Θηλυκός Οργασμός

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Θηλυκός Οργασμός

Αυτό που λές θα είχε ένα ενδιαφέρον στην περίπτωση και μόνο που οι ερευνητές θα έκαναν πειράματα σε ανθρώπους (άντρες, γυναίκες) που δεν διαθέτουν εγκέφαλο και θα είχαν ή δεν είχαν οργασμό. Η μαμά φύση όμως δεν προέβλεψε μια τέτοια παραλλαγή στο ανθρώπινο είδος.
Άρα αυτό που λεω είναι ότι ο εγκέφαλος είναι σώμα και όχι σώμα vs εγκεφάλου.

 

Απάντηση: Θηλυκός Οργασμός

Εχετε ανοιξει εκατο μετωπα, χωρις ουσιαστικα να υπαρχει μια υποθεση, και πηδαμε απο τον θηλυκο οργασμο στην ανωτεροτητα της γυναικας, στον βιαγκρα και κατ'επεκταση στην ανδρικη στυση.
Οταν αποφασισετε τι ακριβως συζηταμε στο νημα θα ειναι ευχαριστηση μου να κανω την αναλογη ερευνα και να τοποθετηθω.

 

The Guardian
28 Απριλίου 2004

Η ιστορία του Οοοο!

Για τους άντρες είναι γρήγορος, εύκολος και απαραίτητος για την αναπαραγωγή. Για τις γυναίκες είναι αργός, δύσκολος και μόνο για την ευχαρίστηση. Όμως, παρά τις διαφορές αυτές, φέρνει τα δύο φύλα κοντά και είναι η βάση της μονογαμίας που μας διαχωρίζει από τα άλλα ζώα. Στο νέο του βιβλίο, ο Jonathan Margolis εξετάζει το φαινόμενο του οργασμού.

«Η επιθυμία για συνουσία είναι η ιδιοφυία του είδους μας», έγραψε ο φιλόσοφος του 19ου αιώνα, Arthur Schopenhauer. Αλλά πόσο πολύπλοκη ιδιοφυία είναι...Χάρη σε μία σειρά εξελικτικά κόλπα, διαβολικά έξυπνα, ή ίσως χάρη σε ξεκάθαρη τύχη που διαμορφώθηκε από πολιτισμικούς παράγοντες, οι άντρες και οι γυναίκες έχουν αρκετά διαφορετικές σεξουαλικές επιθυμίες, διαφορετικές σεξουαλικές εμπειρίες και διαφορετικούς σεξουαλικούς στόχους. Και κατά πάσα πιθανότητα πάντα είχαν. Κατ’ αρχάς, όπως γνωρίζουν και οι άντρες και οι γυναίκες, δεν χρειάζονται ο ένας τον άλλον για να απολαύσουν τον οργασμό. Και όμως, από την προϊστορία ακόμα, αυτά τα δύο τόσο διαφορετικά φύλα συνέχισαν να αναζητούν το ένα τη συντροφιά του άλλου και να περνούν τη ζωή τους μαζί σε γενικές γραμμές, αφιερώνοντας ένα μεγάλο κομμάτι της κοινής ύπαρξής τους σε μία δραστηριότητα – τη σεξουαλική συνεύρεση – την οποία βιώνουν πολύ διαφορετικά ο ένας από τον άλλον.

Θεωρείται αυταπόδεικτο το ότι οι γυναίκες πρώτα ερωτεύονται και ανακαλύπτουν τον πόθο αργότερα, ενώ οι άντρες πρώτα ποθούν και μόνο αργότερα μαθαίνουν να αγαπούν. Το αν η πιο έντονη διαφορά ανάμεσα στην αντρική και στη γυναικεία επιθυμία για οργασμό είναι συναισθηματική ή σωματική είναι κάτι που παίζεται. Οι σπασμοί των οργασμών διαρκούν λίγα δευτερόλεπτα μέχρι το πολύ ένα λεπτό, αλλά συνοδεύονται από έντονη σωματική δραστηριότητα. Τα γεννητικά όργανα φουσκώνουν με αίμα, ο σφυγμός ανεβαίνει σαν τρελός, οι μυς συσπώνται άθελά τους. Το στόμα μερικών ανθρώπων ανοίγει. Το πρόσωπο άλλων παραμορφώνεται. Τα δάχτυλα των ποδιών σε πολλές γυναίκες στρίβουν προς τα κάτω. Στους άντρες, τα μεγάλα δάχτυλα των ποδιών γίνονται άκαμπτα καθώς τα μικρά τους δαχτυλάκια στρίβουν. Τα πόδια και των αντρών και των γυναικών μπορεί να κάνουν καμάρα και να τρέμουν. Συνήθως εμφανίζεται ιδρώτας στο μέτωπο και των δύο εραστών, η καρδιά τους χτυπάει σαν τρελή και η αναπνοή γίνεται γρήγορη και λαχανιασμένη. Τα ρουθούνια τους μπορεί να γίνουν πιο πλατιά και φαίνεται σαν να ζεσταίνουν τον αέρα που περνάει από μέσα τους. Με την κλιμάκωση του οργασμού, οι δύο εραστές συγκλονίζονται από σπασμούς σε σταθερά διαστήματα 0.8 του δευτερολέπτου. Η σεξουαλική κορύφωση του ανθρώπου είναι ένας παροξυσμός απόλαυσης. Μία φωτεινή ζέστη αγκαλιάζει τη μέση και το στήθος. Τα δάχτυλα των ποδιών χαλαρώνουν.

Τα αισθήματα επίσης, σε γενικές γραμμές, περνούν μία εκρηκτική αναταραχή. Και οι δύο μετέχοντες παίρνουν την ανταμοιβή τους, επιχειρώντας να αναπαραχθούν, ή προσποιούμενοι ότι το κάνουν. Ένα σύννεφο καλής διάθεσης, ευφορίας και τεμπέλικης χαλάρωσης θολώνει παροδικά την πραγματικότητα. Και οι άντρες και οι γυναίκες μπορεί να γελάσουν ή να κλάψουν ή να νιώθουν ότι γαργαλιούνται περισσότερο από συνήθως, αν και όλες αυτές οι αντιδράσεις είναι λιγότερο συχνές στους άντρες επειδή συνήθως αυτοί έχουν την τάση να μη δείχνουν τα αισθήματά τους. Και τα δύο φύλα μπορεί να νιώσουν ένα κύμα δημιουργικής σκέψης να τους σαρώνει, αφού ο οργασμός προκαλεί μία καταιγίδα από αστραπές στη δεξιά πλευρά του εγκεφάλου, που συνδέεται με τη δημιουργική σκέψη. Μετά την εκπλήρωση του βιολογικού καθήκοντος, συνήθως ακολουθεί μία μεγάλη περίοδος εξάντλησης, ανάπαυσης και – συχνά – ύπνου.

‘Όλο αυτό έχει μεγάλη σχέση με την οξυτοκίνη, την «ορμόνη της αγάπης» όπως αυτή ονομάζεται. Η οξυτοκίνη είναι ένας νευρομεταβιβαστής του οποίου η σύνθεση λαμβάνει χώρα στον υποθάλαμο στη βάση του εγκεφάλου και αποθηκεύεται στην οπίσθια υπόφυση, από όπου εκλύεται όταν χρειάζεται, δηλαδή στη διάρκεια της σεξουαλικής δραστηριότητας και της γέννας, επιφέροντας την επιθυμία να αγκαλιάσουμε και να προστατεύσουμε το βρέφος. Η οξυτοκίνη προκαλεί αισθήματα αγάπης και αλτρουισμού, ζεστασιά, ηρεμία, δέσιμο, τρυφερότητα και συντροφικότητα, ικανοποίηση κατά τη σωματική επαφή, σεξουαλική διέγερση και σεξουαλική ικανοποίηση. Κατά τη διάρκεια του οργασμού και στους άντρες και στις γυναίκες η οξυτοκίνη πλημμυρίζει το αίμα. Η οξυτοκίνη που εκλύεται στον θηλυκό οργασμό βοηθάει τις γυναίκες να μένουν ξαπλωμένες για αρκετή ώρα μετά. Αυτό αυξάνει την πιθανότητα της σύλληψης καθώς και την πιθανότητα ότι οι γυναίκες θα αναζητήσουν και πάλι σωματική επαφή επειδή την απόλαυσαν τόσο πολύ.

Η οξυτοκίνη είναι ο τρόπος που έχει η φύση να χρυσώνει το χάπι της αναπαραγωγής, είναι η χημική βάση της ικανότητάς μας και της λαχτάρας μας για ρομαντικούς δεσμούς αφοσίωσης. Είναι αυτό που για πάνω από 100.000 χρόνια μας κάνει να θέλουμε το σεξ πρόσωπο με πρόσωπο, να λατρεύουμε ο ένας τον άλλον και να ζούμε σε μόνιμα, μονογαμικά ζευγάρια – αυτό το τελευταίο γίνεται μόνο από ένα άλλο είδος πιθήκων, τους bonobo, ένα είδος χιμπαντζή υπό εξαφάνιση, που υπάρχει σε μικρούς πληθυσμούς στο Κονγκό και θεωρείται ο πιο κοντινός πίθηκος στο ανθρώπινο είδος. Τα άλμπατρος, οι κύκνοι, κάποια ελάχιστα μαλακόστρακα και ένα σπάνιο ωδικό πτηνό της Νέας Ζηλανδίας που λέγεται χίχι, επίσης «ζευγαρώνουν για πάντα» - αλλά αυτό ούτε κατά διάνοια δεν γίνεται για «ρομαντικούς» λόγους.

