμερα είναι η εκδίκηση μου για το βρωμοσπλάτερ σου,για αυτό παρήγγειλε πίτσα,βούλωσε το και παλουκώσου στον καναπέ να δούμε.

Όντως παραγγέλνουν και ξεκινάνε την ταινία. Η πρωταγωνίστρια,η Cythnia Rothrock λες και ήταν η γυναίκα του Van Damme έσπαγε στο ξύλο κόσμο αβέρτα, άντρες γυναίκες και παιδιά. Η Μελίτα άκουγε τον Άγγελο να ξεφυσάει ενοχλημένος κάθε τόσο αλλά δεν έδωσε σημασία, μιας και υπέθεσε ότι σκυλοβαριόταν την ταινία της, πράγμα που σήμαινε ότι η εκδίκησή της ήταν επιτυχής .Όσο πέρναγε όμως η ώρα παρατήρησε κάτι που της έκανε εντύπωση...μάλλον όχι,την ενοχλούσε.

Ο Άγγελος δεν ξεφυσούσε γενικά κι αόριστα κατά τη διάρκεια της ταινίας, αλλά συγκεκριμένα στις σκηνές ξύλου και πιο συγκεκριμένα στις σκηνές στις οποίες η Cynthia νίκαγε στα ίσα κάποιον άντρα στο ξύλο.Αρχικά δεν ήταν καν σίγουρη ότι ίσχυε αυτό και είπε να μην πει τίποτα.Σε κάποια στιγμή όμως σε μια σκηνή στην οποία η Cynthia είχε πέσει στο πάτωμα με έναν από τους κακούς,τον πάλεψε και τον νίκησε ο Άγγελος άφησε να του ξεφύγει ένα "πφεε το ψέμα να πούμε''.

Μελίτα: Σε ακούω που φυσάς και ξεφυσάς και εκνευρίζομαι. Τι σκατά έπαθες; Δεν είναι πια τόσο χάλια η ταινία.
Άγγελος: Πράγματι δεν είναι χάλια,μου αρέσει κάμποσο.Αλλά ταινία ξεταινία,ε ΟΧΙ και το γκομενάκι να έχει πλακώσει το μισό ανδρικό πληθυσμό της Αμερικής.
Φυσικά, οι υποψίες της είχαν μόλις επιβεβαιωθεί.Με το που τελειώνει ο Άγγελος τη φράση του ξαφνικά η οθόνη παγώνει.
Άγγελος: Γιατί πάτησες pause;
Μελίτα: Γιατί ρε να μην τους πλακώνει; Είναι γυμνασμένη,υποτίθεται ξέρει καράτε και οι αντιπάλοι της είναι ο ένας χειρότερος από τον άλλον,κάτι κακομοίρηδες βλάκες.Δε σου λέω να πλακώσει τον Ζαμπίδη,αλλά όχι και να τις φάει από αυτούς.
Άγγελος: Γυναίκα είναι ρε Μελιτάκι,τι να πλακώσει;Ακόμα και από αυτούς αν δεν ήταν ταινία, ναι έπρεπε να τις φάει.
Μελίτα: Τι πάει να πει "γυναίκα είναι" βρε γουρούνι;Και δε σε είχα για τέτοιον.Ανάπηρες είμαστε δηλαδή;
Άγγελος: Όχι ανάπηρες μωρέ,αμέσως ξύπνησε η φεμινίστρια μέσα σου,απλά ο μέσος άντρας νικάει σίγουρα σε ξύλο τις περισσότερες γυναίκες.
Μελίτα: Τι μου λες βρε παιδί μου;αυτή σου την άποψη τη στηρίζεις σε κάποια τεραστίου βεληνεκούς έρευνα που εκπόνησες;
Άγγελος: Τι έρευνα χρειάζεται μωρέ;Εκτός από κάτι καμένες ολυμπιακές παλαίστριες ή τις άλλες τις άγριες με τα muai thai κι αυτά δεν έχω συναντήσει γυναίκα που να μπορεί να με νικήσει σε πάλη,κι ας μην είμαι κάνας υπεργυμνασμένος τεράστιος.Φαίνονται αυτά με το μάτι.
Μελίτα: Α!φαίνονται με το μάτι ε;Δε μας χέζεις ρε Άγγελε;Αν η γυναίκα το 'χει,βάζει κάτω κι εσένα και εμένα μαζί.
Ο Άγγελος χαμογέλασε πονηρά.

Άγγελος: Το μόνο σίγουρο,έιναι ότι εσύ δε βάζεις κάτω εμένα βέβαια.
Μελίτα: Α,είναι και σίγουρο κιόλας;
Άγγελος: Πιο σίγουρο,πεθαίνεις.
Μελίτα: Με έχεις νευριάσει όσο δεν πάει άλλο.Γιατί δε δοκιμάζουμε να δούμε τι ψάρια πιάνεις Αγγελάκο;

Ο Άγγελος διασκέδαζε αυτή τη λεκτική κόντρα,αλλά μετά την τελευταία φράση της Μελίτας έχασε τα λόγια του.
Άγγελος: Τι; τι να δούμε δηλαδή;
Μελίτα: Να δούμε αν όντως,μπορείς να βάλεις κάτω τη μέση γυναίκα,εμένα ας πούμε. Εκτός φυσικά αν είσαι όλο λόγια και σιγουριά αλλά στο δια ταύτα μας τα χαλάς.
Άγγελος: Τώρα μιλάς σοβαρά;
Μελίτα: Τι τρέχει; Τώρα που σοβάρεψε το πράγμα κάνουμε την κότα; Φοβάσαι μη σε υποτάξει "μια απλή γυναικούλα";

Ο Άγγελος καταπίνει για να ξαναβρει την ψυχραιμία του και απαντάει.
Άγγελος: Σε παλεύω όποτε και όπου θέλεις. Θα σου αποδείξω μια και καλή ότι οι γυναίκες χάνουν από τους άντρες σε αυτόν τον τομέα.
Η Μελίτα χαμογελάει με τη σειρά της
Μελίτα: Αυτό ήθελα να ακούσω .Γιατί θα σε κάνω να τα φας τα λόγια σου και θα περάσω και καλά ενώ σ'τα ταΐζω. Πέμπτη κατά τις 21:00 με 21:30 είναι καλά;
Ο Άγγελος σκεφτηκε το πρόγραμμα του. Τετάρτες ήταν μέρες γυμναστηρίου οπότε θα πήγαινε τότε, και Πέμπτη θα ήταν σε φόρμα για να την βάλει στη θέση της.

Άγγελος: Μια χαρά με βολεύει, όπως είπαμε όποτε και όπου θέλεις. Αλλά φίλοι είμαστε, οπότε δε θα παίξουμε "ξύλο";
Μελίτα: Ε όχι ρε συ,έχουμε και δουλειές να πάμε, δε θα σε στείλω με μαυρισμένο μάτι. Θα είναι μόνο πάλη, χωρίς χτυπήματα, γρατζουνιές κλπ.
Άγγελος: Ωραία, θα κουβεντιάσουμε τους κανόνες πιο αναλυτικά εκείνη την ώρα αν δε διαφωνείς;
Μελίτα: Μια χαρά.

