ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ Η ΠΕΙΘΗΝΙΟΣ

Μπορεί κανείς να ξεκινήσει για πλάκα ένα σεξουαλικό παιχνίδι των άκρων και να καταλήξει δέσμιός του; Κι αλήθεια, τι είναι εκείνο που ορίζει το φυσιολογικό πλαίσιο στο sex ή το αφύσικο;


Ορισμένοι θεωρούν ότι οι πρακτικές σαδομαζοχισμούδιευρύνουν τη σεξουαλικότητά τους, άλλοι ότι έχουν μια αρρωστημένη επιθυμία για ταπείνωση, ωστόσο η καρδιά του όλου θέματος βρίσκεται στην περίπλοκη σχέση μεταξύ της ευχαρίστησης και του πόνου, που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος.
Το σεξουαλικό παιχνίδι BDSM, που τα αρχικά του σημαίνουν «Δεσμά, Πειθαρχία, Σαδισμός, Μαζοχισμός», είναι ένα μέσο απόκτησης δύναμης ή ευχαρίστησης, που τα τελευταία χρόνια εξαπλώνεται με γοργούς ρυθμούς. Δεν έχει να κάνει με κοινωνικές «αντιπαραθέσεις», καθώς οι εμπλεκόμενοι στο εν λόγω παιχνίδι ανήκουν σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, ενώ οι περισσότεροι δηλώνουν ότι το σαδομαζοχιστικό σεξ είναι μια πολύ εκλεπτυσμένη μορφή σεξουαλικού παιχνιδιού, επειδή προϋποθέτει την απόλυτη εμπιστοσύνη στο άλλο άτομο.

Ακόμη και στις μέρες μας, που η σεξουαλική απελευθέρωση έχει πια εδραιώσει τη θέση της στην κοινωνική ηθική, ο σαδομαζοχισμός είναι λέξη ταμπού. Ωστόσο, το σκάνδαλο που δημιουργήθηκε μετά τη δημοσίευση από τη σκανδαλοθηρική εφημερίδα "News of the World" φωτογραφιών του 65χρονου Μαξ Μόσλεϊ, προέδρου της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Αυτοκινήτου, όπου απεικονίζεται να παίρνει μέρος μαζί με 5 γυναίκες σε σαδομαζοχιστικά όργια με ναζιστικό περιεχόμενο, κέντρισε το ενδιαφέρον πολλών ανθρώπων να μάθουν τον άγνωστο κόσμο της πρακτικής BDSM.

Είναι κοινό μυστικό ότι σε κάθε πόλη της Βρετανίας υπάρχουν πολλά σαδομαζοχιστικά κλαμπ. Σύμφωνα με δηλώσεις της Τάπι Όουενς, επικεφαλής της οργάνωσης «Συμμαχία για τη Σεξουαλική Ελευθερία», στην εφημερίδα "Observer", η εξάπλωση του BDSM είναι το αποτέλεσμα της όλο και πιο ενδελεχούς προσέγγισης της κοινωνίας στο θέμα του σεξ. «Οι γυναίκες δεν ανέχονται πια μια ζωή με κακό σεξ και οι άνδρες εξερευνούν τον εαυτό τους περισσότερο» υποστηρίζει η Όουενς, συνδέοντας την εν λόγω πρακτική στο σεξ με τη χειραφέτηση των γυναικών κατά τη δεκαετία του '90.

Η γνώμη των ειδικών, ωστόσο, βλέπει την πρακτική του σαδομαζοχισμού από ένα διαφορετικό πρίσμα. Σύμφωνα με την ψυχοθεραπευτική κλινική Πόρτμαν, μια ειδική μονάδα, που δέχεται ασθενείς με σεξουαλικά προβλήματα, ο σαδομαζοχισμός είναι ένας ανησυχητικός εθισμός.

«Όσοι αρέσκονται σε σαδομαζοχιστικές πράξεις δεν αντέχουν τον πνευματικό πόνο και τον αντικαθιστούν με τον σωματικό. Με αυτόν τον τρόπο θριαμβεύουν πάνω στον συναισθηματικό πόνο» δηλώνει ο Κάρλος Φίσμαν, σύμβουλος στην κλινική Πόρτμαν, όπως δημοσιεύει άρθρο της εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ" του Σαββάτου (30/8). «Όσοι επιδίδονται σε σαδομαζοχιστικές δραστηριότητες θέλουν, με έναν υποσυνείδητο και σιωπηρό τρόπο, να ελέγξουν και να κυριαρχήσουν στον άλλον, ώστε να διαχειριστούν το αυξημένο άγχος τους» συμπληρώνει.

