Ικανοποίηση σαδισμού όταν υπάρχει α) συναίνεση και β) μαζοχισμός

Για το αντικειμενο ασφαλως και ειναι.Εγω ομως καταλαβα οτι η ερωτηση σου αφορα την πλευρα του σαδιστη.Και συμφωνα με τον ορισμο που εσυ εδωσες,καποια στιγμη θα βαρεθει να "ταλαιπωρει" καποιον που ειτε αρεσκεται στην ταλαιπωρια,ειτε την υπομενει παθητικα,για τους -οποιους- λογους .
Αλλα ,παλι,ειπαμε, δεν ειμαι σαδιστης εγω και δεν ξερω.Απλα μ'αρεσει να πεταγομαι εδω κι'εκει... 

 

Προφανώς δεν είχα καταλάβει σωστά. Συμφωνούμε.

 

Συμφωνόντας με το πιο πανω θα τονίσω πως δεν ταυτίζω την επιθυμία του πονου με την σεξουαλικη απολαυση του πονου.
Το ότι συναίνεσα να ανήκω και σ αυτό θεωρείται δεδομένη η συναίνεση μου σε οτιδήποτε Εκείνος Αποφασίσει δεν είναι το ίδιο με το να συναινώ επανειλημμένα για καθετι.
Για πάρα πολλά πράγματα δεν θα συναινούσα αν δεν ήμουν ήδη ιδιοκτησία ή αν ημουν σεξουαλικα μαζοχιστρια. Όμως ανήκω και υποτάσσομαι σε Κάποιον ισχύρότερο με ελεύθερη βούληση ΑΣΧΕΤΑ αν απολαμβανω ή οχι οτιδηποτε.
Αν το οτι υποτάσσομαι εχοντας σώας τας φρένας (καλά ναι αυτό δεν ειναι απολυτο) ελεύθερα δεν θεωρώ πως σημαινει αμεσα πως συναινω στο καθετι, και ειλικρινα δεν θα ηθελα να συναινω στο καθετι.
Οι φορες που γινονται διαφορα καθαρα προς τερψη του δικου Του Σαδισμου και δεν μου προκαλουν καμια ευχαριστηση ειναι πολλες. Οι φορες που το σώμα μου εισπραττει πονο τον οποιο ουτε απολαμβανει ουτε επιθυμει επισης ειναι πολλες.
Και καποιες φορες τον επιθυμω. Αλλα ακομη κι οταν τον επιθυμω συνηθως παιρνω περισσοτερο από οσο θα ηθελα ή θα συναινουσα αν επαιζα παιγνιδι συναινεσης.
Γιατι ειμαι σε μια τετοια σχεση? Γιατι ειμαι μαζοχιστρια περα απο bdsm ορια. Περα απο σεξ. Το οτι ακομη και στο σεξ καταληγει εκει δεν ειναι παρα μονο μια επεκταση του ψυχικου γενικοτερου μαζοχισμου μου.
Ισως ακουγομαι εκτος θεματος, αλλα εκεινο που προσπαθω να πω ειναι πως αν αναφερομαστε καθαρα πλεον σε σαδισμο και μαζοχισμο εκτος bdsm - αναμεσα σε 2 ατομα που πληρουν τις προυποθεσεις και δεν κανουν απλα χρηση πρακτικων του σαδομαζοχισμου στο σεξ, ο ορος συναινεση δεν νομιζω να ειναι επιθυμητη συνθηκη απο κανενα απο τους δυο. Το αν προσπαθουμε να συγκρατηθουμε μεσα απο το bdsm μεσα σε καποια ορια(αν οχι SSC τουλαχιστο RΑCK) ειναι ισως γιατι τα ορια τα υπαγορευει η λογικη και οχι το (αν μπορω να το ονομασω) "ενστικτο σαδομαζοχισμου" που αν το ακολουθουσαμε θα καταληγαμε ο ενας στο χωμα κι ο αλλος στη φυλακη (τι ασμα κι αυτο).