Η Μελίτα προσέφερε το χέρι της στον Άγγελο και εκείνος το έσφιξε. Η συμφωνία είχε κλείσει,ο αγώνας ήταν πλέον σίγουρος. Μετά από κανένα δίωρο, στο σπίτι του ο καθένας σκεφτόταν τι είχε προηγηθεί.
Μελίτα: Θα τον σκίσω...Ακούς εκεί λες και είμαστε κουλές και κουτσές,ο κύριος Άγγελος.
Άγγελος: Δεν περίμενα με τίποτα να φτάσει μέχρι εδώ,αλλά μια χαρά θα περάσω.Θα τη βάλω κάτω και θα ηρεμήσει,εύκολα.

Εύκολα;

 

Οι μέρες πέρναγαν αργά για τους δυο αντιπάλους, και οι δύο σκέφτονταν έντονα την Πέμπτη. Ήταν και οι δύο σκεπτικοί και αγχωμένοι για τους λόγους του ο καθένας.

Ο Άγγελος από τη μια σκεφτόταν ότι δύσκολα θα πραγματοποιηθεί ο αγώνας τους, περίμενε μάλιστα από στιγμή σε στιγμή μήνυμα της Μελίτας στο οποίο θα του λέει ότι πλάκα έκανε ή ότι εκνευρίστηκε και τον προκάλεσε πάνω στα νεύρα της. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα ανακουφιζόταν από το άγχος του αλλά σίγουρα θα απογοητευόταν που θα έχανε μια τέτοια ευκαιρία. Φυσικά, μέρος της νευρικότητάς του οφειλόταν στο ότι δεν περίμενε ποτέ ότι θα εμπλεκόταν με τη Μελίτα, σε κάτι που περιλαμβάνει τόσο στενή σωματική επαφή. Η Μελίτα πάντα του άρεσε εμφανισιακά, αλλά ένιωθε ότι είχαν αποδεχτεί και οι δύο ότι θα έμεναν απλώς φίλοι.

Η Μελίτα από την άλλη, ήταν εξίσου νευρική, αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους. Για εκείνη δεν υπήρχε καν το θέμα του αν θα παλέψουν ή όχι. Η σημαντική της έννοια, ήταν το αν θα κατάφερνε να τον νικήσει. Ήξερε ότι στη δύναμη θα είχε σημαντικό μειονέκτημα, κάτι το οποίο θα προσπαθούσε να ισοσταθμίσει με τη σίγουρα ανώτερη αντοχή της. Μέχρι και το τι θα φοράει την απασχολούσε μιας και... τι φοράει άραγε κανείς σε ένα τέτοιο "event"; Για τον Άγγελο φυσικά, θα ήταν εύκολα τα πράγματα. Ένα μπλουζάκι και μια βερμούδα κι έτοιμος. Κι αν ζεσταθεί πετάει και το μπλουζάκι.

Ξαφνικά, μια σατανική σκέψη δημιουργήθηκε στο μυαλό της Μελίτας, κάτι που θα αιφνιδίαζε τον Άγγελο και θα της έδινε το πάνω χέρι, χωρίς να κάνει και τίποτα ακραίο. Κατά το απόγευμα της Τετάρτης ο Άγγελος ήταν στο γυμναστήριο, όπως ακριβώς είχε σχεδιάσει και προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει τα όσα επρόκειτο να συμβούν. Ξαφνικά, τον έβγαλε από τις σκέψεις του η ειδοποίηση του κινητού του. Με το που κοίταξε την οθόνη, τα μάτια του κόντεψαν να πεταχτούν έξω.

"Μήνυμα από: Μελιτάκι":
Τι κάνει ο καλός μου; Να σου πω... Θα σε πείραζε αντί για αύριο να "βρεθούμε" σήμερα; Αύριο έχω να κάτσω μέχρι αργά στο γραφείο και δε θα μπορέσω να τα "πούμε".

Το μυαλό του Άγγελου άρχισε να τρέχει... Καλά σήμερα; Τελικά δε θα το ακυρώσει; Πωωω γαμώτο και μόλις βγήκα από το γυμναστήριο, δε θα μπορώ να πάρω τα πόδια μου. Να της πω όχι; Θα με πει κότα.
Τελικά, αρκέστηκε απλώς στο να γράψει ένα "Οκ, θα έρθω σήμερα κανένα πρόβλημα" και το έστειλε.

Στις 21:30, χτυπάει το κουδούνι της Μελίτας. Χωρίς να ρωτηθεί ποιος είναι, η εξώπόρτα ανοίγει και σύντομα ο Άγγελος βρίσκεται έξω από το διαμέρισμά της. Η πόρτα ανοίγει και βλέπει τη Μελίτα. Πριν πει λέξη, την περιεργάζεται από το κεφάλι μέχρι τα νύχια των ποδιών της. Η Μελίτα φορούσε μια μαύρη φόρμα κολλητή από κάτω που διέγραφε τα δυνατά της πόδια και ένα άσπρο κορμάκι από πάνω. Όποτε πήγαινε σπίτι της για ταινία αυτά φορούσε, όμως σήμερα η ατμόσφαιρα είχε κάτι το διαφορετικό.

Η Μελίτα, είχε δεμένα τα μαλλιά της κοτσίδα και φαινόταν πιο σίγουρη για τον εαυτό της από ποτέ. Παρόλο που δεν ήταν ψηλότερή του, τον κοίταξε αφ' υψηλού και του χαμογέλασε.
Μελίτα: Έλα, πέρασε μέσα.

Ο Άγγελος είχε χάσει τον ψυχολογικό πόλεμο προ πολλού. Παρ'όλ'αυτά, πήρε μια βαθιά ανάσα και μπήκε μέσα, όπου τον περίμενε ένα θέαμα το οποίο τον έκανε να στραβοκαταπιεί. Η Μελίτα, όχι μόνο είχε ήδη σπρώξει τα έπιπλα της προς τον τοίχο για να έχουν χώρο, αλλά είχε στρώσει και παχιά, πλαστικά ματ κάτω, έχοντας δημιουργήσει την ιδανική αρένα για τους δυο τους.

Μελίτα: Πώς σου φαίνεται η παλέστρα μας; Δανείστηκα τα ματ από την καθηγήτρια γιόγκα που μένει από κάτω μου.
Άγγελος: Τα έχεις σκεφτεί όλα ε;
Μελίτα: Το κατά δύναμιν.
Άγγελος: Έχεις σκεφτεί και κανόνες δηλαδή;
Μελίτα: Κάτι έχω κατά νου, αλλά το συζητάμε.

Οι κανόνες που συμφωνήθηκαν ήταν οι εξής:
1. Απαγορεύονται χτυπήματα στα γεννητικά όργανα και στο πρόσωπο.
2. Στο υπόλοιπο σώμα επιτρέπονται, αλλά μόνο με ανοιχτή παλάμη.
3. Απαγορεύονται τσιμπήματα, δαγκώματα και γρατσουνιές.
4. Αν κάποιος από τους δύο πει STOP, σταματάμε και χαλαρώνουμε αμέσως και οι δύο.
5. Έχουμε 5λεπτους γύρους (όσους αντέξουμε!) χωρίς όριο στον αριθμό υποταγών ανά γύρο.
6. Στον κάθε γύρο ξεκινάμε αντικρυστά και στα γόνατα (εκτός αν αποφασίσουμε ότι θέλουμε κάτι άλλο).

