Θηλυκός Οργασμός

Η ηθολογία μας διδάσκει ότι οι γυναίκες - όχι οι άντρες - είναι τα πιο μαχητικά και θαρραλέα πλάσματα, διατεθειμένα για τα πάντα όταν πρόκειται για την προστασία των παιδιών τους, πρόθυμα να ριχτούν στον πόλεμο για να υπερασπίσουν αυτό που νιώθουν πως έχει αξία.[...]

Κάποτε, σε πολύ μακρινές εποχές, στις απαρχές του πολιτισμού το γυναικείο ένστικτο θεωρούνταν απολύτως ζωώδες. Η αγριότητα της μάνας που υπεράσπιζε τα παιδιά της και η απληστία της για το αρσενικό την εποχή των ερώτων, ήταν τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά τόσο των ζώων όσο και των γυναικών [...] Αυτή η κατάσταση δεν έχει αλλάξει παντελώς στις μέρες μας. Οι γυναίκες έμαθαν την ανθρώπινη συμπεριφορά, τα ανθρώπινα συναισθήματα, τον οίκτο, την αγάπη, τη στοργή, αλλά λίγο πιο κάτω από την επιφάνεια, μέσα στο υποσυνείδητο παραφυλάει ναρκωμένο το πρωτόγονο γυναικείο ένστικτο, έτοιμο να ξεπηδήσει και να επιβεβαιώσει την εξουσία του πάνω στη συνείδηση τις κρίσιμες ώρες. (Esther Harding, 1935, 60) (σελ. 143)

[...] Μια φαινομενική γυναικεία αδυναμία μπορεί να κρύβει μια άλλη, πολύ διαφορετική ιδιότητα. Εάν η ευθραυστότητα είναι ίδιον του θηλυκού, άλλο τόσο είναι η επιμονή και η επιθετικότητα. Στη γυναίκα συναντούμε την ιδέα του θάρρους και της δύναμης, της ενέργειας που μπορεί να εκραγεί σε κρίσιμες στιγμές. Όπως είπαμε, τα θηλυκά πολλών ειδών του ζωικού βασιλείου είναι πρόθυμα να δώσουν ακόμη και τη ζωή τους για να προστατέψουν τα μικρά τους. Αυτό το χαρακτηριστικό μας οδηγεί στη σκέψη ότι κάθε γυναίκα είναι διατεθειμένη να αγωνιστεί με πείσμα υπέρ όλων όσων έχουν σημασία γι αυτήν, για τα παιδιά της, για τα ιδανικά της, για τα αισθήματά της. Αυτό το στοιχείο διαφοροποιεί πολύ το θηλυκό από το αρσενικό, που κάθε άλλο παρά πρόθυμο είναι να θυσιαστεί, έστω και για κάτι που θεωρεί σημαντικό. [...] Η μυθολογία μιλάει για "μένος" όταν θέλει να περιγράψει την άγρια παραφορά του θηλυκού. Προσοχή όμως. Μην κάνουμε το λάθος να σκεφτούμε ότι θηλυκό και αρσενικό είναι όροι που αντιστοιχούν σε δύο συγκεκριμένα φύλα. Είναι οι δύο πτυχές του άντρα και της γυναίκας, δύο διακριτά σημεία της προσωπικότητας που πρέπει να συσσωματωθούν.[...] (σελ.144)

Η Αφροδίτη, ελεύθερη, εξωστρεφής κι αυθόρμητη, ενσαρκώνει το γυναικείο πρότυπο που δεν είναι κοινωνικά αποδεκτό. Ο Freud θα έλεγε ότι η Αφροδίτη αγνοεί την αρχή της πραγματικότητας αλλά ζει κυριευμένη από την αρχή της απόλαυσης. Κι όντως έτσι έχουν τα πράγματα, αφού πρώτη της επιδίωξη είναι η ικανοποίηση των ενστίκτων και των συναισθημάτων της. (σελ. 145)

Aldo Carotenuto, Η Ψυχή της Γυναίκας

 

Με συγχωρείτε για το μικρό διάλειμμα αλλά κραιπάλιαζα ακολουθώντας το πιο δυνατό φετίχ μου, αυτό των στολών (όχι του Καρναβαλιού)...

