Κάπου κοντά στο 2000

Καλημέρα σας,


Θα γράψω αυτή την ιστορία που συνέβη πολλά χρόνια πρίν (περίπου 20) όταν ήμουνα φοιτητής στην Αθηνα. Θα τα γράψω λοιπόν κυρίως για να θα θυμηθώ γιατί περνώντας τα χρόνια, νομίζω ότι τείνω να ξεχάσω την ένταση των στιγμών, οπότε αν τα καταθέσω κάπου ίσως και να μείνουν. Η περιγραφή δεν θα είναι όπως άλλες ιστορίες που έχω διαβάσει κατά καιρούς, αλλα θα είναι πιο πολύ ως πορνογράφημα.


Ήμουνα λοιπόν, φοιτητής στην Αθήνα, έμενα σε μια πολυκατοικία στο Παγκράτι, κοντά στην πλατεία προφήτη Ηλία. Λίγο μακριά από το πανεπιστήμιο, και από φοιτητιικές γειτονιές, αλλά για πολλούς λόγους εκεί κατέληξα. Διαχειρίστρια στην πολυκατοικία ήταν η κυρία Ρίτα, που έμενε στον 2ο όροφο (εγώ έμενα στον πρώτο). Η κυρία Ρίτα ήταν περίπου 50 ετών, λεπτή και μικροκαμωμένη με μικρό στήθος. Ήταν παντρεμένη με τον κύριο Κώστα, ο οποίος ήταν πολιτικός μηχανικός. Νομίζω ότι εκείνη η γενιά (προ ιντερνετ), που έζησε το κίνημα της σεξουαλικής απελευθέρωσης των 60s – 70s ήταν πιο εμπειρη και χωρίς αναστολές, δεν ξέρω πώς να το πώ… Ήταν διαφορετική για πολλούς λόγους… Anyway.

Αρχικά με την κυρία Ρίτα δεν είχαμε και πολλά πολλά. Κάθε μήνα, της πλήρωνα τα κοινόχρηστα, συζητούσαμε λιγάκι με κέρναγε καφέ και κατέβαινα στο διαμέρισμά μου. Αυτό που είχα πρωτοπαρατηρήσει και μου άρεζε, ήταν ότι στο σπίτι κυκλοφορούσε ξυπόλητη και φορούσε toering, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο την 10ετία του 90 (ή τουλάχιστον εγώ δεν το είχα πολυσυναντήσει). Επιπλέον, δεν είχαμε Internet, ούτε κινητά (τότε είχαν ξεκινήσει τα εικονομηνύματα σε όσους είχαν χρήματα να αγοράσουν το 3310) και έτσι η πληροφόρηση για σεξουαλικά θέματα, φετίχ κτλ ήταν λιγάκι περιορισμένη.

Δεύτερο έτος, γυρίζω Αθήνα αύγουστο να διαβάσω Απειροστικό Λογισμό Ι που χρώσταγα. Διακοπές δεν έπαιζαν, γιατί δεν είχα λεφτά, ούτε και κοπέλα να κάνω κατι καλύτερο από το να διαβάσω. Αύγουστο η Αθήνα, ξέρετε καλύτερα από εμένα, ειδικά εποχές προ κρίσης ήταν άδεια, έμενε μόνο όποιος είχε ξεμείνει από λεφτά ή παρέα, που ακριβώς αυτή ήταν η κατάστασή μου. Για να μην μπώ στον πειρασμό να φαω τα λεφτά από τα κοινόχρηστα τριών μηνών, χτύπησα στην κυρία Ρίτα να της δώσω τα κοινόχρηστα. Ήταν τελικά στο σπίτι, με υποδέχτηκε στην πόρτα (συνήθως έμπαινα στο σπίτι και πίναμε καφέ άλλες φορές) της έδωσα τα κοινόχρηστα.

-Ξέμεινες και εσύ στην Αθήνα? Πώς και δεν κάνεις διακοπές?, με ρώτησε

-Ξέμεινα είναι η αλήθεια, της απάντησα, έχω και διάβασμα και ήρθα νωρίτερα.

