Κακοποίηση (ακόμη και συναινετική) vs BDSM

Δεν είπα πουθενά ότι ο Κυρίαρχος είναι καλοκάγαθος. Είπα ότι θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να χαρακτηρίζεται από ενσυναίσθηση και να λαμβάνει υπ' όψιν του ότι και ο υποτακτικός του έχει ανάγκες. Κι επιμένω σ' αυτό. Είπα, επίσης, ότι ο Κυρίαρχος, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να σέβεται την ανθρώπινη φύση. Να τη σέβεται, εννοώντας να την αποδέχεται και να μην την εκμεταλλεύεται με σκοπό την καταστροφή αυτής. Είπα να την ενισχύει και να την αναδεικνύει. Δεν θεωρείτε ότι αναδεικνύεται η προσωπικότητα και η ηρεμία ενός υποτακτικού σε μια καλή σχέση με στοιχεία bdsm; Ο Κυρίαρχος σέβεται την ανθρώπινη φύση, ακριβώς σεβόμενος και την υποτακτική φύση του συντρόφου του, την οποία καλλιεργεί έτσι ώστε να είναι καλά και οι δύο. Λάθη θα γίνουν. Όχι, όμως, "λάθη" που κρύβουν από πίσω κίνητρο να μην είναι καλά ο υποτακτικός.

Ο θύτης, σε αντιδιαστολή με τον οποίο είπα τα παραπάνω, δεν ενδιαφέρεται για τίποτα από όλα αυτά. Είναι "παρτάκιας". Δεν βάζει όρια στη βλάβη που θα προξενήσει. Στοχεύει να διαλύσει και να καταστρέψει. Χαίρεται, όχι απλά με τον πόνο του θύματος, χαίρεται όταν το θύμα του δεν είναι καλά με αυτόν τον πόνο.

Θεωρείτε ότι αυτή η αντίληψη είναι by the book; Έχω γνωρίσει τέτοιους Κυριάρχους, καθόλου καλοκάγαθους δεν θα τους έλεγα. Ένας, μάλιστα, μπορώ να πω ότι τυγχάνει κατά καιρούς να φέρεται και, ας μου επιτραπεί η έκφραση, σαν το μεγαλύτερο μαλάκα. Αυτό δεν τον κάνει θύτη. Κι εδώ έψαχνα να εντοπίσω τη διαφορά ανάμεσα σε Κυρίαρχο και θύτη.

Τα νήματα αυτά τυχαίνει να τα έχω διαβάσει. Δεν βλέπω πού υποστηρίζουν την άποψη που εκφράσατε παραπάνω και πάνω στην οποία σας ζήτησα να επεκταθείτε, ότι ο συνδυασμός βανίλα και bdsm δεν μπορεί να προσφέρει τόση ικανοποίηση όση η "πλήρως bdsm" σχέση.

Στην αποβανιλοποίηση συνδέσατε το bdsm με το λιμπερτινισμό αν θυμάμαι καλά, λέγοντας ότι πρόκειται για ευρύτερη άποψη. Θα διαφωνήσω. Ο λιμπερτινισμός είναι μια φιλοσοφική θεώρηση (που συνάγεται από λογοτεχνικά βιβλία ως επί το πλείστον), την οποία αν τη δούμε συνολικά, θεωρώ ότι παρουσιάζει πάρα πολλά κενά, απλώς τυχαίνει να έχει ένα εύηχο όνομα. Αλοίμονο, αν ταυτίσουμε το bdsm με το λιμπερτινισμό. Μόνον κάποια στοιχεία του μπορώ να πω ότι συνδέονται με το bdsm, αλλά αν τα αποκόψουμε αυτά, τότε δεν μιλάμε για λιμπερτινισμό, αλλά για κάτι άλλο.

