Ισοτιμία σε ασύμμετρες BDSM σχέσεις

Πράγματι αγαπητέ φίλε DeSade, υπάρχει μία διάθεση απομυθοποίησης από την πλευρά μου, η οποία συμβαδίζει πλήρως με την δική σου διάθεση απομυθοποίησης από την δική σου πλευρά, που εξέθεσες στο ποστ σου με τα εξής λόγια:

Δεν καταλαβαίνω γιατί επιτρέπεις στον εαυτό σου την πολυτέλεια να απομυθοποιείς, ενώ σε μένα όχι. Εξάλλου, αν δεν το κατάλαβες ακόμα, συμφωνούμε. Απλά το κάνω και από την ανάποδη. Δεν σε βολεύει; 

Το ότι ζω το BDSM με έναν συγκεκριμένο τρόπο, δεν σημαίνει, κατά την άποψή μου ότι δεν έχω το δικαίωμα - την υποχρέωση αν θέλεις - να ασκώ κριτική ακόμη και σε αυτό που επιλέγω. Αλλίμονο αν σταματήσουμε να εξετάζουμε αυτό που μας συμβαίνει και αυτό που επιλέγουμε. Ο βέβαιος άνθρωπος είναι πεθαμένος άνθρωπος, γιατί δεν εξελίσσεται.

Η στοχοποίηση των Κυρίαρχων έγινε διότι δεν την έκανες εσύ, ως όφειλες. Στο στόχαστρο της κριτικής μου υπήρξαν κατά καιρούς εγώ, οι σκλάβες, οι άντρες υποτακτικοί και τώρα οι Κυρίαρχοι. Δεν το κάνω με κακή διάθεση, νομίζω ότι είναι εμφανές πού αστειεύομαι και πού ακολουθώ την μέθοδο της υπερβολής για να γίνει κατανοητή μία άποψη.

Δεν χρειάζεται να σκαρφαλώσω σε κανένα δέντρο. Είμαι ένα σκεπτόμενο άτομο που αναρωτιέται, αμφιβάλλει και αναζητά απαντήσεις. Όσο για τις κορυφές, τις αφήνω για τους εντελώς παραμυθιασμένους. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να πατάω γερά στη γη και κυρίως να βασίζομαι στις δικές μου δυνάμεις. Δεν έχω καμία κοσμοθεωρία, έθεσα ερωτήματα προς συζήτηση και υποστηρίζω μία συγκεκριμένη άποψη, η οποία θα αλλάξει και θα διαμορφωθεί βάσει της εμπειρίας, της λογικής και ενεδεχομένως και της ανταλλαγής απόψεων την οποία έχουμε την χαρά να απολαμβάνουμε εδώ μέσα.

Στο δικό μου βιβλίο το εφηβικό πάθος είναι αρετή. Δεν είμαι ξεροκέφαλη, είμαι σταθερή στις απόψεις μου, εφόσον θεωρώ ότι δεν αντικρούστηκαν με λογικά επιχειρήματα.

Όχι βέβαια. Επιλέγω σημαίνει το κάνω συνειδητά, γνωρίζοντας σε τί εμπλέκομαι και γιατί. Δεν με ενδιαφέρει το κομμάτι της υπακοής, το οποίο θεωρώ κατάλληλο μόνο για ανελεύθερους ανθρώπους. Η υπακοή, αν δεν πηγάζει από την υποταγή, είναι σκλαβιά κατά την άποψή μου, με την κακή σημασία της λέξεως και όχι με την έννοια του απελευθερωτικού BDSM, όπως το κατανοώ εγώ τουλάχιστον.

Όλοι έχουμε issues. Και φυσικά τα επεξεργαζόμαστε. Ασφαλώς δεν διατείνομαι ότι είμαι "τέλοια", δεν είμαι τόσο ανόητη.

Όσον αφορά το θέμα της πίστης, δεν είμαι θρησκευόμενη. Παρόλα αυτά έχω τεράστια εμπιστοσύνη στον Κυρίαρχο (ο οποίος δεν έχει καμία άλλη επιλογή από το να γελάσει με τα χαριτωμένα περί τσιμπουριών, δεν νομίζω να το κάνει θέμα κανένας σοβαρός Κυρίαρχος, αν αμφιβάλλεις ξαναδιάβασε το ποστ του L_Strike, πολύ σωστό στην αντιμετώπιση του θέματος).

