Θα σας ταράξουμε στην ειλικρίνεια!!!

Νομίζω οτι η ειλικρίνεια ειναι όπως πολλά πράγματα στη ζωή .... μην προκαλείς κατι που δεν αντέχεις ...!

 

"The most merciful thing in the world, I think, is the inability of the human mind to correlate all its contents. We live on a placid island of ignorance in the midst of black seas of infinity, and it was not meant that we should voyage far. The sciences, each straining in its own direction, have hitherto harmed us little; but some day the piecing together of dissociated knowledge will open up such terrifying vistas of reality, and of our frightful position therein, that we shall either go mad from the revelation or flee from the deadly light into the peace and safety of a new dark age."

Για σχέσεις μιλάμε, όχι για κοσμικό τρόμο.

 

Μπορεί να πάει και ως εξής:
Η μπάλα της ειλικρίνειας φεύγει. Αν στο δρόμο της δεν βρει τίποτα, πάει κι έρθει αέρας, καλώς. Αν βρει οικοδόμημα και το ρίξει, πάλι καλώς.

 

Kι έπειτα έσκασε μύτη ο Κοέλιος, τέτοια διάβαζε μικρός κι έγραφε παπαριές μεγάλος..

 

Είτε δεν έγινα κατανοητός ή διαφωνούμε καθέτως, φίλτατε.
Στο πρώτο στάδιο της γνωριμιάς, μίλησα για την οφειλόμενη τακτική του Κ. να είναι διάφανος, συμφωνώντας με την νηματοθέτιδα.
"Διάφανος", εννοώ την παρουσίασή του δίχως γκρίζα σημεία και σκιές, πλην όμως άνευ άλλου τινός. Έτσι, επιτρέπει στο υ. να δει, αλλά να δει και να προσλάβει με την δική του (του υ.) αντιληπτική ικανότητα και, φυσικά, με δική του (του υ.) ευθύνη του τί είναι αυτό που βλέπει.
Εάν (αφού) κατισχύσει, περνά στο στάδιο της εκπαίδευσης, οπότε το υ. μαθαίνει να ερμηνεύει αυτά που βλέπει, με τον τρόπο που τα εννοεί/εκπέμπει ο Κ.
Βλέπετε, εάν και η φυσική δεν είναι το επιστημονικό μου πεδίο, η μπάλα του παραδείγματός μου, αφ' ενός μεν για να φύγει από την θέση αδράνειάς της απαιτεί ενέργεια, και ένας Κ. ποτέ δεν σπαταλά ενέργεια επί τυχαίων πιθανοτήτων, αφ' ετέρου δε, εάν δεν εκτονώσει την ενέργειά της επί οικοδομήματος, επιστρέφει την σχεδόν αρχική της θέση, φέροντας σχεδόν την αυτή ενέργεια που είχε. Κοινώς, γκρεμίζει τη μούρη του Κ. Και αυτό δεν είναι κάτι που επιθυμούμε.
Καλημερίζω

 

@Marqui : Κατά την άποψη μου η ειλικρίνεια ως επιλογή-χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός Κυρίαρχου υπάρχει εξαρχής ή δεν υπάρχει. Δεν έχει αν και εφόσον, δεν αποτελεί μέρος τακτικής και η μπάλα της φεύγει είτε υπάρχει κατίσχυση είτε όχι.
Εάν υπάρχει κατίσχυση τότε δεν χρειάζεται ούτε επιδέχεται ερμηνείες ή επεξηγήσεις από κανέναν εκ των δύο. Είναι πάντα αυτό που είναι, επί λέξει και κυριολεκτικά και η όποια αξία-αυθεντικότητα της διαπιστώνεται από το υ στη συνέχεια, βιωματικά και μόνο.
Εάν δεν υπάρξει κατίσχυση τότε η μπάλα της ειλικρίνειας μάλλον θα βρει τον τοίχο του υποθετικού-wannabe Κ/υ οικοδομήματος και θα τον γκρεμίσει. Και καλώς, όπως προείπα.
Ισως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα των παραπάνω είναι η για το οτιδήποτε περιβόητη κυριαρχική ρήση "δεν σε αφορά", την οποία προσωπικά τείνω να θεωρώ ειλικρινή όταν ξεστομίζεται, εκτός-ίσως-από το φάλτσο του αν από πίσω κρύβεται ο φόβος μήπως χαθεί το κελεπούρι.
Εάν υπάρχει κατίσχυση, το υ την καταπίνει διότι δεν μπορεί κι αλλιώς και γι αυτό ακριβώς συνεχίζει κατισχυμένο, παραιτημένο και τελικά γαλήνιο, με τα κατά καιρούς αγκάθια να αφαιρούνται μέσα στη σχέση, κυρίως με τη διαπίστωση ότι δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα.
Εάν δεν υπάρχει κατίσχυση ξεκινούν εξ αρχής ή με κάθε ευκαιρία οι αγχώδεις ερωτήσεις, τα τσίτσιρι-πιτσίτσιρι, οπότε....ρίξτο Ηλία να τελειώνουμε. Οτιδήποτε άλλο είναι όντως σπατάλη ενέργειας.

