ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ, ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ....

Συγγνώμη που παρεμβαίνω, μιας και σύμφωνα με εσένα όποιος δεν καταθέτει εμπειρίες δεν έχει θέση στο νημα (ή στο bdsm φόρουμ, από ότι καταλαβαίνω)...
Αλλά εφόσον ζήτησες από όσους έχουν εμπειρίες να τις μοιραστούν δημόσια στο internet, όλοι οι υπόλοιποι, είτε σχετικοί, είτε άσχετοι έχουν κάθε δικαίωμα να εκφράσουν άποψη και να ασκήσουν κριτική.

Και αν αισθάνεσαι ότι οι απόψεις όσων έχουν λιγότερες εμπειρίες ή και καθόλου εμπειρίες για κάποιο λόγο "φτηναίνουν" τη δική σου εμπειρία και γενικά όλο το lifestyle... Τι να πω. Μου φαίνεται παράλογο και λίγο παιδιάστικο.
"Ο δικός μου μπαμπάς είναι πιο ψηλός από τον δικό σου!" "Το δικό μου flogger είναι πιο χρησιμοποιημένο από το δικό σου! Noob!"

Φυσικά είναι διαφορετικό να μιλάς με κάποιον έμπειρο και με κάποιον άπειρο. Αλλά και ο έμπειρος από κάπου ξεκίνησε. Εκτός και αν το bdsm είναι σαν το δημόσιο. Θέλουμε προϋπηρεσία κι ας γνωρίζουμε ότι μόλις βγήκες από το λύκειο, τέτοια φάση.

 

Couldn't have been said better. 
Η θεωρία, η πράξη, το πρωτόκολλα και το OCD, σε συνονθύλευμα παραλόγου κι εσύ ΤΟΛΜΑΣ να αμφισβητείς, χαμερπές αντιδραστικό σκουλίκι! 
Τέτοια λες κι άντε μετά να μαζέψεις τα απαραίτητα ένσημα για την βουδουσουμοσύνταξη.
Φεύγω, πάω για φώτιση στο Όρος Πανθωρά. Νια νια, νια νια νια... 

 

Χαχαχα . Ωραια τα λες @brenda .
Κριμα να μην μας δινεις τη δυνατοτητα να σε γνωρισουμε καλυτερα .  

 

Καλημερα,
Να πω μονο κατι...
Δεν με θεωρω εμπειρη. Αρα δεν εγραψα για να μοστραρω τα μεταλλια μου
Απλως βρηκα την ευκαιρια να σας μεταφερω οσο καλυτερα μπορουσα την ομορφοτερη εμπειρια μου με εικονες σε αυτο που λενε BDSM. Ακριβως για τον ιδιο λογο που μου αρεσει να διαβαζω αναλογες.
Που στο καλο να συζητησω ολα αυτα?
Δεν βαριεστε να λογομαχειτε συνεχεια?
Ειλικρινα μετανιωσα που το εγραψα....

 

Μου αρέσει να προκαλώ συναισθήματα.

Μου αρέσει να βλέπω τον φόβο, την αμηχανία, τον πανικό, την ανακούφιση, τη χαρά.

Μου αρέσει να παίζω με τα συναισθήματα των ανθρώπων.

Μου αρέσει να σε βλέπω να ξυπνάς χαρούμενη και να σου τσακίζω τη μέρα.

Μου αρέσει να ξυπνάς στα χάλια σου και να σου φτιάχνω τη μέρα.

Μου αρέσει να σε φτάνω σε όρια.

Να θες να τα κάνεις όλα λίμπα.

Μου αρέσει να σε φέρνω σε σημείο να τρέμεις από τον φόβο.

Μου αρέσει να νιώθεις αμήχανα.

Το πρόσωπο και το σώμα είναι ένας καμβάς.

Ένα πρόσωπο μπορεί να πάρει δεκάδες μορφές.