Χαχαχα, όχι βέβαια, δεν πονώ παραπάνω από ότι μου προσφέρεται και αυτό γίνεται αποδεκτό με τις ευχαριστίες μου. Το θέμα του νήματος είναι η ισοτιμία. Περί πόνου μπορείς να ανατρέξεις στο νήμα "Ο Μαζοχιστικός Χαρακτήρας". Εκεί θα αντιληφθείς ότι η θέση μου περί κινήτρου στο BDSM είναι η απόλαυση και όχι ο πόνος. Βιώνω το BDSM ως κάτι απολαυστικό, εκστατικό σχεδόν θα έλεγα, που άλλαξε την ζωή μου προς το καλύτερο. Αν υπέφερα, απλά θα έφευγα. Έχω πού να πάω.

Παρεμπιπτόντως, αν και δεν αφορά την συγκεκριμένη συζήτηση, δεν χρησιμοποιώ το BDSM ως distraction, αλλά όλη η υπόλοιπη ζωή μου είναι ένα ενοχλητικό distraction, το οποίο απλά ανέχομαι για πρακτικούς λόγους. Περισσότερες πληροφορίες στο νήμα "Ο άντρας μου είναι η ζωή μου". Όταν λέω άντρας εννοώ φυσικά τον σύντροφο Κυρίαρχο. Ο οποίος δεν είναι ένα θαύμα της φύσης περισσότερο από ότι είμαι εγώ (ή εσύ, for that matter). Αυτό είναι το θέμα του νήματος. Και μία σημαντική παράμετρος της BDSM σχέσης, την οποία συχνά ξεχνούμε επειδή δεν τολμούμε να απομυθοποιήσουμε, να ασκήσουμε κριτική και να σκεφτούμε λογικά.

Δεν είμαι αρνητική απέναντι στις ιδέες σου στο σύνολό τους. Συμφώνησα με πολλά από αυτά που είπες. Δεν συμφωνώ μόνο στο θέμα της ισοτιμίας και σε αυτό το καινούργιο φασούλι που βγάζεις εδώ, του στυλ, let go, μην το ψάχνεις, υπάκουσε και τρίχες κατσαρές. Δεν υπάρχει καμία μα καμία περίπτωση να κάνω οτιδήποτε αν δεν είναι απόλυτα συνειδητό. Κανένας Κυρίαρχος δεν επιθυμεί την υπακοή ενός άβουλου, μη σκεπτόμενου όντος. Where's the fun in that?

 

τι μιαλο τι μιαλο σε παρασυρει φησικα και δεν πονασ και ιποφερεισ απλα ατο που για αλλουσ ειναι πονοσ για εμασ ειναι ιδονη

 

Με λίγα λόγια λες πως ο Κυρίαρχος γραμμένη έχει και τη σκλάβα και τα συναισθηματα της., δεν έχει ούτε ενσυναίσθηση ούτε συναισθηματικο κόσμο εξου και είναι αδύνατη η συναισθηματική επαφή με τη σκλάβα του και μόνο αν η σκλάβα κατορθώσει να εκλογικεύσει και να είναι σε πλήρη άρνηση όσον αφορά το πραγματικό πρόσωπο του Κυρίαρχου ή η πλήρης έλλειψη αυτοεκτίμησης μπορεί να διατηρήσει μια σχέση που μόνο καταστροφική μπορεί να είναι?

Η ερώτηση μου απευθύνεται ταυτόχρονα και στην elfcat αλλά και στην ντόρα που συμφώνησαν με τα πιο πάνω.

Σας ευχαριστώ.

