Η σκλάβα αντικείμενο

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η σκλάβα αντικείμενο

Δεν το πάω εκεί ...
Αν είναι αδύνατη η μετατροπή κάποιου σε κάτι που δεν είναι, τότε αυτό που βγαίνει από τον σκλάβο σε κάθε σχέση είναι ότι πραγματικά είναι (ιδανική σχέση και πλήρης αποκάλυψη του εαυτού του) ή ότι μπορεί κάθε φορά να αποκαλύψει με ασφάλεια από τον εαυτό του (όταν η σχέση είναι ακόμη εν τω γεννάσθαι ή εξελίσσεται).

Και στις δύο περιπτώσεις ο ρόλος του Κυρίαρχου είναι δημιουργήσει εκείνες τις κατάλληλες συνθήκες που θα επιτρέψουν στον σκλάβο να αποκαλύψει ότι κρύβει μέσα του - δηλαδή την υποτακτικότητα του, την θέληση του να υπηρετεί, τις σεξουαλικές του ιδιαιτερότητες κλπ. Σε αυτό χρησιμοποιεί άπειρα μέσα, από πειθώ μέχρι πειθαναγκασμό, όμως όλα αυτά δεν φτάνουν στο κέντρο της προσωπικότητας του σκλάβου αλλά σκοπεύουν στις περιφερειακές αντιρρήσεις του.

Συνεπώς - ουδέποτε ο Κυρίαρχος μπορεί να επαιδεύσει τον σκλάβο, αλλά τον βοηθά να απαλλαγεί από αγκυλώσεις συναισθηματικής φύσεως και να αποκαλυφθεί ως είναι. Τον βοηθά να επιβιώσει στις δυσκολίες μιας σχέσης και να είναι ευτυχής μέσα σε αυτήν ... αυτό όμως δεν είναι εκπαίδευση.
Τούτο και μόνο τούτο, και μάλιστα όταν το κάνεις με γάρμπος και προσοχή, τούτο μόνο συνιστά το νόημα της Κυριαρχίας.

Σημείωση : Οι όροι χρησιμοποιούνται στην κυριολεξία τους - πλην εκείνων των ρόλων.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η σκλάβα αντικείμενο

Οφείλω να ομολογήσω ότι πολύ μου άρεσε αυτό... Επικροτώ ασμένως.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η σκλάβα αντικείμενο

Αν και το ποστ σας ήταν πολύ "ζουμερό" και ορθό εν πολλοίς (και ελπίζω να μην παρεξηγηθούμε από κανέναν που σας μιλώ στον πληθυντικό, αγαπητέ άγνωστε) θα πρέπει να διαφωνήσω στο συγκεκριμένο σημείο που απομόνωσα. Αυτό που περιγράφετε είναι μία συνήθης σχέση BDSM, όταν αυτή είναι επιτυχημένη και όταν εμπλέκονται άτομα που ξέρουν μέσες άκρες τι παίζει στις φάσεις αυτές. Πράγματι, το κυριαρχικό μέλος της σχέσης μπορεί να βοηθήσει κάποιον αγκυλωμένο δυστυχή να προχωρήσει κάπως πιο λειτουργικά στη ζωή του και να μην είναι πολύ σπασαρχίδης μέσα στη σχέση. Δεν μπορώ να δεχτώ όμως ότι "τούτο και μόνο τούτο συνιστά το νόημα της Κυριαρχίας".

Θεωρώ ότι υπάρχουν "κυρίαρχοι" και Κυρίαρχοι. Ο όρος που βρίσκω πιο δόκιμο, προσωπικά, για τους "κυρίαρχους", είναι η "μικρο-κυριαρχικότητα". Τί είναι η μικρο-κυριαρχικότητα; Είναι συνειδητές και καλοδουλεμένες δεξιότητες που έχουν κάποια άτομα, να καθοδηγούν τα πιο εύπλαστα και πιο συναισθηματικά συντονισμένα άτομα, έτσι ώστε να ευημερούν μέσα σε σχέσεις υπηρεσίας προς αυτούς. Σημαντικό κομμάτι των δεξιοτήτων τους είναι ότι μπορούν και επιμελούνται κάποιων μεμονωμένων (συναισθηματικών κυρίως, όπως πολύ σωστά είπατε) αγκυλώσεων, οι οποίες πρέπει απαραιτήτως να παρακαμφθούν, για να αποφευχθεί το σπάσιμο των όρχεων του Κ καθώς και για να πάψει το συνήθως αυτοκαταστροφικό Υ να βλάπτει τον εαυτό του. Είμαι βέβαιη ότι συμφωνείτε με αυτό, εάν έχετε πείρα από τον χώρο, όπως κατάλαβα από διάφορα ποστ που έχετε δημοσιεύσει.

