Καλοκαιρινή μπαρότσαρκα

- Έλα βρε Θηρίο, ξεκούνα και πάμε στο γνωστό λεσβιάδικο για ένα ποτό.
- Πρώτον έχει καύσωνα. Θα είχα κατέβει κάτω αλλά είπα να κάτσω στην αστυπούπολη να στρωθώ στο διάβασμα μπας και περάσω το τελευταίο παλούκι μάθημα να ξετελέψω. Δεύτερον, δεν μου αρέσει η μουσική του μαγαζιού.
- Ναι αλλά έχει γκομενάρες.
- Ε τώρα το 'χεσες.
- Γιατί;
- Ε τι να την κάνω την γκόμενα αν δεν είναι αξιοποιήσιμο κρέας;
- Ποτέ δεν ξέρεις. Έρχομαι να σε βουτήξω με το ζόρι. Δεν την παλεύω άλλο εδώ με τους γέρους μου. Θέλω να βγω.

............
Βαρεμάρα. Με ενοχλούν τα φώτα, η πολυκοσμία, η μουσική. Πέφτουν πάνω μου και δεν γουστάρω να με ακουμπάνε.
-Εγώ φεύγω.
-Κοίτα δεξιά στο βάθος.
-Ναι, τι;
-Σε κοιτάζει πόση ώρα κι εσύ μπούφος βρε Θηρίο; Όσο όγκο έχεις τόσο μυαλό σου λείπει.
-Ναι, την έχω δει. Ωραία τύπισσα αλλά θα θέλει τίποτα ψαλιδίσματα και τέτοια χαζά.
-Δεν παλεύεσαι πια!

.............
Πράγματι, ήταν πολύ ωραία κοπέλα. Μετρίου αναστήματος και κιλών. Γύρω στα 35-37. Μακρύ μαλλί καστανόξανθο. Είχε τατουάζ σε όλο το δεξί της μπράτσο και στη δεξιά γάμπα της. Φορούσε μία φούστα ψιλογκόθικη και μια μωβ μπλούζα με ντεκολτέ και τιράντες. Κάθε τόσο έπιανε τον λαιμό της και κατέβαζε την παλάμη της μέχρι τον θώρακα. Μάλλον ζεσταίνεται. Ωραίος λαιμός, φοράει ένα κρεμαστό και αυτό σε ψιλογκόθικη αισθητική.
............

- Πήγαινε ρε να της μιλήσεις που έχεις χωθεί στα βιβλία κι έχεις να γαμήσεις μήνες.
- Ε το σπίτι μου δεν είναι σε καλή κατάσταση.
- Ε πάρε ένα φάσκελο. Μένεις μόνη σου και αντί να φέρνεις κάθε μέρα και νέα γκόμενα κάθεσαι μπακούρω. Ας έμενα κι εγώ μόνη μου. Δεν μου δανείζεις και το σπίτι ποτέ σου.
- Ναι σιγά μην σε αφήσω να μου γεμίσεις το σπίτι μικρόβια.
............

Η τύπισσα χωρίς να πάρουμε είδηση, είχε έρθει δίπλα μας και χόρευε.
Άρχισα να την παρατηρώ πιο πολύ. Φαινόταν να έχει αντοχές. Ξεκίνησα να την σκέφτομαι κρεμασμένη στο σπίτι μου. Τεντωμένη με τα πλευρά εκτεθειμένα και περασμένο σχοινί γύρω από τον λαιμό της.

(Συνεχίζεται...)

 

- Χαιρετώ τα κορίτσια! Να κεράσω ποτά;
- Όχι, ευχαριστούμε.

Τι όχι ρε γκάου μου ψιθυρίζει η φιλενάδα πατώντας μου το ποδάρι κι εγώ την σκουντώ να σκάσει επιτέλους γιατί με κάνει ρεζίλι.

- Εμένα να με σχωρνάτε αλλά το γκομενάκι στη γωνία με καλεί!
- Η φίλη σου πάντα έτσι διαχυτική;
- (Αναστεναγμός) Πάντα!
- Με τι ασχολείσαι;
- Πολύπαθη φοιτήτρια. Εσύ;
- Ψυχίατρος
- (Αμάν!) Χρήσιμη
- Για σένα; (κλείνει μάτι)
- Προσεχώς και για μένα αλλά και για τον κοσμάκη γενικώς.
- και ήρθες εδώ να ξεσκάσεις;
- Αχμ, ναι. Βασικά η φίλη μου με ζάλισε.
- Καλά έκανε η φίλη. Πώς θα σε γνώριζα αλλιώς; Κι εγώ έρχομαι πού και πού για να σπάω την τετραγωνισμένη μου ρουτίνα.

Η μουσική ήταν αρκετά έντονη. Την είχα πιάσει από την μέση και είχα σκύψει για να την ακούω κι εκείνη μου ακουμπούσε τον ώμο.
Είχε βάλει ένα απίστευτο άρωμα. Είχα κεντράρει στον λαιμό της. Και τα χείλη της υπέροχα με ένα κραγιόν σε σκούρα απόχρωση.

- Ξέρω ένα καλό ροκ μπαρ εδώ κοντά.
- Και το συζητάς; Φύγαμε διότι τα αυτιά θα αρχίσουν να αιμορραγούν.
- Και η φίλη σου;
- Γύρνα να δεις. Αυτή είναι στον έβδομο οργασμό τώρα. Θα της στείλω μήνυμα, Πάμε.

(Συνεχίζεται...)

 

Μη μας κρατάς σε αγωνία πάνω στο καλό!

 

ε, ναι! δεν είναι σωστό !

 

ενδιαφέρουσα ιστορία