Παρόλα αυτά, δεν θα διαφωνήσω ότι υπάρχουν κάποιοι που μπορεί να το ασπάζονται και να προσπαθούν με κάποιον τρόπο να το εφαρμόσουν. Όπως υπάρχουν και αρκετοί που ακολουθούν το Γκορ. Δεν έχω θέμα ούτε με το ένα ούτε με το άλλο. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν βλέπω να είναι η πλειοψηφία ούτε οι μεν, ούτε οι δε.

Σας ευχαριστώ, θα σας ήμουν υπόχρεη  

Οι εμπειρίες μας είναι διαφορετικές. Ίσως γιατί τα θέλω και οι ανάγκες μας είναι διαφορετικά. Έχω υπάρξει σε «υβριδική» κατάσταση, όπως την ονομάζετε. Για μας δεν ήταν καθόλου υβριδική. Αλλά, ναι, όταν βλέπαμε τον τελικό του champions league με φίλους, ήμασταν απλό ζευγάρι και δεν υπήρχε πρωτόκολλο. Αλλά αυτό ίσως είναι το δικό μου βίτσιο  

 

Καλά ναι, έξω από το χορό, πολλά τραγούδια λένε μερικοί όντως.... στις θεωρητικές κουβέντες καλά πάμε, αλλά αν φέρουμε αληθινά παραδείγματα όλοι γίνονται λαγοί ή κάνουν την στρουθοκάμηλο.
Και φυσικά να μην ξεχνάμε και τα σενάριο ψευδών καταγγελιών σε Κυρίαρχους ή άλλους (μπορώ να φέρω αληθινά παραδείγματα) με την υποκίνηση της αγίας ελλ. οικογένειας όταν ο Κυρ. (υποψήφιος γαμβρός εν αγνοία του) δεν έχει πρόθεση να "μπει στον ίσιο δρόμο" της μονογαμίας με την κακομαθημένη κόρη υπό (ούστοδιαλο κωλομπανανία).

 

Απέφυγα επίτηδες τη χρήση της συγκεκριμένης λέξης. Είναι όρος που κουβαλά βαρύ νομικό, ηθικό και πολιτιστικό φορτίο, έχουν γραφτεί βιβλία και διατριβές πάνω στην αξιοπρέπεια κι ακόμη άκρη δεν έχουμε βγάλει.

Από την άλλη πλευρά, η δεύτερη σημασία δεν μου κάνει ως μετάφραση για το decency, όπως το εννοώ. Κάποιος που είναι αλαζόνας κι έχει εξουσία (οικονομική, πολιτική, κ.λπ.) νιώθει ότι έχει αξία και οι άλλοι τον σέβονται (ή τουλάχιστον νομίζει ότι τον σέβονται). Αλλά δεν είναι απαραίτητα αξιοπρεπής, ούτε και decent. Όχι, δεν συμφωνώ με αυτήν την ερμηνεία, με ξενίζει  

Και νομίζω δεν θα ήταν σωστή απόδοση στα ελληνικά των φράσεων "(s)he's a decent human being", "(s)he's of a decent sort".

Αν πάρω τη δεύτερη φράση, θα έλεγα ότι ο Κυρίαρχος, κατά τη γνώμη μου, σε αντιδιαστολή με το θύτη, είναι "από καλή πάστα". Αυτό δεν σημαίνει ούτε καλοκάγαθος, ούτε ότι φοράει φωτοστέφανο, ούτε ότι δεν κάνει ποτέ λάθη ή δεν κοιτάει και το συμφέρον του κάποιες φορές ή ότι δεν φέρεται σαν μπαγλαμάς κάποιες φορές.

Σημαίνει ότι δεν επιδιώκει την πραγματική καταστροφή και διάλυση της ταυτότητας και εσωτερικής δύναμης και ομορφιάς του υποτακτικού του.

