Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

Άντρας είναι. Κανείς δε νομίζω να το αμφισβητεί αυτό. Και η κυριαρχική γυναίκα που ζητάει το ίδιο κι αυτή γυναίκα είναι . Και ο ομοφυλόφιλος κυριαρχικός άνδρας, επίσης είναι άνδρας. Η ταυτότητα φύλου είναι εντελώς άλλη ιστορία. Δεν ξέρω τι ρόλο παίζει το πόσο αρέσει σε κάποιον να λειτουργεί ενεργητικά ή παθητικά σε σχέση με αυτό που του δίνει περισσότερη ευχαρίστηση. Δεν αποκλείω σε κάποιους να ισοσκελίζεται ή να μην έχει και τόσο μεγάλη σημασία.

Επικρατεί απλά, σε κάποιους ανθρώπους η αντίληψη ότι η διείσδυση είναι κυριαρχική πράξη.
Αυτήν την αντίληψη τρόλλαρα κι εγώ τις προάλλες με ένα λίγο προβοκατόρικο ποστ. Την υποκρισία που υπάρχει σε σχέση με αυτό που ο καθένας επιθυμεί. Πρέπει κάποιος σώνει και καλά να αιτιολογήσει τις επιλογές του? Αυτό είναι μάλλον το πραγματικό ερώτημα. Και όχι αν τον κάνει λιγότερο Αφέντη ή όχι.

Και να σάς πω και κάτι?
Εξομολογητικά, αν θέλετε.
Δεν έχω συναντήσει άνδρα, ηδονιστή, που να μην απολαμβάνει την διείσδυση, ανεξαρτήτως τοποθέτησης. Έστω και δοσολογημένα, ή συνδυαστικά με άλλα πράγματα που επιτείνουν την ηδονή.
Και μιλάω για μένα, προσωπικά, δεν ξέρω τι εμπειρία έχουν άλλες γυναίκες.
Κανέναν δεν κάνει λιγότερο άνδρα κάτι τέτοιο. Ούτε την κυριαρχική γυναίκα την κάνει λιγότερο κυριαρχική η διείσδυση. Αν έτσι τους αρέσει, το περίεργο θα ήταν να μην το διεκδικήσουν και να σταθούν στο τι άποψη έχουν οι άλλοι για τα γούστα τους. Ακόμη χειρότερα να χρειάζεται να απολογηθούν γι΄αυτό στον οποιονδήποτε. Άμα βρίσκουν άκρη με τους συντρόφους/συμπαίκτες τους, σε ποιον έξωθεν τρίτο πέφτει άραγε πραγματικός λόγος για το είδος της απόλαυσης που αντλούν και τον τρόπο της συνεύρευσής τους? Θα έρθει καμιά αόρατη bdsmική αστυνομία να τους ζητήσει τον λόγο?
Το θεωρώ κάπως αστείο όλο αυτό.

 

Τόσα νήματα ξεθάφτηκαν τους τελευταίους μήνες, αυτό το καημένο, το πιο διάσημο, το πιο έντονο, το πιο αμφιλεγόμενο ήταν τιμωρία στην γωνία και την απαξίωση.

Ένα μεγάλο εύγε λοιπόν από εμένα στον Ηλία για αυτή του την ενέργεια, να πω και την γνώμη μου επι της ευκαιρίας.

Ο καθένας μας έχει μία δική του αντίληψη του τι είναι κυριαρχικό και τι όχι, του τι είναι αρσενικό και τι όχι και γενικά για οτιδήποτε ακόμη και για το τι είναι ομοφυλόφιλος, το οποίο είναι ψυχιατρικός όρος και πολύ σαφώς ορισμένο σε αντίθεση με τα προηγούμενα.

Ο καθένας μας βλέπει ως κυριαρχικό αυτό που του αρέσει να βλέπει ως κυριαρχικό και αρσενικό/ανδρικό αυτό που του αρέσει να βλέπει ως αρσενικό/ανδρικό και αυτό το γεγονός στερεί νοήματος στο αποδεδειγμένα σουξεδιαρικό ερώτημα του νήματος.

Είναι λάθος αν όχι μάταιο για τον οποιοδήποτε νομίζω, να προσπαθεί να πείσει περι της κυριαρχικότητας του κυριαρχικό με στραπόν διαθέσεις οποιονδήποτε άλλο που την συγκεκριμένη πρακτική την αναγνωρίζει ως bottoming from the top.
Αντιλήψεις περί κυριαρχικότητας και διαχωρισμού των κοινωνικών ρόλων είτε είναι "ανοιχτόμυαλες" είτε όχι είναι αποτέλεσμα ανατροφής και βιωμάτων και σπάνια αλλάζουν.