Ο άλλος Κυρίαρχος όμως, όχι ο μικρο-κυριαρχικός, δεν επιμελείται απλώς των προβλημάτων. Έχει όραμα, σχεδιάζει (σαν προ-εκλογική διαφήμιση ακούγομαι, ε; ) προχωρά σε - παρακινδυνευμένες πολλές φορές - τομές, φτάνει το Υ σε εκστατικά επίπεδα αυτοπραγμάτωσης, μέσα από τρομακτικά μεγάλες αλλαγές, όχι μικρο-ρυθμίσεις, αλλά φέρνοντας ένα φοβερό "τσουνάμι" στη ζωή του, που αναποδογυρίζει τα πάντα και το οδηγεί να βγει στην επιφάνεια ως ένα νέο πλάσμα, που δεν θυμίζει σε πολλά αυτό που ήταν πριν. Ναι, εντάξει, πάλι το ίδιο άτομο είναι, αλλά ταυτόχρονα τόσο διαφορετικό. Δεν είναι απλά ένα ανθρωπάκι που τα κουτσοκαταφέρνει. Αλλά ένας θριαμβευτής.

Και λέω τώρα, ποιος Κυρίαρχος θα καθίσει να ασχοληθεί έτσι ώστε να καταλήξει με μια μετριότητα στα χέρια του; Αυτή είναι στ' αλήθεια η έννοια της Κυριαρχίας; Να φτιάχνει ανθρωπάκια που είναι πιο χρήσιμα και πιο λειτουργικά; Πού είναι οι Κυρίαρχοι να φωνάξουν ότι δεν είναι καθόλου έτσι; Ξέρω, βασίζονται ότι θα τα πάρω χαμπάρι πρώτη εγώ και θα χιουμήξω, ως μαντρόσκυλο. 

Θα δεχτώ βέβαια ότι αυτό δεν είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο στον χώρο. Δεν μπορούμε να πούμε όμως ότι δεν υπάρχει, μόνο επειδή δεν είναι συχνό (συνήθως πρόκειται για άτομα με εξαιρετικά χαμηλό προφίλ). Γνωρίζω προσωπικά λοιπόν άτομα που μετέχουν τέτοιων σχέσεων και έχουν κάνει απίστευτα πράγματα με τη ζωή τους. Τα χαίρομαι αυτά τα άτομα και τα θαυμάζω. Γι αυτό εξάλλου και πιστεύω στην "ανακύκλωση" των ελαχίστων πόρων που έχουμε στη διάθεσή μας. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους στις σχέσεις Κυριαρχίας, και όχι μικρο-κυριαρχίας, δεν υφίσταται ποτέ το ψυχοφθόρο και ψευδές (διότι δεν έχει βάση άλλη πλην της ανασφάλειας) συναίσθημα, η ζήλεια. Η ύπαρξη της ζήλειας, από την πλευρά του Υ, είναι ένα καραμπινάτο στοιχείο ότι πρόκειται για σχέση μικρο-κυριαρχίας και όχι Κυριαρχίας.

Εκφράζω δικές μου απόψεις, τυχόν ενστάσεις καλοδεχούμενες προς συζήτηση, εάν ο νηματοθέτης επιτρέπει την μικρή εκτροπή του νήματος από μία σκλάβα υποκείμενο.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η σκλάβα αντικείμενο

Η υποθεση εργασιας δεν ισχυει παντα,
μπορει,καποιοι να να προσποιουνται ....για πολλους λογους , αλλα εστω,

Εδω θεωρω οτι αναφυεται το θεμα των οριων..Μεχρι που εκτεινεται αυτη η διαδικασια; μεχρι που αφηνεται ο σκλαβος να τον "ψαχουλεψει" ο κυριαρχος; Εχει να κανει με το τι προσδοκα να παρει ο σκλαβος εις αντισταθμισμα της υποταγης και πιστευω πως δεν ειναι το ιδιο αυτο για τον καθενα.Εχει να κανει βεβαιως και με το σταδιο που βρισκεται η σχεση οσον αφορα την συναισθηματικη επικοινωνια και την εμπιστοσυνη.

Η υποτακτικοτητα, η θεληση να υπηρετει και οι σεξουαλικες ιδιατεροτητες -ειδικα αυτες- εξ αλλου, δεν ειναι κατι που θα ειχε λογο να κρυψει ενας σκλαβος, το γιατι και μεχρι που ειναι το κρισιμο ζητουμενο.
Η κυριαρχια πιστευω πως δεν ειναι ποτε ολοκληρωτικη,ειναι μερικη ,αν δεν αναφερομαστε φυσικα σε σκλαβο- αμοιβαδα.(ο οποιος ασφαλως δεν νομιζω να προκαλουσε το ενδιαφερον του τυπου του κυριαρχου που αναδεικνυει η τοποθετηση σου).