Δεν ξέρω και πάλι αν γίνομαι σαφής  

 

Μετά από όλα αυτά έχω αρχίσει να σκέφτομαι σοβαρά το αυτομαστίγωμα!!!!
Βεβαια το μεγάλο μου πρόβλημα δεν είναι η κακοποίηση αλλα ότι με τόση εναλλαγή ρολων ανά δευτερόλεπτο θα έλεγα στο τέλος ίσος χεριαστώ ζουρλομανδύα!!!!  

 

Θα πρόσθετα Αμήν @ΜasterJp, αν και δεν είμαι χριστιανός (η ατάκα μας κάνει "καλύτερους ανθρώπους" είναι ένας ξεκάθαρος ιουδοχριστιανικός απόηχος - δεν θα σταθώ πολύ σε αυτό, είχα μια κουβέντα πρόσφατα με ένα άτομο που έχει ταξιδέψει σε πολλά μέρη του εξωτερικού, πάνω στα ζητήματα της σεξουαλικότητας σε διάφορες χώρες - ε, λοιπόν, είμαστε από τους πιο "σιγανούς" / ενοχικούς λαούς, ακριβώς επειδή η παιδεία και η γαλούχησή μας είναι τέτοια από την βάση της, σε αντίθεση με άλλους).
Το μοντέλο RACK είναι μια καθ' όλα ρεαλιστική προσέγγιση και εκφράζει την αλήθεια - πολλά από τα παιχνίδια μας εμπεριέχουν ρίσκα και άνθρωποι παίζουν με τα όριά τους (και έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν, αφού συνειδητά έχουν επιλέξει το BDSM ως ερωτική έκφραση ζωής - δεν μιλώ για τουρίστες τύπου, διάβασα μπεστ σέλλερ, είδα ταινιούλα, μπήκα να βρω φαρδιά ψωλή για την κολλητή μου, ήρθα από το swinger club της γειτονιάς ή τα μπρατάκια τύπου, ακόμα δεν βγήκα από το αβγό το παίζω εξυπνακίδης, αλλά για άτομα που τους τρώει το "μικρόβιο" από τα πρώτα τους ερωτικά σκιρτήματα).
Όταν είσαι απόλυτα ξεκάθαρος με τα θέλω και τις προθέσεις σου, απέναντι / σε σχέση με ενήλικα νοήμονα ανθρώπινα όντα, και με βαθιά επίγνωση του τι είσαι, η λούμπα της κακοποίησης (κάποιοι, κάπου αλλού, ακόμα αναφέρονται στο bullying λες και μιλάμε για ανήλικα γυμνασιόπαιδα) δεν μπορεί παρά να παραμείνει μακριά.

 

Ωχ, ποιον/ποιαν κατακρεουργησες;  

 

Δε νομίζω να κατακρεούργησα ποτέ κανέναν, το μυαλό μου βέβαια ''κατακρεουργήθηκε/καταστράφηκε/διαλύθηκε'' και το βδσμ με βελτίωσε σε πολλούς τομείς.  

 

Δεν επιχείρησα να δώσω τον ορισμό του Κυριάρχου, επιχείρησα να εντοπίσω τις διαφορές ανάμεσα σε ένα θύτη και σε ένα Κυρίαρχο. Οι θύτες έχουν, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, βασικά κοινά χαρακτηριστικά. Θεωρώ ότι αυτά τα χαρακτηριστικά δεν τα έχουν οι Κυρίαρχοι που δεν είναι θύτες.

Μπορεί να μην θέλετε να προσδώσετε χαρακτηρισμούς στον Κυρίαρχο, αλλά λέτε ότι «τηρεί τα συμπεφωνημένα για μια βαριά συνεδρία». Αυτό, από μόνο του, λέει κατ’ αρχάς, ότι ο Κυρίαρχος είναι συνεπής λόγων και πράξεων, όσον αφορά στη συνεδρία ή τη σχέση (άρα όχι γενικά κι αόριστα).

