Η μιζέρια μου

Συνήθως όταν μου την πέφτουν άντρες είναι αρκετά χυδαίοι. Γνωρίζω πως διαδικτυακά θα ήταν σχεδόν αδύνατο να βρω κάτι διαφορετικό, οπότε και πλέον έχω συμβιβαστεί. Ήταν και ο λόγος που ξαφνιάστηκα όταν είδα το μήνυμα του. Όχι dick pic, ούτε να μου λέει πως θέλει να με πηδήξει. "Εύχομαι να πας υπέροχα τη μετάβαση σου, αν και να ξέρεις πως είσαι ήδη μια όμορφη γυναίκα." Ξεκινήσαμε να μιλάμε. Έδειχνε γλυκός και είχαμε παρόμοια ενδιαφέροντα. Παρατήρησε πως δήλωνα sub και το σχολίασε. Είχαν περάσει κάποια χρόνια από την τελευταία μου σαδομαζοχιστική εμπειρία με άνδρα και θα ήμουν ψεύτρα αν δεν ομολογούσα πως μου είχα λείψει. Είναι σχετικά πρόσφατα που έχω ξεκινήσει την μετάβαση και ήθελα να δω πως θα έμοιαζα στα μάτια ενός άντρα -είναι μια ανασφάλεια που κουβαλάω καθημερινά και με πονάει. Ήταν μια ευκαιρία να δοκιμάσω τον εαυτό μου. Από τα συμφραζόμενα ήταν φανερό πως ήθελε να βγει με μια τρανς. Σεξουαλικό το ενδιαφέρον, υπέθετα. Ο τρόπος του μου άρεσε και συμφώνησα να τον συναντήσω μετά την δουλειά.

Ήταν ήδη αργά, κάπου 20:45. Βαφόμουν όταν πρόσεξα το μήνυμα στο κινητό μου. Πήρα μια selfie, σιγουρεύτηκα πως είμαι ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα και κατευθύνθηκα στο σημείο συνάντησης. Με υποδέχθηκε με διστακτικότητα, πράγμα το οποίο δεν περίμενα. Ξεκινήσαμε τη κουβεντούλα στον δρόμο. Ντροπαλός, συνεσταλμένος, εντελώς διαφορετικός από κοντά. Ήταν πιο κοντός απ' οτι εγώ, με μούσια στο πρόσωπο. Δεν με πείραξε κάτι από αυτά και ας μην ήταν άνδρας που τυπικά θα γύριζα να κοιτάξω στον δρόμο. Ήθελα συντροφιά εκείνο το βράδυ. Την είχα ανάγκη.

Καθήσαμε σε μια καφετέρια και μιλήσαμε προσπαθώντας να σπάσουμε τον πάγο. Ο χρόνος περνούσε και δεν τα καταφέρναμε. Άρχισα να προβληματίζομαι. Κατέληξα πως μάλλον χρειάζεται λίγη ενθάρυνση. Χάιδευα τα χέρια μου σαν να κρύωνα, άφηνα το ένα από τα δύο πάνω στο τραπέζι, διακριτικά προς το μέρος του. Φαινόταν νευρικός, κούναγε έντονα το κεφάλι του πάνω κάτω ενώ μου μιλούσε σαν να φοβόταν. Μου είναι δύσκολο να περιγράψω το σκηνικό.

Είχα αρχίσει να νιώθω πως το όλο πράγμα πάει κατά διαόλου και πως μάλλον είμαι τόσο άσχημη που θέλει να με ξεφορτωθεί, όταν σχολίασε το πόσο ωραία ήταν τα νύχια μου. Τον άφησα να τα αγγίξει. Χάιδεψε τα δάχτυλα μου. Ένιωσα κολακευμένη. Επιθυμητή. Άρχισα να ντρέπομαι, να ανάβω. Κάθησα στη καρέκλα δίπλα αντί γι' απέναντι του. Μου χάιδεψε το πόδι. Φιληθήκαμε. Ήταν απαίσιο φιλί. Καθόλου χείλη που μου αρέσει να είναι το κύριο μέρος ενός φιλιού. Μπορούσε μόνο να χώσει την γλώσσα του και να την γυρίζει σαν να έγλειφε... δεν ξέρω και 'γω τι. Καμία απολύτως τεχνική. Σταμάτησε και μου ζήτησε να μην το ξανακάνουμε στο καφέ, για να μην γίνεται θέαμα.