Ένα σώμα μπορεί να πάρει δεκάδες στάσεις.

Το συναίσθημα είναι ο δημιουργός της μάσκας.

Η μάσκα δίνει στο σώμα στάση.

Αλλιώς είναι το σώμα όταν η μάσκα είναι θλιμμένη, αλλιώς όταν η μάσκα είναι χαρούμενη.

Έχω μπροστά μου έναν κοινωνικό ρόλο. Τακτοποιημένο, σφιγμένο, καθώς πρέπει, βουτηγμένο στην ηθική του διαμόρφωση από ένα κόσμο ανήδονο, άκαυλο, γεμάτο πρέπει και πρόσεχε.

Δεν μου αρέσει.

Θέλω να τσαλακώσω τη μούρη σου.

Θέλω να χάσεις την ομορφιά του καθρέφτη σου.

Θα σε τσακίσω.

Θα σπάσεις.

Θα γίνεις άσχημη στα μάτια σου, αλλά όμορφη στα δικά μου.

Γιατί αυτό θέλω. Να είσαι όμορφη στα δικά μου μάτια.

Είσαι απλά ένας άδειος καμβάς.

Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από αυτό.

Το τι μορφές θα πάρει το πρόσωπο και το σώμα είναι δική μου υπόθεση.

Το μόνο που έχω να κάνω είναι να πυροδοτήσω το συναίσθημα που επιθυμώ.

Δεν μου αρέσει σήμερα η τακτοποιημένη και καλοβάμμενη μούρη σου;

Θα την αλλάξω.

Θα σε κάνω να κλάψεις μέχρι οι μπογιές από τα μάτια να φτάσουν έως το πηγούνι.

Δεν θα σταματήσω αν δεν πάρω τη μάσκα που θέλω.

Τη μορφή που επιθυμώ.

Και θα το διασκεδάσω αφάνταστα.

Δεν μου αρέσει η θλίψη που κουβαλάς σήμερα;

Θα σε ενδυναμώσω μέχρι η μούρη σου να γίνει όπως θέλω.

Το πρόσωπο δείχνει το από μέσα.

Είναι ο καθρέφτης του από μέσα.

Και το από μέσα μου αρέσει να το κινώ εγώ.

Η συναισθηματική σου κατάσταση θέλω να είναι σε αρμονία με τα κέφια μου.

Η πιο δύσκολη μάσκα είναι η ουδέτερη.

Το άγαλμα.

Εκεί που υπάρχει το σώμα παγωμένο χωρίς να βγάζει κανένα συναίσθημα.

Αυτή η μάσκα είναι μεγάλη καύλα.

Αντιδράς, αντιστέκεσαι, θυμώνεις, εξοργίζεσαι, δαγκώνεις τα σίδερα, αλλά δεν έχεις κανένα περιθώριο.

Υπακούς, παλεύεις, αγωνίζεσαι και τελικά παραδίδεις τον εαυτό σου.

Καμία άλλη επιλογή.

Κανένα περιθώριο.

Πώς να φτάσεις έως εκεί;

Θα φτάσεις;

Δύσκολο.

Αλλά όχι αδύνατο.

Το μαστίγωμα της δομής σου, της ηθικής σου, των ενοχών σου είναι η ηδονή μου.

Ο πόνος του εσωτερικού σου κόσμου είναι η καύλα μου.

Η υπέρβαση είναι το σημείο μου.

Η υπέρβαση του καθημερινού και άσχημου εαυτού.

Του καθώς πρέπει, του τακτοποιημένου, του ανέραστου, του τυποποιημένου.

Ένα κλάμα με λυγμούς είναι απελευθέρωση.

Ένας λυγμός στο λαιμό που δεν βγαίνει είναι καταπίεση.

Θα στον ξεριζώσω τον λυγμό.

Και θα τον κάνω καύλα.

Δική μου πρωτίστως.