Back again, λοιπόν. Δεν βρήκα κάτι συγκεκριμένο τελικά που να μπορώ να συζητήσω με τον MindMaster, αν και βρήκα αρκετά που μπορώ να συζητήσω με άλλους, μόνο που δεν το επιθυμώ. Θα ήθελα να αναφερθώ μόνο σε αυτό, πριν συνεχίσω με τα ενδιαφέροντα αποσπάσματα που έχω στο νου μου.

Σύμφωνα με τον Dawkins, ο οποίος νομίζω ότι στις μέρες μας θεωρείται κορυφή στον κλάδο του, το πρώτο χαρακτηριστικό των γονιδίων (όχι των "μηχανισμών επιβίωσης" που τα κουβαλάνε) είναι η μακροζωία. Ο σκοπός τους είναι να επιβιώσουν όσο περισσότερο γίνεται, πράγμα που καταφέρνουν επί κάτι εκατομμύρια χρόνια. Το καλύτερο γονίδιο επομένως, από πλευράς εκπλήρωσης των στόχων του (διότι δεν έχει βρεθεί κάποιος άλλος λόγος ύπαρξης των όντων), είναι αυτό που επιβιώνει περισσότερο. Κατ' επέκταση, θα έλεγα ότι ένας "μηχανισμός επιβίωσης" που καταφέρνει να κουβαλάει τα γονίδιά του πιο αποτελεσματικά από έναν άλλο μηχανισμό, που είναι πιο ανθεκτικός, που είναι πιο σταθερός στην αναπαραγωγή των γονιδίων του χωρίς ελαττωματικές μεταλλάξεις, θεωρείται "καλύτερος".

Θα συμφωνήσω με κάποιον συνομιλητή (δεν θυμάμαι ποιος ήταν) που αναφέρθηκε στον όρο ανωτερότητα ως "σκοτεινό" όρο, που ανοίγει την πόρτα σε bigotry και ρατσισμό και θυμίζει την Ναζιστική Γερμανία. Μακριά από τον κώλο μας. Δεν χρησιμοποίησα τον όρο με αυτή την έννοια.

Θεωρώ, για να απαντήσω στην ερώτησή σου Arioch, ότι από βιολογικής απόψεως σημασία έχει μόνο η επιβίωση. Και άρα ναι, θεωρείται "ανώτερος" (έστω καλύτερος, ή πιο αποτελεσματικός) ο οργανισμός που επιβιώνει περισσότερο. Όταν οι επιστήμονες λένε ότι μόνο οι κατσαρίδες θα επιβιώσουν από έναν πυρηνικό πόλεμο, σ' αυτό ακριβώς αναφέρονται. Έχουν δίκιο, από βιολογικής απόψεως.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ένας οργανισμός είναι ανώτερος από έναν άλλο όταν μπορεί και υπερβαίνει την βιολογία του για να κατισχύσει στο περιβάλλον του, προσδίδοντάς του ταυτόχρονα νόημα, εκεί που δεν έχει κανένα. Είναι κάπως εξειδικευμένος ο ορισμός και είμαι βέβαιη ότι βιολογικά, δεν έχει καμία αξία. Εκτός αυτού, είμαι βέβαιη ότι αν ήμουν κατσαρίδα, δεν θα συμφωνούσα καθόλου.

Βρήκα πολύ ενδιαφέροντα και χαριτωμένα τα tardigrades. 

 

Απάντηση: Re: Θηλυκός Οργασμός

Τα γονίδια εξυπηρετούν κάποιο μηχανιστικό βιολογικό σκοπό, δεν έχουν ούτε βούληση, ούτε σκοπό, ούτε στόχο. Είναι πληροφοριακές μονάδες οι οποίες χρησιμοποιούνται για την κωδικοποίηση πρωτεϊνών ή αλυσίδων RNA. Είναι εξαιρετικά επιτυχημένος μηχανισμός -στον πλανήτη μας τουλάχιστον- και γι αυτό έχει επικρατήσει. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να φανταστώ ζωή χωρίς γονίδια αλλά η φύση είναι φοβερά πιο εφευρετική από τον άνθρωπο οπότε κρατάω και μια πισινή.

Και αυτό σχετικό είναι. Με εξαίρεση το homo sapiens -τουλάχιστον τα τελευταία 10000 χρόνια- οι υπόλοιποι οργανισμοί επηρεάζονται από το περιβάλλον τους και ο όρος "βιολογική επιτυχία" είναι εξαιρετικά περιορισμένος και όχι καθολικός. Τα σκαθάρια είναι γενικά πολύ πετυχημένοι οργανισμοί αλλά δε θα βρεις σκαθάρια στον αρκτικό κύκλο.