Μιλήσαμε για σεξ. Άρχισε να μου λέει για bdsm καταστάσεις, να με ρωτάει αν θέλω να φάω ξυλιές ή να φορέσω κλουβάκι. Άναψα και μόνο που ένιωθα κάποιον να θέλει να τα κάνει αυτά μαζί μου και ας ήταν κάποιος που δεν μου άρεσε. Είναι δυνατόν ο οποιοσδήποτε να με επιθυμεί; Έστω και ως παιχνίδι, είναι δυνατόν να αξίζω έστω και αυτό;

Μου πρότεινε να πάμε στο γραφείο του για σεξ επειδή είχε ανάψει. Δέχτηκα. Στον δρόμο προχωρούσε μπροστά, εγώ πίσω. Πήραμε ταξί. Εκείνος μπροστά θέση, εγώ πίσω. Σαν την πουτάνα που πάει στη δουλειά, μόνη μου να σκέφτομαι. Συνειδητοποίησα πως αυτό το σκηνικό το έχω ξαναζήσει. Το βιώνω από την πρώτη στιγμή, τον πρώτο άντρα που με άγγιξε. Η ντροπή που δείχνουν ακόμη και να περπατήσουν δίπλα μου. Να με καλούν σε ξένα σπίτια όταν λείπουν οικογένεια ή συγκάτοικοι, μιας και είμαι αρκετά καλή για πήδημα. Για πηδημα, όχι για σχέση, όχι για φίλη, ούτε καν για ερωμένη. Απλά για το κομμάτι κρέας που θα τους φέρει σε οργασμό. Ήταν εκείνοι δειλοί ή δεν αξίζω κάτι παραπάνω από αυτού του είδους την αντιμετώπιση; Ένιωσα ναυτία αλλά δεν ζήτησα να σταματήσουμε. Είχε πληρώσει καφέ, θα πλήρωνε και το ταξί. Το είχε κερδίσει το δικαίωμα να ευχαριστηθεί τη πουτάνα.

Φτάσαμε στο γραφείο. Άνοιξε, μπήκαμε, κλείδωσε. Άρχισα να γδύνομαι μέχρι να μείνω με κολάν και μπλουζάκι. Ανταλλάξαμε άλλο ένα απαίσιο φιλί. Άρχισε να μου τραβάει το μαλλί ενώ χαϊδευόταν στο πόδι μου. Πόνεσα και ήταν η στιγμή που ένιωσα ζωντανή. Χάιδεψα τον πούτσο πάνω από το πανελόνι του. Προτού το καταλάβω με οδήγησε στα γόνατα μου. Ξεκούμπωσα. Το κεφάλι ήταν ήδη υγρό και ο ίδιος σκληρός και χοντρός. Κοίταξα προς τα πάνω. Μου ήταν γνώριμο το σκηνικό. Το έχω ξαναζήσει. Είναι η φυσική μου θέση, υποθέτω, το μοναδικό πράγμα για το οποίο γεννήθηκα. Άνοιξα το στόμα μου για να κάνω τη δουλειά σωστά. Το χέρι μου οδηγήθηκε στα αρχίδια του και άρχισα να του κάνω μασάζ. Συνέχιζε να πιέζει και να με πονάει στα μαλλιά μου. Όταν πλέον άναψε αρκετά άρχισε να πιέζει μπρος και πίσω και να μου γαμάει το στόμα. Έβγαζε τον πούτσο του μόνο όταν ήθελε να με χτυπήσει με αυτό.

Τελείωσε στο στόμα μου. Πικρή γεύση. Πήγα στην τουαλέτα και τα έφτυσα, έπλυνα το στόμα στο νηπτήρα. Επιστρέφοντας τον είδα να κάθεται σε μια καρέκλα. Με κάθησε στα γόνατα του και άρχισε να χουφτώνει. Του ζήτησα να με αφήσει να χαϊδευτώ πάνω του και το επέτρεψε. Δεν έχυσα, αλλά ένιωσα μια ανακούφιση. Ακόμη και αν ήξερα οτι γι' αυτόν δεν ήμουν παρά το κομμάτι κρέας που βρήκε στον χασάπι, μπόρεσα να μείνω εκτεθιμένη, να νιώσω μικρή και αδύναμη. Έστω και για λίγο, μου αρκούσαν τα χέρια του να πονάνε πισινό και στήθη, να με τσιμπάνε ενώ μειώνω τον εαυτό μου πάνω του. Υποθέτω και εγώ δεν ήμουν καλύτερη του.

