Η ώρα της (τελικής) συναίνεσης

Απάντηση: Η ώρα της (τελικής) συναίνεσης

Και μνημόνια που αναγράφονται Πρωτόκολλο-ειδή ε;


Κάψτε τα.

 

Απάντηση: Re: Η ώρα της (τελικής) συναίνεσης

@camera_obscura, αν εσεις γουστάρετε εναν ερωτικό χώρο και συναινείτε να σας μαστιγώνουν, ξευτιλίζουν, ξεσχίζουν κ.λ.π. γιατί την είδατε καλός Σαμαρείτης και όχι για την καύλα σας, τότε εγω παω πάσο...

Δεν σας κρύβω ότι ο ειρωνικός τόνος σας με χαλάει κάπως...

Ελάτε, πείτε μας, μην ντρέπεστε...

 

Απάντηση: Re: Η ώρα της (τελικής) συναίνεσης

Λοιπόν, εγώ συμφωνώ μαζί σας αγαπητή κάμερα...
Αυτό είναι ένα πρόβλημα για εσάς διότι τώρα θα την πληρώσετε μαζί σου.
Να λοιπόν τί ισχυρίζομαι αφού δηλώσω εκ των προτέρων με φωνή στεντόρεια, ΟΧΙ κανείς από όσους/ες αφορά ο ακόλουθος ισχυρισμός μου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥΣΤΗΣ.

Αν σας κατάλαβα καλά, το πρώτο από το οποίο ξεκινά μια σχέση είναι η γενική ορμή- επιθυμία που επενδύεται σε σ υ γ κ ε κ ρ ι μ έ ν ο πρόσωπο,καθιστώντας το πρόσωπο σ ε ξ ο υ α λ ι κ α και ε ρ ω τ ι κ ά επιθυμητό και ακολουθούν όλα όσα περιγράψατε... Εμ, εδώ δεν συμβαίνει αυτό. Σε τούτο εδώ το φόρουμ συμβαίνει το αντίστροφο. Προηγείται μια γενική επιθυμία κυριαρχίας του κόσμου, ενιότε βιώνεται στο φανταστικό ως πραγματικότητα και μια γενική επιθυμία υποταγής. Μετά η κυριαρχικότητα επενδύεται σε ένα πρόσωπο (το ποιο έχει κάποια σημασία, όχι όμως και σημαντική, αρκεί το πρόσωπο να θέλει να υποταχθεί αλλά και να μη θέλει, , εμείς εδώ χεστήκαμε,είμεθα ικανότατοι και εξυπνότατοι, εμείς θα της την βγάλουμε την υποτακτικότητα που κοιμόταν δεκαετίες τώρα κάπου μέσα στα βάθη της ψυχής του/ης, με μαιντ γκειμς και μερικές ξυλιές στον ποπό)και μετά ίσως και να επιθυμήσουμε ερωτικώς το πρόσωπο αλλά και να μην το επιθυμήσουμε ερωτικοασεξουαλικώς, δεν πειράζει. Το βδσμ μας είναι υπεράνω τέτοιων βανιλλοπρακτικών, όπως το σεξ. Σε τί ακριβώς συνίσταται λοιπόν η συναίνεση που ζητάται οριστικώς και τελεσιδίκως σε μια τέτοια ανθρώπινη σχέση? Μόνο αν μπορέσεις κάποιος να διελευκάνει τί έιδους ανθρώπινη σχέση είναι αυτή μετά μπορεί να μιλήσει περί τελικής συναίνεσης αν υφίσταται ή όχι και αν ναι, πότε και υπό ποίους όρους δίδεται.

Γιατί σε περίπτωση που ακολουθήσουμε τη διαδρομή σας,(εγώ αυτήν ακολουθώ στη ζωή μου) κατά την άποψή μου δεν υπάρχει τελική και αρχική συναίνεση, υπάρχει μια οιονεί συναίνεση άμεσα συνδεδεμένη και εγγενής της Εμπιστοσύνης, η οποία εν τέλει εγκαθιδρύεται μέσα στη σχέση και δε χρειάζεται να επαναδηλώνετε διαρκώς.

Αυτά.
ΥΓ. Αγαπητή camera, σε αυτό το φόρουμ, λέξεις όπως σεξ, έρωτας, είναι λέξεις του βανίλα κόσμου. Μη λέτε λοιπόν κακές λεξούλες.   

