Η πραγματικότητα του να ζείς τον 24/7 D/s

Απάντηση: Η πραγματικότητα του να ζείς τον 24/7 D/s

Οι λόγοι είναι πάρα πολλοί για να τους αναφέρω τώρα
Ως προς αυτό μπορείς να δεις ζευγάρια που ζούσαν έτσι και να προσέξεις γιατί χώρισαν
Για τα παιδιά που είναι το θέμα μας να σ εξηγήσω όμως
Όταν έχεις παιδιά ξοδεύεις τουλάχιστον το 60% του χρόνου σου σε αυτά , αν βέβαια θέλεις να λέγεσαι γονιός { για να μην πω το 99%}
Εκ τον πραγμάτων λοιπόν δεν μπορεί να ισχύσει 24/7 αφού αυτό το κάνεις για σένα και όχι για τα παιδιά σου
Δυστυχώς δεν έχεις τόσο ελεύθερο χρόνο για την προσωπική σου ευχαρίστηση
Εκτός βέβαια αν δεν σε ενδιαφέρει για το τι θα δουν τα μάτια των παιδιών σου
Εμένα με ενδιαφέρει και πάντα μιλώ σύμφωνα με το πώς τα σκέφτομαι εγώ τα πράγματα
Στην τελική για μένα το sm είναι ένα σεξουαλικό παιχνίδι που παίζετε στην κρεβατοκάμαρα , και ακριβώς έτσι το αντιμετωπίζω , ως παιχνίδι

 

Απάντηση: Η πραγματικότητα του να ζείς τον 24/7 D/s

@Danos,

To sm τι σχέση έχει?
Οι γονείς πλέον αφιερώνουν στα παιδιά τους πολύ λιγότερο ποιοτικό χρόνο από αυτόν που πραγματικά αναλογεί σε ένα παιδί και αυτοί οι γονείς στην πλειοψηφία τους βρίσκονται σε βανίλα σχέσεις.
Έπειτα γιαυτό ρώτησα ποια η εικόνα στο μυαλό σου για το 24/7 D/s...
Όταν κάτι το θεωρώ βρώμικο, άρρωστο δεν θα το διδάξω ούτε θα το μεταδώσω στα παιδιά μου και κυρίως δεν θα το υποστηρίξω εγώ.
Έτσι το βλέπω. Βεβαίως ο καθένας ζει το δικό του D/s και σε αυτό δεν μπορώ να γνωρίζω λεπτομέρειες. Αλλά το D/s έτσι όπως εγώ το βλέπω κάθε άλλο παρά βρώμικο είναι. Αντιθέτως πιστεύω πως είναι ότι πιο δυνατό. Για τα δικά μου μέτρα και σταθμά.

 

Απάντηση: Η πραγματικότητα του να ζείς τον 24/7 D/s

Αγαπητή μου sklavina, αυτή είναι μιά από τις πολύ σπάνιες φορές που διαφωνώ μαζί σου... Νομίζω, τουλάχιστον, πως διαφωνώ... Δυό ερωτήματα, λοιπόν:

Πρώτον, έστω ότι το D/s είναι όπως το βλέπεις εσύ. Κάθε άλλο παρά βρώμικο, και ό,τι πιό δυνατό (καμμιά διαφωνία από πλευράς μου, εδώ)... Κατά τα πιό πάνω λοιπόν, "θα διδάξεις και θα μεταδώσεις" το D/s (αυτό το D/s) στα παιδιά σου; Αυτό λες, ή δεν κατάλαβα καλά;

Δεύτερον (πολλάκις απαντημένο ερώτημα, αλλά γιά να είμαστε σίγουροι): Τί είν' αυτό που κατ' εσέ ορίζει μιά σχέση ως D/s; Εάν υπάρχει μία αναγκαία συνθήκη γιά να χαρακτηριστεί "D/s" μιά σχέση, ποιά είναι αυτή;

 

