Η μικρή Αφέντρα

Σε ευχαριστώ zoyzoy

 

Τίποτα καλέ μου, χαίρομαι που σου αρέσουν και συνέχισε να γράφεις όμορφα και αυθόρμητα!!!
...φιλιά πολλά 

 

Κι άλλο, κι άλλο!

 

χμμμ... θα έλεγα πολύ ωραία ιστορία και με ωραία πρωταγωνίστρια   στις "μεσαίες" παραγράφους πιστεύω έχεις έλλειψη απο τις πραγματικές εμπειρίες καθώς διακρίνω μία τάση υπερβολής αλλα στην τελευταία μας προσγειώνεις στην πραγματικότητα, ελπίζω να το ξέρει αυτο η Κυρία σου... ότι διαστρεβλώνεις τα γεγονότα ενοώ... χεχεχε  

 

Το ξέρει και έτσι δέχτηκε να αναφέρω το γεγονός. Αλλά χωρίς διαστρέβλωση της ιστορίας πως θα είχαμε μυθοπλασία; Ντοκιμαντέρ γυρνάμε;  

 

Η συνέχεια μετά τις 16/4, φεύγω για Κωνσταντινούπολη, σε λίγο. Καλά να περνάτε.

 

Ξημέρωσε! Όλα έδειχναν ότι αυτή η μέρα θα ήταν για αυτόν μια πολύ ειδική μέρα της ζωής του. Περίμενε τηλέφωνο, έτσι είχαν συνενοηθεί, θα του έδινε οδηγίες. Ντύθηκε και πήγε στη δουλειά του, κοίταζε συνέχεια το κινητό, παρακαλώντας το σχεδόν να χτυπήσει.

Πήρε πολύ καιρό, σχεδόν το μεσημέρι χτύπησε και ήταν Αυτή. Το διέταξε να βρίσκεται κατά τις 4.00 το απόγευμα μπροστά στο Μουσείο, στην Πατησίων. Σχόλαγε πιο νωρίς και προτίμησε να πιεί έναν καφέ κάπου στα Εξάρχεια. Πέντε λεπτά πριν την καθορισμένη ώρα κίνησε να πάει στο ραντεβού του, σχεδόν υπνοτισμένος. Τώρα πλέον ήταν σκλάβος Της και υπάκουε στις εντολές Της.

Μετά από λίγο ήρθε, τον κοίταξε καλά-καλά και του είπε ότι ήταν πολύ τυχερός. Μια γνωστή της, που ζούσε εκτός Αθηνών, ήθελε να γίνει Αφέντρα, θα μάθαινε μαζί Της. Θα έμενε κάμποσο καιρό μέρι να μάθει κάποια "μυστικά". "Φυσικά, όπως κατάλαβες, θέλουμε κάτι, πάνω στο οποίο θα μάθει. Διαλέξαμε εσένα.", τον κοίταξε χαμογελώντας, δείχνοντας ότι είχε πολλά στο μυαλό Της. Του υπενθύμισε τα τρία νέα ονόματά του, τα οποία θα αντιστοιχούν στις νέες του χρήσεις. Σκλάβος, όταν θα θέλει να τον τιμωρήσει ή να το μεταχειριστεί. Τσούλα, όταν θα θέλει να το μεταχειριστεί σεξουαλικά. Σκλαβάκι, όταν θα έχει τα κέφια της και θα παίζει μαζί του. "Μόνο που το τελευταίο δε θα συμβαίνει τόσο συχνά. Συγνώμη, ε;", το ρώτησε με ένα ειρωνικό ύφος τόσο πολύ που ξέσπασε στα γέλια μόνη της.

