Ιστορίες μελλοντικού ερωτισμού - μέρος 1ο

Καθόταν σκυφτός στην άκρη του μπαρ. Συντροφιά με ένα χαμηλό ποτήρι και την μυρωδιά της βότκας να αναδύεται.
Η barwoman ήξερε το ποτό του. Πάντα μια βότκα σκέτη. Δεν ήταν η πρώτη φορά του εκεί.

Οι καπνοί έκαναν την ατμόσφαιρα βαριά και αποπνιχτική, αλλά σχεδόν φουτουριστική αν την έβλεπες απο μακριά.
Την εικόνα συμπλήρωνε ο χαμηλός φωτισμός και οι σερβιτόρες που περιφέρονταν νωχελικά στον χώρο.

Ήταν σχεδόν ώρα για το τραγούδι εκείνης.
Εκείνης για την οποία είχε κάνει το 26ο σε σειρά χρονο-άλμα στο ίδιο σημείο.

Στο μπαρ που τραγουδούσε. Μία εμφάνιση κάθε βράδυ. Ενα μικρόφωνο και η φωνή της.
Για να την ξαναδεί και να την ακούσει να τραγουδά στην σκηνή, πίσω απο τους καπνούς, σαν μια αιθέρια οπτασία.
Με επιδερμίδα κατάλευκη που έμοιαζε σχεδόν διάφανη και χλωμή καθώς την έλουζε το φως του προβολέα.

Απο την πρώτη φορά που την είχε δει, τον είχε μαγνητίσει. Σαν να σταμάτησε τον χρόνο. Κι εκείνος ήταν ειδικός στον χρόνο. Ήξερε πως δεν θα έπρεπε να την ξαναδεί ακόμα ακόμα κι απο την πρώτη φορά που διασταυρώθηκαν τα βλέμματά τους. Δεν επιτρεπόταν να αλλάξει το παρελθόν σε κανένα απο τα ταξίδια του. Κι όμως αυτή ήταν η 26η φορά που επισκεπτόταν το ίδιο χρονο-σημείο, διακινδυνεύοντας πολλά. Πάρα πολλά.

Ο φωτισμός χαμήλωσε ακόμα περισσότερο.

Και ο προβολέας έπεσε στην συνέχεια πάνω της. Ήταν σχεδόν σαν κόσμημα με το χρυσό φόρεμά της που
δημιουργούσε μικρές αντανακλάσεις. Οι τζάζ ρυθμοί δεν άργησαν να τον συνεπάρουν.



Μετά το τέλος του τραγουδιού ήθελε αυτή την 26η φορά να της μιλήσει. Να μην είναι μονάχα θεατής της.
Μα πως θα μπορούσε όμως... ήταν παράβαση κάθε κανόνα.

Για μια στιγμή το βλέμμα του σάρωσε τον χώρο σαν να έψαχνε τα καμαρίνια.
Το ρολόι στο χέρι του έκανε το πρώτο "μπιπ". Και ο δικός του χρόνος για το άλμα θα τελείωνε σύντομα.
Να την προλάβαινε πριν φύγει απο το κλάμπ. Αυτό σκέφτηκε.
Ασυναίσθητα και σχεδόν αυτόματα κινήθηκε προς το πίσω μέρος του μαγαζιού. Συνάντησε ένα "τοίχο" απο μυς και κοντοστάθηκε.
Σήκωσε το βλέμμα και είδε τον μπράβο του μαγαζιού να τον λοξοκοιτάει.
Ο "τοίχος" παραμέρισε όμως και τον άφησε να περάσει.
Τον ήξερε άλλωστε και ο ίδιος δεν είχε δημιουργήσει πρόβλημα καμμία απο τις προηγούμενες φορές που τον είχε τσεκάρει.

Βρήκε την πόρτα που οδηγούσε στα καμαρίνια και γλύστρισε πίσω της με την κάλυψη απο το ημίφως του διαλλείματος στο πρόγραμμα. Βρέθηκε σε έναν στενό διάδρομο. Μερικές χορεύτριες που ετοιμάζονταν για το επόμενο νούμερο πέρασαν δίπλα του φουριόζες, σκουντώντας τον.

Συνέχισε με σταθερά και αργά βήματα ώσπου μύρισε γιασεμί. Στάθηκε, έκλεισε τα μάτια και πήρε μια βαθειά εισπνοή.
Ήθελε να τον πλυμμηρίσει το άρωμά της. Δεν ήταν ακριβώς γιασεμί, ήταν κάτι και απο την δική της μυρωδιά.
Σχεδόν μεθυσμένος, συνήρθε απότομα όταν η πόρτα δίπλα του άνοιξε.
Ήταν εκείνη. Ανέβασε την δεξιά τιράντα της, το βλέμμα της ταξίδεψε πάνω του μέχρι που συνάντησε τα μάτια του.
Μερικά δευτερόλεπτα πέρασαν έτσι. Το δεύτερο "μπιπ" απο το ρολόι του ακούστηκε και τον ενεργοποίησε κάπως κι αυτό.

"- είμαι θαυμαστής σας" ψέλλισε... δεν κατάλαβε αν το είπε απο μέσα του ή όχι.
Εκείνη όμως αποκρίθηκε με ένα "- ευχαριστώ.."
οπότε ναι, είχε βρεί την φωνή του και της είχε μιλήσει.

"- σας εχω ξαναδεί μήπως? κάτι μου θυμίζετε..."

Η φωνή της ήταν βελούδινη ακόμα κι όταν δεν τραγουδούσε.
Ήταν αδύνατο να τον έχει ξαναδεί, ήταν η πρώτη φορά που εκείνος είχε αποφασίσει να την δει.
Και ήταν ταξιδιώτης του χρόνου, θα το ήξερε αν την είχε ξαναδεί.

"δεν έχει σημασία.." της απάντησε, και την άγγιξε ελαφρά στον ώμο. "ήθελα μόνο να σας δώ.." της είπε ψυθιριστά στο αυτί, επίτηδες αυτή την φορά, για να μυρίσει ξανά το μεθυστικό γιασεμί απο τον λαιμό της.

Το τρίτο "μπιπ" ήταν σημαντικό, έπρεπε να φύγει πριν απο αυτό.
Έτσι απομακρύνθηκε, με μια μικρή υπόκλιση κινούμενος πάλι προς την έξοδο απο τα καμαρίνια.
Πριν φτάσει στην πόρτα, ακούστηκε το τρίτο "μπιπ" απο το ρολόι του. Εξαϋλώθηκε αφήνοντας το χρονο-άλμα πίσω του.

Βρέθηκε πάλι στην άκρη του μπαρ. Σκυφτός. Το ποτήρι με την βότκα ήταν γεμάτο και η μυρωδιά της επισκέπτης στα ρουθούνια του. Σε λίγο θα τραγουδούσε εκείνη. Γνώρισε αμέσως το χρονο-σημείο.
Συνειδητοποίησε τι είχε κάνει.

Ήταν πια παγιδευμένος σε ένα χρονο-βρόγχο. Δεν μπορούσε να ξεφύγει και να γυρίσει ποτέ πίσω.
Σκλάβος της φωνής της και του κόκκινου των χειλιών της. Τόσο κοντά της κι όμως ποτέ αρκετά κοντά.
Καταδικασμένος να την χάνει κάθε φορά.

Ο προβολέας φώτισε το μικρόφωνο. Τίποτ'άλλο δεν είχε σημασία. Μονάχα εκείνη.