Και οι άντρες και οι γυναίκες αντλούν απόλαυση από την οξυτοκίνη αλλά πέρα από αυτό υπάρχουν θεμελιώδεις διαφορές ανάμεσα στους οργασμούς που βιώνουν τα δύο φύλα. Η πιο χτυπητή διαφορά όσον αφορά την ετεροφυλοφιλική συνουσία είναι ότι ο οργασμός του άντρα είναι πρακτικά απαραίτητος για την αναπαραγωγή, ενώ της γυναίκας δεν έχει κάποια φανερή λειτουργία πέρα από την απόλαυση.

Οι πιο βασικές σωματικές διαφορές ανάμεσα στον αντρικό και στο θηλυκό οργασμό είναι οι πιο εντυπωσιακές. Ένας συνηθισμένος αντρικός οργασμός δεν κρατάει πάνω από μερικά δευτερόλεπτα, ενώ στις γυναίκες καταγράφονται οργασμοί που φτάνουν και το ένα λεπτό. Αλλά ακόμα πιο σημαντική είναι η διαφορά στον χρόνο που απαιτείται για να φτάσουμε στον οργασμό. «Τα τρία τέταρτα περίπου όλων των αντρών φτάνουν σε οργασμό μέσα σε δύο λεπτά μετά το ξεκίνημα της σεξουαλικής επαφής», παρατήρησε ο Kinsey στο ντεμπούτο των σεξουαλικών ερευνών του, το 1948, με το βιβλίο Sexual Behaviour in the Human Male (Σεξουαλική Συμπεριφορά του Αρσενικού του Ανθρώπινου Είδους).

Επιπλέον, για τους άντρες η κλιμάκωση του οργασμού είναι σχεδόν εντελώς βέβαιη, αλλά πολύ συχνά ο αντρικός μηχανισμός είναι πολύ γρήγορος και αποτελεσματικός για να δώσει στην θηλυκή σύντροφο ακόμη και μία ελάχιστη πιθανότητα για έναν «κλασικό» οργασμό που να προκληθεί από τη διείσδυση. Επειδή η κλειτορίδα βρίσκεται σε λάθος σημείο, που δεν επιτρέπει τον επαρκή ερεθισμό της από την συνήθη συνουσία αναπαραγωγής, ο οργασμός στις γυναίκες σχεδόν πάντα προκαλείται από έναν αυνανιστικό μηχανισμό. Αλλά, προς αποζημίωση θαρρείς γι αυτή τη μάλλον άδικη σωματική ασυμβατότητα, η φύση έκανε, κατά αξιοπερίεργο τρόπο, τον θηλυκό οργασμό που παράγεται αυνανιστικά, εντονότερο σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Το χάσμα ανάμεσα στις προσδοκίες και αισθήσεις των αντρών και των γυναικών γίνεται ακόμα μεγαλύτερο στην αρένα των συναισθημάτων. Μπορούμε να κάνουμε μόνο εικασίες, σχετικά με το αν αυτό ήταν αλήθεια και για τους προϊστορικούς μας προγόνους, αλλά τα στοιχεία που έχουμε από πρωτόγονες φυλές που έχουν επιζήσει, δείχνουν ότι πάντα υπήρχε ένα τέτοιο χάσμα. Σε γενικές γραμμές, το αρσενικό του ανθρώπινου είδους συνήθως ενδιαφέρεται πολύ για τον οργασμό του, δίνει λιγότερη σημασία σε σχέσεις, στο ζευγάρωμα, στην αίσθηση της ασφάλειας και στη μονογαμία, ενώ το θηλυκό συνήθως δίνει προτεραιότητα στις σχέσεις, στο ζευγάρωμα, στην αίσθηση της ασφάλειας και στη μονογαμία, παρά στην ίδια την μηχανική απόλαυση του οργασμού.

Για έναν ζωολόγο όπως είναι ο Tim Birkhead, συγγραφέας του βιβλίου Promiscuity: An Evolutionary History of Sperm Competition and Sexual Conflict (Ελευθεριότητα: Μία Εξελικτική Ιστορία του Ανταγωνισμού Σπέρματος και της Σεξουαλικής Διαμάχης), αυτή η διαφορά υπόκειται σε μία βιολογική αιτιολόγηση: τα αρσενικά, σύμφωνα με τον Βirkhead, ενδιαφέρονται κυρίως για το πόσα ωάρια μπορούν να γονιμοποιήσουν, ενώ οι γυναίκες για το ποιος τα γονιμοποιεί. Ο Donald Symons, καθηγητής ανθρωπολογίας στο University of California, Santa Barbara, και συγγραφέας του βιβλίου The Evolution of Human Sexuality (Η Εξέλιξη της Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας), προτιμά μία ρήση του WH Auden για να συνοψίσει τη διαφορά: "Men are playboys, women realists." («Οι άντρες είναι αγόρια που παίζουν [γίνεται λογοπαίγνιο με το πλέημπου] ενώ οι γυναίκες είναι ρεαλίστριες».)

Για άλλους επιστήμονες, η σεξουαλική ασυμφωνία ανάμεσα στους άντρες και στις γυναίκες είναι κυρίως θέμα σχεδιασμού. Ο Stephen Jay Gould πίστευε ότι ο κλειτοριδικός οργασμός είναι ένα παράδοξο της Δαρβινικής βιολογίας. Η εξελικτική θεωρία, σύμφωνα με το επιχείρημα του Gould, επιτάσσει ότι ο θηλυκός οργασμός θα πρέπει να είναι ένα σαφές κίνητρο για την προσπάθεια αναπαραγωγής. «Πώς θα μπορούσε ο κόσμος μας να είναι λειτουργικός και Δαρβινικός, αν ο τόπος του οργασμού μας είναι αποκομμένος από τον τόπο της συνουσίας; Πώς μπορεί η σεξουαλική απόλαυση να είναι τόσο αποσπασμένη από τη λειτουργική της σημασία στο Δαρβινικό παιχνίδι της ζωής;» έγραψε.

Μέσα στις λίγες δεκαετίες που τέτοια θέματα αποτέλεσαν καλό θέμα σοβαρών συζητήσεων, τρεις ξεχωριστές θεωρίες έχουν προταθεί για να εξηγήσουν το κεντρικό πρόβλημα που διατύπωσε ο Gould. Η πρώτη, η κλασσική θεωρία, την οποία ανέπτυξε ο Desmond Morris, είναι ότι ο θηλυκός οργασμός έχει εξελιχθεί έτσι ώστε να διευκολύνει τον μονογαμικό δεσμό στο ζευγάρωμα και να κάνει την οικογενειακή ζωή να μας παρέχει ανταμοιβές. Αυτό γίνεται γιατί μόνο ένας μακρόχρονος, σταθερός αρσενικός σύντροφος θα ξέρει πώς να κάνει μία συγκεκριμένη γυναίκα να έρθει σε οργασμό με τον κατάλληλο τρόπο.

Η πολιτισμική, επίκτητη πλευρά του θηλυκού οργασμού, ενισχύεται από την κλίση μας προς την αγάπη σε ένα συναισθηματικό και πνευματικό επίπεδο. Η ανθρωπολόγος Helen Fisher επισημαίνει ότι η ιεραποστολική στάση, παρά το όνομά της, δεν είναι κάτι που επιτάσσει η Δυτική κουλτούρα, αλλά αποτελεί την προτιμώμενη στάση στους περισσότερους πολιτισμούς. Άρα, υποστηρίζει η Fisher, φαίνεται ότι η ιδιαίτερη για τους ανθρώπους στάση του κόλπου που προτείνεται προς τα εμπρός και το σεξ πρόσωπο με πρόσωπο μπορεί να εξελίχθηκε έτσι για να ενθαρρύνει το κοινωνικό ζευγάρωμα, όπου οι σύντροφοι μπορούν να δουν ο ένας τον άλλον και να επικοινωνήσουν με οικειότητα και κατανόηση.

Η δεύτερη θεωρία, που διατύπωσαν πολλοί υπέρμαχοι του φεμινισμού, επίσης υποστηρίζει ότι ο θηλυκός οργασμός είναι μία εξελικτική προσαρμογή, αλλά ότι δεν πυροδοτείται από κάτι πιο πολύπλοκο πέρα από την απλή συνουσία. Αν δεν γίνεται έτσι, τότε κάτι δεν πάει καλά με τη γυναίκα – ή κάτι δεν είναι επαρκές στον άντρα. Η ικανότητα του θηλυκού του είδους μας να έχει πολλαπλούς οργασμούς χωρίς την περίοδο ηρεμίας για «αναπλήρωση» στην οποία υπόκειται το αρσενικό του είδους μετά την εκσπερμάτιση, είναι επιπρόσθετα, για αυτή τη σχολή σκέψης, απόδειξη ότι η σεξουαλική επιθυμία της γυναίκας είναι σχεδόν ακόρεστη. Γι αυτούς τους θεωρητικούς, η μονογαμία είναι ένα αφύσικο εργαλείο πολιτικής καταπίεσης.