Αφού συμφώνησαν σε αυτά, η Μελίτα έβαλε για μουσική υπόκρουση μια συλλογή κλασικής μουσικής για να δώσει ένα περίεργο τόνο στην ατμόσφαιρα αλλά και για να πνίξει τυχόν ήχους. Η συλλογή φυσικά, ξεκίναγε με το Ride of the Valkyries του Wagner.

Η Μελίτα δεν άντεξε να μην το πει: I love the smell of wrestling in the morning; It smells like... Victory.

Γέλασαν, έκαναν 5-10 λεπτά ζέσταμα, έδωσαν τα χέρια και έπεσαν στα γόνατα ο ένας μπροστά από τον άλλον.

 

Ο Άγγελος σήκωσε τα χέρια του προς τα μπροστά, σε μια αδέξια στάση ετοιμότητας. Τα μάτια του ήταν ορθάνοιχτα και έδειχνε να περιμένει από τη Μελίτα να κάνει την πρώτη κίνηση. Η Μελίτα από την άλλη, παρ'όλη τη σιγουριά που είχε δείξει μέχρι τώρα με τη συμπεριφορά της, ήταν και εκείνη άπειρη ως προς το τι ακριβώς έπρεπε να κάνει τώρα. Το ότι ο Άγγελος σήκωσε τα χέρια, της έδειξε ένα καλό τρόπο για να ξεκινήσουν, και για να μη χάσει το προβάδισμα που της είχε δώσει η αυτοπεποίθηση που είχε επιδείξει μέχρι τώρα, σήκωσε και αυτή μπροστά τα χέρια της, μείωσε την απόστασή της με τον Άγγελο και έπιασε τους ώμους του.

Ο Άγγελος έπιασε κι εκείνος τους ώμους της και άρχισαν να σπρώχνονται με νευρικότητα, ενώ η Μελίτα σχεδίαζε να δει πώς θα πάρει το πάνω χέρι και σωματικά πλέον. Ο Άγγελος την αιφνιδίασε κάνοντας ένα μεγάλο "βήμα" προς αυτήν, σπρώχνοντάς την έτσι, προς τα πίσω. Η Μελίτα ξαφνιάστηκε, αλλά δε μάσησε. Πήρε μια κοφτή ανάσα και άρχισε να σπρώχνει και αυτή με τη σειρά της. Γρήγορα όμως συνειδητοποίησε ότι όσο ο Άγγελος ήταν ξεκούραστος, η δύναμη του θα υπερτερούσε της δικής της.

Έβλεπε ότι ο Άγγελος θα την έριχνε πίσω και ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Όπως ήταν γονατιστή, έκατσε πάνω στις πατούσες της και άνοιξε τα γόνατά της. Τα υπόλοιπα ήρθαν μόνα τους. Όντως ο Άγγελος την έσπρωξε πίσω και την έριξε την κάτω με την πλάτη στο πάτωμα. Με την ίδια κίνηση, ανέβηκε πάνω της και έτσι έπεσε στην παγίδα της. Με το που το σώμα του έπεσε πάνω στο δικό της, βρισκόταν ήδη ανάμεσα στα γυμνασμένα πόδια της. Η Μελίτα, δεν άφησε καν τον εαυτό της να χαμογελάσει. Αμέσως τον τύλιξε και έδεσε τα πέλματά της πίσω του.

Ο Άγγελος κατάλαβε την κίνηση της Μελίτας όταν ήταν πια αργά. Αμέσως η Μελίτα τέντωσε όλο της το σώμα μετατρέποντας έτσι τα πόδια της σε μια μέγγενη, μέσα στην οποία είχε κλειστεί ο αντίπαλός της. Ο Άγγελος ανέπνεε με δυσκολία από την ασφυκτική πίεση που του ασκούσαν τα μπούτια της Μελίτας. Προσπάθησε να λύσει με τα χέρια του τις δεμένες της πατούσες αλλά δεν τις έφτανε, μιας και το σώμα του βρισκόταν στο ύψος των μηρών της.

Η Μελίτα δεν τον κοίταζε καν. Είχε συγκεντρωθεί στο να ρυθμίζει την αναπνοή της προκειμένου να μη χαλαρώσει τα πόδια της ούτε για μια στιγμή. Μετά από λίγο ένιωσε μερικά πολύ απαλά χαστούκια στο δεξί της μπούτι τα οποία ήταν σινιάλο για να κοιτάξει τον κοκκινισμένο αντίπαλο της...
Άγγελος: Παραδίνομαι...
Αμέσως ξεκλειδώνει τα πόδια της και τα ανοίγει. Ο Άγγελος παίρνει μια βαθιά ανάσα και απομακρύνεται από τη Μελίτα.
Άγγελος: Ουφφφ, ωραία κίνηση... διαβασμένη σε βρίσκω.
Μελίτα (γελώντας ευτυχισμένη): Ελπίζω να σε πόνεσα.
Άγγελος: Έλα πάμε; Εγώ είμαι έτοιμος.
Μελίτα: Α! κιόλας; Βλέπω βιάζεσαι να γίνει το 2-0. Έλα μου...

Αν η Μελίτα μέχρι τώρα ήταν σίγουρη για τον εαυτό της, αυτή τη στιγμή ένιωθε Ναπολέοντας. Ξαναπήρε τη γνωστή θέση στα γόνατα και με πειραξιάρικο χαμόγελο έγνεφε στον αντίπαλό της, "έλα" με το δάχτυλο, αφού πρώτα ο Άγγελος πήρε κι αυτός τη θέση του. Τώρα όμως, ο Άγγελος ήταν 2 φορές πιο προσεκτικός. Κρατούσε αποστάσεις, δεν άφηνε τη Μελίτα να τον φέρει κοντά της αρπάζοντάς του το χέρι και όποτε πιάνονταν σε κάποια αμοιβαία λαβή είχε το νου του στα ατσάλινα πόδια της αντιπάλου του.

Απολάμβανε αυτές τις αμοιβαίες λαβές. Ένοιωθε τα στήθη της Μελίτας να λιώνουν πάνω του, την ανάσα της στο λαιμό του. Ήξερε όμως ότι έπρεπε να προσέξει... δεν του άρεσε καθόλου που η πρώτη υποταγή ήταν υπέρ της. Σε κάποια στιγμή, ξαναπιάστηκαν σε μια τέτοια λαβή. Αγκαλιάστηκαν και άρχισαν και οι δύο να σφίγκουν το σώμα του άλλου. Κανονικά η Μελίτα θα έχανε σε αυτό το τεστ αντοχής, αλλά για καλή της τύχη τον είχε πιάσει αγκαλιά πριν την πιάσει αυτός. Κατά συνέπεια ο Άγγελος αγκάλιαζε και το σώμα και τα χέρια της, οπότε δε μπορούσε να την πιέσει όπως θα ήθελε. Η Μελίτα πίεζε δυνατά τον κορμό του Άγγελου, αλλά τα χέρια της δε συγκρίνονταν σε δύναμη με τα πόδια της.