 

@elfcat,

Η συγκυρία το ‘φερε έτσι ώστε να αλιεύσω την απάντηση στο ερώτημά σας «Σε τί ακριβώς συνίσταται λοιπόν η συναίνεση που ζητάται οριστικώς και τελεσιδίκως σε μια τέτοια ανθρώπινη σχέση?» στα γραφόμενα του Master_DO, στο εξαιρετικό σημερινό του post (#234) στο νήμα «ξεσηκωθείτε». Λέει λοιπόν εκεί: «Μας ηδονίζει η καλοθρεμμένη υποταγή. Η παράδοση ελέγχου με αντίτιμο την εφησυχασμένη καλοπέραση, η ανάθεση κουραστικών ευθυνών σε άλλους Κυρίαρχους, αρκεί να λειτουργεί το Σχήμα Κ/υ που μας κάνει τη ζωή πιο εύκολη». Με άλλα λόγια, ο κόσμος διψάει για υποταγή και έχει μεγάλη πρεμούρα να δώσει τη συναίνεσή του για να ‘χει το κεφάλι του ήσυχο. Κι εδώ δε θα δεχτώ τον αντίλογο που λέει ότι κοινωνιολογώ ψυκαναλυτικμάν, γιατί δεν μπορεί κανείς να θέσει στο πεδίο της ερωτικής επιχειρηματολογίας μια σχέση που βαφτίζεται BDSM ή μπαρμπούτσαλα, έχοντας εξαιρέσει από αυτήν το σεξ.

Άρα, για να απαντήσω όσο πιο λιανά γίνεται και στον MasterPerri, η καύλα ουδόλως εξαντλεί το θέμα. Για την ακρίβεια, εν προκειμένω η καύλα δεν έχει καμιά σχέση με το είδος αυτό της συναίνεσης για το οποίο διερωτάστε elfcat.

Συμφωνώ με την οιονεί συναίνεση, ωστόσο εκτιμώ πως ακριβώς γι’ αυτό είναι σημαντικό να επαναδηλώνεται από καιρού εις καιρόν, καθώς οι άνθρωποι διαθέτουμε μνήμη χρυσόψαρου αλλά καχυποψία αλεπούς (homo hominis lupus est, etc).

Επειδή όμως μας βρίσκω αμφότερες αναιμικές στο να βάλουμε μπροστά ένα μπάχαλο με τα όλα του, ας προσπαθήσω φιλότιμα γι’ άλλη μια φορά παρεκκλίνοντας του θέματος μπας και βρεθεί κανείς να τσιμπήσει, να μην πάει τζάμπα και το αγωνιστικό μας πνεύμα!

Δράττομαι του πειράγματός σας για τη χρήση κακών βανιλολέξεων όπως έρωτας και σεξ, στο ναό τούτο της υψηλής βιδιεσεμοφροσύνης. Όπως πολλάκις έχω αναφέρει, η χειραφέτηση των λέξεων είναι κατ’ εμέ μείζονος σημασίας ζήτημα προς την κατεύθυνση της αυτονομίας του υποκειμένου. Επί μακρόν σπουδαίοι θεωρητικοί πάσχισαν να μας μάθουν να βάζουμε τις λέξεις in context. Όταν επιτέλους το καταφέραμε, πήγαμε στο άλλο άκρο: αλυσοδέσαμε τις λέξεις μεταξύ τους, αρχικά φτιάχνοντας σημαδούρες στον ωκεανό της αντίληψης, κατόπιν όμως φτιάχοντας πλατφόρμες από μπετόν αρμέ, που μπροστά τους τύφλα να ‘χουν οι εγκαταστάσεις άντλησης πετρελαίου μεσοπέλαγα. Φτάσαμε πια να ζούμε στο σύμπαν των απαγορευμένων λέξεων, κι αυτές πλήθυναν τόσο πολύ ώστε καταλήξαμε να μουγκαθούμε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι οιμωγές για τον απαιτούμενο Νέο Λόγο της αριστεράς, που τον περιμένουμε εδώ και σαράντα φεύγα χρόνια και δεν λέει να φανεί ο άτιμος… Δεν ομνύω φυσικά στο δόγμα του mix n’ match της μετανεωτερικότητας που μοστράρεται ως μοναδική αντιπρόταση, όπου οι λέξεις χάνουν τη σημασία τους ακριβώς επειδή εξορίζονται από κάθε πλαίσιο (αφού μπορεί να ανήκουν σε όλα), ωστόσο δεν αποδέχομαι και την καθιέρωση λέξεων-ταμπού. Έτσι, ασκούμαι καθημερινά στη χρήση των λέξεων βάζοντας χαλίκια στο στόμα και προφέροντάς τες κατ’ επανάληψη: έρωτας, έρωτας, έρωτας, έρωτας, έρωτάς, σεξ, σεξ, σεξ, σεξ, σεξ, αθωότητα, αθωότητα, αθωότητα, αθωότητα, αθωότητα (ναι, cornilie, σωστά μαντέψατε τις προάλλες) – και αρκετές άλλες λέξεις που κανονικά ( ; ) δε θα ‘πρεπε να λέω. Εφόσον τις στερεώνω νοηματικά ώστε να (πιστεύω ότι) τις κοινωνώ με ουσιαστικό τρόπο, δικαιούμαι να τις αρθρώνω ανερυθρίαστα δεν ‘πα να χτυπιέται ο γκραν πάπας, όπως είπε και ο poet laureate Γιακουμάτος!