Βασικά αυτό είναι μια από τις πλάνες που έχει ο κόσμος που δεν καταλαβαίνει ακριβώς τι λένε οι επιστήμονες. Οι κατσαρίδες αντέχουν περισσότερη ακτινοβολία από τον άνθρωπο αλλά και αυτές δεν είναι ιδιαίτερα ανθεκτικές στην ακτινοβολία. Οι φρουτόμυγες λόγου χάρη είναι πολύ πιο ανθεκτικές, για να μη μιλήσουμε για κάποια είδη βραδύπορων.

 

Re: Απάντηση: Re: Θηλυκός Οργασμός

Ακριβώς. Πάρα πολύ σωστά. Συμφωνώ και με τα υπόλοιπα, ως επί το πλείστον.

Ο άνθρωπος όμως, και μάλιστα μόνο αυτός από όλα τα όντα που είναι μηχανισμοί επιβίωσης γονιδίων, έχει βούληση. Και μπορεί να βρει σκοπό και να έχει στόχους, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζονται τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των γονιδίων του. Αυτό τουλάχιστον λένε, ξανά και ξανά, ο Dawkins και ο Desmond Morris (και άλλοι).

Μια χαρά καταλαβαίνουμε τί λένε οι επιστήμονες. Οι περισσότεροι εξ ημών είμαστε επιστήμονες εξάλλου, εξειδικευμένοι σε έναν συγκεκριμένο κλάδο. Δεν μιλούμε για αναλφάβητους, Arioch, αλλά για μοντέρνους ανθρώπους του Δυτικού πολιτισμού, με αρκετά ανεβασμένο βιοτικό επίπεδο. Η ρήση με τις κατσαρίδες είναι η πιο συχνή επί του θέματος και όλοι γνωρίζουμε με ποιον τρόπο χρησιμοποιείται. Δεν μπορείς εύκολα να ξεφορτωθείς τις κατσαρίδες από το σπίτι σου, ούτε από τον πλανήτη. Αυτό μας λέει η απίστευτη επιστημονικότητα αυτής της ρήσης!!!

Μην κωλώνετε με την "επιστήμη". Έχει γίνει ιδιαίτερα προσιτή στις μέρες μας, δεν αποτελεί επτασφράγιστο μυστικό. Ο καθένας μπορεί να ψάξει και να βρει τα στοιχεία που χρειάζεται, να τα επεξεργαστεί και να διαμορφώσει άποψη η οποία δεν θα είναι πολύ μακρύτερα της κοινά αποδεκτής των επιστημόνων του χώρου.

Αλλά θα πρότεινα να επιστρέψουμε στο θέμα του θηλυκού οργασμού, που είναι κάπως πιο ενδιαφέρον από τις κατσαρίδες.

Ποια η χρησιμότητά του; Γιατί η φύση έκανε αυτό το δώρο στη γυναίκα; Για ποιο πράγμα την ανταμείβει; Πρόκειται για ένα τυχαίο γεγονός; Μπορούμε να δεχτούμε την έννοια της τυχαιότητας στην εξελικτική διαδικασία χωρίς να νιώσουμε εντελώς ηλίθιοι;

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Θηλυκός Οργασμός

Έτερον εκάτερον. Είναι άλλο πράγμα να μπορείς να κάνεις πολλαπλασιασμό και άλλο πράγμα να μπορείς να κατανοήσεις μια πραγματεία στη θεωρεία αριθμών. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα στις στις εκλαϊκεύσεις, υπεραπλουστεύουν κάποια πράγματα και οδηγούν τον κόσμο σε πλάνες. Το γεγονός ότι ξέρεις ότι ισχύει το γεγονός "Α" -και αυτό το ξέρεις μέσω εκλαΐκευσης- δε σημαίνει ότι κατανοείς το γεγονός "Α" και τους μηχανισμούς που το προκαλούν.

Οι επιστήμονες είπαν "οι κατσαρίδες αντέχουν την εξαπλάσια δόση ακτινοβολίας απ' ότι ο homo sapiens". Αυτό "μετατράπηκε" στο "τα μόνα ζώα που θα ζήσουν από ένα πυρηνικό πόλεμο είναι οι κατσαρίδες". Χαζή δεν είσαι, φαντάζομαι καταλαβαίνεις πόσο μεγάλη διαφορά έχουν οι δύο προτάσεις.