Ειμαι και γω κατα των θεωριων εκπαιδευσης,ασχετα αν χρησιμοποιησα τον ορο στις προηγουμενες τοποθετησεις μου ,το εκανα για να εκφρασω με την τρεχουσα ορολογια την σκεψη μου.
Οπως κι'αν ονομασουμε ομως την παρεμβαση του κυριαρχου ,δεν θα ελεγα ο,τι αποτελει και το νοημα της Κυριαρχιας.Αναλογη παρεμβαση μπορει να γινει απο καποιο μελος μιας σχεσης,οποιασδηποτε σχεσης ,που ενδιαφερεται για τον συντροφο του και συνεπακολουθα για την ποιοτητα και το μελλον αυτης της σχεσης.
Ειμαι εξ αλλου απο αυτους που υποστηριζουν οτι οποιαδηποτε βανιλλα σχεση ειναι ουσιαστικα ασυμμετρη,παντα υπαρχει καποιος που καθοδηγει,που εχει το πανω χερι.Απλα η ωσμωση ,η διαδραση αν θελεις ειναι εδω μεγαλυτερη και πιο ισομερης σε σχεση με μια σχεση (ουπς ! δεν ηχει καλα αυτο , αλλα βαριεμαι να το αλλαξω τωρα) κυριαρχιας - υποταγης.

Ποιο ειναι τωρα για μενα το νοημα της Κυριαρχιας; Το αφηνω προς το παρον,δεν ειναι εξ αλλου και αντικειμενο του νηματος.

υ.γ Καλο Σαββατοκυριακο και καλη ψηφο ,η συνεχεια,αν επιθυμεις να υπαρξει,απο Δευτερα.!

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η σκλάβα αντικείμενο

Αγαπητή άγνωστη ... φληναφήματα σε μεγάλη έκταση .. λόγια, και δη αεριώδη... απλά:

Οταν ο κύριος σας σας τρομάζει παίζει με τον φόβο σας - συναισθηματική απόκριση
όταν σας πονάει παίζει με το φόβο σας και την ψυχική αντοχή σας - συναισθηματική απόκριση
όατν σας απαλύνει τις ανασφάλειες για τον δρόμο που τραβάτε - προκαλεί την συναισθηματική απόκριση σας
όταν σας επιβραβεύει παίζει με το αίσθημα πληρότητος σας - συναισθηματική απόκριση
όταν σας κάνει πέρα - εκεί και αν είναι συναισθηματική η απόκριση
όταν σας σπρώχνει πέρα από τα γνωστά όρια σας, χρησιμοποιεί ΚΥΡΙΩΣ συναισθηματική πίεση και περιμένει ΚΥΡΙΩΣ την συναισθηματική σας απόκριση ..

Γιατί τα κάνει αυτά, για το παρόν νήμα, είναι αδιάφορο - το ερώτημα είναι αν 'μπορεί κάποιος ως κυρίαρχος να εκπαιδεύσει κάποια που δεν θέλει να γίνει αντικείμενο' και εκεί απάντησα .. Ε! δεν μπορεί! όσο και να θέλει ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ - μπορεί μόνο να βγάλει όσα ο σκλάβος κρύβει μέσα του. Ως εκεί.
Απλά πράγματα ... όλα τα άλλα παράπλευρα, λεξιλαγνικά και εκτός θέματος

Τώρα - αν τα κάνει για να του σηκωθεί, αν τα κάνει για να θεραπεύσει τα φαντάσματα του, αν τα κάνει επειδή αγαπά την άλλο αυτό είναι κάτι που μόνο μέσα στην σχέση μπορεί να το βιώσεις - αν το βιώσεις - και να το αντιληφθείς - επίσης αν το αντιληφθείς. Οι όντες στην απόξω δεν έχουν δικαίωμα δια να ομιλούν.

Επίσης - το πως νομίζεις ότι είναι η κυριαρχία και πως φαντάζεσαι ότι λειτουργεί, απέχει παρασάγγας από το τι αισθάνομαι εγώ ή ο οποιοσδήποτε άλλος του φυράματος μου. Όπως εμείς είμαστε λειψοί και δεν μπορούμε ποτέ να πάμε στο sub-space φερ' ειπείν, και είμαστε καταδικασμένοι στην αδρεναλίνη αντί στην ενδορφίνη, ομοίως και εσείς (οι υποτακτικοί) δεν μπορείτε να αντιληφθείτε το εύρος και βάθος της εμπειρίας μας στην κυριαρχία - όχι γιατί είσαστε χαζοί αλλά γιατί δεν έχετε τις εμπειρίες, δεν έχετε νιώσει τον τρόπο που το σώμα αντιδρά στον μη πόνο .. Θα το ξαναπώ: Δεν έχετε εμπειρίες. Και σε αυτά τα πράγματα γνώση από δεύτερο χέρι δεν περνάει.