Η λογική είναι εκείνη που κατά την γνώμη μου θα πρεπει να λαμβανει θεση κυριαρχικη επι του "ενστικτου" οσο αφορα οποια εκμετάλλευση της έλλειψης δυνατότητας αντίστασης ενός ανήλικου ή ενός ζώου.

Καταπληκτικα υπεροχο.

 

Συμφωνώ επί του συνόλου, ακόμη μία φορά, αγαπητή μου Λάρα. Με εκφράζει απόλυτα αυτό που λες, αν και ακόμη αντιδρώ αρκετές φορές, δυστυχώς, δεν μπορώ να δεχτώ κάποια πράγματα, είμαι ακόμα πολύ γεμάτη από μένα.

Originally Posted by Dolmance
Αν η ελευθερία μας σταματούσε εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου θα ήμασταν όλοι υπόδουλοι.

Σε αυτό που λες επί της άποψης του Dolmance, δεν συμφωνώ για τους εξής δύο λόγους: είμαστε όλοι υπόδουλοι, γιατί κανένας άνθρωπος (δέσμιος των συνθηκών του) δεν μπορεί να είναι ελεύθερος, όπως και μία σκλάβα δεν είναι απαραίτητα υπόδουλη περισσότερο από τον ίδιο τον Κυρίαρχο, στην ίδια συνθήκη της ανθρώπινης ύπαρξης.

Μόνο σε συνάρτηση με την ελευθερία του άλλου μπορούμε να μιλήσουμε για "ελευθερία" του ατόμου. Αλλά ίσως η σκλάβα να χαίρει μεγαλύτερης "ελευθερίας" λόγω των ειδικών συνθηκών της σκλαβιάς της. Όλο και περισσότερο το πιστεύω αυτό και το ζω.

 

O σαδισμός η ορθότερα η σαδικότητα εκτος s/mικού πεδίου υπάρχει και υφίσταται προερχόμενη όχι απο λιμπιντιακή επιθυμία αλλα σαν αναπόσπαστο κομμάτι των χριστιανικών κυρίως κοινωνιών και της φυσικής τάσης για επιβίωση κατισχύοντας επι του άλλου.Οι κοινωνίες των εθνών-κρατών δεν θα μπορούσαν να έχουν επιβιώσει επι των ανελεύθερων ιδιωτών πολιτών αν δεν είχαν εγκαθιδρύσει την σαδικότητα ως βασικό πόλο συστάσεως του εθνικού πολιτισμού.Κάθε τεκμήριο πολιτισμού είναι και τεκμήριο βαρβαρότητας.

Ο λιμενόμπατσος που κακοποιεί και βασανίζει σαδιστικά μετανάστες δεν το κάνει απο ψυχο-σεξουαλική ενόρμηση αλλα απο την ηθική συνειδησιακή επιβαλλόμενη επ’ αυτού διαπαιδαγώγηση οτι έτσι εξασφαλίζει την ασφάλεια του έθνους-κράτους που ανήκει και υπηρετεί και καμία οργασμικότητα πιθανώς δεν βρίσκει στο να τελέσει ερωτικά κάτι ανάλογο επι της γυναίκας του οταν γυρνάει σπίτι.

Σίγουρα ενας λιμπιντιακός σαδιστής ενδέχεται να επιθυμεί την καθολική του επιβολή επι των πάντων που τον περιβάλλουν κοινωνικά,ανθρώπους,ζώα,ύλη,φύση,μια ενόρμηση ωστόσο που δύναται να διαχειριστεί επoικοδομητικότερα για τον εαυτό του βάσει και των συνολικών του πεποιθήσεων σαν προσωπικότητα μεσα στον κοινωνικό ιστό όταν επιβληθεί διαπροσωπικά επι ενός άλλου ανθρωπίνου υποκειμένου.

