Θέλω ν’ αφήσω τα βυζιά Μου να πέσουν στο πάτωμα....

Re: Θέλω ν’ αφήσω τα βυζιά Μου να πέσουν στο πάτωμα....

Τελικά μια γυναίκα γεννιέται Αφέντρα? γίνεται στην διαδρομή ?η τελικά είναι απλά δημιούργημα ενός φετιχιστή άνδρα?


τελικα φθασαμε ξανα στο ποστ το οποιο εβαλα πριν λιγες μερες.Απο αυτα που εγραψε πιο πανω η SM Art Lady απαντα εμεσα στο δικο μου ερωτημα.οι ποιο πολλες Αφεντρες αναγκαζονται εμεσα να γινουν Αφεντρες για να μην χασουν το προσωπο το οποιον αγαπουν.δηλαδη ειναι κατα καπιο τροπο δεσμιες στα βιτσια του υποταχτικου τους.στην διαδρομη εαν νιωσουν την δυναμη την ανωτεροτητα ,τα μοναδικα συναισθηματα ,εαν διαβασουν ,εαν νιωσουν την φλογα που ενιωσα και εγω σαν υποταχτικος τοτε φθανουν στο τελικο σκοπο τους που ειναι η ολοκληρωση τους σαν Αφεντρα και η υποταγη του υποταχτικου τους.οι περισσοτεροι υποταχτικοι με τους οποιους μιλω μου εκμυστηριευωνται οτι κατα βαθος νιωθουν οτι μπορουν αυτοι να κατευθηνουν την Αφεντρα τους .και ετσι φθανουμε ξανα στο ερωτημα.ποιος τελικα κυριαρχει?Η Αφεντρα? η ο υποταχτικος?

 

Πως μπορεί κανείς νη μη συμφωνήσει με την Amazona; Πάρα πολύ σωστά τα είπε. Όντως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Αλλά, ο άνθρωπος όντως γεννιέται (όπως λέει η Princess of pain) όμως μεταμορφώνεται ή αλλάζει. Μερικές φορές τόσο που μπορεί να αλλάξει και status, αν και αυτό είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Όμορφη αυτή εμπειρία της πολύ αγαπητής Εύας. Τελικά τι έγινε; Την κυριάρχισε για να αποφορτιστεί και αυτή (δεν εννοώ την Εύα).

 

Τελικα μαλλον δεν Ειμαι τρελλος. Γαμωτο, αλλη μια ψευαίσθηση χαθηκε

 

ο αφημένος Κυρίαρχος

Στο νήμα της SM_Art Lady "θέλω ν αφήσω τα βυζιά μου να πέσουν στο πάτωμα" θ' απαντούσα απλά:

"Καλή ευκαιρία, αστα να πέσουν Κυρά και δες τότε τί θα γίνει και ανάλογα με το τί θα γίνει πράττεις. Και αν ο υποτακτικός πάει να μανιπουλάρει βάσει αυτού, του τραβάς μία πειθαρχία τέτοια, που να την θυμάται μετά και να δίνει συμβουλές στους ομοίους του να αποφεύγουν τέτοιες ζαβολιές."

Μπορεί να είναι η ιδέα μου, αλλά στην Maledom/femsub υποκατηγορία δε νομίζω ότι θα υπήρχε τέτοιο γενικό δίλημμα. Αν ο Κυρίαρχος είναι κουρασμένος, εκνευρισμένος, με διάθεση να αφεθεί, τον ξεκουράζεις, δέχεσαι τα ξεσπάσματά του, τον βοηθάς να χαλαρώσει, φτιάχνεις ήρεμη ατμόσφαιρα και έληξε το θέμα. Και αν θέλει να μείνει μόνος του να ξεδώσει, τον αφήνεις μόνο του να ξεδώσει. Έτσι και αλλιώς το δικαίωμα κριτικής το έχεις προ πολλού απεμπολήσει.

Αλλά έχω την εξής απορία:

Θα αφεθεί ένας Κυρίαρχος να τον δει η μικρή Του τύφλα στο μεθύσι; Να έχει χάσει πλήρως τον έλεγχο;

Απλά αναρωτιέμαι. Επειδή, απ ότι γνωρίζω οι κυριαρχικοί βανίλλα το αποφεύγουν αυτό.