 

Οπως απο μια τοξική ουσία δεν μπορεις να περιμενεις να εχει θεραπευτικές ιδιοτητες παρα μονον να απολαυσεις τα συμπτώματα της τοξίκωσης που προκαλει όταν την καταναλώσεις., ετσι και στις σαδομαζοχιστικές σχέσεις , ο σαδισμος δεν ειναι δυνατόν να καλυψει τις συναισθηματικες αναγκες της σκλαβας οσο και αν εκεινη το ποθει αυτο . Το κυριαρχο συναισθημα και επιθυμία ειναι η προκληση πονου συναισθηματικου και σωματικου δηλ ο σαδισμος απο την μερια του σαδιστη που ειναι και ο ρυθμιστης της σχεσης γιατι εχει τον ενεργητικό ρολο οσο και την πρωτοβουλια των κινησεων. Μια bdsm σχεση αποκλειεται να λειτουργέι θεραπευτικά. Στην καλυτερη των περιπτωσεων προσφέρει ανακουφιση προσωρινή απο το οποιο ψυχολογικο προβλημα .
Πως να το κανουμε, ενα μαστιγωμα ποτε δεν θα μπορεσει να προσφέρει τη ζεστασια και την ανθρώπινη επαφή ενος χαδιου οπως και η ταπεινωση δεν μπορει να υποκαταστήσει την αυτοεκτιμηση που ενδεχομενως λειπει σε μια σκλαβα. Ουτε αυτος που σε βασανίζει θα σου ΄δωσει την αγαπη που σου λέιπει( τη μονη λεξη ταμπoυ στο bdsm).
To bdsm προσφερει απολαυση όχι θεραπεια.

 

Αυτό που γράφει ο DeSade και με τον οποίο συμφωνώ δεν είναι ότι ο Σαδιστής έχει γραμμένη τα αισθήματα της σκλάβας του και αυτήν την ίδια νε και καλά (και αυτο θα μπορούσε να συμβαίνει), αλλά βάζει τη σκλάβα και το τι αισθάνεται σε δεύτερη μοίρα. Προηγείται σαφώς η επιθυμία ικανοποίησης των δικών του επιθυμιών.
Το bdsm δεν μπορεί να λειτουργήσει θεραπευτικά.

 

Είπα ότι συμφωνώ με πολλά από αυτά που είπε ο DeSade αλλά όχι με όλα.

Όσον αφορά το συγκεκριμένο κομάτι:

Συμφωνώ κατ' αρχάς με την διάθεσή του να απομυθοποιήσει μερικές καταστάσεις αλλά καλό θα ήταν όταν κάνουμε απομυθοποιήσεις να το κάνουμε πρώτα σε μας, είτε μας βολεύει είτε όχι (έφόσον φυσικά αντιληφθούμε ότι κάτι τέτοιο ισχύει).

Σε αυτό που έχει δίκιο ο DeSade είναι ότι το ον αυτό που λέγεται σκλάβα έχει την θαυμαστή ιδιότητα να μπορεί να μετουσιώσει σχεδόν τα πάντα σε απόλαυση. Χαχα, παιδιά, αλήθεια είναι. Το μόνο που δεν μπορεί να μετουσιώσει σε απόλαυση, έτσι όπως το βλέπω εγώ, είναι η δυσαρέσκεια του Κυρίαρχου. Όταν την αντιληφθεί η σκλάβα, την λούζει κρύος ιδρώτας. Όχι λόγω ενδεχόμενης τιμωρίας. Αλλά μάλλον επειδή, όπως λέει και η elfcat, πράγματι "προηγείται σαφώς η επιθυμία ικανοποίησης των δικών του επιθυμιών." Και προηγείται ΜΕΣΑ στην σκλάβα την ίδια.

Όσον αφορά στις εκλογικεύσεις και στις αρνήσεις, είναι γνωστές μέθοδοι άμυνας του εγώ και απαιτείται προσπάθεια να τις αντιληφθούμε συνειδητά.