-Δεν έχεις κανένα κοριτσάκι να πάτε θάλασσα; Με ρώτησε

-Μπά, τίποτα της απάντησα.

To make things short, με προσκάλεσε την επόμενη να ανέβω για καφέ σπίτι της. Δέχτηκα, βασικά από υποχρέωση, αλλά και γιατί δεν είχα μιλήσει σε άνθρωπο κάμποσες μέρες και είχα λιώσει στο διάβασμα.

Την επόμενη, ντύθηκα λιγάκι πιο καλά, φόρεσα παπούτσια, έβαλα ένα polo μπλουζάκι, ζελέ στο μαλλί (ναι, ναι) και χτύπησα την πόρτα της κυρίας Ρίτας. Η κυρία Ρίτα μου άνοιξε και ήταν ντυμένη όπως κάθε μέρα, ξυπόλητη με τα ρούχα του σπιτιού. «Καλέ, για να πιούμε καφεδάκι έβαλες τα καλά σου? Βγάλε τα παπούτσια σου, και πέρνα. Δεν χρειαζόταν να ετοιμαστείς τόσο πολύ.» μου είπε. Μπήκα στο σπίτι της, μου χτύπησε έναν φραπέ (ναι, φραπέ πίναμε τότε) και καθίσαμε να συζητάμε. Πολλές φορές το βλέμμα μου έπεφτε στις πατούσες της με τα Toering που στανταρ είχε καταλάβει ότι τα κοιτούσα…

Συζητούσαμε για την Αθήνα, το Παγκράτι, τον Χατζιδάκι που έμενε εκεί κοντά, το πόσο διαφορετική ήταν η Αθήνα παλιά και τώρα και γενικότητες. Κάναμε και τσιγάρο στο μπαλκόνι, και γενικά ήταν χαλαρά…

«Σου αρέσουν τα πόδια?» μου είπε κάποια στιγμή αναπάντεχα, χωρίς να διευκρινίσει αν αναφέρεται στα δικά της συγκεκριμένα ή γενικά.

«Ναι, είναι πολύ όμορφα», απάντησα χωρίς να μασήσω.

Συνεχίσαμε να συζητάμε για πολλά θέματα, παίζει να είχα μείνει καμμιά ώρα συζητώντας, μέχρι που καταλήξαμε να συζητάμε για παραλίες «Μου αρέσει να μαυρίζω παντού, το μαγιό αφήνει σημάδια» μου είπε, «όταν ήμασταν πιο νέοι θεωρούνταν φυσιολογικό στην παρέα να κάνουμε μπάνιο γυμνοί στην θάλασσα. Ξέρεις να κάνεις γυμνισμό είναι και θέμα κοινωνικής ισότητος. Μόλις βγούν τα ρούχα, όλοι είμαστε ίσοι – τα ρούχα κάνουν τον ταξικό διαχωρισμό..» και συνέχισε να μιλάει για τέτοια θέματα

Κομμουνίστρια μας βγήκε η κυρία Ρίτα σκέφτηκα, ειλικρινά γιατί δεν με είχαν απασχολήσει ποτέ τέτοιοι προβληματισμοί. Ακόμα και τώρα ούτε θυμάμαι ποιος κυβερνούσε εκείνη την εποχή, όχι ότι έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία.

«Εχω κάνει και εγώ γυμνισμό στην παραλία στο Σούνιο. Γενικά νοιώθω άνετα με το σώμα μου» κατέληξα

«Αυτό έλειπε, με τέτοια σωματάρα να ντρέπεσαι να την δείξεις. Και τόσο νέος, γεμάτος υγεία! Μπράβο σου που είσαι ακομπλεξάριστος», μου απάντησε.

Ακολούθησαν στιγμές αμηχανίας, μέχρι που η κυρία Ρίτα πήρε τον λόγο

«Ξέρεις τι σκέφτομαι? Θέλεις να κάνουμε γυμνισμό μέσα στο σπίτι? Σαν να είμαστε σε παραλία… Αφού ξεμείναμε στην Αθήνα, να νοιώσουμε λιγάκι καλοκαίρι… Άσε που έχει τρομερή ζέστη, όλα τα τσιμέντα χτυπάνε αυτή την ώρα..Δεν σε πιέζω έτσι?» με ρώτησε.

