Ικανές και αναγκαίες συνθήκες κυριαρχίας

Συμφωνώ, όμως σε τι... πλαίσιο?
Μπορεί οι οικονομικοί, πολιτικοί bullies (ακόμη και... συντεχνιακοί, μικροπολιτικοί, φονταμεταλισταί ταγοί), σε τοπικό επίπεδο αλλά και στο διεθνές στερέωμα να κάνουν ό,τι τους καπνίσει. Μπορεί, ακόμη, να παίρνουν όλα τα... μουνιά τ' αφράτα, διότι -όχι δεν είναι πουτανιά- αυτά έλκονται από την ισχύ και το χρήμα (τα ίδια ατταβιστικώς [sic] -υποστηρίζουν- πως έλκονται για να εξασφαλίσουν τα οφφσπρίνγκια τους). Αλλά θα μπορούσαν να καταταχθούν στις κατηγορίες (γιατί έχουν περιγραφεί πολλές διαφορετικές κατηγορίες. Πολλές μεν, αλλά, τουλάχιστον, σαφώς προσδιορισμένες) κυριαρχίας, όπως τις εννοούμε στο BDSM ?

Μπορεί ο μαστρο-Μήτσος, όταν γυρίζει από τη δουλειά να "ρίχνει" και κάν'να μπερντάχι στην κακομοίρα την κυρα-Μήτσαινα (ή και στην κόρη ή στον υιό ή... και στον γείτονα -άμα περπατάει και τα σέρνει ο μαστρο -Μήτσος-), αλλά τον καθιστά, αυτό, κυρίαρχο? Δεν θα επεκταθώ σε μπάτσους, ιμπεριαλισμούς κ.λ.π. γιατί και εύκολα κάνει κανείς τους -όποιους- παραλληλισμούς ή/και προεκτάσεις.

Θα μου πεις, ότι εσύ μίλησες για θέληση και εγώ σου απαντώ με αναφορές στο τρίτο -και μακρύτερο- ράιχ, στον Βιλχέλμο τον ράιχ, στο ράιχσταγκ και τη μισή Βαϊμάρη (αν και οι μέρες αυτές σα να... ξανάρχονται)...
Ας αναφερθούμε, λοιπόν, σε καταστάσεις που απέχουν από θεσμικές θέσεις ισχύος και ας περιπλανηθούμε σε χωράφια εκτός βίας. Κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα επιβολής θέλησης (και όχι μαστρο-Μήτσου) θα μπορούσαν να είναι ένα στέλεχος κοινωνικο-πολιτικής δράσης που μετά από κόπο και αγώνες θεωρείται -ακόμη και από αντιπάλους- ως καταξιωμένη opinion leader (σόρρυ λαιφσταϊλ μάγκαζινζ), μία ιατρό που σε σε meetings -ακόμη και σε διαdικαστικά και διοικητικά θέματα- περνάει "αέρα" η πρόταση/άποψή της και τέλος μία γιαγιά (σκύλα μαύρη) σε οικογενειακή ταβέρνα (για να είμαστε και κοντά στις... σάλτσες!!!). Σόρρυ που αναφέρομαι μόνο σε γυναικείες περιπτώσεις (αυτές ξέρετε, αυτές εμπιστεύεστε!!!)

Εις τας δύο πρώτας των περιπτώσεων, όπου ξεκάθαρα υφίσταται επιβολή θέλησης, για τους γνώστες, ήδη, μυρίζει... σουμπιλίκι. Είναι υπαρκτές -από προσωπική εμπειρία, όχι απαραίτητα προσωπική σχέση- περιπτώσεις και αφορούν σε δύο εξαίρετα σουμπάκια. Αποτελεί, άραγε, αποκλειστικό "προνόμιο" των, εν κοινωνικό-εργασιακό βίω, δυναμικών ατόμων να είναι sub? Φυσικά και όχι. Αν και σε πολλές περιπτώσεις συμβαίνει, τα δυναμικά, αυτά, άτομα άνετα θα μπορούσαν να είναι κυριαρχικά ή (με τα δικά μας δεδομένα) βανιλλίζοντα παιδιά. Όμως -ακόμη και ως αντιπαράδειγμα (μαμώ τα μαθηματικά μου, μαμώ)- μπορούν να καταδείξουν πως η επιβολή της γνώμης μπορεί να συνιστά την αναγκαία αλλά όχι και την ικανή συνθήκη (εάν και μόνον εάν, συνεπαγωγή και όχι ισοδυναμία κ.λ.π.).