Απάντηση: Η πραγματικότητα του να ζείς τον 24/7 D/s

Αγαπητέ MindMaster,

Εν ολίγοις δεν θα διδάξω και δεν θα μεταδώσω κανένα D/s και κανένα M/s και κανέναν (όσο περνάει απ'το χέρι μου), τρόπο ζωής συνειδητά τουλάχιστον στα παιδιά μου. Αυτό είναι δική τους επιλογή, την κατάλληλη στιγμή της ζωής τους. Αυτό λέω.
Δεν πιστεύω πως μέσα από μια σχέση D/s ή ακόμη και M/s σε 24/7 βάση, περνάνε μηνύματα βρώμικα ή λάθος στα παιδιά, ούτε και πως εξαιτίας αυτής αφαιρείται υποχρεωτικά πολύτιμος χρόνος που θα έπρεπε να είναι αφιερωμένος στα παιδιά.
Το αντίθετο. Πιστεύω πως μέσα σε μια τέτοια σχέση "υποχρεωτικά ή μη", Όλος ο χρόνος είναι αφιερωμένος εκεί ακριβώς που δεν είναι στις υπόλοιπες σχέσεις. Στα παιδιά και στον σύντροφο-άντρα-αφέντη (όπως το προτιμάει κανείς ). Και μετά όλα τα άλλα...

 

Απάντηση: Η πραγματικότητα του να ζείς τον 24/7 D/s

Το πήγατε το θέμα στα παιδιά κυρίως, όμως δεν είναι εκεί, τουλάχιστον όχι μόνο.

Το θέμα είναι να μπορέσει να βάλει κάποιος το D/s ή το M/s στη ζωή του αρμονικά, σε ένα περιβάλλον εξ ορισμού μη φιλικό προς αυτό.

Παιδιά (και όλοι οι ηθικοί και πραγματικοί περιορισμοί που έχουν να κάνουν με αυτά), δουλειές, κοινωνικό περιβάλλον, λεφτά και άλλα. Αντοχές καθημερινότητας.

Δώδεκα ώρες δουλειά την ημέρα, θέματα δουλειάς ανοιχτά συνέχεια και με το που μπαίνει σπίτι (ή online) να οφείλει να είναι μια ήρεμη και υπάκουη σκλάβα και υγρή και ανθεκτική. Γίνεται;

[Γίνεται, αλλά ποιές είναι οι προϋποθέσεις γι αυτό; Και με τί ρυθμούς;]

Στο κάτω κάτω είναι αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη αυτή που εργάζεται τις δώδεκα ώρες την ημέρα για μεγάλα χρονικά διαστήματα; Μήπως εκτός από Αφέντη χρειάζεται και σύντροφο ή κάποιον που να καταλαβαίνει πότε δεν χρειάζεται χαστούκια και μαστίγωμα αλλά ύπνο όλο το σαββατοκύριακο;

Κυρίως το "streamlining". Πώς θα ζει κάποιος κάθε στιγμή όπως της πρέπει και χωρίς να προδιδει τον εαυτό του. Αλλιώς θα είναι δυστυχισμένος. Απλά πράγματα. Αλλιώς, αν το αδιέξοδο δεν έρθει τον πρώτο χρόνο θα έρθει τον δεύτερο ή τον τρίτο.

Είναι αναγκασμένος κανείς να γνωρίζει να ξεχωρίζει μεταξύ της πραγματικότητας που επικρατεί στην προσωπική του και σαδομαζοχιστική ζωή και της πέριξ πραγματικότητας που δεν έχει την παραμικρή σχέση.

Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι ότι αυτοί που πραγματικά θέλουν να ζήσουν το 24/7 D/s ή M/s βρίσκουν τρόπο και το κάνουν, οριοθετώντας και προστατεύοντας αυτά που τους είναι πολύτιμα για να ζήσουν έτσι.

Παραδόξως, μεγαλύτερη αδυναμία διαχωρισμού μεταξύ πραγματικής ζωής και ζωής εντός των δύο έχω παρατηρήσει ότι έχουν όσοι "απλά παίζουν" ή βρίσκονται στην φάση των "παιχνιδιών γνωριμίας".