Συνεπώς δεν θεωρώ τροχοπέδη την ύπαρξη συναινούντων μαζοχιστών όσον αφορά την ικανοποίηση του σαδιστικού ενστίκτου,το αντίθετο θα έλεγα,αμφότεροι διακατέχονται από αυτό,με βασική διαφοροποίηση την φορά του και τις επιμέρους επερχόμενες θέσεις εκάστου κοινωνικώς και διαπροσωπικός.


Σαδισμός είναι η κατάργηση ελευθερίας του άλλου,η ακύρωση της υπόστασης του, η ορειοθέτηση του βασει των δικών μου πεποιθήσεων και επιθυμιών με μοναδικό και άκριτο γνώμονα την δική μου αξιολογική κρίση.Μαζοχισμός είναι ακριβώς τα ίδια,μόνο που επιθυμώ να είμαι εγω ο χάννων την ελευθερία , υπόσταση και κρίση.Καθότι αδυνατώ να το πράξω μόνος εκχωρώ σε κάποιον αλλο το δικαίωμα,.Αυτό το πράττω γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς,δεν δύναμαι με άλλο τρόπο να απελευθερωθώ από την εξουσιαστική φύση του υπέρ-εγώ μου και συναινώ στην αντικατάσταση του απο το εγώ του σαδιστή.
Είναι λοιπόν μια ψυχαναγκαστική συναίνεση αρχικώς που παύει να είναι ψυχαναγκαστική και να έχει οποία συναινετική συνιστώσα όταν πραγματωθεί εξαναγκαστικά και άνευ οποιασδήποτε δικής μου βούλησης-κρίσης επί του πρακτέου σε ολα τα επίπεδα της ύπαρξης μου αφού οποιαδήποτε περαιτέρω απαίτηση συναίνεσης θα σήμαινε την επαναφορά του ιδεοληπτικού ψυχαναγκασμού.


Υ.Γ. Ελευθερία: Ενα απο τα πλέον πολύτιμα αγαθά της φαντασίας.

 

Αχου, τι καλό!

Εφόσον επομένως αμφότεροι διακατέχονται από την ικανοποίηση του σαδικού ενστίκτου, δεν μας ενδιαφέρει η φορά και οι επιμέρους επερχόμενες θέσεις, αλλά μόνο η ικανοποίηση του σαδικού ενστίκτου (ανακαλύψαμε ένα καινούργιο ένστικτο), με την εποικοδομητική (για τον εαυτό του) επιβολή του κατισχύοντα, με τον στόχο της οργασμικότητας και για τους δύο (και της ελευθερίας για τον χάνο - εννοώ τον πανέξυπνο χάνοντα - που παρά την εξυπνάδα του θα φτύσει αίμα) και μάλιστα με την ταυτόχρονη άσκηση της συναίνεσης επί της αντικατάστασης του υπερεγώ και εξαναγκαστικής (αναγκαστικά, λόγω φύσης του υπερεγώ) επιβολής της θέλησης ενός άλλου Εγώ στο Εγώ του πανέξυπνου χάνου, που αποζητά το πιο πολύτιμο (καθότι μονίμως διαφεύγον) αγαθό: την ελευθερία.

Θα το γράψω στα λευκά μου μπούτια για να μην το ξεχάσω, την επόμενη φορά που μου τον χώνουν (έχω μία αδυναμία αυτοσυγκέντρωσης όταν γαμιέμαι, ξεχνάω όλες τις φιλοσοφικές μου ιδέες).

 

Οι επιμέρους επερχόμενες θέσεις ειναι συνάρτηση των διαφορετικών σημείων εκκίνησης και διαδραστικής πορειας μεταξύ σαδιστή κυρίαρχου και μαζοχιστή υποτακτικού μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι, αναιρούνται προς την αυτο-βελτίωση και των δύο μόνον δια μέσου συναισθηματικής διαπροσωπικής βιωματικής,διεστραμμένη θεραπευτική κατάσταση μηδενισμού του ήθους,προφανώς not for you !

