Καθρέφτη Καθρεφτάκι Μου...

... (με τον συγκεκριμένο πληθυσμό) I shall pass, προτιμώ να παραμείνω ένας απλόsch τσισοσκουιρτοντιλετάντης με πολύ επιλεκτική δειγματοληψία. <3

(και να, φίλε Τενέμπρακα, πώς να γίνει κανείς μισητός στση κοπελούδες)

 

Μου θύμισες τη φράση που είπε ο δενξερωποιός:
Οι γυναίκες μπορούν να συγχωρήσουν έναν άντρα που εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία, ποτέ όμως κάποιον που την έχασε...

 

@thanasis , @underherfeet ,@peleas Γιατι γκρινιαζετε ωρε?? θα μπορουσε να εχει χυθει το λιπαντικο της!

Τι θελει να πει ο squirtle ??

 

Αν ήτο πάντως η άνω κοπελούδα σκουιρταδόρισσα, ήτο δειλό το δείγμα, καίτοι θα συμφωνήσω με τον @peleas ως προς το αποτύπωμα των πιτσιλιώνε και με τον Σέρλοκ- @underherfeet ότι κατατάσσεται στα στοιχειώδη...
Naturalement, οιοσδήποτε ημπορεί να το αναπαραστήσει επιπλάστως δίκην φωτογράφησης... 
Θαρρώ όμως, ότι το απολαυστικόν του θεάματος έγκειται στην γκαύλα και στον πίδακα, ή στην αίσθηση δια ζώσης, τα υποδέλοιπα ομοιάζουν με ούρηση indeed!!! 

 

εχμ βασικα εκανα λογοπαιγνιο με την σκουιρτερ και τον σκουιρτλ....αν έχεις δει και πόκεμον και θυμάσαι τι κάνει ο σκουιρτλ τεσπα...καμμενα δικα μου... 

 

Ναι, το καταλαβα το λογοπαιγνιο  
δε θυμαμαι κ α θ ο λ ο υ τι εκανε  

 

ηταν ποκεμον του νερου πετούσε νερα και τετοια...αχαχαχα

 

O Γουάτσον όμως παρετήρησεν ύπαρξιν δονητού τινος εξ ευωνύμων του αιδοίου και κάτωθεν του ποδός της γυναικός. Συνελόντι ειπείν, σκουίρτιον!

 

Eπίτηδες τον άφησε εκεί ο δολοφόνος για να με παραπλανήσει. 
Μασάει η κατσίκα ταραμά;
...Στοιχειώδες, αγαπητέ μου Γουώτσον!  

 

Πολλές φορές δεν χρειάζονται ερωτήσεις, ούτε απαντήσεις. Αρκεί απλώς να έχεις παρατηρητικοτητα. Όλοι είναι απασχολημένοι με το να κάνουν πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα κανείς δεν κάνει κάτι.
Ολόκληρη χώρα αλλά πια δε σε χωρά
Ευτυχώς που δεν υπάρχουν καθρέπτες εσωτερικού κόσμου.

 

 

ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

Είμαι ασημένιος και ακριβής.
Δεν έχω προκαταλείψεις.
Ότι κι αν δω το καταπίνω αυτομάτως,
Ακριβώς όπως είναι,
Αθάμπωτο από αγάπη ή απαρέσκεια.
Δεν είμαι σκληρός μόνο ειλικρινής.
Το μάτι ενός μικρού θεού, τετραγωνισμένο.
Τον περισσότερο καιρό αυτοσυγκεντρώνομαι στον απέναντι τοίχο.
Είναι ροζ με στίγματα.
Τον έχω κοιτάξει για τόσο πολύ
Που νομίζω πως είναι μέρος της καρδιάς μου.
Αλλά τρεμοσβήνει.
Πρόσωπα και σκοτάδι μας χωρίζουν ξανά και ξανά.
Τώρα είμαι μια λίμνη. Μια γυναίκα σκύβει από πάνω μου,
Ψάχνοντας στις εκτάσεις μου για το ποιά είναι στ`αλήθεια.
Έπειτα γυρνά σ`αυτούς τους ψεύτες,
Τα κεριά ή το φεγγάρι.
Βλέπω την ράχη της και την καθρεφτίζω πιστά.
Με ανταμείβει με δάκρυα
Κι ένα αγωνιώδες σφίξιμο των χεριών.
Είμαι σημαντικός για εκείνη.
Έρχεται και φεύγει.
Κάθε πρωί είναι το πρόσωπό της που αντικαθιστά το σκοτάδι.
Μέσα μου έχει πνίξει ένα νεαρό κορίτσι
Και από μέσα μου
Μια γριά γυναίκα
Αναδύεται προς το μέρος της μέρα με τη μέρα,
Σαν τρομερό ψάρι

 

  ​