Η μουσική, το ποτό και η βροχή

- ... η βροχή απλά γαμεί! Θα βάλω ποτό.
Της έγραψε στο talk.
Κολλημένος στο γραφείο με τις ώρες. Κι εκείνη το ίδιο. Μιλούσαν συχνά διαδικτυακά κάνοντας παρέα ο ένας στον άλλο όταν ήταν στη δουλειά.
Χωρίς κάποια απαίτηση. Έτσι, για τη συνύπαρξη, έστω και εκ του μακρόθεν. Και για τη χαλαρότητα που έφερναν ο ένας στον άλλο. Ένα αστείο, ένα χαμογελάκι, ένα τραγούδι. Μια κουβέντα.

Κι εκείνες τις μέρες έκοβες την ένταση με το μαχαίρι παντού. Όπου στεκόσουν και όπου βρισκόσουν σε αυτή τη χώρα.

- ... βάλε και λίγο μουσική. Tom Waits??
Του γράφει εκείνη.
- ... έτσι για την ατμόσφαιρα.
Προσθέτει.
- Μπα. Βλέπω κάτι τώρα.
Της λέει.
- Έλα μωρεεεεεε...
Του στέλνει ένα λινκ.

- Καλά θα δούμε.
Της απαντάει. Μαζί με ένα προσωπάκι με γλώσσα έξω.

Λίγα λεπτά μετά της ξαναγράφει. Εκείνη άκουγε με το ένα αυτί το τραγούδι και με το άλλο τη βροχή να λυσσομανάει. Το τραγούδι κοντεύει να τελειώσει.

- Τι φοράς;
Τη ρωτάει.
- Ναι, πέτυχες τη μέρα τώρα... τι να σου πω! Φατσάκι με γλώσσα και εκείνη τώρα.

Ήταν εκείνος ο άνθρωπος που περιέργως μπορούσε να του πει όσα όχι να'ναι. Κι εκείνος πάντα επανερχόταν.Κι εκείνος μπορούσε να της πει όχι, δεν την πτοούσε. Ήταν η οικειότητα; Ήταν ο καιρός που γνωρίζονταν; Ήταν που πάντα συντονίζονταν ρυθμικά όταν βρίσκονταν ο ένας πάνω στον άλλο; Ίσως και όλα μαζί.
Το τραγούδι τελειώνει. Σηκώνεται εντελώς πιασμένη. Από το μικρό κλειστό γραφείο βγαίνει στο πιο μεγάλο. Τηλεοράσεις στο φουλ, συζητήσεις, ένταση, φασαρία. Ω Θεέ μου με το χαμό.
Κουνώντας τον πιασμένο της αυχένα βγαίνει προς τη μικρή βεράντα που βλέπει κήπο. Τεντώνεται ξανά και ξανά, ανεβάζει τα πόδια της διαδοχικά στο κάγκελο να χαλαρώσει τους μύες.
Ακούει τη βροχή. Μυρίζει την υγρασία. Να'ταν το νερό που άδειαζαν οι ουρανοί σαν αγανακτισμένοι κι εκείνοι; Να'ταν που η νύχτα ήταν του καλοκαιριού και ας ήταν μουσκεμένη; Να'ταν εκείνο το περίεργο στοιχείο που σχεδόν παγανιστικά την καταλάμβανε κοντά στη φύση; Ναι ίσως αυτό ήταν που τη στοίχειωσε άλλη μια φορά. Παίρνει μια βαθειά τζούρα υγρού χώματος, τεντώνει τα χέρια της προς το σκοτάδι της νύχτας και μπαίνει μέσα.
Στο YouTube παίζει τυχαία το επόμενο κομμάτι...


Χμ, όχι κακό το βιντεοκλιπ!

- Πέτυχες τη μέρα με τα ρούχα, τι να σου πω...Προσπαθεί να ρεφέρει... Επειδή είμαι ατέλειωτες ώρες εδώ αυτές τις μέρες είμαι με τη φόρμα και το φανελάκι. Άσε...
- Θυμάσαι να χρειάζεσαι ρούχα μαζί μου; τη ρωτάει...

Το τελετουργικό της "αιώνιας" επιστροφής της προκαλεί μια ασφάλεια. Και έτσι ο ερεθισμός λειτουργεί πια αδιατάρακτος.