«Ναι, γιατί όχι, της απάντησα, αν και φοβάμαι μην μου σηκωθεί» χαζογέλασα εγώ.

Η κυρία Ρίτα σηκώθηκε, μου έφερε μια πετσέτα

«Ξεντύσου εσύ πρώτος, και μην ακούω χαζά για πράγματα που γίνονται μόνα τους από την φύση» μου είπε και μου έδωσε την πετσέτα.

Το όλο σκηνικό με καύλωσε. Τι γαμάτη φάση ζω, σκέφτηκα και χωρίς δεύτερη σκέψη έβγαλα τα ρούχα μου. Ήμουνα ήδη καυλωμένος.

«Καλέ εσύ έχεις κορμάρα….» μου είπε η κυρία Ρίτα όσο δίπλωνε τα ρούχα μου. Έστεκα μπροστά της ολόγυμνος και καυλωμένος. Η κυρία Ρίτα πήρε τα ρούχα μου και τα πήγε στο δίπλα δωμάτιο. «Πριν καθίσεις στον καναπέ, στρώσε την πετσέτα πρώτα»μου είπε πηγαίνοντας τα ρούχα μου στο άλλο δωμάτιο

Γύρισε και αυτή ολόγυμνη. Παρά τα χρόνια της, είχε ωραίο σώμα, με μικρά στήθη που κουνιόταν ρυθμικά όσο προχωρούσε.

Γέλασα βλέποντάς μας και τους δύο γυμνούς, ήθελα απελπισμένα να κάνω κατι, αλλά η κυρία Ρίτα είχε την πρωτοβουλία και έμεινα να την κοιτάω σαν μαλάκας. Σαν καυλωμένος μαλάκας στην προκειμένη. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα τι να κάνω, οπότε έκανα το καλύτερο που μπορούσα: τίποτα.

Η κυρία Ρίτα ήταν πιο άνετη.

«Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι που σου σηκώνεται. Είναι κάτι που γίνεται φυσικά, ίσα ίσα που δείχνει ότι σου αρέσω, παρά τα χρόνια μου» μονολόγησε. Καθήσαμε στον καναπέ και αρχίσαμε να μιλάμε για σεξ, για σχέσεις, για παραλίες για πολλά θέματα περι ανέμων και υδάτων. Εγώ ήμουν συνέχεια καυλωμένος…

«Μου αρέσει πάντως που δεν πέφτεις με τα μούτρα σαν λιγούρης. Δίνεις χώρο στον άλλον, αυτό είναι πολύ ώριμο για την ηλικία σου» που είπε κοιτώντας την ψωλή μου που όλη αυτή την ώρα ήταν καυλωμένη. «Είναι και αυτό ένα τέστ, που δείχνει τι είναι ο καθένας, τι ποιότητα έχει…». Μιλούσαμε έτσι κάμποση ώρα, σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Κάποια στιγμή κοιτώντας την σηκωμένη μου ψωλή, με ρώτησε:

«’Εχεις δοκιμάσει να κόψεις τις τρίχες σου εκεί κάτω? Εννοώ στα κοριτσάκια αρέσει?» αναφερόμενη στις τρίχες της ψωλής μου

«Δεν μου έχει παραπονεθεί καμία μέχρι τώρα..» της απάντησα γελώντας

«Εμένα δεν μου αρέσουν και πολύ οι τρίχες.» μου απάντησε.

«Θα τις κόψω αν είναι..» της απάντησα

Η κυρία Ρίτα γέλασε.

«Να τις κόψεις τότε. Πάμε για τσιγάρο?» μου είπε.

Τυλιχτήκαμε με τις πετσέτες και βγήκαμε στο μπαλκόνι. Κάπνιζε σαντέ, εγω μάλμπορο λαίτς, αλλα καλύτερο από όλα ήταν ο τρακαστράτος. Καπνίζαμε στο μπαλκόνι που βλέπει στον ακάλυπτο, τυλιγμένοι με τις πετσέτες. Ο τόπος κυριολεκτικά έβραζε από την ζέστη.