Αναφέρομαι στην ηθική διάσταση του σαδομαζοχισμού και οχι role playing ,η οποία μπορει να είναι ένα απο τα κινητήρια συστατικά αλλά όχι το μοναδικό μιας σχέσης δυο ενηλίκων αναλόγων προτιμήσεων,ειναι προσωπική οπτική και αναλυτική προσέγγιση απέναντι στο τιθέμενο ερώτημα,δεν παρουσιάζεται σαν επιβαλλόμενο θέσφατο όπως εσύ το παίρνεις απαξιώνοντας απόψεις για τους δικούς σου αδιάφορους σε μένα λόγους και ανάγκες.

Μπορεις να το γραψεις οπου θες.

 

όσο αφορά την απορία σου ,δεν λειτουργούν ως τροχοπαίδη τα α+β για την είσπραξη ηδονής(αν υπάρχει κάποιος τροπος για μέτρηση αυτού του μεγέθους ..) αλλά ως τροχοπαίδη για το επίπεδο ανθρωπίας ,πόσο απέχει από τη λογική και κατά πόσο ελέγχει τον εαυτό του ...
αν υπάρχει 1α κάποιο άτομο που αξίζει να κυριαρχίσει ο καθένας μας είναι ο εαυτός μας και οι ηδονές του ...
ειδάλως τσάμπα μαγκίες .

ορθώς όταν λέμε για σαδομαζοχισμό μιλάμε για μία ακόμη μορφή ακραίου ερωτισμού, δεν αντιλαμβάνομε το λόγο να γαμιέτε στο ξύλο μία γυναίκα αν είναι να μη γαμηθεί και κανονικά ,μα όλα τα κάνουμε για τον έρωτα ...

 

Αυτή η ενότητα μου αρέσει, γιατί προσφέρεται για νοητικούς ακροβατισμούς και διάφορες σκέψεις...
Ως επί το πλείστον, είναι αδύνατο να πληρωθεί η "σαδιστική τελειότητα" δίχως βαριές παρενέργειες...
Άρα, εγώ τουλάχιστον έχω την εντύπωση, ότι κουβέντα κάνουμε και τίποτε άλλο εδώ...
Και το να "κάνουμε κουβέντα", δεν είναι καθόλου αμελητέο σαν ποσότητα...

Το λοιπόν, ο "τέλειος σαδιστής/ρια" από την στιγμή που μιλάμε, κάνοντας τραμπάλα στ' άκρα...
Θα ήταν μονάχα εκείνος/η, που δεν θα ένιωθε ποτέ καμία τύψη, καμία ενοχή για τον πόνο/βλάβη που θα προκαλούσε στ' αντικείμενο του/της...
Βάζω στην άκρη οποιοδήποτε άλλο κατασκεύασμα που θα του/της επιβαλλόταν απ' "έξω", δηλαδή την όποια ηθική και τις παραμέτρους της...

Αν μιλάμε για BDSM δεν μπορεί να μην υπάρχει συναίνεση...
Δεν γίνεται να μην υπάρχει κανένα όριο...
Αλλά αφού στο παρόν νήμα κάποιοι/ες την συναίνεση την εξοβελίζουν σαν τροχοπέδη ως προς την ικανοποίηση του/της σαδιστή/ριας...
Δεν την λαμβάνω υπόψη μου...Προς στιγμήν...
Καταλήγοντας σ' αυτή την περίπτωση - στο για μένα λογικό - ότι "καθαρός σαδισμός" και BDSM δεν συνάδουν...

Καθαρός σαδισμός = ακραίος δίχως ούτε εσωτερικούς φραγμούς ?
Καθαρός σαδισμός = ελευθερία ?
Ελευθερία = δυνατότητα πλήρης κατάλυσης των δικαιωμάτων/προβλεπομένων από τον νόμο ως άξια προστασίας αγαθών του/της ετέρου/ης ?