Όσον αφορά αυτό που λέει η Λάρα, ερμηνεύοντας τα λεγόμενα του DeSade, ότι ο Κυρίαρχος, αν ισχύει αυτό, έχει γραμμένη την σκλάβα και τα συναισθήματά της και δεν έχει συναισθηματική επαφή μαζί της, θα έλεγα ότι τότε θα μπορούσε κάλιστα να αγοράσει μια φουσκωτή κούκλα και να την ξεσκίζει και να την δέρνει όσο θέλει. Αυτός ξέρει τί του αρέσει περισσότερο. Αν θέλει να "δράσει" πάνω σε μία σκλάβα (να έχει διάδραση μαζί της είναι πιο ορθό), με τον πλούσιο ψυχικό της κόσμο και την λατρεία που αυτή τρέφει προς αυτόν (έχω ξαφνικά στο μυαλό μου την εικόνα ενός μικρού παιδιού, ιδιαίτερα λιχούδικου, που μπαίνει μέσα σε ένα ζαχαροπλαστείο) και επαφή θα κάνει και ενσυναίσθηση του ψυχικού της κόσμου θα έχει. Αν απλά θέλει να της αργάσει το τομάρι, μπορεί να κάνει και one-night stands με άγνωστες. Αλλά αυτό δεν προϋποθέτει καμία Κυριαρχική δράση στην ουσία. Προϋποθέτει απλά την συναίνεση μιας μαζοχίστριας που επιθυμεί να το γλεντήσει.

Αν υπάρχουν κυριαρχικά άτομα που αδιαφορούν για τις συνέπειες στον ψυχικό κόσμο της σκλάβας, δεν τους θεωρώ Κυρίαρχους, διότι νομίζω ότι ένας Κυρίαρχος χαρακτηρίζεται από αυτοκυριαρχία και στο κομμάτι αυτό, ίσως όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά επειδή θέλει να μην σπάσει το αγαπημένο του παιχνίδι, έτσι ώστε να συνεχίσει να αντλεί απόλαυση από αυτό.

 

δεν είμαι καλός στους ορισμούς .

μία κοινή ερωτική σχέση απλά τα μέλη της εκφράζωντε ακραία . τι να πω ; δεν μου έρχετε κάτι πιο σαφές και με καλλίτερο λεξιλόγιο .

και για εμένα δεν υπάρχει μεγάλος ,γιατί αν δεν υπάρχει ο μικρός ,ο μεγάλος είναι ένα τίποτα .

 

well

bdsm relationship θα μπορούσα να χαρακτιρήσω μία σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων ,όπου ο ερωτισμός τους αλλά και η μεταξύ τους καθημερινότητα ,ξεφεύγει από το mainstream μίας σχέσης αγάπης/πάθους/έρωτα ακόμα και φιλίας* . αυτά


* ναι έχω ακούσει για φιλίες που βασίζονταν στις αρχές κυριαρχίας/υποταγής συνηδειτά μάλιστα ... ίσως να μην ήταν φιλίες αλλά εκεί έμεναν/μένουν ...


υ.γ. γιατί χρησημοποιώ και ξένες λέξεις στους ορισμούς μου είναι επειδή είμαι αγράμματος και αγγλικά ξέρω μόνο αυτά των windows και των εκάστοτε p.c. games ..!

 

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας. 

Διαχωρίζω την συναισθηματική σύνδεση που είναι ικανές να βιώσουν κάποιες σκλάβες από τους τρόπους που απολαμβάνουν ηδονή.
Κάποιες σκλάβες μπορούν να συνδεθούν συναισθηματικά με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
Αν δεν μπορούσαν, θα ήταν αδύνατο να έχουν οποιεσδήποτε άλλες διαπροσωπικές σχέσεις με φίλους, τα παιδιά, γονείς κ.τ.λ.…Και τα συναισθήματα προς τον Αφέντη μπορούν να είναι πολυσύνθετα και να μην έχουν μοναδική προέλευση την σεξουαλική πλευρά της σχέσης τους.
Πέραν τούτου μια σκλάβα έχει τη δυνατότητα να επιλέξει αν δεν επιθυμεί για τους όποιους λόγους να είναι σε T.P.E. να μπει σε μια Ds σχέση μέσα στην οποία θα διαπραγματευτεί αυτά που επιθυμεί κι αυτά που δεν. Δεν είναι δηλαδή μοναδική εναλλακτική στο Ms το vanilla.