Επίσης, λέει ότι είναι άνθρωπος που σέβεται και λαμβάνει υπ’ όψιν του τη συμφωνία με τον υποτακτικό, όσον αφορά στη συνεδρία (ή τη σχέση). Για να φτάσει σ’ αυτή τη συμφωνία, έχει, προφανώς, προηγουμένως, ακούσει τον υποτακτικό, έχει επικοινωνήσει μαζί του, τον έχει κατανοήσει σε ένα μεγάλο βαθμό, επομένως, έχει ενσυναίσθηση.

Το γεγονός ότι τηρεί τη συμφωνία και δεν την παραβιάζει πάνω στην ικανοποίηση της καύλας του, σημαίνει ότι λαμβάνει υπ’ όψιν του και τις ανάγκες του υποτακτικού του, όσον αφορά στη συνεδρία (ή τη σχέση).

Αυτά δεν χρειάζεται να τα κάνει συνέχεια για όλο τον κόσμο σε όλες τις περιστάσεις. Αρκεί να τα κάνει στην αλληλλεπίδραση με τον υποτακτικό του, όσον αφορά στη συνεδρία ή μέσα στη σχέση (αν και κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Κυρίαρχος πρέπει να είναι Κυρίαρχος παντού, εγώ προσωπικά δεν το πιστεύω).

Προσωπική μου άποψη είναι ότι από αυτή τη συμπεριφορά και στάση συνάγεται ότι ο Κυρίαρχος σέβεται την ανθρώπινη φύση και τη φύση του υποτακτικού του, δεν την εκμεταλλεύεται, αλλά την προφυλάσσει και την αναδεικνύει. Αυτό το κάνει ακριβώς μέσα από αυτή του τη στάση. Αλλά είναι προσωπική μου άποψη αυτή. Σε όποιον φαίνεται πολύ «βαρύγδουπη» η έννοια του σεβασμού στην ανθρώπινη φύση, ας μην τη χρησιμοποιήσει σαν φράση. Δεν νομίζω ότι είναι, τελικά, αυτή η ουσία όμως.

Συμφωνώ απόλυτα με την εστίαση στα κίνητρα. Είναι ο λόγος που επαναλαμβάνω ότι ο θύτης σκοπεύει στη διάλυση και καταστροφή του θύματος. Ο Κυρίαρχος, ακόμη κι αν αποδομήσει την προσωπικότητα του υποτακτικού, δεν το κάνει για να τον καταστρέψει, αλλά για την αμοιβαία απόλαυση.

Αντιλαμβάνομαι ότι η διάλυση και η καταστροφή είναι δύο λέξεις που χρησιμοποιούνται και στο bdsm, με θετικό πρόσημο. Δεν τις χρησιμοποιώ με θετική έννοια εν προκειμένω. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη διάλυση που γίνεται για την απόλαυση και στη διάλυση που σε αφήνει με πληγές που δεν κλείνουν. Χαώδης διαφορά νομίζω.

Και η διαφορά αυτή, φαίνεται από τα αποτελέσματα της μίας κατάστασης και της άλλης. Δεν σε κάνει το bdsm καλύτερο άνθρωπο, (αν και η ικανοποίηση των αναγκών σου και της σεξουαλικότητάς σου δεν βλέπω πώς μπορεί να μην σου προσφέρει γαλήνη κι ηρεμία μέχρι ενός σημείου τουλάχιστον). Αλλά τα αποτελέσματα του bdsm και της κακοποίησης είναι τελείως διαφορετικά κι αυτό είναι ένα γεγονός.

Συμφωνώ απόλυτα στο ότι τα κίνητρα τόσο του Κυριάρχου όσο και του υποτακτικού πρέπει να είναι ξεκάθαρα, ότι δεν ταιριάζει το «βλέποντας και κάνοντας» στο bdsm κι ότι αυτό είναι ευθύνη και των δύο μερών. Ήταν ένας από τους λόγους που έθεσα και την παράμετρο του θύτη υποτακτικού.