«Εμένα μου αρέσει να μου φέρονται σαν πριγκίπησσα.» συνέχισε κάπως στο άσχετο, «και στις πριγκίπησσες δεν λένε ποτέ όχι.»

Έμεινα να την κοιτάω μην γνωρίζοντας που θα καταλήξει.

«Με τον Κώστα και τους φίλους μας, ζήσαμε μια ωραία ζωή. Γεμάτη. Ταξίδια, εμπειρίες διάφορες. Πολλοί μπορεί και να μας κατέκριναν, ειδικά παλιότερα. Εσύ είσαι ακόμα στην αρχή. Κοίτα να κάνεις σωστές επιλογές και να την ζήσεις την ζωή, να έχεις ανοικτό μυαλό. Μην την αφήσεις να κυλάει έτσι. Φαίνεσαι καλό παιδί.» μου είπε διδακτικά.

«Να πώ την αλήθεια, σας θαυμάζω» της είπα. «Και οσο περισσότερο σας γνωρίζω σας θαυμάζω και περισσότερο. Θέλω και εγώ να κάνω πολλά στην ζωή μου, βεβαια πολλές φορές δεν υπάρχουν οι δυνατότητες» της απάντησα.

«Τι θα ήθελες να ζήσεις δηλαδή και δεν έχεις την δυνατότητα;» με ρώτησε.

«Τις διακοπές είχα στο μυαλό μου, αλλά και αυτό που κάνουμε τώρα: να καπνίζουμε γυμνοί, η συζήτησή μας …μου αρέσει πολύ. «

Η κυρία Ρίτα γέλασε. «Αυτό δεν είναι τίποτα» απάντησε «Είναι τόσα πράγματα που είναι όμορφα» είπε κάπως γενικά. Μπήκαμε στο σπίτι και καθήσαμε στον καναπέ.

«Κοπέλα δεν έχεις;» με ξαναρώτησε

«Όχι, δυστυχώς» της απάντησα.

«Ε, σήμερα τα πράγματα είναι κάπως πιο δύσκολα. Παλιά ήταν αλλιώς οι σχέσεις. Ήταν πιο άμεσες. Καταλαβαίνεις τι εννοώ?» με ξαναρώτησε

«Φαντάζομαι ήταν πιο καλά.» της απάντησα

«Εννοώ ότι αυτό που είχε ο καθένας στο μυαλό του, αυτό που ήθελε, το έλεγε. Δεν κρυβόταν πίσω από κοινωνικές νόρμες…)…» συνέχισε ακάθεκτη μιλώντας για κάποια κοινωνικοπολιτικά σχόλια που ποτε δεν συγκράτησα, για την Αρχαία Ελλάδα και την σεξουαλικότητα, για τους Ασσύριους. «Να εγώ για παράδειγα, σε κοιτάω τόση ώρα που είσαι σηκωμένος και δεν σκέφτομαι με την συμβατική ηθική, αλλά είμαι χαρούμενη που μια γυναίκα στην δική μου ηλικία είναι ακόμα ποθητή. Και ακόμα ότι δεν έχεις πέσει με τα μούτρα βλέποντάς με γυμνή, ότι δεν με έχεις φέρει σε δύσκολη θέση, μου λέει ότι αυτόν τον άνθρωπο μπορώ να τον εμπιστευτώ, ότι έχει ανοικτό μυαλό και θα πάει μπροστά στην ζωή του και θέλει να ζήσει την σεξουαλικότητα σε όλες τις τις εκφράσεις, καλά δεν λέω?» κατέληξε.

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα πολυκαταλαβει τι είχε πεί, είχα πάψει να την παρακολουθώ κάπου μεταξύ Αρχαίας Ελλάδας και Σουμερίων (ή Ασσύριων ή κατι τέτοιο), αλλα δεν ήμουν και τόσο χαζός ώστε να μην καταλάβω την πάσα που (ίσως) μου έδινε.