 

Απάντηση: Η πραγματικότητα του να ζείς τον 24/7 D/s

Καλημερα σας,

θα συμφωνησω με την tender lilly. Αυτο που καθοριζει το αν και ποσο (και ποιο) 24/7 μπορει να υπαρχει ειναι η πραγματικοτητα και τιποτ'αλλο. Με την λεξη πραγματικοτητα εννοω το καθετι που διαμορφωνει την καθημερινοτητα μας: δουλεια, παιδια, σκυλια κτλ.

Σιγουρα υπαρχουν αρκετοι που ονειρευονται μια γυμνη και αλυσοδεμενη σκλαβα να τους περιμενει στο σπιτι, ετοιμη να τους υπηρετησει μολις περασουν την πορτα. Kαθε μερα του χρονου και ολες τις ωρες. Ωραιο, δε λεω και ακρως καυλωτικο. Οταν ομως δροσισει, θα αρχισει να κρυωνει, οπως καθεται γυμνη και ακινητη (ασε τις αλυσιδες που εχουν το κακο συνηθειο να προσαρμοζονται στην θερμοκρασια του περιβαλλοντος). Λιγο μυξα, λιγο βηχας, τρεχα Αφεντη στο φαρμακειο για την αντιβιωση.

Και η σκλαβα; Ειναι εκτος γιατι επαθε πνευμονια...

cassie

 

Απάντηση: Η πραγματικότητα του να ζείς τον 24/7 D/s

Ένα από τα πιο υπέροχα πράγματα μέσα στην καθημερινότητα του 24/7 είναι και η συνωμοτικότητα που αναπτύσει το ζευγάρι όταν βρίσκεται σε "μη φιλικά" περιβάλλοντα. Το λόγο έχουν οι ματιές, τα αγγίγματα, τα συνθηματικά και οι προσωπικοί κωδικοί συνεννόησης, που δημιουργούν μία ακόμα πιο τεταμένη ερωτική κατάσταση ανάμεσα στους δύο...

... Γεύμα με τους γονείς μου, μιλάμε περί ανέμων και υδάτων, "θα θέλατε λίγο κρασί, κύριε μου?" τον ρωτάω. Οι γονείς μου ξαφνιάζονται λίγο από την προσφώνησή μου, χαμογελούν όμως και καμαρώνουν τους "ερωτευμένους". Κι έχουν δίκιο. Μόνο που αυτό, κάτι άλλο σημαίνει για μένα και τον κύριο μου, που με κοιτάει και μου χαμογελάει πονηρά, καθώς ιδρώνω και ξανανιώθω πάνω μου, όλο το χτεσινοβραδυνό μας σέσσιον... Εισάγω σιγά σιγά στο φιλικό και οικογενειακό μου περιβάλλον τη συνήθεια να αποκαλώ τον αγαπημένο μου, τρυφερά "κύριο μου"¨. Οι υπόλοιπες λεπτομέρειες είναι μόνο για εμάς.

