Καθημερινές εσωτερικές συνομιλίες πάνω στη Γυναικεία Κυριαρχία...

ΠΕΜΠΤΗ 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016

Υπάρχουν πρωινά που ξυπνάω με ένα σύννεφο στον εγκέφαλο. Τότε είναι που κινδυνεύω με διάφορα ατυχήματα... 'Αλλοτε κουτουλάω το κεφάλι μου στο ντουλάπι... 'Αλλοτε περνώντας δίπλα από μία πόρτα πιάνεται με μυστηριώδη τρόπο μία τιράντα, ένα μανίκι, η αγκράφα μίας ζώνης, οτιδήποτε μπορεί να τύχει να φοράω τα πρωινά που δεν κυκλοφορώ γυμνή, σε κάποιο πόμολο, δεν το παίρνω είδηση, προχωράω με φόρα, με τραβάει πίσω η πόρτα και μπαμ, κάπου θα κοπανιστώ στο δρόμο προς την κουζίνα με τον πιο σουρρεαλιστικό τρόπο, που και να το είχα σχεδιάσει δε θα μπορούσα να το εκτελέσω με τέτοια ακρίβεια... Σήμερα ζεμάτησα -ευτυχώς- το αριστερό μου χέρι... Το δεξί μου χρειάζεται για γράψιμο μια που έχω αρκετή δουλειά κι από το αριστερό μου έχει μείνει το μικρό δαχτυλάκι άκαφτο κι έτσι κάπως τα κουτσοκαταταφέρνω με το πληκτρολόγιο. Σήμερα πήγα να βάλω καφέ στην κούπα από το μπρίκι της εσπρεσσιέρας. Είχα το σύννεφο στον εγκέφαλο. Καθυστερημένος συντονισμός ανάμεσα στο "πρόσεχε" που στέλνει ως πληροφορία το μάτι στο χέρι που βλέπει ότι η ροή του καφέ είναι γρήγορη κι ετοιμάζεται να ανοίξει το καπάκι και να ξεχυθεί άναρχα, αλλά το σήμα φτάνει αργά. Αφού έχει ανοίξει το καπάκι κι έχει πέσει σχεδόν μία κούπα από ζεματιστό καφέ στο χέρι... Χοροπηδητά, πόνος, τσούξιμο, γαμωσταυρίδια... 'Αλοιμα στο χέρι με κεραλοιφή... Ευτυχώς αυτό το κατασκεύασμα κάνει θαύματα με τα εγκαύματα... Στην αρχή επιτείνει τον πόνο από το κάψιμο, εντός 10 λεπτών όμως αρχίζει η ουσιαστική ανακούφιση... Και μέσα σε λίγες ώρες είναι σα να μην κάηκες ποτέ... 'Εχω πάντα ένα βαζάκι στο βαλιτσάκι με τα σύνεργά μου... Για κάθε ενδεχόμενο που μπορεί να θελήσω να κάψω κάποιον...

Όλα αυτά τα δεινά τραβάω όταν δεν υπάρχει σκλάβος για πρωινή υπηρεσία στο σπίτι... Αντί να κυκλοφορώ με ένα σύννεφο στον εγκέφαλο και να κινδυνεύω από διάφορα ατυχήματα, η μυρωδια του καφέ που ετοιμάζεται, εισχωρεί στο όνειρο και με βγάζει απαλά απ' αυτό, με μία αίσθηση ανυπομονησίας να ξυπνήσω για να τον γευτώ...

Με τα μάτια κλειστά, χουζουρεύοντας, νιώθω τον "ψ" να μπαίνει διακριτικά στο δωμάτιο, να ακουμπάει με φροντίδα τον καφέ και ένα ποτήρι νερό στο κομοδίνο, τον καπνό, τα χαρτάκια και τα φιλτράκια και να γονατίζει δίπλα μου...

"Καλημέρα, νιάνιαρο"

Καλημέρα, Κυρία"

Ήδη η ημέρα ξεκινάει χαρούμενα. Όχι μόνο χαρούμενα. Ξεκινάει με καύλα. Ανοίγω τα μάτια μου, ανασηκώνομαι στο κρεββάτι, ακουμπώντας στα πολλά μαξιλάρια και ρίχνω μια ματιά στο υπέροχο θέαμα... Τον "ψ" γονατιστό, με τα μάτια χαμηλωμένα, να κρατάει στο ένα χέρι το τασάκι και στο άλλο χέρι τον αναπτήρα... Κάθε χέρι έχει τη δική του κατάλληλη πόζα. Το αριστερό με μία ανοιχτή παλάμη στην οποία ακουμπάει επάνω το τασάκι, το δεξί κρατώντας τον αναπτήρα σε θέση ετοιμότητας για να ανάψει το τσιγάρο μου, ή μάλλον τα τσιγάρα μου γιατί για να ξυπνήσω κανονικά χωρίς το σύννεφο στο εγκέφαλο χρειάζομαι μία κούπα με καφέ και τρία τσιγάρα...

