Ιβάν Ντενίσοβιτς

Σημείωση: Μη σας μπερδέψει το τρίτο ενικό. Απλώς έτσι μου βγήκε. Το post ανήκει στις Personal Experiences.

Έσκυψε και τοποθέτησε και τις δικές της παντόφλες περίπου στη θέση που θα βρεθούν τα πόδια της όταν σηκωθεί απο το κρεβάτι ωστε να μην τις ψάχνει. "Καληνύχτα Κυρία, καληνύχτα Κύριε", είπε και χωρίς να περιμένει να του δώσουν σημασία - ασχολούνταν άλλωστε ήδη ο ένας με τον άλλο - βγήκε, περπατώντας προς τα πίσω και κάνοντας υποκλίσεις, απο το δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα. Για πρώτη φορά σκέφτηκε, οτι αφού έβγαινε περπατώντας προς τα πίσω, κατέληγε να κλείνει την πόρτα στα ίδια του τα μούτρα. Έμεινε ευχαριστημένος με την έξυπνη παρατήρησή του.

Πήρε να ξεσκονίσει τα παπούτσια τους, να τα βρουν έτοιμα το πρωί. Τα παντοφλέ του Κυρίου πρώτα, πρώτα η δουλειά και ύστερα η διασκέδαση. "Καλά πήγε το πράγμα", σκέφτηκε, "φαίνονται ευχαριστημένοι". Το πρωί θα τους πήγαινε στο αεροδρόμιο και μέχρι να πάει κι αυτός στο γραφείο θα είχαν γυρίσει στην πόλη τους. Με μία μόνο εξαίρεση, είχαν πραγματοποιήσει όλα τα πλάνα τους στην ώρα τους και χωρίς προβλήματα. Τη γκάφα του που οδήγησε στην ακύρωση εκείνου του ραντεβού, προσπαθούσε να την ξεχάσει. Ετσι κι αλλιώς είχε αποκαθαρθεί, έφαγε από τον Κύριο τα χαστούκια και τις σφαλιάρες που του άξιζαν, όχι, όχι, ήταν λιγότερες απο όσες του άξιζαν αφού τον έσωσε το βαριεστημένο "έλα, άστον τώρα" της Κυρίας. Όχι πως τον πείραζε κι αν δεν τον έσωζε, είχε ήδη γονατίσει μπροστά στον Κύριο και τις έτρωγε αδιαμαρτύρητα. Ναι, είχε γονατίσει πια, τα είχε καταφέρει, ένιωθε ειλικρινή και αγνό σεβασμό για τον Εκλεκτό Της. Όχι όπως παλιά...

Αυτό που είχε εξαιρετική επιτυχία ήταν το πρωινό. Πριν έρθουν, αγωνιούσε, σα ν' άκουγε τη φωνή της Κυρίας να του λέει "φτιάξε δυο φραππέδες, ρε μαλάκα, και αει χέσου". Έκανε όλες τις ετοιμασίες, όμως, όπως είχε σχεδιάσει και τώρα ήταν πολύ περήφανος που μπόρεσε να τους πάει στο κρεβάτι, σε δύο δίσκους πανω, όλες τους τις επιθυμίες, όπως ακριβώς τις κατέγραψε στο μπλοκάκι του, γονάτισμενος μπροστά στο κρεβάτι τους, λίγα λεπτά νωρίτερα. Επιθυμίες που τελικά ήταν πολύ πιο πολύπλοκες απο δύο φραππέδες. Έδειξαν να ξεκινάνε χαρούμενοι τη μέρα τους, αυτό μπορεί βέβαια να έχει κάποια σχέση με το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό που μάζεψε απο το πάτωμα. Δε φαινόταν να έχει μείνει εκεί απο το βράδυ, εξάλλου, έστω και μες στη νύχτα, θα τον είχαν φωνάξει να καθαρίσει και να αλλάξει σεντόνια. Μήπως δεν τον είχαν ξυπνήσει στις τέσσερις τα ξημερώματα για να τον στείλουν να τους βρει τσιγάρα; Δικαίωμα τους ήταν, τους το είχε εκχωρήσει. Και δικαίωμά τους που ξανακοιμήθηκαν πριν γυρίσει, αδιαφορώντας για τα τσιγάρα που τους έφερε.

Είχε ρίγη. Μάλλον την άρπαξε εκεί που τους περίμενε στο κρύο, δίπλα στο αυτοκίνητο, έξω απο το εστιατόριο που είχαν πάει για φαγητό με την παρέα τους. Να μπει μαζί τους στο εστιατόριο ήταν φυσικά αδιανόητο, αλλά έβρισκε σκληρό που του είχαν απαγορεύσει να περιμένει στο αυτοκίνητο. Τον είχαν να περιμένει όρθιος δίπλα στο αυτοκίνητο, τρεις ώρες σχεδόν, και η Κυρία βγήκε και τρεις-τέσσερις φορές να τον τσεκάρει. Δική της ιδέα ήταν βέβαια. Οπως κι εκείνη η άλλη ιδέα που είχε όταν πρωτοήρθανε, όταν του επέβαλλε να πάει και να φέρει απο το αυτοκίνητο τις βαλίτσες σε μία μόνο διαδρομή. Κι έτσι όταν μπήκε στο διαμέρισμα με δύο βαλίτσες στα χέρια και δυο μεγάλα σακ-βουαγιαζ στην πλάτη, (15 μέρες λείπανε απο το σπίτι τους συνολικά) ξελιγωθήκανε στα γέλια. "Κοίτα, σα μουλάρι φορτώθηκε", "Είσαι κακός άνθρωπος αγάπη μου, αποδείχτηκε. Γιατί βασανίζεις τα ζώα;", "Πήγαινε τα μέσα ρε μουλάρι, κι έλα να κάνεις μασαζ στα πόδια μας".

Έτοιμες και οι ψηλοτάκουνες μπόττες της Κυρίας. Έστρωσε το sleeping bag στο πατωμα της κουζίνας και ξάπλωσε. Ναι, ήταν ένα καλό Σαββατοκύριακο. Τα Αφεντικά του είχαν μείνει ευχαριστημένα, κι αυτός είχε αναπνεύσει τον ίδιο αέρα με την Κυρία για τόσες ώρες. Είχε ακούσει τη φωνή της, είχε νιώσει το χέρι της να πέφτει βαρύ πάνω του και το τακούνι της να πιέζει το σβέρκο του. Σε λίγες ώρες θα τέλειωναν όλα. Το αυτοκίνητο τους θα ξαναγινόταν δικό του αυτοκίνητο. Το κρεβάτι τους (που αυτή τη στιγμή ακουγόταν να τρίζει) θα ξαναγινόταν δικό του κρεβάτι. Έβαλε το χέρι του ανάμεσα στα πόδια του...

 

well..., έχεις φλέβα λογοτεχνική! μπράβο! πολλά νοήματα στοιβαγμένα σε δυό υπέροχες αράδες. οι χαρακτήρες που παρουσιάζεις φαίνεται ότι κουβαλούν μια τεράστια ιστορία. Θα μπορούσε να είναι η αρχή ενός υπέροχου και ρεαλιστικού μυθιστορήματος.