... Κάποια άλλη στιγμή, σε μία έξοδο μας με την αδερφή μου και το φίλο της, πετάω αναπάντεχα και με δήθεν παράπονο "ο κύριος μου με δέρνει, όταν δεν τον ευχαριστώ". Ο Κύριος μου σχεδόν "πνίγεται". Η αδερφή μου με κοιτάει στιγμιαία με τρομάρα (δε θα μπορούσε να διανοηθεί την αδερφή της να "τις τρώει"). Εγώ πάλι, αφού δημιουργήσω το σοκ, με ένα πολύ πλατύ χαμόγελο, το αφήνω όλο αυτό να κάτσει σαν αστείο και η ευτυχία που εκπέμπω δεν αφήνει καμία αμφιβολία για την απόλυτη έλλειψη απειλής. Και μετά να που ξαφνικά μετατρέπεται η όλη βαρετή βραδυά σε πειράγματα όλης της παρέας για μαστίγια και αλυσίδες και "απειλές"... Ο κύριος μου μπαίνει στο κόλπο. "Άσε, είναι αχόρταγη η αδερφή σου... Μου ζητάει τόσο μαστίγωμα που έχω χάσει 10 κιλά τον τελευταίο καιρό... Μεγάλη βιτσιόζα"... Κάθε φορά που κοιταζόμαστε στη διάρκεια της βραδυάς με τον κύριο μου, τα βλέμματα μας είναι όλο συνεννόηση. Το μόνο που βλέπουν οι "έξω" είναι μία έντονη έλξη και ερωτισμό αναμεταξύ μας. Το πως αυτή θα εκφραστεί όταν φτάσουμε σπίτι, και ο Κύριος μου, μου "δείξει" για την "πρωτοβουλία" που πήρα χωρίς να τον ρωτήσω και παραλίγο να τον πνίξω, είναι αλλουνού παππά ευαγγέλιο... Η καύβλα έχει ανάψει και φτάνουμε σπίτι μας όλο φωτιά... Και υποτίθεται ότι θα ζούσαμε απόψε μία καθαρά βαρετή βραδυά...

Πάμε σε κάποια επαγγελματική συνάντηση μαζί. Εξωτερικά όλα φαντάζουν, νορμάλ. Κάποια στιγμή εν μέσω αυτού του σοβαρού που έλεγα βρίσκει την ευκαιρία και μου τραβάει ξαφνικά μία τέτοια τσιμπιά στο μουνί που μου κόβει την ανάσσα και μου ανεβαίνει απότομα το αίμα στο κεφάλι. Εξωτερικά όμως πρέπει να διατηρήσω όλη την ψυχραιμία που είχα καθώς κλείνουμε μία σοβαρή συμφωνία εκείνη τη στιγμή... Τον τρελαίνει το σοκ που μου δημιουργεί... Βρίσκει πάντα τρόπους να με αιφνιδιάζει... Πάντα εκεί που δεν το περιμένω...

Το τι συμβαίνει ως μυστικός παράλληλος βίος είναι μόνο δικό μας. Είναι αυτό που μετατρέπει κάθε βαρετή, υποχρεωτική, ή αγχωτική στιγμή της καθημερονότητας σε μέρος τους ερωτικού μας παιχνιδιού και το διανθίζει. Τα παραδείγματα άπειρα όσο και η φαντασία και τα gadget... Το θέμα είναι αν μπαίνει κανείς στον κόπο είτε πρόκειται για βανίλλα είτε για D/s σχέση να τηρεί τον εαυτό του σε εγρήγορση για τον άλλον, να τον απασχολεί να δημιουργεί ευκαιρίες ερωτικές καθημερινά και να μην αφήνει τα πράγματα να βαλτώνουν αφήνοντας τα στον αυτόματο πιλώτο ή τη στείρα επανάλειψη... Να μη σταματάει να τον νοιάζει ο άλλος και να τον φροντίζει. Να καταλαβαίνει τις στιγμές της κόπωσης και να τον ανακουφίζει...