Ο Άγγελος χαμήλωσε τα χέρια του και τα έδεσε μεταξύ τους, πίσω/κάτω από τον πισινό της Μελίτας. Με δύναμη, την τράβηξε πάνω απότομα και την έκανε να χάσει το σταθερό της βηματισμό. Με το που κατάλαβε ότι μόνο αυτός πατούσε καλά στο έδαφος, έσπασε τη μέση του προς τα πλάγια και ξάπλωσε τη Μελίτα κάτω με την πλάτη στο πάτωμα. Δυστυχώς για τη Μελίτα,τα σώματα τους ήταν τώρα κάθετα μεταξύ τους, οπότε δε γινόταν να βάλει τα πόδια της στη μάχη όπως πριν. Έτσι, για να μην του αφήσει ελευθερία, τον ξαναγκάλιασε σφιχτά αμέσως. Θα τον κράταγε έτσι μέχρι να κουραστεί να τη σηκώνει, να χαλαρώσει και να της δώσει την ευκαιρία να αντεπιτεθεί ή έστω να ξεφύγει αποκάτω του.

Όμως, ένας οξύς πόνος στην κοιλιά της, την έκανε να ανοίξει τα χέρια της και να τον αφήσει. Ο Άγγελος έχει ρίξει ένα σιγανό σε δύναμη αλλά αποτελεσματικό χαστούκι, πάνω στον αφαλό της κάνοντάς τη να χάσει αέρα απότομα. Αυτό έσπασε το ρυθμό και την αυτοσυγκέντρωση της τελείως. Αφαιρέθηκε, έπιασε την κοιλιά της και έδωσε την ευκαιρία στον Άγγελο να τη γυρίσει ανάποδα και να κάτσει πάνω στον πισινό της.

Ήξερε ότι δεν ύπηρχε περίπτωση να καταφέρει να τον σηκώσει. Αποφάσισε να τον πετάξει από πάνω της στριφογυρίζοντας, αλλά ο Άγγελος είχε ακουμπήσει στην πλάτη της με τις παλάμες του και ούτε αυτό την άφηνε να κάνει. Έτσι το γύρισε σε άλλα μέσα.
Μελίτα: Μπράβο σου, με έχεις κάτω. Και τι κατάλαβες; Θα κάτσουμε έτσι μέχρι να τελειώσει ο χρόνος και θα τελείωσει ο πρώτος γύρος με 1-0 υπέρ μου. Δεν παίζει να παραδωθώ αν δε με κάνεις να πονέσω.
Άγγελος: Χμ, έχεις δίκιο ρε γαμώτο, τι να κάνω, τι να κάνω...;

Ο Άγγελος έπιασε το χέρι της από τον καρπό και το τράβηξε λίγο προς τα πάνω. Η Μελίτα έσφιξε τα δόντια και δεν έβγαλε άχνα. Ο Άγγελος σήκωσε το χέρι της κι άλλο, κι άλλο, το γύρισε και λίγο μέχρι που...
Μελίτα: Άουτς, εντάξει με έπεισες, παραδίνομαι.
Αμέσως ο Άγγελος άφησε το χέρι της και κατέβηκε από πάνω της.
Άγγελος: Γιατί παραδόθηκες κιόλας; Μου άρεσε εκει πάνω...
Η Μελίτα έβραζε και ούτε καν του απάντησε. Πώς είχε γίνει αυτό; Κατά τύχη του πήρε την πρώτη υποταγή τόσο εύκολα; Θα έπρεπε να τον παλέψει ακόμα πολύ με τα πόδια της.

Κοιτώντας κάτω, πήγε απέναντί από τον ήδη γονατισμένο Άγγελο και γονάτισε με τη σειρά της.
Μελίτα: Έτοιμος;
Άγγελος: Εεε, νομίζ...

Η Μελίτα όρμησε, χωρίς να δώσει σημασία. Ο Άγγελος απάντησε στην επίθεσή της και πιάστηκαν σφιχτά, με χέρια, κεφάλια και λαιμούς σε μπλεγμένα σε ένα βάρβαρο εναγκαλισμό. Η πίεση που ασκούσαν και οι δύο αυξανόταν ολοένα και περισσότερο κυρίως από τη Μελίτα μέχρι που το δυνατό ντριιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν του χρονομέτρου τους ξύπνησε και τους επανέφερε στην πραγματικότητα. Τα 5 πρώτα λεπτά είχαν περάσει, ο πρώτος γύρος είχε τελειώσει με μια υποταγή για τον καθένα τους. Λύθηκαν και η Μελίτα έφυγε σφαίρα για την κουζίνα με την πρόφαση να φέρει νερό, αλλά στην πραγματικότητα για να ηρεμήσει. Δεν ήταν νεύρα για την υποταγή της αυτό που αισθανόταν, ήταν ένταση. Τώρα συνειδητοποιούσε ότι η όλη εμπειρία θα ήταν τρομακτικά πιο έντονη και φορτισμένη από ό,τι είχε υπολογίσει... και ακόμα ήταν μόνο στον πρώτο γύρο.

 

Αφού δροσίστηκαν και ξεκουράστηκαν για 2 λεπτά, η Μελίτα κοίταξε με νόημα τον Άγγελο και του έγνεψε με το κεφάλι προς το κέντρο των ματ. Ο Άγγελος πήρε μια βαθιά ανάσα. Χαιρόταν που μεσολάβησε το διάλειμμα και ηρέμησαν και οι δυο τους. Τώρα θα ξαναξεκίναγαν από την αρχή ουσιαστικά. Πήγε στο κέντρο της "αρένας", γονάτισε με την πλάτη προς τη Μελίτα και μετά γύρισε για να την αντικρύσει.
Όρθια.

Άγγελος: Άντε, θα έρθεις κάτω, ή έχεις να μας ανακοινώσεις τίποτα;
Μελίτα: Όσο καθόμασταν σκεφτόμουν τον κανόνα του γονατίσματος. Δε μου αρέσει πλέον.
Ο Άγγελος τη κοίταξε διερευνητικά.
Άγγελος:Οκ... Όρθιοι λοιπόν.
Και σηκώθηκε κι αυτός.

Οι δυο τους λύγισαν τα γόνατα και έβαλαν μπροστά τα χέρια. Η αίσθηση τώρα, ήταν τελείως διαφορετική από πριν. Προηγουμένως ήταν 100% παιχνίδι, δε μπορούσες να κινηθείς καλά, η ισορροπία ήταν μέτρια και κατα συνέπεια αν τους έβλεπε κάποιος θα του φαινόταν σχεδόν κωμικό το θέαμα. Η Μελίτα χαιρόταν που τώρα θα πάλευαν "κανονικά''.