Γιατί μπορώ να το κάνω;

Γιατί εμπιστεύεσαι…

Γιατί είσαι στη θέση σου με αφοσίωση.

Γιατί έχεις παραδώσει τον συναισθηματικό σου κόσμο.

Γιατί τον κινώ όπως θέλω.

Και γιατί στην τελική, έτσι το χαιρόμαστε….

Iagos

 

 

Εμένα ενα πράγμα μου έμεινε!!!!
Το μοχερ... Και ποια μαριόλα το χαίρεται τώρα....
 

 

@katerina επέτρεψέ μου να σου πω ένα μεγάλο:
Όχι. Να μην μετανιώνεις που μοιράστηκες κάτι τόσο όμορφο.
Γιατί πέρα από τις οποίες αντιπαραθέσεις, συγκρούσεις, ανταγωνισμούς, κλπ, κλπ που μπορεί να υπάρξουν γενικότερα στα νήματα, υπάρχει και η συντριπτική πλειοψηφία που βρίσκεται εδώ, ακριβώς για να διαβάσει και να πλάσει στο μυαλό του τις εικόνες από τις εμπειρίες άλλων .. αλλά και να μοιραστεί τις δικές του ..

Προσωπικά μιλώντας, γουστάρω πολύ περισσότερο τον γραπτό λόγο από την εικόνα .. Αν ήθελα εικόνες, ξέρω κάποιο άλλο διαδικτυακό χώρο που έχει αποκλειστικά σχεδόν εικόνες ..
Φιλικά ..

 

(σχετικά με τον άλλον διαδικτυακό χώρο ) .. και τι εικόνες   

 

Μου αρέσουν οι κούκλες..

Πάντα μου άρεσαν οι κούκλες…

Εκείνες οι μεγάλες κούκλες που είχαν ο γιαγιάδες μας στα σπίτια τους..

Εκείνες οι πορσελάνινες κούκλες που είχαν οι μαμάδες μας κλεισμένες σε βιτρίνες στο σαλόνι..

Πάντα μου άρεσε να παίζω με τις κούκλες όταν ήμουν μικρός.

Ποτέ μου δεν ήθελα τα όπλα και τα αυτοκινητάκια...

Και ξαφνικά πριν κάποιους μήνες μου έρχεται η σκέψη να φτιάξω μια κούκλα.

Από άνθρωπο.

Ξεκινάω την κατασκευή.

Απρίλιος.

Επιβάλλω πολύωρη ορθοστασία.

Μέχρι να φτιάξω ένα βλέμμα γυάλινο αλλά ταυτόχρονα ζεστό και θελκτικό.

Πρώτα η φόρμα.

Θα τα καταφέρεις;

«μάλιστα»

«Για να δούμε»

Το σημαντικό είναι να παγώσει το πρόσωπο και ο κορμός.

Δύσκολο.

Επιμένω.

Αρχές Μαίου και έχω φτιάξει τον σκελετό.

Άγαλμα.

Αυτός είναι ο σκελετός.

Ένα σώμα που δεν κουνιέται στο ελάχιστο

Δωρική φόρμα.

Κουράστηκες το ξέρω.

Αλλά τα κατάφερες.

Τώρα έχω έναν κορμό που στέκεται απόλυτα ακίνητος για ώρα.

Χωρίς εκείνο το τρέμουλο, τον φόβο και το άγχος των πρώτων ημερών.

Σε πίεσα.

Σε επιβράβευσα.

Και φτάσαμε εδώ.

Το βλέμμα σου όμως ακόμα είναι ανθρώπινο.

Η λεπτομέρεια πλέον επικεντρώνεται εκεί.

Στο βλέμμα.

Το θέλω ψυχρό και ζεστό.

Πρώτα λοιπόν θα φτιάξω το ψυχρό.

Και ξεκινώ.

Κανένα συναίσθημα δεν θέλω να βγαίνει από εκεί.

Τίποτα.

