Η μόδα στο Bdsm

https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/kinkphobia-o-σεξισμός-εναντίον-του-bdsm.75546/

Επαναφέρω παλαιότερο νήμα Μου ως τροφή για σκέψη στο παρόν...

 

Δυστυχώς το BDSM έχει αρχίσει να γίνεται μόδα εδώ και πολύ καιρό( θα εξηγήσω παρακάτω το δυστυχώς) αλλά όχι γιατί είναι ένα ρούχου που το διαφημίζουν και έτσι γίνεται μόδα αλλά γιατί ο κόσμος εδώ και πολύ καιρό δεν νιώθει. Μέσα από όλη την σκληρότητα ταινιών, συμπεριφορών και άλλων πραγμάτων έχει πάψει να νιώθει έντονες καταστάσεις και κάνει την δική του αναζήτηση. Έχει αρχίσει να φοβάται λιγότερο και να ψάχνει περισσότερο ποια είναι η φύση του αλλά και η θέση του. Τι τον ανάβει και το τον κάνει να νιώθει. Όλη αυτή η αναζήτηση που καταλήγει σε δια στόματος εξάπλωση και διαφήμιση κάνει ακόμα περισσότερο κόσμο να ασχοληθεί. Η ελεύθερη πληροφόρηση μέσω internet βοηθάει σε όποιον θέλει να βρει πληροφορίες αλλά και κόσμο για να ταιριάξει η απλός να πειραματιστεί. Άρα για εμένα κακό είναι όταν κάποιος ασχοληθεί με το BDSM χωρίς ποτέ να ασχοληθεί με κάτι άλλο όπως και κακό είναι να ασχολείσαι με όλα τα άλλα χωρίς ποτέ να ασχοληθείς με το BDSM. Και αυτό για να μην στερηθεί πληροφορίες και εμπειρίες. Στην τελική ένας χώρος με περισσότερο κόσμο θα δημιουργήσει ένα μικρό πρόβλημα μέχρι την αφομοίωση του αλλά μετά θα είναι καλύτερα. Αν τώρα ο κόσμος είναι τόσο πολλοί που θα δημιουργήσουν μια αλλοίωση στην ( καθαρότητα ) που θέλουν κάποιοι, δεν πειράζει, ας χαρούν τα νέα παιδιά και η Άρια φυλή θα βρει κάτι καινούριο να δημιουργήσει η θα περιοριστεί σε στενούς κύκλους για να περνάει καλά.

 

