Θέλω και Ανάγκη, ποιά η διαφορά?

Απάντηση: Θέλω και Ανάγκη, ποιά η διαφορά?

Τα θέλω με το τι έχω ανάγκη πραγματικά απέχει πάρα πολύ.
Θέλω να πάω μία βόλτα με Τον/Την Κύριο/α μου. Την έχω ανάγκη αυτήν την βόλτα?
Θέλω ένα χάδι από Τον/ην Κύριο/α μου. Το έχω ανάγκη αυτό το χάδι?

Αυτό που πρέπει να εξετάσει κάθε διαυγές υποτακτικό ον κι οφείλει να παρατηρεί κάθε διαυγές Κυριαρχικό ον είναι πότε προκύπτουν τα θέλω των υποτακτικών κι αν την δεδομένη στιγμή τα έχουν πραγματικά ανάγκη. Ορισμένες φορές και ζωτική ανάγκη.

Θέλω έναν καφέ. Τον έχω ανάγκη? Θα πάθω κάτι εάν δεν τον πιω?
Θέλω ένα χάδι, μία αγκαλιά. Την έχω ανάγκη? Θα πάθω κάτι εάν δεν την λάβω?

 

Απάντηση: Θέλω και Ανάγκη, ποιά η διαφορά?

Αυτή η συζήτηση τελικά έχει μεγάλο "σουξέ" στο fοrum. Από εδώ το έχουμε από εκεί το έχουμε πάλι εδώ καταλήγουμε! Στςι ανάγκες και τις επιθυμίες. 

Ποτέ μια ανάγκη δεν ταυτίζεται με την επιθυμία διότι είναι δύο έννοιες τόσο σχετικές όσο η πείνα με τα βερίκοκα. Το ένα είναι ανάγκη και το άλλο τρόπος εξυπηρέτησής της. Ενας από τους πολλούς. Το σφάλμα που γίνεται συχνά είναι η σύγχυση της έννοιας της ίδιας της ανάγκης με τον τρόπο που ο καθένας επιλέγει και επιθυμεί να την ικανοποιήσει.

Γεγονός είναι ότι πρέπει να τραφώ διότι αλλιώς θα πεθάνω. Τελεία! Αυτό είναι η ανάγκη και είναι ίδια για όλους.

ΤΟ αν τώρα θα τραφώ με παξιμάδια και νερό ή με χαβιάρι και σαμπάνια είναι επιθυμία και δεν είναι ίδια για όλους.

Ανάγκη είναι η ανθρώπινη επαφή το αν αυτό θα το εκπληρώσω όντας Αφέντης ή σκλάβα είναι θέμα επιθυμίας και προσωπικής επιλογής. Διότι σε άλλους αρέσει έτσι και σε άλλους αλλιώς. Η ΑΝΑΓΚΗ όμως παραμένει η ίδια.

Οι ανάγκες είναι συγκεκριμένες και ίδιες για τους πάντες. Από φτωχούς έως πλούσιους και Αφέντες έως σκλάβες.

 

Δύσκολο να το προσεγγίσεις.
Το σώμα βιολογικά για να αντεπεξέλθει και να επιβιώσει έχει ανάγκη από νερό, τροφή, ξεκούραση, κλπ.
Το θέλω και η επιθυμία είναι μια άλλη βαθμίδα.
"Θέλω να πάω διακοπές, επιθυμώ να πάω διακοπές, για να ξεκουραστώ απ' τον απαιτητικό χειμώνα". "Θέλω-επιθυμώ", αν δεν πάω θα πάθω κάτι κακό;
Σίγουρα όχι. Η σωματική-πνευματική-ψυχική ξεκούραση μπορεί να γίνει και στο σπίτι. Αλλά χάνεις την ψυχαγωγία που θα πρόσφεραν οι διακοπές που τόσο "ήθελες".