Το παλεύεις.

Κάθε μέρα επί τέσσερεις ώρες την ημέρα δουλεύουμε αυτό το βλέμμα.

Βήμα, βήμα.

Μου αρέσει όταν το παλεύεις.

Δεν μου αρέσει όταν κατακτάς κάτι και μετά το χάνεις.

Έχω δουλέψει και εγώ για αυτό.

Και θέλω να σέβεσαι τον κόπο μου…

Με αυτή την ατάκα τρως πέντε σφαλιάρες στη μούρη και τα φτυσίδια μου.

Καταρρέεις…

Αλλά δεν έχεις περιθώριο..

Θέλω να φτιάξω μια κούκλα.

Επιστρέφεις.

Αγωνίζεσαι να μου δώσεις αυτό που σου ζητώ..

Και το καταφέρνεις.

Μέσα Μάιου και το έχεις καταφέρει.

Ένα βλέμμα παγερό.

Απίστευτα παγερό.

Σε έναν κορμό κολώνα…

Αλλά ακόμα δεν είσαι η κούκλα μου.

Θέλω τα μαλλιά σου μια κοτσίδα πλεγμένη σαν στεφάνη στα μαλλιά.

Το κάνεις.

Το ξανακάνεις.

Το ξανακάνεις.

Το ξανακάνεις.

Το ξανακάνεις.

Και το βρήκαμε..

Αυτό θέλω..

Είσαι χαρούμενη…

Κάθε μέρα παίρνεις την στάση που επιθυμώ, το βλέμμα που επιθυμώ, το χτένισμα που επιθυμώ.

Ώρες ατελείωτες περάσαμε για αυτό.

Τώρα θέλω το πρόσωπο σου, το λαιμό σου και τα χέρια σου σε ένα χρώμα άσπρο που να έχει μέσα και λίγο κίτρινο.

Βρίσκεις τα χρώματα.

Και ξεκινώ να σε βάφω.

Καύλα.

Ηδονική στιγμή…

Ζωγραφίζω το πρόσωπο σου…

Πιο έντονη στιγμή από αυτή υπάρχει;

Χείλη κόκκινα.

Το περίγραμμα τους μια καρδούλα.

Όχι αυτά τα τσιμπουκόχειλα του εμπορίου..

Τα σιχαίνομαι..

Η δική μου η κούκλα έχει χείλη καρδούλα…

Βλεφαρίδες και μαύρο βάψιμο στα μάτια…

Απολαμβάνω το πρόσωπο που έχω φτιάξει..

Τώρα θα σε ντύσω…

Στα λευκά..

Λευκά εσώρουχα..

Λευκές κάλτσες..

Λευκά χαμηλά παπούτσια….

Και ένα λευκό μακρύ φόρεμα…

Και ένα κατακόκκινο κολάρο στο λαιμό..

Και κατακόκκινα νύχια…

Σε βλέπω…

Καμαρώνω..

Το νιώθεις και ευθύς το παγωμένο βλέμμα σου δίνει μια ζεστασιά…

Χωρίς να χάσει τον πάγο του..

«Αυτό είναι…… φωνάζω και με ακούει όλη η γειτονιά… έχω μια κούκλα από άνθρωπο»

Είναι αρχές Ιουνίου..

Πρωί..

Μόλις έχεις ξυπνήσει και μου σερβίρεις τον καφέ..

Σάββατο..

Και ο κόσμος κάνει τη βόλτα του στο κέντρο…

Βγάζω το φόρεμα και στο δίνω….

Δεν χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω…

Σε μισή ώρα είσαι έτοιμη.. σε βάφω...

Ακίνητη και στη θέση σου..

Σηκώνομαι..

Ακολούθησε με..

Τα χάνεις..

Σε κοιτώ…

Υπακούς….

Βγαίνουμε στον δρόμο…

Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο…

Παρκάρουμε στην Βουκουρεστίου…

Φτάνουμε στην Ερμού..