Μπα. Όσο μορφωμένη και αν είσαι αν δεν έχεις κάνει απειροστικό λογισμό αποκλείεται να καταλάβεις γιατί το "π" είναι υπερβατικός. Αν δεν έχεις κάνει διανυσματικό λογισμό και διαφορικό λογισμό αποκλείεται να καταλάβεις τι λένε οι εξισώσεις για τον ηλεκτρομαγνητισμό του Maxwell, όσο καλά και αν ξέρεις να ανάβεις ένα διακόπτη.

Οι θετικές επιστήμες δεν μαθαίνονται με google search και το να νομίζεις ότι επειδή διάβασες κάτι εκλαϊκευμένο σημαίνει ότι το κατάλαβες είναι η μεγαλύτερη δυνατή πλάνη.

Παρεμπιπτόντως: Οι θετικές επιστήμες δεν έχουν "απόψεις". Έχουν αξιώματα, ορισμούς, θεωρήματα, παρατηρήσεις, ευρήματα, πειράματα και θεωρίες που ζουν και πεθαίνουν από αυτά.

Αν δε δεχτείς την έννοια της τυχαιότητας στην εξελικτική διαδικασία τότε δεν έχεις καταλάβει τίποτα για την εξελικτική διαδικασία.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Θηλυκός Οργασμός

@Arioch, δεν διαφωνώ καθόλου με το ποστ σου. Έτσι είναι. Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι ο σκεπτόμενος άνθρωπος έχει τον τρόπο να διερευνήσει τα θέματα που τον ενδιαφέρουν και να πλησιάσει σε ένα πολύ καλό επίπεδο κατανόησης αυτών, ασφαλώς μη εξειδικευμένο. Θα έλεγα μάλιστα, ότι ίσως να είναι προτιμότερη μία πιο open-minded προσέγγιση, για λόγους δημιουργικότητας. Όσο πιο πολλά γνωρίζει κανείς, τόσο περισσότερο γίνεται θύμα του συχνότατου φαινομένου, να υψώνει περισσότερους τοίχους στην αμφισβήτηση και στην αναρώτηση.

Μάλλον δεν έγινε κατανοητό αυτό που είπα. Δεν αρνήθηκα ότι συμβαίνουν τυχαία γεγονότα και δη στην αναπαραγωγή των γονιδίων. Με τον όρο "εξελικτική διαδικασία" vs τυχαιότητας αναφέρομαι στους νόμους που διέπουν την εξέλιξη των ειδών, οι οποίοι είναι πολύ συγκεκριμένοι και καθόλου τυχαίοι. Οι κανόνες της εξελικτικής διαδικασίας είναι εν συντομία ο εξής ένας: ότι θα επιλεχθεί πάντα (και όχι τυχαία) και θα επιβιώσει ως "καλό" γονίδιο, ως καλό DNA, στο βάθος των αιώνων, μόνο αυτό που συμβάλλει στους 3 μοναδικούς "στόχους" (άνευ βούλησης) των γονιδίων: μακροζωία, ταχύτητα αναπαραγωγής και ακρίβεια αναπαραγωγής.

Θα το πω λίγο καλύτερα με το στόμα του Dawkins, αν μου επιτρέπεις:

"The same old processes of automatic selection between rival molecules by reason of their longevity, fecundity, and copying-fidelity, still go on as blindly and as inevitably as they did in the far-off days."

Η θεωρία της εξέλιξης είναι περισσότερο κουκιά μετρημένα και από το ίδιο το BDSM! Γι αυτό δεν μπορούμε να πούμε ότι κάτι εξελίχθηκε τυχαία, σε αντιδιαστολή με τους 3 παραπάνω στόχους των γονιδίων. Ο Dawkins αναλύει πολύ εμπεριστατωμένα το cost-benefit analysis το οποίο καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο τα είδη χειρίζονται την επιθετικότητα στην φύση, τον τρόπο με τον οποίο αποφασίζουν τον αριθμό των απογόνων τους και τον τρόπο με τον οποίο βοηθούν μηχανές επιβίωσης που κουβαλούν συγγενικά γονίδια. Όπως πολύ χαρακτηριστικά λέει, "the genes give the survival machine a single overall policy instruction: do whatever you think best to keep us alive."