MasterPerris,
Ρίξ’ τε παρακαλώ αν δε σας κάνει κόπο μια ματιά στο post μου #22 στο νήμα «Είναι ή δεν είναι dominant?» όπου παραθέτω τη στάση μου σχετικά με την ειρωνεία.

 

Απάντηση: Re: Η ώρα της (τελικής) συναίνεσης

Σπουδαίο ποστ camera obscura, δεν με αφήνει το σύστημα να σας δώσω rep, οπότε το ανακοινώνω δημοσίως και πριν τοποθετηθώ επί της ουσίας του θέματος. Με την ευκαιρία, χαίρομαι που μου δώσατε δουλειά σε τούτο το νήμα, εσείς και όχι μόνο  

Πολύ φοβάμαι ότι μη όντας των εκλεκτικών προσεγγίσεων, θα δουλεύετε ιδιαίτερα σκληρά αυτή την εποχή, μας τελείωσαν οι γενικές θεωρίες με ερμηνευτική ευκαμψία και ευρύτητα και έχουμε μεγάλο πρόβλημα γιατί με τις εκλεκτικές προσεγγίσεις τα είδαμε τα αποτελέσματα!

Θέλω να πιστεύω ότι το σημαίνον και το σημαινόμενο υπάρχουν ακόμα ή απατώμαι οικτρά; Ρωτώ με πάσα σοβαρότητα και πλάκα δεν κάνω, απλά το λέω ανάλαφρα ώστε τυχόν πλάνη μου να περάσει ανάλαφρα...

 

Απάντηση: Η ώρα της (τελικής) συναίνεσης

Συμπαθεστάτη camera_obscura, δεν χρειάζεται να το κάνετε πιο λιανά για να με πείσετε ότι οι δικές σας απόψεις επι του θέματος που διαπραγματεύεται το νήμα είναι σωστές, ενω οι δικές μου απόψεις είναι λάθος.
Σέβομαι τις δικές σας απόψεις ασχέτως αν συμπίπτουν ή οχι με τις δικές μου, κάνετε και εσεις το ίδιο για να μην αναλωνόμαστε με αναλύσεις επι των αναλύσεων εδω μέσα για να δούμε αν η εγκεφαλική και σωματική καύλα που λέω εγω ειναι αυτή που κάνει τις σκλάβες να συναινούν και να δέχονται αυτά που δέχονται ή είναι κάτι άλλο. Ευχαριστώ!

Υγ. Είναι καλό να λέμε την άποψή μας όποια και να είναι αυτή, δεν είναι όμως καλό να προσπαθούμε να περάσουμε με το έτσι θέλω την δική μας σωστή και ολες τις άλλες λάθος.

 

Re: Απάντηση: Η ώρα της (τελικής) συναίνεσης

Απορία: Με ποιό τρόπο μπορεί να το κάνει καποιος αυτο σε ένα φόρουμ συζητήσεων; Μονο να αναπτυσει και να αναλυει θέσεις και απόψεις μπορει. Πως μπορεί δηλαδή κάποιος να περάσει την αποψη του σε καποιον αλλο με το "έτσι θέλω" ; Θα τον στείλει στο γκουλανκ αμα δεν συμφωνήσει η θα του πει: ΣΥΜΦΩΝΗΣΕ ΡΕ ΜΗ ΣΕ ΓΕΜΙΣΩ ΜΟΛΥΒΙ;

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Η ώρα της (τελικής) συναίνεσης

@cornilios, το "ετσι θέλω" είναι τρόπος του λέγειν, όμως σαν παλιό μέλος του φόρουμ, θα εχεις δει πολλούς ομηρικούς καυγάδες μεταξύ μελών για να περάσει το κάθε μέλος τις δικές του απόψεις σωστές και τις άλλες λάθος. Αυτό λέω στο υστερόγραφό μου ότι πρέπει να το αποφεύγουμε.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η ώρα της (τελικής) συναίνεσης

Και τι πρέπει να γίνει; Να μην αναπτύσουμε επειχηρηματολογία; Να μην επιμένουμε στις αποψεις μας; Δεν καταλαβαίνω τι θες να πεις  

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η ώρα της (τελικής) συναίνεσης

Και βέβαια να αναπτύσουμε επειχηρηματολογία για να στηρίξουμε τις απόψεις μας, όμως σε κόσμιο ύφος πάντα, χωρίς ειρωνείες, καυγάδες κ.λ.π. για να βγάλουμε λάθος τις απόψεις των άλλων. Είναι άλλο να επειχηρηματολογόυμε για τις δικές μας και μόνο απόψεις και άλλο όλη η προσπάθειά μας να επικεντρώνεται στο πως θα βγάλουμε λάθος την άποψη του άλλου.

