Θυσία …

Απάντηση: Θυσία …

Θυσία … τι θυσιάζει ο κάθε ένας από εσάς
για να ζήσει η δεν ζήσει τελικά το ‘’ όνειρο του ‘’ ?

Απίστευτη ερώτηση.
Μπορεί να διαβαστεί και ως εξής:
Τι θυσιάζει κάποιος για να μην ζήσει τελικά το όνειρό του;

Τώρα μπορεί να πάει και πιο πίσω:
Τι ήταν διατεθειμένος και τελικά θυσίασε για να μην ζήσει το όνειρό του;

Ακόμα πιο πίσω:
Πως έζησε ώστε τελικά ήταν έτοιμος να θυσιάσει κομμάτια του
και τελικά να μην ζήσει το όνειρο του;

Θα προσπαθήσω να υποθέσω μέσα από προσωπικά ψήγματα:

16-3-08
anasia

Τρελαίνομαι με ….

Τα 12 αναμμένα κεριά στο σπίτι μόνο , το ποτήρι μου με το drambuie ,
το λάθος καφέ του ( πάντα ) , το γεμάτο τασάκι με τα τσιγάρα μας ,
Εκείνον να λαγοκοιμάται κουρασμένος στο κρεβάτι μας
ημίγυμνο και εμένα να χαίρομαι που τον βλέπω να ζει εδώ μέσα …
τα ρούχα του κ την μυρουδιά του … πεταμένα κ διάχυτη παντού στο σπίτι ,
τις βαθιές του σκέψεις , τις ανασφάλειες του
που δεν τον αφήνουν να προχωρήσει ,
τις ευαισθησίες του και τις υποχρεώσεις του
που τον κάνουν να αφήνει τα πραγματικά του ‘’ θέλω ‘’ στη γωνία για να μην πληγώσει κανέναν
γιατι λυπαται πολυ τους ... αλλους ,
την καρμπονάρα που ήταν χάλια αλλά την εφαγε ολη και
είπε πως είναι τέλεια για να μην με στεναχωρήσει ,
τα μηνύματα που δεν απαντηθηκαν ποτέ, τα ruffles μου ,
που πρέπει να δουλέψω μέχρι αργά αύριο ,
το καινούργιο μου τζιν που μου πέφτει ήδη αν και το αγόρασα πριν 4 μέρες ,
την διαίσθηση μου την πουτανα , που παντα βγαινει ,
την συνεδρία μου με τον Νικο τον ψυχοθεραπευτή μου την Τετάρτη που λατρευω … ,
το τέλος μας … , τι κριμα ....
το ‘’ απόψε ΄’ του Αντώνη που έχω καιρό να του μιλήσω
και να τον δω και μου λείπει … μα θα σε δω , promise !

Εκτέθηκε! Ανοιχτά και δημόσια. Ειλικρινά.

Πόσο από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές μπορείτε να εκτεθείτε δημόσια;
Πόσοι μπορείτε να περπατήσετε σε αναμμένα κάρβουνα κι ας καείτε όπως εκείνη;
Πόσοι μπορείτε να Ζήσετε; Όπως εκείνη;
Πόσοι από ΕΜΑΣ είναι η σωστή διατύπωση.

Θυσία … τι θυσιάζει ο κάθε ένας από εσάς
για να ζήσει η δεν ζήσει τελικά το ‘’ όνειρο του ‘’ ?

Απίστευτη ερώτηση, πράγματι.
Το μυστικό του αδιανόητου που κρύβει μέσα της είναι πως θέλει
πάρα πολύ άντερο για να απαντηθεί ειλικρινά απέναντι στον εαυτό μας.
Να πέσουν οι μάσκες, να σταθούμε ενώπιον Του και για πρώτη φορά
να Τον κοιτάξουμε απευθείας στα μάτια.
Αυτόν. Τον μεγαλύτερο Εχθρό μας.
Πόσοι το αντέχουμε;;

18-5-09
Master DO

Σκέψεις…

Καμινεύω:
Επιλογή * Δέος * Έλξη * Απώθηση* Ισορροπία * Απόλαυση * Εμπιστοσύνη Οικειότητα *Φόβος * Μοναξιά * Κυριαρχία * Σεβασμός * Συνέπεια * Υπευθυνότητα *
Υποκειμενικότητα * Έλξη * Φύση *
Χαρά * Δημιουργία * Δουλειά * Επιθυμία * Χάος * Ομορφιά *