Η τρίτη άποψη για τον θηλυκό οργασμό, την οποία διατυπώνει η μεταμοντέρνα φωνή του Symons και την οποία ένθερμα υποστηρίζει ο Gould, είναι ότι ένα ολόκληρο πλέγμα ανατομικών, κοινωνικών, πολιτισμικών και συναισθηματικών παραγόντων κάνει τον θηλυκό οργασμό να είναι ένα τόσο δυσνόητο φαινόμενο. Αυτοί ισχυρίζονται ότι ο θηλυκός οργασμός είναι η ευτυχής σύμπτωση μίας υφιστάμενης, αλλά μηδαμινής, παραξενιάς του σώματος, που είναι το αποτέλεσμα της σωματικής ομοιότητας των δύο φύλων μέσα στη μήτρα – μία ηχώ, με άλλα λόγια, του αρσενικού οργασμού – και ένα πολιτισμικό οικοδόμημα που δεν είναι προϊόν προσαρμοστικότητας περισσότερο από οποιαδήποτε επίκτητη δεξιότητα, όπως για παράδειγμα η χρήση του γραπτού λόγου.

Η άποψη για τον θηλυκό οργασμό που υποστηρίζει ο Symons είναι ότι το φαινόμενο αποτελεί απομεινάρι, μία ηχώ κατά κάποιο τρόπο του αρσενικού οργασμού. Όπως επεξηγεί ο Gould: «Ο λόγος για τον κλειτοριδικό τόπο του οργασμού είναι απλός – επακριβώς αντίστοιχος με το μη αίνιγμα των αντρικών θηλών. Η κλειτορίδα είναι το αντίστοιχο του πέους – είναι το ίδιο όργανο, προικισμένο με την ίδια ανατομική οργάνωση και την ίδια ικανότητα αντίδρασης».

Σύμφωνα με τη θεωρία των Morris et al, ο θηλυκός οργασμός είναι μία φυσική διαδικασία που μπορεί να λειτουργήσει μόνο με την μη ενστικτώδη, επίκτητη γνώση της εφαρμογής των δαχτύλων, των δαχτύλων των ποδιών, της μύτης, του στόματος, ή οτιδήποτε άλλο, επί της κλειτορίδας και με μία συνειδητή προσπάθεια των αντρών να σκεφτούν τα ποδοσφαιρικά αποτελέσματα της προηγούμενης εβδομάδας έτσι ώστε να μην εκσπερματώσουν πολύ γρήγορα. Αν όλο αυτό ακούγεται λίγο «αφύσικο», αυτό μπορεί να εξηγήσει τα ταμπού που περιβάλλουν τέτοιες μορφές σεξ που χρησιμοποιούν χειρωνακτικά και διανοητικά βοηθήματα.

Όμως η φύση του θηλυκού οργασμού μπορεί πλέον να ιδωθεί υπό ένα νέο πρίσμα: σαν ένας επιλεκτικός μηχανισμός για να διαλέγουν οι γυναίκες συντρόφους, όχι όπως θα διάλεγε ένα ζώο – με βάση το μέγεθος του σώματος, την βιαιότητα και την επιθετικότητα – αλλά με βάση ιδιότητες όπως το μυαλό, η ευαισθησία, η καλοσύνη και η δημοτικότητα στον περίγυρο, σε συνδυασμό με αρκετή επιδεξιότητα. Δεν είναι παράξενο που ο Δαρβίνος είπε: «Η δύναμη να γοητεύουμε τις γυναίκες κάποιες φορές υπήρξε πιο σημαντική από τη δύναμη να νικούμε τα άλλα αρσενικά στη μάχη».

Αν και είναι ένα νοικοκυρεμένο επιχείρημα, η πρόταση του Morris σήμερα θεωρείται κάπως υπερβολική και σχεδιασμένη έτσι ώστε να παρέχει μία εξελικτική αιτιολόγηση για τον γάμο. Επιπλέον, η ιδέα του Morris για τον «δεσμό του ζευγαρώματος» και οι φεμινιστικές θεωρίες για το «αχόρταγο θηλυκό» είναι παρόμοιες, και διαφέρουν μόνο στις αντιλήψεις τους περί ιδεώδους – για τις φεμινίστριες ένας παράδεισος ατελείωτης παράδοσης στις σεξουαλικές απολαύσεις, για τον Morris μία εκστατική νιρβάνα σεξουαλικά έντονης μονογαμίας.

Για τον Symons, και οι δύο θεωρίες υφίστανται μόνο στην ανθρώπινη φαντασία. Όπως επεσήμανε και η διάσημη ανθρωπολόγος Margaret Mead, ο Symons λέει ότι σε κουλτούρες όπως αυτή των νησιών Σαμόα, όπου οι προ-ερωτικές πρακτικές ενθαρρύνονται, όλες οι γυναίκες φτάνουν σε οργασμό. Αλλά σε κουλτούρες όπου οι προ-ερωτικές πρακτικές απαγορεύονται, ή όπου πρέπει να φορούν τα ρούχα τους για να κάνουν σεξ, η δυνατότητα για οργασμό μπορεί και να είναι παντελώς ανεξερεύνητη.

«Είναι σημαντικό να καταλάβουμε», κατέληξε η Mead, «ότι μία τέτοια απραγματοποίητη δυνατότητα δεν γίνεται αναγκαστικά αντιληπτή ως ένα ανεκπλήρωτο κενό». Ή, όπως πρόσθεσε τσουχτερά ο Symons: «Η σεξουαλικά αχόρταγη γυναίκα μπορεί να βρεθεί κυρίως, αν όχι κατ’ αποκλειστικότητα, στην ιδεολογία του φεμινισμού, στα όνειρα των αγοριών και στους εφιάλτες των ανδρών».

Αυτό είναι ένα προσαρμοσμένο απόσπασμα από το βιβλίο O: The Intimate History of the Orgasm του Jonathan Margolis, εκδόσεις Century.

Male and Female Orgasm
Μετάφραση: dora_salonica

 

Αυτό το τελευταίο άρθρο ήταν νομίζω πολύ καλό. Εντόπιζε τις διαφορές αντρικού και γυναικείου οργασμού δίχως να αγνοεί τις ομοιότητες. Μιλούσε για θεωρίες και μάλιστα αντικρουόμενες, κι όχι για αναμφισβήτητες επιστημονικές αλήθειες. Το πιο σημαντικό, εισήγαγε στον συνολικό προβληματισμό τον κοινωνικό και πολιτισμικό παράγοντα: αν ο γυναικείος οργασμός κρύβει ακόμη τα μυστικά του, αυτό οφείλεται στο γεγονός πως αποτελούσε θέμα ταμπού που μόλις πρόσφατα άρχισε να συζητιέται και ν’ αναλύεται επιστημονικά.

Ας μου επιτραπεί μόνο μια παρατήρηση: η έννοια της μονογαμίας χρησιμοποιείται με διαφορετικό νόημα στα ζώα απ’ ότι στον άνθρωπο. Τα ελάχιστα μονογαμικά ζώα που υπάρχουν, ζευγαρώνουν άπαξ και περνούν όλη τους τη ζωή με το αρχικό τους ταίρι, κι αυτό συμβαίνει αβίαστα, δίχως εξωτερικό καταναγκασμό. Είναι προφανές πως για τους ανθρώπους, κάτι τέτοιο δεν ισχύει και μονογαμικό θεωρούμε αυτόν που περιορίζεται σ’ έναν ερωτικό σύντροφο τη φορά κι όχι βέβαια εφ’ όρου ζωής. Η ισόβια μονογαμία μόνο ως προϊόν κοινωνικού, ηθικού ή θρησκευτικού εξαναγκασμού μπορεί να ερμηνευθεί, άρα η σύνδεσή της με τον οργασμό μου φαίνεται πως χωλαίνει.

 

Η απάτη της μονογαμίας ειναι προϊόν της βραχύτητας του ανθρωπίνου βίου.

 

Απάντηση: Θηλυκός Οργασμός

Η πολυγαμία είναι κληροδότημα των προγόνων μας (κοινώς είναι στο dna μας). Από την άλλη η μονογαμία είναι κάτι που έχει προέλευση κοινωνική και όχι βιολογική και εισήχθη ακριβώς επειδή από τη φύση μας δεν είμαστε μονογαμικοί. Αν ήμασταν τότε δε θα υπήρχε σα θεσμός.

Ο θηλυκός οργασμός είναι πιο πολύπλοκος και υπάρχει πολύ καλός λόγος γι αυτό. Όπως όλα τα υπόλοιπα θηλυκά οποιουδήποτε είδους, έτσι και οι γυναίκες είναι πιο εκλεκτικές ακριβώς επειδή έχουν το βάρος της εγκυμοσύνης και του μεγαλώματος του παιδιού (αν και φυσικά αυτό ισχύει σε πολύ μικρότερο βαθμό για τις γυναίκες απ' ότι για τα θηλυκά των υπόλοιπων ζωϊκών ειδών)

Ακριβώς λοιπόν επειδή τα θηλυκά είναι πιο εκλεκτικά ο μηχανισμός του οργασμού (ο οποίος μεγαλώνει την πιθανότητα σύλληψης) είναι πιο πολύπλοκος. Η βιολογική επιταγή των αρσενικών είναι να το χώσουν όπου βρουν (και με τη θέλησή του ή χωρίς), η βιολογική επιταγή των θηλυκών είναι να επιλέξουν ποιος θα είναι ο πατέρας των απογόνων τους.