Πιστεύω τώρα να έγινα κατανοητός.

 

Απάντηση: Η ώρα της (τελικής) συναίνεσης

Να πω κάτι ακόμα για την την τελική συναίνεση μιας υ - σκλάβας.

Επειδή λοιπόν η άποψή μου ότι, μια σκλάβα συναινεί σχεδόν σε όλα οταν ο Κ έχει καταφέρει να απογειώσει την εγκεφαλική και σωματική της καύλα ίσως ακούγεται κάπως κυνική από κάποιες ευαίσθητες θηλυκές υπάρξεις..., θα προσθέσω χωρίς να παρεκκλίνω από την αρχική μου άποψη ότι, ναί, το αρχικό πλησίασμα μιας υ σε εναν Κ είναι για να πάρει από τον αυτόν, αυτά που την καυλώνουν σεξουαλικά, δηλαδή την κυριαρχία του, τον σαδισμό του, την βιαιότητα του στο σεξ κ.λ.π., (δεν πάει πάντως με εναν Κ για να τον στραπονάρει ή να του βάλει κολάρο και να τον πάει βόλτα στο πάλκο ασχέτως αν αυτό είναι γαρνιρισμένο με δήθεν εντολή... ) αλλά, ναι υπάρχουν και τα αλλά σε τέτοιες σχέσεις και αυτά θα τα δούμε μέσα από τις συναινέσεις.

Πάμε λοιπόν στις συναινέσεις.

Στην αρχή λοιπόν υπάρχει μία διστακτική και διερευνητική συναίνεση από μέρους της υ μέχρι να γνωρίσει καλά τον Κ, όταν σιγά σιγά καταφέρει ο Κ να την κάνει να του έχει απόλυτη εμπιστοσύνη (το βασικότερο στοιχείο για την συναίνεση) και συνάμα απογειώσει πρώτα την εγκεφαλική καύλα της και μετά την σωματική, τότε επέρχεται η πλήρη παράδοση και η τελική συναίνεση της υ.

Όμως μαζί με ολη αυτή την κατάσταση στο μυαλό και στο σώμα της υ, σε ένα ποσοστό 90% των σχέσεων αυτών έρχεται και το αγγελάκι του έρωτα και ρίχνει το βέλος του στο κέντρο της καρδιάς της υ...,  με λίγα λόγια ερωτεύεται σφόδρα τον Κ της, γιατί της δίνει όλα αυτά που έψαχνε στις φαντασιώσεις της κάποια βραδινά παρέα με το δακτυλάκι της..., ο έρωτας λοίπον της υ προς τον Κ της, είναι ο βασικός ένοχος... που κάνει πολλές φορές την υ να συναινεί σε πολλά πράγματα που ίσως να μην της αρέσουν στον σεξουαλικό τομέα αλλά και γενικά στην σχέση της, αυτή είναι η συναίνεση λόγω έρωτα που δεν είναι τόσο δυνατή όσο η συναίνεση λόγω καύλας, αν φυσικά ο Κ καταφέρνει να κρατάει αυτές τις δυο συναινέσεις το ίδιο έντονες στο μυαλό της υ, τότε θα έχει μία ιδανική σχέση με την υ του!

Τώρα, αν πάψει ο κυρίαρχος να για τους χ δικούς του λόγους, να δίνει εγκεφαλική και σωματική καύλα, (βασικό στοιχείο σε μία bdsm σχέση) τότε αρχίζει να φθείρει και ο έρωτας της υ προς τον Κ της και αν συνεχιστεί αυτό για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε αποσύρει και την συναίνεση της και κάπου εκεί επέρχεται και το τέλος της σχέσης.


Τα έγραψα πολύ απλά έτσι όπως είναι κατ΄εμέ η πραγματικότητα αυτών των σχέσεων, για να μην σας κουράζω με φιλοσοφικά βαρύγδουπα σεντόνια με ιατροσυνταγολογικές λέξεις... γιατί πάντα κατ΄εμέ αυτά δεν είναι για τους ερωτικούς χώρους αλλά για τους επιστημονοφιλοσοφικούς χώρους, άσε που μου φέρνουν σεξουαλική αλλεργία... 

Δεν ξέρω πόσοι/ες συναινούν...με τις απόψεις και πόσοι/ες δεν συναινούν, αλλά αυτές είναι οι δικές μου απόψεις περί συναινέσεων αρχικών, μεσαίων..., τελικών κ.λ.π.....