«Η αλήθεια είναι, ότι θα ήθελα να ζήσω πράγματα μαζί σας. Φαίνεστε πολύ ενδιαφέρον άνθρωπος και θα ήθελα να γνωριστούμε καλύτερα, αν το θέλετε και εσείς»

Η κυρία Ρίτα χαμογέλασε.

«Κοίτα, αν θέλεις να συνεχίσουμε, θα πρέπει να είσαι τελείως εχέμυθος. Να μην μάθει κανένας τίποτε, και να ακούς ότι σου λέω. Δεν θα παίρνεις πρωτοβουλία, όπως πολύ ευγενικά κάνεις μέχρι τώρα, και δεν θα με πιέσεις για τίποτα. Όσο με ακούς, θα μάθεις πολλά πράγματα που θα έχεις να τα διηγείσαι. Οι μικρότεροι συνήθως θέλετε ειδικό χειρισμό, αλλά εσύ από όσο σε βλέπω είσαι ευγενικός και θα τα πάμε πολύ καλά. Συμφωνείς?» με ρώτησε.

«Εντάξει» της απάντησα.

Η κυρία Ρίτα σκώθηκε και με χαίδεψε στο κεφάλι. Τα μικρά βυζάκια της έφτασαν σε απόσταση αναπνοής, αλλα συγκρατήθηκα από το να αρπάξω μια ρώγα στο στόμα.

Ήθελα απεγνωσμένα να γαμήσω ή να τον παίξω ή να κάνω κάτι με την καυλωμένη μου ψωλή. Η κυρία Ρίτα σηκώθηκε και πήγε στο δωμάτιο. Γύρισε ντυμένη.

«Τώρα πρέπει να φύγεις όμως» μου είπε. Την κοίταξα με απορία. «Θα συνεχίσουμε άλλη φορά» συνέχισε, «στο εγγυώμαι, αλλα πρώτα πρέπει να κανονίσω κάποια άλλα πράγματα». Συνέχισα να την κοιτάω με απορία. Αυτή κάθησε στον καναπε.

«Μου φέρνεις σε παρακαλώ τα παπούτσια μου από την παπουτσοθήκη?» με ρώτησε. Σηκώθηκα ολόγυμνός και της έφερα αυτό που μου ζήτησε.

«Θα μου τα φορέσεις?» με ρώτησε. Έσκυψα και την έπιασα την γυμνή της πατούσα. Υπ’ όψιν ότι προ internet αλλά και λόγω και ηλικίας, ούτε καν ήξερα ότι υπάρχει ως φετίχ η ποδολαγνεία. Είχα σχέσεις με συμφοιτήτριες, αρκετές μάλιστα, αλλά ουτε καν μου περνούσε από το μυαλό ότι θα μπορούσα να ζήσω κάποια εμπειρία σαν αυτή που ζούσα εκείνη την στιγμή.

Έσκυψα λοιπόν και της έδενα το ένα πέδιλο, με τον πούτσο μου έτοιμο να σπάσει από καύλα. Όσο της φορούσα το ένα πέδιλο, η κυρία Ρίτα έφερε την άλλη της πατούσα στην ψωλή μου, τρίβοντάς την μαλακά. Ήταν το πρώτο mni footjob της ζωής μου.

«Μην ανησυχείς, όλα θα γίνουν στην ώρα τους» μου είπε επιβεβαιωτικά η κυρια Ρίτα. «Αλλά τώρα θα πρέπει να γυρίσεις στο σπίτι σου.» συνέχισε. Σηκώθηκε από τον καναπέ.

«Σήκω» μου είπε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. «Τα ρούχα σου θα στα φέρω εγώ άλλη στιγμή». Ακολούθησα μπεδρεμένος. Άνοιξε την εξώπορτα και βγήκε.

Περπατούσα στον διάδρομο γυμνός, πισω από την κυρία Ριτα. Δεν φοβόμουν μην μας δεί κανένας. Άλλωστε στην πολυκατοικία οι μισοί λείπανε. Κατεβήκαμε έναν όροφο και σταματήσαμε στην πόρτα του δικού μου σπιτιού. Η κυρία Ρίτα άνοιξε την πόρτα με τα κλειδιά μου.