Απογυμνώνοντας το λόγο από ρήματα, αντωνυμίες, άρθρα και επίθετα
απομένουν μόνο τα ουσιαστικά, η ουσία.
Στο καμίνι της ύπαρξης, φλόγας ισχυρής υπαρχούσης, αντέχουν μόνο ουσίες,
αναμιγνύονται, συντελείται συν-ουσία.
Φλόγας δυνατής υπαρχούσης είπα…

Κρυβόμαστε διαρκώς πίσω από τα περιττά λεκτικά σχήματα
ακριβώς για να μην βρεθούμε αντιμέτωποι με την τελική, καθαρτήρια, λυτρωτική συνουσία.
Απόψεις θα ανταλλαγούν και τα λεκτικά σχήματα θα συνεχίσουν να πρυτανεύουν.
Το λεκτικό αλισβερίσι έρχεται σε δεύτερη μοίρα κατ Εμέ,
τα ουσιαστικά αναβλύζουν και επιβάλλονται δεσποτικά, κυριαρχούν επώδυνα.
Φλόγας δυνατής υπαρχούσης, πάντα!

Αποστάζω:

Υπαρξιακό το ερώτημα.
Επιλέγω, επιλέγεις, επιλέγει να κρυβόμαστε πίσω από τα μέρη του λόγου
ή να αντιμετωπίσουμε τελικά τα ουσιαστικά;
Ο καθένας με το δικό του τρόπο.

Υπάρχει η Φλόγα;

Πότε θα εκτεθούμε περνώντας μπροστά από τις λέξεις σύντροφοι;
Πότε θα ακολουθήσουμε το παράδειγμά της;
Πότε θα ανάψει ο καθένας μας τη φλόγα του;

Θυσία … τι θυσιάζει ο κάθε ένας από εσάς
για να ζήσει η δεν ζήσει τελικά το ‘’ όνειρο του ‘’ ?

Απάντηση:
Ένα κομμάτι μου που αρχίζει από το θώρακα και καταλήγει στο υπογάστριο.
Μισή χιλιάδα καστανόξανθες τρίχες που μέσα σε ένα μήνα και μισό άσπρισαν.
Τη μέχρι τώρα ζωή μου που σκόρπισε σαν το παζλ και τα κομμάτια
πρέπει να μπουν –όσα μπουν- κάποτε στη θέση τους.
Έξι κιλά λίπους που μου είπες ότι πρέπει να τα ξαναπάρω.
Έναν κοινωνικό περίγυρο που –αν και μου είναι αδιάφορο- με είδε «κάπως».
Και για να περάσουμε στα ουσιώδη,
Δύο καρδιές, ένα κοριτσίστικο χαμόγελο, ένα ακατοίκητο σπίτι γεμάτο φαντάσματα,
24 ώρες το 24ωρο απούσης παρουσίας εκατέρωθεν
και Ζωή…
Αυτά κι' άλλα πολλά για να μην ζήσουμε τελικά το όνειρο...
Κι αυτά είναι ΤΙΠΟΤΑ μπροστά σ’ εκείνα που θυσίασες ΕΣΥ.

Επιμύθιο:

24-5-09
thaleia

Θυσία…

…θαυμάζω το μεγαλείο ψυχής και των δύο ηρώων της ιστορίας σου.

Καλή μου thaleia,
απελθέτω απ’ εμού τέτοιο μεγαλείο,
μα αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω, σε διαβεβαιώ,
μόνο το τέλος θα άλλαζα.


Υ.Γ. Ένα κίνητρο, όχι αμελητεό για όλους μας.
Έρχεται κάποτε η στιγμή που ο εαυτός μας εμπρός μας θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μας ζητήσει
κι εκείνο το ανάξιο χέρι μας
που τρέμει θα οπλιστεί
θα σημαδέψει κι άφοβα το δράστη θα χτυπήσει.

Όσο προλαβαίνουμε ακόμα

Υπάρχει Φλόγα;