Καπνικαρέα..

Δεν έχουμε ανταλλάξει ούτε μια κουβέντα..

Σταματώ…

Σε τοποθετώ απέναντι από την Καπνικαρέα..

Σου ψυθιρίζω…

«Θα μείνεις εδώ για δυο ώρες ακίνητη»

Σε αφήνω..

Αγοράζω δυο μπύρες…

Κάθομαι απέναντι από την κούκλα μου και την απολαμβάνω…

Έχω φτιάξει ένα έργο τέχνης στον κεντρικότερο δρόμο της Αθήνας…..

Είναι η κούκλα μου…

Ακίνητη, όμορφη, δυνατή στο κέντρο της Αθήνας…

Ο κόσμος περνά.. σε βλέπει… τα παιδάκια σε κοιτούν με θαυμασμό...

Ποιος ξέρει, ίσως κάποια μέρα κάποιο από αυτά φτιάξει τη δική του κούκλα…

Παραδιπλα κάποιος κάνει τον Σαρλό

Εμείς την κούκλα

Η ώρα πέρασε..

Ώρα να μαζευτούμε στο σπίτι…

Ακολουθείς..

Σε κοιτώ χαμογελώ.. χαμογελάς..

Και σιγά σιγά το χαμόγελο γίνεται γέλιο…

Γέλιο ανεξέλεκτο..

Ασταμάτητο…

Τα καταφέραμε…

Πάμε σπίτι τώρα..

Τα Χριστούγεννα θέλω έναν Άγιο Βασίλη…

Έως τότε καλοκαίρι έρχεται και ας το χαρούμε…

Iagos

 

 

[το επόμενο κομμάτι της ιστορίας θα ακουστεί πολύ παράξενο, γιατί λείπουν πολλά κομμάτια τα οποία ίσως δεν είμαι έτοιμη να μοιραστώ οπότε bear with me και βλέπουμε   ]

....."Αλέξανδρε!" φωνάζει με δύναμη.

"Τι κάνεις, είμαι γυμνή!" έβαλα και εγώ τις φωνές. Λες και δεν το ήξερε, λες και δεν με έγδυσε εκείνος.

O Αλέξανδρος μπήκε στο μπάνιο χαλαρός όπως πάντα. Για κάποιο παράξενο λόγο τον ντρεπόμουν απίστευτα παρά την σχέση που είχαμε.
"Πάλι κάνεις θόρυβο?" είπε και γέλασε. Δεν με κοίταζε, κοιτούσε τον εαυτό του στον καθρέφτη.

Ξέρω ότι δεν είναι πολύ σέξι και δεν συνηθίζουμε να το αναφέρουμε σε αυτά τα σημεία τις ιστορίας, αλλά το γεγονός ότι δεν με κοίταζε επιβεβαίωσε μέσα μου όλες τις φοβίες και τις ανασφάλειες για το σώμα μου που μπορεί να είχα από 5 χρονών ξερωγώ. Ότι είμαι χοντρή, έχω κυτταρίτιδα, δεν έχω ξυριστεί καλά, οτί το φως πέφτει περίεργα πάνω μου. Και για όλες αυτές τις σκέψεις άρχισα να κλαίω. Το τελευταίο που με απασχολούσε ήταν το ότι ήμουν γυμνή. Ήθελα να με κοιτάξει ο Αλέξανδρος, συγκεκριμένα ο Αλέξανδρος, για κάποιο λόγο αυτό ήταν τόσο μα τόσο σημαντικό εκείνη τη στιιγμή!
Όμως άνοιξε την πόρτα και έφυγε...Γυρνάω και κοιτάω τον Αφέντη μου.