Κατά τα λοιπά, είναι αλήθεια ότι η εμπειρία μου έχει να κάνει με εδραιωμένες σχέσεις κι όχι με μεμονωμένες συνεδρίες. Σε κάθε περίπτωση, όμως, θεωρώ, κι ας με διορθώσουν όσοι έχουν εμπειρία από μεμονωμένες συνεδρίες, ότι τα παραπάνω πρέπει να τα συγκεντρώνουν και να τα εφαρμόζουν και οι εμπλεκόμενοι σε sessions.

Νομίζω, βέβαια, ότι μιλάμε πιο πολύ για συσχετισμό Top/bottom σ’ αυτήν την περίπτωση, αλλά ακόμα κι έτσι, δεν πρέπει ο Κυρίαρχος να τηρεί τα συμπεφωνημένα για την απόλαυση και των δύο; Δεν πρέπει και ο Κυρίαρχος αλλά και ο υποτακτικός να είναι όσο το δυνατόν πιο ειλικρινείς και ξεκάθαροι ως προς τα κίνητρα και τις ανάγκες τους; Δεν σημαίνει αυτό ότι, τελικά, σέβονται ο ένας τον άλλο και το χώρο στον οποίο ενεπλάκησαν;

Οι θύτες δεν έχουν τέτοιους προβληματισμούς, ούτε τους απασχολούν τέτοιες «λεπτομέρειες».

Αναφορικά με το decent και δεδομένου ότι η γλώσσα είναι ένας ζωντανός οργανισμός, θα διαφωνήσω μαζί σας. Ένας Άγγλος πριν από πολλά χρόνια θα καταλάβαινε ακριβώς αυτό που λέτε, «χαίρει εκτίμησης». Νομίζω, μάλιστα, ότι η λέξη είχε κάποτε ταξικό περιεχόμενο. Ίσως, ακόμη και τώρα, με το κατάλληλο context, θα αποδοθεί όπως το λέτε. Αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα πια.

Η ερμηνεία που δίνεται απόεπίσημο Αγγλοαγγλικό λεξικό (πέραν των ηθικολογικών ερμηνειών περί acceptable behaviour) είναι ότι «decency is the quality in someone’s character that makes them honest and polite and makes them have respect for other people». (Longman Dictionary of Contemporary English – British National Corpus)

Σε urban dictionary θα συναντήσει κανείς το εξής: «decent is someone who gives a fuck for something other than themselves».

Καμία από τις δύο ερμηνείες δεν νομίζω ότι αποδίδει με σαφήνεια το τι αντιλαμβάνεται ένας Άγγλος όταν ακούει τη φράση «(s)he’s a decent human being». Τουλάχιστον όχι όπως το έχω ακούσει να χρησιμοποιείται από Άγγλους τόσο στην καθομιλουμένη όσο και σε αγγλικά κείμενα.

Τείνω να πιστέψω ότι η φράση είναι πια τόσο δύσκολο να αποδοθεί, όσο δύσκολο είναι να αποδοθεί η λέξη «φιλότιμο» στα αγγλικά (προς αποφυγήν παρεξηγήσεων δεν εννοώ ότι decent σημαίνει φιλότιμος. Απλώς ότι είναι δύσκολη λέξη στη σαφή απόδοση σε άλλη γλώσσα, ειδικά όταν είναι αποκομένη από κάποιο κείμενο).

Δεν ξέρω, ίσως πρέπει να βρούμε έναν Άγγλο φιλόλογο να μας εξηγήσει  

 

Νομίζω 1+1 κάνουν 2 μιλαμε για bdsm και σίγουρα μερικές εκδορές η μερικοί μώλωπες δεν μπορούν να καθιστούν κακοποίηση σε όσο μεγάλο βαθμό και να είναι αν ειδικότερα υπάρχει και η συναίνεση.