Προσωπικά θεωρώ πως αυτό ακριβώς για το οποίο επιφυλάσσεσαι και είναι ο θεμιτός στόχος. Η αίσθηση εσωτερικής ελευθερίας και η αυτοεκτίμηση. Χωρίς αυτά μια σκλάβα δεν διαφέρει σε τίποτα από ένα κακόμοιρο που κρατιέται σ’ αυτή τη σχέση επειδή δεν είναι ικανή να έχει κάτι αξιόλογο και όχι μια δυνατή γυναίκα που έχει τέτοια αυτογνωσία που να αναγνωρίζει τα δυνατά και λιγότερο δυνατά της στοιχεία και να επιλέγει μέσα από τη συγκεκριμένη σχέση να αξιοποιήσει και τα μεν και τα δε όσο το δυνατό καλύτερα.

Στόχος ενός Master που επιθυμεί μια Ms σχέση, δεν μπορεί να είναι η ψυχική οδύνη της σκλάβας ως αυτοσκοπός, αλλά η καλύτερη δυνατή εκμετάλλευση/αξιοποίηση των δυνατοτήτων της ώστε να υπηρετεί καλύτερα- αν όχι για κανένα άλλο λόγο τουλάχιστο από εξυπνάδα για μεγαλύτερο προσωπικό κέρδος μέσα από την αξιοποίηση του δυναμικού της σκλάβας. Ως αυτοσκοπός η οδύνη της σκλάβας μπορεί να είναι για κάποιο κυριαρχικής φύσης σαδιστή, ο οποίος δεν επιθυμεί σύναψη συναισθηματικής ερωτικής σχέσης, κάποιος που ουδεμία ευθύνη δεν επιθυμεί να έχει για κάποια άλλη ζωή, είτε γιατί είναι ευθυνόφοβος, είτε γιατί απλά δεν είναι σε ανάλογη φάση στη ζωή του, είτε απλά επειδή δεν μπορεί και επιλέγει σύναψη σαδομαζοχιστικής καθαρά σχέσης.
Δεν επιθυμούν όλοι οι Κ. και συνέχεια μια σκλάβα αντικείμενο. Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να την επιθυμούν και δεν υπάρχει τίποτα κακό μια σκλάβα να επιθυμεί αυτό ακριβώς. Απλά δεν είναι όλες οι σκλάβες ή όλοι οι Κ. το ίδιο.

Κάπως έτσι όπως τα λέει η dora.

Συνεχίζοντας θα ήθελα να πω πως τo Ds είναι πρωταρχικά εγκεφαλικό και μετά σωματικό.
Γι’ αυτό υπάρχει η εκπαίδευση, γι αυτό υπάρχει η βελτίωση της σκλάβας και η ανάπτυξη της πνευματικής ανάμεσα σε άλλα πλευράς της, ώστε να υπηρετεί βέβαια καλύτερα τον Αφέντη της, αλλά και να απολαμβάνει η ίδια την υποταγή της και την εσωτερική αίσθηση ελευθερίας, από τα πρέπει που την φλόμωναν τα διάφορα κέντρα εξουσίας, της ελευθερίας από το βάσανο να οφείλει μόνο με τα δικά της όχι ιδιαίτερα αξιόπιστα και αποτελεσματικά μέσα αυτοπειθαρχίας και αυτοκυριαρχίας που διαθέτει, μια και το μεταφέρει στον Κυρίαρχο-Αφέντη που όχι μόνο μπορεί αλλά και θέλει να το πάρει πάνω του επειδή ακριβώς αυτό προάγει την δική του αίσθηση ελευθερίας, όταν είναι σε θέση να ελέγχει και να καθοδηγεί το έτερο του ήμισυ, με τρόπους απολαυστικούς και αποτελεσματικούς και για τους δυο τους.

Η σκλάβα όντως θυσιάζει ούτως ή άλλως την προσωπική της ζωή για χάρη του Αφέντη της, αλλά αν δεν υπάρχει αυτοεκτίμηση, δεν θα μπορεί να δράσει και να υπηρετήσει αν δεν είναι περήφανη που είναι αυτή που είναι αρχικά και σκλάβα του στη συνέχεια.

Η σκλάβα ναι μεν αρνείται συναισθήματα και μερικές φορές τα αισθήματα και τις επιθυμίες της, αλλά μόνο για χάρη του Αφέντη της. Άλλωστε σκοπός του Αφέντη της είναι και να τις καλύπτει τις ανάγκες της σωματικές συναισθηματικές νοητικές ή άλλες ώστε να είναι καλά και οι δύο. Αν δεν είναι καλά η σκλάβα δεν θα μπορεί να υπηρετήσει σωστά.

