Ικανές και αναγκαίες συνθήκες κυριαρχίας

Για την ανταλλαγή ισχύος, δεν είναι αναγκαία η κατίσχυσης.

 

Μετά απο αρκετό καιρό έχει γίνει μιά ωραία συζήτηση στο φόρουμ. Με τις γνωστές παθογένειες και τα απαραίτητα ντεσού βέβαια, αλλά εντάξει, Ελληνες είμαστε, έτσι έχουμε μάθει να κουβεντιάζουμε.

Επι της ουσίας, αφαιρώντας τα βαρετά και ανούσια περί κατηγορηματικών λογισμών και αναγκαίων και ικανών συνθηκών, σε οτι αφορά τις ασύμμετρες σχέσεις κράτησα την πολυπαραγοντικότητα της Ισχύος και την απαιτούμενη δεκτικότητα του υποτακτικού μέρους ωστε να εγκαθιδρυθεί κυριαρχία. Τι είδους κυριαρχία;

Αυτό ακριβώς.
Και επειδή αφορά την απόλαυση , την πλήρωση της σεξουαλικότητας του καθένα που συμμετέχει απ όποια πλευρά και βρίσκεται, θα επαναλάβω πως οι παράμετροι που διαμορφώνουν την ισχύ ενός δυνάμει κυρίαρχου σε μια σχέση για να αναγνωρισθούν ως τέτοιοι απο το υποτακτικό μέρος θα πρέπει να είναι καυλογόνοι. (συγχωρέστε μου τον νεολογισμό) . Η διαχείρισή τους στη συνέχεια απο το κυρίαρχο μέλος θα είναι αυτή που θα καθορίσει την πορεία της σχέσης και την παγίωση της κυριαρχίας.
Αν έχει την ικανότητα να χρησιμοποιεί την Ισχύ του ως καυλογόνο καύσιμο θα γεράσουν, αν θέλει, μαζί.
Αν , για οποιονδήποτε λόγο η συνθήκη αναγνώρισης της ισχύος παύσει να ισχύει για το υ μέρος, η κυριαρχία θα καταρρεύσει.

 

@MasterJp ,
Θα ήθελα αν μου επιτρέπεται να σχολιάσω μόνο το εξής:

Ας πρόσεχαν...

 

Η κυριαρχία είναι το αντιλαμβανόμενο του μέρους που καταρχάς επιθυμεί να κυριαρχήσει.
(Διασαφήνιση: η πολυπαραγοντικότητα της κυριαρχίας αποκρυσταλλώνεται σε δυο "πράματα": Ενέργεια και χρόνο.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που και τα δυο είναι παράμετροι του κόστους).
......Δεν είναι υποχρεωτικό αυτό το αντιλαμβανόμενο να είναι κοινό και από το αντικείμενο που αντιπροσωπεύει την επιθυμία του επιθυμούντος να κυριαρχήσει και από τον καταρχήν επιθυμούντα να κυριαρχήσει. (Δηλαδή δεν έχουν κοινό αντιλαμβανόμενο, γεγονός όμως που δεν σημαίνει αναγκαστικά πως δεν θα δράσει ο επιθυμών να κυριαρχήσει)

Υπάρχουν τρεις περιπτώσεις όταν η επιθυμία γίνεται βούληση.
Α. Δράση, αποδοχή.
Β. Δράση, κατίσχυση, επικράτηση.
Γ. Δράση, κατίσχυση, επικράτηση, αντίδραση.
Υπάρχει και τέταρτη
Δ. Δράση, αντίδραση, άπωση (υπό προϋποθέσεις και ευκαιριακή ή σκοπούμενη αντιστροφή, οπότε Α και πάλι από την αρχή).