Α! και για να μην το ξεχάσω! και μην μου πεις ότι ένας switch μπορεί να αντιληφθεί και τα δύο, γιατί ξέρεις πολύ καλά ότι δεν είναι αλήθεια. Αυτά δωροτάτη.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η σκλάβα αντικείμενο

Συμφωνώ εντόνως. Συγνώμη για τα "παράπλευρα" και τα "φληναφήματα" εκτός θέματος, αλλά δεν μπόρεσα να αντισταθώ στο κόκκινο πανί του ορισμού της Κυριαρχίας - τόσο περιορισμένος που με πόνεσε - επίτηδες το κάνατε; 

Ναι, ο καθένας έχει τους λόγους του. Και ο καθένας δικαιούται να ομιλεί για την δική του σχέση και μόνο γιατί δεν μπορεί να ξέρει πώς το βιώνει ο καθένας. Όμως, ένα αναλυτικό βλέμμα αναγκάζεται να βασίζεται και στην παρατήρηση, και όχι μόνο στα βιώματα, ελπίζω να συμφωνείτε. Αλλιώς όλα θα ήταν μία σειρά από μονόλογοι και δεν θα συγκρίναμε ποτέ τίποτα κι επομένως δεν θα μπορούσαμε να διαμορφώσουμε ούτε κριτήρια, ούτε να έχουμε κρίση, ούτε επομένως επιλογές. Δεν είναι πρόθεσή μου να ακούγομαι συγκαταβατική προς ξένες εμπειρίες, παίζει να γίνεται ασυναίσθητα, λόγω μαλακίας στον εγκέφαλο. 

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αναγκαστικά παρατηρούμε και αναγκαστικά κρίνουμε. Και αν ο στόχος μας είναι το βέλτιστο, τότε αναγκαστικά, ότι βρίσκεται εκεί κοντά στον μέσο όρο, θα μας φαίνεται λίγο, και αυτό ίσως έχει αντίκτυπο και στο γλωσσικό μας ύφος. Αν συνομιλούσαμε εκ του σύνεγγυς, κατά πάσα πιθανότητα θα παρατηρούσατε σημεία συγκατάβασης και στο body language, ακόμη πιο ασυναίσθητο συνήθως από ότι η ομιλία. Το χειρότερο από όλα όμως είναι αν αντιληφθούμε αίφνης ότι κάποιος κοιτάζει εμάς με αναλυτικό βλέμμα και βλέπει εμάς ως τον μέσο όρο. Τότε φεύγει και η συγκατάβαση και η μαγκιά και όλα. Και έτσι πρέπει.

Έτσι είναι. Αλλά θέλω πολύ να καταλάβω, για λόγους ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος. Πολύ θα ήθελα να υπήρχε ένας Κυρίαρχος με λογοτεχνικό ταλέντο, που να μπορέσει να αποδώσει το dom-space. Δυστυχώς, οι περισσότεροι είναι των θετικών επιστημών για κάποιο μυστήριο λόγο. Systemizers και όχι empathizers, σαν εμάς, τους άλλους λειψούς. 

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η σκλάβα αντικείμενο

Ας ξεκινήσω με μια δήλωση .. συνήθως πονάμε όσους έχουμε άχτι (vanilla style) και εδώ πέρα όσους αγαπάμε - δεν εμπίπτετε σε καμία κατηγορία, άρα είστε ασφαλής, τουλάχιστον εκ μέρους μου. Αν πονέσατε θα ήταν είτε από συνήθεια, είτε από προδιάθεση, είτε ίσως ακόμη και από ονειροφαντασιά. Σας ανήκει αποκλειστικά  

Το αναλυτικό βλέμμα (θα έπρεπε να ξέρετε εσείς οι εμπαθείς) στηρίζεται σε αληθή γεγονότα και σε ασφαλή μέθοδο, αλλιώς τα κάνει μαντάρα. Άρα, ανολοκλήρωτες προσπάθειες εμπαθών,όπως καληώρα η δική σας, με λάθος τρόπο και λάθος δεδομένα, όπως καλή ώρα η δική σας, καλώς με οδήγησε να καταλάβω ότι το προηγούμενο μήνυμα σας στερείτο επί της ουσίας ορθών θέσεων. Χαίρομαι που υποστηρίξατε και εσεις τον χαρακτηρισμό μου.

Αναγκαστικά παρατηρούμε και αναγκαστικά κρίνουμε! Ακούγεται παράξενο να το επικαλείστε. Και εγώ που νόμιζα ότι υποστηρίζατε να δεχόμαστε άκριτα και να μην χαρακτηρίζουμε - πως ήταν η λέξη; ως γκάου - τα φληναφήματα τρίτων!!!! Λάθος μου και το αναγνωρίζω!

Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ πως σας βελτιώνει η γνώση για την κυριαρχία και την δυνατότητα να αναπλάσει ο κυριάρχος τον σκλάβο του - εκτός ίσως από μια γενική γνώση.. αλλά και πάλι εσείς ξέρετε το πως και τι.