Οι Κυρίαρχοι τί κάνουν σε αυτήν την περίπτωση;

 

Re: ο αφημένος Κυρίαρχος

Τι εννοείς τύφλα στο μεθύσι?
Έχω δει πολύ πιωμένο Τον Κύριο μου και δεν καταλαβαίνω με πιο τρόπο αυτό θα ήταν κάτι που θα έπρεπε να Αποφεύγει και γιατί να το κάνει.

Όταν ζεις με ένα άνθρωπο, ότι κι αν είναι αυτός, πόσο θα αντέξεις να μην είσαι ο εαυτός σου, να είσαι συνέχεια στη τσίτα ή να προσέχεις για όλη σου τη ζωή μην συμπεριφερθείς έτσι ή αλλιώς?

Βέβαια έχω δει μεθυσμένους και μεθυσμένους, αλλά δεν έχω δει κανένα κυριαρχικό άτομο να σέρνεται από το μεθύσι. Κάποιον που τον πειράζει το ποτό απλά πρέπει να το αποφεύγει, από κει και πέρα, εδώ εγώ που δεν είμαι κυριαρχική και ποτέ δεν χάνω τον έλεγχο όσο και να πιώ. Οπότε υποθέτω εξαρτάται από το άτομο και πως αντιδρά με το ποτό.

Γενικά, πιστεύω πως όσο είσαι κάτι επειδή πρέπει και όχι επειδή έτσι είσαι, κάποια στιγμή θα σπάσεις...

 

MasterJp εύλογη η απορία σου ….στην οποία σαφώς και είμαι σίγουρη ότι ξέρεις καλά όπως και εγώ ότι η απάντηση είναι ότι "Είμαι Κυρίαρχος όχι επειδή πρέπει αλλά επειδή με εκφράζει".

Όμως δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τον ανθρώπινο παράγοντα και ιδιαίτερα στην Γυναίκα, η οποία εκ φύσεως είναι πιο ευάλωτη συναισθηματικά, την ψυχική εξάντληση και την περίσσια ευθύνη που έχει σαν Κυριαρχική έναντι ενός υποτακτικού άντρα.

Και επειδή έχω μάθει να είμαι ειλικρινής και όχι δήθεν όπως πολύ καλά θα ξέρετε και επειδή δεν μου αρέσει να λέω πως είμαι ο Γιαγκούλας η ο Ντερβίσης και επίσης, δεν μου αρέσουν τα παχουλά τα λόγια τα μεγάλα, δεν θα σας κρύψω ότι πολλές φορές χρειάστηκε και εγώ να "ορθώσω το ανάστημα" μπροστά στον υποτακτικό μου για να θυμηθεί το πια Είμαι.
Έτσι έπρεπε! Ναι …το να "χαλαρώνεις" είναι "αμάρτημα" που αφορά άλλους…όχι Εσένα σαν Mistress " λέω στον Εαυτό Μου

Πολλές φορές Εχω και Εγώ νιώσει αυτήν την κούραση…μια κούραση που πηγάζει από την επιθυμία μου να ελέγχω τα πάντα γύρω μου και ιδιαίτερα από την επιθυμία μου να ελέγχω πολύ περισσότερο τον εαυτό μου.
Δεν βλέπω λοιπόν τίποτε το παράξενο στο «πρέπει». Και ναι πολλές φορές και για μένα υπάρχουν πολλά πρέπει η κι ακόμα δεν πρέπει έστω και αν η Κυριαρχία με εκφράζει.



Αγαπημένες Μου φίλες Αmazona και Princess of Pain πιστεύω ότι δεν πιάσατε το νόημα του κειμένου που εξέθεσα.
Είμαι σίγουρη ειδικά για Εσάς τις δυο ότι αν το ξαναδιαβάζατε θα καταλαβαίνατε την έννοια που είχε το «θέλω να αφήσω τα βυζιά Μου να πέσουν στο πάτωμα»
Κάντε άλλη μια προσπάθεια…αξίζει!

 

Re: ο αφημένος Κυρίαρχος

Δεν κατάλαβα γιατί άνοιξες άλλο νήμα tender lilly…μια και η απάντηση σου θα πήγαινε τέλεια στο "θέλω ν αφήσω τα βυζιά μου να πέσουν στο πάτωμα".