Πρώτα το νεράκι... Αυτό το πολύτιμο αναζωογονητικό υγρό που έρχεται να ξεδιψάσει το είναι όλο μετά από ένα βαθύ ύπνο φτιαγμένο από οργασμούς... Ύστερα η πρώτη τζούρα από αυτό το θεϊκό εφεύρημα που ονομάζεται καφές... Την πρώτη γουλιά τη γυρίζω αργά στο στόμα μου... Σα να θέλω να περάσει η γεύση του σε κάθε κύτταρο... Συνδιασμένη η γουλιά με την αίσθηση του "ψ", γυμνού, γονατιστού, κι έτοιμου να προσφέρει ό,τι του ζητηθεί, η απόλαυση της γεύσης του καφέ εκρύγνειται... Ανοίγουν τώρα τα μάτια μου κανονικά, έτοιμα να χαιρετίσουν με χαρά τη νέα μέρα που έφτασε... 'Εχω διαολεμένα καλή διάθεση, καύλες και όρεξη να δημιουργήσω... Απλώνω το χέρι κατά το κεφάλι του... 'Αλλοτε μπορεί να το χαϊδέψω λίγο καθώς τον νιώθω να μεταδίδει μια άηχη ευγνωμοσύνη... Άλλοτε μπορεί να του τραβήξω παιχνιδιάρικα τα μαλλιά, ή το μάγουλο... Άλλοτε μπορεί να του σκάσω ένα φούσκο και τώρα πιά δεν του πέφτει το τασάκι ή ο αναπτήρας χάμω πανικόβλητα... Στρίβω το πρώτο μου τσιγάρο... Μου αρέσει αυτή η μικρή ιεροτελεστία του στριψίματος... Απολαμβάνω να απλώνω τον καπνό στο χαρτάκι, να βάζω το φιλτράκι, να ρολλάρω στα δάχτυλα αυτό που τώρα μετατρέπεται σε σχήμα τσιγάρου. Και μετά το σάλιωμα. Το γλύψιμο στην άκρη του χαρτιού και η τελική χαριστική κίνηση που σφραγίζει το έργο. Το επιθεωρώ. Το φέρνω ηδονιστικά στο στόμα μου και μπαίνω ολόκληρη σε παύση. Ο "ψ" τεντώνει το χέρι του ανάβει τον αναπτήρα και μένει εκεί. Ακίνητος σαν άγαλμα. Σκύβω προς το μέρος του. Ανάβω... Καπνίζω... Καθόμαστε έτσι αρκετή ώρα... Βουβά... Πίνω καφέ, καπνίζω, ο "ψ" κάθε τρεις και λίγο ανάβει τον αναπτήρα, μιας που τα στριφτά σβήνουν κάθε τρεις και λίγο... Ο χρόνος αποκτάει μια αργή, νωχελική διάσταση... Με τον "ψ" ζούμε εκείνες τις βουβές πρωινές ώρες το αόρατο νήμα που μας συνδέει... Υπάρχει κάτι βαθύ και άρρητο σε αυτήν την ησυχία και τη συνύπαρξη... Είναι η δύναμη του δεσμού και του χωρόχρονου που αναπτύσσεται ανάμεσα στην "Κυρία" και το "σκλάβο" της...

Εκεί θέλω να μείνω για τώρα... Όχι στα γαργαλιστικά άλλα που προκύπτουν μετά... Σε αυτή τη στιγμή... Σε αυτήν την παύση του χρόνου, που δύο άνθρωποι, μέσα από τις θέσεις τους, απολαμβάνουν βουβά τον εαυτό τους και τη σύνδεσή τους... Τον κοινά βιωμένο αλλά και ταυτόχρονα βαθύτατα προσωπικό χώρο και χρόνο, μία ψυχική αόρατη κορδέλα να τους συνδέει καθώς ο κάθε ένας απολαμβάνει τον άλλον και τη δική του, κατάδική του ύπαρξη...

Δε μου έχει συμβεί ποτέ πρωινό ατύχημα όταν υπάρχει σκλάβος στο πρωινό ξύπνημα...

Α.

 

Τα λάικ λάικ αλλά και τα σχόλια σχόλια, όλα κι όλα!  

ο φαρμακοποιός σου είναι τζιμάνι...παρασκεύασμα όμως είναι η κηραλοιφή, όχι κατασκεύασμα!  

όχι με άδειο στομάχι καφέ και τσιγάρο πρωινιάτικα καλή μου, θα το κάνεις σμπαράλια το στομάχι σου,
...πες του σκλάβου να σου φέρνει κα΄να κρουασάν, μια φρυγανιά αλειμμένη με σπιτική μαρμελάδα, έστω δυο κουλουράκια κανέλας βρε αδελφέ, έχει και κάτι άλλα χωρίς ζάχαρη αν κάνεις δίαιτα!
..και ο χυμός, λείπει κι ο φρεσκοστιμένος χυμός!

 

Σπαθολαδο.

