Καθρέφτη Καθρεφτάκι Μου...

Μόλις βρούμε τον καθρέφτη που δείχνει αυτό που είμαστε και όχι αυτό που βλέπουν οι άλλοι, μάλλον δεν θα κοιταχτουμε ποτέ ξανά...

 

 

Alan McFadyen

 

Μια ματιά στον καθρέφτη, μοιάζει με το κλικ φευγαλέας φωτογραφίας. Επιμελώς ατημέλητες οι ματιές μου καθώς εστιάζουν, άλλοτε σχεδόν φλερτάροντας με μια ωραία πόζα κι άλλοτε κρίνοντας αυστηρά μια κάπως άστοχη εικόνα. Σπάνια βρίσκεται μέσο επιβεβαίωσης τόσο ειλικρινές, μιας κάποιας μαρτυρίας.
Χρήσιμος ο καθρέφτης, μου δίνει το ελάχιστο της εικόνας μου στον κόσμο. Ίσως νιώθω πως συμβαίνει αυτό, επειδή η ολοκληρωμένη εικόνα της παρουσίας μου είναι ως ένα βαθμό "in the eye of the beholder" κι επιπλέον, επειδή εκείνες τις μικρές, ανεπαίσθητες εκφράσεις του προσώπου μου που κοιτάζει ο απέναντι, δεν θα μπορούσα ποτέ να τις παρατηρήσω, όση ώρα κι αν στέκομαι μπροστά στο είδωλό μου.
Γι αυτό, όσο μεγαλώνω και γνωρίζω λίγο περισσότερο τον εαυτό μου, μειώνεται κι ο χρόνος που αφιερώνω στα εξερευνητικά μου καθρεφτίσματα. Περιοχές που μόνο στην αντανάκλαση μπορώ να κοιτάξω, χρώματα που αποδεικνύουν πόσο και αν ταιριάζουν, μια αίσθηση κατευνασμού της όποιας ανασφάλειας κι ένα χαμόγελο δειλό, για κείνα που φοβόμουν.

 

 

Καλό το σκεπτικό, αλλά χαζοφοτοσοπιά στομ καθρέφτη...