Η σημασία της τελετουργίας.

Είναι, το λιγότερο, φαιδρό, να πέφτει στο τραπέζι η νοημοσύνη της σ , όταν το ζήτημα έχει να κάνει καθαρά με το είδος της σχέσης που προτιμά ο καθένας να συνάπτει.

 

Η ερωτική τελετουργία πάντως είτε διέπεται από bdsm παραμέτρους είτε όχι, είναι ιδιαιτέρως καυλωτική καθώς υποννοεί εκκωφαντικά το φανατικό ενδιαφέρον του ενός για τον άλλο.

 

Κατ αρχάς, πολλές εκδοχές του σαδομαζοχισμού και ιδίως αυτές με έντονο D/s στοιχείο είναι αμφίβολο αν έλκουν μη νοήμονες και από τις δύο πλευρές.

Μετά κάντε τον κόπο να σκεφτείτε την πιθανότητα νοήμονος υ που εξαναγκάζεται, με φωνές και γιούχα, με κλωτσιές και με χαστούκια, να ξεχάσει ότι υπήρξε νοήμον και να βάλει κατά μέρος την ικανότητα ανάλυσης και κρίσης για να υπηρετεί καλύτερα, έτσι του είπαν.

Αν το δικό σας ενδεχόμενο, για σας, είναι υπέρ φαιδρό, το άλλο είναι πραγματικά επικίνδυνο, για το υ φυσικά, και μιλώ μετά λόγου στερνής γνώσης.

 

Προσπάθησα να εκφράσω μια τέτοια άποψη και πήρα πολλές απαντήσεις που συνοπτικά έλεγαν ο Κ είναι αυτός που είναι και πράττει κατά δική του βούληση. Αν δεν σου κάνει bye.

 

γενικά, όπου γίνεται επίκληση νοημοσύνης, υπάρχει πάντα συγκαλυμένο λογικό άλμα. η νοημοσύνη δεν είναι πρωτάθλημα αλλά λειτουργία.
οι θεωρούντες εαυτούς νοήμονες έχουν μιάν ανάγκη πρωταθλητισμού.

 

Συμφωνώντας την @gaby_m θα θα αναφέρω ότι τελικά ο καθένας οφείλει να βρει αυτούς με τους οποίους ταιριάζει.

Προσωπικά απαιχθάνομαι μετά βγελυγμίας το micromanagement σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής μου ωστόσο όταν αυτό αφορά ΜΗ επαγγελματικό τομέα η μόνη απάντηση που έχω να δώσω είναι η γνωστή "περί ορέξεως".

Αν ο Κ επιθυμεί να είναι συνεχώς από πάνω και να ελέγχει και το παραμικρό χωρίς να δίνει κανένα περιθώριο στο υ του με γεια του και με χαρά του. Θα διαφωνίσω με τον φίλτατο @Libertine SD, όχι φυσικά προς την αποστροφή του προς το micromanagement αλλά στην αναγωγή αυτού του είδους ασφυκτικού ελέγχου σε λανθάνουσα μορφή δουλείας του Κ για τον απλούστατο λόγο ότι αν είναι αυτό που το κάνει κέφι καλώς το κάνει. Για τον ίδιο λόγο θα διαφωνίσω και με τον εξίσου φίλτατο @Master Electro-pain ότι συνιστά σφάλμα το να μην ασχολείσαι συνεχώς και με την παραμικρή λεπτομέρεια του υ. Για το λόγο αυτό θα αποπειραθώ και μια αναλογία: Φανταστείτε τον Κ σαν τον ιδιοκτήτη ενός αυτοκινήτου και το υ ως αυτοκίνητο. Για κάποιους η απόλαυση δεν είναι απλά στις βόλτες με το αυτοκίνητο αλλά στο να ρυθμίζουν συνεχώς τον κινητήρα, να πειράζουν συνεχώς τις εργοστασιακές ρυθμίσεις κλπ κλπ. Για άλλους μπορεί η απόλαυση να περιορίζεται στη χρήση του ως εργαλείου, στο πόσο ωραία μπαίνει στις στροφές, πόσο αθόρυβο (ή θορυβώδες) ασχολούμενοι μόνο περιστασιακά και μόνο στον απολύτως απαραίτητο βαθμό με τις ρυθμίσεις του αυτοκινήτου.

Συνεπώς καταλήγοντας θα συμφωνήσω πλήρως και με το πρώτο μέρος αυτού που έγραψε ο @cadpmpc αν και όχι με το δεύτερο, καθότι μετά λόγου γνώσης μπορώ να πω ότι OCD και micromanagement δεν πάνε απαραίτητα χέρι-χέρι.