Σ' αυτή την τελευταία περίπτωση...
Σίγουρα δεν μπορεί να είναι αναμενόμενος, ούτε προσυμφωνημένος...
Σίγουρα δεν πρέπει, να προκαλεί απόλαυση σε κείνον/η, που τον υφίσταται/ανέχεται/δεν μπορεί για τους χ, ψ, ω λόγους να τον αποφύγει/να τον αποκρούσει...

Αλλά, που είναι γραμμένο ότι όλοι/ες οι σαδιστές/ριες θα είχαν τις ίδιες ανάγκες προς κορεσμό ?
Ξανά ελευθερία...
Ελευθερία ίσως και να μην σημαίνει by default ισοτιμία...
Εγώ τουλάχιστον στην ζωή μου, δεν έχω συναντήσει ισοτιμία σε κανέναν τομέα και σε καμία περίπτωση...
Ακόμη και στις ευκαιρίες δεν υπάρχει ισόποση κατανομή...
Αλλά ίσως και να υπάρχει ισορροπία...
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι δυο μεριές της ζυγαριάς, θα πρέπει βρίσκονται ακριβώς στο ίδιο ύψος...
Αρκεί η μια από τις δυο, να μην βρίσκει στο έδαφος...

Και αφού κολυμπάμε στις θεωρίες και κάποιες φορές στην παραδοξολογία και σίγουρα στην υποκειμενικότητα...

Ο μαζοχιστής/ρια έχει επιλέξει, να έχει μικρότερο "ζωτικό χώρο" από τον/την σαδιστή/ρια...
Στον/στην οποίο/α επιτρέπει με την αδράνεια του/της, να καταλάβει μέρος της δικής του/της...
Η ανέχεται/αδυνατεί, ν' αποκρούσει την "επέλαση" του/της σαδιστή/ριας...
Αλλά ο μαζοχιστής είναι σίγουρα περισσότερο ελεύθερος από τον σαδιστή...
Αφού μπορεί και να προκαλέσει πόνο στον εαυτό του, για να δρέψει την πολυπόθητη του απόλαυση...
Και δεν θα ήταν σαδιστής του εαυτού του, γιατί θα ήταν το αποτέλεσμα εκείνο που θα μετρούσε ( είπαμε, θεωρία και ίσως λίγη σοφιστία )...
Ο σαδιστής έχει πάντα ανάγκη απ' ένα αντικείμενο και την όποια επιθετικότητα στον εαυτό του/της δεν θα την έστρεφε ποτέ...

Γιατί ο "ημιτελής σαδιστής" δεν μπορεί να είναι ελεύθερος ?
Κάποιος/α από ηθικούς φραγμούς και πρέπει...
Κάποιος/α άλλος/η για λόγους συνειδήσεως...
Αλλά το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι η ύπαρξη της καταστολής/τιμωρίας...
Εκείνος πιστεύω ότι είναι ο κυριότερος ανασταλτικός παράγοντας...

Πάντα κατ' εμέ ο σαδιστής πέρα από την πρόκληση του πόνου στον μαζοχιστή...
Ικανοποιείται στην ιδέα της απόλυτης εξουσίας επάνω στον μαζοχιστή έστω και στιγμιαίας η βραχύβιας...
Γιατί ο πόνος είναι έλεγχος, το "βασανιστήριο" ( η βασανιστήριο ) είναι δύναμη...
Και είναι εδώ, που "πέφτει το μουλάρι"...
Η συναίνεση αφαιρεί την επιβολή, εξοντώνει ένα από τα συστατικά στοιχεία της "τέλειας σαδιστικής απόλαυσης"...
Αν δεχτούμε ότι "τέλεια σαδιστική απόλαυση", θα υπήρχε σαν έννοια...
Η ότι όλοι, εκείνη θ' αναζητούσαν...
Η ιδέα ότι ο/η σαδιστής/ρια θα εθιζόταν στην πρόκληση πόνου...
Και θα έψαχνε να δώσει όλο και περισσότερο, για να ικανοποιήσει την αέναη του/της πείνα...
Μου κάνει σαν την σκέψη, ότι αν κάποιος/α δοκιμάσει μαριχουάνα, θα καταλήξει σώνει και καλά στην ηρωίνη...