Αν φτάσουμε στο σημείο σωματικών βλαβών και νοσοκομείου καμια συναίνεση δεν δικαιολογεί κανέναν και τότε μιλάμε για κακοποίηση σωματική.

Αν πάλι αυτό συμβεί από λάθος του K Master doom πάλι η λέξη λάθος δεν τον δικαιολογεί γιατί τότε προφανώς του χρειάζεται ένας master να τον συγκρατεί και να τον επαναφέρει. ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ

 

* Τ' ότι ο/η Κυρίαρχος/η ( Γιατί μου φαίνεται ότι η φιγούρα της Κυρίαρχης, ίσως και στο μυαλό πολλών δεν υπάρχει ) τηρεί τα συμφωνηθέντα...
Για μένα δεν τον/την κάνει by default άτομο με ιδιαίτερες ευαισθησίες, ούτε σημαίνει ότι τρέφει σώνει και καλά συναισθήματα για τον/την υ του/της...
Ούτε σημαίνει ότι "αφουγκράζεται" τις ανάγκες του/της υ του/της...
Μπορεί, όπως μπορεί και τ' αντίθετο όλων αυτών...

Τ' ότι τηρεί την συμφωνία -για μένα πάντα- υποδηλώνει ότι αν μη τι άλλο ο /η Κ είναι άτομο σώφρων...
Και ότι δεν έχει καμία διάθεση ούτε μπλεξίματα να έχει, ούτε τύψεις από πιθανολογούμενη στο υ βλάβη να έχει ( μου φαίνεται ότι την ψυχολογική δεν την πολυλαμβάνουμε υπ' όψιν )
Ούτε κτήνος είναι...

Ως προς τα sessions...Αν είναι μια φορά και άντε γεια...Με κάποιον/α που γνωρίζουμε ελάχιστα...Δεν καταλαβαίνω πότε θα προλάβαινε να γεννηθεί στο υ ο σεβασμός/δέος/έμπνευση/πείτε το όπως θέλετε...
Που θα το έκανε να παραχωρήσει στον/στην Κ την όποια εξουσία επάνω του...
Καθώς και δεν καταλαβαίνω που θα έβρισκε το γούστο ο/η Κ στην ίδια πάντα περίπτωση, στο ν' ασκήσει την εξουσία του σε κάποια/ον που θα ήξερε ελάχιστα...

Κι εγώ θα το έβλεπα σαν περίπτυξη Top/bottom η σαν σαδομαζοχιστικό δρώμενο...
Αλλά αυτό για την περίπτωση του one session and go without repetition...

Ως προς την κακοποίηση η όχι...
Η συναίνεση δεν είναι προστατευτικό δίχτυ, ίσως αρκετοί/ες δεν θέλετε να το δεχτείτε...
Γιατί δεν νομίζω ότι δεν το καταλαβαίνετε...
Τ' ότι κάποιος/α μας δίνει το ΟΚ για κάποια πράγματα...
Και τ' ότι βρισκόμαστε εντός ορίων, όσο "χοντρά" κι αν είναι...
Δεν σημαίνει, ότι δεν μπορεί ν' αλλάξει γνώμη μετέπειτα...
Είναι σωστό αυτό? Και βέβαια όχι...
Αλλά προσέχουμε για να έχουμε...
Προσέχουμε με ποιους και με ποιες μπλεκόμαστε...
Αξιολογούμε πολύ καλά πριν μπλεχτούμε μαζί τους...
Και παίρνουμε το ρίσκο, να έχουμε και "παρατράγουδα"...

Τόσο απλά...

Όλα αυτά είναι προσωπική άποψη όπως πάντα...
Ένα είναι πιστεύω τ' αντικειμενικό...
Όποιος/α φοβάται την "ζέστη" ας μείνει μακριά απ' την κουζίνα...
Δηλαδή το υ αν φοβάται την πιθανότητα να πέσει θύμα κακοποίησης, ας μείνει μακριά από τον/την οποιονδήποτε Κ.
Και ο/η Κ αν φοβάται την πιθανότητα να κατηγορηθεί για κακοποίηση, ας μείνει μακριά από τον/την οποιονδήποτε υ.
Τουτέστιν, ας παρατήσουν και οι δυο το BDSM...