Για να καταλαβαίνουμε και για να ξεχωρίζουμε τα πράματα τους δίνουμε ονόματα.
Είτε πρόκειται για αντικείμενα είτε για καταστάσεις είτε για έννοιες, οτιδήποτε.
Για να μπορούμε να ξεχωρίζουμε κάτι από κάτι ομοειδές/περεμφερές/παρόμοιο/συγγενές κλπ, χρειάζεται πρώτα να καταλαβαίνουμε την ουσία, τον πυρήνα, τον σκοπό των πραγμάτων/καταστάσεων/εννοιών.
Αν και κάτι τέτοιο φαίνεται εκ πρώτης όψεως απλό και εύκολο, δεν είναι.
Και γίνεται δυσκολότερο όσο υπάρχει μεγάλη γκάμα/πλήθος προϊόντων/εκδηλώσεων/εκφράσεων για ένα πράγμα (αντικείμενο/κατάσταση/έννοια).
...
(Ένα χοντρικό και τυπικά κλασικό παράδειγμα είναι το πατίνι και το διαστημόπλοιο -και τα δυο μας πάνε από το Α στο Β- καθώς και τα δεκάδες μέσα μετακίνησης/μεταφοράς.
Ένα άλλο είναι η δημοκρατία, που αντί για διαρκές ζητούμενο, γίνεται αντιληπτή ως σύστημα διακυβέρνησης/καθεστώς, με δεκάδες παραλλαγές έως σήμερα σε κάθε επίπεδο ή συστατικό της).
...
Έτσι είναι και έτσι γίνεται σε αυτό που λέμε βουδουσουμού.
Με μια μικρή εννοιολογική τσαχπινιά, δηλαδή ως έννοια δεν αφορά σε κάτι συγκεκριμένο, αλλά φιλοδοξώντας να συμπεριλάβει όλες τις εκφράσεις και εκδηλώσεις που μπορεί να υπάρχουν στο ανθρώπινο σχετίζεσθαι σε κάθε τομέα, τα έβαλε όλα κάτω από μια τεράααστια ομπρέλα στην οποία "συγκατοικούν τα πάντα όλα".
Είναι εύλογο λοιπόν σε μια τέτοια θεώρηση/οπτική, κάθε άλλο παρά εύκολο είναι να εντοπιστεί η ουσία/πυρήνας του πράγματος και κατά συνέπεια να μπορεί να είναι και να γίνει κατανοητή (η ουσία του πράγματος).
Συνέπεια του γεγονότος αυτού είναι να "μπερδεύονται" οπτικές και προσεγγίσεις με μέσα/εργαλεία/δρόμους με αποτέλεσμα να προκύπτουν "νέες" προσεγγίσεις/θεωρήσεις, σε μια ιδιότυπη "προϊοντική" ομφαλοσκόπηση.
...
(Υπάρχουν κάμποσοι "καλοί λόγοι" γι' αυτό, αλλά δεν είναι του παρόντος, δουλειά του καθενού να τους καταλάβει, μακριά το "ινστρουχτοριλίκι" από τέτοιες κουβέντες).
...
Έτσι λοιπόν προκύπτουν οι τεχνητές/τεχνικές διακρίσεις ερήμην της ουσίας του πράγματος.
Είναι εξαιρετικά χρήσιμο να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε την αιτία που διαμορφώνει την όποια ανάγκη, δηλαδή αν προκύπτει ως κάτι καινοφανές είτε ως κάτι που προκύπτει από κάποια πίεση που γίνεται αντιληπτή σε μια ομάδα από μιά άλλη ομάδα. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε αυτοπροσδιορισμό, στην δεύτερη για ετεροπροσδιορισμό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το βουδουσουμού ανήκει στην δεύτερη προφανώς.
Σε κάθε περίπτωση όμως δεν τίθεται υπό κρίση η ίδια η αιτία, τίθεται υπό κρίση το ζητούμενο του σκοπού της.
Αν η όποια δυναμική του σκοπού εξαντλείται στο βεληνεκές/ορίζοντα της ίδιας της ομάδας, είναι λογικό να φθίνει η δυνατότητα της προσέγγισης της όποιας ουσίας του πράγματος, με ό,τι αυτό σημαίνει.
Ουσία, σκεπτικό, σκοπός, προσεγγίσεις, πρακτικές, εργαλεία γίνονται ένα (σούπα) και έτσι είναι εξαιρετικά εύλογη η παραγωγή "παραλλαγών/διαφοροποιήσεων/", τα γνωστά, με μιά λέξη οι όποιες "τάσεις"...

Οι τάσεις κάνουν "μόδα" η "μόδα" γίνεται προϊόν, το προϊόν αναπόφευκτα προσαρμόζεται στους καταναλωτές.
Και ως προϊόν "ζητάει την άποψή τους" για το πώς τους "φαίνεται" και πώς τους "κάθεται" και πώς "προωθείται" και κάνει πολ και γκάλοπ και τέτοια.
Το προϊόν..!
Η έννοια, κατά τα φαινόμενα, απουσιάζει...

 

Μετά τον Β" παγκόσμιο όταν άρχισαν να αναστυλώνονται τα βομβαρδισμένα θέατρα στην Ευρώπη, γνώρισε μεγάλη άνθιση το εμπόριο γουναρικών.
Κανείς δεν αγάπησε ξαφνικά το θέατρο και την όπερα, απλώς ο κόσμος βρήκε άλλη μια ευκαιρία να μπερδέψει την ουσία με την εικόνα.
Συν, η μόνιμη παρεξήγηση, ότι η συζήτηση πάνω σε ένα θέμα συνιστά και ενασχόληση με το θέμα.

Κάπως έτσι θα πάει και η συζήτηση για το bdsm. Θα περιοριστεί στην εικόνα, θα ξεπουλήσουν τα αξεσουάρ, θα στολιστούν οι κρεβατοκάμαρες με κινέζικα μαστίγια από ανακυκλωμένες σακούλες, και οι ψαγμένοι θα κάνουν γαμήλια δώρα σε φίλους, χειροπέδες από χνούδι Πάντα.

Κι επειδή είναι πιπεράτο το θέμα, η συζήτηση μπορεί να ανοίξει και ο καθένας θα ορκίζεται οτι πρεσβεύει το ορθόδοξο, το τίμιο bdsm. Και εκεί θα ανακαλύψουν ένα forum με κάτι περίεργους τύπους που κάνουν ακατονόμαστα πράγματα , και πώς γίνεται βρε παιδί μου κάποιοι να εκφυλίζουν έναν τόσο όμορφο πράγμα ..!! Αυτά θα είναι προβλήματα σύντροφοι.