Όποιος κατανοεί την θεωρία της εξέλιξης, δεν μπορεί παρά να κατανοεί ότι η φύση δεν ανταμείβει με απόλαυση άνευ αιτίας. Ο θηλυκός οργασμός δεν έχει επιλεχτεί επειδή ο Θεός γουστάρει να βλέπει τις γυναίκες να στενάζουν. Έχει επιλεχτεί επειδή συμβάλλει στους 3 στόχους των γονιδίων. Μένει να βρούμε με ποιον τρόπο το πετυχαίνει αυτό.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Θηλυκός Οργασμός

Δεν υπάρχουν "επιλογές", η φυσική επιλογή δεν έχει καμία σχέση με την επιλογή που κάνει ένα ον ζυγίζοντας τις καταστάσεις. Όσο έχει επιλογή η πέτρα να τσουλήσει σε μια κατηφόρα άλλη τόση επιλογή έχει μια τυχαία μετάλλαξη που *έτυχε* να ευνοείται από τις δεδομένες περιβαλλοντολογικές συνθήκες. Από ένα σημείο και πέρα είναι απλά μαθηματικά.

Η φύση επίσης σε πολλά είδη ανταμείβει τον οργασμό με το θάνατο αυτού που τον έχει. Θα μπορούσε η σεξουαλική πράξη να είναι εξαιρετικά δυσάρεστη και ακόμα κι έτσι πάλι θα επιδιδόμαστε σε αυτή απλά δε θα το κάναμε για recreational λόγους. Άλλωστε οργασμό δεν νιώθουν μόνο τα θηλυκά νιώθουν και τα αρσενικά και επειδή τα αρσενικά -μιας και δεν κουβαλάνε το φορτίο- είναι πολύ λιγότερο επιλεκτικά έχουν πολύ πιο εύκολο και γρήγορο οργασμό. Wham, bam thank you ma'am και βουρ για την επόμενη.

Άλλωστε -αν και ο οργασμός βοηθάει στη σύλληψη- δεν είναι και απαραίτητος. *Κάθε* μα *κάθε* ανθρώπινο ον είναι προϊόν ενός τουλάχιστον οργασμού, του αρσενικού είναι υποχρεωτικό, του θηλυκού όχι.

 

Απάντηση: Re: Θηλυκός Οργασμός

Και? Τι γίνεται όταν δεν έχεις να υπερασπιστείς το παιδί αλλά το χωράφι που το ταΐζει; Φοβάμαι ότι τα υπεραπλουστεύεις τα πράγματα. Τα αρσενικά των πρωτευόντων είναι πιο επιθετικά και πιο μαχητικά και γι αυτό άλλωστε είναι και πιο μεγαλόσωμα και σωματικά πιο δυνατά. Ε, αυτό το κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας και το κουβαλάμε ακόμα. Μια μάνα όσο αποφασισμένη και αν είναι δύσκολα θα μπορέσει να γλυτώσει το παιδί της από ένα αγριεμένο αρσενικό που το έχει βάλει αμέτι μουχαμέτι να σκοτώσει το παιδί της και να τη βιάσει. Όχι ότι είναι αδύνατο αλλά στατιστικά δεν είναι και το πιο πιθανό αποτέλεσμα όπως δυστυχώς μας έχουν δείξει όλοι οι κατακτητικοί πόλεμοι της ιστορίας.

 

Ακριβώς. Όταν μιλούμε για φυσική επιλογή δεν μιλούμε για συνειδητές καταστάσεις. Η τάση να δείχνουμε αλτρουιστική συμπεριφορά προς το παιδί μας ή τον αδελφό μας ή ένα άλλο μέλος του είδους μας, μπορεί να υπολογιστεί με απλά μαθηματικά, λόγω της εγωιστικότητας του γονιδίου, το οποίο απλά επιδιώκει να επιβιώσει. Μπορούμε να υπολογίσουμε με μαθηματική ακρίβεια πόσο τοις εκατό περισσότερο πιθανό είναι να προστατεύσουμε το παιδί μας αντί για τον αδελφό μας ή τους γονείς μας ή τον ανεψιό μας, βάσει των δικών τους πιθανοτήτων επιβίωσης και του χρόνου ζωής που τους απομένει (κεφάλαιο 6, Το εγωιστικό γονίδιο). Η συνειδητή επιλογή, αν υφίσταται, θα είναι μία συνειδητή άρνηση των εγωιστικών τάσεων που μας επιβάλλει το γονιδίωμα, κυρίως στον τομέα του επιθετικού ανταγωνισμού. Μέχρι τώρα δεν τα πηγαίνουμε πολύ καλά.