 

Εδώ τώρα τι να πω... Ότι έχω ένα αλήτικο σύστημα που αν του δώσω πρωί πρωί τον υγειέστατο φρσκοστυμμένο χυμό με τιμωρεί όλη μέρα; Ενώ όταν του δίνω καφέ και τσιγάρο, λειτουργεί χαρούμενα και ήσυχα; Τρέχα γύρευε... Ο δίσκος με τα λοιπά καλούδια είναι ευπρόσδεκτος καμμία ώρα μετά το ξύπνημα... Πιο πριν δεν μπορώ να βάλω μπουκιά... Εκτός από κάποια σπάνια πρωινά που πρώτα ξυπνάει η πείνα μου και ύστερα εγώ... Συνήθως μετά από απανωτά ξενύχτια και ξύδια... Αλλιώς δεν πα να του λες "μία μπουκιά για τη μαμά, μία μπουκιά για το μπαμπά, μία μπουκιά για το σκλάβο που σε εκλιπαρεί" τίποτε... Δεν θέλει να κατεβάσει τίποτε... Δράματα...

Δίαιτα δεν κάνω ποτέ... Ανήκει στη συνομωταξία με τα αντιπαθητικά, όπως τα πλυντήρια πιάτων... Διατροφή όταν έχω σκλάβο κάνω... Υπάρχουν μέρες που αν δε φροντίσει κάποιος να έχει έτοιμα τα γεύματα στην ώρα τους, με τους τρελούς ρυθμούς που ζω, όσο καλές προθέσεις και να έχω, συνήθως κάποιο γεύμα θα το χάσω...

Γι αυτό λέω... Ανεκτίμητα πράγματα οι σκλάβοι... Ένα σπιτικό, όπως και ένας οργανισμός, δεν μπορεί να λειτουργήσει στην εντέλεια χωρίς τη συνδρομή τους...

 

Α.

 

Κάνει δουλειά; Και μετά από πόση ώρα;
Α.

 

Άσε δεν κάνει, το έχουμε δοκιμάσει κι έμεινα με το σπαθόλαδο στο χέρι  

 

Να πω ότι αυτό που περιγράφεις δεν είναι υπέροχο; Δεν είναι ερωτικό; Δεν είναι απολαυστικό; Είναι όλα... Εγώ αντλώ παρόμοια ευχαρίστηση όταν είναι πάνω στο σκαμνί, και προσπαθεί τεντωμένος να καθαρίσει τα ψηλότερα ντουλάπια, μέσα και έξω...

'Εχω τους προκλητικούς γλουτούς στο ύψος των ματιών μου, διαθέσιμους για χούφτωμα και άλλες λοιπές λαχταριστές κακοποιήσεις καθώς δεν πρέπει και να χάσει την ισορροπία του μη γκρεμοτσακιστεί κι έχουμε άλλα...

Ωραίοι τόποι οι κουζίνες...

Το κεράσι το αγαπώ όπως και τα φρούτα του δάσους... Είτε σε σαπουνάδα, είτε σε άλατα για το μπάνιο, είτε σε μαρμελάδα και γλυκό του κουταλιού, κ.α...

Α.

 

Αυτο!!!

 

o.k, μια παρέμβαση -παρέκβαση ,για να μην έχουμε και παρανοήσεις.
Τυχαία έστω, η αγαπητή νηματοθέτις ανακάλυψε μια πολύ καλή λύση για εγκαύματα, προσοχή όμως, γιά ήπια ως μέτρια τέτοια, που δεν έχει λυθεί η συνέχεια του δέρματος. Η κηραλοιφή προσφέρει εντατική ενυδάτωση και έχει αντιοξειδωτική δράση, ιδιαίτερα αν είναι εμπλουτισμένη με βαλσαμέλαιο γι αυτό βοηθά σε παρόμοιες καταστάσεις όπως και σε σκασμένο -ξηρό δέρμα, συγκάματα ,ακόμα και σε ψωριάσεις. Σε σοβαρότερα εγκαύματα όμως δεν συνιστάται, η αντιμετώπιση είναι διαφορετική.

 

Να μας ενημερώσετε αγαπητέ, παρακαλώ πολύ, τι συστήνει ο επίσημος φαρμακοποιός του νήματός μας για πιο σοβαρά περιστατικά... Αν είναι να κάνετε μια δουλειά, ολοκληρώστε την...
Είμαι σίγουρη ότι θα φανείτε ιδιαίτερα χρήσιμος και για αυτήν και για άλλες απορίες και περιστατικά που συμβαίνουν από διάφορες καύλες και ατυχήματα καθώς προχωρούν τα εδώ θέματά μας...  

Α.

 

Κανει κανει. Εξαρταται. Αυτο που μας δινει η γιαγια μου τουλαχιστον κανει δουλεια.

 

λαβώθηκε η Αρχόντισσα, αίμα ποτάμι τρέχει...  

πάλι καλά που εμφανίστηκε και ο ψ και δεν είχαμε κανα σοβαρότερο δράμα...