 

Το BDSM δεν έγινε μόδα ούτε mainstream, απλά έγινε περισσότερο γνωστό και αυτή η "εκλαΐκευση" -συγχωρήστε μου την έκφραση- έχει τα ίδια προβλήματα που έχουν όλου του είδους οι εκλαϊκεύσεις: Προσπαθούν να εξηγήσουν τα "πώς" αλλά τα γιατί που κρύβονται από πίσω απαιτούν πολύ βαθύτερη τριβή με το αντικείμενο ώστε να γίνουν αντιληπτά, πόσο μάλλον κατανοητά.

Και αυτό δεν αφορά μόνο τους νεοεισερχόμενους ή τους απλά περίεργους.

Θα πάρω παράδειγμα τον εαυτό μου: αυτά που λένε διάφοροι -η υποταγή είναι προσφορά, διαπραγμάτευση και τα ρέστα- τα έλεγα κι εγώ για πολλά χρόνια καθώς η αποδοχή αυτής της διαφορετικότητας απαιτούσε μια αλλαγή οπτικής η οποία μου φαινόταν *αδιανόητη*. Ωστόσο κάποια στιγμή κατάλαβα το τι είναι αδιανόητο ή όχι αφορά *αποκλειστικά* τη δική μου οπτική και κοσμοθεώρηση και όχι αυτή των υπόλοιπων.

Just my 0.02$

 

Περίμενα να διαβάσω την κομβική λέξη. Προιόν.
Η δική μου θεώρηση επί της ακολουθίας τάσεις-«μόδα»-προιόν, είναι λίγο διαφορετική και ελπίζοντας να αποφύγω το παιχνίδι με τις λέξεις, έχει πάνω κάτω ως εξής:
Εάν η « μόδα» οποιουδήποτε πράγματος έχει να κάνει με την-σε κάποιο βαθμό έστω-αποδοχή του από τη mainstream σκέψη, ηθική, τότε δεν βλέπω το πώς οι-έστω και αυξημένες- τάσεις(ως τάσεις εδώ ορίζω χοντρικά και γενικά το άθροισμα των ανθρώπων που έλκονται από το BDSM) μπορούν από μόνες τους να δημιουργήσουν μόδα.
Κατ εμέ η διακύμανση των τάσεων ήταν αμελητέα τις περασμένες δεκαετίες. Αυτό που έφερε τη μεγάλη αλλαγή ήταν η ανάπτυξη του διαδικτύου, πεδίον δόξης λαμπρόν για τη βιομηχανία του πορνό παγκοσμίως. Αλίμονο αν δεν ήταν εδώ που τα λέμε.
Το διαδίκτυο πέρα των τεράστιων κερδών που απέφερε, ανέδειξε ταυτόχρονα την ύπαρξη ενός καταναλωτικού κοινού για τέτοιου είδους θεματικά προιόντα.
Δημιουργήθηκε είτε καταδείχτηκε με άλλα λόγια, αυτό που ονομάζω πρόσφορο έδαφος επί του οποίου πάτησαν κάποιοι( δεν μιλάμε για γκουρού μάνατζερς, η βεντάλια εδώ ανοίγει και περιλαμβάνει πάρα πολλούς) και σκέφτηκαν πως αν φτιάξουν ένα προιόν προερχόμενο μεν από το BDSM αλλά ξεδοντιασμένο κατάλληλα, με στρογγυλεμένες γωνίες, κυρίως πολιτικώς ορθό και στο λόγο και στη πράξη, τότε αυτό το προιόν θα ήταν μακριά από «ανωμαλίες», αρρώστιες κλπ και ξεφεύγοντας από τη μέγγενη του κοινωνικού στίγματος θα ήταν ευπώλητο με διάφορους τρόπους και μορφές.
Όπερ και εγένετο. Αυτό, το προιόν ήταν, για να μην μακρυγορώ άλλο, εκείνο που δημιούργησε τη "μόδα" η οποία με τη σειρά της έφερε κόσμο και κοσμάκη στα πέριξ του χώρου.
Οπότε και σύμφωνα με τα παραπάνω η δική μου εκδοχή της ακολουθίας πάει ως εξής: τάσεις-πρόσφορο έδαφος-προιόν-«μόδα».

Τελειώνοντας και σε ότι αφορά το ερώτημα του νήματος, αυτή η «μόδα» μπορεί να είναι για άλλους κάτι θετικό, για άλλους κάτι αρνητικό και για άλλους κάτι αδιάφορο.