"Δεν του άρεσα..."
"Και τι σε νοιάζει αν άρεσες σε εκείνον. Σημασία έχει να αρέσεις μόνο σε εμένα έτσι δεν είναι? Άλλωστε εσύ δεν ήθελες καν να είσαι γυμνή στην τουαλέτα αν θυμάμαι καλά"
"Ναι δεν ήθελα...Ότι δεν ήθελα δεν ήθελα. Μα αν δεν αρέσω στους φίλους σου....? Και, να εσύ με έβαλες εδώ για να παίξουν μαζί μου, αλλά αν δεν τους αρέσω...?"

"Τελικά τι θέλεις?" μου είπε και έσκυψε κοντά μου.
"Δεν ξέρω τι θέλω!" είπα και κλώτσησα το ντουλάπι με το γόνατό μου "όλο με ρωτάς τι θέλω. Θέλω να μην θέλω! Εντάξει τώρα?" έβαλα τις φωνές και γύρισα το κεφάλι μου από την άλλη.
Έφυγε από την τουαλέτα και έκλεισε το φως.
ΈΒαλα πάλι τα κλάμματα.

Το μυαλό μου είχε καταλήξει από μόνο του στα εξής:
- δεν έκανα εγώ για αυτά
- καλύτερα να παντρευτώ ένα παιδί της εκκλησίας όπως μου έλεγε ο παππούς μου
- ήμουν χοντρή
- ο Αλέξανδρος δεν ήθελε να με κοιτάει
- ήμουν πολύ ανώμαλη for my own sake

Ένα safeword μακριά ήταν το τέλος της δυστυχίας μου στην τουαλέτα και μία λέξη μακριά ήταν το τέλος του πανικού και της τρικυμίας στο κεφάλι μου γενικά και για πάντα.

"ΚΑΙ ΜΕ ΤΡΏΕΙ Κ Η ΜΎΤΗ ΜΟΥ" φώναξα.

Δεν είχα χειρότερο από το να με αφήνει μόνη μου με τις σκέψεις μου. Καλύτερα να με έβαζε σε μία σακούλα με καβούρια. Κλώτσησα πάλι το ντουλάπι (because why not) και πριν προλάβω να ξανασιχτιρίσω ένιωσα ένα χέρι πάνω στον κώλο μου. Ούτε που είχα ακούσει κανέναν να πλησιάζει. Γυρίζω απότομα το κεφάλι μου και ήταν μία γυναίκα. Την είχα ξαναδεί σε ένα ιβέντ κ μου άρεσε πολύ...Μακριά μαύρα μαλλιά, πολύ μυτερά νύχια και φοβερό σώμα.

Πρώτη σκέψη: "Τέλεια. Έστειλαν τη θεά να με δει που είμαι χοντρή κ έχω κυτταρίτιδα"
Δεύτερη σκέψη: "Ελπίζω να θυμούνται ότι δεν είμαι γκέι....?"
Τρίτη σκέψη: "Είμαι πολύ σίγουρη ότι έχω ήδη πει ότι δεν την παλεύω να με σαδίζουν γυναίκες...?"

Μπαίνει ο Αφέντης μου. Της πετάει μία σακούλα με τα καλλυντικά μου, "βάψτην όσο χειρότερα μπορείς" είπε και ξαναέφυγε.
Τα μάτια μου είχαν γουρλώσει τόσο που με πόνεσαν τα φρύδια μου.
Στην πόρτα στεκόταν ο Αλέξανδρος.....


[to be   ]

 

Ως αμφισεξουαλική σαδίστρια με κυριαρχικές τάσεις πολλοί Κ και κάποιες Top/K μου έχουν ζητήσει να δοκιμάσουμε session με την/τον υ τους.

Για κάποιο διάστημα ήμουν αρνητική ώσπου μετά από συζητήσεις σε καφέ ή διαδικτυακώς , συμφώνησα με ένα γνωστό μου ζευγάρι Κ/υ από την Αθήνα.
Το κανονίσαμε για τη βδομάδα που θα επισκεπτόμουν την πόλη.