Ο κύριος μου έχει τελειώσει τη δουλειά του νωρίτερα από εμένα... Ξέρει ότι περνάω μία πολύ σκληρή εβδομάδα στη δουλειά. Ότι δεν έχω προλάβει να μαγειρέψω, ότι θα γυρίσω σωματικά και ψυχικά ράκος. Έχει μαγειρέψει και με περιμένει καθισμένος στον καναπέ. "Γδύσου", είναι η κουβέντα του που με χαιρετάει, με το που ανοίγω την πόρτα και είμαι ακόμα με τα κλειδιά στο χέρι. Η αποφασισμένη φωνή του θα πετάξει από επάνω μου αμέσως όλα τα ρούχα της τρεχάλας, κάθε ίχνος του έξω κόσμου, θα με φέρει αυτομάτως στο δικό μας περιβάλλον. Υπακούω κι αναλαμβάνω τώρα εγώ την ανταπόδοση της φροντίδας του. Αυτός μαγείρεψε. Εγώ θα στρώσω το τραπέζι, θα σερβίρω, θα του προσφέρω το ποτό του, θα καθίσουμε να φάμε και να καπνίσουμε. Το γεύμα υπέροχο. Η διάθεση όμορφη. Μου ζητάει και του εξιστωρώ τα "βάσανα" της ημέρας. Μου λέει για τη δικιά του. Μεταφερόμαστε στον καναπέ... "Μου επιτρέπεις να ξαπλώσω λίγο στον καναπέ κοντά σου, κύριε μου? τον ρωτάω. Είμαι κομμάτια. Πονάει όλο μου το σώμα. "Ξάπλωσε" μου λέει, αλλά να ξέρεις ότι όταν ξεκουραστείς, θα μου το ξεπληρώσεις". "Ευχαριστώ, κύριε μου. Με μεγάλη μου χαρά". Το κορμί, μετά το καλό φαγητό, το κρασί, χαλαρώνει, μαστουρώνει. Βυθίζομαι σιγά σιγά. Με αφήνει και κοιμάμαι 3 ώρες μέχρι να ξυπνήσω μόνη μου. "Πω, πω, βυθίστηκα... Τί ώρα είναι?" λέω βγαίνοντας από τον ύπνο. "Ώρα να προσφέρεις στον κύριο σου έναν καφέ". "Μάλιστα, κύριε. Τέτοια ώρα καφέ?". "Τέτοια"!. Όση ώρα με άφηνε να ξεκουραστώ, ο κύριος μου έκανε τα σχέδια του... 'Ήξερε τι θέλει... "Απόψε θα σε λιώσω" μου λέει απειλιτικά και με το βροντερό του γέλιο να αντηχεί σε όλο το σπίτι. Κυρίως μέσα μου όμως. Για άλλη μια φορά με διαποτίζει αυτός ο ιδιαίτερος φόβος. Το ίδρωμα, τα πόδια που τρέμουν, το έντονο καρδιοχτύπι. Το ξέρω ότι ήρθε η ώρα που θα σπάσει άλλο ένα μου όριο. Το είπε και το έκανε. Τρεις ώρες αργότερα δεν ξέρω ούτε ποια είμαι ούτε πως με λένε. Ξέρω μόνο την πελώρια παρουσία του μέσα μου, γύρω μου, παντού. Κι αυτήν την παρουσία του με τα κρυφά της σημάδια πάνω στο κορμί μου, την άλλη μέρα, πηγαίνοντας στη δουλειά, τη φοράω σαν το πιο όμορφο κόσμημα πάνω μου. Κοιτάζομαι στον καθρέφτη του αυτοκινήτου και το βλέμμα μου έχει μέσα του μία άγρια χαρά. Λάμπει. Έχω κέφια. Θα τους δείξω σήμερα. Έχω όρεξη. Θα τους λιώσω...

Κοιτάζωντας πίσω στη ζωή μου σε ανάλογες στιγμές μίας βανίλα σχέσης, η κούραση, το άγχος, η γκρίνια, θα διαδραμάτιζαν ένα πολύ μεγαλύτερο ρόλο... Θα πήγαινα την άλλη μέρα στη δουλειά μου κακόκεφη, θα γύριζα επίσης κομμάτια... Ενώ τώρα, η αναμονή της επιστροφής κοντά στον κύριο μου, γίνεται η πιο γλυκειά κι ερωτική κατάσταση της ημέρας, δίνοντας σε όλα τα καθημερινά πράγματα μία άλλη διάσταση... Και πιστεύω, ότι όταν δύο άνθρωποι δεν φοβούνται να αναπτύξουν τη συντροφικότητα τους, το 24/7, μπορεί όχι μόνο να πραγματοποιείται, αλλά να εμπλουτίζει τη σχέση με έναν τρόπο που τα περιστασιακά σέσσιον δεν μπορούν...