«Τα κλειδιά σου θα τα κρατήσω εγώ για σήμερα» μου είπε. «Έχεις δεύτερα κλειδιά?»

«Ναι» της απάντησα καυλωμένος και μπερδεμένος.

«Γύρνα προς την πόρτα» μου είπε. «Δεν θέλω να σε αφήσω έτσι» μου είπε και αγκαλιάζοντάς με από πίσω άρχισε να μου τον παίζει. Δεν ήθελα και πολύ. Τα χύσια μου πετάχτηκαν με δύναμη στην πόρτα του σπιτιού μου. Τα πόδια μου έτρεμαν από τον οργασμό.

«Τώρα θα καθαρίσεις την πόρτα και για σήμερα δεν θα ξανακουμπήσεις τον πούτσο σου.» μου εδωσε οδηγίες. «Το βράδυ θα ξαπλώσεις γυμνός για ύπνο και κάποια στιγμή θα έρθω, να ξέρεις. Τα κλειδιά σου θα στα δώσω άλλη ώρα» και ανέβηκε στην σκάλα.

Προσπάθησα να επεξεργαστώ το τι είχε συμβεί. Μήπως θέλει να με κλέψει;, σκεφτόμουν. Αλλα και πάλι, τι να κλέψει? Τον φοιτητή? Μηπως φέρει κανέναν να μου την πέσει? Ο άντρας της, μηπως πεί τίποτα? Γενικά παρασκεφτόμουν. Παρ’ όλα αυτά έκανα ότι μου είπε η κυρία Ρίτα. Καθάρισα την πόρτα έκανα και μια γενική καθαριότητα.

Το βράδυ την περίμενα αρκετή ώρα, αλλα η κυρία Ρίτα δεν εμφανίστηκε. Τελικα με πήρε ο ύπνος γυμνός, όπως μου είχε πεί. Είχε ξημερώσει πλέον όταν άκουσα τον μύλο της πόρτας να γυρίζει. Μετά από λίγο είδα την κυρία Ρίτα στην πόρτα του δωματίου.

«Ξύπνησες?» με ρώτησε. «Καλημέρα!!». Κάθησα στο κρεβάτι γυμνός.

«Τώρα θα καλλωπιστούμε, και μετά θα πιούμε καφέ» μου είπε η κυρία Ρίτα.



(Συνεχίζεται)

 

«Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα τι να κάνω, οπότε έκανα το καλύτερο που μπορούσα: τίποτα.»

Ποσο ωραια το ειπες..

 

Πολύ ωραία συνάντηση... Περιμένω τη συνέχεια...

 

Συμφωνώ και επαυξάνω ! Επίσης συμπληρώνω , ότι η δική μας, που έζησε την εφηβεία της, τα πρώτα χρόνια του τρόμου του aids, ήταν από τις πιο ανέραστες.Οι άνδρες των μεγάλων αστικών κέντρων ευτυχώς, μετά την πτώση των ανατολικών τοιχών , είχαμε ποικιλία στα πορνεία και σε καλές τιμές , μόνη μας διέξοδος .

 

Σημίτης

 

Παρτουζα με πασοκ vs παρτουζα με νδ

 

πω ρε φίλε @Dumi777 δε ξέρω γιατί αλλά μου θύμισε την ταινία του Τσιου

 

Χοχοχοχοχο...
Λογικο: 15αυγουστος, Αθηνα, ζεστη...
Και ναι τα παλια χρονιανη Αθηνα αδειαζε τελειως 15αυγουστο.
Τωρα νομιζω οχι και τοσο πολυ. Ισως να ειναι και ιδεα μου

 

Μην καρφωνεσαι... βισμα!!

 

Εξαιρετικό θέμα! Περιμένουμε την συνέχεια

 

Κρίμα που δεν ολοκληρώθηκε αυτή η ιστορία, καλογραμμένη και ενδιαφέρουσα.