Ο σαδισμός όπως το αντιλαμβάνομαι από μόνος του δεν είναι τίποτα.
Ούτε καταστροφικός ούτε εποικοδομητικός. Όλα επαφίενται σ΄ αυτόν που διαχειρίζεται αυτό τον σαδισμό.
Κι ενώ ο σαδισμός από μόνος του δεν μπορεί να καλύψει της ανάγκες μιας Ms σχέσης, αν αυτός που τον χρησιμοποιεί γνωρίζει τις ανάγκες της σκλάβας και τον χρησιμοποιήσει ανάλογα, μπορεί να την εκπαιδεύσει καλύτερα με σκληρό τρόπο και ίσως μερικές φορές με πιο γρήγορα και άμεσα αποτελέσματα, κάτι που τον κάνει εποικοδομητικό και όχι καταστροφικό.
Πέραν τούτου μια σχέση δεν είναι μόνο μαστίγωμα. Είναι και τρυφερό χάδι, είναι και αγκαλιά, είναι και παρηγοριά, είναι και στήριξη.. είναι πολλά.

Δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί θεωρείς πως η αγάπη είναι λέξη ή συναίσθημα ταμπού. Εκείνο που λέμε κάποιοι είναι πως δεν είναι ο έρωτας απαραίτητη ή και μερικές φορές θεμιτή συνθήκη για την δημιουργία μιας Ds σχέσης. Αλλά σχεδόν πάντα προκύπτει με τον ένα ή άλλο τρόπο σε μια μακροχρόνια σχέση.
Δεν αμφιβάλλω πως οι Κυρίαρχοι έχουν τις δικές τους συγκρούσεις και δυσκολίες στη σύναψη σχέσεων, λόγω της φύσης τους, όπως έχουν οι υποτακτικοί τις δικές τους, οι βανιλλα τις δικές τους κ.ο.κ. ,αλλά δεν δέχομαι την θεωρία πως όλοι οι Κυρίαρχοι είναι συναισθηματικά ανάπηροι βασισμένη στα γεγονότα που έχω ζήσει αλλά και παρακολουθήσει σε άλλα ζευγάρια.