Να επισημάνω με την άδεια σας - Ο μέσος όρος, η κοινή λογική δηλαδή, αναφέρθηκε και αναφέρεται σε σχέση με την ικανότητα που έχουμε να αντιλαμβανόμαστε το περιβάλλον μας και να δρούμε σε αρμονία με αυτό. Δεν έχει να κάνει ούτε με την αυτοπραγμάτωση μας, ούτε με την αναζήτηση του βέλτιστου, ούτε με τα άλλα που αναφέρετε. Κυρίως, δεν έχει ανάγκη αλλων συνδηλωτικών μέσων για να αποκαλύψει το νόημα του. Αυτά (τα συνδηλωτικά ) μέσα απαιτούνται όπου οι ομιλούντες κατέχουν την γλώσσα σε διαφορετικό βαθμό ή όπου η συζήτηση κρύβει και άλλα σε άλλο επίπεδο. Το δεύτερο πάντως δεν συμβαίνει στην περίπτωση μας. Τουλάχιστον εκ μέρους μου.

Γενικά μιλώντας, αλλά και ας το εξειδικεύσετε όπως νομίζετε, ούτε η συγκατάβαση σας, ούτε ο ψόγος, ούτε ο έπαινος,ούτε το πως με βλέπετε, είναι ικανά να με κάνουν να αλλάξω γνώμη για τον εαυτό μου. Είμαι αυτό που είμαι, δωροτάτη και δεν μπορώ να αλλάξω. Από αυτή την εν μέτρω αυτοαποδοχή και αυτοεκτίμηση ίσως είναι δύσκολο ενας σκλάβος να αντιληφθεί πως πηγάζει η σταθερότητα της κυριάρχίας - αλλά και πάλι δεν μπορώ να είμαι βέβαιος. Ούτε και υπάρχει κανείς να με βεβαιώσει. Μάλλον θα πεθάνω με την (ανούσια) απορία.

Να τελειώσω με την εξής παρατήρηση - δεν σας κάνει εντύπωση ότι οι Κυρίαρχοι - όπου και όταν μιλάνε - συνήθως δεν μιλάνε ή μιλάνε ελάχιστα για την ουσία της κυριαχίας, ενώ αντίθετα οι σκλάβοι κατατρίχονται με τις αναλύσεις αυτών των εννοιών; Μήπως πρέπει να σας πεί κάτι αυτό για την διαφορά βιώματος;

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η σκλάβα αντικείμενο

Δεν μιλούσα για σας, αλλά για μένα (η μαγκιά που φεύγει είναι αποτέλεσμα μιας ορθότερης ανάλυσης που στρέφεται κατά του εαυτού της). By the way, δεν σας είδα ποτέ ως μέσο όρο, κυρίως επειδή δεν είστε, σύμφωνα με δικά μου, εντελώς υποκειμενικά κριτήρια, αλλά αυτό είναι άσχετο με το θέμα. Δεν με αφορά η αυτοεκτίμησή σας και η αυτοαπαδοχή σας, μου είναι παντελώς αδιάφορες. Επί του προκειμένου, κι επειδή με παρεξηγήσατε, το σύμπαν συνεχίζει να περιστρέφεται γύρω μου, ακόμη και όταν είμαι...συγκαταβατική μαζί μου. Το ότι αρχίσατε να το κάνετε κι εσείς (εννοώ να νομίζετε ότι μιλούν για σας όταν μιλούν περί ανέμων και υδάτων), αγαπητέ ST, είναι τουλάχιστον ανησυχητικό. 

Για τα υπόλοιπα θα επανέλθω αύριο, γιατί τώρα πρέπει να πάω νανάκια...Είναι αργά. 

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η σκλάβα αντικείμενο

Όπως αντιλαμβάνεσθε αυτή η αλλήθωρη αλληλογραφία με μπερδεύει. Συγχωρήστε μου, λοιπόν, την ανοησία να πιστεύω ότι όταν μου απευθύνουν τον λόγο έτσι όπως τον απευθύνουν, μιλάνε για μένα !!!! την επόμενη φορά θα ρωτάω πρώτα!

Αντε .. καλό βραδύ ..

 

Απάντηση: Η σκλάβα αντικείμενο



Μπορώ ν' αντιληφθώ κάποια πράγματα, κάποια άλλα όμως, όσο κι αν παιδεύομαι, δεν εννοώ να τα καταλάβω...