Όσο για τα παιδιά, σίγουρα επιφέρουν μεγάλες αλλαγές στη ζωή ενός ζευγαριού, ό,τι ζευγάρι και αν είναι αυτό. Και πάλι, αν το ζευγάρι δεν φροντίζει για τις δικές του ιδιαίτερες στιγμές, τις κρυφές του συνεννοήσεις, τις αποδράσεις και τις συνωμοσίες του, τη διατήρηση και την αύξηση του ερωτισμού του, τα πράγματα πάνε σιγά σιγά στο βρόντο. Αν δεν φροντίζεις, δεν μπορείς να έχεις... Και αυτό δεν είναι μόνο στο BDSM. Είναι σε όλα τα πράγματα της ζωής. Γιατί άραγε φοβόμαστε τόσο πολύ να χαρίζουμε τη φροντίδα και τον κόπο μας στα πράγματα και τους ανθρώπους μας, να αλλάζουμε, να εξελισσόμαστε και να αποδεχόμαστε ότι μεγαλώνουμε?

 

Απάντηση: Η πραγματικότητα του να ζείς τον 24/7 D/s

@ tender lilly,

τα συγχαρητήρια μου 

 

Απάντηση: Η πραγματικότητα του να ζείς τον 24/7 D/s

Δεν είναι "απλά" θέμα προτεραιοτήτων... όπως και τα περισσότερα πράγματα στη ζωή μας; Αν για κάποια το να προσφέρει είναι σημαντικότερο του να έχει σταθερή δουλειά... πάει το ένα "κυρίως" πρόβλημα... αν για (τους περισσότερους) η οικογένεια είναι σημαντικότερη... περιορίζουν το δικό τους 24/7... στα όρια του εφικτού...

Τα πάντα... είναι θέμα προτεραιοτήτων... και αποφασιστικότητας... Σίγουρα πάντως πρέπει να συζητούνται... ΧΩΡΙΣ όμως σαφή όρια από την αρχή, αλλά μόνο αυτά που φυσικά προκύπτουν μέσα από τη συζήτηση, την δοκιμή σε πραγματικές συνθήκες... κλπ...

Ελπίζω να ήμουν σαφής...


Ανδρ(ε)ας

 

θα συμφωνησω στο "χωρις σαφη ορια απο την αρχη"
γιατι αλλωστε ποιος μπορει να τα γνωριζει?
Θα μου επιτρεψεις ομως να προσθεσω πως
σαφη ορια σιγουρα δεν μπορουν να τοποθετηθουν,
αλλα καποιοι σαφεις κανονες επιβαλλονται
ωστε να υπαρχει προσφορο εδαφος για την περαιτερω συζητηση
και δοκιμη σε πραγματικες συνθηκες, οπως αναφερεις.

Φιλικα,
ζουζου 

 

Απάντηση: Η πραγματικότητα του να ζείς τον 24/7 D/s

Παρα πολυ ομορφο κλεισιμο μιας περιγραφης μιας σχεσης που σου ευχομαι να κρατησει για παντα ετσι.
Μια μονο παρατηρηση εχω να κανω:Δεν ειναι η βδσμ ιδιαιτεροτητα αυτο που την εχει διαμορφωσει ετσι,ειναι πιστευω πρωτιστως η αγαπη,η συντροφικοτητα και το ανησυχο πνευμα και των δυο σας που την θρεφει.

Τα παιδια βεβαια,δημιουργουν μιαν αλλη πραγματικοτητα στο σπιτι.Οσο κι'αν προσπαθησεις να κρυφτεις οι κεραιες τους θα πιασουν την ασυμμετρια της σχεσης,ειδικα αν το Κ ειναι η γυναικα και χρειαζεται αρκετη μαεστρια και πειθω για να καλυψεις πειστικα τις αποριες τους χωρις να δημιουργησεις αλλες,μεγαλυτερες.

[ame="http:///www.youtube.com/watch?v=OEIcNuQCW6A"]http:///www.youtube.com/watch?v=OEIcNuQCW6A[/ame]