Τι μένει? Η... γιαγιά που τους "τρέχει" όλους στην ταβέρνα!!! Αποτελεί κλασική ελληνική εικόνα αφεντίζοντος ατόμου (το ίδιο μπορεί να κάνει για τους γάμους των παιδιών της, για το περιποιημένο ντύσιμο του "γέρου" κ.λ.π.). Είναι, λοιπόν, αυτή η μόνη από τα παραδείγματα που αφορά σε Κυρίαρχο? Θα μπορούσα, εύκολα, να πω ένα ναι. Οι συνθήκες, όμως, και τα πρέπει που την "αναγκάζουν" -ενδεχομένως- να παίρνει αυτήν την πρωτοβουλία και το ρόλο, καθιστούν το τοπίο κάπως θολό. Θα ήταν σα να λέμε πως το "ότι επιβάλλω την άποψή μου στο κακόμοιρο που παντρεύτηκα", επειδή έτσι την έμαθαν (φταίνε και τα... λόγια του παππά) με καθιστά Κυρίαρχο και όλα τα άλλα σάλτσες (δεν είναι κι αυτό ένα καλό αντιπαράδειγμα, αγαπητέ?).

Τελικά τι ισχύει?
Κατά την γνώμη μου -και ΠΑΝΤΑ εκτός βίας, καταναγκασμού και... ρουκέτας- το γνώρισμα ενός αυθεντικά Κυρίαρχου, η ειδοποιός (χεχε, είμαστε είδος) διαφορά από τους άντρακλες, φασίζοντες, ελληναράδες, εκβιαστές (και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς) είναι το ενδιαφέρον... ο στόχος... ο σκοπός!!!

Μπορεί το ενδιαφέρον να μην εκδηλώνεται με τον βανίλα τρόπο.
Μπορεί, ο στόχος να φαίνεται -αλλά σίγουρα δεν είναι- για το δικό μας το νιτερέσο.
Πολλά φαντάζουν παράδοξα στο μη εκπαιδευμένο Power exchange μάτι...
Το ότι, όμως, αυτό το πλάσμα άφησε στα πόδια σου τη ζωή του, το ότι ταίριαξες την ανάγκη σου με τη δική του, σημαίνουν πως μόνο εάν το εκπαιδεύσεις, το οδηγήσεις και -τελικά- το βελτιώσεις θα αξίζεις αυτή τη συνύπαρξη -και όχι τον τίτλο- αλλά την ουσία του να είσαι ο Κυρίαρχός του... Και όχι ο "βασιλιάς" του, όπου όλοι τον φοβούνται αλλά του λένε και ψέμματα και όπου όλους τους γ@μεί, αλλά φοβάται και για τη ζωή του...

Για εμένα λοιπόν, η επιβολή είναι η σάλτσα (χωρίς παρεξήγηση, άλλωστε με τις τελευταίες συζητήσεις του forum, αν μιλήσουμε για φαγητό ίσως ενδιαφερθούν περισσότεροι).
Είναι η σάλτσα, γιατί η ουσία είναι ο σκοπός, το όραμα για το υ σου...
Όπως θα μπορούσε να είναι και η γιαγιά (χεχε) εάν η σκύλα πήγαζε και δεν επιβάλετο ως κοινωνικός ρόλος...

Το όραμα...!!!
Και άσε να φωνάζουν, να επιβάλλουν και να καταδυναστεύουν αυτοί που πέρασαν άσχημα παιδικά -ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ- χρόνια, νομίζοντας πως το σύμπαν τους οφείλει ένα κομπενσέισον, αυτό του να πατάνε τους άλλους "δικαιωματικά" (Εγώ φοράω τα παντελόνια, άρα... Εγώ έχω τα αρχίδια/μουνί, άρα... κ.λ.π.) κα να αυτοχαρακτηρίζονται Κυρίαρχοι!!!

Ουφ, με... ζάλισα!!!

 

Και, άρα... πουθενά!!!
Γι αυτό αναγκάζομαι να κάνω τις απαραίτητες διευκρινίσεις για το πως και που...

 

Κατανοώ, αλλά επειδή δεν θα πιάσουμε -ή μάλλον δεν είναι το, θεματικά, ζητούμενο του forum- την πτώση και άνοδο αυτοκρατοριών, την -έστω σύντομη- κυριαρχία των ναζί στην Ελλάδα ή το πως ο Τευτονικός ηγεμονισμός σε συνδυασμό με τον προτεσταντικό καταναγκασμό , επήδηξαν επί μακρόν τα σλαβικά φύλα... είπα να πράξω το αυτονόητο και να φέρω το θέμα εις τα καθ'ημάς!!!