Μπορώ λοιπόν να κατανοήσω πως κάποια κείμενα μπορεί να έχουν δοκιμιακή, ακόμη και φιλολογική αξία. Επίσης, μπορώ να καταλάβω την αυτοεπιδεικτική αξία αυτών των κειμένων ("εγώ είμαι η σκλάβα των σκλαβών κι ο Αφέντης μου ο Κυρίαρχος των Κυριάρχων, ουκ έσονται Κυρίαρχοι έτεροι πλην αυτού, εκτός βεβαίως από τους προηγούμενους δικούς μου Κυριάρχους, που εκτός που ήταν λίγο αφελείς και νόμιζαν ότι τους ανήκα εγώ ενώ ήταν εκείνοι που μου ανήκαν, ήταν όμως μεγέθη δυσθεώρητα, το αφανγκατέ των Κυριάρχων)... Αυτά είναι πανεύκολο λοιπόν να τα καταλάβω όχι μόνο εγώ, αλλά ο καθένας. Εγώ αυτό που δεν καταλαβαίνω, είναι πού βρίσκεται η διαφωνία...

"Μικροί Κυρίαρχοι" και "Μεγαλοκυρίαρχοι", "σκλάβες της νέας εποχής" και "σκλάβες ανθρωπάκια", οραματιστές στρατηγοί από τη μιά και μικροβολεψάκηδες από την άλλη, από τη μιά τσουνάμια κι από την άλλη πρωινή δροσούλα που μαζεύεται στα φύλλα, κι αυτό, μόνο αν είναι Ανοιξη...

Και απορώ: Όλα αυτά τα είπαμε, μόνο και μόνο γιά να πούμε πως υπάρχουν διαφορετικά μεγέθη ή, όπως είχα υποθέσει αρχικά, γιά να φανεί πως κάπου υπάρχει και μιά ειδοποιός, μιά ποιοτική διαφορά; Διότι τέτοιο πράγμα, εγώ δεν είδα. Είτε Κυρίαρχοι είτε "κυρίαρχοι", εφ' όσον έχουμε πει από την αρχή (αμφότεροι) ότι δεν επιδιώκουν απλώς να κόψουν και να ράψουν τους σκλάβους στα δικά τους μέτρα, αλλά σκοπός τους είναι να τους οδηγήσουν στην αυτοπραγμάτωση, ε, τότε την ίδια ακριβώς δουλειά κάνουν όλοι, άλλος λίγο καλύτερα άλλος λίγο χειρότερα, πάντως στο ίδιο αποσκοπούν, γιατί όπως και να το κάνουμε, η αυτοπραγμάτωση, γιά κάθε "πράγμα", είναι μία...

Τί είναι λοιπόν τελικά, αυτό που κάνει τον ένα κυρίαρχο μεγάλο οραματιστή και τον άλλο απλό διεκπεραιωτή; Τί είναι αυτό που κάποιον από Κυρίαρχο τον κάνει κυρίαρχο και τελικά "κυρίαρχο"; Πότε μικραίνει το Κ, και πότε μπαίνουν και τα εισαγωγικά; Και, βεβαίως, ποιός είναι αυτός που απονέμει τα μικρά ή τα κεφαλαία Κ, και καθίζει και τα εισαγωγικά;

Εάν υπάρχει όντως κάπου μιά ποιοτική κι ειδοποιός διαφορά, παρακαλώ να μου τη δείξετε. Διότι τώρα, το μόνο που μπορώ να συμπεράνω, είναι ότι ο μόνος σίγουρος γιά το κεφαλαίο Κ του, είναι αυτός που φρόντισε να έχει (με όλες τις ανωτέρω εκφρασθείσες επιφυλάξεις γιά το ποιός έχει ποιόν) μιά σκλάβα με συγγραφικό ταλέντο, και πολυγραφότατη...

 

μάλιστα....πιστεύω πάντως πως είναι πιο δύσκολο να κάνεις μια σκλάβα άνθρωπο παρά να την κανεις αντικείμενο.... 

 

Re: Απάντηση: Η σκλάβα αντικείμενο

Εκεί ακριβώς έγκειται η αξία και η χρησιμότητα της κριτικής. Ότι βοηθάει τους αναγνώστες να καταλάβουν αυτό που νομίζουν ότι κατάλαβαν από μόνοι τους. 

Βρίσκω βαρετές τις επεξηγήσεις αλλά βλέπω ότι είναι και πάλι απαραίτητες. Εκτός από την αφοσίωση και εκτίμηση που τρέφει μία σκλάβα για τον δικό της Αφέντη, μία υποτακτική για τον δικό της Κύριο, και μία οποιαδήποτε γυναίκα για τον σύντροφό της, όταν η σχέση είναι σχέση κι όχι μια μπούρδα, νομίζω πως αυτό το φαινόμενο που παρατηρείς κι εσύ κ εγώ και όλοι μας, αποτελεί απλά μια ανθρώπινη αδυναμία και ελπίζω να έχουμε όλοι και όλες αρκετή αυτογνωσία ώστε να την κρατήσουμε εκεί που πρέπει να είναι - μακριά απ' τον κώλο μας. Βεβαίως ο καθένας από μας θεωρεί ότι αυτό που έχει είναι μοναδικό και υπέροχο, εκτός εάν στραβώσουν τα πράγματα οπότε θα μπορέσει πολύ βολικά να ρίξει το φταίξιμο στον άλλον, κι αυτό επίσης ανθρώπινη αδυναμία. Οφείλω όμως να ομολογήσω, και είναι κάτι που το έχω κάνει πολλές φορές εδώ πέρα, ότι καλό θα ήταν η κρίση μας να επεκτείνεται και λίγο παραπέρα και να αναγνωρίζουμε αυτό που είναι άξιο, όπου και αν βρίσκεται αυτό, ακόμη και αν δεν σχετίζεται μαζί μας ή δεν το απολαμβάνουμε εμείς οι ίδιοι.