Στον άνθρωπο (όπως και σε όποια υπόλοιπα είδη κάνουν σεξ πρωτεύοντος για τη χαρά του σεξ και δευτερευόντως για την αναπαραγωγή) τα πράγματα είναι σαφώς πιο περίπλοκα αλλά η βασική αρχή είναι η ίδια: Τα θηλυκά είναι πιο εκλεκτικά.

 

O Oργασμικός Εγκέφαλος
9 Ιουλίου 2005

Κείμενο ραδιοφωνικού προγράμματος

Natasha Mitchell: Γεια σας, είμαι η Natasha Mitchell, χαιρόμαστε για την παρέα σας στο ABC Radio National [...] Οι οργασμοί ακούγονται πολύ στις ειδήσεις τώρα τελευταία και πριν λίγες εβδομάδες αν θυμάστε καλύψαμε την επιστημονική διαμάχη που φούντωσε σχετικά με το ερώτημα αν ο θηλυκός οργασμός έχει κάποια εξελικτική λειτουργία [...]

Μία ομάδα Ολλανδών έκαναν το αδιανόητο και σκανάρισαν τον εγκέφαλο αντρών και γυναικών κατά τη διάρκεια του οργασμού. Τα αποτελέσματα είναι πολύ ενδιαφέροντα – όπως θα ακούσετε αργότερα στο πρόγραμμα.

Αλλά η φυσιολόγος [η φυσιολογία είναι κλάδος της Βιολογίας που εξετάζει την λειτουργία των ζωντανών οργανισμών] Δρ. Gemma O’Brian από το Τμήμα Βιολογικών, Βιοϊατρικών και Μοριακών Επιστημών στο University of New England έχει επίσης ένα έντονο ενδιαφέρον για τη νευροβιολογία του οργασμού [...]

Natasha Mitchell: Λοιπόν, ως φυσιολόγος, ποιος είναι ο ορισμός σας του οργασμού;

Gemma O’Brien: Θα ξεκινήσω με την περίληψη των Masters and Johnson για τη συνολική σεξουαλική αντίδραση. Χωρίζω την όλη υπόθεση στο στάδιο του πλατώ της διέγερσης, της σεξουαλικής κορύφωσης και στη χαλάρωση. Το κομμάτι της σεξουαλικής κορύφωσης είναι αυτό που πολλοί άνθρωποι ονομάζουν «οργασμό».

Αλλά το χωρίζω ακόμη πιο αναλυτικά μάλλον, προσπαθώντας να ξεδιαλύνω τί συμβαίνει, κι έτσι στη διάρκεια της κορύφωσης λέω ότι υπάρχουν τρεις διαφορετικές ομάδες συμβάντων. Υπάρχουν αλλαγές στην αναπαραγωγική οδό και η πιο εμφανής είναι η εκσπερμάτιση, αλλά υπάρχουν και ένα σωρό συσπάσεις και άλλα πράγματα που συμβαίνουν.

Natasha Mitchell: Πράγμα που πρέπει να πούμε ότι κάνουν και κορίτσια και αγόρια.

Gemma O’Brien: Πράγματι. Μερικά κορίτσια, όχι όλα, και τα περισσότερα αγόρια. Αλλά και αυτό είναι ένα ενδιαφέρον ερώτημα, το ότι κάποια αγόρια μπορούν να διαχωρίσουν την εκσπερμάτισή τους από τον οργασμό τους και αυτή είναι μία διαφορετική ιστορία. Τα πάντα είναι στο μυαλό ξέρετε!

Η δεύτερη γκάμα των ανθρώπινων αντιδράσεων είναι αυτές που ονομάζω «σπλαχνοσωματικές» αλλαγές. Αυτά είναι πράγματα όπως η ταχυκαρδία, η πίεση, το σεξουαλικό ερύθημα του δέρματος και αυτός ο κατατονικός σπασμός όλων των μυών.

Μετά υπάρχει μία τρίτη ομάδα αντιδράσεων, αυτές που συμβαίνουν στον εγκέφαλο και στις οποίες αναφέρομαι όταν μιλώ για «οργασμό». Αυτές είναι ένας συνδυασμός συναισθήματος, χαράς, απόλαυσης ή ανταμοιβής, έκστασης – τέτοιου είδους πράγματα.

Natasha Mitchell: Ώστε η αίσθησή σας είναι ότι ο οργασμός είναι κυρίως μία εγκεφαλική εμπειρία;

Gemma O’Brien: Ακριβώς, και υπάρχουν αρκετοί λόγοι που μας δίνουν το δικαίωμα να τον παρουσιάζουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ο ένας είναι, για παράδειγμα, σε άντρες που έχουν υποστεί βλάβη της σπονδυλικής στήλης, μία ολική βλάβη. Μπορεί να έχουν την ικανότητα να χρησιμοποιούν την αναπαραγωγική οδό τους έτσι ώστε να διεγείρουν τον εαυτό τους με το χέρι ή με την αφή μέχρι να επέλθει η στύση και μέχρι το τέρμα, στην εκσπερμάτιση αλλά δεν καταλαβαίνουν τίποτε με τον εγκέφαλό τους, δεν έχουν οργασμό. Πρέπει να κοιτάξουν κάτω ή να πιάσουν με το χέρι τους για να καταλάβουν ότι κάτι έγινε.

Natasha Mitchell: Και δεν έχουν την αίσθηση της ευφορίας που έρχεται με τον οργασμό;

Gemma O’Brien: Ακριβώς [...]

Gemma O’Brien: Υπάρχουν μερικά παραδείγματα από κάποια πράγματα που έγιναν πολύ παλιά, υπάρχει η αναφορά του Heath από τη δεκαετία του ’70.

Natasha Mitchell: Αυτός είναι ο Robert G Heath που γνωρίζουμε – και τη γλίτωσε με πολλά από αυτά που έκανε. Εργαζόταν με επιληπτικούς κυρίως – τί σκάρωσε τελικά, δεν ήταν μία καταστροφική έρευνα;

Gemma O’Brien: Ήταν, ήταν σίγουρα πολύ παρεμβατική στο στάδιο εκείνο, αλλά έγινε για το καλό των συγκεκριμένων ασθενών. Ήταν μία περίπτωση όπου οι άνθρωποι είχαν πράγματι, στ’ αλήθεια, πολύ επώδυνες επιληπτικές κρίσεις, όπου η ζωή τους μαστιζόταν από μία σειρά κρίσεων. Και η προσέγγιση, η χειρουργική προσέγγιση εδώ ήταν να μπούνε μέσα και να αποκόψουν το τμήμα του εγκεφάλου που πυροδοτούσε τις κρίσεις και να το διαχωρίσουν από τον υπόλοιπο εγκέφαλο.

Natasha Mitchell: Ή και να το αφαιρέσουν εντελώς σε κάποιες περιπτώσεις.

Gemma O’Brien: Σωστά, ναι. Και προφανώς οι χειρούργοι, οι νευροχειρούργοι θέλουν να είναι πολύ προσεκτικοί ότι έχουν το σωστό κομμάτι του εγκεφάλου και ότι δεν αποκόπτουν κάτι άλλο.

Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν υπέστησαν χειρουργικές επεμβάσεις σε δυο – τρία στάδια, πήγαιναν στην αρχή και τους εμφύτευαν ηλεκτρόδια σε κάποια βαθιά σημεία του εγκεφάλου και μετά ξυπνούσαν από την επέμβαση και επέστρεφαν στις κανονικές τους δραστηριότητες για αρκετές εβδομάδες. Στη διάρκεια αυτών των εβδομάδων η λειτουργία του εγκεφάλου τους καταγραφόταν συνεχώς, έτσι ώστε οι χειρούργοι μπορούσαν να εντοπίσουν επακριβώς ποιο τμήμα να ενώσουν πάλι ή να αποκόψουν τελικά [...]

Natasha Mitchell: Είναι γνωστό ότι τους έβαλε να διεγείρουν τον εαυτό τους, χρησιμοποιώντας και τα ηλεκτρόδια.

Gemma O’Brien: Ναι.

Natasha Mitchell: Και δεν σταματούσαν, ήταν σαν ένας αρουραίος που τραβάει τον μοχλό του ταϊσματος και μία από τους ασθενείς του το περιέγραψε σαν το «τέλειο μέρος» [...]

Natasha Mitchell: Ο πρωτοπόρος νευροανατόμος Καθηγητής Gert Holstege παρουσίασε τις τελευταίες ανακαλύψεις του στο πρόσφατο Συνέδριο του European Society for Human Reproduction and Development, στην Κοπεγχάγη.

Είναι επικεφαλής του Τμήματος Ανατομίας και Εμβρυολογίας στο University of Groningen [...]

Gert Holstege: Φυσικά όλη η ιστορία του οργασμού είναι μία εγκεφαλική δραστηριότητα. Ο εγκέφαλος ενεργοποιεί τα γεννητικά όργανα, ελέγχει τα πάντα.

Ξέρετε, η βασική ιδέα για τον εγκέφαλο είναι ότι ο εγκέφαλος είναι φτιαγμένος σύμφωνα με δύο μόνο κανόνες. Λοιπόν, ο κανόνας Νο. 1 είναι «η επιβίωση του ατόμου». Και ο κανόνας Νο. 2 είναι «η επιβίωση του είδους». Το σεξ και ότι έχει σχέση με το σεξ είναι για τον κανόνα Νο. 2. Δεν υπάρχουν άλλοι κανόνες [...] Ο εγκέφαλος πάντα ανταμείβει τις δραστηριότητες που είναι καλές για τον κανόνα Νο.1 ή τον κανόνα Νο. 2.