Πράγματι, το αρσενικό αρκετών ειδών πεθαίνει μετά τον εκσπερμάτισή του, παρέχοντας ένα πλούσιο γεύμα στο θηλυκό, με σκοπό την καλύτερη διαιώνιση του είδους τους. Στην περίπτωση του ανθρώπου αυτό δεν μπορεί να ισχύσει, διότι και οι δύο γονείς είναι απαραίτητοι για την προστασία του ευάλωτου βρέφους. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ο οργασμός του θηλυκού είναι η βάση του δεσμού ανάμεσα στο αρσενικό και στο θηλυκό, με σκοπό την εξασφάλιση της προστασίας του αρσενικού προς τους απογόνους. Όπως πολύ σωστά αναφέρεις,

Εάν βασιζόμασταν μόνο στην τάση του αρσενικού να εναποθέτει με μεγάλη ευκολία τον σπόρο του όπου βρει, δεν θα μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε την συνεχιζόμενη προστασία που απαιτεί η ανατροφή των απογόνων. Τα μωρά του ανθρώπινου είδους χρειάζονται μακρόχρονη προστασία. Πρέπει λοιπόν να διασφαλιστεί η συνέχιση επί μακρόν της φροντίδας του μωρού από το ζεύγος. Ίσως ο οργασμός (οι επαναλαμβανόμενοι οργασμοί) του θηλυκού να συνεισφέρουν στην ενίσχυση του δεσμού ανάμεσα στο αρσενικό και στο θηλυκό και στην παρατεινόμενη προστασία τους προς τα μωρά τους...Σίγουρα, η έκλυση της οξυτοκίνης κατά τη διάρκεια του θηλυκού οργασμού, δημιουργεί αυτή την αίσθηση της αγάπης προς τον σύντροφο. Αυτό είναι που "δένει" τους δύο συντρόφους, μέσω της απόλαυσης. Πρόκειται για έναν οικονομικότατο μηχανισμό, κατά την άποψή μου.

 

Απάντηση: Re: Θηλυκός Οργασμός

Εχω ξαναναφερθει στο θεμα,αλλα ειναι ευκαιρια να το επαναλαβω.Πολλα απο τα ανωτερα θηλαστικα "επελεξαν"να ζουν αγελαια,με τα πλεονεκτηματα αυτης της επιλογης να ειναι προφανη.Ενα ερωτημα που παραμενει και δυναται να εξεταστει μονο κατα περιπτωση αλλα και παλι χωρις εξασφαλισμενες απαντησεις,ειναι γιατι αυτο το επιτυχημενο μοντελο δεν ακολουθηθηκε απο αλλα ειδη,ακομα και του ιδιου γενους.Ενα απο τα προφανη πλεονεκτηματα της αγελαιας ζωης ειναι και το οτι η προστασια,ενιοτε δε και η ανατροφη των μικρων,ειναι υποθεση ολοκληρης της αγελης και οχι μονο της βιολογικης μητερας του καθενος.
Οσον αφορα την μακρα περιοδο που το μωρο του ανθρωπου παραμενει ευαλωτο και υπο την προστασια της μητερας του,να θυμισω πως ο χρονος ενηλικιωσης φαινεται να εχει καποια σχεση με τη συνολικη διαρκεια ζωης του ειδους.Χαρακτηριστικο παραδειγμα η μητριαρχικη κοινωνια των ασιατικων ελεφαντων,οπου ο μεσος ορος ζωης ειναι 70 χρονια και πλεον και τα μικρα μενουν κοντα στη μητερα τους μεχρι την ηλικια των 16 χρονων.Οι αναλογιες με το ανθρωπινο ειδος ειναι προφανεις.
Περαν τουτου,νομιζω το εχουμε ξαναπει,ειναι δυσκολο,τουλαχιστον με τις σημερινες μας γνωσεις,να μιλησουμε για οργασμο οποιουδηποτε αλλου ειδους πλην του ανθρωπινου.Ο,τι εχει ακουστει για πιθηκους,δελφινια,κλπ,ειναι ακομα στο σταδιο των υποθεσεων και της θεωριας,μετα απο καποιες ερμηνειες παρατηρησεων.
Αυτο κατα τη γνωμη μου και αν συνεχισει να ειναι ετσι,ισως να μας υποχρεωσει να εξεταζουμε το φαινομενο του οργασμου ως ενα απο εκεινα τα ιδιαιτερα χαρακτηριστικα που ξεχωριζουν τον ανθρωπο απο τα αλλα ανωτερα θηλαστικα.Με ο,τι αυτο σημαινει.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Θηλυκός Οργασμός

