Κακοποίηση (ακόμη και συναινετική) vs BDSM

αντιγραφη αποσπασματος:

“Sexuality,” as I have discussed, typically denotes the essentialized product of the nineteenth-century’s scientia sexualis. However, when referring to “libertine sexuality,” and occasionally to “Sadean sexuality,” the term “sexuality” serves as shorthand for the array of desires, actions, and pleasures that structure the libertines’ sexual lives in Sade’s work. A similar logic underscores my use of “perverse decadent sexuality” when considering the nineteenth-century work of Algernon Charles Swinburne and Octave Mirbeau. Although the terms “sadism” and “masochism” were in relatively common use, at least in medical circles, by the time Mirbeau published his 1899 novel Le Jardin des supplices, the sexual practices and pleasures articulated in Mirbeau’s novel do not cohere with the pathological frameworks that contextualize the typical nineteenth-century deployment of these terms. My use of the term “perverse” in this context refers not to a pathological status but to a celebration of the intentionally non-normative. When considering the mid-twentieth-century literature of Georges Bataille and Pauline Réage, I refer to “violent sexuality,” as this expression encompasses the physical violence and power asymmetries, as well as the resultant violent shattering of identity, that gained literary prominence during this time. I use “violent sexuality” and not “sexual violence” due to the connotations of non consensual abuse currently attached to the latter phrase, from which the eroticism in the work of Bataille and Réage must be distinguished. I employ the terms “sadomasochism” and “BDSM” in Chapter 7 when considering post–1980 pornographic and political writing as these terms are commonly employed within this cultural moment, severed, at least for many pro-sex feminists, from any pathological grounding.

 

Νομίζω η απορία σου λύνεται με την συνειδητοποιήση του οτι οι λέξεις νοιάξιμο, αγάπη και τρυφερότητα, δεν έχουν μόνο έναν τρόπο έκφρασης και σίγουρα δεν είναι, απαραίτητα π.χ για εμένα καθόλου, ο τρόπος που συνηθίζεται να μας επικοινωνούν απο μικρή ηλικία.  

 

[

Αλλα που σιγουρα θα χρειαζοταν να ειναι ο τροπος που μας το επικοινωνουν,θα συμπληρωσω...
Το γεγονος οτι καποιοι δεν εμαθαν τι σημαινει φροντιδα κ χαδι δε σημαινει πως η κακοποιηση ειναι ο μονος τροπος ωστε να το νιωσουν!
Αντιθετως,αν καποιος εχει υποστει βια παλιοτερα κ μεσω αυτης θεωρει πως παιρνει αγαπη,με καποιον τροπο μηπως θα ηταν βοηθητικο να εξετασει το γεγονος αυτο απο τις ριζες του κ να βρει τι τον ωθει σε μια τετοια σχεση;

 

Όπως το καταλαβαίνω εγώ, το υποσυνείδητό σου εσένα και πολλών submissive ατόμων που ερεθίζονται με την "κακοποίηση", δεν υπάρχει τόσο ανάγκη για αυτή καθαυτή την κακοποίηση όσο για την φροντίδα και την εξιλέωση που ακολουθεί μετά. Ίσως συμβάλλουν στην επιθυμία αυτή για τον ρόλο αυτόν που θέλεις να μπεις καταπιεσμένες φοβίες που θέλεις να βιώσεις για να ξεπεράσεις, ίσως ενοχικά σύνδρομα που απαλύνονται με το να δέχεσαι τιμωρίες και πόνο. Θέλω να πιστεύω πως όλοι εδώ κατανοούν πως κανένας δεν είναι ανώτερος από τον άλλον, όσο καλά κι αν παίζουμε τους ρόλους μας στο κρεβάτι μας ή και στο μπαλκόνι μας ή και στο πάρκο της γειτονιάς μας ή και οπουδήποτε. Θα σου έλεγα να το απολαύσεις το παιχνίδι αυτό με κάποιον που θα γνωρίσεις και θα εμπιστευθείς και θα του αφεθείς απόλυτα και μέσα από αυτό το σκληρό ιδιαίτερο παιχνίδι να γνωρίσεις τις αντοχές σου, τα όρια σου και τον εαυτό σου.