Όλα είναι θέμα ρίσκων και επιλογών...
Και ευτυχώς η δυστυχώς, ούτε κανείς είναι αλάνθαστος, ούτε κανείς είναι Άγιος, ούτε ο κόσμος/κοινωνία/πείτε τον όπως θέλετε στον οποίο ζούμε, ονομάζεται Εδέμ...

 

Δεν γνωρίζω πού αναφέρεστε, ούτε είναι σχετικό με το θέμα ή με το bdsm, αλλά ως προς το bullying, παρενθετικά, καλό είναι να πούμε τα εξής:

Είναι ο αγγλικός όρος που έχει καθιερωθεί για το φαινόμενο του εκφοβισμού/παρενόχλησης. Είναι αλήθεια ότι το έχουμε συνδέσει περισσότερο με το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού και έχουμε στο νου μας ως bully τον νταή του σχολείου, όμως είναι ένα φαινόμενο που περικλείει πολλά διαφορετικά είδη εκφοβισμού και παρενόχλησης, τα οποία απαντώνται και ανάμεσα σε ενήλικες με χαρακτηριστικά παραδείγματα το χώρο εργασίας, τα πανεπιστήμια και κολλέγια, αλλά και το διαδίκτυο.

Η σωματική βία δεν παρατηρείται συχνά ανάμεσα σε ενήλικες (αν και υπάρχει κάποιες φορές και αυτή, ειδικά ανάμεσα σε άντρες, π.χ. κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας, ή, όπως φαίνεται στο πρόσφατο παράδειγμα της Γαλακτοκομικής Σχολής, στο πανεπιστήμιο/κολλέγιο). Πιο συχνά παρατηρείται η λεκτική βία (λοιδορία, εξύβριση, κ.α.- εξαιρετικά συχνή σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και διαδικτυακά fora), η πρόκληση τρόμου μέσω απειλών (συχνά για την διατήρηση ή όχι της εργασίας, για την φήμη του θύματος στο περιβάλλον όπου κινείται, ακόμη και έμμεσες, κομψά εκφρασμένες απειλές κατά της σωματικής ακεραιότητας), η δυσφήμηση (συκοφαντική ή μη, επίσης εμμέσως και κομψά εκφρασμένη πολλές φορές), ο κοινωνικός αποκλεισμός (επιτυγχάνεται μέσω δυσφήμησης πολλές φορές, μέσω της δημιουργίας υποομάδας "κλίκας" αλλά και με άλλους τρόπους - είναι η μεταφορά του "δεν σε παίζουμε" σε χώρους όπου κινούνται ενήλικες, π.χ. σε μια εταιρία) και η σεξουαλική βία (η σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας, για παράδειγμα, η οποία δεν τελείται κατ' ανάγκην μόνον από ανώτερο ιεραρχικά, είναι ένα είδος εκφοβισμού, η δημοσιοποίηση σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης υποτιθέμενα αστείων φωτογραφιών με photoshop ώστε να συνδέεται το θύμα με πορνογραφικές εικόνες είναι επίσης ένας είδος σεξουαλικής βίας που εντάσσεται στο cyberbullying, και άλλα).

Επειδή μίλησα για cyberbullying, ο όρος αναφέρεται σε εκφοβισμό μέσω διαδικτύου και σ' αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθούν όλες η μορφές βίας εκτός της σωματικής για ευνόητους λόγους.

Επαναλαμβάνω ότι δεν γνωρίζω σε τι αναφέρεστε, αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι το bullying δεν αφορά μόνον το σχολικό εκφοβισμό, αλλά αφορά σε πολλές περιπτώσεις και ενήλικες