Έχω συχνά αναφερθεί στην εκτίμηση που τρέφω σε αρκετούς Κ εδώ μέσα (και έξω), και η τελευταία φορά που το έκανα ήταν λίγο παραπάνω. Τα άτομα με χαμηλό προφίλ, που οι σνομπαρίες θεωρούν Κύριο Τίποτα, επειδή βαριούνται να συμμετέχουν στις συζητήσεις μας, και άλλοι που δίνουν την εντύπωση του "πεζού" ή του μη κουλτουριάρη, καθώς η μοναδική τους ιδιότητα είναι αυτή του Κυρίαρχου και όχι του εξαίρετου ακαδημαϊκού, άτομα που έχουν κάνει θαύματα με την ζωή τους, τεράστιες αλλαγές προς το καλύτερο, που μπόρεσαν και άλλαξαν την ζωή τους που ήταν σκατά πριν, χαίρουν όπως είπα της πλήρους εκτίμησής μου, και τους θαυμάζω απεριόριστα, αν και δεν σχετίστηκαν ποτέ μαζί μου πέρα από μία φιλία ή έστω και ένα φλερτ. Και αναφέρομαι και σε ζευγάρια και σε μεμονωμένους Κ.

Από ότι έχω δει, και άλλες σκλάβες εδώ πέρα έχουν τα μάτια τους ανοιχτά και την κρίση τους ακέραιη, έτσι ώστε να μην θεωρούν ότι οι γενικεύσεις που κάνεις ΜΜ επί των κειμένων μου έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Η δική σου ερμηνεία επί του δοκιμίου μου περί μικρο-κυριαρχικότητας συμπεριελάμβανε την άποψη ότι "εγώ είμαι η σκλάβα των σκλαβών κι ο Αφέντης μου ο Κυρίαρχος των Κυριάρχων". Δεν πάει έτσι όμως. Γιατί αυτό πετσοκόβει όλα τα υπόλοιπα, περί ανάγκης της κριτικής ματιάς να στραφεί κατά του εαυτού της και να πει, "βρε μπας και οι υπόλοιποι βλέπουν εμένα ως το βλαμμένο της υπόθεσης, ως έναν ακόμη μέσο όρο;" Πράγμα που επεσήμανα όσο πιο κομψά μπορούσα, χωρίς τις ανούσιες οιμωγές του τύπου που τόσο συχνά μας παίρνουν τ' αυτιά εδώ μέσα. Πετσοκόβει τις αναφορές σε όσους ανέφερα ότι γνωρίζω και προσωπικά, που δεν εμπίπτουν στην κατηγορία μικρο-κυρίαρχος, τις αναφορές στην ύπαρξη των Κυρίαρχων, που αν και λίγοι ίσως σε αριθμό υπάρχουν (και σίγουρα δεν τρώνε όλοι από τη χούφτα μου, αχ ΜΜ, μα πώς τα σκέφτεσαι όλα αυτά; ), τις αναφορές στην ανάγκη για ανακύκλωση και στην ανάγκη για αποφυγή της ζήλειας, όχι μόνο επειδή είναι ένα ανώφελο και ψυχοφθόρο συναίσθημα, αλλά επειδή πρέπει να δούμε το θέμα πρακτικά πρωτίστως, κατά την άποψή μου, και τέλος την αναφορά μου στους Κυρίαρχους που σιωπούν όταν βλέπουν να δίνονται ορισμοί που τους "μικραίνουν" γιατί βασίζονται στο ότι η D θα φωνάξει.