Natasha Mitchell: Είναι ενδιαφέρον που το λέτε αυτό γιατί πολύ συχνά επικεντρωνόμαστε στα γεννητικά όργανα όταν βιώνουμε έναν οργασμό.

Gert Holstege: Ναι, αλλά αυτά είναι απλά εργαλεία.

Natasha Mitchell: Αλλά ισχυρίζεστε ότι τα πάντα επιστρέφουν στον εγκέφαλο, ότι αυτά είναι μόνο εργαλεία.

Gert Holstege: Ναι, είναι μόνο εργαλεία, τα πάντα είναι θέμα εγκεφάλου [...]

Κατά τη διάρκεια της διέγερσης κάναμε συγκρίσεις ανάμεσα στους άντρες και στις γυναίκες και οι άντρες έδιναν περισσότερη σημασία όταν η σύντροφός τους άγγιζε το πέος τους, το έβρισκαν πολύ σημαντικό αυτό. Αυτό το βλέπαμε από τα διάφορα τμήματα του εγκεφάλου που δραστηριοποιούνταν. Όταν οι γυναίκες ήταν μέσα στον τομογράφο και οι άντρες τις ερέθιζαν, όταν ερέθιζαν την κλειτορίδα τους, οι γυναίκες δεν έδιναν και τόση σημασία σ’ αυτό.

Natasha Mitchell: Άρα το ίδιο το άγγιγμα δεν καταγραφόταν στον εγκέφαλο τόσο πολύ.

Gert Holstege: Φάνηκε ότι ήταν πιο σημαντικό για τους άντρες παρά για τις γυναίκες. Από την άλλη, αυτό που ήταν το ίδιο και στους άντρες και στις γυναίκες ήταν ότι κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής διέγερσης υπήρχε μείωση στα σημεία που συνήθως σχετίζονται με τον φόβο ή το άγχος.

Natasha Mitchell: Και αυτό το σημείο του εγκεφάλου ονομάζεται αμυγδαλή, πολύ σημαντική στο να διεκπεραιώνει την αίσθηση του φόβου.

Gert Holstege: Ακριβώς. Και στους άντρες και στις γυναίκες η δραστηριοποίησή της σταμάτησε.

Natasha Mitchell: Τί συνέβη κατά τον οργασμό;

Gert Holstege: Στις γυναίκες είδαμε μία τεράστια παύση της δραστηριότητας της αμυγδαλής. Παύση –δηλαδή ένα χαμηλότερο επίπεδο λειτουργίας στην περιοχή του κροταφικού λοβού και στην αμυγδαλή.

Βρήκαμε δραστηριοποίηση στην παρεγκεφαλίδα. Μη με ρωτάτε τί σημαίνει αυτό γιατί κανένας δεν το γνωρίζει.

Natasha Mitchell: Για να το ξεκαθαρίσουμε αυτό, είδατε μία δραστηριοποίηση της παρεγκεφαλίδας και αυτό είναι το κομμάτι στη βάση του εγκεφάλου μας που κάποιες φορές ονομάζουμε «το μικρό μυαλό μας» ή «το ερπετοειδές μυαλό». Συνδέεται με πράγματα όπως ο συντονισμός των κινήσεων.

Gert Holstege: Ναι, ναι. Πολύ σημαντικό στους άντρες.

Natasha Mitchell: Υπήρχε αύξηση της δραστηριότητας εκεί;

Gert Holstege: Ναι, ναι [...]

Natasha Mitchell: Πίσω στην αμυγδαλή. Μου φάνηκε ενδιαφέρον που διάβασα ότι οι νευροβιολόγοι πρόσεξαν μία παρόμοια παύση της δραστηριότητας στην αμυγδαλή του εγκεφάλου όταν άνθρωποι που είναι βαθιά ερωτευμένοι βλέπουν μία φωτογραφία των ανθρώπων που αγαπούν [...]

Θα ήθελα να μιλήσουμε για τα υπόλοιπα τμήματα του εγκεφάλου, αυτά που επισημάνατε, την αμυγδαλή, την παρεγκεφαλίδα, αυτά είναι όλα κομμάτια που βρίσκονται πιο χαμηλά στον εγκέφαλο. Τί γίνεται με τον φλοιό που είναι τόσο σημαντικό κομμάτι της συνειδητής εμπειρίας μας ως ανθρώπων, αυτό δραστηριοποιήθηκε κατά τον οργασμό;

Gert Holstege: Αυτό που είδαμε σε αυτά τα σημεία του φλοιού [...] – ο φλοιός που βρίσκεται πίσω και πάνω από τα μάτια μας, αυτό το κομμάτι επίσης σταμάτησε να λειτουργεί. Αυτά είναι τα τμήματα του εγκεφάλου που σχετίζονται με τον έλεγχο των βασικών αισθημάτων.

Natasha Mitchell: Δηλαδή κατά κάποιον τρόπο, εγκαταλείπουμε όλα τα αισθήματά μας κατά τον οργασμό;

Gert Holstege: Εντελώς [...]

Natasha Mitchell: Τί συμπεραίνετε γενικά από αυτή την έρευνα;

Gert Holstege: Tο συμπέρασμα είναι ότι αυτή η παύση της δραστηριότητας είναι πράγματι απίστευτη.

Για παράδειγμα, αν πάρουμε το αλκοόλ, ένα από τα πράγματα που κάνει το αλκοόλ είναι ότι μειώνει την αίσθηση του φόβου. Και η κοκαϊνη κάνει το ίδιο [...]

Gert Holstege: Κάτι πολύ ενδιαφέρον είναι ότι το λογικό μυαλό μας επίσης σβήνει κατά τη διάρκεια του οργασμού.

Πιστεύω ότι το αποτέλεσμα της έρευνας είναι πόσο σημαντικό είναι να βρίσκεται υπό έλεγχο το επίπεδο του άγχους του φόβου. Αν δεν το έχουμε υπό έλεγχο και έχουμε υψηλό επίπεδο φόβου τότε είναι αναμενόμενο ότι θα έχουμε προβλήματα με τον οργασμό [...]*

Πηγή: All in the Mind: 9 July
Μετάφραση: dora_salonica

* Μπορείτε να ανατρέξετε εδώ για μία ενδιαφέρουσα άποψη σχετικά με το άγχος και τη διαχείριση της απόλαυσης στο BDSM:
https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/11019-μικρή-θεωρία-για-τον-μαζοχισμό.html#post156053

 

Πρώτα ήρθε το σημείο G, μετά ο πολλαπλός οργασμός και το πνευματικό ταντρικό σεξ. Η μοντέρνα γυναίκα οφείλει όχι μόνο να είναι μία καλή μητέρα και μία επαγγελματικά επιτυχημένη γυναίκα, αλλά μερικοί πιστεύουν επίσης ότι πρέπει να φέρεται σαν πορνοστάρ στο κρεβάτι.

Αν λοιπόν μία απλή συσκευή μπορούσε να αποκαλύψει την ικανότητα για κολπικό οργασμό, θα σταματούσαν να πιέζονται οι ετεροφυλόφιλες γυναίκες να αποδώσουν σεξουαλικά κατ’ αυτό τον τρόπο;

Νέες έρευνες δείχνουν ότι μία απλή μέτρηση – ένας πρακτικός κανόνας – μπορεί να είναι το κλειδί στις απολαύσεις της σεξουαλικής συνεύρεσης.

Περίπου75% όλων των γυναικών δεν έχουν ποτέ οργασμό μόνο με την διείσδυση – δηλαδή χωρίς σεξουαλικά βοηθήματα, χωρίς τη βοήθεια των χεριών ή της γλώσσας. Και 10 – 15% δεν έχουν ποτέ οργασμό με οποιεσδήποτε συνθήκες.

Το Ίντερνετ είναι γεμάτο με ανοργασμικές γυναίκες που λένε ότι κάτι λείπει από τη ζωή τους και οι στατιστικές δείχνουν ότι πρόκειται για έναν μεγάλο αριθμό [...]

Όμως, ενδέχεται να μην είναι μόνο στο μυαλό τους όλο αυτό, σύμφωνα με τον Kim Wallen, καθηγητή συμπεριφορικής νευροενδοκρινολογίας στο Emory University.

Θέλει να καθορίσει εάν η ικανότητα της γυναίκας να έρθει σε οργασμό μόνο με διέγερση με το πέος εξαρτάται από το πόσο μακριά βρίσκεται η κλειτορίδα της από τον κόλπο της – αυτό που ονομάζεται «απόσταση C-V».

Ο Wallen είπε ότι αν καταλάβουμε περισσότερα πράγματα για την ανατομία της γυναίκας, αυτό μπορεί να βελτιώσει την σεξουαλική της ζωή.

«Υποψιάζομαι ότι για ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών, ο οργασμός μόνο μέσω της διείσδυσης απλά δεν θα γίνει ποτέ και η γνώση αυτή μπορεί να ανακουφίσει κάπως τις γυναίκες».

Ο Wallen εξετάζει στοιχεία που συγκέντρωσε πριν έναν αιώνα περίπου η ανεψιά του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, η οποία υπέφερε από αυτό που τότε ονομαζόταν «ψυχρότητα».