Πέραν των σωματικών απαραίτητων αναγκών για να μπορεί το σώμα να επιβιώνει και να θεωρείται υγιές, είναι και οι ψυχικές ή για ορισμένους που δεν πιστεύουν τόσο σε αυτήν, οι πνευματικές ανάγκες. Εγώ θα τις ονόμαζα βαθιές επιθυμίες που εν τέλει οδηγούν στην ανάγκη κι εξηγώ.
Όταν αυτό που θέλω κι επιθυμώ δεν το έχω για πολύ καιρό, π.χ την επιθυμία της υποταγής, την συντροφικότητα, τον πόνο -ίσως-, τον έρωτα (σε όποια μορφή), την επιβολή, την χαρά του δώσε-πάρε και λοιπά (χωρούν πολλά θέλω-επιθυμώ εδώ μέσα), θα πάθω κάτι αν δεν τα χω; Θα πάθει κάτι η ψυχή μου αν δεν τα χει; (Η κάθε ψυχή ξέρει μόνο για εκείνην και για καμία άλλη).
Όχι θα πει κάποιος, άλλος θα πει ναι. Η ουσία είναι αν όντως έχω καταλάβει πως αυτά επιθυμώ και δεν μπορώ να συμβιβαστώ ή να λειτουργήσω με κάτι άλλο πέρα από αυτό, αν δεν τα έχω θα νοσήσω, ψυχικά, πνευματικά αλλά θα νοσήσω αργά ή γρήγορα.
Άρα είναι μια ανάγκη. Είναι ψυχική ανάγκη, πνευματική ανάγκη για να νιώσεις υγιής κι ολοκληρωμένος ψυχή τε και σώματι.
Έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ.  

 

Εγώ το βλέπω απλά και απλοικά θα έλεγα  
Θέλω : Κάτι το οποίο επιθυμώ να συμβεί αλλά μπορώ να συμβιβαστώ με την ιδέα ότι δεν θα γίνει, δεν μου είναι αναγκαίο. Αν δεν συμβεί, δεν θα με επηρεάσει αρνητικά, σαν ύπαρξη.
Ανάγκη : Κάτι που αν δεν πραγματοποιηθεί, θα με επηρεάσει αρνητικά, εμένα σαν άνθρωπο, στις βασικές μου λειτουργίες. Οι βασικές λειτουργίες δεν είναι μόνο σωματικές μα και ψυχολογικές σε ένα βαθμό.

 

Το δύσκολο είναι τα θέλω σου να μην μετατραπούν σε εξάρτηση ανάγκης.
πχ Θέλω να υποταχθώ, να υπηρετήσω. Το κάνω όμως γιατί εκπληρώνω τις επιθυμίες Της και μέσω της δικής Της ικανοποίησης εκπληρώνω τα θέλω μου. Όμως το υποτάσσομαι, κάνω ότι θέλει γιατί το έχω ανάγκη κι έτσι αισθάνομαι ότι ολοκληρώνομαι κτλ οδηγεί και κατευθύνεται μόνο από / στο εγώ και αυτό είναι λάθος για εμένα.

 

Ανάγκη είναι το φαγητό.....επιθυμία είναι το παγωτό  

 

Η ανάγκη μπορεί να γίνει θέλω
Το θέλω δεν γίνεται υποχρεωτικά ανάγκη.

 

Τα θέλω μπορούν να τροποποιηθούν και να αλλάξουν απο καιρό σε καιρό . Άλλα να υποβαθμιστούν και άλλα να αναβαθμιστούν
Η ανάγκη απο την άλλη δεν αλλάζει . Παραμένει ζωτικής και ουσιαστικής σημασίας για το άτομο που την "κουβαλάει" .

 

Κάθε υποτακτικος/η, όπως και κάθε άνθρωπος εξελίσσεται, συνεπώς μου είναι δύσκολο να μιλήσω γενικά. Τολμώ όμως να πω πως, ιδίως στις αρχές, υπάρχει μεγάλη σύγχυση αναμεσα στα θέλω, αλλά και στις ανάγκες του κάθε υ. Τα θέλω συχνότατα αλλιλοσυγκρουονται, και πολλές φορές βαπτιζονται ως ανάγκες. Οι πραγματικές ανάγκες από την άλλη, δεν είναι συνειδητες. Μέσα σε όλα αυτά λοιπόν, τα θέλω δεν συνδέονται με τις ανάγκες αρμονικά και δημιουργούν στον/ην υ αίσθηση κατακερματισμου και άγχος.