 

Βοηθάω...
Η μόδα ξεκινάει από τσή άνθρωπες...
Ας πούμε μια μικρή παρέα υιοθετεί μια συνήθεια, μια διαφορετική χρήση ή μετατόπιση πεδίου χρήσης ενός αντικειμένου, μια κουβέντα, διάφορα.
Αν αυτή η υιοθεσία της συνήθειας ενστερνιστεί/ακολουθηθεί κι από άλλα παιδιά δημιουργείται το "ρεύμα", που θα εξελιχθεί δυνητικά σε συρμό.
Από την στιγμή που το ρεύμα εκτιμηθεί από την αγορά πως "έχει ψωμί", τότε το κάνει προϊόν που ενισχύει και μεγαλώνει τον συρμό είτε άμεσα είτε σε παραλλαγές.
Σήμερα αυτό που λέμε "βιομηχανία της μόδας" λόγω του μεγέθους και του διακυβεύματος που ενσωματώνει προσπαθεί, με επιτυχία μάλιστα, να δημιουργήσει/επιβάλλει τον εαυτό της ονομάζοτας το, πώς αλλιώς, "μόδα"...
Χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει πως δεν έχει τα μάτια της ανοιχτά, αν εμφανιστεί κάπου κάτι "ενδιαφέρον"...
Αν το οποιοδήποτε προϊόν "δεν πάει" κατά τις εκτιμήσεις, θα υπάρξουν κάμποσες παραλλάγές, για να δουν πού "ακούει" το πράμα στους καταναλωτές και θα προσαροστεί ταχύτατα στην αντίληψή τους.
Το "προϊόν", στα παπάρια της κυρίας Μόδας αν είναι "καλό", "κακό", χρήσιμο, άχρηστο, φτηνό, ακριβό, κόντρα, του μαζί, του χώρια, το "ταμείο" αποφαίνεται, ακόμα-ακόμα και στην περίπτωση που δυνητικά υπονομεύει την ίδια την μόδα, αυτά είναι για αφελείς, για τους "άλλους" εμπίπτουν στο "επισκευές εν πλώ" (οι "άλλοι" δεν είναι τίπουτας συνομωτικό κιετς, μεις είμαστε ή τεσπά κάποιοι από εμάς, τα άλλα είναι ακτιβιστομαλακόπαιδα ελευθέρας βοσκής (από σανό πάμε καλά, ευχαριστώ, μερικές φορές ο σανός λέγεται και μόδα αν χρειαστεί, ο.ε.δ).
Και το ταμείο δεν είναι κατ' ανάγκη "φράγκα" -αυτά είναι "τεκνικάλιτις"- είναι και επιρροή, δύναμη, ισχύς, απονεύρωση, ελιγμοί, αποσάθρωση, ευτελισμός, ισοπέδωση, μεταλλαγή, αλλοτρίωση και κάμποσα άλλα...
Για έναν πολύ απλό λόγο, μπορεί να κεφαλαιοποιηθούν, και η κεφαλαιοποίηση, σήμερα παρά ποτέ, είνα σαφέστατο πως ονομάζεται δημιουργία/άρμεγμα/εξαργύρωση προσδοκιών.
Αααα, ισχύει παντού. Δεν θα το επεκτείνω στα πιο "βαθιά", είμαι σίγουρος πως το κατάλαβες με το νι και με το σίγμα, όπως και μερικά άτομα επιπλέον, ενδεχομένως και λίιιιγο περισσότερα...

 

Πολλή ανησυχία για το τίποτα πιστεύω. Αν δεν έχει γίνει event στο Fortnite, δεν έχει γίνει mainstream.

Δεν το λέω για αστείο. Όσο εύκολα φαντάζεται κάποιος ότι έγινε BDSMer or whatever, τόσο εύκολα φανταζόμαστε κι εμείς πως κάτι είναι mainstream. Ο πήχης είναι πιο ψηλά ακόμη. Μην τον αφήνετε χαμηλά. Γενικά δηλαδή.

