Η μοναξιά του να εισαι Κυρίαρχος.

Η ταμπέλα του Dom είναι μια ταμπέλα που μπορεί να εκφράζει και το wannabe καποιου, ενώ τα χρήματα είναι κάτι πολύ πιο πραγματικό. Βέβαια, αν κάποιος ρεκλαμαδιάζει πως έχει χρήματα κλπ χωρίς να έχει και μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα αυτό, θα μπορούσε να παραλληλιστεί με μια ταμπέλα που να δηλώνει το ο,τιδήποτε.

Πέρα απ αυτο, και αν πάρουμε ως δεδομένο πως μιλαμε για έναν συνειδητοποιημένο Dom, όλα στις ανθρώπινες σχέσεις έρχονται με κάποιο ζύγιασμα εντός μας το οποίο μας φέρνει όσο πιο κοντά γίνεται στο να περνάμε όμορφα. Όλα δλδ ειναι θέμα προτεραιοτήτων και αν για κάποιον είναι πολύ βασικό ζητούμενο το D/s, δεν θα συμβιβαστεί μ έναν βανίλα γάμο, μονο και μονο για να κάνει οικογένεια και να έχει το κοινωνικό ιματζ το "αποδεκτό". Για κάποιον άλλον, είναι μεν το ιδανικό το D/s, φτάνει όμως σε μια ηλικία που βαρέθηκε να ψάχνεται για πάντα, και συμβιβάζεται με κάτι πιο κικνοβανιλα στην καλύτερη ή και βανίλα και μπορεί να φαντασιώνεται κάποια πράγματα ή να ψάχνεται παράλληλα.
Πολλες οι επιλογές, όπως και οι άνθρωποι, τεράστια η ποικιλλία.

Σίγουρα όσο πιο συγκεκριμένα γουστα έχει κάποιος, τόσο πιο δύσκολο είναι να βρει σύντροφο, αν ψάχνει και την συντροφικότητα μαζί με την ικανοποίηση της κάβλας, αλλά αυτό είναι πολύ προσωπική υπόθεση και δεν έχει κανόνες και μάνιουαλ που να ισχύουν για όλους.

Σε γενικές γραμμές αυτό που ισχύει είναι να τα έχει ο καθένας όσο γίνεται καλά με τον εαυτό του, και να μην κοροιδεύει άτομα, ιδίως αυτά που επιλέγει για συντρόφους ζωής. Δλδ να είναι ειλικρινής για το τι ψάχνει, να μην έχει κρυφές ατζέντες και να αποδέχεται και την πραγματικότητα του απέναντι.

Αλλα όλο αυτό το "vibe" στο οποίο μπορει να σε βάλει μια ταμπέλα που μπορεί να είναι και αυτοπροσδιορισμός του άλλου, μου κάνει λίγο στάδιο φαντασιώσεων επειδή σ αυτό το στάδιο είναι που ονειρεύεσαι πιο "απλόχερα", που πλάθεις σκηνικά με το άτομο που δηλώνει τάδε, και είναι πολύ νοσταλγικό αυτό το στάδιο, όσο και επικίνδυνο να παραμυθιαστείς απ τον ίδιο σου τον πόθο δλδ.

Τον φόβο της μοναξιάς μπορεί να τον έχει ο καθένας, απ τους πιο βανίλα, μεχρι τον πιο Αφέντη, ούτε με το φύλο έχει σχεση, ούτε με το κοινωνικό στατους, ίσως έχει μια σχέση με την ηλικία, μιας και όσο μεγαλώνουν οι άνθρωποι λιγοστεύουν οι συγγενείς (προς το unknown υπερπέραν) και οι φίλοι, και παράλληλα η λίμπιντο ελαττώνεται μαζί με την εμμηνόπαυση και την ανάλογη φάση στους άνδρες και λοιπά που δεν θέλουμε να τα σκεφτόμαστε απο τώρα.

Τώρα σχετικά με το "μοναξιά της κορυφης" έχει κι αυτό ένα φαντασιακό vibe, που ταιριάζει με το όλο βαυκαλιζέ της ταμπελας Dom, η οποία με τόσο "λιβάνισμα" μοιάζει σαν κάποια ακριβή μάρκα λολ.
Το ίδιο αισθάνονται όλα τα στατους, και το "ολοκληρωτικό ταίριασμα" είναι κάπως ουτοπικό, παραμυθένιο κι αυτό σαν τις φαντασιώσεις δλδ.
Ανάμεσα στο απόλυτο και το αδιάφορο υπάρχουν πολλές βαθμίδες, και αν κάποιο άτομο τείνει προς την μοναξιά, είναι όσα άτομα πορώνονται με το απόλυτο, το τέλειο και όλα αυτά τα ουτοπικά ζητούμενα.

Τέλος, το κυριαρχόμετρο με βάση τις βουρδουλιές είναι κάπως άσχετο με το ντομιλίκι μιας και η κυριαρχία δεν έχει να κάνει με το ξύλο μόνο, π.χ η φάση "πουτσα και ξύλο" είναι πολύ αρχικό στάδιο φαντασιώσεων σχετικά με την επιβολή κυριαρχίας.
Δλδ, αν κάποιος είχε κάποια εμπειρία στο "κουρμπέτι", θα σκεφτόταν πχ "πόσες βουρδουλιές αντέχει μια έμπειρη" και θα σκεφτόταν μια αλγολάγνα ή μια μαζοχίστρια περισσότερο στο target group του, παρα μια υποτακτική. βσκ, αντε να σκεφτόταν κάποια bottom που να ήθελε να ζήσει τις βουρδουλιές ώστε να νιώσει πως υποτάχτηκε, για όσο διαρκούσαν.