 

Θέλω σημαινει πως υπάρχει κατι/κάποιος που θέλω..Δεν είναι κάτι που το χρειάζομαι απαραίτητα,ούτε δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό..Δεν ορίζει την μέρα μου,τις σκέψεις μου,ούτε και με κάνει να χάνω κομμάτια του εαυτού μου..
Μπορεί να το θέλω κ να μην συμβεί..Δεν θα με επηρεάσει όμως,τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό γτ μετα απ αυτό το <θελω> θα ρθει ενα αλλο κ ενα αλλο κ ουτ ο καθεξης..
Έχω ανάγκη σημαίνει χρειάζομαι..Και όταν χρειάζομαι κάτι μπαίνω στην διαδικασία να τα ζυγιαζω όλα βάση αυτού. Αυτό αναπόφευκτα με οδηγεί σε μια κατάσταση κατά την οποια η λογική παραγκωνίζεται κ οι οποίες αποφάσεις μου λαμβάνονται σε σχέση με αυτό που έχω ανάγκη κ όχι αυτό που κατ' ουσίαν θελω..
Για παραδειγμα μπορει εχοντας την ανάγκη κάποιος του να μην είναι μόνος, να υποβιβασει τα θελω του προκειμενου να τα συγχρονισει με αυτα ενος αλλου ανθρωπου..το θελει?οχι.
Το εχει αναγκη?ναι.
Εν ολίγοις,μια βασική διαφορά ανάμεσα στο θελω κ στο έχω ανάγκη για εμένα,είναι ότι στην πρώτη ορίζεις εσυ τις επιλογές σου ενώ στην δεύτερη ίσως αυτές να ορίζουν εσενα

 

μιλώντας προσωπικά, από τη σκοπιά ενός όχι και τόσο έμπειρου υ, έχω την αίσθηση ότι τα οποιαδήποτε "θέλω" συνδέονται με πεποιθήσεις που έχει δημιουργήσει κάποιος για τον εαυτό του και οι οποίες μπορεί να πηγάζουν από και να αναπαράγουν ένα συγκεκριμένο comfort zone. Για παράδειγμα, έχω την τάση να εσωτερικεύομαι, να έχω αργούς ρυθμούς και θέλω να ασκούμαι στη hatha yoga γιατί νοιώθω ότι μπαίνω σε διαλογιστικό trance, στρέφομαι προς τα μέσα, αισθάνομαι "σαν στο σπίτι μου". Ό,ποτε έχει τύχει να ασκηθώ σε πιο δυναμικά είδη yoga πχ ashtanga, βιώνω αντίσταση, δεν θέλω, εκνευρίζομαι. Ενδεχομένως, όμως, αυτό που έχω ανάγκη να είναι το δεύτερο, γιατί μπορεί να μου "ξεκλειδώσει" πτυχές του εαυτού μου με τις οποίες δεν έχω έρθει ποτέ σε επαφή και που θα βελτίωναν τη ζωή μου πχ να είμαι γενικότερα πιο γρήγορη και αποτελεσματική στην καθημερινότητά μου.

Σε επίπεδο D/s, έχω την αίσθηση ότι καθώς Ο/Η Κ Είναι Αυτός/ή που Κρίνει ποιες είναι οι ανάγκες του υ Του/Της σύμφωνα με το δικό Του/Της πλαίσιο, Ορίζει το ο,τιδήποτε θα κάνει το υ ανεξαρτήτως με το αν αντιτίθεται ή όχι στα "θέλω" του. Για την ακρίβεια, έχω την αίσθηση ότι το υ όντας μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο παύει σταδιακά να έχει "θέλω", καθώς αυτά φαίνεται να πηγάζουν από εγωιστικά κίνητρα και από τη διαχείρηση του εαυτού του από το ίδιο και όχι από Τον/Την Κ. αισθάνομαι ότι όσο προχωρά το D/s το υ ευθυγραμμίζεται με τα "θέλω" Του/Της Κ. υποψιάζομαι ότι όλη αυτή η διαδικασία σχετίζεται άμεσα με τις αντιστάσεις του υ, οι οποίες ενδεχομένως να εκφράζουν ακριβώς αυτή την αρχική σύγκρουση "θέλω" και ανάγκης, ιδιαιτέρως κατά την περίοδο της εκπαίδευσης.

 

Οι ανάγκες είναι συγκεκριμένες και αμετάβλητες τις περισσότερες φορές,ενώ το
θέλω είναι δημιούργημα δικό μας αλλά και του περιβάλλοντος μας