Η πριγκίπισσα Μαρία Βοναπάρτη, μία Γαλλίδα ψυχαναλύτρια, ανακάλυψε ότι η ιδανική απόσταση C-V είναι 2.5 εκατοστά, περίπου μία ίντσα, ή η απόσταση ανάμεσα στην βάση του αντίχειρα και την άκρη του.

Αφού συγκέντρωσε τα στοιχεία της και δημοσίευσε μία αναφορά το 1927, η ιστορία της δεν είχε καλό τέλος. Υπέστη δύο πειραματικές επεμβάσεις για να διορθώσει την δική της κατάσταση, επιχειρώντας να φέρει την κλειτορίδα της πιο κοντά στον κόλπο της.

Κατέληξε σημαδεμένη από ουλές και εγκατέλειψε τις προσπάθειες να βρει μία σωματική θεραπεία για τις ανοργασμικές γυναίκες.

«Ήταν κάπως θλιβερό», λέει ο Wallen. «Είναι μία ενδιαφέρουσα μεταφορική ιστορία. Τελικά έγινε Φροϋδική και αρνήθηκε εντελώς τις σωματικές εξηγήσεις του οργασμού. Οι ψυχολογικές εξηγήσεις ήταν πως αν δεν φτάνεις σε οργασμό αυτό γίνεται επειδή δεν έχεις μεγαλώσει».

Παρά την ταλαιπωρία που υπέστη η Βοναπάρτη, ο Wallen λέει ότι τα στοιχεία είναι «πολύ ενδεικτικά, αλλά όχι αποδεικτικά» ότι η Βοναπάρτη είχε δίκιο.

«Ακριβώς όπως υπάρχουν σωματικά χαρακτηριστικά», είπε, «που θα εμπόδιζαν κάποιους ανθρώπους από το να γίνουν βιρτουόζοι βιολιστές ή να τρέξουν τα 100 μέτρα σε 10 δευτερόλεπτα, υπάρχουν χαρακτηριστικά που το κάνουν απίθανο για μία γυναίκα να βιώσει κάποτε τον οργασμό μόνο με τη διείσδυση» [...]

Πριν τέσσερα χρόνια, ο Wallen ξεκίνησε μία καλά ελεγχόμενη νέα έρευνα με τη συνεργασία της Elisabeth Lloyd, μία καθηγήτρια ιστορίας, φιλοσοφικής επιστήμης και βιολογίας στο Indiana University.

Η έρευνα της Lloyd πάνω στα 80 χρόνια σεξουαλικών ερευνών που είχαν προηγηθεί στο βιβλίο της που εκδόθηκε το 2005, "The Case of the Female Orgasm," («Η Περίπτωση του Θηλυκού Οργασμού») αντιτίθεται σε θεωρίες ότι υπάρχει εξελικτικός λόγος για τον θηλυκό οργασμό.

Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο θηλυκός οργασμός είναι απλά ένα παράγωγο του αντρικού οργασμού, καθώς και τα δύο φύλα έχουν τον ίδιο γεννητικό νευρικό ιστό στο εμβρυϊκό στάδιο.

«Είναι απόλυτα φυσιολογικό να μην έχουμε οργασμούς και υπάρχουν πολλές γυναίκες στη διάρκεια της εξέλιξης του είδους που δεν είχαν καθόλου οργασμούς και αυτό δεν είχε κανένα αντίκτυπο στη γονιμότητά τους», λέει η Lloyd.

Οι σύγχρονες έρευνες δείχνουν το ίδιο, σύμφωνα με τους ερευνητές: 98% των αντρών λένε ότι «πάντα» φτάνουν σε οργασμό κατά τη διάρκεια του σεξ, ενώ οι γυναίκες έχουν μία «ομαλή κατανομή» ανάμεσα στο «πάντα και στο ποτέ».

«Είναι ξεκάθαρο ότι ο αντρικός οργασμός είναι ένα από τα ισχυρά χαρακτηριστικά φυσικής επιλογής και αυτό είναι αναμενόμενο», λέει ο Wallen. «Αν δεν έρθουν σε οργασμό, δεν θα αναπαραχθούν».

Για να κοιτάξουμε το ερώτημα από την ανάποδη, οι γυναίκες έχουν ένα ισχυρό χαρακτηριστικό φυσικής επιλογής, τις ρώγες – χωρίς αυτές τα μωρά τους θα πέθαιναν, σύμφωνα με τον Wallen. Όμως, οι ρώγες δεν έχουν κανέναν βιολογικό σκοπό για τον άντρα.

Ο Wallen λέει ότι αν οι άντρες και οι γυναίκες ήξεραν την αλήθεια της βιολογίας τους, η σεξουαλική τους ζωή θα βελτιωνόταν.

«Αυτό που με εκπλήσσει είναι ότι και οι άντρες και οι γυναίκες έχουν πεισθεί για την αλήθεια του ίδιου πολιτιστικού μοντέλου», λέει. «Αν ο άντρας είναι καλός εραστής, θα με φέρει σε οργασμό μόνο με το πέος του. Και ένας άντρας πείθεται γι αυτό και δεν προσφέρει κανένα είδος διέγερσης. Και επειδή δεν είναι καθόλου καλός σαν εραστής, η γυναίκα δεν θα πει τίποτε γι αυτό γιατί είναι ευνουχιστικό».

Αλλά η Susie Bright, μία φεμινίστρια που γράφει μία στήλη για το σεξ στο Jezebel.com, λέει ότι τέτοιες έρευνες για τις «ανωμαλίες» των θηλυκών γεννητικών οργάνων είναι «ανόητες».

«Πρέπει να μάθουμε πώς να μιλάμε για το σεξ και να επικοινωνούμε σχετικά με το τί μας κάνει να νιώθουμε καλά και να μην φοβόμαστε τόσο πολύ», είπε στο ABCNews.com. «Θα βοηθούσε πολύ αν οι γυναίκες ήξεραν για την κλειτορίδα τους τόσα όσα ξέρουν οι άντρες για το πέος τους».

Πηγή: Sex Study Says Female Orgasm Eludes Majority of Women - ABC News
Μετάφραση: dora_salonica

 

Στην ανθρώπινη σχέση µε τον κόσμο υπάρχει κάτι το πρωτογενώς, εναρκτήρια, βαθύτατα πληγωµένο ... αυτό προκύπτει από τη θεωρία για το ναρκισσισμό που µας έδωσε ο Φρόυντ, εφόσον το αναλυτικό της πλαίσιο εισάγει κάτι ανόριστο, ένα no exit, ένα αδιέξοδο που σηµαδεύει όλες τις σχέσεις και ειδικά τις λιβιδινικές σχέσεις του υποκειµένου.
Lacan, ΙΙ, σ. 167/199


"O Λεσβιακός Φαλλός και το μορφολογικό φαντασιακό"


"..Το Πραγµατικό είναι αυτό που αντιστέκεται στη συµβολοποίηση και συνάµα καταναγκάζει σ'αυτήν. Ενώ στο πλαίσιο της λακανικής διδασκαλίας το «πραγµατικό» µένει µη αναπαραστάσιµο, και το φάσµα της αναπαραστασιµότητάς του ταυτίζεται µε το φάσµα της ψύχωσης,η Κρίστεβα(1*) αναθεωρεί εκείνο που βρίσκεται «έξω» από το συµβολικό και το επανερµηνεύει ως το σηµειωτικό, δηλαδή ως ποιητικό τρόπο σηµασιοδότησης ο οποίος, µολονότι εξαρτάται από το συµβολικό, δεν ανάγεται σε αυτό ούτε
µπορεί να παρασταθεί ως µη θεµατοποιήσιµος Άλλος του.

Η γλωσσική υλικότητα κατά την Κρίστεβα απορρέει κατά µία έννοια από την υλικότητα των βρεφικών σωµατικών σχέσεων' η γλώσσα γίνεται κάτι που µοιάζει µε τον επ' άπειρον εκτοπισµό της jouissance, της απόλαυσης, της οδυνηρής ηδονής, που είναι φαντασµατικά ταυτισµένη µε το µητρικό σώµα. Κάθε απόπειρα σηµασιοδότησης κωδικοποιεί και επαναλαµβάνει την απώλεια αυτή. Επιπλέον, µόνον υπό τον όρο της πρώτης απώλειας του αναφερόµενου, του Πραγµατικού, το οποίο κατανοείται ως η µητρική παρουσία, µπορεί να πραγµατοποιηθεί η σηµασιοδότηση και η υλοποίηση της γλώσσας.

Η υλικότητα του µητρικού σώµατος είναι δυνατόν να παριστάνεται µέσα στη γλώσσα (δηλαδή σε ένα σύνολο ήδη διαφοροποιηµένων σχέσεων)µόνον ως η φαντασµατική τοποθεσία όπου συντελείται µια σύντηξη µε την οποία χάνεται η εξατοµίκευση, µια jouissance που προηγείται της διαφοροποίησης και της ανάδυσης του υποκειµένου.Στο βαθµό όµως που η απώλεια αυτή παριστάνεται µέσα στη γλώσσα (δηλαδή εµφανίζεται ως σχήµα στη γλώσσα), συντελείται επίσης η άρνηση της απώλειας, διότι η γλώσσα επιτελεί το χωρισµό τον οποίο παριστάνει και συνάµα αποτελεί άµυνα απέναντί του' εποµένως, κάθε σχηµατοποίηση της απώλειας θα επαναλαµβάνει αλλά και θα αρνείται την απώλεια.