Ο λόγος που επικαλείται ο Desmond Morris δεν σου είναι καθόλου αποδεκτός και δεν τον αναφέρεις;
Δεν θα ήταν χρήσιμη έστω μια αναφορά και στην δική του υπόθεση περί "σκοπιμότητας" του γυναικείου οργασμού;

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Θηλυκός Οργασμός

Πολύ σωστά. Με πρόλαβες, αγαπητό και ευρυμαθές σουτζούκιον. Επρόκειτο να συνεχίσω με αρκετές παραπομπές στον Desmond Morris. Χαίρομαι που το κάνω (και) με δική σου προτροπή.

"Ο μεγαλύτερος αριθμός των σεξουαλικών επαφών στο είδος μας δεν έχει σαν κίνητρο τη διαιώνιση του είδους, αλλά τη σφυρηλάτηση του δεσμού του ζεύγους, με την παροχή αμοιβαίων απολαβών στους συνεραστές. Είναι λοιπόν φανερό, πως οι συνεχώς επαναλαμβανόμενες σεξουαλικές επαφές δεν αποτελούν για ένα ζευγάρι μια παραποιημένη και παρακμασμένη εκτροπή του σύγχρονου πολιτισμού, αλλά είναι μια βαθιά ριζωμένη, βιολογικά εδραιωμένη και εξελικτικά συνεπής ροπή του είδους μας." (Ο γυμνός πίθηκος, σελ. 97)

Ο Morris υποστηρίζει ότι η ο θηλυκός οργασμός αφήνει εξαντλημένο το θηλυκό του είδους και σε οριζόντια στάση, πράγμα που βοηθά, όπως ισχυρίζεται, στην διατήρηση του σπερματικού υγρού στον κόλπο μέχρι να επέλθει η γονιμοποίηση (σελ.117). Νομίζω πως πιο σημαντική είναι η αναγνώριση ότι, "τα αρσενικά, για να βγουν στο κυνήγι, θάπρεπε νάναι σίγουρα ότι τα θηλυκά τους θα τους έμεναν πιστά, όταν θα τ' άφηναν μόνα τους πίσω...Ο γυμνός πίθηκος βρέθηκε στην ανάγκη ν' αναπτύξει την ικανότητά του να ερωτεύεται, για να μπορεί να προσκολλάται σεξουαλικά σ' έναν και μόνο σύντροφο, κι έτσι να ενισχύεται ο δεσμός του ζεύγους." (σελ. 94-95)

Και για να απαντήσω και στο πολύ καλό ερώτημα του Stalker, γιατί το ανθρώπινο είδος δεν ακολουθεί την αγελαία ανατροφή των μικρών, όπως γίνεται σε άλλα είδη:

"Αξίζει να σημειωθεί πως, μ' όλο που απαντάται και σήμερα ακόμα σε μερικές κατώτερης σημασίας κοινωνίες, όλες οι πιο ανεπτυγμένες κοινωνίες (που συγκεντρώνουν και το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού του είδους μας) είναι μονογαμικές. Αλλά και σ' αυτές ακόμα που επιτρέπεται η πολυγαμία, κατά κανόνα δεν εφαρμόζεται παρά μόνο από μια μικρή μειοψηφία αντρών. Μας κινεί την περιέργεια και θα θέλαμε να γνωρίζουμε αν και κατά πόσο ο αποκλεισμός της πολυγαμίας από όλους σχεδόν τους μεγάλους πολιτισμούς υπήρξε πραγματικά ένας από τους βασικούς παράγοντες που συνετέλεσαν στο να φτάσουν οι πολιτισμοί αυτοί στο σημερινό υψηλό επίπεδο της ανάπτυξής τους...Μάλλον η βιολογική φύση του ζώου είναι εκείνη που συνάρθρωσε τον κοινωνικό σκελετό του πολιτισμού, και όχι ο πολιτισμός τη βιολογική του φύση." (σελ. 124 - 126)