 

Αν αφορά τον Κ το αποτέλεσμα και όχι η διαδικασία γιατί να αγχωθει το υ;
Κι αν αγχωθει τι έγινε;
Σκοπός του υ είναι να ικανοποιεί τον Κ στα ζητούμενα του από όσο θυμάμαι.

Τι θα πεις δηλαδή; Α, εγώ Κύριε βραχυκύκλωνω όταν δεν μου έχετε πει αν πρέπει να βάλω πρώτα το δεξί πόδι και επειτα το αριστερό; Ε, βραχυκυκλωσου. Λες και σκοπός του είναι να σου κάνει τη ζωή σου εύκολη και όχι να του την κάνεις εσύ. Αν γουστάρει πρωτοβουλία και πρωτοτυπία, ψάξε να βρεις τρόπους. Αν γουστάρει συγκεκριμένα πράγματα κάνε τα συγκεκριμένα πράγματα. Αν γουστάρει πότε έτσι πότε αλλιώς προσαρμόσου.


Άσε που δεν είδα να γράφει ότι δεν περνάει από εκπαίδευση το υ για τα επί της ουσίας.

Που αλλού να δωθεί;

 

@Arioch
Δεν αναφέρομαι σε επαγγελματικό περιβάλλον, όπου υπό προϋποθέσεις, η άσκηση micro management διαδικασιών μπορεί να είναι τακτικώς αναγκαία για περιορισμένη ή/και δομικώς ορισμένη χρονική διάρκεια...

 

Ευφάνταστο αγαπητέ μου EP!! Κατανοείτε πως αυτό για να γίνει απαιτείται κωλότρυπα εξόχως ανοιγμένη, αλλιώς η καθαρισμένη μπανάνα θα διαλυθεί κατά την είσοδο... Στην περίπτωση αυτή χαλάλι της η μπανάνα να την καταναλώσει η ίδια, τρώω εγώ μια άλλη που θα έρθει στον κώλο της με τη φλούδα.

Όσο για το "ενδεχομένως χωρίς να το γνωρίζω" νομίζω πετάτε την μπάλα στην εξέδρα, αυτό δεν αποτελεί συμπεριφορά εντός πλαισίου, άρα δεν ομιλούμε για αυτό. Αυτό για το οποίο συζητάμε δεν είναι η μη ύπαρξη πλαισίου, είναι αν εντός του πλαισίου απαιτείται η διαρκής λεπτομερής καθοδήγηση και η τελετουργία ή όχι. Η αντιπαράθεση μας εκκινεί από την δική σας παραδοχή πως για να διατηρείται το πλαίσιο θα πρέπει να γίνονται όλα κατά το τυπικόν και να υπάρχει τυπικόν που να προβλέπει τα πάντα. Η δική μου θέση είναι πως ο διαρκής έλεγχος και οι τελετουργίες δεν προσδίδουν το παραμικρό στη διατήρηση του πλαισίου, τουναντίον είναι σπαζαρχίδικα για τον ίδιο τον Κ.

Αναλογιστείτε επίσης το εξής: ένα δουλικό που ελέγχετε διαρκώς για το κάθε τι, δεν θα σας σερβίρει ποτέ την καθαρισμένη μπανάνα κι εν αγνοία σας μέσα από τον κώλο της, γιατί δεν έχει πρακτικά το περιθώριο να το πράξει. Αυτό δεν αποκλείει καθόλου το γεγονός ότι θα μπορούσε να το επιθυμεί, τουτέστιν να είναι εκτός θέσης στην πραγματικότητα. Με τη μέθοδο που προτείνετε δεν θα το μάθετε ποτέ! Αντιθέτως, η μπανάνα που ΔΕΝ θα φτάσει σε εμένα καθαρισμένη και μέσα από τον κώλο της εν αγνοία μου, αποδεικνύει σαφώς ότι το δουλικό είναι στη θέση του, γιατί έχει την ευχέρεια να μου τη σερβίρει έτσι αλλά ΔΕΝ το κάνει. Επιπλέον, αν έχει την ευχέρεια και το κάνει, τότε αργά ή γρήγορα θα γίνει αντιληπτό πως βρίσκεται εκτός θέσης.

Το πρωτόκολλο για το θρήνο όταν πέθανε ο πατέρας του Κιμ Γιουνγ Ουν ήταν κάποιες μέρες διαρκές κλάμα και οδυρμοί. Όλοι όσοι ήθελαν να κρατήσουν το κεφάλι τους στη θέση τους το εφάρμοσαν και κάμποσοι και με το παραπάνω για να είναι και πιο σίγουροι. Ωστόσο αν σας ρωτήσω πόσοι εξ αυτών θρηνούσαν πραγματικά δεν θα ξέρετε να μου απαντήσετε γιατί ο "θρήνος" τους ήταν επιβεβλημένος είτε τον ένοιωθαν είτε όχι.
Κατ' αναλογία, ένα δουλικό που υπόκειται σε διαρκές μικροέλεγχο διατηρεί το ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ εντός θέσης ως αποτέλεσμα του ελέγχου, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ΕΙΝΑΙ και στη θέση του.