Περνάω ένα ενδιαφέρον βράδυ και έρχεται η επόμενη μέρα που είχαμε ορίσει.
Ξεκινάω για το σπίτι τους λοιπόν με χαρά και μια άγρια καύλα που είχε μείνει από το teasing της προηγούμενης μέρας.

Με τον Κ είχαμε χτίσει το γενικό πλαίσιο του session (αργότερα κατάλαβα πως όσο και να τον ξέρεις ή νομίζεις πως ξέρεις τον άλλο η συζήτηση κάθε λεπτομέρειας ειδικά την πρώτη φορά είναι αναγκαία!!), του είχα πει τις κόκκινες γραμμές μου και το πλαίσιο των κανόνων που μου αρέσει να κινούμαι και συμφώνησε, πολύ βολικά, σε όλα.

Φτάνω σπίτι τους, μου ανοίγει η υ.
Είναι με την ουρίτσα της, της συμπεριφέρομαι σαν σε σκυλάκι , χαϊδεύοντας το κεφάλι της . Μου ανταποδίδει το χαιρετισμό γλείφοντας το εσωτερικό της παλάμης μου, το απολαμβάνει ιδιαίτερα.

Ωραία αρχή, βλέπω όλα πάνε κατά γράμμα.

Την πάω από το λουράκι της στο σαλόνι όπου μας περιμένουν ο Κ και τα εργαλεία τους.
Την οδηγώ σε κείνον , τον παίρνει στο στόμα της .

Βγάζω από την τσάντα μου τη ζώνη μου (προτιμώ να χτυπώ με τη συγκεκριμένη), την αποστειρώνω ξανά μπροστά τους και την αφήνω στην άκρη.

Κάθομαι στην απέναντι πολυθρόνα κ απολαμβάνω το θέαμα. Τον ερεθίζει όπως πολύ καλά ξέρει. Καταλαβαίνω πως είναι ώρα . Σηκώνω την μακριά φούστα μου και την καλώ κοντά μου. Χώνω το κεφάλι της ανάμεσα στα πόδια μου , καθοδηγώντας την.

Εκείνος μας κοιτάει χαμογελώντας, παίρνει το φλογγερ του και αρχίζει να "ζεσταίνει" την πλάτη της.

Νιώθω την καύλα της να περνάει μέσα από την γλώσσα της. Εξαπλώνεται στο κορμί μου.

Αυτός βλέπει την καύλα μου, τη δύναμη με την οποία έχω τη γροθιά μου τυλιγμένη δυνατά στις ρίζες των μαλλιών της, κολλώντας την στη κλειτορίδα μου.

Με κοιτάζει βγάζοντας την μπλούζα του, το βλέμμα μου τρέχει πάνω στα χέρια του. Αρπάζει ενα dragon tail.
Το προσγειώνει στο κώλο της σε ανύποπτο χρόνο.


Ο ηλεκτρισμός διαπέρασε και Τ/τις δύο μας.


Δεν σταμάτησε να με γλείφει στιγμή.

Τα βογγητά της μαζί με τον ήχο του dragon tail στον αέρα , είχαν δημιουργήσει την καλλιτεχνική αρμονία που επιθυμεί το αρπακτικό μέσα μου.

Την σηκώνω βίαια στο ύψος της πολυθρόνας, τη κοιτάω στιγμιαία και επιτίθομαι στο λαιμό της. Το άλλο χέρι μπήγει τα νύχια μου στη πλάτη της. Φιλάω τα χείλη της απολαμβάνοντας τη γεύση της μαζί με τη δικιά μου.

Τον κοιτάζω, του ζητάω τη ζώνη μου. Την ρίχνω μπροστά του στα τέσσερα.
Ήρθε η ώρα να την ζορίσουμε λίγο παραπάνω.