Επομένως, η δική μου αντίδραση δεν σχετίζεται διόλου με αυτό που φαντάζεσαι, ότι μιλάω για την εαυτάρα μου και για την δική μου φάση. Είναι μία αντίδραση σε έναν περιοριστικό ορισμό, τον οποίο προσωπικά δεν δέχομαι. Και δεν τον δέχομαι διότι βλέπω μπροστά μου 50 περίπου άτομα που γνωρίζω και από τα 50 τα 30 είναι μικρο-κυρίαρχοι, 10 είναι ντιπ μαλάκες και άχρηστοι και 10 είναι Κυρίαρχοι. Και ανέλυσα, όσο μπορούσα καλύτερα, πώς διαχωρίζω, με την δική μου κριτική αντίληψη τους μεν από τους δε, και λέω ότι δεν μπορεί και οι 50 να είναι υπέροχοι, ούτε και οι 50 να είναι ντιπ μαλάκες. Και λέω ότι αυτό μπορεί να συμβεί και σε μας τους ίδιους - σε μένα δηλαδή - και κάποιος να με βλέπει στο τέλος της κλίμακας, είτε από την καλή πλευρά είτε από την άλλη. Είτε στη μέση, στον μέσο όρο δηλαδή. Είναι καλό να το θυμόμαστε αυτό, γιατί τα κριτήρια είναι πάντα υποκειμενικά και γιατί η μαγκιά και η συγκατάβαση θολώνουν την κρίση. Και η αναφορά αυτή δεν είχε στόχο τον Sensual Torturer, αλλά εμένα, γιατί ο ST τους τσουβάλιασε όλους μαζί κι εγώ τους ξεδιάλεξα, αλλά κάνοντάς το, αναγκαστικά με τοποθέτησα στο καλό άκρο της κλίμακας, πράγμα που είναι φυσιολογικό και εύλογο, αν δεν είμαστε σχιζοφρενείς. Αλλά αυτό το ξέρω, όπως είπα, και προσπαθώ να προφυλάγομαι από την μαγκιά και την συγκατάβαση. Έγινε κατανοητό τώρα;

Είναι πολύ η καλή η ερώτηση περί της ειδοποιού διαφοράς. Όπως είπα ήδη, η διαφορά για μένα έγκειται στην ικανότητα κάποιων να βλέπουν την συνολική εικόνα των πραγμάτων και να οραματίζονται τον τρόπο με τον οποίο ένα σύστημα όπως ο ανθρώπινος ψυχισμός - γιατί ήδη γνωρίζουν πώς λειτουργεί το σύστημα, στα πλαίσια του εφικτού και των γνώσεών μας σήμερα - μπορεί να γίνει η βάση ώστε το άτομο να κάνει το θαύμα του. By the way, η αυτοπραγμάτωση δεν είναι απαραίτητο να τυγχάνει της αποδοχής των πλειοψηφίας. Γνώμη μου είναι ότι συχνά το αντίθετο συμβαίνει. Διότι - και αυτό είναι εύλογο - αντιτίθεται στις επιταγές της κοινής γνώμης, που μας θέλει όλους μαλάκες.

Χαίρομαι που η διαύγειά σου εδώ θα μου επιτρέψει κάποιες διευκρινίσεις (είδες όταν δεν έχεις προκάτ ιδέες περί ατόμων τι καλά που τα λες; ) Αυτό που κάνει έναν κυρίαρχο οραματιστή είναι ότι ο ίδιος έχει φτάσει ήδη εκεί που σε πηγαίνει (γνωρίζοντας ότι ακόμη και εκεί που έφτασε, θα συνεχίσει η εξέλιξη, ίσως και μέσα από την ίδια την δράση του ως Κ, πράγμα που λέει πολλά για την χρησιμότητα μιας σκλάβας). Αυτός που βάζει ή βγάζει τα εισαγωγικά είναι το ίδιο το αποτέλεσμα των πράξεών του. Πέτυχε ή απέτυχε; Υπάρχει έργο; Ή απλά περνούσε ευχάριστα την ώρα του, έχοντας και κάποιο ζωντόβολο να του κάνει τη μαϊμού; Οποιοσδήποτε μπορεί να αποφύγει τις προκάτ ιδέες, βλέπει με το κριτικό του μάτι και λέει: Ναι ή όχι. Ακόμη και αν μιλάει για τον ίδιο του τον εαυτό. Λέει, αυτό άξιζε, γιατί με έφτασε εκεί. Ή αυτό δεν άξιζε, γιατί αυτό ήταν κάτι pour passer le temps.

Τέλος, μία διευκρίνιση επ' αυτού, αξίζει τον κόπο:

Είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι μία σκλάβα θεωρεί ιδιοκτησία της τον Θεό της; Μα αυτό θα αναιρούσε όλη την διαδικασία στην οποία έχει μπει εθελούσια, όλα τα συναισθήματα που την οδηγούν στην έκσταση, αν είναι όντως σκλάβα, όλη την εικόνα που έχει για τον εαυτό της, που με τόσο κόπο διαμόρφωσε, και, εν τέλει, όλο το BDSM. Όποιος πιστεύει στο BDSM, δεν το σκοτώνει μέσα του. Το τιμά παντού και πάντα. Με ειλικρίνεια και με την δύναμη να κοιτάζει τον εαυτό του με ειλικρίνεια, ακόμη και όταν δεν τον βολεύει. Ιδίως τότε.