Οι σχέσεις διαφοροποίησης ανάµεσα στα µέρη του λόγου οι οποίες παράγουν σηµασιοδότηση είναι οι ίδιες η επανάληψη και η επέκταση των πρωταρχικών πράξεων διαφοροποίησης και χωρισµού από το µητρικό σώµα µέσω των οποίων φτάνει εντέλει να υπάρξει το οµιλούν υποκείµενο. Εφόσον η γλώσσα εµφανίζεται να κινητοποιείται από µια απώλεια την οποία δεν µπορεί να θρηνήσει και να επαναλαµβάνει την απώλεια ακριβώς την οποία αρνείται να αναγνωρίσει,µπορούµε να θεωρήσουµε τούτη την αµφιθυµία στην καρδιά της
γλωσσικής επαναληπτικής παράθεσης ως τη µελαγχολική µύχια πτυχή της σηµασιοδότησης.

***

"..ΤΟ σώμα ή, καλύτερα, η μορφολογία είναι κατά τον Λακάν ένας φαντασιακός σχηματισμός(2*), όμως στο δεύτερο σεμινάριό του μαθαίνουμε ότι το σώμα,τούτο το αντιληπτό είναι ή το οπτικό παράγωγο, μπορεί να διατηρήσει τη φαντασματική ακεραιότητά του μόνον μέσω της υποβολής του στη γλώσσα και της σήμανσής του από την έμφυλη διαφορά: «ο άνθρωπο; [sic] κάνει να συντηρούνται σ' έναν ορισμένο βαθμό συνεκτικά τα αντιληπτά αντικείμενα μόνον μέσα σε μια ζώνη ονοματίσματος (<<C'est par la nomination que Ι 'homme fait subsister le objets dans une certaine consistance», Lacan, Π, σ. 177(202).

Τα σώματα μπορούν να γίνουν ένα όλον, δηλαδή ολότητες, μόνον με την εξιδανικευτική και ολοποιητική κατοπτρική εικόνα που συντηρείται μέσα στο χρόνο από το όνομα που φέρει το σημάδι της έμφυλης διαφοράς. Το να έχεις όνομα σημαίνει ότι τοποθετείσαι εντός του Συμβολικού, στην εξιδανικευμένη επικράτεια της συγγένειας, σε ένα σύνολο σχέσεων δομημένων μέσα από την κύρωση και το ταμπού που κυβερνάται από το νόμο του πατέρα και την απαγόρευση της αιμομιξίας. Τα ονόματα, που γίνονται έμβλημα του πατρικού νόμου και τον θεσμίζουν, κατά τον Λακάν συντηρούν την ακεραιότητα του σώματος.

Το ακέραιο σώμα δεν συγκροτείται από κάποιο φυσικό όριο ή μια οργανική τελεολογία, αλλά από το νόμο της συγγένειας που λειτουργεί διά του ονόματος. Ο πατρικός νόμος παράγει με την έννοια αυτή εκδοχές σωµατικής ακεραιότητας το όνοµα, που εγκαθιστά το φύλο και τη συγγένεια,λειτουργεί ως πολιτικά επενδυµένη και επενδύουσα επιτελεστική εκφορά. Το να ονοµάζεσαι, λοιπόν, σηµαίνει να σου εντυπώνεται ο νόµος αυτός και να παίρνεις σχήµα, σωµατικά, σύµφωνα µε το νόµο αυτό."


"Σώματα με Σημασία"-Τζούντιθ Μπάτλερ,( αποσπ. κεφ. "O Λεσβιακός Φαλλός και το μορφολογικό φαντασιακό" σελ 161-164 ) Μτφ:Πελαγία Μαρκέτου, Εκδ.Εκκρεμές



1* Julia Kristeνa, Desire in Language: Α Semiotic Approacl1 to Literatυre
and Art, επιµ. Leon Roudiez, µτφρ. Thomas Gorz, Alice Jardine και Leon
Roudiez, Columbia Uniνersity Press, Νέα Υόρκη 1980, σ. 134-136.


2*Στο «Στάδιο του καθρέφτη» το φαντασιακό δεν έχει διακριθεί ακόμη
από το συμβολικό, όπως θα το αντιληφθεί αργότερα ο Λακάν.

 

Η γυναικεία σεξουαλική διέγερση και ο οργασμός είναι μία πολύπλοκη διαδικασία που συμπεριλαμβάνει τη γυναίκα ως σύνολο, και το μυαλό και το σώμα. Το ανθρώπινο μυαλό δέχεται σεξουαλικά ερεθίσματα από το σώμα, τα επεξεργάζεται και βασισμένο στην πρότερη μάθηση και εμπειρία, προκαλεί αντιδράσεις στο σώμα. Ο εγκέφαλος μπορεί να ξεκινήσει την διαδικασία σεξουαλικής διέγερσης σε αντίδραση στη σκέψη (σεξουαλική φαντασίωση), οπτικά ερεθίσματα (το να βλέπει τον σύντροφο γυμνό), ακουστικά ερεθίσματα (το να ακούει την φωνή του συντρόφου), οσφρητικά ερεθίσματα (μυρωδιά του σώματος του συντρόφου) και γεύση (τη γεύση του σώματος του συντρόφου). Το σώμα μπορεί να ξεκινήσει την διαδικασία διέγερσης ως αποτέλεσμα του αγγίγματος, από την γυναίκα ή από τον σύντροφό της, των γεννητικών οργάνων ή του στήθους, την αίσθηση του αέρα πάνω στο εκτεθειμένο δέρμα ή τα ρούχα της που διεγείρουν τα στήθη της ή τα γεννητικά της όργανα. Το μυαλό και το σώμα, ενώ μπορούν να βιώσουν τη σεξουαλική διέγερση χωριστά, δεν μπορούν να βιώσουν τον οργασμό χωριστά. Ο οργασμός απαιτεί και το μυαλό και το σώμα να εργάζονται μαζί. Η νοητική σκέψη και μόνο μπορεί να καταλήξει σε οργασμό, αλλά πάλι θα βιώσουμε και θα αισθανθούμε τον οργασμό με το σώμα μας. Όλος ο σεξουαλικός ερεθισμός και η διέγερση μπορεί να ξεκινήσουν είτε στο ένα είτε στο άλλο, αλλά ο οργασμός βιώνεται και με τα δύο.

Εδώ δίνεται ο ορισμός του θηλυκού οργασμού από τους Masters and Johnson: «Οι γυναίκες συχνά περιγράφουν τις αισθήσεις ενός οργασμού σαν να ξεκινούν με μία στιγμιαία αίσθηση αιώρησης, που σύντομα ακολουθείται από ένα έντονα απολαυστικό συναίσθημα που συνήθως ξεκινά στην κλειτορίδα και γρήγορα εξαπλώνεται σε όλη την περιοχή της λεκάνης. Οι σωματικές αισθήσεις των γεννητικών οργάνων συχνά περιγράφονται σαν ζεστές, ηλεκτρικές αισθήσεις ή σαν ένα μυρμήγκιασμα και συνήθως εξαπλώνονται σε όλο το σώμα. Τέλος, οι περισσότερες γυναίκες νιώθουν μυϊκές συσπάσεις στον κόλπο τους ή στο κάτω μέρος της λεκάνης, που συχνά περιγράφονται σαν «πυελικές δονήσεις».

Πηγή: Female Sexual Arousal and Orgasm
Μετάφραση: dora_salonica

 

ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ

Μεγάλες διαφορές έχουν βρεθεί ανάμεσα στους άντρες και στις γυναίκες όσον αφορά τις σεξουαλικές φαντασιώσεις τους. Ξέρουμε ότι οι άντρες είναι πιο πιθανό να έχουν σεξουαλικές φαντασιώσεις, αλλά είναι επίσης πιο πιθανό να διεγερθούν από τις φαντασιώσεις τους. Πιο συγκεκριμένα, στην Αμερική, αγόρια στην εφηβεία τους είναι πιθανόν να φαντασιώνονται τουλάχιστον μία φορά την ημέρα, όπως και αγόρια στην εφηβεία τους στην Ιαπωνία και στη Μεγάλη Βρετανία. Έχει αποδειχθεί ότι οι ενήλικοι άντρες έχουν συγκεκριμένα σεξουαλικά όνειρα όταν κοιμούνται. Σε αυτά τα όνειρα, όπως και στις φαντασιώσεις τους, οι άντρες φαντάζονται τη σύντροφό τους, συνήθως κάποια άγνωστη, ως τον αποδέκτη των σεξουαλικών τους δραστηριοτήτων. Οι αντρικές φαντασιώσεις επικεντρώνονται σε συγκεκριμένες λεπτομέρειες της σωματικής εμφάνισης της συντρόφου και λιγότερο στο σκηνικό.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

