Θυσία …

Απάντηση: Θυσία …

elfcat επέτρεψέ μου να σου θυμίσω τον παράγοντα "κόστος" σε μια επιλογή (που σε ρομαντικές ψυχές μεταφράζεται ως θυσία)... αν οι επιλογές σου δεν είχαν αυτό τον παράγοντα τότε ειλικρινά σε ζηλεύω και σε θαυμάζω  

σχετικά με την ερώτηση (που παρεμπιπτόντως είναι εξαιρετικό θέμα anasia) προσωπικά, αν βρω αυτό που ψάχνω, είμαι διατεθειμένη να θυσιάσω οποιαδήποτε "άνεσή" μου (τόσο υλική όσο και ψυχική)... ξέρω, μεγάλη βούκα φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες, αλλά been there done that και δεν το έχω μετανοιώσει καθόλου  

 

θυσία είναι πολύ βαριά έννοια για το στομάχι μου. προτιμώ να χρησιμοποιώ τη λέξη επιλογή. όταν χρειάστηκε κάποια στιγμή επέλεξα με τη λογική και επέλεξα να χάσω το χαμόγελό μου για καιρό. δε θα το ξανάκανα.

 

Θυσίες ακριβώς δεν έχω κάνει, θα πω πιο κάτω τί εννοώ, αλλά έχω απαρνηθεί πράγματα ποθητά ή εύκολα ή δεν έχω ενδώσει σε πειρασμούς ακόμα και καθόλα θεμιτούς αν έχω νιώσει ότι η ικανοποίησή τους δεν ταίριαζε με το βαθύτερο "είναι" μου, όσο ευχάριστοι και να μου ήταν. Έχω αυτοπειθαρχηθεί σε ροπές μου διάφορες ή έχω αλλάξει προτεραιότητες από υποταγή και για λόγους υπακοής αλλά ήταν τόσο μεγάλη η ευχαρίστηση της υπακοής...

Μόνο που όλα αυτά που έχω απαρνηθεί, οι πειρασμοί που δεν ενέδωσα και η υπακοή, όταν χρειάστηκε, εμένα βαθαίνουν και πλουτίζουν, γι αυτό και δεν τα θεωρώ θυσίες, σε καμία περίπτωση, επειδή τα κάνω για μένα και πολύ καλώς τα κάνω.

Θυσίες έκανα πολλές, για έναν από τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους, που έφευγε. Το αντιγύρισμα εκείνων των θυσιών ήταν ότι έμαθε η ψυχή μου τί είναι η αγάπη και αυτή ήταν μια εμπειρία ζωής που δεν θα άλλαζα με τίποτα.

Σε μια σχέση M/s που τελειώνει, το "πιο BDSM" και όχι απαραίτητα το πιο δύσκολο αλλά κατ εμέ το πιο σωστό, είναι να κάνει η υποτακτική αυτό ακριβώς που θα της πει να κάνει ο Κυρίαρχος και όταν της το πει, ακόμα και μετά τη λήξη της σχέσης. Και αν της δώσει επιλογές, τότε να διαλέξει αυτό που πραγματικά θέλει η ίδια και για τον εαυτό της, όπως αυτός είναι την ώρα της επιλογής.

Οπωσδήποτε έχει δίκιο η anasia, η ζωή καμιά φορά μας φέρνει αντιμέτωπους με second best solutions μόνον, μακράν των επιλογών που θα θέλαμε να κάνουμε, δηλαδή αυτό που πραγματικά επιθυμούμε δεν είναι καν στο σύνολο των εφικτών επιλογών, με ό,τι και να είμασταν διατεθειμένοι να το ζυγιάσουμε. Ό,τι θυσίες και να κάνουμε αυτό που θέλουμε κάποιες φορές μπορεί να μη "βγαίνει", απλά.

Αλλά λίγες φορές, πολύ μετρημένες, η ζωή φέρνει μπροστά μας και το όνειρο. Και τότε, η γνώμη μου είναι ότι δεν χωρούν θυσίες σε βάρος του ονείρου.

@ anasia,
σου εύχομαι πραγματικά να ζήσεις το όνειρό σου, με πολλά και πλούσια χρώματα.

 

Στο δικό μου σύστημα αξιών ο όρος «θυσία» ηχεί πολύ βαρύγδουπος, μεταφυσικός και χριστιανικά χρωματισμένος, όταν αναφερόμαστε σε ένα συναίσθημα εν μέρει εγωιστικό όπως είναι ο έρωτας, συμβατικός ή μη.

Οι επιλογές που έκανα στην ζωή μου είχαν κόστος αλλά κι οφέλη και το ίδιο ισχύει επίσης και για τους ερωτικούς μου συντρόφους. Άρα το μέτρο με το οποίο μετρώ την αγάπη δεν είναι το μέγεθος υπαρκτών ή φανταστικών «θυσιών», αλλά η ευτυχία κι η απόλαυση που χάρισαν τόσο σε μένα όσο και σε εκείνες.

