Η σαδική αντίληψη της κατίσχυσης μέσα από μια ταινία.

Έ όχι και δεν ζητήθηκε.

Και ο Τίτλος του νήματος
Η σαδική αντίληψη της κατίσχυσης μέσα από μια ταινία.

 

Αναγνώριση και αποδοχή είναι διαφορετικά πράγματα.

 

Αυτό ακριβώς.

Αναφέρετε κάπου το όνομα του Ντε Σαντ;
Η ότι οι απαντήσεις θα πρέπει να είναι γύρω από το όνομα του;
Βλέπετε ότι είναι θέμα αντίληψης η οποία ανάγνωση.

 

Μάλλον δεν ξέρετε την χρήση του όρου "σαδική"
(Είναι σαν να λέμε "καραμανλική", "παπανδρεική", "τσιπραϊκή, βενιζελική)
Πάντως η έκφραση εμφανίζεται αρκετά συχνά στο φόρουμ.

 

Καμμία σχέση. Για άλλη μια φορά..

 

Χάζευα σε φιλικό σπίτι τα "κειμενάκια" που βάζει το Νετ...φλίτ, που περιγράφουν τα βασικά χαρακτηριστικά μιας ταινίας κι έπαθα μια ψυχολογία τύπου κατίσχυση, ένα πράμα...
Να δεις, κάτι μού θυμίζει...
Περιμένω επαλήθευση όπου νάναι, έτσι στο ξεκούδουνο...

 

Ο σαδισμός αφορά παρόρμηση. Παρόρμηση να προκαλείς σε κάποιον/κάτι πόνο, φόβο, άγχος γενικά αρνητικά συναισθήματα τα οποία με την σειρά τους σου προκαλούν θετικά συναισθήματα ή/και αισθήσεις.

Από την άλλη μεριά ένας σαδιστής συνήθως διέπεται από λογική, ηθική, αρχές, ευθύνη, συναισθήματα γενικά περιοριστικά πράγματα ως προς την συμπεριφορά και τις παρορμήσεις.

Είναι μία ισορροπία μεταξύ του γκαζιού και φρένου το bdsm, σου επιτρέπει να κάνεις και να συζητάς πράγματα που σε άλλα περιβάλλοντα ή ηθικές δεν θα μπορούσες με την προυπόθεση ότι είσαι συνεπής με κάποια πλαίσια και όρια έτσι ώστε να είναι αποδεκτός στην bdsm κοινωνία, καλά με τον εαυτό σου, καλά με τον νόμο κτλ κτλ.

Η έννοια του ερωτικού σαδιστή ή του bdsmer σαδιστή είναι ετεροπροσδιορισμός. Η έννοια του σαδισμού δεν είναι.

Για αυτό και το να περιγράφουμε τον σαδισμό ως κάτι που προσδιορίζεται περιοριστικά από την συναίνεση είναι σαν να περιγράφουμε την τίγρη ως ένα ζώο που πηδάει φλεγόμενα στεφάνια στο τσίρκο.

Η έννοια της κατίσχυσης, εάν εξακολουθεί να είναι αυτό που είχα διαβάσει στο λεξικό την πρώτη που την συνάντησα εδώ στο φόρουμ, είναι το να είναι κάτι πραγματικά δικό σου. Αυτό που κατισχύεις είναι δικό σου να το κάνεις ότι θέλεις. Εάν αυτό που μπορείς να του κάνεις διέπεται ή ορίζεται ή περιορίζεται από άλλες αρχές πέραν των δικών σου τότε δεν υπάρχει κατίσχυση.

Ο κύριος Ντε Σαντ ο Μαρκήσιος ήταν λιμπερτίνος και αυτό αφορά ιδεολογία, η κατίσχυση δεν αφορά ιδεολογία.

Ο Δρ.Ρόμπερτ Λέντγκαρντ έτσι πως εκτιμώ ότι παρουσιάζεται δεν είναι ούτε σαδιστής ούτε λιμπερτίνος, είναι ένας σημαντικός επιστήμονας κάποιων συγκεκριμένων (χαλαρών) αρχών και ηθικής ο οποίος ποιεί κατίσχυση για κάποιο διάστημα.

Το Δέρμα που Κατοικώ είναι ένα θρίλερ.

Το γεγονός ότι για μένα που το είδα ήταν κάτι περισσότερο από θρίλερ είμαι σίγουρος ότι οφείλεται στον σαδισμό μου.

 

Ο σαδισμός βασει της σαδικης θεώρησης δεν είναι καθόλου παρόρμηση, ειναι ακριβώς το αντίθετο, αφορά δηλαδη λογική επεξεργασία. Γι' αυτό μάλιστα είναι και ιδεολογία, μια πολύ συνειδητή ιδεολογία, στάση ζωής.

Το μεγάλο μπέρδεμα είναι ότι πολλοί θεωρούν ότι ο σαδισμός της θεώρησης έχει να κάνει με την σύγχρονη έννοια της λέξης: θέλω να κάνω κάτι κακό σε κάποιον άλλο. Στην σαδική θεώρηση έχει να κάνει με την απόκτηση της μέγιστης κατά το δυνατόν ελευθερίας επιλογών.

Όσο για την ταινία: η διαφορά του πρωταγωνιστή με την φιλοσοφία του Ντε Σαντ έγκειται στα κίνητρα καθώς και στο ότι ο πρωταγωνιστής φαίνεται να είναι ψυχικά διαταραγμένος.

 

Μιας και ξαναήρθα μετά από πολλά χρόνια ας γράψω κανα δυο πράγματα πριν εξαφανιστώ πάλι ))).


Η φιλοσοφία του de Sade δεν έχει σχέση με αυτό που σήμερα εννοούμε σαδισμό. Κάποιος ψυχίατρος έδωσε αυτό το όνομα στη σαδιστική συμπεριφορά περί το 1890, πάνω από 70 χρόνια μετά το θάνατο του de Sade. Χωρίς αυτή τη σύνδεση ο de Sade θα αποτελούσε ένα σημαντικό κεφάλαιο στην επίσημη ιστορία της φιλοσοφίας, γιατί κατά τ’ άλλα έχει σημαντική επίδραση στη σκέψη πολλών και σημαντικών μεταγενεστέρων. Διαβάζω στο google. De Sade ο πατέρας του σαδισμού κι άλλες ανοησίες. Λες πως κι ο σαδισμός εμφανίστηκε στα 1780. Μετά λύπης μου λέω πως ο De Sade και το bdsm ελάχιστη σχέση έχουν. Ο Sade θα έφτυνε λίβελλους για τις «ανελευθερίες» την συναίνεσης, των safewords και άλλων σχετικών νομοθετημάτων. Λίγοι είναι οι Αφέντες και υποτακτικοί που γνωρίζουν τη φιλοσοφία του και ακόμα λιγότεροι όσοι εμπνέονται απ’ αυτή. Οι λοιποί ερεθίζονται από τις γαργαλιστικές ιστορίες του και τα παλιά ωραία κόμιξ που έχω. Η βιβλιογραφία είναι πλούσια για όποιον θέλει να μάθει.