ενιγουέι, μια επίγευση απ τον προβληματισμό της μοναξιάς του Κυρίαρχου είναι πως όσο πιο απόλυτος είναι ένας άνθρωπος ανεξαρτητως στατους και λοιπών χαρακτηριστικών, τόσο πιο πιθανό είναι να μείνει μόνος.

 

Επειδή παρεξηγήθηκε το παράδειγμα με τις βουρδουλιες και μάλλον δε κατανοηθηκε. Αντί για βουρδουλιες βάλτε διαταγές, κανόνες, θέλω η ότι άλλο ζητάει ένας Dom. Αν ενας Dom έχει 20 "θέλω" και κάνει πίσω και συμφωνησει στα 19 θα πούμε ότι είναι λιγότερο Dom επειδή συμβιβάστηκε; ενώ κάποιος που έχει 10 "θέλω" και τα κάνει 11 θα πούμε ότι έγινε πιο "σκληρός Dom"?Ο πρώτος συνεχίζει να έχει περισσότερα θέλω από τον δεύτερο. Ερώτηση με καπως ειρωνική διάθεση ήταν και όχι διαπιστώση.Προφανως συμφωνώ ότι δεν υπάρχει κυρίαρχομετρο. Ηθελα απλά να δείξω ότι δεν έχει λογική να έχουμε ένα γενικό μέτρο σύγκρισης κυριαρχίας και να σκεφτόμαστε ότι δυστυχώς γίναμε λιγότερο Dom επειδή συμβιβάστηκαμε σε κάτι, αφού η δική μου συμβιβασμενη κατάσταση είναι πολύ πιο Dom από την πιο Dom κατάσταση κάποιου άλλου. Όλα έχουν να κάνουν με τη δική μας αίσθηση και την αίσθηση της υποτακτικης μας. Θα συμφωνήσω απόλυτα στο όσο πιο απόλυτοι είμαστε τόσο πιο πολύ εγκλωβιζομαστε για αυτό και είπα ότι το μυστικό κρύβεται στη μη απόλυτοτητα. Βασικά θα ήταν ακόμα καλύτερα να μην οριοθετούμε καν ούτε στην υποτακτικη μας ούτε στον εαυτό μας το σύνορο ανάμεσα στο είμαι και νιώθω Dom και στο δεν είμαι.

 

Δεν ξέρω πως τον εννοείτε εσείς το "συμβιβασμό" που διαχωρίζει την όποια ήρα απ' το όποιο στάρι, ωστόσο στα δικά μου μάτια είναι ξεκάθαρο πως κανείς άνθρωπος δεν πρέπει να κάνει συμβιβασμούς στα "sine qua non" του. Μικρούς, ή ακόμα και μεγαλύτερους συμβιβασμούς, όλοι κάνουμε λίγο-πολύ στη ζωή μας, αλλά συμβιβασμός στα εκ των ων ουκ άνευ είναι συνταγή για καταστροφή, ακριβώς για τον λόγο αυτό.

Στα δικά μου μάτια ταμπέλα Dom και τέτοιου είδος συμβιβασμός, αλληλοαναιρούνται.

Και στην τελική-τελική, ακόμα και το Dom-ιλίκι, που το έχεις ή δεν το έχεις, δεν είναι για όλους απαραίτητο σαν το οξυγόνο, αν μπορείς να ζήσεις και χωρίς αυτό, μια χαρά, και στην τελική χέστηκες τι λένε οι υπόλοιποι, αυτό που έχει πρωτίστως σημασία στο τέλος της ημέρας είναι να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας.

 

Εχω την αίσθηση οτι δίνετε πολυ μεγαλύτερη αξία στην ιδιότητα του Dom απο οτι της αξίζει.
Το οτι δηλώνετε ή είστε Dom δεν είναι διαφορετικό απο το οτι δηλώνετε ή είστε οπαδός μια ποδοσφαιρικής ομάδας ή ακολουθείτε κάποιες συγκεκριμένες πολιτικές ιδεολογίες.
Περισσότερο προβληματισμό θα έπρεπε να σας προκαλούν οι ηθικοί κανόνες με την αλληλεπίδραση αυτών μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο όσο και με την αλληλεπίδραση με αυτούς εκτός του πλαισίου, πάντα σε σχέση με την προσωπική σας θέση ως προς την αντικειμενικότητα ή την υποκειμενικότητα της ηθικής.

 

το σύνορο είναι η πηγή από την οποία έρχεται η ικανοποίηση. από τίνος την συμμόρφωση.

ενδεικτικά: αν κάποιος εκλαμβάνει ως "σοβαρή συσχέτιση" το να συμμορφώνεται έχει κάνει την επιλογή του.
παραμένει αδιάφορο αν ταυτόχρονα συμμορφώνεται και με τα μοντέλα "εκδήλωσης ντομισμού", αφού σ' αυτά του ζητάνε να συμμορφωθεί.
υπηρέτης είναι ο "αφέντης" που υπηρετεί την "σκλάβα" του. ανεξαρτήτως ..αυτοπροσδιορισμού αμφοτέρων. στο φορουμ θα βρείτε επαρκέστατα, εύγλωττα και πολυγραφότατα παραδείγματα.
δεν είναι, ούτε στο ελάχιστο, ελάττωμα να μην είναι κάποιος κυριαρχικός, ούτε προτέρημα να είναι. είναι είδη, με διακριτές λειτουργίες. είδη είτε πηγαία είτε, κάποτε, επίκτητα. ποιοί λόγοι ωθούν κάποιον να ..αυτοπροσδιορίζεται σαν κάτι που δεν είναι, μπορεί να προσεγγιστεί σε μιά ξεχωριστή αναλυτική συζήτηση, με τόσους παράγοντες, όσες και οι γνώμες που θα διατυπωθούν, το λιγότερο.