Δεν έχασε χρόνο και με δυο γρήγορα βήματα και ένα μικρό άλμα, πλεύρισε τον Άγγελο και προσπάθησε να τον βάλει σε πλάγιο κεφαλοκλείδωμα. Η μέση του Άγγελου παρέμεινε ίσια, οπότε η Μελίτα κρεμάστηκε από το σβέρκο του με τα χέρια της. Ο Άγγελος κουρασμένος και από το γυμναστήριο, δεν άντεξε το βάρος της και τα γόνατα του λύγισαν. Έτσι βρέθηκε γονατισμένος μπροστά της. Χωρίς να χάσει χρόνο, τίναξε τα χέρια του μπροστά και την αγκάλιασε ενστικτωδώς. Η Μελίτα έβαλε τα χέρια της στους ώμους του Άγγελου και τον χρησιμοποίησε για στήριγμα. Τον έσπρωξε κάθετα προς τα κάτω ενώ ταυτόχρονα σήκωσε το δεξί της γόνατο με δύναμη ψηλά.

Αυτή η κίνηση της επέτρεψε να ελευθερώσει το δεξί της πόδι, αφήνοντας τον Άγγελο αγκαλιά μόνο με το αριστερό της. Χωρίς να χάσει ούτε στιγμή, πέρασε το πόδι της πίσω από το κεφάλι του και έπεσε μαλακά στο πλάι, κλείνοντας το κεφάλι και το αριστερό χέρι του Άγγελου ανάμεσα στα πόδια της. Τέντωσε τα πόδια της και ξεκίνησε αμέσως να ασκεί φοβερή πίεση, αλλά για την ώρα έσφιγγε απλώς το στήθος του, ούτε κεφάλι ούτε στομάχι. Έτσι δε θα κατάφερνε να τον κάνει να παραδωθεί.

Από την άλλη μεριά ο Άγγελος σκεφτόταν "Πώς έμπλεξα έτσι πάλι...;" Αφού προσπάθησε να ξεκλειδώσει τα πόδια της Μελίτας με τα χέρια και δεν τα κατάφερε, άρχισε να σπρώχει με τις πατούσες του το σημείο στο οποίο σταυρώνονταν οι γάμπες της. Αυτό ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό από όσο περίμενε. Τα πόδια της είχαν αρχίσει να ανοίγουν σταθερά τόσο, που ήδη ξεκίναγε να σκέφτεται την αντεπίθεση του.

Η Μελίτα έβλεπε το ψαλίδι της να ηττάται και σκεφτόταν ποια θα έπρεπε να είναι η απάντησή της. Γύρισε λίγο το σώμα της φέρνοντας τους πάλι σε ορθή γωνία. Πλέον το κεφάλι του δεν απειλούταν καθόλου, αλλά επίσης δε μπορούσε να της ανοίξει τη λαβή με τα πόδια του. Ακόμα, είχε και το αριστερό του χέρι αιχμαλωτισμένο ανάμεσα στα μπούτια της. Γύρισε το χέρι του έτσι ώστε ο αγκώνας του να είναι κόντρα στον καβάλο της, τράβηξε την παλάμη του προς τα στήθη της και σήκωσε τη λεκάνη της. Ο πόνος έκανε τον Άγγελο να κλείσει μάτια και να σφίξει τα δόντια για να μη φωνάξει. Αμέσως χτύπησε το γόνατο της Μελίτας για να τον αφήσει. Αυτή χαλάρωσε το armbar της αμέσως και γονάτισε δίπλα του.

Άγγελος: Πού έμαθες να τα κάνεις εσύ αυτά;;;
Μελίτα: Είσαι εντάξει;
Ο Άγγελος έγνεψε καταφατικά ενώ έκανε μασάζ στον αγκώνα του. Η Μελίτα είπε "ωραία" και χωρίς να πει άλλη λέξη, "καβάλησε" την κοιλιά του Άγγελου και τον κοίταξε στα μάτια. Ο Άγγελος την κοίταζε απορημένος. Η Μελίτα χαμογέλασε και σήκωσε τα χέρια της, σφίγκοντας τα "μπράτσα" της.
Μελίτα: Πάντα ήθελα να το κάνω αυτό, και τώρα που έγινε το 2-1 είναι η κατάλληλη στιγμή.
Άγγελος: Βρε άιντε φύγε από πάνω μου, νούμερο. Τόση ώρα ζεσταινόμουν.
Η Μελίτα χασκογέλασε ειρωνικά και ξεπέζεψε από τον Άγγελο.

Κι οι δυο τους ξαναπήγαν στο κέντρο της παλέστρας τους για να ξαναρχίζουν. Οι δύο αντίπαλοι ήταν πλέον λαχανιασμένοι και ιδρωμένοι. Το κορμάκι της Μελίτας και το T-shirt του Άγγελου είχαν γίνει μούσκεμα. Προς το παρόν όμως, κανείς δεν τολμούσε να προτείνει την προφανή λύση μιας και ένιωθαν ότι η ατμόσφαιρα ήταν ήδη τεταμένη ανάμεσα τους.

Η Μελίτα έγνεψε στον Άγγελο "1 λεπτό...". Πήγε στο χρονόμετρο και το έκλεισε.
Μελίτα: Δε νομίζω ότι μας χρειάζεται αυτό τελικά;
Άγγελος: ...

Ο Άγγελος αποφάσισε ότι το να είναι παθητικός τόση ώρα είναι ο κύριος λόγος που ο αγώνας δεν του πάει καλά. Πέρα από το ότι χάνει στο σκορ, η Μελίτα έχει πάρει τον έλεγχο σε μεγάλο βαθμό. Ήδη είναι κουρασμένος, αν χάσει τελείως και τον έλεγχο του αγώνα, πάει χαμένος.

Πήραν θέση και ήταν η Μελίτα που θα έδινε το "πάμε" επειδή είχε πάρει την πιο πρόσφατη υποταγή. Με το που άκουσε το "πάμε" ο Άγγελος πέρασε αμέσως στην επίθεση. Τώρα εκείνος τους έβαζε σε αμοιβαίες λαβές και ασκούσε δύναμη προσπαθώντας να κάνει τη Μελίτα τα κωλώσει. Όταν έβλεπε ότι η Μελίτα κάτι πήγαινε να κάνει, την έσπρωχνε πίσω για να της το χαλάσει και αμέσως μετά της ξαναέμπαινε. Η Μελίτα έχασε μεν το πάνω χέρι που είχε ως τώρα, αλλά ανταποκρινόταν πολύ καλά και τώρα ο αγώνας είχε ανέβει σε ρυθμό.

Πολλές φορές έχαναν την ισοροπία τους, πότε από την κούραση πότε από κάτι που έκανε ένας από τους δυο τους, οπότε συνέχιζαν την πάλη στο πάτωμα. Πιάνονταν σε αγκαλιές και έκαναν μαζί βαρελάκι στο πάτωμα προσπαθώντας ο καθένας να καταλήξει από πάνω. Έμπλεκαν τα πόδια τους και τα έσφιγκαν προσπαθώντας να αποδυναμώσει ο ένας τον άλλο πονώντας τον, δοκίμαζαν λαβές οι οποίες ως επί το πλείστον αποτύγχαναν. Πολλές φορές, δένονταν σε εναγκαλισμούς που δεν είχαν κάποιο συγκεκριμένο σκοπό, (πόνο ή καλύτερη τοποθέτηση) μόνο και μόνο για να μείνουν ακίνητοι και να μειώσουν το λαχάνιασμά τους, προτού συνεχίσουν κανονικά. Φυσικά επί τη ευκαιρία απολάμβαναν και οι δύο την αίσθηση του στενού σώμα με σώμα...