Όταν θα ερχόταν η γνωστή της θα πήγαιναν στο σπίτι το δικό της, έχει περισσότερο χώρο και είναι πιο εξοπλισμένο. Λέγοντας αυτά, περπάτησαν προς το λόφο, και, όχι πολύ μακριά από την πλατεία Εξαρχείων, του έδειξε στο βάθος ένα μεγάλο σπίτι. Αυτό ήταν. "Θα είναι όλο δικό μας, κάτι σαν εντατικό σεμινάριο.", χαμογέλασε, το διέταξε να πάει σπίτι του και να φορέσει το κολάρο του και να κοιμηθεί. Αύριο θα τον έπαιρνε τηλέφωνο για το πότε θα τον καλούσε.

Αντικείμενο μελέτης. Στην αρχή δεν του άρεσε η ιδέα, αλλά πολύ γρήγορα του φάνηκε καλό και ενδιαφέρον. Μήπως επειδή θα ήταν στο κέντρο της προσοχής; Τα έχουν αυτά οι σκλάβοι, πολλές φορές επιδιώκουν να ασχολούνται μαζί τους, έστω και να τους τιμωρούν. Και πολλές φορές το κάνουν επίτηδες. Δε θα πήγαινε αυτός πίσω! Το κολάρο του είχε γίνει πλέον απαραίτητο αξεσουάρ και όταν δεν μπορούσε να το βάλει του κακοφαινόταν.

Το τηλέφωνο χτύπησε ξαφνικά. "Να είσαι εδώ στις 5.00 το απόγευμα.", του έδωσε τη διεύθυνση και το έκλεισε απότομα. Ήξερε ότι θα έπρεπε να φέρει και το κολάρο του. Αποφάσισε να το φορέσει πριν να βγει από το σπίτι. Φόρεσε ένα φουλάρι για να μη φαίνεται, έφτασε πολύ γρήγορα στα Εξάρχεια και ανηφόρισε για το σπίτι Της. Ένα κουδούνι υπήρχε, το χτύπησε και η πόρτα πολύ γρήγορα άνοιξε. Φαίνεται ότι τον είχε δει από ένα καθρέπτη, γιατί το διέταξε να περιμένει εκεί όπως αρμόζει σε ένα σκλάβο.

Έπεσε στα γόνατα, με το κεφάλι σκυμμένο. Έβγαλε το φουλάρι για να φανεί το κολάρο του. Μετά από λίγο ήρθε και με την αλυσίδα τον έφερε στο καθιστικό. Μια πολύ όμορφη γυναίκα καθόταν εκεί, σχετικά ψηλή, ξανθιά, με πολύ όμορφα χαρακτηριστικά, σα μια κούκλα. "Η Σίσυ", έτσι τη σύστησε και αυτός έτρεξε να φιλήσει την άκρη του χεριού της. "Θα μάθει, ελπίζω γρήγορα. Το καλό που σου θέλω να βοηθήσεις και εσύ.", του είπε. Τέλειωσαν το ποτό τους οι δύο γυναίκες και κατευθύνθηκαν προς το υπόγειο, του οποίου το δάπεδο ήταν ξύλινο και οι τοίχοι πέτρινοι. "Εδώ θα είναι το εργαστήριό μας.", γύρισε και είδε μια πολύ όμορφη ποικιλία από μαστίγια, αλυσίδες, συμμαζεμένα όλα, θα πρέπει να ήταν, σε μια ντουλάπα.

Γδύθηκε και έμεινε μόνο με το κολάρο, όπως το διέταξε. Τον έβαλε να καθήσει στα τέσσερα πάνω σε ένα μεγάλο σκαμπό. Η Σίσυ ήταν μπροτά του και αυτή πλέον θα το χρησιμοποιούσε. Άρχισε να το διατάζει, να τον επεξεργάζεται, να το χρησιμοποιεί σα σκλάβο. Η Κυρία του τη διόρθωνε όταν έκανε λάθος. Μια διαδικασία που πήρε κάμποση ώρα. "Τώρα μόνη σου. Μέχρι τώρα ήσουν σκλάβα, άρα ξέρεις. Όπως επίσης ξέρεις ότι δεν επιτρέπονται πάνω από πέντε λάθη. Ούτε στις μαθητευόμενες Κυρίες! Ιδίως σε αυτές!", λέγοντας αυτά είχε πάει πίσω της, τη φίλησε πίσω στο λαιμό και της έγλειψε λίγο το αφτί της.