Δέχομαι το γεγονός πως κάποιες φορές είναι δυνατό ο Αφέντης να βάλει όχι απλά σε 2η αλλά σε 3η και 4η μοίρα τη σκλάβα του αναφορικά με το χρόνο που της διαθέτει, ή πότε της τον διαθέτει και πιθανόν κάποιοι να την έχουν συνέχεια σε 2η μοίρα αναφορικά με τα πάντα της. Αν αυτό καλύπτει και τους δύο κανένα πρόβλημα και καμία ένσταση.
Δεν δέχομαι όμως τη θέση αυτή ως κανόνα για όλους τους Αφέντες και για όλες τις σκλάβες.
Προσωπικά ο Κύριος μου ακόμη και σε άσκημες περιόδους, όταν δεν ήταν βέβαιο αν θα με κρατήσει ή αν θα με διώξει, μου επέτρεπε και έβρισκε χρόνο, όσο πιεσμένο κι αν ήταν το πρόγραμμα του, για να συζητάμε κάθε μου συναίσθημα, με βοηθούσε να επιλύσω τα της καθημερινότητας μου και με στήριζε και στηρίζει όταν τον χρειάζομαι και η συναισθηματική μου πέρα της φυσικής μου υγεία είναι απίστευτα σημαντική για κείνον. Αλλά δεν απαιτώ εδώ και τώρα θέλω και κάτσε να μιλήσουμε για τα συναισθήματα μου. Ζητώ άδεια, εκφράζοντας πως επιθυμώ να συζητήσω αναφορικά με το τι με απασχολεί και περιμένω να μου πει εκείνος πότε ή αν είμαστε στο μέσο κάποιας συζήτησης, ζητώ άμεσα άδεια να εκφράσω τις σκέψεις μου. Μπορεί να μου επιτρέψει, μπορεί όχι, μπορεί να μου πει να το ζητήσω την επομένη ή να μου πει σε μια βδομάδα.
Ας μην συγχύζουμε το γεγονός πως δεν μπορεί μια σκλάβα όποτε της κατέβει να διακόψει τον Κυρίαρχο από ότι κάνει – καλή ώρα όπως στους βανιλλα γάμους που παίρνει η γυναίκα στο μέσο μιας σύσκεψης να του πει να μην ξεχάσει να φέρει κιμά όταν επιστρέφει, έχοντας παντελή αδιαφορία για τον ίδιο και το που μπορεί να βρίσκεται και τι κάνει κι αν ενοχλεί- με αδιαφορία για τα συναισθήματα της και την ίδια τη σκλάβα. Η επιθυμία να ελέγχει η σκλάβα πότε θα πει τι θα πει κι αν η ίδια επιθυμεί εδώ και τώρα να παρατήσει ο οποιοσδήποτε όχι απλά ο Αφέντης ότι κάνει για να κάτσει να την ακούσει, είναι εγωιστική και με κανένα τρόπο υποτακτική.
Δεν βλέπω με ποιο τρόπο το γεγονός πως η ικανοποίηση των δικών του επιθυμιών προηγείται, αναιρεί την πιθανότητα προσωπικά τη θεωρώ όχι πιθανότητα αλλά Must σε μια Ms σχέση) μέσα στις δικές του επιθυμίες να είναι η φροντίδα και η στήριξη μέσα από την γνώση του συναισθηματικού κόσμου και αναγκών της σκλάβας του, που για πολλούς είναι η πολυτιμότερη τους ιδιοκτησία και θεωρούν υποχρέωση τους να γνωρίζουν όσο το δυνατό καλύτερα από όλες τις πλευρές, πολλοί δε κοπιάζοντας να διαβάζουν το ημερολόγιο της για να σιγουρευτούν πως είναι ενήμεροι κάθε στιγμή για τον συναισθηματικό της κόσμο. Κι αυτό ισχύει ακόμη και για σκλάβες που δεν επιθυμούν συναισθηματικό δέσιμο με τον Κ. τους. Για να το γνωρίζει αυτό, δεν πρέπει να γνωρίζει και να ειναι σε θέση να άντιλαμβάνεται το συναισθηματικό της κόσμο?

Το Ds σίγουρα δεν είναι πανάκεια, αλλά μπορεί να δράσει θεραπευτικά όσο θεραπευτικά μπορεί να δράσει μια οποιαδήποτε σχέση για κάποιο, μέσα στην οποία βρίσκει τις ισορροπίες τους, μέσα στην οποία ικανοποιούνται και καλύπτονται οι ανάγκες του, μέσα στην οποία είναι ευτυχισμένος.
Πολλές φορές τα πιο πάνω είναι πέρα από αρκετά για να είναι κάποιος καλά, πέρα από καλά να είναι ευτυχισμένος.
Κανείς δεν λέει πως αντικαθιστά το Ds την ψυχανάλυση (ή για όσους είναι καλοί στο να δέχονται συστάσεις και εισηγήσεις την ψυχοθεραπεία) όπως δεν γιατρεύει και σπασμένα πόδια. Ένα στραμπούληγμα όμως μπορεί άνετα υπό κάποιες προϋποθέσεις να το φροντίσει.  

 

Απάντηση: Ισοτιμία σε ασύμμετρες BDSM σχέσεις

Τελικά είχα πολύ χρόνο παλιά!!!

 

Απάντηση: Ισοτιμία σε ασύμμετρες BDSM σχέσεις

Ισοτιμία σε ασύμμετρες bdsm σχέσεις;
Δηλαδή θα μας πείτε τώρα ότι στο bdsm 1+1=2;
Πως είχα την εντύπωση ότι στο bdsm λόγω ασυμμετρίας στις σχέσεις 1+1=3  

 

Σε οποιαδήποτε σχέση, πόσο μάλλον σε μια D/s ή K/s δεν υπάρχει ισοτιμία.
Οι vanilla σκοτώνονται συνήθως ακριβώς γιαυτό το πάνω χέρι και αυτό εμένα μου είναι αηδιαστικό...
Σε μια Κ/υ σχέση ο ένας αποφασίζει και ο άλλος ακολουθεί.Τέλος.