Θελήματα ΙΙ

(Πρόκειται για φαντασίωση)


Η Μαρκέλα είναι μια Αλβανίδα 25 χρόνων. Πολύ όμορφη, ψηλή κοντά 1,80, με τέλειες αναλογίες, μακριά πόδια και ντελικάτα χέρια. Είναι κόρη μιας γυναίκας που ερχόταν παλιά και καθάριζε το σπίτι μας. Μαζί με την μητέρα ερχόταν και η Μαρκέλα, 16-17 ετών τότε. Κάποια μέρα μπήκε να ξεσκονίσει στο γραφείο μου και είχα ξεχάσει ανοιχτό τον υπολογιστή στο προφίλ μου στο facebook. Είδε τις επαφές μου, τα βίντεο με Αφέντρες, τις ιστορίες που είχα γράψει και ανεβάσει και άρχισε να με εκβιάζει. Κάθε εβδομάδα μου έτρωγε ένα χιλιάρικο. Έκανε ζωάρα.

Η αλήθεια είναι πως δεν με πολυένοιαζε. Έχω πολλά λεφτά από κληρονομία και κάνω εργολαβίες. Τώρα με την οικιστική ανάκαμψη δεν προλαβαίνω να πάρω ανάσα.

Πρίν από τρία χρόνια η μάνα της πέθανε. Ο πατέρας της είχε πεθάνει νωρίτερα και άλλα αδέρφια δεν είχε. Τότε αποφάσισε να περάσει τον εκβιασμό σε άλλο επίπεδο. Είχε εντρυφήσει εν τω μεταξύ στο BDSM έμαθε για το Fin Dom και μου ζήτησε και τις αγόρασα μια καφετέρια που πουλιόταν στο παγκράτι, ένα διαμέρισμα δυάρι στην ίδια περιοχή κι ένα αυτοκίνητο. Και θα τις έσκαγα και τρία χιλιάρικα το μήνα.

Δυο φορές την εβδομάδα με φώναζε να καθαρίσω το σπίτι της. Μια μέρα την άκουσα να λέει σε μια φίλη της, που τις έλεγε να πάνε για μπάνιο, «δεν μπορώ σήμερα έχω άντρα». Από καιρού εις καιρό με καλούσε στο κινητό για να μου ζητήσει να τις κάνω θελήματα. Να τις πάρω τσιγάρα γιατί βαριόταν, να τις κάνω ψώνια στο σουπερ μαρκετ, να τις πάρω ρούχα από το καθαριστήριο κ.λπ. Εννοείται ότι τσακιζόμουν.

Μια μέρα με έπαιρνε στο κινητό αλλά το είχα στο αθόρυβο γιατί ήμουν σε μία συνάντηση. Οπότε παίρνει τηλέφωνο στο γραφείο. Το σηκώνει η γραμματέας μου. Τις λέει με ύφος:

- Δως μου το αφεντικό σου

- Αυτή την στιγμή είναι σε μία συνάντηση δεν μπορώ να τον διακόψω.

- Ακου. Πες στο αφεντικό σου ότι τον θέλει η Μαρκέλα, γιατί αλλιώς μέχρι το μεσημέρι θα είσαι χωρίς δουλειά.

Η γραμματέας μου αποσβολωμένη υπάκουσε:

- Κύριε Χρήστο κάποια Μαρκέλα σας ζητά. Είπα ότι έχετε σύσκ…

- Εντάξει δως την μου

- Αμέσως.

Η γραμματέας μου με συνέδεσε:

- «Παρακαλώ», λέω εγώ.

- Μου τελειώσαν τα τσιγάρα. Σε μισή ώρα να είσαι στην καφετέρια.

- Ξέρεις είμαι σε μια σύσκεψη και…

- Στα αρχίδια μου που είσαι. Και ξέρεις κάτι; Σε μισή ώρα είπα; Όχι σε 20 λεπτά.

Διέκοψα την σύσκεψη και είπα: «είναι κάτι επείγον, πρέπει να φύγω».

Φόρεσα βιαστικά το σακάκι και βγήκα έξω τρέχοντας. Ευτυχώς είχα την μηχανή σήμερα και μπορούσα να είμαι σύντομα στο Παγκράτι.

Ήξερα ότι υπήρχε ένα περίπτερο έξω από το καφέ της Μαρκέλλας. Μπορούσε πολύ εύκολα να πάει να πάρει μόνη της ή να στείλει κάποιον από τους σερβιτόρους. Ήταν όμως προφανές ότι ήθελε να σπάσει πλάκα μαζί μου. Σταμάτησα στο περίπτερο, αγόρασα δύο πακέτα Karellia light και μπήκα στο καφέ.

«Η Μαρκέλα;», ρώτησα την κοπέλα στο μπαρ.

«Στο γραφείο της, πίσω», μου απάντησε εκείνη.

Χτύπησα την πόρτα και περίμενα. Καμία απάντηση. Χτύπησα πιο δυνατά και άκουσα ένα ξερό «πέρνα»

Στο γραφείο δεν ήταν μόνη της. Ήταν μαζί και μια φίλη της, αλβανίδα κι αυτή, που την είχα δει σε κάτι φωτογραφίες από διακοπές με την Μαρκέλα. Φορούσε σορτσάκι και σαγιονάρες και τα λεπτά καλοσχηματισμένα πόδια της ήταν μαυρισμένα.

