Η μη χρήση, είναι χρήση;

Eξαιρετική και ειλικρινής τοποθέτηση. Μπράβο! Δεν πιστεύω πως υπάρχουν αρκετές υ που να μην γουστάρουν (καυλώνουν με) αυτόν τον φόβο.

 

Καταλαβαίνω ακριβώς πως το εννοείς αλλα σε καμία περίπτωση δεν είναι τέτοιου είδους φόβος που αυτό να αποτελέσει κίνητρο για να φύγεις όπως ανέφερε η @Alice in wonderland.
Αυτό αποτελεί κίνητρο για να συνεχίσεις να μένεις  

 

Ναι ναι, εγώ έτσι αφορμή βρήκα και χώθηκα  

 

Δεν ξέρω αν είναι μόνο αυτό.
Το έχω σκεφτεί πολύ σου λέω ...και καταλήγω πάντα να χρησιμοποιώ τη λέξη φόβος.

Το δέος είναι φυσικά μέσα στο πακέτο, όπως και ο θαυμασμός ( απαραίτητα σε μένα προς Τον )

 

Θα δώσω εδώ την εξήγηση μου για να εξηγήσω τι εννοώ εγώ φόβο, τι εννοώ φυγή και τι αντίσταση.
Πως βιώνω το fight or flight και γιατί ένα υ σαν εμένα πρεπει να παλεψει με το συνδρομο άγχους που το διακατέχει αν θέλει κάποια στιγμή στη ζωή του να ανήκει.
Άτομα σαν και εμένα χτίζουμε σχέσεις εμπιστοσύνης πολυ πιο δυσκολα απο αλλά άτομα που έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Οι ασπίδες που έχουμε πέφτουν και σηκώνονται με τέτοια συχνότητα που κουράζει ακόμα και εμάς τα ίδια.
Έτσι αισθανόμαστε ότι γινόμαστε κουραστικα και συνήθως επιδιώκουμε να φύγουμε πριν μας διώξουν.
Καταλαβαίνετε λοιπόν σε τι κατάσταση μπαίνουμε αν βρεθουμε σε μια δοκιμασία μη χρησιμοποίησης...
Στην αρχή μπορεί να το δεχθουμε όμως αργότερα θα αισθανθούμε ότι φταίμε, ότι ηταν μια δικαιολογία για να μας διώξουν, ότι δεν αξίζουμε... Τις περισσότερες φορές φευγουμε... Υπάρχουν και κάποιες φορές που θα αντιδράσουμε άδικα και αναίτια δημιουργώντας άσκοπη φασαρία (βαβούρα εννοώ) για να φτάσουμε στο ίδιο αποτέλεσμα... Να φυγουμε.
Καταλαβαίνω και συμφωνώ με όλα όσα γράφτηκαν. Κυρίως με τα όσα έγραψε ο @Master Electro-pain .

 

Εγώ θα τον παρομοίαζα με τον φόβο που νιώθει ο μαθητής για τον δάσκαλο.
Ξέρει πως δεν θα του κάνει κακό αλλά τρέμει την επίπληξη του , μην τον απογοητεύσει , μην τον δυσαρεστήσει.
Για αυτό επέλεξα το δέος, σαν μίξη σεβασμού και φόβου μαζί προς τον Ισχυρό.
Δεν ξέρω αν εννοούμε το ίδιο.

 

Ο μαθητής για τον Διευθυντή θα έλεγα. Αυτό το λίγο untouchable, πιο μακρινό, που δεν θα μασήσει να σου ρίξει την αποβολή, ο δάσκαλος μπορεί και να σε συμπαθεί πολύ   και να στην χαρίζει χιχι

Τελοσπαντων μην το ξεχειλώσω το νήμα, δεν ξέρω ακριβώς να το εξηγήσω και συγγνώμη. Απλά είδα αυτό για τον φόβο και ήθελα να πω ότι εμένα μαρεσει και μου χρειάζεται να φοβάμαι. Τώρα πάνω κάτω καταλάβαμε, δεν πιστεύω να μου πει κανείς για κακοποίηση κτλ κτλ   αν πει, ανέλαβε τον.  

 

Χαχαχαχα θα προτάξω τα στήθη μου!  

 

Shivers down my spine...
Η αλήθεια είναι ότι ένα από τα πιο σοκαριστικά και ταυτόχρονα εκνευριστικά πράγματα που βίωσα στην μακρά διαδρομή προς την αποδοχή ήταν το να ξέρω πως σε κάθε στρίμωγμα που ένιωθα, είτε γιατί ήθελε όντως να το νιώσω ως τέτοιο, είτε γιατί εγώ ένιωθα έτσι, ήξερα ότι η πόρτα στο κελί που στένευε ήταν ανοιχτή και μάλιστα, με εκείνο το ήρεμο χαμόγελο (που είμαι σίγουρη πως ξέρετε   ), άκουγα το "η πόρτα είναι πάντα ανοιχτή και δεν υπάρχει περίπτωση να την περάσεις ποτέ με δική Μου εντολή, όποτε θέλεις όμως μπορείς να την περάσεις μόνη σου"...

 

Στο συρτάρι με τα χαρτικά μου έχω μερικούς highlighters που κατ' εμέ είναι συλλογής, χαίρομαι που τους έχω, χαίρομαι που τους έχω εγώ μόνον και όχι άλλος, τους βλέπω κάθε που ανοίγω το συρτάρι, δηλαδή τακτικότατα και τους χρησιμοποιώ λίγο. Έχω επίσης πολλά πολύ αγαπημένα φουλάρια, δεν τα χρησιμοποιώ συχνά αλλά είναι δικά μου, τα θέλω εκεί που είναι έτσι όπως είναι και τα αγαπώ, καθένα από αυτά έχει την ιστορία του.

Η μη χρήση είναι μη χρήση και γνωρίζουμε ότι δεν μπορεί κάτι να είναι ταυτόχρονα το θετικό του και το αρνητικό του ή θα είναι ή δεν θα είναι.

Η μη χρήση του σκλάβου από τον Αφέντη είναι επιλογή του Αφέντη και παραμένει ενεργή διαχείριση από τον Αφέντη. Γιατί είναι νόμος της ζωής πως ό,τι εγκαταλείπεται, ρημάζει. Και εγώ τα δικά μου που δεν χρησιμοποιώ δεν τα έχω παρατημένα. Πιστεύω ότι γίνεται αμέσως πάρα πολύ αντιληπτό από το s αν πάψει η ενεργή διαχείριση ακόμα και αν αυτή περιλαμβάνει και μη χρήση.

Αδημονία και ένταση διακρίνω. Δεν είναι ότι δεν θέλω, για τους άλλους δεν ξέρω, είναι πως ό,τι και να πω αντιληπτό δεν θα γίνει και μπορεί να επισύρει ακόμα και χλεύη. Για ποιον λόγο λοιπόν να πω και τι ξέρω στο κάτω κάτω;

 

συντάσσομαι πλήρως... ευχαριστώ @gaby_m που έδωσες λόγια στις -μπερδεμένες ομολογώ- σκέψεις μου