 

Ακριβώς!
Ιστορικώς μιλώντας, όλες οι αντιλήψεις. τάσεις, ρεύματα, συσσωματώσεις, σχήματα, δράσεις, γιου νέμ ιτ, με κάποιο τρόπο έχουν αφήσει το απότύπωμά τους.
Αποτυπώματα και ίχνη που έχουμε ήδη βρει κι αυτά που δεν έχουμε ακόμα βρει. Τα τελευταία χρόνια απλώς είναι μπολικούτσικα, μπορεί σήμερα να έχουμε μια κάποια εκτίμηση για το ποιοί "δείκτες" ή "μέσα" είναι πιο καλά τεφτέρια, μπορεί όμως και να μην αποδειχτούν στον "δρόμο" τόσο "καλά", ιστορικώς ξαναμιλώντας, σάμπως και θα ζούμε σε 100-200 χρόνια να το τσεκάρουμε..;
Το μόνο που μπορούμε να τσεκάρουμε σήμερις είναι ποιο "μέσο" είναι το "πουλέν" και αυτό πάλι παίζεται, δεδομένου πως δεν τα ξέμε κι όλα.
Αλλά σαν τάση/τρεντ, πώς λέμε "μόδα" ένα πράμα, αν μη τι άλλο ξεχωρνάμε τον πιο μπουγιόζικο καταγραφέα, σύμφωνα με την αντίληψή μας.
Ααα, και το κλασικό "πραγματικότητα για το κάθε άτομον είναι αυτά που αντιλαμβάνεται", είναι αμάχητο ως ποσοστό των ανθρώπωνε -γνωστών ή αγνώστων ιστορικώς- που ξεκινάνε το "κλικ" παρακάτω...
Παρά τις όποιες παραινέσεις, συστάσεις, χουατέβα κι αν εκφράζονται, το όποιο "παρακάτω", είναι κάτι σαν "μαθηματική σταθερά", σαν το "π" ένα πράμα, δεν πα να χτυπάμε τα κωλομέρια μας, το γαμημένο το "π" 3,14159..., θάναι, καταντίπ ξεροκέφαλο αυτό το παλιο"π" (προλαβαίνω από τώρα κανά "κοκοράκι", που θα ψελίσει κάτι σε "ναι, αλλά έχει κι άπειρα νουμεράκια στο κατόπι")...
Και μιας κι είπα ποσοστό, αυτό το ποσοστό των ανθρώπωνε με το "κλικ", "φαίνεται" αριθμητικώς να είναι λ(ι)ίιιγο μεγαλύτερο από το "π", (μ' ένα % από πίσω).
Χώρια που δεν είναι γνωστό ποιοι και πόσοι απ' αυτους το πάνε το "πράμα"(έστω και "σχηματικώς) έτσι ή αλλιώς, στην αντίληψη των υπολοίπωνε, που τελολογικώς εντέλονται να καταναλώνουν μιαν "κ'αποιαν ιστορία" (γούστα είναι αυτά), μάλλον για να υπάρχουμε ως είδος...
Το παρακούρασα, μού φαίνεται, το πράμα, αλλά δεν υπάρχει κάτι, οτιδήποτε, που να διαφοροποιείται από το "γενικά δηλαδή", ούτε καν η μαύρη σοκολάτα που μ' αρέζει, αίσχος..!

 

To μεγαλύτερο πρόβλημα με την "μοδοποίηση" του οτιδήποτε έγκειται στο γεγονός πως θα συγκλίνει σε αυτό η σάρα και η μάρα, μιας και θα της φαντάζει δυνητικό βοσκοτόπι. Στην προκείμενη περίπτωση η κατάσταση έχει υπάρξει χειρότερη κι από το crypto οπότε ναι, δεν βρίσκω την υπερπροβολή του θέματος την καλύτερη δυνατή εξέλιξη.

 

Πάντως, με τις 50αποχρώσεις δεν έγινε μόδα το bdsm. Απλώς έγινε πιο vanilla friendly το kinky.
Όσοι και όσες είχαν έτσι μια πιο "πιπεράτη" ροπή, βγήκαν απ το δισταγμό, χωρίς αυτό να έχει καμία σχέση με D/s κλπ.

 

Όπως το είπες, μόδα, η μόδα έρχεται και παρέρχεται. όσοι ασχολούνται με αυτό το ήξεραν πρίν γίνει μόδα. Ίσως αυξήσει τις πωλήσεις sex toys αλλά μόνο για ένα μέρος που θα δοκιμάσει απο περιέργεια. Η μόδα βέβαια έχει και τα αρνητικά της, γινόμαστε στοχευμένοι απο είρωνες και συντηρητικούς. Για την ιστορία το BDSM έχει γίνει μόδα 2 φορές απο το 2000 που το έμαθα, δεν ήταν όμως κάτι εντελώς ξένο, ο όρος μαζοχισμός και σαδισμός ήταν αρκετά διαδεδομένος στην Ελλάδα απο την δεκαετία του 70 κιόλας!