Από την άλλη ο κυριαρχικός δεν είναι κάτι νομοθετημένο ως αρχή διοικήσεως είναι αποτέλεσμα της προβολής μίας εικόνας στα μάτια του υποτακτικού ατόμου και θεωρώντας την συναίνεση ως βασική προυπόθεση καλά θα είναι να υπάρχει σεβασμός ως προς τις αντιλήψεις του δεύτερου στην περίπτωση που ο πρώτος δεν έχει τρόπο να τις μεταβάλει.

 

94 σελίδες (που θάταν εύκολα καμιά 15αριά παραπάνω, αν δεν είχαν σβηστεί πράματα και άλλες τόσες αν κάποιοι δεν αυτοπεριορίζονταν) για την συμμετοχή του προστάτη στου οποιουνού την καύλα σε ένα χαρμάνι αντίληψης κοινωνικού και βουδουσουμικού περιεχομένου με απ' όλα...

 

Το να θέλει κάποιος το οτιδήποτε, πχ. να γαμήσει ή ακόμα και να γαμηθεί,
και να πάρει αυτό που θέλει στο τέλος,
σημαίνει ότι η βούλησή του επικράτησε και άρπαξε αυτό που ήθελε τσαλαπατώντας κυριαρχικά κάτω από τις σόλες της δισταγμούς, αντιστάσεις και κοινωνικά συμβατικές αντιλήψεις. Επιβλήθηκε δηλαδή απέναντι πάντων.

Για μένα προσωπικά η Κυριαρχία είναι η Κυριαρχία της ανεπηρέαστης βούλησης έναντι πάντων. Να γίνεται το δικό της δηλαδή.

Και δεν έχει ταυτότητα εκφράσεων. Θέλει αυτό τώρα ή εκείνο άλλη στιγμή,
δεν εύχεται, δεν παρακαλά, δεν περιμένει παθητικά έγκριση ή συναίνεση από έξω,
σχεδιάζει μεθοδικά και αποφασιστικά, ή κινείται παρορμητικά και δυναμικά, το αρπάζει και τέλος.

Επειδή έτσι γουστάρει. Κι αν αύριο θελήσει ό,τι άλλο της έρθει πάλι έτσι συμπεριφέρεται, υπερπηδώντας όλα τα εμπόδια στο διάβα της.

Είναι στάση ζωής και χαρακτηριστικό ιδιοσυγκρασίας, ανεξαρτήτως έξωθεν εικόνας που επιλέξει κατά περίπτωση να δειχθεί.

 

Κυριαρχική πράξη είναι αυτή που…

Είναι πλήρως καθαρή(καθορισμένη) σε αυτό που αξιώνει ώστε να μην απαιτεί προσωπική ερμηνεία ή καθορισμό από το εκτελεστικό όργανο, προς την εκτέλεση του.



Είναι δομημένη έτσι ώστε να δίνει τον πλήρη έλεγχο στο Κυρίαρχο, για αυτό που αξιώνει μη αφήνοντας περιθώρια παρέκκλισης από το ζητούμενο του.

 

Με το προηγούμενο post καθορίζω τον ορισμό. Μία τέτοια πράξη δεν αφήνει περιθώρια για αμφισβήτηση.

 

θα συμφωνήσω με την μόνη διαφορά ότι εγώ σε αυτό που κάνεις quote κάνω λόγο για την αντίληψη της κυριαρχικής εικόνας από την πλευρά του υποτακτικού ατόμου, δεν αναφέρομαι πουθενά σε κυριαρχική πράξη.

 

αν ο θεός είναι παντοδύναμος, μπορεί να φτιάξει μιά πέτρα τόσο μεγάλη που να μην μπορεί να τη σηκώσει;

 

Μία πράξη για να είναι κυριαρχική θα πρέπει και επιτυχής. Άλλο το θέλω και άλλο το είμαι κυρίαρχος. Άλλο το θα ήταν κυριαρχική και άλλο το είναι. Είναι απαραίτητο το πρώτο σκέλος.


Στο δεύτερο, δεν δένω Καπετάνιε, λέω να μείνουν ακίνητες. Φυσικά όταν ξέρω ότι θα το κάνουν, αν όχι τις δένω. Από το ζητούμενο ξεκινάμε και μετά κοιτάμε τα δεδομένα και πως θα τα αξιοποιήσουμε.


Και επαναλαμβάνω μία πράξη ακόμα και αν έχει το θέλω δεν είναι κυριαρχική, αν δεν επιτύχει αυτό που αξιώνει.

 

Η κυριαρχική εικόνα κερδίζεται μέσα από τις κυριαρχικές πράξεις.