"Οικονομικά" μιλώντας το Α είναι το ζητούμενο...
Τα υπόλοιπα (Β,Γ) με τα συμπαρομαρτούντα τους μόνον ως ενισχυτικά γεύσης μπορώ να τα εκλάβω.
Ως συμπαρομαρτούντα, τα ενισχυτικά γεύσης ντε, σε ό,τι κι αν αφορούν στο χαρμάνι του ψυχισμού του κάθε ανθρώπου (από εμμονές και ιδεοληψίες και από ιδεολογήματα/αφηγήματα έως τσαχπινοκαυλάντες) ως "απαραίτητες" διαδικασίες, προσωπικώς με αφήνουν λίγο-πολύ αδιάφορο.
Έκανε τον κόπο και τα περιέγραψε ο Αντρέας Σπερχής σε πρώτο πλάνο (μια χαρά, δεν λέω), άλλο θέλει να πει το alter ego του, όχι όμως σε αυτούς που διαβάζουν την Κοκκινοσκουφίτσα κατά γράμμα ή μαθαίνουν πάουερ-πλέι από το Γκαμεθρόνες -αυτό με τους δράκους.
Στην πιθανή παρατήρηση "μα καλά στα Β,Γ δεν θα καταλήξει να υπάρχει αποδοχή?", απαντώ "σπανίως μεν, πιθανόν δε", μα δεν είναι της αισθητικής μου και σε καμιά περίπτωση δεν κάνω διαλέξεις περί αισθητικής, αλλά μπορώ να απολαμβάνω μια καλή συζήτηση επί του θέματος, σκέτη... Κι αυτό είναι θέμα προσωπικής αισθητικής.

 

Δεν θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο.

 

Ο @MasterJp με παρέπεμψε εδώ, αν και θεωρώ ότι η συγκεκριμένη πρόταση αποτελεί νήμα μόνη της.  

Πότε δεν συμφώνησα μα είμαι σε θέση υ. Τι να συμφωνούσα άλλωστε αφού τίποτα δεν γνώριζα.

Κάπου στη πορεία και ενώ τα χρόνια περνούσαν μαζί του άρχισα να ψάχνω. Κατέληξα στο φόρουμ. Διάβασα πολλά και διάφορα. Τυπωσα σε μια κόλλα μια εικόνα από το διαδίκτυο με το ακρωνύμιο "bdsm" σε κίτρινο φόντο, με ονομαστικά τι σημαίνει το κάθε γράμμα. Το παίρνω, παω και τον βρίσκω και λέω "γνωρίζεις bdsm!!!" "Είσαι Μαστερ?" Με ύφος ανακάλυψα το μυστικό της νεότητας και της αθανασίας....Ακόμα θυμάμαι το ύφος του 

Κυριαρχημενη.....δεν μπορώ να το προσδιορίσω χρονικά ποτέ ένοιωσα, μόνο να το ψηλαφησω μπορώ μέσα από τις πράξεις μου και την αναθεώρηση των προτεραιοτήτων μου. Από το ποσό και ποιούς τομείς καθόριζε. Τότε δεν το πολύ καταλάβαινα απλά κυλούσε ομαλά σαν το νερό στο αυλάκι. Ήταν αυτός! Αντιδράσεις υπήρχαν άλλοτε μικρές για χάριν της αντίδρασης και άλλοτε μεγάλες. Τις διαχειρίστηκε όλες κάποιες με συζήτηση και κάποιες "μαχαίρι" όπως το ντύσιμο μου στη δουλειά. Με "Επλαθε" κατά τα λεγόμενα του, σύμφωνα με τα θέλω του. Ήμουν το δημιούργημα του έλεγε, αυτός με έπλασε. Ενα δημιούργημα που έπλασε και θαύμαζε.

Κάποτε του είχα πει "έχω την εντύπωση ότι φυτευεις ένα σπόρο στο μυαλό μου κάθε φορά και τον περιμένεις να μεγαλώσει". Τώρα δεν είμαι καθόλου σίγουρη για το ποιός καλλιεργούσε το σπόρο.....


Αποδέχτηκα πραγματικά τη θέση όταν επέστρεψε ο πληθυντικός, χωρίς να τον ζητήσει, χωρίς να μπορώ να το ελέγξω και η αλήθεια είναι ότι προσπαθούσα.....
Όταν μέσα σε ένα χώρο που ανά πάσα στιγμή είχε 60+ άτομα μπορούσα να νοιώσω τη παρουσία του με το που περνούσε τη πόρτα χωρίς καν να τον δω.....