Φύγαμε και με άφησε κοντά σε στάση του Μετρό. Με αποχαιρέτησε δίχως καν να με κοιτάει -υπήρχε κόσμος κοντά και, ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να τον έβλεπαν με το τραβέλι. Ξεκίνησα τον δρόμο της επιστροφής με βαριά καρδιά. Ο,τι όνομα και αν έχω τα πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. Εγώ δεν αλλάζω ποτέ. Καλό θα είναι να αρχίσω να το χωνεύω και να βρω κάποιον πραγματικά έτοιμο να με πληγώσει.

 

Υπέροχο

 

Με τρανταξες.
Μπράβο σου!

 

Ταλαιπωρημένες ψυχές...

 

Στεναχωρηθηκα πραγματικα..Θελω να σου πω,οτι εχω γνωστη η οποια αλλαξε φυλο,ηταν παντρεμεη και εχει υιοθετησει ενα παιδακι,εχει δικη της δουλεια,ειναι αξια και υπεροχος και περηφανος ανθρωπος.Τα καταφερε πιστευω γιατι παντα ειχε αυτοσεβασμο και εδειχνε οτι νιωθει και ειναι γυναικα,χωρις να ριχνει τον αυτοσεβασμο της,χωρις να δινει δικαιωμα σε κανενα μαλακα.Ειναι πολυ δυσκολο για μια τρανς να ενσωματωθει στην κωλοκοινωνια μας,ισως γι αυτο οι περισσοτερες εξωθουνται στην πορνεια.

 

Σ' ευχαριστώ που το αναφέρεις αυτό. Η αλήθεια είναι πως κανονικά προσπαθώ να ζω όπως η φίλη σου, αλλά κάποιες φορές είναι πραγματικά δύσκολο να το πετύχω αυτό. Ειδικά στα ραντεβού και τις επαφές με τους άντρες, που βλέπω άμεσα το πως δεν κολλάω πουθενά πέρα από καταστάσεις σαν και αυτή. Τουλάχιστον όχι ακόμα.

 

δεν ειμαι ειδικος και αυτο που γραφω ειναι καθαρα προσωπικη αποψη αλλα πιστευω πως λιγη αυτοεκτιμηση δεν εκανε ποτε κακο.
αν καθεσαι στον πρωτο μαλακα που νιωθεις θα σου δωσει εστω λιγα ψηχουλα ευτυχιας τετοια καταληξη θα εχει παντα η ιστορια.
ειναι καθαρα θεμα attitude.δουλεψε το λιγο

 

ευχομαι να βρεις τον δρομο σου,καθε ανθρωπος εχει δικαιωμα να ζησει την ζωη που θελει φιλη μου.

θεωρω οτι με τις τρανς υπαρχει προκαταληψη λογο του οτι παρα πολλες δειχνουν με λαθος τροπο την σεξουαλικοτητα τους θελοντας να νιωσουν απελευθερωμενες.και επισης επειδη εξωθουνται προς την πορνεια λογω της περιθωριοποιησης απο την κοινωνια ακομα και απτο οικογενειακο τους περιβαλλον

δυστυχως ο κοσμος μας ειναι πολυ σκατα και ανθρωποι σαν και σας υποφερουν ακομα περισσοτερο


 <iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/0Wr4Mw8E1s4" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

 

Συμφωνώ απόλυτα. Με κάλυψες.

Προχώρα με το κεφάλι ψηλά. Να το σκύβεις μόνο όταν εσύ γουστάρεις γιατί κάτι τέτοιο σε καυλωνει !για κανέναν άλλο λόγο!

 

Δύσκολη η μετάβαση απο οτι καταλαβαινω από αυτά που διαβάζω να έχεις θάρρος και θράσος μόνο έτσι αντιμετωπίζεται η ζωή...βουτά την λοιπόν από τα μαλλιά και ορμά της...να πιστεύεις σε εσενα...

 

Αγαπά τον εαυτό σου για αυτο που είσαι οχι για αυτο που θελουν οι αλλοι να εισαι !

 

Μια μιζέρια πάει στο καλό...
Τουλάχιστον αν δεν απλώνεται ιδιαίτερα...
Δυο μιζέριες νο γκουντ...
Πλιζ ριμπούτ του σελφ ρισπέκτ...