[...]Τα περισσότερα από τα υπόλοιπα ευρήματα ήταν αναμενόμενα. Οι άντρες ήταν δυο φορές πιο πιθανό από τις γυναίκες να αναφέρουν το γεγονός ότι έχουν σεξουαλικές φαντασιώσεις τουλάχιστον μία φορά την ημέρα. Οι άντρες ήταν δυο φορές πιο πιθανό από τις γυναίκες να αναφέρουν ότι ερεθίζονται σεξουαλικά τουλάχιστον μία φορά την ημέρα. Οι άντρες ανέφεραν ότι φαντασιώνονται έναν μεγαλύτερο αριθμό διαφορετικών συντρόφων από ότι οι γυναίκες, κατά τη διάρκεια μίας συνηθισμένης μέρας. Οι άντρες ήταν στην πραγματικότητα πολύ πιο πιθανό από ότι οι γυναίκες να αναφέρουν ότι είχαν σεξουαλικές φαντασιώσεις για πάνω από 1000 διαφορετικούς ανθρώπους στη διάρκεια της ζωής τους. Μόνο 12% των αντρών ανέφεραν ότι δεν αλλάζουν ποτέ τη σύντροφο που φαντασιώνονται κατά τη διάρκεια μίας σεξουαλικής φαντασίωσης. Οι άντρες ανέφεραν ότι κατά τη σεξουαλική φαντασίωση, οι οπτικές εικόνες είναι πιο σημαντικές από το άγγιγμα, το συναίσθημα ή τις αντιδράσεις των συντρόφων τους οποίους φαντασιώνονται. Τέλος οι άντρες ήταν πολύ πιο πιθανό από ότι οι γυναίκες να αναφέρουν ότι είχαν μία ξεκάθαρη εικόνα των γεννητικών χαρακτηριστικών των συντρόφων τους και να αναφέρουν ότι επικεντρώνονται περισσότερο στα σωματικά παρά στα προσωπικά ή συναισθηματικά χαρακτηριστικά των συντρόφων τους οποίους φαντασιώνονται.

ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Από τα ανωτέρω στοιχεία, διαφάνηκε ότι οι φαντασιώσεις των αντρών λάμβαναν χώρα συχνά, σε σχέση με αυτές των γυναικών, συμπεριελάμβαναν συχνά πολλούς διαφορετικούς συντρόφους, ήταν πιο απρόσωπες και περιείχαν κυρίως οπτικές εικόνες (ιδίως των γεννητικών οργάνων). Οι φαντασιώσεις συχνά συμπεριελάμβαναν ξεκάθαρες σεξουαλικές πράξεις και συνήθως επικεντρώνονταν προβολικά επί των συντρόφων τους οποίους φαντασιώνονταν, σαν να ήταν σεξουαλικά αντικείμενα. Από όλες τις προβλέψεις που είχαν γίνει πριν δοθούν τα ερωτηματολόγια, μόνο μία πρόβλεψη δεν αποδείχτηκε σωστή. Η καθαρότητα της εικόνας των προσώπων στις σεξουαλικές φαντασιώσεις αναμενόταν ότι θα είναι πιο συχνή στις γυναίκες, όμως στην πραγματικότητα βρέθηκε ότι ήταν η ίδια και για τα δύο φύλα.

ΑΝΤΡΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗΣ (ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ)

Οι αντρικές σεξουαλικές φαντασιώσεις, όπως περιγράφηκαν ανωτέρω, συμβαδίζουν με πρότερες έρευνες που έγιναν για τις σεξουαλικές φαντασιώσεις. Επίσης συμφωνούν με αυτό που βλέπουμε στην πορνογραφία που στοχεύει στο αντρικό κοινό. Αυτού του είδους η πορνογραφία (είτε με γραπτό λόγο είτε με εικόνες), σχηματίζει οπτικές εικόνες γυναικείων κορμιών, ιδίως των γεννητικών οργάνων. Το κεντρικό θέμα ταινιών του είδους είναι η λαγνεία και η σωματική ικανοποίηση και δεν έχουν να κάνουν διόλου με τη συναισθηματική πλευρά της σεξουαλικής δραστηριότητας, την ερωτοτροπία, τις σχέσεις, το φλερτ ή ακόμη και τις εκτεταμένες προ-ερωτικές δραστηριότητες. Η πορνογραφία αυτού του είδους δίνει έμφαση στις σωματικές δραστηριότητες που εξερευνούν κάθε πιθανή συνεύρεση, σε κάθε πιθανή στάση.

ΑΙΤΙΕΣ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΔΥΟ ΦΥΛΑ

Οι Ellis and Symons αναφέρουν πως πιστεύουν ότι οι εμπειρίες των ανθρώπων δίνουν μορφή σε αυτό που προτιμούν σε έναν σύντροφο καθώς και σε αυτό που προτιμούν σε μία φαντασίωση. Όμως, αναφέρουν επίσης ότι για να πούμε πως οι εμπειρίες των ανθρώπων είναι το μόνο που συμβάλλει στις σεξουαλικές τους φαντασιώσεις θα έπρεπε να υποθέσουμε ότι οι άντρες και οι γυναίκες έχουν τους ίδιους ενδογενείς μηχανισμούς. Για όποιον πιστεύει στο Δαρβίνο και στις θεωρίες του, θα φαινόταν απίστευτο αν η φυσική επιλογή δεν είχε καταλήξει σε διμορφικούς (δύο είδη) σεξουαλικούς μηχανισμούς στη βάση των ανθρώπινων σεξουαλικών συναισθημάτων και δραστηριοτήτων.

Οι σεξουαλικές εμπειρίες των αντρών και των γυναικών είναι εκ διαμέτρου διαφορετικές. Οι άντρες απολαμβάνουν ελάχιστη γονεϊκή επένδυση σε σχέση με τις γυναίκες. Έχουν την πολυτέλεια να επιλέγουν σύντροφο επειδή είναι θηλυκού γένους, σε αντίθεση με το να διαλέγουν έναν σύντροφο που θα τους φροντίζει και δεν θα τους εγκαταλείψει όταν γεννηθεί το παιδί. Φαίνεται πολύ πιθανό ότι μάλλον ήταν απίστευτα ωφέλιμο για τους προγονικούς μας αρσενικούς να απολαμβάνουν μία σχετικά γρήγορη και συχνή σεξουαλική διέγερση, που θα επέτρεπε τη συνουσία με όσο το δυνατόν περισσότερες γυναίκες.

Τα στοιχεία που αναφέρονται εδώ δείχνουν ότι οι άντρες και οι γυναίκες έχουν σεξουαλικά διαφοροποιημένους μηχανισμούς [...]

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΔΥΟ ΦΥΛΑ

Αναλύοντας όλα τα στοιχεία που παρουσιάζονται, σε πρότερες έρευνες, στην ιστορική πλευρά (όσον αφορά την πορνογραφία και τα συναφή) και στα σύγχρονα στοιχεία που μας δίνει η παρούσα έρευνα, οι Ellis and Symons καταγράφουν περιληπτικά τις σεξουαλικές διαφορές των αντρών ως εξής:

1. Οι άντρες τείνουν να έχουν μία επιθυμία βασισμένη στη λαγνεία και στην «όρεξη». Αυτό φαίνεται και στις αντρικές σεξουαλικές φαντασιώσεις και στην πορνογραφία.

2. Επειδή οι άντρες διακατέχονται από λαγνεία, οι φαντασιώσεις τους συχνά απο-προσωποποιούν τις γυναίκες μετατρέποντάς τις σε σεξουαλικά αντικείμενα και επομένως επικεντρώνονται περισσότερο στα σεξουαλικά όργανα, στις σεξουαλικές πράξεις και τα σωματικά χαρακτηριστικά της γυναίκας.

3. Οι άντρες τείνουν να διεγείρονται σεξουαλικά περισσότερο με οπτικά ερεθίσματα, πράγμα που κάνει την φαντασίωση πιο πιθανό να επικεντρώνεται σε οπτικές εικόνες του συντρόφου στη φαντασίωση.

4. Οι άντρες τείνουν επίσης να βλέπουν τις γυναίκες ως σεξουαλικά αντικείμενα και συχνά βλέπουν τον εαυτό τους να κάνουν την πράξη στη γυναίκα.

5. Οι αντρικές φαντασιώσεις επίσης αναδεικνύουν το θέμα της σωματικής έλξης καθώς είναι πιο πιθανό να φαντασιώνονται πάνω από έναν σύντροφο.

[...]

Sex Differences in Sexual Fantasy: an Evolutionary Psychological Approach, by Bruce Ellis, M.A. and Donald Symons, Ph.D
Μία περίληψη, των Reyna Avila, Victoria Boccanfuso, Shawna Metcalfe (Loyola Marymount University)

Πηγή: Sex Differences in Sexual Fantasy: an Evolutionary Psychological Approach
Μετάφραση: dora_salonica

 

Απάντηση: Θηλυκός Οργασμός

Τώρα που λύσαμε όλα τα προβλήματά μας και δεν υπάρχουν άλλα να λύσουμε, ας επιγκεντρωθούμε και στο μέγα θέμα του γυναικείου οργασμού... 
Για να είμαι ειλικρινής δεν πιστεύω ούτε στην ανωτερότητα του γυναικείου οργανισμού ούτε σε καμία ανωτερότητα. Το ανθρώπινο σώμα πάντα θα ανταποκρίνεται διαφορετικά σε βάθος χρόνου στα διάφορα ερεθίσματα που το προκαλούν και αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες είτε συναισθηματικούς είτε σωματικούς. Αυτό πιστεύω. Δεν χρειάζονται όλα βιβλιογραφία στη μαγεία του έρωτα...εξάλλου αυτό ειναι και το όμορφο του γυναικείου οργασμού όταν συμβαίνει...η μαγεία του!!