Σε κάποιο σημείο του συλλογισμού της η νηματοθέτρια ρωτούσε, πως βλέπουν οι άλλοι χρήστες, την περίπτωση που κάποιος χτυπάει την γυναίκα του εκτός BDSMικού πλαισίου...
Εγώ την βλέπω σαν ενδοοικογενειακή βια...Γιατί εκείνο είναι...Έτσι τουλάχιστον σήμερα ορίζεται/αντιμετωπίζεται...
Και ότι το θύμα ( γιατί σ' εκείνη την περίπτωση θύμα θα ήταν και όχι "θύμα" ) δεν θ' αντιδρούσε/αντιστεκόταν/κατήγγειλε για έναν οποιονδήποτε λόγο...
Δεν νομιμοποιεί την κακοποίηση...

Είναι όμορφη η συζήτηση, αλλά αν κάπου δεν βάλουμε κάποια σταθερά...
Κάτι δεν το αποδεχτούμε σαν αντικειμενικό, έστω και σαν σύμβαση...
Ακόμη και ο πιο "ευφάνταστος" συλλογισμός, καταλήγει μετά απ' ένα σημείο σε ακατάσχετη αερολογία...
Όχι ότι θα ήταν άσχημη και αυτή η τελευταία...
Αλλά δεν θα έδινε εντελώς τίποτε, ούτε καν σαν παράθεση αξιωμάτων...

Γνώμη...

Ως προς το " μέσα στους 4 τοίχους κάνουμε ότι γουστάρουμε και δεν πέφτει λόγος σε κανέναν "...
Δεν είναι πάντα έτσι...Όχι στην εποχή που διανύουμε τουλάχιστον...
Γιατί μέσα στους 4 τοίχους ζουν και αλληλεπιδρούν 2 διαφορετικές οντότητες και οι οποίες μπορούν ν' αλλάξουν γνώμη, η θέαση για πολλά πράγματα και ανά πάσα στιγμή...
Και αν και όταν αλλάξουν γνώμη, οι 4 τοίχοι γίνονται διάφανοι, πέφτουν...
Και οι 2 απορροφούνται από την συλλογικότητα, η οποία καλώς η κακώς έχει κάποιους κανόνες για την εύρυθμη λειτουργία της...
Μας αρέσουν η όχι...

Εν κατακλείδι, γι' άλλη μια φορά είναι σαν να προσπαθούμε, να δώσουμε μια σταθερή μορφή στα σύννεφα...
Για μένα κάλλιστα μπορεί να συνυπάρχει ικανοποίηση εκ του σαδισμού και συναίνεση ( και πάνω απ' όλα σύνεση )...
Η απόλαυση της μαζοχίστριας, δεν αφαιρεί κάτι από την δική μου, στο να της προκαλώ πόνο σε λογικά πάντα πλαίσια...
Και δεν είναι ζήτημα δικής μου ηθικής, αλλά ιεράρχησης αναγκών...

Τουτέστιν, αν κάποιος/α για να καυλώσει, πρέπει κάποιον/α να τον/την αφήσει ανάπηρο/η τουλάχιστον...
Αν και δεν θα του/της το πρότεινα, ούτε θα τον/την παρότρυνα...
Ο δρόμος είναι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα...
Μετά αν η ψειρού δεν έχει καλό φαγητό...
Η δεν θα του/της άρεσαν οι "ψυχαγωγικές δραστηριότητες" του ευαγούς ιδρύματος...
Είπαμε, είναι θέμα επιλογών...
Εγώ προτιμώ την θάλασσα και τον καθαρό αέρα...
Και δεν έχω δει ποτέ σε φυλακές ούτε καν λιμνούλα με χρυσόψαρα...