 

Για εσένα, για εσένα ίσως να χρειάζεται. Αυτό προσπαθώ να εξηγήσω. Εγώ πχ αποδέχομαι και ξερω πλεον για εμενα πως δεν μου χρειάζεται ο τρόπος που μας έμαθαν, αποδέχομαι έναν άλλον, εναλλακτικό και γι αυτό βρίσκομαι εδώ και σε ασύμμετρη σχέση, χωρίς να νοιώθω άσχημα για την επιλογή μου αυτή. Αυτό προσπαθώ να εξηγήσω..εσύ έχεις ταυτίσει την τρυφερότητα πχ με το χάδι, με συγκεκριμένο τρόπο, κάτι που δεν ισχύει ντε και καλά. Και δεν θα έπρεπε να ενοχοποιούνται, τρόποι έκφρασης διαφορετικοί, που αποκλίνουν απο τους 'στανταρ' συνηθισμενους τρόπους.

Τώρα..το αν εσυ, προσωπικά τελείως έχεις ανάγκη το χάδι πχ και το αντιλαμβανεσαι σαν τρυφερότητα, κανένα πρόβλημα, βρίσκεις ανθρώπους που και εκείνοι το αντιλαμβάνονται έτσι και το θέλουν. Αν όμως αντιλαμβάνεσαι και τον ασφυκτικό έλεγχο πχ λεω τώρα.. ως νοιάξιμο, τότε δεν σημαίνει ντε και καλά πως έχεις κάποιο θέμα, σημαίνει πως απλά υπάρχει και ένας άλλος τρόπος να εκφραστεί το ενδιαφέρον και βρίσκεις ανθρώπους που το αντιλαμβάνονται έτσι και πας.,

Τα προβλήματα "κακοποιήσης" , αν θες την γνώμη μου, προκυπτουν όταν το ένα μέλος βλέπει ένα γεγονός ως τρόπο εκφρασης κάτι θετικού και το άλλο βλεπει το ίδιο γεγονός ως τρόπο έκφρασης κάτι αρνητικού. Γι αυτό πανω απο όλα, στις ασύμμετρες σχέσεις ειδικά, εγώ "μετράω" πρώτα το ταίριασμα το bdsmικό δλδ της αντίληψης των πραγμάτων, και μετά την χημεία την ανθρώπινη, που όταν υπάρχουν και τα δυο είναι *-*

Άλλο θέμα αυτό

 

Αν ψάχνει αυτό, την έχει βάψει, απλά πράγματα. Όχι επειδή θα κακοποιηθεί ή "κακοποιηθεί" κατ ανάγκη. Αλλά επειδή ψάχνει κάτι διαφορετικό από αυτό που αναζητά. Κατά συνέπεια, ευρισκόμενος πάντα στη λογική "δίνω - παίρνω" θα αισθάνεται πως δίνει όλο και περισσότερα χωρίς να παίρνει αυτό που ψάχνει, με όλες τις συνέπειες που αυτό επιφέρει.

Μην θεωρείς δεδομένο ότι κάποιος που θέλει να κάνει BDSM θεωρεί πως του αξίζει η όποια κακοποίηση. Αλλά αν πιστεύει κάτι τέτοιο θα πρέπει να το εξετάσει ο ίδιος, δεν υπάρχει γενική ερμηνεία για αυτό.

 

Καλημερα
Ευχαριστω για τις απαντησεις
Το ηξερα πως θα βοηθουσαν!  

 

Μου δίνεις την εντύπωση ότι μπερδεύεις την ερωτική έκφραση (=σαδισμός) με τη συναισθηματική (=τρυφερότητα).
Σαφώς η ερωτική επηρεάζεται, ως προς την ένταση της, από τα συναισθήματα που έχει το Κ για το υ, αλλά δεν είναι ταυτόσημα.
Ένας σαδιστής μπορεί να σαδίζει ερωτικά δίχως να τρέφει ιδιαίτερα συναισθήματα για το υποκείμενο, αλλά δεν βλέπω πώς μπορεί να είναι τρυφερός χωρίς να νοιάζεται.