«Καλώς τον» λέει η Μαρκέλα. «Τα τσιγάρα;»

Άπλωσε στο χέρι της. Το πήρα το φίλησα και τις τα έδωσα τα δύο πακέτα.

Αμέσως μετά η Μαρκέλα με συστήνει στην φίλη της: «Άννα, απο δω ο προσωπικός μου μαλάκας. Μαλάκα από δω η φίλη μου η Άννα. Χαιρέτισέ την».

«Γεια σας κυρία Άννα. Χαίρω πολύ».

«Τι χαίρεις πολύ, ρε μαλάκα. Έτσι χαιρετάς τις φίλες μου; Στα τέσσερα αμέσως…».

Γονάτισα σύρθηκα προς το μέρος της Άννας και φίλησα το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού της.

«Γεια σας κυρία Άννα. Χαίρω πολύ», επανέλαβα.

«Γεια σου μαλάκα, χάρηκα για την γνωριμία» είπε η Άννα γελώντας.

«Μαλάκα λέω να διασκεδάσουμε λίγο μιας και ήρθες. Βγάλε τις σαγιονάρες της φίλης μου και καθάρισε τες, όπως καθαρίζεις τις δικές μου».

Έβγαλα τις σαγιονάρες της Άννας και τις κοίταξα. Ήταν κατάμαυρες από την βρώμα. Σήκωσα το κεφάλι και την είδα να χαμογελάει ειρωνικά.

«Κάτσε να σε βοηθήσω λίγο» είπε κι έφτυσε πάνω τους.

Ξεκίνησα να γλύφω τις σαγιονάρες με την ροχάλα πάνω. Κάθε λίγο κι έφτυνε: ξανά και ξανά.

Πέρασαν 20 λεπτά, εγώ έγλυφα τις σαγιονάρες κι εκείνες είχαν πιάσει ψιλή κουβέντα. Στην μισή ώρα οι σαγιονάρες είχαν γίνει καινούργιες. Έκανα να τις φορέσω στο πόδι της.

«Τι κάνεις;» μου είπε η Άννα. Τελείωσες;

«Μάλιστα», απάντησα

Μου έπιασε το κεφάλι και κράτησα την ανάσα μου

«Και τις σόλες από κάτω;»

«όχι, τις σόλες, όχι».

Μου άστραψε ένα χαστούκι που σβούριξε το κεφάλι μου. Ένιωσα ότι τα χείλη μου σκίστηκαν.

«Τότε τι σκατά τελείωσες; Γλύψε και τις σόλες».

Ξεκίνησα να γλύφω τις σόλες που ήταν σε χειρότερη κατάσταση. Δεν λέω έκαναν ότι μπορούσαν για να βοηθήσουν. Στα διαλείμματα της κουβέντας τους, έφτυναν συνέχεια πάνω τους. Πέρασε μία ώρα: έγλυφα-έφτυναν, έγλυφα-έφτυναν, έγλυφα-έφτυναν. Στο τέλος οι σαγιονάρες καθάρισαν, αποδόθηκαν λαμπερές, λαμπερές σαν καινούργιες.

«Μπορώ να σας τις φορέσω τώρα;», ρώτησα

«Για να δω». Τις έδειξα τις σαγιονάρες. Έσκασε ένα χαμόγελο, και ικανοποιημένη είπε: «Τώρα μάλιστα. Φόρεσε τες μου».

Έπιασα το πόδι της και τις φόρεσα στα πόδια της.

Ξαφνικά η Μαρκέλα που όλη εκείνη την ώρα δεν μου είχε μιλήσει θυμήθηκε:

«Α, έχω και κάτι ρούχα να μου πάρεις από το καθαριστήριο. Πετάξου εδώ δίπλα είναι».

Έκανα να σηκωθώ για να φύγω…

«Μια στιγμή», είπε

Σηκώθηκε, με πλησίασε, έπιασε το πηγούνι μου και μου έριξε δυο ροχάλες πάνω από τα μάτια.

«Ρίξτου κι εσύ άλλες δύο, Άννα μου»

Η Άννα σηλώθηκε κι αυτή και μου έριξε άλλες δύο. Μία στο μάγουλο και μία αναμεσα στην μύτη και το στόμα

Τώρα με τις ροχάλες στη μούρη πήγαινε να μου πάρεις τα ρούχα. Έτσι θα κυκλοφορήσεις, έτσι θα μπεις στο καθαριστήριο, με τις ροχάλες. Και μην διανοηθεις να σκουπιστείς…

 

Τι είδους θελήματα, τι εννοείτε;  

 

Οκειιι, ευχαριστώ για την απάντηση.

 

Εάν ωστόσο ψάχνεις κάτι πιο δυνατό ως εμπειρία, έχω μία φίλη κοντά στην περιγραφή της ως άνω Αλβανίδας αλλά Βουλγάρα και λίγο πιο μεγάλη που θέλει να της αγοράσουν μια συγκεκριμένη βίλα στο Πανόραμα. Εννοείται ότι παρέχει και το ανάλογο ξεφτυλίκι και ίσως και ποιοτικότερο, δεν θα είναι μία απλή συναλλαγή και γεια σας.

 

Καλογραμμένη η ιστορία σου αν και δεν με εκφράζει με την καμία. Από τα λίγα πράγματα που έχω διαβάσει πάντως έχω διαφορετική εικόνα για την οικονομική κυριαρχία, ας πούμε, τουλάχιστον, χωρίς τις παντόφλες