Τα "εκβιαστικά" μέτρα και η επιβολή που οδηγούν σε θέση υποταγής κάποια, γεννούνται κατά την κατίσχυση και παραμένουν εν ισχύ όσο διατηρείται η Ισχύς του Κ. Στη δική μου σκέψη, η Ισχύς του Κ δεν εξαρτάται, ούτε επιδεικνύεται μέσα από τελετουργικά, πολύ περισσότερο από αστυνομοκρατικά μέτρα διαρκούς λεπτομερούς ελέγχου. Με απλά λόγια, ο Κ επέκεινα της κατισχύσεως και της υποδούλωσης, δεν απαιτείται να επιβάλλει την κυριαρχία του αλλά να την εμπνέει.

 

Μπορεί να σημαίνει, όμως, πως και είναι και φαίνεται. Το ότι Κ/κάποιοι είναι τυπολάτρες, δεν σημαίνει ότι δεν το ζουν  

 

Αν δεν είναι, θα το αντιληφθεί και θα κόψει τον κώλο του να βρει άλλον αποδοτικότερο... Ωστόσο, αγαπητή μου εγω δεν μίλησα πουθενά για μη διαμόρφωση του δουλικού, ούτε για παντελή απουσία οδηγιών. Είναι όμως άλλο να σε έχω εκπαιδεύσει στο να γνωρίζεις την επιθυμία μου και να να την υπηρετείς και άλλο να πρέπει να σου δώσω και μασημένη την απάντηση πως ακριβώς να το κάνεις, Αν κάτι θέλω να γίνεται με ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΡΟΠΟ θα το υποδείξω, αλλά μου φαίνεται αδιανόητο αυτό να είναι εφαρμόσιμο για τα πάντα.

Και πολύ καλά κάνω, δεν ήξερα πως έχω υποχρέωση να κάνω τη ζωή του υ εύκολη και να βρίσκει τα ΠΑΝΤΑ έτοιμα από εμένα... Τότε μάλλον εγώ δουλεύω για το υ κι όχι αυτό για εμένα.

Σκεφτείτε το εξής παράδειγμα, έχετε προσληφθεί σε ένα software house ως προγραμματιστής και σας αναθέτω να φτιάξετε μία εφαρμογή αποθήκης. Σας δίνω όλα τα στοιχεία απαιτήσεων του πελάτη, (το τι θέλει δλδ) και την ανάλυση της εφαρμογής (γενικές οδηγίες σχεδιασμού). Αν δεν μπορείτε να γράψετε τα προγράμματα, να κάνετε τις παραμετροποιήσεις, να τρέξετε τα test, να συνδέσετε τις υπορουτίνες, να επικοινωνήσουν μεταξύ τους οι εφαρμογές, να συνδέσετε την εφαρμογή με το υπάρχον σύστημα λογιστικών καταχωρήσεων, μεταφορών, δρομολογίων, φύλαξης κλπ κλπ και όλα αυτά πρέπει να κάτσω να σας τα δείξω ένα προς ένα, τότε για ποιο λόγο να σας έχω;;
Και για να το φέρω σε βδσμικά μέτρα, αν εγώ θέλω καθαρό τον κώλο του δουλικού για να τον χρησιμοποιήσω, οφείλει να τον έχει καθαρό. Δεν θα κάτσω να φτιάξω πρωτόκολλο κλίσματος, ούτε τελετουργικό για αυτό. Ας βρει τον τρόπο να τον καθαρίσει. Το τι θέλω το γνωρίζει, το πως θα το εκπληρώσει είναι δική της δουλειά.

 

Νομίζω είναι σαφές πως αυτό που καταδεικνύω στην πρότασή μου, είναι πως το "φαίνεσθαι" δεν προϋποθέτει ούτε συνεπάγεται το "είναι", υπό την συνθήκη του διαρκούς ελέγχου. Είναι αυτονόητο πως δεν αποκλείεται και να φαίνεται και να είναι, αλλά το ότι φαίνεται στη θέση του δεν σημαίνει κατά ανάγκη ότι και είναι στη θέση του. Προφανώς δεν μέμφομαι τον τυπολάτρη, το έχω πει και σε προηγούμενη απάντηση μου στον φίλτατο EP, αν αυτό τον ευχαριστεί αυτό να κάνει. Απλά εξηγώ για ποιους λόγους προσωπικά απεχθάνομαι το micromanagement και επιπλέον αντικρούω την άποψη πως χωρίς τελετουργικά και διαρκή μικροέλεγχο δεν κυριαρχείς (γιατί ειπώθηκε και αυτό)...