Μια άλλη ψυχολογική προσέγγιση συνδέει τον σαδομαζοχισμό μόνο με την «καθαρή» επιθυμία του ανθρώπινου μυαλού για τη βίωση του πόνου. «Κάποιοι άνθρωποι επιζητούν τον πόνο και όχι το σεξ. Τους αρκεί να περπατήσει κάποιος πάνω στο στήθος τους με ψηλά τακούνια ή να σβήσει τσιγάρα» εξηγεί ο κλινικός ψυχολόγος, δρ Μάικ Μπέρι.

Σε άλλη γραμμή προσέγγισης του θέματος κινείται η καθηγήτρια Πέτρα Μπόιντον, που θεωρεί ότι η πρακτική αυτή δεν αφορά τόσο τον πόνο, όσο την αγωνία και την προσμονή. «Το σημαντικό δεν είναι η κακοποίηση, διότι το BDSM γίνεται μεταξύ συναινούντων ενηλίκων» υποστηρίζει η Μπόιντον.

Η πραγματικότητα είναι ότι η σεξουαλική απελευθέρωση κάθε ανθρώπου δεν μπορεί να αποτελεί θέμα κοινωνικού σχολιασμού, κάθε φορά που αυτή δε συμφωνεί με το κοινό αίσθημα. Οι σεξουαλικές ορέξεις ορίζονται από τον κάθε ενήλικα και, μόνο όταν ο ίδιος αισθανθεί πως μπορεί η απόλαυση να μετατραπεί σε αρρωστημένη επιθυμία, θα πρέπει να απευθύνεται σε κάποιον ειδικό, για να τον βοηθήσει να ξαναβρεί τα όριά του.


Από hellespress on Σάββατο, 30 Αυγούστου 2008 @ Σάββατο, 30 Αυγούστου 2008

 

Εδω τωρα τι να σχολιασουμε;
Ο καθε "ειδικος" λεει το μακρυ του και το κοντο του , εχει τη δικη του "γραμμη προσεγγισης" και προσπαθει να γενικευσει με προκρουστεια λογικη την ατομικη ιδιαιτεροτητα ωστε να βγαλει κατοπιν και την καταλληλη αγωγη να βγει και το μεροκαματο.
Αναμεσα στις "σοφιες" ανακαλυπτει κανεις,χωρις να χρειαζεται να ειναι ειδικος,απιστευτες βλακειες ,οπως αυτη:
«Όσοι επιδίδονται σε σαδομαζοχιστικές δραστηριότητες θέλουν, με έναν υποσυνείδητο και σιωπηρό τρόπο, να ελέγξουν και να κυριαρχήσουν στον άλλον, ώστε να διαχειριστούν το αυξημένο άγχος τους»
Η ουσια ειναι ,κατα την γνωμη μου οτι οι κοινωνιες δυσκολευονται να διαχειρισθουν την κριση της παραδοσιακης ηθικης που οι ιδιες γεννησαν.Η σεξουαλικη απελευθερωση,χρησιμη απο τη μια σαν μεσο εκτονωσης της καταπιεσης και της εκμεταλλευσης που υφιστανται οι πολιτες στα πλαισια της κοινωνικης πραγματικοτητας που βιωνουν,ειναι επικινδυνο απο την αλλη να αφεθει να ξετυλιχθει ως τα ακρα,να "επιτραπει" στον καθενα να εκφρασει και να αναζητησει την ικανοποιηση της -οποιας- ιδιαιτεροτητας του.Ειναι επικινδυνο ο πολιτης να μαθει να εκφραζεται περα και πανω απο κανονιστικες διαταξεις -ασχετα αν αυτο αφορα την ιδιωτικη του,την σεξουαλικη του ζωη- που καποιοι αλλοι εχουν θεσμισει για το καλο του,υποτιθεται.Πρεπει να οριοθετειται καπου η ανεκτη συμπεριφορα,το φυσικο ,και οι παρεκτρεπομενοι να στιγματιζονται ως ανωμαλοι,αρρωστοι,ψυχακηδες κλπ.
Τα ορια λοιπον,τιθεμενα κατα καιρους,αμεσως η εμμεσως απο "ειδικους"(παπαδες,ψυχιατρους,κοινωνιολογους κλπ) ,χρησιμευουν για να ελεγχεται η ζωη μας και απο αυτη την σκοπια πρεπει να εξετασθουν.
Αυτο δεν σημαινει πως ο καθενας δεν εχει τα δικα του,προσφατα ισχυριστηκα πως το σβησιμο του τσιγαρου πανω σε συναινουσα γι'αυτο σαρκα αποτελει για μενα κακοποιηση,για αλλους αποτελει πεδιο ερωτικης εκφρασης, οκ , δεν το δεχομαι μεν,δεν θα το εκανα ποτε,δεν το απορριπτω ομως ηθικα ,ουτε το θεωρω ψυχανωμαλια.