Της βγάζω την ουρά, και μπαίνει μέσα της με φόρα.
Φωνάζει.
Τη διατάζω να μετρά χτυπήματα. Είμαι απο δίπλα κ η ζώνη μου προσγειώνεται πάνω στη πλάτη της όσο της παίρνει τον όμορφο κοκκινισμένο κώλο της.

Όταν βλέπω πως συνηθίζει τον ρυθμό του, πλησιαζω για να γλείφει ταυτόχρονα εμένα όπως είμαι όρθια από πάνω της. Δυσκολεύεται να παραμένει τουρλωμένη και μισό σηκωμένη για να με γλείφει.
Εμείς Κοιτιόμαστε κ απολαμβάνουμε το πόσο καλά εξελίσσονται τα πραγματα.
Θέλω να τελειώσω στο στόμα της.

Συνεχίζω να της ρίχνω με τη ζώνη.

Στη πέμπτη χύνω μαζί με την υ. Δευτερόλεπτα μετά ακολουθεί κ ο Κ αδειάζοντας μέσα της .

Μένουμε ετσι μέχρι να πιάσουμε όλοι την ανάσα μας.

Μέχρι εδώ όλα εξελίσσονταν βάση σχεδίου κ ακόμη καλύτερα από τη φαντασία μας.

Ο Κ της μικρής μπαίνει για ντους.
Ανάβω ένα τσιγάρο και ψάχνω τασάκι.
Η υ έρχεται δίπλα, βάζει τα χέρια της στο μπράτσο της πολυθρόνας .
Την κοιτώ απορημένη, "Λέγε σκύλα γιατί χάσκεις με ανοιχτό στόμα; Δε σε κάλεσα κοντά μου."
Νιώθω την αμηχανία της , την παροτρύνω με ένα χαμόγελο.
Όσο πιο ευγενικά μπορεί μου λέει πως ο Κύριος δεν έχει τασάκια στο σπίτι παρά μόνον το στόμα της για τους καλεσμένους.
Την κοιτώ απορημένη , νοητά επαναλαμβάνω την συζήτηση Μας. Πουθενά δεν είχε αναφερθεί αυτή η ... λεπτομέρεια.
Η υ σπεύδει να συμπληρώσει πως ο Κύριος χρησιμοποιεί το στήθος της για αυτή την υπόθεση και της έχει δώσει εντολή, αν με ευχαριστεί, να κάνω το ίδιο.

Φυσικά, αντιλαμβάνομαι την ηλιθιότητα μου. Της αναφέρω πως η γλώσσα της είναι υπέρ αρκετή προς το παρόν και την ευχαριστώ για την υπηρεσία της.

Πρώτη έκπληξη. Πρώτη απόκλιση.
Άρχισα να νιώθω κάτι να χτυπάει μέσα μου, μου το έκρυψε εσκεμμένα ή δεν το σκέφθηκε; Ήξερε από συζητήσεις μας ότι δεν αρέσκομαι στο human astray.

Δεν έδωσα σημασία , άλλωστε είναι το δικό Τ/τους πλαίσιο άσχετα αν με ξένιζε τότε αυτή η πρακτική. Μπορεί να του διέφυγε (Δεύτερο λάθος απειρίας).
Μέχρι να τελειώσω το τσιγάρο μου είχε βγει από το ντους χαλαρός και μυρωδάτος.
Το πετάω στο μάρμαρο και το πατάω με την μπότα μου.
Του ρίχνω ένα έντονο βλέμμα και Στέλνει την υ για ντους.

Ακολούθησε ένας μικρός διάλογος για το ζήτημα, προσπάθησε να μου πει πως δεν το θεώρησε σημαντικό να το αναφέρει και ότι δεν είναι υπέρ του , αλλά δεν θυμόταν ότι είχα ένσταση για αυτό.

Δε με έπεισε , μα αποφάσισα να μην χαλάσω την ατμόσφαιρα.

Είναι η σειρά μου για ντους...

(Η συνέχεια αύριο)