Ξεκίνησαν να δοκιμάζουν τα μαστίγια πάνω του. Η Σίσυ το μαστίγωνε ελαφρά στην αρχή και μετά πιο δυνατά. Μπορούσε έτσι να χειριστεί τα μαστίγια με μαεστρία. Το απλό, με τις εννιά ουρές, το περσικό, τη βίτσα, του ταύρου. Η Κυρία του τα είχε όλα. Το κορμί του έκαιγε. Η Σίσυ σταμάτησε, ένα διάλειμμα για να ξεκουραστούν όλοι. "Θα πρέπει να σου επισημάνω ότι έκανες τρία σοβαρά λάθη. Δεν το διέταξες να σε αποκαλεί Κυρία. Δεν το διέταξες να αριθμεί τα μαστιγώματα και να λέει ότι πρέπει μετά. Και το κυριότερο, δε με αποκάλεσες ούτε μια φορά Κυρία, ακόμα δεν έχεις γίνει Αφέντρα, είσαι κάτι παραπάνω από σκλάβα, αλλά πολύ κατώτερη απο Κυρία. Δύο μενουν. Πρόσεξε, λοιπόν, για... το καλό σου."

Η εκπαίδευσή της συνεχίστηκε για το πως θα κατευθύνει κάπου το σκλάβο, πως θα χρησιμοποιεί το κολάρο, πως θα το γαληνεύει, όταν χρειάζεται. Κατόπιν εντολής της Κυρίας του, τον έβαλε να κοιμηθεί σε μια γωνία. "Και άλλα δύο, εξίσου σοβαρά. Δε φρόντισες να είναι καλά εκεί που θα κοιμηθεί, είναι τώρα περιουσία μας και πρέπει να τον προσέχουμε, είμαστε υπεύθυνες για αυτόν. Δεν έκανες τίποτε για να του δώσεις λίγο φαϊ, λίγο νερό, γιατί; Και ήξερες ότι η τιμωρία σου θα είναι πιο σοβαρή. Για πήγαινε στη γωνία και περίμενέ με.", έδειξε μια γωνία όπου υπήρχε ένας κρίκος στο ταβάνι και μια αλυσίδα που κρεμόταν από αυτόν.

Η Σίσυ πήγε εκεί, έτρεμε ελαφρά, η πλάτη της ήταν στραμμένη προς το εσωτερικό του δωματίου, έβλεπε μόνο τον τόιχο. Υπάκουσε σε ένα ξερό "γδύσου". Η Κυρία του ήταν απότομη, αλλά όχι τόσο όσο στο σκλάβο της, εδώ δεν είχε να κάνει με μια σκλάβα, ακριβώς. "Αυτό το ξεχάσαμε.", είπε δείχοντας ένα μαστίγιο που είχε μόνο ένα σκληρό δέρμα και κάμποσους κόμπους, "το κνούτο μου. Μου αρέσει. Ελπίσω να σου αρέσει και εσένα.", της είπε, παίρνοντας τα χέρια της και με πολύ απαλές κινήσεις τα έδεσε στη δερμάτινη χειροπέδα η οποία κρεμόταν από την αλυσίδα. Την αγκάλιασε ελαφρά από πίσω και της έδωσε να καταλάβει να σηκωθεί, έτσι ώστε να μείνει στα δάχτυλα των ποδιών της. Τέντωσε την αλυσίδα, έτσι ώστε είχε όλο το κορμί της στη διάθεσή Της. Ήταν όμορφο. Με στητά, όχι πολύ μεγάλα στήθη, με όμορφο και βελούδινο δέρμα. "Μόνο τρίαντα φορές γλυκό μου. Έτσι για να το θυμάσαι." Φάνηκε από τη φωνή της ότι η Σίσυ της άρεσε πολύ. Παρόλα αυτά, ήταν σοβαρή μαζί της, κρατούσε κάποιες αποστάσεις.