Κακά τα ψέματα, από τους κύριους λόγους που τώρα πάλευαν στα ίσια, ήταν ότι πριν από λίγες ώρες ο Άγγελος έλιωνε στο γυμναστήριο. Δεν τον πείραζε όμως, απολάμβανε να την παλεύει ως ίση, χωρίς πλεονέκτημα, όπως και εκείνη απολάμβανε κάθε στιγμή της "συνάντησής" τους. Ίσως το παρα-απολάμβανε...

Σε κάποια στιγμή, είχαν ήδη παλέψει για κάμποσα λεπτά στο πάτωμα, χωρίς να καταφέρει να επικρατήσει κανένας από τους δυο τους. Μετά από έναν από τους εναγκαλισμούς που λέγαμε (για να περάσει το λαχάνιασμα) αφού πρώτα χωρίστηκαν και απομακρύνθηκαν κι οι δύο σαν από κοινή συναίνεση, σηκώθηκαν και ξαναβρέθηκαν αντιμέτωποι.

Ο Άγγελος έκανε ένα μεγάλο βήμα και αγκάλιασε σφιχτά τη Μελίτα αιχμαλωτίζοντας και τα χέρια της. Πριν αυτή προλάβει να αντιδράσει, είχε ήδη περάσει το δεξί του πόδι πίσω από το αριστερό της, και έσπρωχνε προς τα πίσω το σώμα της με το σώμα του. Η Μελίτα έπεσε με την πλάτη πίσω και ο Άγγελος την ακολούθησε, μόνο που αυτή τη φορά προσγειώθηκε από πάνω της με τα πόδια του έξω από τα δικά της, προκειμένου να μην πέσει μες τις Συμπληγάδες πάλι. Σηκώθηκε και πλέον την είχε καβαλήσει όπως τον καβάλησε αυτή πριν.

Άγγελος: Τελικά δίκιο είχες, είναι ωραία αυτή η θέση...

Πριν καν ο Άγγελος τελειώσει τη φράση του, τα πέλματα της Μελίτας είχαν φτάσει μπροστά από το κεφάλι του, είχαν σχεδόν φιμώσει το στόμα του και τον τράβαγαν προς τα πίσω. Βρισκόταν στο ύψος της κοιλιάς της και είχε αφήσει τα πόδια της ελεύθερα. Πότε θα μάθαινε πια ο βλάκας;;

Την επόμενη στιγμή, μετά από ένα δυνάτό ΠΑΦ! βρισκόταν πάλι με την πλάτη στο πάτωμα. Η Μελίτα εκμεταλεύτηκε τη σύγχιση του και ξέφυγε γρήγορα από κάτω του. Με έναν αστραπιαίο ελιγμό, βρέθηκε δίπλα στο κεφάλι του ξαπλωμένη πλάγια. Έκανε να φύγει από κοντά της, αλλά το τράνταγμα από την πτώση του καθώς και η όλη κόπωση τον καθυστέρησαν, δίνοντας στη Μελίτα το χρόνο να πάρει την κατάλληλη θέση και να του κάνει αυτό που ήθελε από την αρχή.

Με το που σήκωσε λίγο το κεφάλι του ο Άγγελος, η Μελίτα έσυρε τη λεκάνη της και τα ανοιχτά της πόδια προς τους ώμους του και έκλεισε το κεφάλι του ανάμεσα στους σφιχτούς μηρούς της... Αμέσως, κλείδωσε τα πόδια της με τα πέλματά της και ήξερε ότι πλέον, πρέπει απλώς να περιμένει τον Άγγελο να παραδοθεί.

Ο Άγγελος, ήξερε ότι την είχε άσχημα, αλλά αποφάσισε να κάνει μια τελευταία απέλπιδα προσπάθεια μπας και δεν του φύγει η διαφορά στις δύο υποταγές. Στα τυφλά, τέντωσε το σώμα του και έκλεισε και αυτός τα πόδια του εκεί που θεωρούσε ότι θα ήταν το κεφάλι της Μελίτας.

Η Μελίτα απολάμβανε την αίσθηση υπεροχής που της έδινε η στάση που είχαν αυτή τη στιγμή. Σε κάποια στιγμή ένιωσε το σώμα του Άγγελου να τεντώνεται και σήκωσε το κεφάλι τα δει μήπως έπαθε τίποτα, χωρίς όμως να χαλαρώσει το ψαλίδι της. Το τελευταίο πράγμα που θυμάται πριν "σβήσουν τα φώτα" ήταν τα πόδια του Άγγελου να κλείνουν και να αιχμαλωτίζουν το κεφάλι της ακριβώς όπως είχε αιχμαλωτίσει αυτή το δικό του. Αν δεν είχε σηκώσει το κεφάλι της για να δει γιατί ο Άγγελος τέντωνε το σώμα του, τότε τα πόδια του αντιπάλου της θα είχαν πιάσει αέρα...

Οι δύο αντίπαλοι είχαν καταφέρει και είχαν μπει άθελα τους σε μια αμοιβαία λαβή από την οποία όσο κι αν κουνήθηκαν, έσπρωξαν, ή τράβηξαν, δε μπορούσαν να ξεφύγουν. Αυτό που έμενε, ήταν να δουν ποιος από τους δύο τους θα παραδοθεί πρώτος, χάνοντας άλλη μια υποταγή. Για πάνω από 5 λεπτά βασάνιζαν ο ένας το κεφάλι του άλλου και κανείς δεν έδειχνε να κάνει πίσω.

Έπαιρναν βαθιές ανάσες και όσο τις κράταγαν μέσα τους, έσφιγκαν το κεφαλι του άλλου με όση δύναμη τους είχε απομείνει. Φυσικά μετά από κάθε χαλάρωμα και πριν από κάθε νέα αναπνοή και σφίξιμο, οι "φιλοφρονήσεις" έδιναν κι έπαιρναν.
Μελίτα: Αν εσύ αυτό το λες σφίξιμο εγώ είμαι ο πάπας της Ρώμης.
Άγγελος: Για δυο ψαλίδια καλή είσαι, στο τρίτο κλάταρες;
Μελίτα: Παραδώσου και δε θα σου λιώσω το σκατοκέφαλό σου!
Άγγελος: Κάθομαι έτσι κι όλη μέρα αν γουστάρεις, δε με πονάς καν!

Τελικά, μετά από κάποια λεπτά ζουλήγματος και πίεσης, συμφώνησαν ότι δε θα έβγαινε άκρη έτσι, για αυτό άφησαν και οι δύο με τα χίλια ζόρια και ανάμεσα από προκλήσεις και βρισιές, τον άλλον ταυτόχρονα . Το σκορ παρέμεινε 2-1 υπέρ της Μελίτας.

 

Η ισοπαλία που μόλις έφεραν, ήταν το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα, όσον αφορά τη μεταξύ τους ένταση. Αν κάποιος από τους δύο είχε παραδωθεί μετά από όλη την πίεση και τον πόνο που προκάλεσαν ο ένας στον άλλο, τότε θα είχε ηρεμήσει κάπως το πράμα. Τώρα όμως, ένοιωθαν και οι δύο ανικανοποίητοι μιας και πίστευαν ότι στο παρά πέντε δεν πήραν την υποταγή και ότι βλακεία έκαναν που δεν επέμειναν λίγο ακόμα.