Προτείνω τα post να τα τοποθετήσεις εκεί.

Θέλω να πω και στις δυο σας tender lilly και lara[E-p] ότι έχει διαφορά να είσαι μια συνειδητοποιημένη σκλάβα και να ανήκεις σε κάποιον Κύριο από το να είσαι απλά ένας υποτακτικός άντρας.
Έτσι αν όπως λέτε εσείς δείτε τον Κύριο σας αδύναμο μεθυσμένο κλπ θα του δώσετε και χρόνο να συνέλθει αλλά και βοήθεια…Με λίγα λόγια θα το σεβασθείτε…αρκεί πιστεύω να μην επαναλαμβάνετε.

Αν αντίθετα συμβεί σε Αφέντρα το ίδιο συμβάν (νιώσει αδύναμη, μεθύσει κλπ) τότε να είσαστε σίγουρες ότι θα είναι ασυγχώρητη και θα έχει χάσει και την αξία της και την αίγλη της.
Διότι μια Αφέντρα δεν πρέπει να είναι ανθρώπινη για πολλούς αλλά να είναι απλά "Θεϊκή".

Μήπως κάνω λάθος υποτακτικούλιδες?

 

Re: ο αφημένος Κυρίαρχος

Δινεται η εντυπωση απο τη παραπανω περιγραφη οτι η Αφεντρα ειναι μια καταπιεσμενη προσωπικοτητα, δεσμια της ιδιας της εικονας που θελει να δειχνει προς τα εξω (με τι κινητρα αραγε να το κανει αυτο; ).
Αντιθετα παντως, οσες γνωρισα δεν τηρουσαν τετοιους κανονες.
Παντως οτι οντως οι Αφεντρες ,ακομα και οι πιο συνειδητοποιημενες, χρειαζονται καποιο ατομο να τις απελευθερωσει απο καποιες εμμονες, , ειναι γεγονος, με αποκορυφωμα την απαλοιφη της ιδιας της ψευδαισθησης της κυριαρχιας τους.

 

Υπάρχουν τα “πρέπει” που εξυπηρετούν τα θέλω μας τα τωρινά και τα μακροπρόθεσμα. Πρέπει να μην οδηγώ τύφλα γιατί δε θέλω να σκοτώσω και να σκοτωθώ. Πρέπει να είμαι αυστηρός με τον υποτακτικό γιατί θέλω να μάθει να μην αντιμιλάει. Όταν αυτά τα πρέπει κουράζουν, η ερώτηση είναι… πρέπει στ’ αλήθεια? Είναι απαραίτητα όλα αυτά? Είναι αυτό που θέλω? Αξίζει τον κόπο και την κούραση? Αυτή είναι μια φυσιολογική στάση που οργανώνει τη ζωή μας και μας προστατεύει από παρορμητικές καταστροφικές πράξεις.

Υπάρχουν τα «πρέπει» που μας επιβάλλουν οι άλλοι. Η επιβολή δεν είναι κατ’ ανάγκη άμεση. Μπορεί να είναι και έμμεση. Μπορεί να είναι κοινωνικά πρότυπα, τo λεγόμενo «καθώς πρέπει», ιδεολογικά πρότυπα, καταναλωτικά πρότυπα ή «BDSM πρότυπα» (με τα οποία τα βάζω όπως λέει και ο MasterJp). Ήδη, σε προηγούμενα posts εκφράστηκαν πάλι αυτές οι απόψεις. Όλα αυτά, ένας συγκροτημένος άνθρωπος τα ελέγχει. Είναι αδύνατο να είναι κάποιος υπεράνω και ανεπηρέαστος, αλλά μπορεί να έχει συνείδηση και να ελίσσεται ώστε να αυτοπροστατεύεται.

