Ικανές και αναγκαίες συνθήκες κυριαρχίας

Σε γενικές γραμμές αναλύεις σωστά και μεθοδικά περαιτέρω τη σκέψη μου περί σωματικής κακοποίησης, αλλά κάποιες υπερβολές και γενικεύσεις κινδυνεύουν να ακυρώσουν την προσπάθεια: οι υπάλληλοι γραφείου δεν κακοποιούνται ιδιαίτερα εκτός ίσως απο το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα που πλήττει ικανή μερίδα τους , αλλά ναι ,σίγουρα, ο εργάτης στα λιγνιτωρυχεία της Πτολεμαίδας οχι μόνο κακοποιείται, πεθαίνει κιόλας εξ αιτίας της δουλειάς του , όπως και ένας αθλητής ,οχι μόνο (είναι πιθανό να ) κακοποιεί το σώμα του, του μένουν συχνά και μόνιμα κουσούρια.
Οι αναφορές σε ψυχική κακοποίηση, τεχνική ή μή, είναι δικές σου προσθήκες που δεν με αφορούν.

Με τη δεύτερη παράγραφο συμφωνώ απόλυτα.

Δεν διαφωνώ σε κάτι , ούτε καν υπαινίχτηκα κάτι αντίθετο σε όλ΄αυτά.

Εδώ έχουμε θεματάκια!
Οταν συναινώ να παραδώσω θα πρέπει να ξέρω τι ακριβώς θέλει η "Κυριαρχία" να παραδώσω για να αποφασίσω και γω αν θέλω να τα παραδώσω και μέχρι ποιού σημείου. Αμα μπεί στη μέση η επιβολή, μπορεί η Κυριαρχία να μείνει χωρίς εισαγωγικά, θα αποχωρήσει όμως η συναίνεση.
Αυτό δεν σημαίνει οτι το πλαίσιο που θα τεθεί και στο οποίο θα συναινέσω θα μείνει ες αεί αμετάβλητο, ούτε όμως οτι θα μεταβληθεί ντε και καλά.Σε κάθε περίπτωση όμως, οποιαδήποτε μεταβολή θα πρέπει να αρέσει και σε μένα, θα είναι και για μένα απολαυστική για να εγκαθιδρυθεί.
Δεν χρειάζεται καμία αναμέτρηση γι αυτά, ανοιχτό μυαλό και διάθεση για πειραματισμούς και δοκιμές στις επιχειρουμενες παρεμβάσεις του ηγούμενου μέλους χρειάζεται. Αυτά με τις αναμετρήσεις στις ασύμμετρες σχέσεις εγώ δεν τα καταλαβαίνω, εκτός αν μιλάμε -που δεν μιλάμε - για "αναμετρήσεις" καυλάντας με προκαθορισμένο αποτέλεσμα.Οι αναμετρήσεις

Παρένθεση: Μη μου απαντήσετε (ο πληθυντικός οχι για σένα Ρέα) οτι αυτά δεν έχουν σχέση με ντιες, είναι κινκιές και τα σχετικά. Δεν μ΄ ενδιαφέρουν τα κλειδιά του μαγαζιού, κρατήστε τα.

Επανερχόμενος , θα παρακάμψω τις αναφορές για το τι είναι κυριαρχία εντός και εκτός βδσμ (σηκώνουν πολλές ενστάσεις ,συζητήσεις, παρατηρήσεις, αμφισβητήσεις που θα απλώσουν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα την κουβέντα) και θα σταθώ σε μια πολύ σωστή κουβέντα σου: την κυριαρχία ο καθένας την κατανοεί μέσω του βιώματος.
Καταλαβαίνεις ελπίζω πόσο υποκειμενικά προσλαμβάνει, επεξεργάζεται και αξιολογεί ο καθένας μας τα βιώματά του και πόσο σχετική καθίσταται η έννοια της κυριαρχίας εντός βδσμ (αλλά και εκτός).
Η αποδοχή ωστόσο αυτού που δεν κατανοείς, που σωστά προτείνεις σαν λύση, δεν σημαίνει πως παραιτείσαι της δικιάς σου οπτικής , την οποία με την σειρά τους , θα πρέπει να αποδεχτεί κι ας μην κατανοεί η συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων που δεν κατανοείς αλλά αποδέχεσαι....

 

Να το θυμάσαι αυτό στην επόμενη συζήτηση περί του τι είναι ντιες .
Είναι ατυχία βέβαια που η γραμματολογία δεν έχει ακόμα εξ όσων ξέρω ασχοληθεί μαζί του αλλά και τύχη ταυτόχρονα!

Να γελάτε.
Αφ' ενός είναι μεταδοτικό, αφ΄ ετέρου το γέλιο μακραίνει την ζωή.

 

Συναινω να μου επιβάλλει ότι θέλει. Αν μπορεί να το κάνει.
Όσο το απολαμβάνω, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, μένω στη σχέση.
Η συναίνεση δεν ζητείται συνεχώς, ούτε για συγκεκριμένα πράγματα.

 

παρασύρθηκες  
περιέγραψα ακριβώς οτι η γραμματολογία μελετά πώς γίνεται αντιληπτή κάθε έννοια, από τον χειρισμό της σε κάθε περιβάλλον της γραμματείας:

--

μπα.

μπα.