Ο Άγγελος χωρίς λόγια, βγάζει τη μουσκεμένη του μπλούζα και την πετάει στον καναπέ στην άκρη του σαλονιού. Η Μελίτα ακολουθεί το παράδειγμά του και βγάζει το κορμάκι της, πράγμα που την άφησε με το μπλε αθλητικό σουτιέν της. Και οι δύο σκούπισαν με τις πετσέτες τους τα ιδρωμένα τους κορμιά, κλέβοντας ματιές ο ένας προς το άλλον.

Είχε από το καλοκαίρι να τον δει χωρίς μπλούζα. Πλέον το γυμναστήριο είχε αρχίσει να δείχνει, το σώμα του ήταν πιο δεμένο από ότι το θυμόταν με τους δικέφαλούς του ειδικά να διαγράφονται ελαφρά όταν λύγιζε το χέρι του. Αυτός από την άλλη σκεφτόταν ότι το σώμα της Μελίτας ήταν και παρέμενε σταθερή αξία. Είχε ελάχιστα παραπάνω κιλά (τα οποία κατά τη γνώμη του δεν ήταν παραπάνω) πράγμα που την έκανε να διατηρεί τη θηλυκότητά της, αλλά παράλληλα το σώμα της φαινόταν δουλεμένο. Ήθελε να σφιχταγκαλιαστούν ξανά το συντομότερο δυνατόν αλλά δε ήταν διατεθειμένος να τους βάλει σε bearhug απρόσεχτα κινδυνεύοντας να χάσει, μόνο για να αισθανεί το κορμί της επάνω του.

Για άλλη μια φορά, βρέθηκαν αντιμέτωποι στο κέτρο των ματ. Έκαναν πλάγια βήματα προσπαθώντας να βρουν ένα άνοιγμα, σχηματίζοντας κύκλους με την πορεία τους.
Μελίτα: Δε θα ξαναείσαι τόσο τυχερός όσο πριν. Έτσι και σε πιάσω πας χαμένος.
Άγγελος: Καααλά, πιάσε με πρώτα και τα λέμε.

Όπως πάντα αρπάζονταν, τραβιόνταν, πότε πότε χτύπαγαν ελαφρά, έριχναν ο ένας τον άλλο κάτω και κυλιόνταν, αργά πλέον λόγω της κούρασης αλλά κανείς δεν κατάφερνε να κάνει το κάτι παραπάνω προκειμένου να υποτάξει τον άλλο. Μέχρι και ο ιδρώτας τους δυσκόλευε, κάνοντας τις λαβές ακόμα πιο δύσκολο να είναι σταθερές. Όλα κατέληγαν σε ανούσιους εναγκαλισμούς, τους οποίους έσπαγαν με συμφωνία, όταν έβλεπαν ότι δεν οδηγούσαν κάπου.

Κάποια στιγμή που ήταν όρθιοι και αντιμέτωποι, ο Άγγελος πέταξε το δεξί του χέρι μπροστά και έπιασε τον αριστερό καρπό της Μελίτας. Εκείνη δεν κώλωσε, του έκανε το ίδιο και τον τράβηξε πάνω της την ώρα που την τράβαγε κι αυτός. Τα σώματά τους συγκρούστηκαν και ένα υγρό ΠΛΑΦ ήχησε στο σαλόνι της Μελίτας. Αυτή η σύγκρουση έκοψε στιγμιαία την ανάσα τους αλλά και πάλι δεν έχασαν χρόνο. Έμπλεξαν τα χέρια τους, έχωσαν τους πήχεις τους μέσα από τους ώμους του άλλου και έδεσαν τις παλάμες τους πίσω από το σβέρκο του άλλου. Αμέσως άρχισαν να ασκούν όση δύναμη τους είχε απομείνει προσπαθώντας να κάνουν τον άλλο να λυγίσει. Το κάτω μέρος της πλάτης τους έτρωγε όλη την πίεση αυτή τη φορά. Οι δυο τους είχαν σφίξει τα δόντια και είχαν μπει σε μια άγρια αναμέτρηση ωμής δύναμης.

Ο Άγγελος κατάφερε μετά από μισό λεπτό υπερπροσπάθειας να πάρει το πάνω χέρι, όταν αφού άλλαξε λίγο το πάτημά του, κατάφερε να βάλει και το βάρος του στην κόντρα, δυσκολεύοντας πολύ το έργο της Μελίτας. Έτσι, η Μελίτα άρχισε να λυγίζει, πράγμα που την εξαγρίωνε όλο και περισσότερο. Έπρεπε να του σπάσει τη στάση, ή να τον πονέσει ή... και τα δύο.

Πήρε μια βαθιά ανάσα και έβαλε όλη της τη δύναμη στο να κρατήσει πίσω τον Άγγελο για λίγα έστω δευτερόλεπτα ακόμα. Όταν είδε ότι εκείνος χαλάρωσε για να πάρει μια βαθιά ανάσα και να την λυγίσει εντελώς, σήκωσε το πόδι της μισό μέτρο από το πάτωμα, το έστριψε έτσι ώστε να προεξέχει προς το Άγγελο η φτέρνα της, την οποία κατέβασει με όση δύναμη της επέτρεπε η άβολη στάση της πάνω στο πόδι του Άγγελου.

Η κραυγή που έβγαλε ο Άγγελος, σίγουρα ακούστηκε στα διπλανά διαμερίσματα, κι ας έπαιζε δυνατά στο ηχητικό σύστημα της Μελίτας το Dance of the Knights, του Prokofiev. Πόνεσε το πόδι του, έχασε και το βηματισμό του... Η Μελίτα ξανάφερε την αναμέτρηση στα ίσα και βάλε, αλλά και αυτή και αυτός σπρώχτηκαν μακριά, θέλοντας να πάρουν μια δυο βαθιές ανάσες μιας και η προηγούμενη λαβή του είχε αφήσει λαχανιασμένους αμφότερους.

Όταν συνήλθαν, ο Άγγελος μίλησε:
Άγγελος: Τώρα πιστεύεις ότι είσαι όσο δυνατή είμαι εγώ ε;
Μελίτα: Δεν είμαι βλάκας να πιστεύω κάτι τέτοιο. Πιστεύω ότι είμαι πιο δυνατή από εσένα.
Άγγελος: Α, έτσι ε; Γιατί δεν το διαπιστώνουμε μια και καλή τότε;

Η Μελίτα απόρρησε για λίγες στιγμές, όταν όμως είδε τι εννοούσε ο Άγγελος, χαμογέλασε τόσο πλατιά, πού το στόμα της εφτάσε να ενώνει τα αυτιά της. Ο Άγγελος είχε σηκωμένα τα χέρια του και ανοιχτά τα δάχτυλα και τεντωμένες τις παλάμες του. Την είχε μόλις προκαλέσει να παίξουν "Έλεος". Η Μελίτα τον πλησίασε τόσο πολύ που τα στήθη της πίεζαν το στήθος του Άγγελου. Κοιτάζοντάς τον στα μάτια (όπως έκανε και αυτός) σήκωσε τα χέρια της και σταύρωσε τα δάχτυλά της με τα δικά του.