Η πιο δύσκολη περίπτωση είναι τα «πρέπει» που θέτουμε λόγω αδυναμιών του χαρακτήρα μας. Ανασφάλειες, φοβίες και άλλα τέτοια μπορεί να μας οδηγήσουν σε βασανιστικά «πρέπει», Ένα ακραίο παράδειγμα είναι το να στερείται κάποιος τα πάντα για να αποταμιεύει, από ανασφάλεια για το μέλλον. Από την απλή κοκεταρία ως νευρωτικές καταστάσεις ανασφάλειας χωρούν σ’ αυτή την κατηγορία. Το αθώο «τι θα ‘πεί η υποτακτική αν με δει πιωμένο? – δε θέλω να πέσω στα μάτια της», μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη αντιστροφή των ρόλων. Είναι μια παγίδα που δεν την στήνει ο υποτακτικός. Αυτός/η θέλει την/τον σούπερ ντουπερ Κυρίαρχο των ονείρων του. Καλά κάνει. Είναι μια παγίδα την οποία στήνει η δικιά μας ανασφάλεια και στην οποία πέφτουμε μόνοι μας.

Καλό είναι να το βλέπουμε και να το αντιμετωπίζουμε ως δικιά μας αδυναμία. Φυσικά, ανατροπές όπως «θ’ αφήσω τα βυζιά μου …» είναι σωστές αντιδράσεις γιατί σπάνε το φαύλο κύκλο (έχω κάνει πολλές τέτοιες ανατροπές στη ζωή μου και δε μετάνιωσα). Αλλά δε φτάνουν οι εκρήξεις. Το επόμενο βήμα είναι η περισυλλογή στο «πως φτάσαμε ως εδώ? και τώρα τι?».

Ελπίζω να βοήθησα στην κατανόηση του θέματος.

ΥΓ. Έχω κουραστεί να βλέπω τελευταία μια συστηματική προσπάθεια ακύρωσης των Κυριαρχικών γυναικών με κάθε ευκαιρία. Κι αναρωτιέμαι αν αυτή η προσπάθεια δεν ακυρώνει αυτόματα και τους υποτακτικούς άντρες. Άρα ένα μεγάλο ποσοστό των μελών ακυρώνεται συλλήβδην. Για ξανασκεφτείτε το.

 

SM_Art Lady συνένωσα τα δύο νήματα, άνοιξα χωριστό επειδή αναφερόμουν σε Κυρίαρχους άντρες και σκέφτηκα ότι ίσως θα ήταν καλύτερα έτσι.

Ξαναδιάβασα προσεκτικά την διήγησή σας και αναρωτιέμαι για μερικά πράγματα.

Το ένα είναι ότι η φίλη σας είχε ξαφνικά την ανάγκη να μείνει μόνη που όλοι οι άνθρωποι έχουμε στιγμές - στιγμές και ένιωθε δεσμευμένη να μην επιτρέψει στον εαυτό της να μείνει μόνη. Γιατί; Άνθρωπος είναι και ο κυρίαρχος ασχέτως γένους γιατί να μην έχει και αυτός ανάγκες και μία από αυτές είναι και της μοναξιάς πότε πότε.

Το άλλο είναι, είναι σίγουρη η φίλη σας ότι δε θα ήταν καλό για την εικόνα της στον υποτακτικό της να αφεθεί στις ανάγκες της κάποιες στιγμές; Έτσι το βλέπει η ίδια, είναι βέβαιο ότι έτσι το βλέπει ένας υποτακτικός με τον οποίο έχει σταθερή σχέση;

Και πιθανά είναι μία ικανοποίηση για τη femsub ότι ο Κύριός της της δείχνει εμπιστοσύνη και αφήνεται στα χέρια της. Γιατί αποκλείεται να είναι έτσι για τον υποτακτικό άντρα;

Αυτή η κάποια ανησυχία για τη διατήρηση της εικόνας της σε συνθήκες δύσκολες γι αυτήν, μήπως δείχνει ότι υπάρχουν ακόμα στοιχεία ανταγωνισμού σε αυτή τη σχέση για τα οποία η Κυρίαρχη δεν είναι βέβαιη πώς θα τα χειριστεί;

 

Re: ο αφημένος Κυρίαρχος

Ευα, δε γνωρίζω καλά, αλλά δεν νομίζω. Νομίζω οτι η δύναμη πηγάζει από μέσα από το ίδιο το άτομο (κι απ' οτι ξέρω δε σου λείπει) και όχι από συγκεκριμένες συμπεριφορές. Αλλιώς, θυμάμαι μια παλιά στιχομυθία που είχαμε με τον MasterJp, ο Κυρίαρχος μπορεί κάλλιστα να μένει και μόνος του (και είχα συμπληρώσει – τρόπος του λέγειν μόνος του).