ΥΓ: Η μπάλα κατεδάφισης προφανώς δεν καταστρέφει ποτέ το φέρον όχημα.

 

Aααυτό...
Ή αλλιώς ώσπου να φτάσει η μπάλα ως τις κορίνες, μισή πιρουέτα δρόμος, και πολύ είναι...

 

Σας ευχαριστώ όλους για τη συμμετοχή.
Θα επανέλθω.

 

Ειλικρίνεια δεν αποτελεί μονάχα η "αλήθεια" που κάποιος ξεστομίζει. Ειλικρίνεια αποτελεί και το έργο του που δείχνει έμπρακτα αυτό που έχει ισχυριστεί και εν συνεχεία ακόμη πιο δύσκολα η διαχείριση αυτού. (Του έργου).
Πριν την ειλικρίνεια για να μπορούμε να μιλάμε για αυτήν διάφανα χρειάζεται αυτογνωσία και επίπονη δουλίτσα με τον εαυτό μας.

 

Φευ, πλανάστε πλάνην οικτράν. Δεν υπάρχει αλήθεια, ή μπορεί και να υπάρχει, αλλά δεν μας απασχολεί. Εδώ μας απασχολεί η αλήθεια του καθενός.

Πάμε από την αρχή. Τι σημαίνει είμαι ειλικρινής; Είμαι ξεκάθαρος ως προς τις προθέσεις μου. Λέω αυτό που κάνω και κάνω αυτό που λέω. Και το κυριότερο, λέω την αλήθεια μου. Ποιόν αφορά η ειλικρίνειά μου; Τον άλλο; Λάθος! Εμένα αφορά. Ποιόν κοροϊδεύω όταν δεν είμαι ειλικρινής; Τον άλλο; Πάλι λάθος. Τον εαυτό μου καροϊδεύω. Εγώ νιώθω άβολα με μένα όταν είμαι ανειλικρινής. Ποιόν προστατεύω όταν καταφεύγω στην ανειλικρίνεια; Τον άλλο; Ξανά μανά λάθος. Κανέναν δεν προστατεύω.

Άλλο ένα ψευδοδίλημμα λοιπόν. Ειλικρίνεια ή υποκρισία; Η απάντηση είναι "σαφώς ειλικρίνεια". Γιατί; Γιατί είναι η μόνη λογική επιλογή μου ως Κυρίαρχου.

Και κάτι άλλο: Δεν είναι η ειλικρίνεια που δεν αντέχει η υ. Κάθε έλλογο ον καλωσορίζει την ειλικρίνεια. Είναι η αλήθεια μου που καλείται να αντέξει. Και να σας πω κάτι; Αν την αντέχω εγώ ως Κ, θα την αντέξει κι εκείνη ως υ. Γιατί η αλήθεια μου, όπως και η αλήθεια της, είναι στη δική μου ευθύνη να τη διαχειριστώ.

As simple as that.

 

Παντρεψτε τα δυο νηματα περι "ειλικρινειας" και "ελευθεριας" και ολα μετα θα ειναι ευκολοτερα στην κατανοηση αλλα και στην πεψη  

 

Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, λένε, και έτσι είναι. Προτιμώ αλήθεια/ειλικρίνεια. Φτουράει περισσότερο.