- Ε όχι αλλά... εντάξει... τι να σου περιγράψω; Τη φόρμα και το φανελάκι;
- Αν στα έσκιζα; Καλύτερα τώρα;
- Εεε...
- Εύκολα! Θα σε έβγαζα λίγο έξω στη βροχή. Και έτσι όπως θα ήταν βρεγμένα και κολλημένα πάνω σου...Χμ... αφού τραβούσα μια φωτογραφία το φανελάκι κολλημένο στις ρώγες σου, θα δάγκωνα στην άκρη και θα το ξέσκιζα! Το λύσαμε το θέμα με το φανελάκι νομίζω.
- Το λύσαμε (φατσάκι χαμογελαστό που ντρέπεται)
- Και ξέρεις τι ωραία κολλάει το χέρι στο βρεγμένο δέρμα ε;
- Ναι αλλά εγώ δεν είμαι τόσο καλή σε αυτό...
- Μια χαρά είσαι. Αλλά ναι! Kι εγώ προτιμάω το παιχνίδι από τα χείλια μέχρι το λαρύγγι σου.
- Μμμμ ναι το απολαμβάνω αυτό!! Και νομίζω είμαι και πιο καλή σε αυτό...
- Μη σαλιώνεις τα χείλια σου!!!
- Πού το ξέρεις ότι το έκανα;;;!!!! Ούτε εγώ δεν το κατάλαβα.
- Το ξέρω!! Είναι χαρακτηριστικό σήμα.
- Τι σήμα;
- Αυτό που σκας ένα μικρό χαμόγελο, κοιτάς ελαφρώς κάτω από τα φρύδια σου με γυρτό κεφάλι και και σαλιώνεις τα χείλια σου.
- Και τι σήμα είναι αυτό δηλαδή;
- Ότι το θες στο στόμα...
-...
- Μη σαλιώνεις τα χείλια σου είπα!!!
- Μμμμ καλά!!!
- Και μην τρέχεις το δάχτυλο στο λαιμό και το στέρνο σου.
- Αυτό πάλι πού το ξέρεις;;;!!!
- Το ξέρω! Είναι δεύτερο σήμα.
- Α ναι; Τι σήμα είναι αυτό;
- Αυτό είναι το σήμα ότι θα ξαπλώσεις πίσω, θα παίξεις λίγο με τα κλειστά σου πόδια και μετά θα τα ανοίξεις.
- Γιατί να τα ανοίξω;
- Για να σε ξεσκίσω.
-...
- Αν δεν ήμασταν έτσι κολλημένοι, θα σου έλεγα να έρθεις να σε ξεσκίσω.
- Είμαστε όμως. Και να ερχόσουν εσύ (φατσάκι με γλωσσίτσα)
- Να ερχόμουν να κάτσω δίπλα σου και να χώσω το χέρι ανάμεσα στα πόδια σου;;
- Εεεε... όχι...δηλαδή... καλύτερα να ήμασταν αλλού...
- Σε πόση ώρα σχολάς;
- Ελπίζω σε μισή.
- Σήκω τώρα, πήγαινε στην τουαλέτα και πες μου αν στάζεις στα πόδια σου όπως συνήθως όταν σε έχω όρθια.
- Πάω...

Ακουμπάει την πλάτη της στην πορσελάνη του νιπτήρα, κατεβάζει το παντελόνι της. Δεν χρειάζεται να κατεβάσει το εσώρουχο, Ένα από τα γνωστά δάκρυα της καύλας έχει κυλήσει στο μέσα μέρος του μηρού...
Κατεβάζει το εσώρουχο, ακουμπάει τον αφαλό της και σέρνει το δάχτυλο της μέχρι κάτω.

Χτυπάει το κινητό της.
Πόσο την ήξερε! Πόσο τον ήξερε! Το είχε πάρει μαζί της...

- Το ήξερες ε;
- Δεν νομίζω να έχυσες! Σου είπα απλώς να κοιταχτείς.
- Όχι αλλά θα το κάνω.
- Όχι!
- Άκου με...

Γρήγορο, πνιχτό και βαθύ μουγκρητό...

- Τι είχες πει; Όχι;;; Ξεκαρδίζεται..
- Όταν γυρίσεις σπίτι στείλε μου μήνυμα. Α και από το αμάξι να βγεις χωρίς ομπρέλα! Με το φανελάκι... λέει και της το κλείνει.

"Γύρισα! Τελικά μου πάνε τα βρεγμένα φανελάκια, έχεις δίκιο. Κι επειδή είμαι καλό κορίτσι άλλο ένα χύσιμο πριν τον ύπνο το αξίζω. Καληνυχτούλααα" διαβάζει στο κινητό του.

Το ξέσκισμα στο χρωστάω. Και σύντομα! σκέφτεται αλλά δεν της το γράφει. Εξάλλου εκείνη θα έχει κοιμηθεί ήδη, είναι τόσο εύκολη στον ύπνο...
Πίνει την τελευταία γουλιά από το ποτό του. Κλείνει την οθόνη.Ώρα για ύπνο, καταρρέει.
Στο χρωστάω οπωσδήποτε. Και σύντομα. Την καταλαβαίνει. Κι εκείνη τον καταλαβαίνει. Ήταν η οικειότητα; Ήταν ο καιρός που γνωρίζονταν; Ήταν που πάντα συντονίζονταν ρυθμικά όταν βρίσκονταν ο ένας πάνω στον άλλο; Ίσως και όλα μαζί. Η λαχτάρα της σίγουρης και βαθειάς ηδονής που πάντα έπαιρναν ο ένας από τον άλλο τον έδενε στο σώμα της, στην ύπαρξη της. Ποτέ δεν ήταν μακρυά... Ίσα μια κουρτίνα βροχής πέρα...

 

Στο είπα @whisperer : με προκάλεσες      

 

αν ηταν η ζηλεια ψωρα.... 

 

Χαχαχαχα!! Ε μα μόνον να διαβάζω;;; Ε όχι!!!

True story VS True story!! Ένα όλα... χαχαχα

 

σ εχω ικανη να ανοιξεις θρεντ στορυ τσαλεντζ

 

... Jerry Jerry είσαι εδώ;;;

 

@margarita_nikolayevna , αν ο πολλαπλός θαυμασμός είναι εξ ίσου έντονος με τον πολλαπλό οργασμό, σου δηλώνω πως με την παρουσία σου εδώ έχεις προκαλέσει πολλάκις το θαυμασμό μου...

 

H θετική και απολαυστική εμπειρία είναι αμοιβαία αγαπητέ @peleas    

 

Γαμάτη ιδέα....Μπραβίσιμο.... 

 

αληθινες ομως (σα το ξενοδοχειο στη κορινθο   ) οχι fiction