οι παραπάνω αφορισμοί (γραμματολογικά ταξινομημένοι  ) επαναφέρουν το ερώτημα:

 

Μα είναι ωραίο να "παγιδεύεσαι" έτσι.  
Σπάνιο αλλά ....σούπερ!

 

Οι υπερβολές και γενικεύσεις στοχεύουν ακριβώς στο να ακυρώσουν την προσπάθεια. Εξήγησα ήδη τι σημαίνει κακοποίηση. Χρησιμοποιείς λέξεις με διαφορετική βαρύτητα και σημασία. Κακοποίηση είναι να τουμπανιάζεις στο ξύλο ένα ανήλικο παιδί, όχι να στραμπουλίξεις το πόδι σου στο τρέξιμο, αυτό λέγεται κάκωση, ατύχημα, μαλακία. Το "τεχνικά υφίσταται κακοποίηση" είναι κακή ερμηνεία, ξεχειλώνεις την ουσία στα όρια της παρερμηνείας σε ένα πολύ ευαίσθητο θέμα.

Τι είναι αυτή η τσαμπουκαλεμένη υποταγή? Τι νόημα έχει να την λέμε υποταγή όταν επιβάλλει τα δικά μας θέλω. Γιατί να δηλώνω υποτακτική όταν ελέγχω και κρίνω το πόσο παραδίδω? Γιατί λέγεται παράδοση , όταν πρόκειται για παραχώρηση ?

Και τι Κυριαρχία είναι αυτή που δεν επιβάλλεται? Γιατί το λες Κυριαρχία ? Υπάρχουν και άλλοι που το θεωρούν Κυριαρχία? Δεν το έχω ξανασυναντήσει.
Τελικά ποιος είναι το "Ηγούμενο" μέλος?
Πολύ μπερδεμένες έννοιες... Μου φαίνονται ξεχειλωμένες σαν την ερμηνεία σου περί "κακοποίησης" .

Και πολύ καλά κάνεις που δεν ενδιαφέρεσαι για τα κλειδιά διότι αυτό που περιγράφεις , δεν το αντιλαμβάνομαι ως D/s, έτσι όπως το περιγράφεις δεν βλέπω την Κυριαρχία ούτε την υποταγή, δυσκολεύομαι να δω ακόμα και την ασυμμετρία. Ίσως φταίει η διατύπωση, αλλά πιο πολύ για role play μου κάνει.

Είμαι οπαδός των role plays δεν το θέτω υποτιμητικά, απλά εντοπίζω την διαφοροποίηση. Εκτός αν δεν κατάλαβα κάτι.

Τι να σου εξηγώ τώρα... Πως θα συνεννοηθούμε?
Θα στο θέσω διαφορετικά. Εσύ βάζεις εισαγωγικά στην "Κυριαρχία" σου.
Εγώ δεν συναίνεσα ποτέ σε "Κυριαρχία" και ούτε δήλωσα "υποτακτική"
Συναίνεσα σε Κυριαρχία και δήλωσα υποτακτική και το απόλαυσα ελεύθερα από εισαγωγικά.

Στα δικά σου βάζε όσα εισαγωγικά γουστάρει η ψυχούλα σου, μην βάζεις στις υπόλοιπες σχέσεις όμως.

Χα!

 

Κάποιοι άντρες έχουν πάθος πχ το ποδόσφαιρο.. Τους αρέσει και δεν θέλουν να σταματήσουν να το βλέπουν η να πηγαίνουν στο γήπεδο.. Τι σχέση έχει όμως αυτό με την κυριαρχία σε μία Υ?? Φυσικά και κάνω απόλυτο κουμάντο εγώ στον εαυτό μου.. Επιλέγω να δω ποδόσφαιρο και αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορώ να είμαι σωστός Κ σε μία Υ ούτε πως δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου... Δεν έχει απολύτως καμία σχέση το ένα με το άλλο.. ...

 

Ποια η σχέση του ποδοσφαίρου με τις "ικανές και αναγκαίες συνθήκες κυριαρχίας";

 

το χάσιμο της μπάλας.

ωωωωωῳ

 

ωωω μα ναι!
Συγγνώωωμη!

 

Η συναίνεση πάει βόλτα όταν νιώθεις ότι δεν έχεις επιλογή, θεωρητικά μπορει να έχεις (δεν κρατάει κανείς όπλο δίπλα από το κεφάλι σου) αλλά επί της ουσιας εσύ νιώθεις ότι δεν έχεις, νιώθεις πως δεν αντεχεις να κάνεις αλλιώς.

Δεν έχει να κάνει με το θέλω ή δεν θέλω, έχει να κάνει με το νιώθω ότι δεν μπορώ να φύγω από την κατάσταση κυριαρχίας. Το αν θέλεις αρχικά ή τελικά είναι τυχαίο γεγονός και δεν αλλάζει τη συνθήκη.

Το "συναίνεσα να κυριαρχηθώ" ή το "ζήτησα συναίνεση για να κυριαρχησω" είναι άτοπα και λειτουργούν ως ενοχικά άλλοθι, οποιος μπορεί να κυριαρχήσει το κάνει και ο κυριαρχημένος απλα αποδέχεται τη μοίρα του.
Αν είναι τυχερός το απολαμβάνει κιόλας.

 

Και αυτό συναίνεση είναι. Μάλιστα από τις πιο ολοκληρωμένες μορφές συναίνεσης για το συγκεκριμένο είδος σχέσης.