Η πρώτη έπεσε στο δεξί μέρος της πλάτης με δύναμη. Αριθμούσε ευχαριστώντας στο τέλος. Κάπου στη δέκατη φορά η φωνή της έγινε πιο βαριά. Δε φώναξε. Δεν ικέτεψε να σταματήσει. Τριάντα φορές δεξιά, αριστερά και στο μέσο της πλάτης της. Σχεδόν σαν παράλληλες γραμμές. Την αγκάλιασε και τη φίλησε στο μάγουλο. Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό της, μόνο ένα δάκρυ. Την έλυσε και την οδήγησε σε ένα δωμάτιο όπου υπήρχε ένα διπλό κρεβάτι.

Αφού τακτοποίησε το σκλάβο Της, επέστρεψε και την έβαλε να καθήσει. Μαλακά-μαλακά την έβαλε στο πλάι. Τη φίλησε λίγο στην πλάτη. Πρέπει να πόναγε πολύ γιατί τινάχτηκε ελαφρά. Πήγε από την άλλη μεριά, ξάπλωσε και την έβαλε να ξαπλώσει έτσι ώστε να ακουμπά λίγο πιο κάτω από τα στήθη Της. Το δεξί της χέρι χάιδευε τα οπίσθιά της και έφτασε στο αιδοίο της. "Τι έχουμε εδώ; Σου άρεσε τελικά;", φαίνεται ότι ήταν υγρό αρκετά, το χαΐδεψε και η Σίσυ έφτασε σε ένα πρώτο οργασμό. Από το κομοντίνο πήρε δύο μικρά clips, τα έβαλε στις ρώγες της Σίσυ, τη σήκωσε λίγο και άρχησε να τα φυλά και να τα γλείφει. Η γλώσσα Της έπαιζε στις ρώγες της Σίσυ και πήγαινε πιο κάτω. Αυτό ήταν αρκετό για να κόψει την ανάσα της. Με πολύ μαεστρία την οδήγησε σε ένα δεύτερο οργασμό, μέσα από σπασμούς. Εκεί, η Σίσυ τέλειωσε με κλάματα. Τη φίλησε στοργικά και την άφησε να κοιμηθεί.

Την άλλη μέρα το πρωί, την έβαλε να ξαπλώσει. Τη φίλησε στο στόμα και σιγά-σιγά της άνοιξε τα χείλη. Θα πρέπει η Σίσυ να κοιμόταν γιατί αντιδρούσε ασυναίσθητα σε όλα αυτά. Έπαιζε με τις ρώγες της και το αιδοίο της, σα να ήταν οι πιο πολύτιμοι λίθοι του κόσμου. Δεν άργησε να έρθει ένας ακόμη οργασμός που τίναξε πάνω τη Σίσυ, και την προσγείωσε ανώμαλα στο κρεβάτι, ξυπνώντας την από τον πόνο στην πλάτη. Τη γύρισε μπρούμητα και της φίλησε τα σημάδια από τους κόμπους. Τέλειωσε με το να την πάρει με ένα πλαστικό πέος, όχι πολύ χοντρό, αλλά ούτε και πολύ λεπτό. Τέλειωσε και αυτή με ένα "μου αρέσεις", φαίρνοντας την ειρήνη και στους δύο. (συνεχίζεται)

 

Αχ, βρε Γιάννη τι ωραία έτσι όπως τα λες....
Περιμένουμε συνέχεια τις ιστορίας σου...
Ελπίζω η Σίσυ να τα καταφέρει τελικά...  

 

Μα τα έχει καταφέρει ήδη. Και όλες οι "Σίσυ" τελικά τα καταφέρνουν.  

 

Τώρα που επέστρεψα μήπως και οι εικονογράφοι μας να αρχίσουν να ψάχνουν;

 

View attachment 2152

 

View attachment 2153