Οι ευδαιμονιστές κρίνουμε την αγάπη με βάση όσα μπορεί να μας προσφέρει, ηδονή, τρυφερότητα, ασφάλεια, αποδοχή, αίσθηση κοινότητας. Δεν θέλουμε να συνδέεται με ενοχικά σύνδρομα, βάσανα και θυματοποίηση. Θυσία χωρίς θύμα γίνεται;

Για τους ευδαιμονιστές αγάπη είναι αυτός ο πίνακας του Ματίς:


 

 

Και στη δική μου σκέψη ο όρος επιλογή εξετάζεται πρώτος και με μεγαλύτερο βάρος. Επενδύω σημαντικά πράγματα της ζωής μου με την ελπίδα ότι ο άλλος θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες μου. Όταν φτάσει η στιγμή που θα υποχρεωθώ να κάνω τον απολογισμό μου και βλέπω ότι δεν είχα τα αναμενόμενα οφέλη για τα οποία ρίσκαρα, τότε θα είμαι διστακτικός στο να καταλήξω ότι δεν ήταν επιλογή μου να γίνω αντικείμενο εκμετάλλευσης. Ότι ο άλλος με ξεγέλασε, με έριξε. Ότι εγώ δεν είχα εξετάσει κάθε αρνητικό ενδεχόμενο. Ότι εγώ δεν είχα οφέλη, παρά μόνο δισβάσταχτο κόστος. Χρειάζεται εξάλλου να απαλλαγώ από το δικό μου φορτίο ενοχών.

Arxontas_Ath

 

Απάντηση: Θυσία …

Το όφελος των αποφάσεων οφείλει να είναι μεγαλύτερο του κόστους... 

 

Δεν μου αρέσει η λέξη θυσιάζω. Προτιμώ κι εγώ τη λέξη επιλέγω.
Η λέξη θυσιάζω κρύβει παγίδες, η μεγαλύτερη από τις οποίες είναι να θυματοποιήσεις αργά η γρήγορα τον εαυτό σου.
Ειδικότερα σε θέματα σχέσεων, η λέξη θυσιάζω είναι ίσως ακόμη και απαγορευτική.
Γιατί ακόμη κι αν εσύ θες να την κάνεις τη ρημάδα την θυσία για να ζήσεις το όνειρο (σου), τον άλλον τον ρωτάς αν τη θέλει και αν μπορεί να τη σηκώσει; Και ακόμη και αν τη θέλει τώρα, θα μπορεί να τη σηκώσει και στο μέλλον;
Όταν λέμε ότι θυσιάζουμε, το μόνο που καταφέρνουμε νομίζω, είναι να αφήσουμε το παραθυράκι ανοιχτό για να έχουμε στο μέλλον την ευκαιρία να επιρρίψουμε ευθύνες στον άλλον και να γεμίσουμε τον εαυτό μας ενοχές. Προτιμότερο κατά τη γνώμη μου είναι να λέμε «εύκολες, δύσκολες, ή και πολύ δύσκολες αυτές είναι οι επιλογές μου και αυτός είναι ο δρόμος για το όνειρό μου».

 

Απάντηση: Re: Θυσία …

Elysium μηπως μπερδευτηκες ελαφρως ?  

 

Απάντηση: Θυσία …

Έχω την αίσθηση πως η ανασια γράφει για κάτι πολύ συγκεκριμένο εδώ.
«να ζήσω το όνειρο» « να θυσιάσω το όνειρο για να είναι κάποιοι καλά».
Δεν γίνεται να τα έχουμε όλα, ούτε γνωρίζουμε αν μπορούμε να ζήσουμε κάποιο όνειρο. Συνήθως η ζωή δεν είναι όπως την ονειρευόμαστε.
Όμως μπορούμε να ζήσουμε στιγμές εξίσου σημαντικές όσο ολόκληρες ζωές.
Δεν μπορούμε να πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι όμως μπορούμε να το βλέπουμε κάθε βράδυ.
Γιατί να χρειάζονται θυσίες? Γιατί κάποιοι έχουν την ανάγκη αυτής?
Είναι πολύ μικρή η ζωή για αναβολές.
Υ.Γ. Δεν θυσιάζω τίποτα.

 

Έχεις δίκιο για αλλού πήγαινε. Πολλές οι "θυσίες"  

 

Εχω την εντυπωση ότι δεν "θυσιάζουμε" τοσο ευκολα όσο νομίζουμε...

εκείνες και εκείνοι που έχουν αντίθετη άποψη ή που νομίζουν ότι θυσίασαν
κάτι...ας αναρρωτηθούν λίγο...τι άξία είχε για τη ζωή τους το αντικείμενο που
θυσιασαν...την εποχή που το θυσιασαν...

η Θυσια "μετράει" μόνο όταν το αντικείμενο της εχει για τη ζωή εκείνου που επιτελεί
τη Θυσία μεγαλύτερη αξία απο εκείνη την οποία έχει το πρόσωπο στο όνομα του οποίου
επιτελείτε η Θυσία... Η Θυσία είναι μια παράτολμη, παράλογη πράξη...μια πράξη
ανατροπής...το πρόσωπο για το οποίο επιτελέσαμε τη Θυσία, εξυψώνεται στη ζωή μας,
παίρνοντας ακριβως τη θέση που μέχρι τότε κατελαμβανε, το αντικέιμενο το οποίο θυσιάσαμε...

Τίποτε περισσοτερο, τίποτε λιγότερο...

Κατα τα άλλα δεν διαφωνω....πράγματι η θυσία ως φαντασίωση ειναι απο τις πιο θελκτικές
για τα υποτακτικά θηλυκού (κυρίως) γένους.

 

Συγκινητικό αν και αόριστο.Ειναι όντως τοσο τελεια όλα όσο περιγραφεις?γιατι αν ειναι δεν θα θυσιαζα την σχεση μου μαζι του για κανεναν.Τώρα προσωπικα ότι κανω για Εκείνον δεν το θεωρω θυσια αλλα χαρα και ικανοποιηση.Με γεμιζει διπλά να τον βλεπω ευτυχισμένο..