Άγγελος: Όποιος πει έλεος;
Μελίτα: Όποιος πει έλεος.

Αργά αλλά σταθερά, άρχισαν να σπρώχνουν τους καρπούς του αντιπάλου του ο καθένας προς τα πίσω με αυξανόμενη δύναμη. Τα σώματά τους ήταν κολλημένα από τη μέση και πάνω και τα πόδια τους ελαφρά λυγισμένα στα γόνατα. Μετά από λίγη ώρα, το τεστ δύναμης στο οποία είχαν μπλεχτεί, είχε φτάσει στη μέγιστη δυνατή ένταση. Οι μύες των χεριών τους διαγράφονταν καθαρά, τα πρόσωπά τους είχαν σφιχτεί και κοκκινίσει λες και έκαναν άρση βαρών και ο ιδρώτας έτρεχε από τα μέτωπά τους ασταμάτητα.

Είχαν φτάσει σε απόλυτη ισορροπία. Κανείς δε μπορούσε να κουνήσει τον άλλον ούτε χιλιοστό. Τα χέρια τους είχαν ξεκινήσει να πονάνε και να τρέμουν λίγο. Η Μελίτα είχε αρχίσει να αγχώνεται. Νόμιζε ότι από στιγμή σε στιγμή θα άρχιζε να χάνει έδαφος. Άραγε δεν τον κούρασε αρκετά; Δεν είναι αρκετά δυνατή; Όντως θα χάνει μια ζωή από τον Άγγελο και κάθε Αγγ...

Ξάφνου αισθάνθηκε κάτι απρόσμενο. Οι καρποί της, είχαν αρχίσει ανεπαίσθητα να υπερνικούν τους καρπούς του Άγγελου και να του στραβώνουν τα χέρια. Τον κοίταξε στα μάτια έκπληκτη, αλλά εκείνος κοιτούσε με αυξανόμενη ανησυχία ψηλά τους καρπούς τους. Ήταν πλέον βέβαιο. Όσο πήγαινε, τα χέρια της αποδεικνύονταν δυνατότερα των χεριών του Άγγελου! Του τα στράβωνε αργά αλλά σταθερά όλο και περισσότερο. Μετά από ένα ακόμα λεπτό τον είχε νικήσει πλήρως... Πλέον δε γινόταν καν να του γυρίσει τα χέρια άλλο, απλώς να τον κάνει να πονάει όλο και πιο πολύ.

Ο Άγγελος είχε μουλαρώσει. Πόναγε πολύ και ήξερε ότι από αυτή τη θέση δε γινόταν να επανέλθει. Αλλά έλεος δεν έλεγε ακόμα. Χωρίς να το πολυπάρει χαμπάρι, η δύναμη που του ασκούσε η Μελίτα τον είχε κάνει να λυγίζει να γόνατα όλο και πιο πολύ. Τελικά γονάτισε μπροστά της ενώ τα χέρια τους ήταν ακόμα σταυρωμένα και η αντίπαλός του εξακολουθούσε να τον βασανίζει. Είχε δακρύσει από τον πόνο και τα νεύρα.
Άγγελος: ΑΣΕ ΜΕ! έλεος! Η Μελίτα αντί να τον αφήσει αμέσως, έκανε άλλο ένα κοφτό γύρισμα κάνοντάς τον να βγάλει άλλη μια κραυγή πόνου και μετά εξαντλημένος και ηττημένος να πέσει κάτω σε σχεδόν εμβρυακή στάση. Η Μελίτα ήταν η αδιαμφισβήτητη νικήτρια. Ήξερε ότι ο αγώνας είχε τελειώσε και απολάμβανε κάθε στιγμή του θριάμβου της. Όχι για τα φεμινιστικά, χέστηκε πλέον. Αλλά γιατί κατέφερε και με τη δύναμή της υπόταξε έναν άλλο ο οποίος την πάλευε κανονικά. Ήταν τόσο ενθουσιασμένη που σχεδόν είχε ερεθιστεί...

Με τη μύτη του ποδιού της, τον έσπρωξε στον ώμο, κάνοντάς τον να κυλίσει λίγο και να βρεθεί με την πλάτη στο πάτωμα. Δεν τολμούσε καν να την κοιτάξει προς το παρόν. Αλλά δεν την έννοιαζε. Ανέβηκε πάνω στο στομάχι του και με τα δυο της πόδια κάνοντάς τον να χάσει απότομα οξυγόνο και να βήξει και αμέσως κατέβηκε. Μετά πάτησε μόνο με το δεξί της πάνω στο στήθος του σε μια θριαμβευτική στάση, σαν πολέμαρχος στη νέα χώρα που κατέκτησε.

Έκατσε πάνω του, του πάτησε το πρόσωπο, τον τσίμπαγε και το διασκέδαζε... Αλλά σίγουρα, τίποτα δεν της άρεσε τόσο όσο ο ίδιος ο αγώνας που τους έφερε σε αυτή τη θέση. Δε θα το άφηνε, σίγουρα θα επεδίωκε να γίνεται συχνά αυτό και όχι μόνο με τον Άγγελο φυσικά.

 

To mixed wrestling είναι απο τις αγαπημένες μου καυλογόνες φαντασιώσεις, με την προϋπόθεση να θριαμβεύει στο τέλος το θηλυκό και να χρησιμοποιεί το νικημένο και υποταγμένο αρσενικό κατα το ερωτικό του δοκούν.
Στην ιστορία του @finglock , ο οποίος βεβαίως αξίζει κάθε έπαινο για την προσπάθεια, μου έλειψε η ερωτική ένταση που θα δημιουργούσε ανάμεσα στους δύο ετερόφυλους αντιπάλους η πάλη τους και η προσπάθεια επιβολής στον άλλον. Αισθάνθηκα περισσότερο σαν αναγνώστης αθλητικού ρεπορτάζ παρά σαν αναγνώστης ερωτικής ιστορίας με βδσμικά στοιχεία.
Τα λέω αυτά καλοπροαίρετα, με όλη την καλή διάθεση μου διάθεση, για να τα λάβει υπ όψιν ο finglock, αν θέλει φυσικά, στην επόμενη του προσπάθεια
για την οποία τον προτρέπω και θα περιμένω ανυπόμονα! 

 

Έχεις απόλυτο δίκιο.
Σε κάθε περίπτωση, επιβραβεύουμε την προσπάθεια όμως.
Εγώ στο τελευταίο κομμάτι διέκρινα μία τάση να συνειδητοποιηθεί η ανταλλαγή ισχύος και να εδραιωθεί η ανωτερότητα του θηλυκού στοιχείου, μέσα από την μάχη.
Σε κάποια σημεία θυμήθηκα τον εαυτό μου μικρή, πολύ μικρή και από ελάχιστα έως καθόλου συνειδητοποιημένη. Μάλλον η ηρωίδα από αυτό πάσχει -προς το παρόν-, ελπίζω στην συνέχεια να τα ξεκαθαρίσει, άμα τής το επιτρέψουν οι ορμόνες της και την βοηθήσει το μυαλό της.